Позиция Армении

[Kompot]

НАТО будет использовать Грузию в своих целях..... А драки с Россией в списке целей НАТО нет и пока не предвидется.....

Пора понять, что Саакашвили обманули .... или Саакашвили обманул грузин...

[Alexandre Rodrigues]

НАТО будет использовать Грузию в своих целях..... А драки с Россией в списке целей НАТО нет и пока не предвидется.....

Пора понять, что Саакашвили обманули .... или Саакашвили обманул грузин...

[Semetoja]

Ինչ էլ անես՝ վատ է

Ռուսաստանը պաշտոնապես ճանաչեց Աբխազիայի եւ Հարավային Օսեթիայի անկախությունը, եւ դա, անկասկած, սրելու է իրավիճակը տարածաշրջանում: Հասկանալի է, որ ոչ մի միջազգային կազմակերպություն եւ ոչ մի արեւմտյան երկիր չի հետեւելու Ռուսաստանի օրինակին, եւ հակառակը՝ բազմաթիվ ազդեցիկ պետությունների հարաբերությունները ՌԴ-ի հետ ծայրաստիճան սրվելու են: Բայց մի կողմ թողնելով իրավիճակի ամբողջական վերլուծությունը՝ փորձենք պատասխանել մեզ համար ամենակարեւոր հարցին՝ ինչ պիտի անի այս իրավիճակում Հայաստանը:

Վերջերս «Der Standart» թերթին տված հարցազրույցում նախագահ Սերժ Սարգսյանն ասել է. «Մեր քաղաքականության առանցքը վերջին տարիներին հետեւյալն է. չափազանց զգայուն մեր տարածաշրջանում փոքր պետությունները պետք է անեն ամեն ինչ՝ գերտերությունների միջեւ հնարավոր հակասությունները մեղմելու, ոչ թե սրելու համար»: Ինչ խոսք, դա առողջ մոտեցում է: Բայց ամբողջ խնդիրն այն է՝ հնարավո՞ր է արդյոք այսօր նման կեցվածք ընդունել:

Պարզ է, որ Ռուսաստանն այժմ պիտի փորձի ստիպել իր բոլոր դաշնակիցներին եւ արբանյակներին նույնպես ճանաչել Աբխազիայի եւ Հարավային Օսեթիայի անկախությունը, որպեսզի մենակ չմնա եւ ցույց տա, որ իր քայլը միանգամայն բնականոն էր եւ սովորական: Մասնավորապես, Հայաստանի իշխանություններին այդ քայլը պարտադրելու բազմաթիվ լծակներ կան. «չճանաչեք՝ կանջատենք գազը, կզրկենք ատոմակայանի վառելիքից, կզինենք Ադրբեջանին» եւ այլն: Ռուսաստանի պարտադրանքից խուսափելը կարող է բերել աղետալի հետեւանքների:

Բայց նույնքան վտանգավոր է ճանաչելը: Նախ՝ դա կնշանակի Վրաստանի հետ հարաբերությունների շեշտակի վատթարացում. շատ հնարավոր է, որ այդ դեպքում հարեւան երկիրն ընդհանրապես փակի Հայաստան եկող ճանապարհը: Թե ինչ է դա նշանակում, բոլորին է հասկանալի. նույնիսկ այսօր, երբ բեռնափոխադրման հետ որոշակի խնդիրներ են ծագել, մենք՝ Հայաստանի բնակիչներս, դա ամեն րոպե զգում ենք մեր մաշկի վրա: Երկրորդ վտանգն այն է, որ ճանաչելով այդ տարածքները որպես անկախ պետություններ՝ մենք հայտնվում ենք որոշակի՝ Ռուսաստանի կողմից ղեկավարվող «կիսավտարանդի» ճամբարում եւ այլեւս չենք կարողանա նորմալ հարաբերություններ պահպանել եվրոպական երկրների եւ ԱՄՆ-ի հետ, ինչը Հայաստանի համար նույնպես կենսական անհրաժեշտություն է: Եվ վերջապես. ճանաչել Հյուսիսային Օսիան եւ Աբխազիան եւ չճանաչել ԼՂՀ-ն՝ մեր կողմից կլինի կատարելապես անհեթեթ պահվածք: Իսկ ճանաչել Ղարաբաղը նշանակում է դադարեցնել բանակցությունները Մինսկի խմբի շրջանակներում եւ պատրաստվել պատերազմի:

Միակ լուծումն այն է, որ մեր իշխանավորները դիմեն ՌԴ ղեկավարներին թախանձագին խնդրանքով. «Սիրելի բարեկամներ, մտե՛ք մեր դրության մեջ, մեզ մի՛ պարտադրեք»: Պարզապես ռուսները դժվար թե այդ խնդրանքը հարգեն:

ԱՐԱՄ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ

http://new.aravot.am/

--------------------------------------------

[Semetoja]

ԽՆԱՅՈՒՄ ԵՆ, ՈՐ ԹԱՆԿ ՎԱՃԱՌԵՆ

Բենզինի բիզնեսով զբաղվող տնտեսվարողները հույս ունեն, որ իրավիճակից օգտվելով՝ գերշահույթներ են ստանալու

Արդեն 2 օր է՝ մայրաքաղաքի բենզալցակայանների առջեւ ավտոմեքենաների հերթերը ձգվում են կիլոմետրերով: Եթե անգամ վարորդներին բախտը ժպտում է, ու հերթը հասնում էլ է, ապա նրանց բենզինը վաճառվում է կամ կտրոնով, կամ խիստ սահմանափակ քանակությամբ: Երեկ մի շարք բենզալցակայանների աշխատակիցներ, տեսնելով անվերջանալի հերթերը, գործի կեսից բենզալցակայանը «փակում» էին ու փակցնում «բենզին չկա» ցուցանակը: Երեկ այս առնչությամբ «Առավոտին» էին ահազանգել վարորդներ՝ հայտնելով, որ որոշ «փակ» բենզալցակայաններ բացվում էին բացառապես վերեւներից ստացած զանգերից հետո: Ինչպես մեզ հետ զրույցում հավաստիացրին որոշ վարորդներ, ավտոմեքենաները լիցքավորվում էին այն դեպքում, երբ վարորդն իր բջջային հեռախոսով խոսում էր ինչ-որ ազդեցիկ մարդու հետ, որից հետո հեռախոսը փոխանցում էր բենզալցակայանի աշխատակցին: Վերջինս մոռանալով, որ «բենզին չկա», անմիջապես գործի էր անցնում ու լիցքավորում ծանոթ մեջ գցած վարորդի ավտոմեքենան:

Այս օրերին 1 լիտր բենզինի գինը 300-ից հասել է 1000 դրամի: Ու չնայած տնտեսության ոլորտի պաշտոնյաները, «Հարավկովկասյան երկաթուղու» պատասխանատուները վստահեցնում են, որ այլեւս որեւէ խնդիր չկա ու բոլոր բեռները, այդ թվում եւ վառելիքով բեռնված վագոններն անվնաս ներկրվում են Հայաստան, սակայն բենզինի առուվաճառքով զբաղվող բիզնեսմենները շարունակում են վառելիքի արհեստական դեֆիցիտ առաջացնել: Ու հենց իրենք էլ, օգտվելով իրենց իսկ ստեղծած դեֆիցիտից, գերշահույթներ ստանալու նպատակով բենզինի գինը եռակի բարձրացրել են:

«Բենզին չկա»-ի հանգամանքը մի բացատրություն էլ ունի: Նշենք, որ երկաթուղու վնասվելու պատճառով հայ գործարարներից շատերն իրենց ապրանքներն այլընտրանքային ճանապարհներով են բերում Հայաստան եւ բեռնափոխադրման հիմնական ճանապարհը Իրանով է: Եվ այս դեպքում գործարարները լրացուցիչ ծախսեր պետք է անեն, ինչը կբերի ապրանքների թանկացման: Իրանով ներկրվող բենզինի սակագները նույնպես բարձր են լինելու: Ուստի չի բացառվում, որ բենզինի բիզնեսով զբաղվող տնտեսվարողները վառելիքի հին խմբաքանակը չեն վաճառում եւ խնայողություն են անում, որպեսզի մի քանի օրից եկած նոր խմբաքանակի հետ միասին ավելի թանկ վաճառեն:

Հակառակ բենզալցակայանների սեփականատերերի հարստանալու մեծ սպասումներին, «Ֆլեշ» ընկերության տնօրեն Մուշեղ Էլչյանի հաշվարկներով՝ անգամ Իրանով ներկրելու դեպքում բենզինի գինը չպետք է թանկանա: «Առավոտի» հետ զրույցում Մ. Էլչյանը հայտնեց, որ. «Վերջին 15-20 օրվա ընթացքում համաշխարհային շուկայում բենզինի գներն իջել են եւ անգամ ճանապարհածախսը չի ազդի բենզինի գնի վրա: Եթե մենք այս օրերին Վրաստանով կարողանանք հեղուկ վառելիք ներկրել, ապա դա անգամ բենզինի գնի իջեցման կբերի: Մենք արդեն պայմանավորվածություններ ենք ձեռք բերում Թուրքմենստանի հետ, որպեսզի կարողանանք Իրանի տարածքով բենզին հասցնել Հայաստան, սակայն մինչեւ այդ բենզինը հասնի մեր երկիր՝ կպահանջվի 2 շաբաթ»: Մ. Էլչյանը նաեւ ասաց, որ չնայած բենզինի դեֆիցիտին, մեր երկրում դիզվառելիքի սուր պահանջ չկա: Մեր այն հարցին, թե ինչ սկզբունքով են բենզին հատկացնում սպառողներին, «Ֆլեշ» ընկերության տնօրենը պատասխանեց. «Մենք միայն կտրոններով ենք տալիս: Բազմաթիվ հիմնարկների հետ պայմանագրեր ունենք: Դա էլ աշխատում ենք 20 լիտրից ավելի չլինի, քանի որ, մեր հաշվարկներով, մայրաքաղաքի բնակիչների համար այդքանը պետք է որ բավականացնի 4-5 օր»: Մենք պարոն Էլչյանից հետաքրքրվեցինք նաեւ, թե ծանոթների ու ընկերների համար բացառություններ չե՞ն արվում, ինչպես մյուս ընկերություններին պատկանող բենզալցակայաններում է. «Ինչպես կարելի է տենց բան չանել: Բնական է, որ ընկերներին տալիս ենք: Ծանոթներին էլ, ընկերություններին էլ տվել եմ»: Իսկ թե այս օրերին «Ֆլեշն» ինչպե՞ս է բենզին ներկրում, պարոն Էլչյանը պատասխանեց. «Մեզ օգնեց Բաթումից ավտոշարասյունով եկող բենզինը: Բացի այդ՝ երկաթուղու հիմնական կամուրջը պայթեցնելուց 1 օր առաջ մեր ընկերության համար եկավ որոշակի խմբաքանակ: Մեր պետությունն էլ է Բաթումից ներկրել որոշակի չափաքանակ, որից մեզ էլ է հատկացվել: Սակայն մի քանի օր այս ոլորտում դեռ լարված կլինի»:

Երեկ բենզինի թանկացման եւ դեֆիցիտի հետ կապված «Առավոտի» հարցերին բենզին ներկրող մի շարք ընկերություններ չցանկացան որեւէ պարզաբանում տալ: «Մաքսֆուր» ընկերության տնօրենը չցանկացավ անգամ հայտնել իր անունը, իսկ «Միկա» եւ «ՌանՕյլ» ընկերությունների տնօրենները, գործավարներից տեղեկանալով, որ իրենց լրագրող է զանգել, վերջիններիս հրահանգեցին, որ պատասխանեն, թե իրենց տնօրենները քաղաքում չեն:

Նշենք, որ երկրում ստեղծված իրավիճակը փոքր-ինչ թեթեւացնելու համար օրերս մեր կառավարությունը որոշել էր ավտոշարասյունով Բաթումից բենզին ներկրել Հայաստան: Նախօրեին հայտարարվեց, որ այդ 513 տոննա բենզինն արդեն տեղ է հասել: Այդ շարասյունը Երեւան է ժամանել դեռ ուրբաթ օրը՝ օգոստոսի 22-ին, Բավրայի մաքսակետով: Չնայած դրան՝ բենզալցակայաններում բենզինը կրկին չի հերիքում եւ նրա ռեկորդային գները չեն իջնում:

http://new.aravot.am/am/articles/society/46265/view

-------------------------------------------------------------------

es erku hodvatsber@ lriv patkerum en Haiastani dirq@... vor asum ei Javaxk@ petk er vercnel...

[Гость Funky]

Сем, ду сте америкаи дзайнес ашхатум?

[Semetoja]

интересная статья

Новое положение Армении на Кавказе: возможности и опасения

Инициатива президента Белоруссии Александра Лукашенко о необходимости выработки консолидированной позиции государств-членов ОДКБ по Абхазии и Южной Осетии пополнила международную политическую повестку еще одним вопросом - о состоятельности данного оборонного блока. В особенно щепетильной ситуации оказалась Армения, перед которой с момента начала боевых действий в Южной Осетии встали острейшие вопросы, касающиеся сразу нескольких стратегических сфер - политики, экономики и безопасности.

Если Белоруссия внесет проблему признания независимости Абхазии и Южной Осетии в рамки ОДКБ или просто признает республики в одностороннем порядке, но со ссылкой на приоритет стратегического партнерства с Россией, армянские власти будут вынуждены доказывать свою приверженность тем же ценностям, тем более, что ОДКБ является важнейшим гарантом безопасности самой Армении. С другой стороны, региональное соседство с Грузией требует от Армении осмотрительности, поскольку не исключены новые диверсии на железнодорожных магистралях, которые парализуют единственную транспортную артерию, питающую республику. Таким образом, для Армении в данной конфигурации входят в противоречие в своей военно-политической и экономической составляющих вопросы стратегической безопасности.

Очевидно также, что возможность включения вопроса Нагорного Карабаха в единый пакет с абхазской и югоосетинской проблемами безвозвратно утеряна. С другой стороны, признание Арменией независимости Абхазии и Южной Осетии при продолжающихся переговорах относительно будущего статуса Нагорного Карабаха чреваты острейшей реакций как минимум двух из трех участниц посреднического формата Минской группы ОБСЕ - США и Франции. Армянская сторона, кровно заинтересованная в обозначении независимого статуса Нагорного Карабаха, не может признать Абхазию и Южную Осетию в приоритетном порядке.

Комплекс проблем, объединяющий обязательства Армении перед Россией как своим стратегическим партнером, Нагорным Карабахом - гарантом безопасности которого является сама Армения, и жизненные интересы самой Армении в сфере обеспечения экономической безопасности, нуждаются в оперативном решении.

Армении необходим коммуникационный прорыв, который в реальности может быть осуществлен только по двум направлениям - иранскому или турецкому. Судя по всему, наиболее реалистичным в своей оперативности является турецкий маршрут, в частности, ввод в эксплуатацию простаивающего железнодорожного узла Карс-Гюмри.

Турция заметно активизировала свои усилия на Южном Кавказе. Стоит отметить, что представители Анкары плотно взаимодействуют в своей активности с российскими коллегами. В частности, именно в Москве премьер-министр Турецкой Республики Реджеп Тайип Эрдоган впервые заговорил о турецкой региональной инициативе - платформе стабильности кавказского региона. Примечательно, что и президент Армении Серж Саргсян, пребывая с визитом в Москве, пригласил президента Турции Абдуллу Гюля посетить Ереван. Наметились контуры российско-турецкого диалога вокруг вопросов стабильности в кавказском регионе, что может сыграть для Армении как позитивную, так и резко негативную роль. Во всяком случае, в самой Армении опасений на этот счет больше, чем восторженного оптимизма.

Между тем, действия России, направленные на вывод Армении из ограничивающей ее политику грузинской коммуникационной монополии, выходят далеко за рамки дипломатии. ОАО "РЖД", взявшая в феврале 2008 в концессионное управление железные дороги Армении сроком на 30 лет, фактически приступила к восстановлению инфраструктуры армяно-турецкой железной дороги. Дочерняя структура РЖД - ЗАО "Южно-Кавказская железная дорога" уже направила строительную бригаду на восстановление железнодорожной станции "Ахурян 2" железной дороги Карс (Турция) - Гюмри (Армения).

Преодоление частичного коммуникационного тупика, в котором пребывает Армении, и который становится полномасштабным в случае дестабилизации ситуации в Грузии, является важнейшим стратегическим вызовом для Армении. По всей видимости, российское руководство сполна осознает ситуацию, в которой пребывает Армения. Более того, учитывая пребывание на армянской территории, у самой границы с Грузией, российской военной базы, данные проблемы являются во многом общими. Синхронизированная активность Еревана и Москвы в турецком направлении позволяет предположить, что стороны занялись решением этих проблем совместными усилиями. На тот же вывод наталкивает нервная реакция временного поверенного в делах США в Армении Джозефа Пенингтона, который заявил на днях в Ереване, что "в вопросе открытия границ, примирения и создания нормальных дипломатических отношений между Арменией и Турцией нет иных заинтересованных стран, кроме Соединенных Штатов". США, долгое время эксплуатировавшие армяно-турецкие разногласия в собственных интересах, чувствуют потерю инициативы в данном процессе. Российско-турецкий диалог по армянской проблематике может стать вторым мощнейшим ударом по региональным позициям США после уничтожения их регионального военного плацдарма в лице Грузии.

Что касается проблемы Нагорного Карабаха, то и здесь, по всей видимости, может быть налажен конструктивный диалог с участием Еревана, Москвы, Баку и Анкары. Военные действия в Южной Осетии показали, что современная война несет колоссальные (неприемлемые) людские и экономические потери не только вовлеченным в эту войну странам, но и их непосредственным соседям. В свою очередь покровители, советники и "добрые друзья" стран региона вкушают плоды имиджевых побед и решают свои внутренние электоральные задачи. Идея о создании региональной площадки безопасности назрела, но будущие участники этого диалога должны здраво понимать, что игнорирование интересов хотя бы одной из стран региона, приведет к скоропостижной кончине всей инициативы. В данном случае речь идет о необходимости вовлечения в инициативу Ирана в качестве полноценного участника, а Абхазии, Южной Осетии и Нагорного Карабаха - в качестве наблюдателей.

Постоянный адрес новости: www.regnum.ru/news/1047865.html