СУФИЗМ - 2

[VREZH]

 

Վարդան Այգեկցի

для буквалистов пару притч от Вардана Айгекци

Армянского суфия ( в широком понимании этого слова)) ) 13-го века...

.

 

ԳԻՆԻ

Թագավորն ուներ մի մինուճար տղա։ Հրամայեց իր նախարարներին:

— Ամեն օր ձեզանից յուրաքանչյուրն իմ որդուն թող տանի պատվելու։

Մի օր նախարարներից մեկը թագավորի որդուն տարավ պատիվ տվեց և երեկոյան առաջնորդեց մինչև պալատի դուռը ու ինքը գնաց։

Իսկ թագավորի որդին խիստ հարբած էր։ Նա բարձրացավ կտուրն ու ընկավ վայր:

Հաջորդ օրը նրան գտան աղբանոցամ մեռած: Եվ թագավորն հրաման արձակեց.

— Քանդեցե՛ք բոլոր այգիները, կոտրեցե՛ք գինու կարասները, որովհետև գինին դարձավ իմ որդու կորստյան պատճառը։

Եվ հրամանը կատարվեց։

Մի այրի կին, որ մեկ որդի ուներ, իր հնձանը քանդեց կարասների վրա և գինին պահեց։ Ամեն օր առավոտյան և երեկոյան հացից հետո նա մի բաժակ գինի էր տալիս որդուն խմելու։

Եվ մի գիշեր նրա ուրդին դուրս եկավ տնից և սպանեց թագավորի առյուծին։ Հաջորդ առավոտյան թագավորը հայտարարեց.

— Ով առյուծին սպանել է, թող ներկայանա՛, որպեսզի պարգևատրեմ։

Եկան մայր ու որդի.

— Ինչպե՞ս կարողացար հաղթել առյուծին,— հարցրեց թագավորը։

— Գինով եմ սնել իմ որդուն, թագավոր,— ասաց մայրն ու պատմեց բոլորը։

Եվ թագավորը նոր հրաման արձակեց.

— Այգի տնկեցե՛ք, բայց գինին այնպես խմեցեք, որ առյուծ սպանեք և ոչ թե մեռնեք աղբանոցում, ինչպես իմ որդին։

 

 

[VREZH]

 

ԵՐԿՈԻ ԸՆԿԵՐ

Իշխանի ու հարուստի որդիներն իրար հետ մտերմացան, դարձան եղբայր և ելան աշխարհ շրջելու։ Գնացին հասան մի բերդի դռան։ Տեսան, որ դարպասից շատ մարդու գլուխ էր կախված։ Վախենալով մտան ներս: Թագավորի ծառան մեծարեց նրանց ու տարավ պալատ։

Թագավորը երկու հյուրերին իր մոտ նստեցրեց, սեղան բացեց և հյուրասիրեց նրանց անուշահամ գինով։ Երբ հարուստի որդին դուրս ելավ, թավավորն, իշխանորդուն ասաց.

— Դու թագավորի ես նման, իսկ այդ ընկերդ գեշ և ստոր մարդ է երևում, դու այդպիսի անարժան ընկերոջ հետ ինչո՞ւ ես մտերմություն անում։

— Թագավո՛ր,— պատասխանեց իշխանազունը,— ի՜նչ ստորություն ու պակասություն ասես, ես ունեմ, բայց իմ ընկերը լավ մարդ է, ես նրա հնազանդ ծառան եմ։

Երբ հարուստի տղան վերադառնալով նստեց, դուրս ելավ իշխանի որդին։ Եվ թագավորը, փորձելով հարուստի որդուն, ասաց.

— Դու իմաստուն, բարի մարդ ես երևում։ Երբ դուրս գնացիր, ընկերդ հազար ու մի խայտառակ բան ասաց քո հասցեին։

— Թագավոր,— պատասխանեց հարուստի տղան,— ես նրա անարժան ծառան եմ։ Տեսնելով նրանց ընկերասիրությունը, թագավորը շատ ընծաներ տվեց և խաղաղությամբ ճանապարհ դրեց։

— Թագավո՛ր,— հարցրեցին նրան նախարարները,— քեզ մոտ եկած բոլոր հյուրերին մեծարեցիր և երեք օր հետո, կտրելով գլուխները, կախել տվեցիր պարսպից: Պատճառն ի՞նչ է, որ այս երկու հյուրերին նվերներ տվեցիր և առանց գլխատելու փառք ու պատվով ճանապարհ գցեցիր։

— Հայտնի բան է, ով ատում է իր մերձավորին, մարդասպան է,— պատասխանեց թագավորը,— և իրավունք է տրված թագավորներին՝ գլխատել մարդասպաններին։ Օրենքն ասում է, որ օտարական հյուրին երեք օր պետք է մեծարել։ Մեզ հյուր եկածներին ես պատվեցի, բայց երբ քննելով՝ նրանց մեջ միմյանց նկատմամբ ատելություն նկատեցի, կտրել տվեցի նրանց գլուխները։ Այս երկու հյուրերը միմյանց մասին լավ խոսեցին, ուստի և նվերներով ու փառքով ճանապարհ դրեցի։

 

[luc]

"Ցանե՛ք ձեր այգիներում կանեփ և ծխե՛ք այն, բայց այնպես մի ծխեք, որ կայֆից հետույքներդ կորցնեք: Ծխեք միայն այնքան, որ կարողանաք փիղ խեղդել - ոչ ավել: Քանզի չափավորության մեջ է իմաստությունը :" - ասաց թագավորը:)))

Изменено 24 июля 2023 пользователем luc (история изменений)

[VREZH]

 

Счет за ячмень

Возил один человек с тока домой ячмень на осле. И маленький ослик шагал с матерью-ослицей туда и обратно. А дома, куда свозили ячмень, была свинья на привязи, которую откармливали на убой. И ячменя ей насыпали вдосталь, чтобы ела она и жирела. И ослик сказал матери: «Почему свинья эта, не работая, ест целый день ячмень, который мы перевозим с таким трудом, а мы так мучаемся, но лишь раз в день получаем ячмень?». Мать сказала: «Потерпи еще недельку, сынок, и я отвечу тебе, да и сам ты увидишь все своими глазами».

И возвращались через неделю ослица и ослик с грузом домой, ослик бежал впереди матери и услышал он визг, потому что резали свинью, и испугался ослик и побежал назад к матери, и мать сказала: «Что с тобой, сынок, чего ты испугался? Не бойся ты свиньи, это с нее счет за ячмень спрашивают».

И снова они на ток пошли ячмень таскать. И когда, груженые, вернулись домой, ослик, задрав копытце, сказал матери: «Матушка, посмотри, не пристало ли к копытцу ячменное зернышко, чтоб не спросили и с меня, как со свиньи, за ячмень?».

Воспроизводится по: Вардан Айгекци. Лисья книга. Басни и притчи / перевод с арм. М. Саакян. — Ереван : Изд-во «Анаит», 1993.

 

[Sigo]

2 часа назад, luc сказал:

"Ցանե՛ք ձեր այգիներում կանեփ և ծխե՛ք այն, բայց այնպես մի ծխեք, որ կայֆից հետույքներդ կորցնեք: Ծխեք միայն այնքան, որ կարողանաք փիղ խեղդել - ոչ ավել: Քանզի չափավորության մեջ է իմաստությունը :" - ասաց թագավորը:)))

Эт ереви эстегица эс асацвацкэ-охааааай,ми хат пих элнер,нэстэцнеи кэ....ис)))

[luc]

1 ժամ առաջ, Sigo -ն ասաց:

Эт ереви эстегица эс асацвацкэ-охааааай,ми хат пих элнер,нэстэцнеи кэ....ис)))

Лав плане Вардан Мамиконяни hарбац пхерин эл кара 1 косяков тирумер ани )))

Изменено 24 июля 2023 пользователем luc (история изменений)

[VREZH]

 

Взято из Телеграмм «Нолито!»
Притча о флюгерах.

Жили-были в одном городе флюгеры. Стояли на крышах домов да крутились себе. То в одну сторону, то в другую. Куда ветер подует - туда и поворачивались. Работа у них такая была.
Люди смотрели на них, радовались. Нарядные флюгеры, яркие, зайчики солнечные пускают. "Какие у нас красивые флюгеры стоят", - говорили люди.
И все бы ничего, но хотелось флюгерам большего. Хотелось, чтобы люди только на них смотрели и только ими восхищались.
Заприметили флюгеры, что люди, уходя в дальнюю дорогу, брали с собой компас да карту и только на них и смотрели в пути. Возмутились флюгеры: "Да где это видано такое? Да как могут компасы и карты лучше нас знать дорогу? Они ведь дома в столах да комодах лежат, а мы на высоте всегда. Нам лучше видно!"
И стали флюгеры людям рассказывать, что компасы и карты им не нужны, а нужны только они, флюгеры.
- Да вы же вчера в одну сторону показывали, а сегодня в другую, - говорили им люди.
- Так и правильно, - отвечали флюгеры, - нам же тут сверху видно все, а дороги прямые не бывают. Вот вы с компасом и картой прямо разве ходили?
- А и правда, - отвечали некоторые, - действительно непрямыми дорогами нас карты с компасами водят.
- Ага! - обрадовались флюгеры. - Это они специально вас так водят, чтобы вы ноги били да сапоги стаптывали. Не верьте им! Только мы знаем верную дорогу.
И начали люди коситься на компасы и карты да задумываться, а вдруг флюгеры правы?
А флюгеры не унимались. Вспоминали когда заблудились пара человек в лесу и ни карта ни компас им не помогли. И пообещали, что знают тайну страшную про компас и ужасную про карту. И расскажут эти тайны, но потом. А пока люди их должны смазывать вовремя, красить и пыль вытирать постоянно, чтобы флюгеры не заржавели и могли путь указывать.
Люди крутили пальцем у виска и дальше продолжали картам и компасам верить. Но некоторые доверились флюгерам...
Те, кто остался с проверенными друзьями компасом и картой, так и продолжили в земли далёкие ходить да назад возвращаться. А те, кто флюгерам доверился, блукают, а некоторые так и вовсе не вернулись. Правда, флюгеры говорят, что сверху видели, как нашли они места богатые с реками молочными да деревьями, на которых булки вместо яблок растут. А так оно или нет... Следствие покажет.

 

[luc]

Притча о любителе кушать мандат.

(продолжение следует).