ПРОТИВ СДАЧИ ОСВОБОЖДЕННОЙ ТЕРРИТОРИИ

[Ardani]

НАСТРОЕНИЕ КОЧАРЯНА – ЕДИНСТВЕННАЯ УДАЧА

Президенты Армении и Азербайджана не делали никаких заявлений в прессе как до, так и после встречи в Санкт-Петербурге. Вместо президентов прокомментировать встречу попытались министры иностранных дел двух стран.

Глава МИД Азербайджана Эльмар Мамедяров еще в Санкт-Петербурге заявил, что, хотя существенного прогресса в процессе переговоров не было зафиксировано, однако сделано все возможное для сохранения мира в регионе. Господин Мамедяров отметил: «Были еще раз озвучены позиции сторон, однако существенного прогресса я не вижу.

Президенты обсудили основные принципы, на основании которых мы и собираемся придти к соглашению для сохранения длительного мира в регионе».

Глава МИД Армении Вардан Оскянан в свою очередь заявил: «В Санкт-Петербурге развернулась серьезная дискуссия, однако президенты не пришли к соглашению. Переговоры по урегулированию Карабахского конфликта будут продолжены.

Сопредседатели надеялись, что во время этой встречи переговоры перейдут на другой уровень, однако этого не произошло. На уровне президентов еще остаются разногласия, однако, есть возможность продолжить переговоры». Несмотря на это, господин Осканян сообщил также, что министры иностранных дел двух стран продолжат сотрудничество для подготовки новой встречи президентов.

Первая Общественная Телекомпания РА транслировала запись встречи Кочаряна и Алиева и напомнил, что о результатах встречи зрители могут судить по выражению лиц двух лидеров. «Настроение Роберта Кочаряна было намного лучше, чем у его азербайджанского коллеги. Он первым прибыл на встречу, поприветствовал иностранных участников, армянских и азербайджанских журналистов, а Ильхам Алиев был мрачен и не заметил даже журналистов своей страны», - сообщил зрителям телеканал.

Кстати, в Санкт-Петербурге азербайджанские журналисты попытались получить комментарий у американского сопредседателя Минской группы ОБСЕ Метью Брайзы относительно противоречий, нашедших место в азербайджанской прессе, однако последний отказался от комментариев.

[groul]

Первая Общественная Телекомпания РА транслировала запись встречи Кочаряна и Алиева и напомнил, что о результатах встречи зрители могут судить по выражению лиц двух лидеров. «Настроение Роберта Кочаряна было намного лучше, чем у его азербайджанского коллеги. Он первым прибыл на встречу, поприветствовал иностранных участников, армянских и азербайджанских журналистов, а Ильхам Алиев был мрачен и не заметил даже журналистов своей страны», - сообщил зрителям телеканал.

[groul]

ПРЕЗИДЕНТЫ АРМЕНИИ И АЗЕРБАЙДЖАНА МОГУТ ВСТРЕТИТЬСЯ В ОКТЯБРЕ

[Ardani]

Что ж, пора начинать готовиться

[Ундина]

Премьер-министр Армении считает компромисс самым разумным путем урегулирования карабахского конфликта

Премьер-министр Армении Серж Саркисян считает компромисс самым разумным путем урегулирования карабахского конфликта.

"Необходимо понять, что нет более разумного пути урегулирования конфликта, чем путь компромиссов", - сказал Саркисян в пятницу в ходе встречи со спецпредставителем Европейского Союза на Южном Кавказе Питером Семнеби.

При этом он отметил, что никто не должен рассматривать взаимный компромисс как одностороннюю уступку.

Премьер-министр с сожалением отметил, что "периодически звучащие из уст президента Азербайджана воинственные заявления и ежегодное увеличение военных расходов бюджета этой страны настраивают на пессимистический лад, в отличие от внушающей оптимизм конструктивной позиции Армении, и ее намерения решить проблему путем мирных переговоров".

"Если Азербайджан действительно настроен на взаимные компромиссы и решение конфликта мирным путем, то почему власти этой страны не делают публичных заявлений, подтверждающих такую позицию, а действуют в обратной логике, полагая, что, выступая с позиции силы заставят кого-то поспешно подписать устраивающий их документ. Такой подход обречен", - сказал Саркисян.

По его словам, трудно представить, как президент Азербайджана, делающий воинственные заявления, сможет объяснить своему народу их смысл, если на переговорах стороны придут к компромиссу.

Саркисян заявил, что Армения готова к активизации контактов на различных уровнях и созданию атмосферы доверия, "однако положительных сигналов с азербайджанской стороны к сожалению пока не было".

В свою очередь Семнеби заявил, что ЕС продолжает сохранять заинтересованность в урегулировании нагарного-карабахского конфликта, не только потому, потому что Армения и Азербайджан являются важными партнерами ЕС, но и с целью создания атмосферы доверия и оказания большего содействия двум странам.

"Разделив обеспокоенность премьер-министра Армении в связи с воинственной пропагандой в Азербайджане, Семнеби попытался объяснить это стилем работы азербайджанских СМИ", - отметили в пресс-службе.

В частности, он заявил, что "за последнее время в подходах президента Азербайджана Ильхама Алиева подобного вроде не наблюдается".

Семнеби подчеркнул, что согласно позиции ЕС конфликт должен быть урегулирован в атмосфере доверия и путем мирных переговоров, выразив готовность оказать содействие в этом вопросе.--0--/Новости-Армения/.

http://www.karabakh-news.com/news/1485.html

типа очередной ход конем?

[Ara55]

..."Разделив обеспокоенность премьер-министра Армении в связи с воинственной пропагандой в Азербайджане, Семнеби попытался объяснить это стилем работы азербайджанских СМИ", - отметили в пресс-службе.

В частности, он заявил, что "за последнее время в подходах президента Азербайджана Ильхама Алиева подобного вроде не наблюдается". ...

Заткнули рот Ильхаму или уши и глаза Семнеби ?

[groul]

Семнеби попытался объяснить это стилем работы азербайджанских СМИ

[Гость]

Հանձնեք տարածքները` հասարակությունը ձայն չի հանելու

13:26 Yerevan | 9:26 GMT | Tuesday 19 June 2007

Նորայր Նորիկյան

http://www.zhamanak.com/article/6547/

Երբ հաղթած պետության բանակի գեներալները զբաղված են ընդամենը փող դիզելով ու վերածվում են կամուֆլյաժ հագած օլիգարխների, երբ հաղթած պետության էլիտար մտավորականությունը զբաղված է ընդամենը «պապլավոկում» ջազ լսելով, երբ չքավոր մտավորականի անվան տակ թաքնված պնակալեզը դարձել է համմերատերերի հետեւից վազող ու փող մուրող, երբ ուսանողությունը դարձել է ընդամենը բազեների սպառման ռեսուրս, երբ հաղթած պետության դպրոցի ուսուցիչը դարձել է ընդամենը չորս-հինգ տարին մեկ ընտրություն կեղծող ու օրվա իշխանությունը հավերժացնող ընտրական հանձնաժողովի սուբյեկտ, երբ պետության արտաքին քաղաքականությունն ամբողջովին կառուցված է «Մասիս սարը մերն է» հայեցակարգով ու Կրեմլի տիրոջ քմահաճույքով, երբ մի ամբողջ պետության ներքին քաղաքականություն վարվում է բացառապես վարչապետի դաբրոյի մակարդակով, երբ հաղթած բանակիցդ զորացրված երիտասարդը հաջորդ օրն իսկ դառնում է գաղթական ու խոպանչի, երբ պետության Ազգային ժողովը ձեւավորվում է ընդամենը մի քանի օլիգարխի շաղ տված դոլարով, պարզ է, որ Ղարաբաղի հարցը դառնալու է ընդամենը պատրվակ` իշխանությունը վերցնելու եւ ամեն գնով պահպանելու համար:

Ու սրա արդյունքն էլ լինելու է այն, որ պետությանդ վաղվա ջահելը դառնալու է դաշնակի լեզվով ասած` թշվառ հայրենիքի նույնքան թշվառ քաղաքացի, եթե, իհարկե, այդ ժամանակ պետություն ունենաս: Եւ եթե հանկարծ պետությունդ պահպանած էլ լինես, ապա ստեղծված կլինի մի վիճակ, երբ օլիգարխներդ դարձած կլինեն ոչ թե պետության մեջ արդեն իսկ գործող արտոնյալ շերտ, այլ հենց պետություն:

Ու հիմա Քոչարյանը ինչպես միշտ փորձում է տպավորություն ստեղծել, թե իսկապես ուզում է լուծել Ղարաբաղի խնդիրը: Սակայն Ալիեւի հետ ժամանակ առ ժամանակ տարվող բանակցություններն ընդամենը օգտագործում է հասարակության ընկալման մեջ չպարտվողի եւ հողեր չհանձնողի կերպար ստեղծելով: Եւ այս ֆիդայական մտածողությամբ քաղաքականության արդյունքում տարածաշրջանը շարունակում է մնալ ռազմականացված գոտի:

Այնուամենայնիվ, Ղարաբաղի խնդիրը առաջիկա տարիների ընթացքում չի լուծվելու, որովհետեւ Ղարաբաղի հարցը կարող է լուծել բացառապես օրինական ընտրությունների միջոցով իշխանության հասած քաղաքական ուժը, որը դրանով իսկ կստանա ժողովրդի լեգալ մանդատը եւ կցուցաբերի քաղաքական կամք ու պետական մտածողություն: Պատերազմ էլ չի լինելու: Առաջինը, որ աշխարհի տերերը թույլ չեն տա (ամերիկացիք Բաքու-Ջեյհան նավթամուղը չեն կառուցել, որ մի քանի դաշնակ տեռորիստ ռուսական ԿԳԲ-ի դաբրոյով տրաքացնեն այն), երկրորդը` ադրբեջանցի խաներն ու հայաստանցի ֆեոդալները ոչ միայն պատերազմի նպատակ, այլ նաեւ ժամանակ ու հավես չունեն` փող են աշխատում: Ու «ոչ պատերազմ-ոչ խաղաղություն» դիլեման դառնում է պետական քաղաքականության անկյունաքար: Երկիրը կառավարվում է պատմության իներցիայով ու ապագայի` չհիմնավորված ակնկալիքներով: Բայց այս ամենը չի խանգարում, որ բանակցությունների իմիտացիա ստեղծեն, Մեթյու Բրայզայի հայտարարությունները մեկնաբանեն, տարին մեկ անգամ նախագահների հանդիպում կազմակերպեն, արկադիղուկասյանների պայմանավորված ու պլանավորված «առարկությունները» լսեն ու այդպես շարունակ: Արդյունքում խնդիրը մնում է չլուծված, ու պահպանվում է երկու պետությունների իշխանությունների համար ձեռնտու ստատուս քվոն: Այս իշխանությանը դժվար է բացատրել, որ հրադադարը դեռեւս խաղաղության մասին համաձայնագիր չէ եւ ցանկացած պահի միջազգային կամ տեղական պրովոկացիան կարող է դառնալ պետության կործանման սկիզբ:

Հարցի չլուծման ճանապարհը, փաստորեն, դարձավ նույնպես լուծման տարբերակ, եւ Քոչարյանի իշխանության ամբողջ փիլիսոփայությունը կառուցվեց հենց այս տրամաբանության վրա: Թե ինչ շահեց սրանից Հայաստանը, որպես պետություն, մանրամասնելու կարիք չկա: Թեեւ ակնհայտ է. Քոչարյանի տրամաբանությամբ կառավարված Հայաստանը, որպես վստահելի պարտնյոր, կորցրեց իր լրջության ռեսուրսը միջազգային հանրության մոտ, Հայաստանը հարեւան երկրների կողմից շարունակում է ընկալվել որպես ագրեսոր եւ տարածաշրջանում Կրեմլի մահակի դերը ստանձնած երկիր, ժողովրդավարությանը փոխարինելու եկավ հասարակության քաղաքական միտքը տոտալ ոչնչացնելու եւ իրավազուրկ քաղաքացի կերտելու քաղաքականությունը, Հայաստանն ամբողջապես մեկուսացվեց տարածաշրջանային բոլոր ինտեգրացիոն ծրագրերից, դարձավ մի տարածք, որտեղ հասարակությանը կաշառելով կարելի է իշխանության հասնել ու այդ իշխանությունը դարձնել սեփական բարեկեցությունը ապահովելու բացառիկ միջոց: Այլ հարց է, որ այս անդեմ քաղաքականության արդյունքում առաջացած փակուղին ավարտվելու է հերթական ազգային-ազատագրականով ու երիտասարդության նոր կոտորածով: Բայց Քոչարյանենք գտել են սրա տակից դուրս գալու ձեւը եւ միջազգային հանրության մոտ արդարացման նպատակով առաջ են քաշում այն լղոզված թեզ-ֆիկցիան, թե հասարակությունը պատրաստ չէ հարցի լուծմանը, որը ենթադրում է նաեւ որոշ տարածքների վերադարձը Ադրբեջանին: Հարց է առաջանում. հասարակությունը ինչի՞ն պատրաստ չէ` խաղաղությա՞նը, թե՞ տարածքների հանձնմանը:

Չնայած ազնիվ լինելու համար պետք է խոստովանել, որ Քոչարյանը ճիշտ է: Այսօրվա հասարակությունը, ցավոք, այլեւս ոչ մի բանի պատրաստ չէ: Հայաստանի այսօրվա հասարակությունը զրկված է ոչ միայն արտաքին, այլ նաեւ ներքին բացասական ազդակներին դիմագրավելու եւ հետ մղելու իմունիտետից, որովհետեւ հասարակության մեջ սպանված է քաղաքական միտքը, ինքնապաշտպանության բնական բնազդը: Այսօրվա հասարակության թիվ մեկ զենքը դարձել է անտարբերությունը, եւ նա դրանով դարձել է անպարտելի:

Եւ եթե մի հասարակություն այս տասը տարիների ընթացքում հանդուրժում է ամբողջապես կեղծված թվով վեց համապետական ընտրություն եւ սահմանադրական հանրաքվե, հանդուրժում է հոկտեմբերի 27-ի գործի չբացահայտումը, հանդուրժում է, որ տարբեր քաղաքապետներ, պատգամավորներ, նախարարներ եւ վերջիններիս լկստված բալեքը օրումեջ ավտոմատով «ռազբորկեք» անեն ու սպանելուց հետո էլ անպատիժ մնան, հանդուրժում է, որ իրեն 5000 դրամով գնեն եւ դրա համար արդարացում գտնի, թե իրենից թալանածն է հետ վերցնում, հիմա այդ ի՞նչ պիտի լինի, որ Սերժի հայրենիքը չհամարվող Աղդամը հանձնելու դեպքում հասարակությունը ձայն հանի:

Վարչապետ Սերժ Սարգսյանին նախագահ դարձնելու նպատակով միջազգային դաբրո կորզելու եւ Ձեր իշխանությունը հավերժացնելու համար այդ տարածքները վստահաբար հանձնեք, միեւնույնն է` հասարակությունը ձայն չի հանելու: Հա, մոռացա նշել. ժամանակն է արդեն Նաիրի Հունանյանին ներում շնորհելու:

[free]

дочитал с трудом,

впечатление такое, что человек который писал эту статью или глубоко обижен или у него некоторое помутнение на основе непонятной обиды. Чувствуется параженческое настроение - лишьбы покормили. такие наверное и бурут взятки по 5000 тыс. хотя костюм и галстук дотягивают до 200 долларов.

[Semetoja]

free jan

как говорится не в бровь а в глаз :up:

[groul]

дочитал с трудом,

впечатление такое, что человек который писал эту статью или глубоко обижен или у него некоторое помутнение на основе непонятной обиды. Чувствуется параженческое настроение - лишьбы покормили. такие наверное и бурут взятки по 5000 тыс. хотя костюм и галстук дотягивают до 200 долларов.

[Гость Funky]

не в попытке, а в реальном доказанном подлоге

[groul]

не в попытке, а в реальном доказанном подлоге

[free]

редактор этой газеты,

помоему Бабаджанян, перевел и перепечатал антиармянскую статью Мамедханова (фамилию помню по памяти) из зеркала под своим именем и держал её на первой странице жаманак почти две недели.

[free]

чтоб не быть голословным приведу линк на тему где приведены эти статьи

http://forum.openarmenia.com/index.php?showtopic=8613

правда на зеркало в архиве этой статьи уже нет.