Происшествия в армянской армии

[Larasha]

«Убийство и самоубийство – одно и то же»

23:53 | Июль 01, 2011 | Политика

«Гибель военнослужащих в армии в мирное время - одна из самых болезненных наших проблем»,- считает правозащитник Аветик Ишханян. По поводу обнаружения тела Тиграна Амбарцумяна в лесу неподалеку от N-ской части Сюника он сказал: «Когда произошедшее сразу же квалифицируется как самоубийство, это уже подозрительно».

«Убийство солдата или доведение до самоубийства - одно и то же»,- считает он.

Да, в 2000-х годах количество смертей в армии в мирных условиях по сравнению с 90-ми сократилось, но «каждая смерть - трагедия. Несколько резонансных случаев в прошлом году заставили МО принять меры».

В прошлом году он сказал «А1+», что он верит обещаниям Сейрана Оганяна.

Сегодня, через год, он не может сказать, что его надежды оправдались. «В этом году в армии произошло 13 смертей, 7 солдат погибли от пуль врага, а 6 - от своих. В сравнении с прошлым годом цифры уменьшились, но трагедия их семей и общества порождает недоверие к армии».

«Необходимо проводить объективное расследование всех случаев. Я поддерживаю связь с родителями погибших - после поручения Сержа Саргсяна военному прокурору никаких сдвигов нет»,- сказал он.

«Необходим механизм обжалования воинских преступлений. Должны быть наказаны не только непосредственные исполнители, но и командный состав»,- заключил он.

[hye]

Հունիսի 29-ին պարտադիր ժամկետային զինծառայող Տիգրան Համբարձումյանի դիակը հայտնաբերվել է զորամասին հարակից անտառում:

Պաշտպանության նախարարության քննչական ծառայության հասարակայնության հետ կապերի ավագ սպա Մերի Սարգսյանի փոխանցմամբ, շարքային Տիգրան Համբարձումյանի մահվան փաստի առթիվ քրեական գործ է հարուցվել քրեական օրենսգրքի 110 հոդվածի 1-ին մասի հատկանիշներով` «անձին անուղղակի դիտավորությամբ կամ անզգուշությամբ ինքնասպանության կամ ինքնասպանության փորձի հասցնելը»:

Ըստ պաշտոնական հաղորդագրության` Տիգրան Համբարձումյանը հունիսի 28-ի ժամը 18:30-ից բացակայել է զորամասի տարածքից: Հաջորդ օրը` ժամը 13-ի սահմաններում զորամասին հարակից անտառում հայտնաբերվել է նրա դիակը: Դեպքի վայրում հայտնաբերվել է ածելի, իսկ դիակի զննությամբ` ձախ ձեռքի արմնկափոսի շրջանում լայնակի վերք` հարթ եզրերով:

Արարատի մարզի Նորաբաց գյուղում այսօր 19-ամյա Տիգրան Համբարձումյանի հուղարկավորությունն էր:

«Իմ տղան երբեք ինքնասպանություն չէր գործի, որովհետեւ միշտ խոսակցություն է եղել, ասել է` մա՛մ, ես այդքան թույլ չեմ, ես ոչ մի բան չեմ անի: Ոչ մի խնդիր նա չի ունեցել: Ուղղակի զորամասում շտաբի պետը իր հետ շատ լարված վիճակում է եղել», - «Ազատություն» ռադիոկայանին պատմեց զինծառայողի մայրը` Անահիտ Համբարձումյանը:

Մայրը բացառում է, որ տղան կարողանար դուրս գալ զորամասի տարածքից, ասում է` Տիգրանը պատմել է, որ զորամասում շատ խիստ է դրվածքը, ինքն էլ երբեք փախչելու ցանկություն չի հայտնել: Վերջին անգամ որդու հետ հեռախոսով խոսել է անհետանալու օրը` առավոտյան ժամը 11-ին: Մոր խոսքով` տղան լավ տրամադրություն ուներ:

«Ժամը 4-ին շտաբի պետը եւ գնդի հրամանատարը զանգում են, որ` ձեր տղան փախել է զորամասից: Իրենք ի՞նչ գիտեին, որ տղան փախել է: Պետք է հավաքվեն, չէ՞, որ իրենք տեսնեն: Եթե դեպքը երեքշաբթի է եղել, իրենք ինչո՞ւ մեզ չէին թողնում` չէ, մի եկեք, մի եկեք… երեխային սպանել են, սպանել… սա գազանությո՞ւն է, ի՞նչ է` ես չեմ հասկանում: Միեւնույն է, դատաստանը տեսնելու եմ. մենք էլ կորցնելու ոչինչ չունենք», - ասում է Անահիտ Համբարձումյանը:

Դիակը ծնողներին է հանձնվել փակ դագաղով:

Տիգրան Համբարձումյանի հայրը` Բենիկ Համբարձումյանը, որդու դին տեսել է դիահերձարանում, որտեղ ասել են, թե անտառում գայլը հոշոտել է մարմինը: Բենիկ Համբարձումյանի համոզմամբ` սա հորինվածք է եւ ապացուցում է, որ գործը կոծկելու մտադրություն կա:

«Մոտ չեն թողել, այնտեղ էքսպերտ էր աշխատում: Ես ընդամենը 2-3 մետրից եմ տեսել. ձեռքերը գետնին, գլուխը ձեռքերի վրա: Այդպես չի լինում, որ ինչ-որ գիշատիչ կենդանի կտրած ձեռքը թողնի, գա գլուխն ուտի, ու ամբողջ մարմնի վրա ոչ մի հետք չլինի», - «Ազատություն» ռադիոկայանին ասաց Բենիկ Համբարձումյանը:

Տիգրանի հայրն էլ է հաստատում, որ որդին շտաբի հետ լարված հարաբերություններ է ունեցել, բայց ասում է` այնպես չէր, որ որդին չէր ցանկանում ծառայել:

Բենիկ Համբարձումյանը մտավախություն ունի, որ նախաքննությունը ցույց կտա` թե իբր որեւէ միջադեպ է տեղի ունեցել, որի հետեւանքով էլ իր որդին որոշել է ինքնասպան լինել. - «Որովհետեւ հայկական բանակում մահացած զինվորը միշտ մեղավոր է դուրս եկել, կամ լավագույն դեպքում` դասակի հրամանատարը, դրանից բարձր` ոչ մեկը: Ու եթե այդ արատավոր պրակտիկան շարունակեն, նման զոհեր միշտ լինելու են: Բանակի գողական բարքերը պիտի վերանան, դա «զոն» է, «զոն»: Սա` «նայող» է, մյուսը` «ասող» է… բա նման բանակ է լինո՞ւմ»:

Համագյուղացիների, ընկերների բնորոշմամբ Տիգրանը Համբարձումյանը հանգիստ բնավորություն ուներ, երբեք կոնֆլիկտների մեջ չէր հայտնվում: Քույրը պատմեց, որ պարբերաբար գրքեր է ուղարկել. Տիգրանը պետական համալսարանի ուսանող էր, ուսումը կիսատ թողել` մեկնել էր բանակ, եւ մտադիր էր զորացրվելուց հետո շարունակել կրթությունը:

http://www.azatutyun.am/content/article/24252954.html

[MURADIK]

Армия - как тюрьма. Очень ограниченное пространство набитое мужчинами, попавшими туда не по своей воле.

Ну и отношения соответственные.

[MURADIK]

Очередной инцидент в армянской армии

Март 24, 2011 | 17:38

Ночью 21 марта солдат срочной службы 19-летний Жирайр Минасян ранил себя выстрелом из пулемета. Инцидент произошел в воинской части в Гадруте.

Как сообщили Новости Армении-NEWS.am в Следственном управлении Министерства обороны Армении, по факту происшедшего возбуждено уголовное дело по ч. 1 статьи 365 УК (нарушение правил несения боевой службы). Следствие ведет следственный отдел Второго гарнизона. Состояние пострадавшего в СУ МО затруднились сообщить.

[ZINVOR]

Не пойму, как можно из пулемета ранить себя?

Это же не короткоствол, ну может если большим пальцем ноги специально нажать на курок, а ствол направить себе в голову, хотя пулеметы разные бывают, есть даже пистолет-пулеметы ....

[Semetoja]

Վառելիքի «բիզնես» բանակում

Զինծառայողները վառելիք են գողացել Արարատի N զորամասից։ Ավագ լեյտենանտ Այվազյանը փորձել է կանխել թալանը, բայց ծեծվել է գողերի կողմից։ Փաստորեն, պետության սեփականության և զինծառայության կարգի դեմ ուղղված հանցագործություն է կատարվել։ Բայց յուրացման համար ոչ ոք չդատապարտվեց, իսկ որպեսզի բանակը թալանից պաշտպանող սպան գոնե տուժող ճանաչվի, պահանջվեց երկու տարի։ Այդ ընթացքում նրա շուրջ ճնշող մթնոլորտ է ստեղծվել՝ հրամանատարները երկու անգամ ծեծի են ենթարկել նրան զորամասում, փորձել են հասցնել ինքնասպանության, զրկել են աշխատավարձից և արձակուրդից, խլել են սպայի վկայականը։ Նարեկ Այվազյանին ապօրինաբար պահել են բերդում։

Արարատի և Վայոց ձորի ընդհանուր իարավասության դատարանը սպային մեղավոր ճանաչեց մարտական հերթապահություն կամ ծառայություն կրելու կանոնների խախտման և իշխանությունը չարաշահելու համար։ Հաշվակցելով մեկուսացման և կալանավորման մեջ գտնվելու ժամկետները, դատավոր Արմեն Բեկտաշյանը մեկուկես տարվա փորձաշրջան սահմանեց, իսկ վերաքննիչ քրեական դատարանը համաներման մասին ԱԺ որոշումը կիրառելով, ավագ լեյտենանտին ազատեց պատժից։ Ինքը՝ 23 տարեկան Նարեկ Այվազյանը մտադիր է արդարացման դատավճռի հասնել։ «Առանց իմ կարծիքը հաշվի առնելու համաներում են կիրառել»,- ասում է Նարեկ Այվազյանը։ Խոստանում է շարունակել ծառայությունը. «Դա իմ մասնագիտությունն է։ Ես հավատում եմ, որ հայկական բանակում վիճակը լավ կլինի»։ Նա գտնում է, որ պատժվել է հրամանատարներին ձախ եկամուտների վրա ձեռք բարձրացնելու համար։

Դիզվառելիքը «նեմեցկի սչյոտ» է սիրում

Նորություն չէ, որ վառելիքի վաճառքը բանակում ստվերային եկամուտի աղբյուր է։ Թվում է, թե կոռուպցիայի դեմ ակտիվորեն պայքարող մեր իրավապահներն ու արդարադատության մարմինները պետք է հատկապես ուշադիր լինեն նման դեպքերի բացահայտման և մեղավորներին պատժելու հարցում։ Գործնականում սակայն հակառակն է լինում։ Վառելիքի վաճառքին առնչվող երկու գործ է վերջերս հայտնվել հանրության ուշադրության դաշտում։ Մեկը դեռ նախաքննության մեջ է և առնչվում է խաղաղ պայմաններում զոհված զինծառայող Վալերի Մուրադյանի մահվանը։ Քննիչներն այն փորձում են ներկայացնել որպես ինքնասպանություն բջջային հեռախոսի առքուվաճառքից գոյացած 3 հազար դրամ պարտքի պատճառով։ Զոհվածի մայրը` Նանա Մուրադյանը հայտարարում է, որ որդուն սպանել են վառելիքի գողությանը ականատես լինելու համար։ Մահից մի քանի օր առաջ նա պատմել էր մորը տեսածի մասին։ Այս վարկածը, կարծես թե, ուշադրության չի արժանանում նախաքննության մարմնի կողմից։

Երկրորդ աղմկահարույց քրեական պատմությունը, որն անուղղակի ցույց է տալիս, թե ինչ կոռուպցիոն որջ է գոյացել բանակում վառելիքի վաճառքի շուրջ՝ լեյտենանտ Նարեկ Այվազյանի գործն է։ Ըստ դրա նյութերի, N հենակետի կրտսեր սերժանտ Անդրանիկ Քյոսեյանը և հենակետի ավագ օգնական Անդրեյ Տրաշինը դիզվառելիք են հանել զորամասի տարածքից և վաճառքի նպատակով տեղափոխել 3 կմ հեռավորության վրա գտնվող հովիվ Ֆելիքս Հովհաննիսյանի տնակը։ Եղեգնաձորի կայազորի զինդատախազ Տիգրան Սարգսյանը գործ չի հարուցել «յուրացում» հոդվածով, քանի որ հովվի տնակում հայտնաբերվել և առգրավվել է ընդամենը 40 լիտր դիզվառելիք, իսկ այս քանակությունը բավարար չէ յուրացման մեղադրանք առաջադրելու համար։ Պետք է նշել սակայն, որ Ֆելիքս Հովհաննիսյանի տնակը խուզարկվել է դեպքից 4 օր անց միայն։ Զորամասի պահեստներում որևէ ստուգում չի կատարվել, վառելիքի պակասորդի կամ ավելցուկի չափը չի որոշվել։

Նարեկ Այվազյանը պնդում է, որ հովվին ոչ թե 40 լիտր է վաճառվել, այլ մի քանի անգամ ավելի։ Այս ամենի վրա քննիչ Վահագն Հակոբյանը և դատախազ Տիգրան Սարգսյանը ուղղակի փակել են աչքերը։

Հավանաբար, քննությունն այս մասով խորացնելու հարցում շահագրգիռ անձ չկար։ Տիգրան Սարգսյանի առաջադրած մեղադրանքում գողացած վառելիքը ձևակերպված է որպես «նախկինում խնայողաբար օգտագործելու արդյունքնում հավաքած ու «Նաիրի» մարտական հենակետում թաքցրած դիզելային վառելիք»։ Թե քանի զինվոր է այդ «խնայողաբար օգտագործելու» արդյունքում զրկվել տաք կերակուրից կամ լույսից, դատախազին էական չի թվում։

Պապի ջան, որ «սալյարկա» բերեմ, կառնե՞ս

Հովիվն այս գործով չի դատվել։ Չնայած, պարզ է, որ եթե գնորդ չլիներ, զինծառայող Անդրանիկ Քյոսեյանն էլ, որը նաև հենակետի ավագ էր, սահմանից 3 կմ այն կողմ չէր գնա նրա հետ հանդիպման, և տղաներն էլ պետական «սալյարկան» չէին տանի։ Ի դեպ, Քյոսեյանը մինչև չափահաս դառնալը դատված է եղել կողուպուտի համար։ Թե ինչպես է նախկինում դատված զինծառայողը հենակետի ավագ դարձել, Արարատի N զորամասի գաղտնիքներից է։ Բայց հայտնի է, որ հենց նա է պայմանավորվել հովվի հետ դիզվառելիքի առքուվաճառքի մասին։

Հովիվի ճակատագրից ավելի հետաքրքիր է այն, թե ինչու են զորամասի զամպոլիտ Արթուր Կիրակոսյանը և հրամանատար Գրիշա Խաչատրյանը անտանելի մթնոլորտ ստեղծել կողոպուտը կանխող լեյտենանտի շուրջ, հանգամանք, որը նույնպես քննիչի ուշադրությանը չարժանացավ։ «Ես չգիտեի, որ իմ զեկուցելուց հետո հրամանատարները գողացողների կողմը կպտտվեն, որ իմ զեկուցածն իմ դեմ կշրջվի, - պատմում է Նարեկը, ով ռազմական ինստիտուտի 10 գերազանցիկ շրջանավարտներից մեկն է և սպայի վկայականը 2008 թվականին ստացել է Սեյրան Օհանյանի ձեռքից, - Զգացվում էր, որ իրենք զինվորներին են պաշտպանում։ Ինձ այնպես էին վերաբերվում, կարծես, ես ուզում եմ, որ զինվորները դատվեն, ես իրենց դեմ եմ դուրս եկել։ Կարճ ասած, ամենավատ մարդը ես եմ։ Հրամանատարները փորձում էին նորից ներքաշել ինձ գործի մեջ, կոպիտ ասած, գլուխս ուտելու առիթ էին ման գալիս»։

Այն օրվանից, երբ չորս զինծառայողները՝ Տրաշինը, Քյոսեյանը, Սիմոնյանը և Թամոյանը, ծեծի ենթարկեցին և ուշագնացության հասցրեցին Նարեկին, նրա աջ աչքը վատ է տեսնում, գլխացավեր ունի, նյարդային ստրես է ապրում։ Եթե այն շոգ օրը, սահմանի վրա, Զոդի «չաստում», որը ղեկավարում էր գենշտաբի այն ժամանակ գործող պետ Յուրի Խաչատուրովի որդին՝ Գրիշա Խաչատուրովը, լեյտենանտին գոնե տարրական բուժօգնություն ցուցաբերեին, նրա վիճակը գուցե և չբարդանար։ Բուժելու փոխարեն օգոստոսի 4-ին նրան զորամասում, զինծառայողների ներկայությամբ ծեծում է զամպոլիտ Կարապետյան Արթուրը։ Այն ժամանակ նա հանրաճանաչ հրամանատար Ռոժի՝ Վարդան Մարտիրոսյանի հետ դեռ չէր մեղադրվում զինվորներին ծեծելու, նվաստացնելու և դրամահավաքության համար։ Նարեկին զրկում են արձակուրդ ստանալու հնարավորությունից, չեն տալիս նրա աշխատավարձը։

Նարեկի մայրը՝ Աիդա Այվազյանը վստահեցնում է, որ այս ճնշումների նպատակը մեկն էր՝ ստիպել Նարեկին գոնե մի հոդված վերցնել իր վրա։ «Քննիչն ինձ ասում էր. « Չմտնես Սեյրան Օհանյանի մոտ, թե չէ, տղայիդ մեղադրանք կառաջադրենք»։ Ու հենց այդ ամսաթվով էլ առաջադրեց։ Ես հետո մտել եմ Սեյրան Օհանյանի մոտ։ Ասաց. «Նստեք, գրեք, տիկին։ Եթե դուք չգրեք, ես ձեզ կմեղադրեմ»։ Պաշտպանության նախարարը տեղում հանձնարարել է քննչական բաժնի պետին, որ Նարեկին տեղափոխեն այլ զորամաս։ Բայց նրա հրամանը Խաչատուրովները չեն հասցրել Նարեկին։ :noexpression: Նրան մեղադրանք է առաջադրվել երեք հոդվածներով՝ զինծառայողին վիրավորանք հասցնելը, մարտական ծառայության կամ հերթապահության կրելու կանոնների խախտում և իշխանության չարաշահում կամ իշխանազանցություն։ Խափանման միջոց է ընտրվում զորամասի հրամանատարության հսկողության տակ թողնելը։ Մինչդեռ նրան ծեծի ենթարկող զինծառայողները մեղադրվում են քաղաքացիական՝ 117-րդ հոդվածով՝ դիտավորությամբ առողջությանը թեթև վնաս պատճառելը, այն դեպքում, երբ նրանք զինծառայության կարգի դեմ ուղղված արարք էին կատարել՝ սպա էին ծեծել, այն էլ սահմանի վրա։ Տարբեր ատյաններ, նաև զլմ-ներին բողոքներ ուղղելուց հետո, մեկ տարի անց մեղադրանքը վերաորակավորվեց։

Մեքենա բռնի ու ուղիղ՝ տուն

Վառելիքի գողության մասին զեկուցող լեյտենանտի դեմ ճնշումները գագաթնակետին հասան 2009 թվականի դեկտեմբերի 14-ին։ Այդ օրը մայրը զանգ ստացավ նրանից. «Ձայնը դողում էր, քիչ էր մնում, լացեր»։ «Մամ ջան, սրանք ինձ ստիպում են, որ զենքը վերցնեմ ու Տրաշինի և Քյոսեյանի վրա պատասխանատու կանգնեմ ԿՊՊ-ում», - ասել է Նարեկը։ «Տղաս պատասխանել է, որ իրավունք չունի զենք կրելու, քանի որ նախաքննություն է գնում։ Շտաբի պետ Սերգեյ Գևորգյանն է մոտեցել և խոսելու ժամանակ ձեռքով խփել է տղայիս բերանին»։ Նարեկը մորն ասել է հեռախոսով. «Ես գիտեմ, հիմա գնալու եմ, զենքը վերցնեմ, 5 հոգի կա, 5-ին էլ խփեմ, հետո ինքնասպան լինեմ, կպրծնեմ սրանցից»։ «Ես տանը նստած, ինքն Արարատում։ Ասացի` կարա՞ս զորամասից դուրս գաս։ Ասաց` հա։ Ասացի` դե, տենց` հեռախոսը ականջիդ, իմ հետ խոսելով արի, մեքենա բռնի ու ուղիղ տուն։ Ինչո՞ւ երեխես ինքնասպան լինի գիշատիչների մեջ»։

Երբ Նարեկը՝ այտն արյունոտ, աղավաղված դեմքով կանգնել է մոր առաջ, վերջինս զանգել է ծեծողին՝ Սերգեյ Գևորգյանին։ «Քո զորամասը քեզ լինի, իմ լույս աշխարհ բերած երեխան ինձ», - ասել է։ Երեք օրից Նարեկին գցեցին զորամասն ինքնակամ լքողների ցուցակ։ Բայց նրա ծեծի առիթով ոչ ոք չպատժվեց։

«Սա այն մայրն է, որ փրկել է իր տղային», - այսպես է ասել անհայտ պայմաններում զոհված Արտակ Նազարյանի մայրը, տեսնելով Աիդա Այվազյանին։ Եվ ավելացրել է. «Եթե իմ տղան էլ ինձ զանգեր, ես նույնը կանեի, բայց չի զանգել…»։

[MURADIK]

[cartesius]

Извините за "минус"

Но если вы не хотите кормить свою армию - будете кормить чужую ...

Вот-вот. Кормежка - одна из основных проблем. А еще проблема в том, что отпуск солдатам-срочникам дают от силы раз в год.

Еще раз для особо одаренных - не всякая армия является тюрьмой. Только та, в которой с солдатами обращаются как с зеками.

[Larasha]

Вот-вот. Кормежка - одна из основных проблем. А еще проблема в том, что отпуск солдатам-срочникам дают от силы раз в год.

Еще раз для особо одаренных - не всякая армия является тюрьмой. Только та, в которой с солдатами обращаются как с зеками.

Карт, отпуск солдатам срочникам дают ровно два раза в год без проблем. Кормят в принципе нормально, только вот в 2010 была проблема с картошкой. Была инфа о том, что за картошку что-то то ли не заплатили, то ли сами сожрали и в армии было пюре из порошка и борщ без картошки. В армии тысячи солдат, которые рады и тому, что дают , ибо дома еще хуже. Это в основном дети из сёл. Ну а некоторые (их тоже не мало) получая деньги из дома, могут себе позволить купить еду из полкового магазина.

Но, по большому счету, могли бы и получше кормить, вместо того, чтоб покупать для МО крутые джипы. Например, яйца. Где их столько времени держат, где они их покупают? В неделю три, то ли четыре раза им дают вареные яйца на завтрак, половина из них тухлые.

[cartesius]

Карт, отпуск солдатам срочникам дают ровно два раза в год без проблем.

Я встречал солдат, которым за два года лишь один раз дали отпуск.

А вот почему в Израильской армии можно каждые выходные проводить дома?

Израильтяне явно живут среди самых миролюбивых соседей, раз не боятся разложения свой армии из-за регулярных отпусков? Или может расстояния в Израиле гораздо меньше?

[Sashiko]

В неделю три, то ли четыре раза им дают вареные яйца на завтрак, половина из них тухлые.

ни че себе...нам при сытом совке давали только на праздники

[Злодиюка]

Карт, отпуск солдатам срочникам дают ровно два раза в год без проблем.

[Larasha]

с БОЛЬШИМИ ПРОБЛЕМАМИ )))

цанот харнелов.. у тарин хазив ми ангам ))

Значит зависит от части. Им тхан аранц проблем ерку ангам екав. Цанот ченк харнел. И все остальные тоже из их дивизиона.

[Desperado Хайский]

Думаю, проблему нужно решать на уровне отдельных войсковых частей (отдельных командиров), пока она не стала общенациональной. Армянская армия не должна терять свой престиж в глазах людей.

[Nelsjan]

Я встречал солдат, которым за два года лишь один раз дали отпуск.

А вот почему в Израильской армии можно каждые выходные проводить дома?

Я думал ответ вам известен )))

Ну что ж скажу почему

Потому что там служат все .Потому что там у них в мыслях нет заготавливать почву для того чтобы сын или даже дочь не служили . Там нет такого , чтобы выезжать из страны когда приближается возрст для призыва .

Вы об отпуске солдатам говорите . Я уже не раз пишу тут офицеры есть которые 20 лет в окопах .Сколько бы уних не было выходных , это не облегчает им жизнь .Человек 4 года воевал , после этого до сих пор на линии фронта .

Ответ прост , потому что отвественность за Армению несут всего 30% армян а за Израиль 95%евреев .Поэтому у них выходных и отпусков больше