Выборы - 2021

[RDR]

1 час назад, annajan сказал:

Да, мы выбираем руководителя РА.

 

Кочаряна, который убрал НКР из переговоров, мы не выбирали. Это всем известно. Его поставили. Мы смирились ради Арцаха. На свою беду.

Вы уверены, что Кочарян?

 

 

Офис второго президента Армении Роберта Кочаряна откликнулся на заявление первого президента РА Левона Тер-Петросяна о том, что именно Кочарян виновен в вытеснении Арцаха их формата переговоров по урегулированию карабахского конфликта.

В заявлении, в частности, отмечается: "Cегодня экс-президент Левон Тер-Петросян в очередной раз выступил с несоответствующим действительности заявлением, в котором обвинил второго президента в вытеснении Арцаха из формата переговоров по мирному урегулированию карабахского конфликта. Руководитель офиса второго президента Виктор Согомонян неоднократно обращался к этому вопросу и на фактах доказал, что именно Левон Тер-Петросян и его политическая команда были виновны в том, что Арцах остался вне переговорного процесса. Исторические факты свидетельствуют о том, что представители НКР перестали участвовать в переговорах как минимум за год до избрания президентом Роберта Кочаряна. А встречи президентов Армении и Азербайджана и переговоры проводились периодически с 1990 года - параллельно Минскому процессу. Левон Тер- Петросян вел переговоры и с Аязом Муталибовым, и Абульфазом Эльчибеем, и Гейдаром Алиевым. Более того, одновременно проводились интенсивные встречи между представителями двух президентов - Жирайром Липаритяном и Вафа Гулузаде (в 1995-96 годах  состоялось 11 подобных встреч)".

В качестве доказательства сказанного офис цитирует заявление Жирайра Липаритяна на лондонской конференции к <Перспективы Закавказья>, опубликованное в номере газеты <Айк> от 25 января 1997 года ("Айк" являлся официальным органом партии "Армянское общенациональное движение", возглавляемой Тер-Петросяном ред.). "Армения больше не будет вести переговоры с Азербайджаном по карабахской проблеме без участия Карабаха". Липаритян также сообщил, что данное решение Армения приняла потому, что, как показал лиссабонский саммит ОБСЕ, Азербайджан пытается использовать двусторонние встречи, чтобы постепенно вытеснить Арцах из переговорного процесса. По его словам, в свое время Армения пошла навстречу и приняла предложение Азербайджана о проведении двусторонних переговоров, чтобы упростить процесс. "Цинизм Тер-Петросяна буквально зашкаливает: он вновь обвиняет второго президента в том, в чем виновен сам",- говорится в заявлении.

https://arminfo.info/full_news.php?id=31588

 

Кстати, про Лиссабон

 

Не странно, что Лиссабонский саммит ОБСЕ в декабре 1996 года был самым антиармянским и вынудил Армению ветировать навязывавшийся текст Итогового документа. Вето касалось трех пунктов, предложенных США и поддержанных Западом: 1) Армия обороны НКР выводится со всех территорий за пределами бывшей административной границы НКАО; 2) должны быть возвращены на места бывшего проживания, в том числе и внутри НКР, все азербайджанские беженцы — без симметричного возвращения армян-беженцев, даже в пределах границ бывшей НКАО (под оккупацией Азербайджана продолжают оставаться еще даже те земли, которые ранее в советский период признавались землями НКАО — прим. ИА REGNUM ); 3) конфликтующие стороны после выполнения двух вышеуказанных требований при участии МГ ОБСЕ приступают к переговорам о прекращении конфликта и о будущем статусе НКР только в рамках «самой широкой автономии» в составе Азербайджана.

Вся эта галиматья называлась «поэтапным» планом урегулирования. Думаю, что теперь понятно, почему представители Армении ветировали в декабре 1996 года план сдачи Арцаха, надиктованный США-Великобританией. И не добившись своего (т.е. подписи Армении), Запад попытался закрепить эти антиармянские положения «явочным порядком» — устами действующего председателя ОБСЕ Флавио Котти, зачитавшего эти гнусные антиармянские пункты в своем Заключительном слове.

Подробности: https://regnum.ru/news/polit/2417715.html
 

 

 

[khnushinak]

1 минуту назад, Арарат сказал:

Он пытался исправить и говорил, что Арцах должен вернуться за стол переговоров

в этом и есть его и наша большая проблема-он много говорил и мало делал,либо делал не то,что говорил

[annajan]

4 минуты назад, RDR сказал:

Вы уверены, что Кочарян?

 

 

Офис второго президента Армении Роберта Кочаряна откликнулся на заявление первого президента РА Левона Тер-Петросяна о том, что именно Кочарян виновен в вытеснении Арцаха их формата переговоров по урегулированию карабахского конфликта.

В заявлении, в частности, отмечается: "Cегодня экс-президент Левон Тер-Петросян в очередной раз выступил с несоответствующим действительности заявлением, в котором обвинил второго президента в вытеснении Арцаха из формата переговоров по мирному урегулированию карабахского конфликта. Руководитель офиса второго президента Виктор Согомонян неоднократно обращался к этому вопросу и на фактах доказал, что именно Левон Тер-Петросян и его политическая команда были виновны в том, что Арцах остался вне переговорного процесса. Исторические факты свидетельствуют о том, что представители НКР перестали участвовать в переговорах как минимум за год до избрания президентом Роберта Кочаряна. А встречи президентов Армении и Азербайджана и переговоры проводились периодически с 1990 года - параллельно Минскому процессу. Левон Тер- Петросян вел переговоры и с Аязом Муталибовым, и Абульфазом Эльчибеем, и Гейдаром Алиевым. Более того, одновременно проводились интенсивные встречи между представителями двух президентов - Жирайром Липаритяном и Вафа Гулузаде (в 1995-96 годах  состоялось 11 подобных встреч)".

В качестве доказательства сказанного офис цитирует заявление Жирайра Липаритяна на лондонской конференции к <Перспективы Закавказья>, опубликованное в номере газеты <Айк> от 25 января 1997 года ("Айк" являлся официальным органом партии "Армянское общенациональное движение", возглавляемой Тер-Петросяном ред.). "Армения больше не будет вести переговоры с Азербайджаном по карабахской проблеме без участия Карабаха". Липаритян также сообщил, что данное решение Армения приняла потому, что, как показал лиссабонский саммит ОБСЕ, Азербайджан пытается использовать двусторонние встречи, чтобы постепенно вытеснить Арцах из переговорного процесса. По его словам, в свое время Армения пошла навстречу и приняла предложение Азербайджана о проведении двусторонних переговоров, чтобы упростить процесс. "Цинизм Тер-Петросяна буквально зашкаливает: он вновь обвиняет второго президента в том, в чем виновен сам",- говорится в заявлении.

https://arminfo.info/full_news.php?id=31588

 

Кстати, про Лиссабон

 

Не странно, что Лиссабонский саммит ОБСЕ в декабре 1996 года был самым антиармянским и вынудил Армению ветировать навязывавшийся текст Итогового документа. Вето касалось трех пунктов, предложенных США и поддержанных Западом: 1) Армия обороны НКР выводится со всех территорий за пределами бывшей административной границы НКАО; 2) должны быть возвращены на места бывшего проживания, в том числе и внутри НКР, все азербайджанские беженцы — без симметричного возвращения армян-беженцев, даже в пределах границ бывшей НКАО (под оккупацией Азербайджана продолжают оставаться еще даже те земли, которые ранее в советский период признавались землями НКАО — прим. ИА REGNUM ); 3) конфликтующие стороны после выполнения двух вышеуказанных требований при участии МГ ОБСЕ приступают к переговорам о прекращении конфликта и о будущем статусе НКР только в рамках «самой широкой автономии» в составе Азербайджана.

Вся эта галиматья называлась «поэтапным» планом урегулирования. Думаю, что теперь понятно, почему представители Армении ветировали в декабре 1996 года план сдачи Арцаха, надиктованный США-Великобританией. И не добившись своего (т.е. подписи Армении), Запад попытался закрепить эти антиармянские положения «явочным порядком» — устами действующего председателя ОБСЕ Флавио Котти, зачитавшего эти гнусные антиармянские пункты в своем Заключительном слове.

Подробности: https://regnum.ru/news/polit/2417715.html
 

 

 

Посифактум скидывают с себя ответственность. Что один, то второй.

Пушкин сказал, что я сам карабахский, я и представлю

 

[annajan]

33 минуты назад, kapkan сказал:

В каком городе? Наши там живут прилично тех с которыми встречался , взорванный народец всё на показ видно за километр!))))

Мои родственники, что там живут, не армяне. У них только бабушка армянка)

Живут в Хайфе и Тель Авиве.

[annajan]

24 минуты назад, khnushinak сказал:

хорошо,это понятно...мой вопрос в другом-имеет ли НП моральное право представлять Арцах,сможет он достойно делать это?ведь выбирая власть Армении вы выбираете и того,кто кому предстоит участвовать в переговорах,то есть ваш(граждан Армении)выбор влияет на жизнь Арцаха и арцахцев..многие ли граждане Армении задумаются об этом,заходя в кабину для голосования?

Вообще то Арцах представляет Араик. 

Что ппо стол переговоров, с нашей стороны много раз говорилось о возврате Арцаха за стол переговоров.

Я не знаю всех тонкостей. Думаю, вы тоже не знаете.

[RDR]

1 минуту назад, annajan сказал:

Посифактум скидывают с себя ответственность. Что один, то второй.

Пушкин сказал, что я сам карабахский, я и представлю

 

Черным по белому, еще раз:

"В качестве доказательства сказанного офис цитирует заявление Жирайра Липаритяна на лондонской конференции к <Перспективы Закавказья>, опубликованное в номере газеты <Айк> от 25 января 1997 года ("Айк" являлся официальным органом партии "Армянское общенациональное движение", возглавляемой Тер-Петросяном ред.). "Армения больше не будет вести переговоры с Азербайджаном по карабахской проблеме без участия Карабаха". Липаритян также сообщил, что данное решение Армения приняла потому, что, как показал лиссабонский саммит ОБСЕ, Азербайджан пытается использовать двусторонние встречи, чтобы постепенно вытеснить Арцах из переговорного процесса. По его словам, в свое время Армения пошла навстречу и приняла предложение Азербайджана о проведении двусторонних переговоров, чтобы упростить процесс."

Я жил в то время в Армении и прекрасно помню выкрутасы армянского Одина начиная с Карвачара и заканчивая статейкой в газете про Арцах в составе султаната.

Мне кажется Коч даже поздновато ломанулся в Армению.

[annajan]

Только что, RDR сказал:

Черным по белому, еще раз:

"В качестве доказательства сказанного офис цитирует заявление Жирайра Липаритяна на лондонской конференции к <Перспективы Закавказья>, опубликованное в номере газеты <Айк> от 25 января 1997 года ("Айк" являлся официальным органом партии "Армянское общенациональное движение", возглавляемой Тер-Петросяном ред.). "Армения больше не будет вести переговоры с Азербайджаном по карабахской проблеме без участия Карабаха". Липаритян также сообщил, что данное решение Армения приняла потому, что, как показал лиссабонский саммит ОБСЕ, Азербайджан пытается использовать двусторонние встречи, чтобы постепенно вытеснить Арцах из переговорного процесса. По его словам, в свое время Армения пошла навстречу и приняла предложение Азербайджана о проведении двусторонних переговоров, чтобы упростить процесс."

Я жил в то время в Армении и прекрасно помню выкрутасы армянского Одина начиная с Карвачара и заканчивая статейкой в газете про Арцах в составе султаната.

Мне кажется Коч даже поздновато ломанулся в Армению.

Вы приводите заявление, сделанное во время правления Левона.

Кочарян был с 1998 года

[RDR]

Только что, annajan сказал:

Вообще то Арцах представляет Араик. 

Что ппо стол переговоров, с нашей стороны много раз говорилось о возврате Арцаха за стол переговоров.

Я не знаю всех тонкостей. Думаю, вы тоже не знаете.

Араик - марзпет. Так его представляли в Армении? Арцах это Армения - бородач. Какой Араик? Встал в позу, начал буреть, начиная от Коча, Хачатурова, заканчивая блокировкой переговоров, а его женка - чаи гонять в Шуши с Мехрибанкой.

Мехрибан приехала в Шуши. Где Анка?

 

[khnushinak]

7 минут назад, annajan сказал:

Вообще то Арцах представляет Араик. 

где он его представляет,в Ереване?

[RDR]

2 минуты назад, annajan сказал:

Вы приводите заявление, сделанное во время правления Левона.

Кочарян был с 1998 года

Все верно, уже во время Одина НКР вывели по сути. Еще раз прочтите, что писал Липаритян. Кочарян опоздал. Я его понимаю. Один пришел к власти на волне Арцаха, а потом начал сливать (см. например, как Тер-Петросян и власть АОД в 1993 году солидаризировались с требованиями Запада и «козыревского» МИД России о сдаче Кельбаджара). 

 

[annajan]

 

 

 

Ղարաբաղյան կողմի դուրս մնալը բանակցային գործընթացից. ինչպես է դա եղել

 

 

1997թ., երբ Ռոբերտ Քոչարյանը տեղափոխվեց Երևան, իսկ մեկ տարի անց դարձավ Հայաստանի ղեկավար, հակամարտության հիմնական` ղարաբաղյան կողմը, ոչ միայն դուրս մնաց բանակցություններից, այլև ժամանակի ընթացքում ղարաբաղյան գործոնը միջազգային հանրության ընկալումներում երկրորդական պլան մղվեց:

Լևոն Տեր-Պետրոսյանը որդեգրել էր “Երևանը երբեք չի ստորագրի որևէ փաստաթուղթ, որի տակ չի լինի նաև Ստեփանակերտի ստորագրությունը” մոտեցումը: Քոչարյանի խոսքերով` ինչ-որ ժամանակ այդ մոտեցումն արդյունավետ էր, բայց պահ եկավ, երբ դարձավ հակաարդյունավետ. “Տպավորություն էր ստեղծվել, որ Հայաստանը պատրաստ է կարգավորման ամեն ձևի, բայց խնդիրը Ղարաբաղն է, ավելի ճիշտ` ԼՂ ղեկավարությունը: Հարց էր առաջանում՝ մի՞թե Հայաստանն ի վիճակի չէ իրենից ԼՂ-ի ակնհայտ կախվածության պայմաններում ճնշում գործադրել և ստիպել ԼՂ-ին համաձայնել այս կամ այն դիրքորոշման հետ”: “Ես առաջարկել եմ փոխել այդ տեսակետը. ոչ թե “մենք համաձայն ենք կարգավորման ամեն ձևի, որին կհամաձայնի ԼՂ-ը”, այլ մենք ունենք սեփական դիրքորոշում և  պատրաստ ենք այն պնդել: Իմ ընտրվելուց հետո ես այդպես էլ արեցի: Եվ այն հանգամանքը, որ կարգավորման վերջին առաջարկություններն էականորեն տարբերվում են նախորդներից, վկայում է, որ այդ դիրքորոշումն իրեն արդարացրել է: Ղարաբաղը կարող է ավելի կոշտ դիրքերից հանդես գալ, բայց Հայաստանի դիրքորոշումը պետք է հստակ և պարզ ձևակերպված լինի”:

Քոչարյանի վարչակարգի դիրքորոշումն էր. Ղարաբաղը երբեք չի եղել և չի լինելու անկախ Ադրբեջանի կազմում, կամ` միջնորդների ներկայացած ամեն առաջարկությունում պետք է հստակ ամրագրվի ԼՂ ինքնորոշման իրավունքը, թեկուզ` ժամանակային առումով ոչ անմիջապես:

Հայաստանի երկրորդ նախագահին հաճախ են քննադատել, որ նրա ժամանակ խեղաթյուրվել է ղարաբաղյան կարգավորման ձևաչափը, բանակցություններից դուրս է մնացել Ստեփանակերտը, որից օգտվելով՝ Ադրբեջանը միջազգային հանրությանը հակամարտությունը ներկայացնում է իբրև Բաքվի ու Երևանի միջև տարածքային վեճ:

Հեյդար Ալիևը 1999թ. Բաքվում հայ լրագրողների հետ հանդիպման ընթացքում պարզաբանել է, թե ինչո՞ւ է Ադրբեջանը խուսափում ԼՂ-ի հետ ուղղակի շփումներից: Նա նախ ընդունել է, որ ԼՂ-ը դե-ֆակտո արդեն Հայաստանի կազմում է: “Ասածիս վկայությունները շատ են: Հայաստանի ներկայիս նախագահը ԼՂ նախկին ղեկավարն է: Այստեղ արդեն ամեն ինչ ասված է: Այդքանից հետո դուք ասում եք, որ պետք է ուղիղ շփման մեջ մտնել: ԼՂ-ն ինքնուրույն միավոր չէ: Եթե Հայաստանը չմասնակցեր այս գործընթացին, եւ եթե նա դե-ֆակտո չմիացներ ԼՂ-ը, իհարկե, այլ ելք չէր մնա, քան ԼՂ-ի հետ ուղիղ շփումները: Առաջին իսկ օրից հակամարտությունը ոչ միայն ԼՂ-ի և Ադրբեջանի միջև էր, այլև Հայաստանի և Ադրբեջանի: Եթե Հայաստանը մի կողմ քաշվի և  չմիջամտի, մեզ այլ ճանապարհ չի մնա, քան ԼՂ-ի հետ հարցի քննարկումը: Բայց քանի դեռ մեզ համար գլխավոր սուբյեկտը Հայաստանն է, մենք ուզում ենք պայմանավորվել Հայաստանի հետ”:

Վարդան Օսկանյանն ընդունում է` ղարաբաղյան կողմը ներգրավված չէ բանակցային գործընթացում, և դրա միակ պատճառն Ադրբեջանի մերժողական կեցվածքն է: “Այսօր Հայաստանը հետևյալ երկընտրանքի առջև է կանգնել. պնդել ԼՂ մասնակցությունը և չգնալ բանակցությունների՞, թե՞ համաձայնել բանակցություններին` հանուն այն բանի, որ դրանք չընդհատվեն: Հայաստանի նախագահը որոշել է երկրորդը` հարցին մոտենալով հետևյալ կերպ. իսկապես կարևոր չէ, թե հայերի կողմից ով է բանակցում, այլ` թե ինչ ենք բանակցում”:

“ԼՂ-Ադրբեջան` Հայաստանի ակտիվ ներգրավվածությամբ”` այսպիսի ձևաչափն է նախագահ Քոչարյանը համարում համարժեք: “Երևան-Բաքու ձևաչափը միայն բացասական հետևանքնե՞ր է բերում, թե՞ ունի նաև դրական մեծ ռեսուրս: Ո՞րն է բացասականը: Առաջին հերթին, որ Ադրբեջանը փորձում է օգտագործել այս ձևաչափը` զուգահեռաբար Հայաստանին ագրեսիայի ու տարածքների զավթման մեջ մեղադրելով: Այս փաստարկներն այլևս ոչ մեկին չեն հետաքրքրում: Բոլորը գիտեն հակամարտության էությունը և հասկանում են, որ Ադրբեջանի մերժումը` բանակցելու ԼՂ-ի հետ, ավելի շատ գալիս է հոգեբանական բարդույթից: Դա կապված է պատերազմի հետևանքների հետ”:

Ըստ Քոչարյանի` Երևան-Բաքու ուղիղ բանակցություններն ունեն երեք հիմնական առավելություն: Առաջին և կարեւորը. Հայաստանը շատ ավելի մեծ արդյունավետությամբ կարող է պաշտպանել հայկական կողմի շահերը: “Երկրորդ` ես` որպես բանակցությունների ակտիվ կողմ, շատ ավելի մեծ հնարավորություն եմ ստանում հանդիպումների ժամանակ ներկայացնել ԼՂ հարցը, որպես սուբյեկտ, ով ուղղակի անմիջական պատասխանատվություն ու բեռ է կրում բանակցությունների համար: Երրորդ` Հայաստանի նախագահի ներգրավվածությունը շատ ավելի բարձր մակարդակի վրա է բարձրացնում Հայաստանի պատասխանատվությունը ԼՂՀ-ի նկատմամբ, քանի որ մենք ամբողջ Հայաստանի ներուժը` և’ դիվանագիտական, և’ տնտեսական, և’ պաշտպանական, ծառայեցնում ենք այս հարցի կարգավորմանը”:

Վահան Փափազյանն արդարացված է համարում Երևանի նախկին դիրքորոշումը. հայկական կողմը պատրաստ է ընդունել խաղաղության որևէ տարբերակ, որը կընդունի ԼՂ-ը: “Այսօր էլ ճիշտ մոտեցում կլիներ, քան այն, ինչ ասվում է, որովհետև երբ իշխանությունները հայտարարում են, որ ԼՂ-ն այլևս չի լինի Ադրբեջանի կազմում, նշանակում է, որ բանակցություններն անիմաստ են: Ինչպես Բաքվի դեպքում, երբ Ալիևը հայտարարում է, որ ԼՂ-ն երբեք չի լինի Ադրբեջանի կազմից դուրս: Հայաստանի այն ժամանակվա ձևակերպումը` Երևանը պատրաստ է ընդունել խաղաղության որևէ տարբերակ, որը կընդունի ԼՂ-ը, դիվանագիտության և միջազգային իրավունքի տեսանկյունից ավելի ընկալելի և  տրամաբանական էր: Նախ` բանակցությունների տեղ էր թողնում, դա նշանակում էր, որ մենք բանակցելիք ունենք, երկրորդ` երբ խոսում ենք ժողովուրդների ինքնորոշման իրավունքից, ապա պարզ չէ՞, որ խոսքը վերաբերում է ԼՂ ժողովրդի ինքնորոշմանը”:

Փափազյանը համոզված է` եթե կարգավիճակի հարցը չթողնվի ապագային, ապա խնդիրը չի լուծվի, որովհետև Երևանի և Ստեփանակերտի համար անընդունելի է ԼՂ ինքնավարությունն Ադրբեջանի կազմում, իսկ Բաքվի համար` անընդունելի է ԼՂ անկախությունը կամ միավորումը Հայաստանի հետ: “Այսօրվա առաջարկը, որի մեխն իբր հանրաքվեի գաղափարն է, նշանակում է, որ այնուամենայնիվ, մենք տեսականորեն չգիտենք, թե այդ հանրաքվեի արդյունքն ինչ է լինելու, ուրեմն` կրկին կարգավիճակը մնում է հետագային: Իշխանությունները դեմքերը փրկելու ձև են գտել. եթե Ադրբեջանն ընդունի հանրաքվեի գաղափարը, ուրեմն ընդունում է, որ ԼՂ-ն իրավունք ունի ինքնորոշվելու: Բայց մենք չգիտենք` այդ հանրաքվեն տեղի կունենա, թե` ոչ, երկրորդ` մենք չգիտենք, եթե տեղի ունենա, ապա ինչ պայմաններում, երրորդ, մենք չգիտենք ինչ տարածքում, չորրորդ` մենք չգիտենք` ժողովրդագրական ինչ իրավիճակ կլինի”:

Փուլային տարբերակը, որտեղ կարգավիճակի հարցը հետագա բանակցությունների առարկան էր դառնալու, տրամաբանական էր, կարծում է Փափազյանը: “Ասվում էր հետևյալը. մնացյալ հարցերը լուծվել են` զբաղեցրած տարածքներ, փախստականներ, անվտանգություն, ամենագլխավորը` խաղաղապահ ուժեր, այսինքն` կարելի էր վստահ լինել, որ պատերազմը չի վերսկսվելու, սա շատ էական է: Դրանից հետո պիտի շարունակվեին բանակցությունները Ստեփանակերտի և Բաքվի միջև ԼՂ ապագա կարգավիճակի վերաբերյալ, այսինքն` Ադրբեջանն ընդունում էր, որ ինքը պետք է ԼՂ հետ բանակցի նրա ապագա կարգավիճակի վերաբերյալ, իսկ այսօր չի ընդունում”:

Հ. Գ.  1992-1994թթ. բանակցություններն ընթանում էին պատերազմական գործողություններին զուգահեռ: Եվ ԵԱՀԿ-ի ու նրա հովանու ներքո գործող Մինսկի խմբի, և Ռուսաստանի խաղաղարար ջանքերն այդ տարիներին առաջին հերթին ուղղված էին կրակի դադարեցմանը, ինչը հաջողվեց 1994-ի մայիսին` գերազանցապես Մոսկվայի միջնորդությամբ: Սկզբնական շրջանում ԼՂ-ն մերժում էր բանակցություններին մասնակցելուց, քանի որ նախ չէր հստակեցվում նրա կարգավիճակը, երկրորդ` “ղարաբաղյան կողմ” անվան տակ միջազգային հանրությունն ու Ադրբեջանը համարում էին “ԼՂ-ի հայկական ու ադրբեջանական համայնքները”: Միայն Երևանի հորդորներից հետո Ստեփանակերտը ներգրավվեց բանակցություններում:

Մայիսյան հարդադարից հետո մինչև 1996թ. բանակցությունները, որոնք հիմնականում տեղի էին ունենում Մոսկվայում, եռակողմ էին` Հայաստան, Ադրբեջան, Լեռնային Ղարաբաղ: Այս բանակցությունների ընթացքում երբեք չի քննարկվել ԼՂ կարգավիճակի հարցը, այլ միայն` զինված հակամարտության հետևանքների վերացումը` տարածքների վերադարձ, ապաշրջափակումներ, փախստականների վերադարձ, անվտանգության երաշխիքեր, միջազգային խաղաղապահներ:

Բանակցությունների սեղանի շուրջ վիճում էին մի կողմից Հայաստանն ու Լեռնային Ղարաբաղը, մյուս կողմից` Ադրբեջանը: Երբեմն միմյանց միջև վիճում էին միջնորդ կազմակերպություններն ու պետությունները: 1996-ի դեկտեմբերին` ԵԱՀԿ Լիսաբոնի գագաթաժողովում, Ռուսաստանը և Արևմուտքը միասնական դիրքորոշում որդեգրեցին և պաշտպանեցին կազմակերպության գործող նախագահ, Շվեյցարիայի արտգործնախարար Ֆլավիո Կոտտի նախաձեռնությունը: ԼՂ կարգավորման հարցում ներկայացվեց երեք կետանոց մի փաստաթուղթ, որում ընդունվում էր Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունն ու նրա կազմում ԼՂ-ի բարձր ինքնավարությունը:

Տեր-Պետրոսյանը Լիսաբոնում օգտվեց վետոյի իրավունքից: 1997թ. գարնանը, երբ  Մոսկվայում տեղի ունեցավ եռակողմ` Հայաստան-Լեռնային Ղարաբաղ-Ադրբեջան ձևաչափով բանակցությունների վերջին փուլը, հայկական կողմը լքեց բանակցությունները, քանի որ Ադրբեջանը պնդեց կարգավորման հիմք ընդունել 1996-ի Լիսաբոնյան երեք սկզբունքները: Այսպես, 1997-ի գարնանից առ այսօր եռակողմ ձևաչափով բանակցություն տեղի չեն  ունեցել, ղարաբաղյան կողմի մասնակցությունը բանակցություններին դադարեցվել է:

Հատված Թաթուլ Հակոբյանի ԿԱՆԱՉ ու ՍԵՒ. ԱՐՑԱԽՅԱՆ ՕՐԱԳԻՐ գրքից

 

[annajan]

2 минуты назад, khnushinak сказал:

где он его представляет,в Ереване?

Где возможно. 

[annajan]

Кочарян также отказал Тер-Петросяну

https://www.aravot-ru.am/2015/03/09/187613/

 

Как одна из т.з.

«Это Роберт Кочарян пожелал представлять в переговорах и Армению, и Арцах. В какой-то момент Арцах вышел из переговорного процесса, и теперь две стороны конфликта должны достичь согласия для его возвращения. Наступит день, когда карабахцы будут принимать более глубокое участие в переговорах. Было бы хорошо, чтобы это произошло в скором времени»,- заявил в который раз французский сопредседатель МГ ОБСЕ  Бернар Фасье в марте 2010-го в ходе семинара «Роуз Рот» СБ НАТО – в ответ на высказанное армянской стороной недовольство по поводу того, что НКР сегодня не принимает участие в процессе урегулирования Карабахского конфликта.

Узнайте больше на сайте: https://www.aravot-ru.am/2015/03/09/187613/

© 1998 - 2021 Аравот - Новости Армении /

[Оlenabu]

1 минуту назад, annajan сказал:

Кочарян также отказал Тер-Петросяну

https://www.aravot-ru.am/2015/03/09/187613/

 

Как одна из т.з.

Читала сегодня Тома де Ваала, ту часть где речь идёт о переговорах, с 1994 по 2001. Этому источнику можно доверять? 

[annajan]

1 минуту назад, Ленабу сказал:

Читала сегодня Тома де Ваала, ту часть где речь идёт о переговорах, с 1994 по 2001. Этому источнику можно доверять? 

Переговор по Карабаху это целый лабиринт, мы всем народом сидели 27 лет в дураках.

А надо не смотреть на ляля, а смотреть на подписанные документы и заявления.

Наша натура любит выкручиваться. Вот и надеялись на крутит. Но не выкрутились. Есть площадки, где серьезнвй базар, там не виляют.