Մի՞թե վերջին պոետն եմ ես

[Shatakh]

ՀՐԱՇՔ

(1)

Երազիս մեջ դուռը զարկին

- Ո՞վ է ասի ներսից ես,

Դրսից ինչ որ պառաւ մի կին

Ասաց «Մատաղ լինեմ քեզ»...

Մի կտոր հաց ողորմացիր,

Աղքատ կին եմ, որբ, անտեր,

Ու ես իսկույն դուռը բացի՝

Հրաշք... մեռած մայրիկս էր:

Սարսափեցի, բայց գիրկն ընկա,

Մայրս ասաց, «ես եմ, ես,

Քեզ փորձելու համար եկա,

Հո չի՜ փոխել կյանքը քեզ:

Մուրացկանի տեսքով եկա,

Որ աշխարհն էլ իմանա՝

Տե՜ղն է խիղճդ, խիղճդ որդիս,

Թէ՞ մեռել է ինձ հետ նա...»

(2)

Երազիս մէջ հորս տեսա՝

Մորս նման հայտնվեց,

Խինդ ու վախով գիրկը հասա,

Շիրմից ելավ ինձ գրկեց:

Հեկեկացինք դառն ու անուշ,

Հայրս նայեց իր չորս դին,

Արագածին նայեց քնքույշ,

Ասաց՝ կապրի իմ որդին...

Բայց երբ նայեց Արարատին՝

Ինձ խեթ նայեց հայրս ծեր,

- Էլ ինչո՞վ ես դու իմ որդին,

Երբ կիսատ է տունը մեր:

Վշտից նորից մեռավ հայրս,

Ասաց՝ «որդիս, թէ կուզես

Հողը թեթև լինի վրաս

Տունս կիսատ չթողնես...»

(3)

Պիտի ելնեմ Մեծ Մասիսի

Աստվածամերձ գագաթին,

Որ վրեժիս հրաբուխը

Թքեմ թուրքի ճակատին,

Որ տենչում է իր դարավոր

Ոխը նորից հորձանել,

Նորափետուր Երևանս

Նորից գաղտնի կործանել,

Սակայն ինչ էլ, ինչ էլ լինի,

Աստված ինքն էս չգթա,

Յոթնահողով Հայաստանի

Տունդ կիսատ չի մնա...

(4)

Իմ նորակերտ Երևան,

Լույսի շքերթ Երևան,

Անիս ավեր չթողնես

Իմ լույսի բերդ Երևան:

Ինձ էլ բերեք Մասսի ձյունից

Իմ հողերի արցունքով

Երբ կազատվի լուրն ինձ բերեք

Ոչ թմբուկով, ոչ շուքով,

Քանզի սիրտս շատ է մաշվել

Արարատիս կարոտից,

Որ չմեռնեմ խնդությունից

Լուրն ինձ բերեք շշուկով:

[Гость Miaceq_hayeR]

авторов тоже указывайте эли

[Shatakh]

Դեռ մի կարոտ ունեմ անհագ՝ հասնեմ Անի ու նոր մեռնեմ,

Բանամ ճամփիս դռները փակ, տեսնեմ Անին ու նոր մեռնեմ։

Բալասանվեմ իր բաց վերքին, մանուկ ծնեմ մեռած մորից՝

Ախուրյանի օրորի տակ, փրկեմ Անին՝ կարոտս առնեմ։

Օրոցք դնեմ իղձերն հայոց՝ հայոց հույսերն օրորելով,

Որպես որդուն իմ երկվորյակ՝ երկնեմ Անին՝ կյանքն օրորեմ։

Ախուրյանի ջրերի պես մորս փեշերն համբուրելով՝

Լցված կյանքով հազրազանգ՝ գրկեմ Անին վերածնվեմ։

Կրծքիս սեղմեմ Անիս ավեր, բուերի տեղ սոխակ դառնամ

Դառած երգ ու վարդի քաղաք՝ երգեմ Անին ու նոր մեռնեմ։

Վանա ծովի ու Վանի հետ ու Ղարսի հետ ու Մասիսի՝

Իմ Սևանի լույսերի տակ զուգեմ Անին՝ օջախ վառեմ։

Ծաղկեցնեմ շիրիմն անգամ արքայաշուք իմ պապերի,

Որպես անտառ կաղնեպսակ՝ տնկեմ Անին՝ Վանին խառնեմ։

Ավեր թողնեմ միայն Քյոշքը թուրք չարահուշ բռնակալի,

Գլխին հայոց արևաթագ՝ ոսկեմ Անին` բերդն համբուրեմ։

Հազարազանգ զարթնեցնեմ հազարամյա իր խոր քնից,

Արագածի պես անխորտակ բուրգեմ Անին` վեր պարսպեմ։

Վեր փյունիկեմ հազար ու մի տաճարներով իր ավերակ,

Մայր տաճարի գմբեթի տակ խնկեմ Անին` կյանք բուրվառեմ։

Թագադրեմ սրտիս թագով մանուկ Գագիկ թագավորին-

Հազար ու մի զանգով՝ հստակ զանգեմ Անին՝ վեր ղողանջեմ։

Մայրաքաղաք Երևանին Անին դարձնեմ մայրաքաղաք,

Պալատներով իր նորաթագ վեմեմ Անին՝ կյանքի գոչեմ։

Վերաշինեմ շիրմի մատուռն սպարապետ Պահլավունու,

Վեմեմ բուրգերն ու աշտարակ, ճեմեմ Անին ու նոր ննջեմ։

Բանտից հանեմ մեծ Հայաստանն՝ այս ազատված փոքրիս խառնեմ,

Գրկելով հողն իմ բովանդակ՝ հայկեմ Անին ու նոր մեռնեմ։

Հայոց թագի շափաղն հասնի Վանա ծովի մութ վահանին,

Առագաստեմ ծովերս անտակ, թագեմ Անին՝ թագավորեմ։

Հազար տարվա կարոտ ունի իմ երազը հազարաթև,

Ախ, թեկուզ լուռ դեռ ավերակ, տեսնեմ Անին՝ ու նոր մեռնեմ։

Որպես ոսկի վաղվա գուշակ, որպես Մասիսին իմ անուշակ`

Գլխին հայոց մի դրոշակ տեսնեմ Անին ու չմեռնեմ:

Հ.Շիրազ

[Гость Miaceq_hayeR]

ՄԻ՞ԹԵ ՎԵՐՋԻՆ ՊՈԵՏՆ ԵՄ ԵՍ

Մի՞թե վերջին պոետն եմ ես,

Վերջին երգիչն իմ երկրի.

Մա՞հն է արդյոք, թե նի՞նջը քեզ

Պատել, պայծառ Նաիրի:

Վտարանդի, երկրում աղոտ,

Լուսե՜ղ, քեզ եմ երազում,

Եվ հնչում է, որպես աղոթք

Արքայական քո լեզուն:

Հնչում է միշտ խոր ու պայծառ,

Եվ խոցում է — այրում.

Արդյոք բոցե վարդե՞րդ են վառ.

Թե՞ վերքերն իմ հրահրուն:

Ահով ահա կանչում եմ քեզ,

Ցոլա, ցնորք Նաիրի.-

Մի՞թե վերջին պոետն եմ ես,

Վերջին երգիչն իմ երկրի ...

Վահան Տերյան (1885-1920)

[СМБАТ]

А Чаренца можно-" Ес им ануш hайастани"?

[Shatakh]

А Чаренца можно-" Ес им ануш hайастани"?

Ещё Хорик Абраамян хорошо читает "Ес им ануш Хайастани"-найду-выложу

Ես իմ անուշ Հայաստանի արևահամ բառն եմ սիրում,

Մեր հին սազի ողբանվագ, լացակումած լարն եմ սիրում,

Արնանման ծաղիկների ու վարդերի բույրը վառման,

Ու Նայիրյան աղջիկների հեզաճկուն պա՛րն եմ սիրում։

Սիրում եմ մեր երկինքը մուգ, ջրերը ջինջ, լիճը լուսե,

Արևն ամռան ու ձմեռվա վիշապաձայն բուքը վսեմ,

Մթում կորած խրճիթների անհյուրընկալ պատերը սև

Ու հնամյա քաղաքների հազարամյա քա՛րն եմ սիրում։

Ուր է՛լ լինեմ - չե՛մ մոռանա ես ողբաձայն երգերը մեր,

Չե՜մ մոռանա աղոթք դարձած երկաթագիր գրքերը մեր,

Ինչքան էլ սո՜ւր սիրտս խոցեն արյունաքամ վերքերը մեր -

Էլի՛ ես որբ ու արնավառ իմ Հայաստան - յա՛րն եմ սիրում։

Իմ կարոտած սրտի համար ո՛չ մի ուրիշ հեքիաթ չկա․

Նարեկացու, Քուչակի պես լուսապսակ ճակատ չկա․

Աշխա՛րհ անցի՛ր, Արարատի նման ճերմակ գագաթ չկա․

Ինչպես անհաս փառքի ճամբա՝ ես իմ Մասիս սա՛րն եմ սիրում։

[Grig]

:shljapa:

[Shatakh]

Вот нашёл :rolleyes: Хорикн уриш а :victory:

Кажется один из ОА юзеров выложил в нете.

http://www.blogcatalog.com/blog/armenia-ar...56598af3a4836b1

[СМБАТ]

Шатах джан,и срте анчап шнорhакал ем

[Shatakh]

Шатах джан,и срте анчап шнорhакал ем

:shljapa:

[Shatakh]

Պատանքի պատանքը

Եվ շատ ավելի վատթար է ցավը,

Քան անարգանքն ու անպատվությունը,

Եթե այդ ցավը ծնունդ չի տալիս վեհ ու վսեմին:

Վե՛հ ու վսեմի՜ն,

Լսո՞ւմ եք, տղե՛րք,

Վե՛հ ու վսեմի՜ն:

Եգիպտոսն ինքն է ավազ ներմուծում,

Այն էլ ո՞ւմ համար, իր … Սահարայի՜:

Ծաղրուծանա՞կ է: Կատա՞կ է հիմար:

Բայց Սահարայի ավազն իսկապես

Շինարարական շաղախ չի՜ դառնում.

Մանր է չափազանց:

Ապրելով նույնիսկ համակ-անսպառ ավազի վրա՝

Մեզ հարկավոր է,հատկապես հիմա, ավազ ներմուծել մեր շենքի համար,

Հարկավո՜ր ավազ:

Իսկ պատրանքներից ու պատրանքներով հղիանալը

Մեղք չէ հասարակ, այլ մեղք այնպիսի՛,

Որ հավասար է…(բառը չե՛մ ասում):

Եվ բավական չէ՞,

Որքան մերպեսին

Այլասերեցին այդ պատրանքները՝

Այդ հանդերձափոխ գործակալները… (բառը չե՛մ ասում):

Թե բավական է՝

Հուղարկավորման լռությամբ լռենք

Ու լռության մեջ նոր տառեր կռենք՝

Իբրև նորօրյա աղվեսադրոշմ

Սին պատրանքների ճակատի համար…

Կորչելը, անշո՜ւշտ, աղետ է ահեղ,

Աղետն էլ գոնե լավ է այնքանով,

Որ ազատում է ելք որոնելու մտքաքամ հոգսից:

Սակայն պատրանքով փրկվելն էլ ախտ է (բառը չե՛մ ասում),

Որ տարածվում է… խոնավության պես

Եվ ամե՜ն ինչի լնդերքի վրա

Բացում իր վերքը՝ բորբոսի տեսքով:

Անգե՛տ տղաներ,մի՞թե չգիտեք

Մեր միակ փրկչի սուրբ գերեզմանի վայրը սրբազան:

Նա հենց այնտեղ է,որտեղ պատրանքն են պատանքում, տղե՜րք,

Պատրա՜նք պատանքում:

Ամուլն ամուր չէ, ոչ էլ ամուրի:

Եվ Հայրենիքը ո՛չ մուրացկան է, ո՛չ էլ հարկահան:

Եվ սերն էլ տուրք չէ, ոչ էլ գթություն,

Որ ամեն մեկը կամ տա, կամ տածի,

Այլ սուրբ ավյուն է

Ու սուրբ արյուն է,

Որ պիտի տա ծիլ

Անկողիններում թե՛ մոր, թե՛ մանկան,

Որտեղ սավանը ճմռտորվում է ո՛չ սավանի պես,

Այլ իբրև … պատա՜նք,

Որ… պատառոտվի պատանք-պատրանքը

Եվ համբարձվելով հառնի նո՛ր ոգին:

Նո՜ր ոգին, տղերք,

Նո՛ր ոգին, նո՜րը…

Պարույր Սևակ

[СМБАТ]

Лирическое о...преступление:

Цитик,цитик,мот ари

Кез там корек у гари,

Ч вахенас,ч трчес-

Ес чем узум брнел кез.

Парон Сирадехян