Наши азербайджанцы

[annajan]

Шахик, учти также, что эти люди -обычные крестьяне, которые так и думают, как говорят, что мол политики все это намудрили и т.д.

Я вижу здесь позитив в том, что у нас есть сила духа попа показать такое вот так без прикрас, как есть, а у соседей -нет.

[СолнЫчка]

Шахик, дорогая, боюсь ты поняла так, как поняла, а не так, о чем фильм ...

Кстати, если азербайджанец был талантливый, то не говорить об этом или как надо было сказать, чтобы тебе и по уму было и по сердцу? )))

Долго говорить, в обще, ты не права... пересмотри, обрати внимание на мелочи, а не на талантливого азика ... Уверена, что ты поймешь о чем на самом деле фильм.

Кстати, я несогласна во всеми тремя пунктами...

[annajan]

При этом, я лично вижу большую проблему в том, что народ думает, что это политики виноваты.

Так думали армяне много веков, что им потом обернулось большим горем.

Но надо все же снисходительно отнестись к этим людям, и смотреть именно с позиции поста 61

[Shaghik]

Шахик, соглашусь с тобой только по пунктам 1 и 2. По пункту 3 я понимаю учительницу.

А я не понимаю! в таких случаях просто нужно молчать а не восторженно оправдывать.

[Shaghik]

Я вижу здесь позитив в том, что у нас есть сила духа попа показать такое вот так без прикрас, как есть, а у соседей -нет.

Это вот единственный позитив, но это для нас не было открытием. Мы и так знали что снять такой фильм у нас можно.

[Shaghik]

Солнышка, если отречься от всего что вокруг, фильм сам по себе нормальный. Да, плохо, что человек жил где то, не хотел уехать но пришлось.

Вот когда углубляешься в причины, смотришь /как ты сказала/ мелочи, и начинаешь все это рассматривать в контексте конфликта и "почему это случилось", и "как дальше жить", "правильно ли это было", то эти милые безобидные высказывания превращаются в весомые аргументы в руках агитации "толерантности по отношению к врагу". А это, как сказала Анна не раз подводило нас.

Вот одна мелочь

Шаген влюбился в армянку из соседнего села. Когда спросили мать "примешь ли невестку армянку" , она ответила "армянку приму, но свою дочь армянину не дам".

Вот это предложение говорит что эта сельчанка в 1000 раз умнее начитанной учительницы, у которой не хватило ума замолчать там где нужно.

[Shaghik]

Вот то, о чем думала я когда смотрела фильм

Այս տեսանյութի մասին թողնված մի մեկնաբանության պատասխանը այնքան երկար ստացվեց, որ ստիպված որպես առանձին գրառում ենք դնում էջում։

Հարգելի Գեղամ, ազգությամբ ադրբեջանցու մասին հնարավոր է զգացմունքային տեսանյութ նկարել, եթե այն պատմում է ամբողջ իրականությունը, որի արդյունքում մեզ մոտ իրական, ճշմարիտ զգացմունքներ կձևավորվեն։ Խոսքը այստեղ շղարշված քարոզի մասին է, որի սպառնալիքն էլ հենց կայանում է նրանում, որ շարքային հայն այն դիտելիս վտանգ չի տեսնում ու մեր ներկա իրականությանը չհամապատասխանող դրական տրամադրվածություն է ստեղծում թշնամական երկրի, նրա պետական բարձրագույն պաշտոնյաների և նրանց վարած քաղաքականության հանդեպ։ Այստեղ առավել վտանգավորն այն է, որ այս ամենը հնչեցվում է հայերի բերանով, որը հավելյալ ապակողմնորոշող և վտանգի զգացումը բթացնող ազդեցություն է ունենում հայ ակընդրի վրա։ Այս ամենը պետք է դիտել մեր իրականության համատեքստում, ոչ թե որպես մեկուսացված առանձին դրվագ։ Ահա դրանք.

- «Հայոց ցեղասպանության հետ ադրբեջանցիները կապ չունեն»։ Իրո՞ք։ Իսկ ցարական Ռուսաստանի տարածքում հայության կոտորածներն ովքե՞ր կազմակերպեցին։ Իսկ Շուշիի 20,000-անոց հայության կոտորածը 3 օրում ո՞վ իրականացրեց։ Բաքվի և մյուս քաղաքներում հայերին ովքե՞ր էին կոտորում։ Սա ընդամենը մի երկու փաստեր հիշեցման կարգով։

- «Ազգային բախում չի, մեր ազգերը իրար հետ միշտ էլ լավ ապրել են, իսկ պատերազմը կառավարություններն ու պետական գործիչներն են հրարել»։ Դե սա արդեն չափից ավել ծամծված, դեռ սովետական ժամանակներից ժառանգություն մնացած ու բազմապիսի օտարերկրյա «հաշտեցնող ծրագրեր» իրականցնող հկ-ների կողմից շահագործված գաղափար է։ Արդեն 150 տարի ընթացող հայ-թաթարական (մեր օրերում՝ ադրբաջանական) հակամարտությունը մեր երկու ժողովուրդների շահերի բախման հետևանք է, ոչ թե մեկ-երկու քաղաքական գործչի սևագործություն։ Հղում եմ տալիս այս գրքին, http://www.ararat-center.org/index.php?p=9&l=arm, ավելի խորը պատկերացում կազմելու համար։

- Ադրբեջանցի բարձրաստիճան պաշտոնյան՝ Ադրբեջանի ներկայիս քաղաքականություն իրականցնողը, ներկայացված է հայերի և հայ մշակույթի հանդեպ ունեցած բացարձակապես դրական երանգներով. (1) հայոց պատմություն և հայ գրականություն առարկաներից գերազանց գնահատականների նկարահանում բազմակի անգամ և շատ մոտիկից, (2) լավագույն աշակերտ, որ նույնիսկ մեր այժմյան աշակերտների մեջ այդպիսի շատ քչերը կան, (3) շատ լավ մարդ և հարևան լինելու բազմաթիվ ակնարկներ և ուղղակի նշում, (4) «... նրանց [ադրբեջանցի ընտանիքի] ... երեխաներն էլ մեր երեխաների նման» (դե մեր Շահենն ա, էլի, հո մեզ փիս բան չի անի) և այլն։ Այսինքն, մեր իսկ լրագրողը կերտում է հայկական տեսանկյունից դրական կերպար (իմիջ) մի մարդու, որը թշնամի պետության բացահայտ թշնամական քաղաքականություն վարող բարձրաստիճան պաշտոնյա է։ Վտանգ չկա՞։ Եթե դեռ վտանգը չի զգացվում, հիշեցնեմ Բուդապեշտում կացնահարված հայ սպա Գուրգեն Մարգարյանի մասին, որին կացնահարող արբեջանցուն Ադրբեջանը հռչակեց որպես ազգային հերոս։ Հայերի հանդեպ այսպիսի դաժան ու անմարդկային ուղղվածություն ունեցող քաղաքականության մասնակից և, հետևաբար, պատասխանատու է այս տեսանյութի «դրական հերոս» (protagonist) Շահեն Մուստաֆաևը։

- Հայաստանից հեռանալը ադրբեջանցու համար միտումնավոր կերպով ծայրահեղ մեծ ու վշտալի կորուստ ներկայացնելը, որպեսզի խղճահարություն առաջացնեն։ Նշվում է հետևյալը. «...ինչքան դժվար բան է, որ տուն-տեղ էդպես թողնեն գնան...», «մեր էս տներին ու իրենց տանը նայելով գնացին, լացելով գնացին»։ Տեսանյությում նաև փորձ է արվում ադրբեջանաբնակ հայերի և Շահեն Մուստաֆաևի ընտանիքների իրավիճակը նույն նժարի վրա դնել։ Բայց եկեք ավելի մոտիկից նայենք։ Ուրեմն. «մեր կոլխոզը մեքենա վարձատրեց, նրա ամբողջ վեշը բարձեցինք, հարևաններով ... ճամփու արինք, իսկ տունն էլ ծախեցին, փողը տվին», «իրենք մի տարուն մոտիկ գնացել էին արդեն, հետո ... [Շահենի ընտանիքը] ... խոզեր ուներ, հետ եկավ, էտ խոզերը մթերեցին ... էտ փողերը տվեցին»։ Իսկ ինչպե՞ս «հեռացան» (իրականում մազապուրծ փախան) Ադրբեջանի հայությունը։ Ինձ թվում է շատ է խոսվել Սումգայիթի ու մյուս քաղաքների ջարդերի մասին։ Միակ գերնպատակը կյանքը փրկելն էր, ոչ թե տուն ծախելը, «վեշ» բարձելն ու խոզերը մթերելը։ Բայց ոչ, մենք պիտի խղճահարվենք Մուստաֆաևների վշտից, բայց չնշենք, թե ինչպես էին փախչել չհասցնող հայերին նետում բոցավառվող թոնրի մեջ, մետաղե ձողերը փորերը մտցնում և ուրիշ բարբարոսություններ անում «խեղճ» ադրբեջանցիները։ Երևի անիմաստ կլինի հարցնել, թե ինչու՞ չի նշվում, որ Մուստաֆաև ընտանիքի հեռանալու կարիքը ստեղծվեց այն ժամանակ, երբ Ադրբեջանը կազմակերպեց ադրբեջանաբնակ հայերի սպանդ։ Իսկ Շահենը գնաց ու դարձավ այդ երկրի նախարար։ Հիմա ո՞վ է զոհը։

- Ամենացնցողը. «... Էս պահի դրությամբ, երբ Շահենը իրենց մոտ բարձր պատշոնյա է, կամ ասենք թե ազգասեր է, կամ ասենք թե նույնիսկ պայքարած էլ լինի մեր դեմ, չէ՞, ես նրան չեմ մեղադրի։ Ընդհակառակը, դա հարգելի բան է, որ նա իր ազգի շահերի պաշտպանն է, իր հայրենիքի պաշտպանն է։ Ի՞նչ կա տեղ պարսավելի, կամ բան։ Ես մինչև օրս հարգում եմ իմ աշակերտին իր էության համար, մանավանդ, որ մենք նրան վատ բան չենք պատվաստել, վատ հոգի չենք պատվաստել նրա մեջ։ Նա չարության ոչ մի բան ոչ ստացել է, ոչ էլ պետք է որ չարության պտուղ տա որևէ անգամ»։ Ուրեմն, եթե Շահենը մասնակցած լինի Արցախյան պատերազմին ու, ասենք, Մարաղայի և ուրիշ կոտորածների մասնակից լինի, մենք նրան հարգե՞նք։ Միգուցե երախտապարտության ՀՀ շքանշանով էլ պարգևատրե՞նք։

Եթե ընդունում ենք, որ կարելի և հնարավոր է ազգությամբ ադրբեջանցու մասին զգացմունքային տեսանյութ նկարել, ուրեմն պետք է ներկայացնենք կերպարն ամբողջ իրականությամբ, որպեսզի ճիշտ զգացմունքը առաջացնենք դիտողի մոտ։ Հակառակ դեպքում, միայն հատուկենտ ընտրված հիշողությունների ու փաստերի ներկայացումը դառնում է քարոզչական տեսահոլովակ, որը բթացնում է (նորից կրկնեմ) թշնամի պետության բացահայտ թշնամական քաղաքականություն վարող բարձրաստիճան պաշտոնյայի ներկայացրած վտանգի գիտակցումը։

Այս տեսանյութի քարոզչական նպատակը արդեն քողազերծվում է վերջում, երբ լրագրողը հարցնում է, թե ինչ կանեք, եթե դուռը բացի ու ներս մտնի Շահենը, որին պատասխան է ստանում. «...շատ մարդկային պետք է լինի...» «ձեռքերս կբացեմ ... ու կասեմ «Շահեն ջան...»» «ես ինձ նրան թշնամի չեմ համարում, նրան էլ ինձ թշնամի չեմ համարում ... չեմ կարա ձեռք բարձարցնեմ նրա վրա»։ Անձնական մակարդակում մարդիկ լինում են ավելի մարդկային ու մտերիմ, քան հավաքական գործունեության ու քաղաքականության ժամանակ։ Թուրքիայիում էլ ցեղասպանությունից առաջ հայերը, քրդերն ու թուրքերը միասին ապրել են։ Բայց դա չխանգարեց, որ վերջիններս ազգովի կոտորեն հայերին։ Այս տեսանյութի քարոզչական պարզունակ մոդելը հետևյալն է. կենցաղային-անձնական մակարդակի վրա վերափոխելով ադրբեջանցու հանդեպ հայի ունեցած թշնամու կերպարը բարի հարևանի կերպարով՝ վերափոխենք նույն հայի թշնամական վերաբերմունքը ամբողջ Ադրբեջան պետության վարած քաղաքականության հանդեպ։ Սա վտանգավոր է, որովհետև երբ մենք իրականությունից կտրված կենցաղային-անձնական մակարդակում վերափոխում ենք մեր ընկալումը և թշնամուն վերաբերվում ենք որպես հարազատի՝ «Շահեն ջան»-ի, այն դեպքում երբ «Շահեն ջան»-երի հավաքական (այս դեպքում՝ պետական) նպատակներն ու քաղաքականությունը չեն դադարում լինել ակնհայտ թշնամական, դրանով մենք ապակողմնորուշում ենք ինքներս մեզ և կորցնում իրական վտանգի ճիշտ գիտակցումը՝ դառնալով խոցելի։ Նման բանի միջով մենք արդեն անցել ենք, որի արդյունքը Մեծ Եղեռնն էր։ Հիշենք «զենքը վայր դրեք, հայի քթից էլ արյուն չի գա» մեր հայ քաղաքական գործիչների քարոզը երիտթուրքերի գալստյան առիթով։ Հիմա է՞լ նույն հիմարությունն անենք։

Իսկ որպեսզի իմ հնչեցրած տագնապը ուղղակի տեսական չնհչի, այլ լինի ավելի իրական, կարդանք «Շահեն ջան»-ի տեսակետները (թարգմանաբար).

- «Հայաստանի մասնակցությունը որևէ տարածաշրջանային նախագծի անհնարին կլինի, քանի դեռ նա չի դադարեցնում իր զավթողական քաղաքականությունը»։ http://www.today.az/news/politics/122952.html

- «Մուստաֆաևը նշեց, որ Հայաստանի մասնակցությունը այս նախագծերում հնարավոր կլինի միայն գրավված շրջաններից հայկական զինուժի դուրս բերումից հետո»։ http://www.saudigazette.com.sa/index.cfm?method=home.regcon&contentid=20131212189314

- «Նախարար Շահին Մուստաֆաևը տեղեկացրեց ... Խոջալիի ցեղասպանության մասին»։ http://azembassy.ba/articles/view/152

Սա էլ «մեր» «Շահեն ջան»-ը։ Հայը թշնամի չի համարում և ձեռքը չի բարձրացնի այն ադրբեջանցու վրա, ով փորձում է ծնկի բերել Հայաստանին՝ մեկուսացնելով տնտեսական ծրագրերից։ Հայ լրագրողն ու ուսուցչուհին փառաբանում են այն ադրբեջանցու գերազանց գիտելիքները հայոց պատմությունից, ով զրպարտում է հայությանն ու Հայաստանին Խոջալուի մտացածին ցեղասպանության մեղադրանքով, իսկ բնիկ հայկական շրջանները «գրավված» պիտակավորում։ Ընդհակառակը, մեզ հորդորում են, որ Արցախյան պատերազմի ժամանակ իրագործած ջարդերի և ուրիշ բռնությունների համար հարգենք թշնամուն։

Հարգելի ուսուցիչներ, մի մխիթարվեք։ Ձեր «Շահեն ջան»-ը չարության պտուղ արդեն տվել է և դեռ շարունակում է տալ նրանով, որ իրագործում է մի պետության քաղաքականություն, որը հրահրում է կացնահարել քնած մարդուն, կրակում և վիրավորում է ձեր իսկ հարևան գյուղի երեխաներին, ուզում է անթաքույց ոչնչացնել մեզ և մեր հայրենիքը։

[annajan]

Шахик, фильм в целом очень даже хороший. Мне приятно осознавать, что в нашей стране есть такие люди, не столичные, заметь, не прошедшие обучение в кембриджах и понимающие "как надо говорить, чтобы быть угодным мировому сообществу" и прочее, а обычные сельчане, мудрые такие сельчане, искренние, понимающие, умеющие уважать другого, добрые.

Фильм - очень сильный удар по Азербайджану, я считаю.

[СолнЫчка]

Вот одна мелочь

Шаген влюбился в армянку из соседнего села. Когда спросили мать "примешь ли невестку армянку" , она ответила "армянку приму, но свою дочь армянину не дам".

Вот это предложение говорит что эта сельчанка в 1000 раз умнее начитанной учительницы, у которой не хватило ума замолчать там где нужно.

Ты будешь приятно удивлена, если точно такие же слова будут сказаны другой азербайджанкой?

Тут на форуме есть тема, про аз.-цев, которые живут в Армении и одна из них, которая замужем за армянином, являясь матерью армян, сказала ровно то же самое: в дом приму любую, даже азербайджанку... но дочь свою за азербайджанца не отдам.

Квит? ))))

[annajan]

С другой стороны, соглашусь с тобой в том плане, что истинкт самосохранения нашим нужно немного поотточить. Но это придет, я думаю, со временем.

[annajan]

по поводу женитьбы, это просто характерная черта народа. Есть народы. где принимается чужестранный зять, есть, где принимается чужестранная невестка. Все зависит от того, кому, на народный взгляд, принадлежит первенство в воспитании и становлении детей.

Мы с азербайджанцами принадлежим к той группе народов. где принять чужую в невестки - нормально, а вот выдать замуж дочь за чужого - западло.

У русских наоборот. У еверев тоже.

[Shaghik]

С другой стороны, соглашусь с тобой в том плане, что истинкт самосохранения нашим нужно немного поотточить. Но это придет, я думаю, со временем.

Именно против этого и был создан этот фильм.

[annajan]

нет))) Просто коварные мы))))

[Shaghik]

Квит? ))))

Квит будет тогда, когда появится такой же фильм про многочисленных армян не только просто отличников в Азербайджане, а например об армянке архитекторе Баку, которая после многочисленных заслуг вынуждена была переехать в Москву в 1990 году.

[Shaghik]

Тема открылась 2009 году, и всего то 4 страницы, из которых 2 исписали мы только что. Давайте откроем тему "армяне Азербайджана". сколько их там будет? И ни кто из них не удостоился такой чести, чтоб о нем фильм сняли?!