Սիրած ոտանավորներ

[cartesius]

Հովհաննես Գրիգորյան

Հայաստան

Սա իմ երկիրն է - չափսերով այդպիսին,

որ կարող եմ վերցնել հետս,

թե մի հեռու տեղ գնամ:

փոքրիկ` ինչպես ծերացած մայր,

փոքրիկ` ինչպես նորածին զավակ:

Իսկ քարտեզի վրա`

ընդամենը մի արցունքի կաթիլ...

Սա իմ երկիրն է - չափսերով այնպիսին,

որ ազատորեն տեղավորել եմ սրտիս մեջ,

որ չկորցնեմ հանկարծ:

[Гость]

Վահան Տերյան

ԻՄ ԽԱՂԱՂ ԵՐԵԿՈՆ Է ՀԻՄԱ...

Իմ խաղաղ երեկոն է հիմա`

Մեղմալույս եւ տխուր եւ անուշ.

Քեզ երբեք սիրտս չի մոռանա,

Իմ մաքուր, առաջին իմ անուրջ...

Տարիներ, տարիներ կսահեն,

Կմեռնեն երազները բոլոր.

Քո պատկերը անեղծ կպահեմ

Օրերում անհաստատ ու մոլոր:

Եվ տանջանք, եւ բեկում, եւ թախիծ,

Սեւ օրեր ես դեռ շատ կտեսնեմ.

Անունդ թող փարոս լինի ինձ`

Սուտ կյանքի եւ դառը մահու դեմ...

[Гость]

Վահան Տերյան

Կա խորհրդավոր մի հրապուրանք

Քո շարժումների անխոս զրույցում,

Ինչ-որ օձային ինքնահիացում

Եվ դեպի հողը ինչ-որ քամահրանք:

Մի այլ երկրային երաժըշտության

Ելեւէջների պչրանքն եմ հիշում,

Քո շարժումները աղոթք են շարժում,

Քո շարժումները եւ կան, եւ չըկան…

Երկրում են սնված, բայց ոչ երկրային

Արբեցումներ են նոքա խոստանում,

Մի այլ տանջանքի եդեմ են տանում,

Մատնելով հոգիս չարքերի խաղին…

[Гость]

Վահան Տերյան

Ես կգամ, երբ դու մենակ կմնաս

Տրտում իրիկվա ստվերների տակ,

Երբ դու կթաղես տենչերըդ խորտակ

Եվ վհատությամբ երբ կըհեռանաս…

Ես կըգամ որպես մոռացված մի երգ,

Հյուսված աղոթքից, սիրուց ու ծաղկից.

Քո մեռած սրտում կլինի թախիծ,

Ես կըկանչեմ քեզ դեպի այլ եզերք:

Ես կըգամ, երբ դու կըլինես տրտում,

Երբ երազներըդ հավետ կմեռնեն,

Ձեռքըդ կըբռնեմ, ցավըդ կըմբռնեմ,

Կըվառեմ ուրիշ լույսեր քո հոգում…

[Гость]

Վահան Տերյան "Սիրահարվածը"

Դու գնում ես տուն, և դեռ քո վերջին

Խոսքի հնչյունը չի մարել օդում,

Անզոր եմ արդեն այս խենթ կարոտում,

Եւ կամքըս թույլ է, և միտքըս չնչին։

Խենթացած բեռից այս չար մենության,

Ես դուրս եմ վազում քեզ որոնելու,

Տեսնելու ցոլքըդ գեթ հեռվից հեռու

Եւ հսկելու քեզ ստվերի նըման...

Այս մութ ժխորում իմ սիրտն է մաշում

Մենակությունը հավիտյան խոցող,

Անցնում եմ արագ ես ձեր փողոցով

Եւ խենթ մշուշում ոչինչ չեմ հիշում։

Ձեր դռան առաջ կանգնում եմ երկար, -

Գուցե դու հանկարծ "պատահմամբ" դուրս գաս,

Կարոտըս, գուցե, դու հանկարծ զգաս

Եվ հասկանաս իմ հուզումը տկար։

Սակայն ուզում եմ, որ ինձ չըտեսնես,

Չգիտեմ ինչու ձեր զանգն եմ տալիս,

Փախչում եմ... փախչում... և հեռանալիս

Փառաբանում եմ, օրհներգում եմ քեզ։

[Гость]

Վահան Տերյան

Ապրելուց քաղցր է մեռնել քեզ համար,

Զգալ, որ դու կաս և լինել հեռու,

Երկրպագել քեզ առանց սիրվելու,

Երազել միշտ քեզ - լինել քեզ օտար...

Ստվերդ փնտրել ամեն տեղ, ուր խենթ

Հոգին կարող է թռիչքով չափել.

Անանց կարոտում անվերջ տառապել

Եվ լինել քեզնից բաժանված հավետ։

Ու գերեզմանում սև հողերի տակ

Եվ ոչ մի հուշով սիրտդ չտանջել,

Զգալ, որ անցար, և քեզ կանչել,

Ու չխռովել բերկրանքդ հստակ...

[Доктор]

Я тоже очень люблю Терьяна. Особенно это:

Քո հայացքը մոգական

Բորբոքում է քաղցր դող,—

Պարուրիր ինձ կուսական

Հուզումներով քո դյութող։

Ւնձ փաթաթիր որպես ամպ՝

Մութ աչքերըդ մեղմ փակիր,

Ժպտա՛ կրքոտ բերկրությամբ,

Անցավ կյանքըս խորտակիր...

Արյունոտիր շուրթերն իմ,

Սիրտս խայթիր՝ ծիծաղիր.

Թ՛ող աչքերս հեզ մեռնին,

Կյանքս մարիր ու փախիր։

Քո հայացքը մոգական

Բորբոքում է քաղցր դող, —

Պարուրիր ինձ կուսական

Հուզումներով քո գռութող...

[Гость]

Очень красивое стихотворение, я его впервые читаю :flower:

[Доктор]

На эти стихи еще песня есть, Лилит Пипоян поет. Очень красиво :victory:

[Гость]

На эти стихи еще песня есть, Лилит Пипоян поет. Очень красиво :victory:

[Доктор]

У меня mp3 есть. Могу переслать, если скинешь e-mail

[Гость]

Вот спасибочки, щас скину по ЛС :girlkiss: