Карабахская война - видео

[sacred]

А командиром был Серж азатич....я не понял и он был против освобождения.?

Կոմանդոս. «Լևոն Տեր-Պետրոսյանը դեմ էր Շուշիի ազատագրմանը»

HayNews.am-ի հարցազրույցն Արցախի հերոս, ՀՀ մարտական խաչ 1-ին աստիճանի շքանշանի ասպետ, գեներալ-մայոր Արկադի Տեր-Թադևոսյանի (Կոմանդոս) հետ:

Վերջին շրջանում Ադրբեջանը հաճախակիացրել է ռազմատենչ հայտարարություններն ու ղարաբաղա-ադրբեջանական շփման գծում սադրիչ գործողությունները, ինչի հետևանքով նոյեմբերի 19-ին և 20-ին ադրբեջանցի դիպուկահարների կրակոցներից սպանվեցին 2 հայ զինվորներ: Հետո ԼՂՀ պաշտպանական բանակը վերսկսել է պատժիչ գործողությունները, ինչի հետևանքով մարդկային կորուստներ ունի նաև հակառակորդի զինուժը: Դուք որպես ռազմական գործիչ , ով տիրապետում է շփման գծում տիրող իրավիճակին, ինչ է իրականում կատարվում, միայն հայկական կողմի պատժիչ գործողությունները բավարա՞ր են, որ թուլանա լարվածությունը ճակատային գծում:

Հակահարված, իհարկե, պետք է, բայց կարծում եմ, նախևառաջ ամեն օր պիտի ամրապնդենք մեր դիրքերը, թե չէ երկու հոգու իրենք խփեն , դրա դիմաց 6 հոգու մենք, միայն դրանով չենք խուսափի կորուստներից : Բացի այդ, մեր զինվորներն էլ պիտի զգուշավոր լինեն , եղել է, որ անզգուշության հետևանքով ենք զոհեր տվել: Ի՞նչ ա սնայպերը, տեսնում է գլուխը հանած զինվորի` խփում է : Ես անընդհատ դիրքեր եմ գնում, բացատրում զինվորների անվտանգության տարրական կաննոները: Հակառակորդի դիպուկահարները վարձու են հիմնականում, մենք դա չպետք է մոռանանք: Ի դեպ, վերջին շրջանում նրանք աղջիկների են վարձում: Մեզ մոտ էլ դիպուկահար աղջիկներ կան, ես նրանց սովորեցնում եմ` դուք մարդասպան չեք, այլ պաշտպան: Մենք չպետք է խախտենք հրադադարի ռեժիմը:

Պարոն Թադևոսյան, ի՞նչն էր պատճառը , որ դուք այդպես էլ ռազմական և պաշտպանական համակարգում բարձր պաշտոններ չստանձնեցիք , այն դեպքում, երբ ձեր ռազմական գիտելիքների շնորհիվ ունեցանք հաղթանակներ և կամավորական շատ ջոկատներում ռազմական խորհրդատու եք նաև եղել:

Արցախյան պատերազմի ժամանակ ես խաղաղության աղավնու դեր էի խաղում:

ՀՀՇ- ի և դաշնակցականների միջև: Արդյունքում, երկուսի համար էլ ատելի եղա: ՀՀՇ-ն ասում էր դաշնակցական ես, դաշնակցականները` ՀՀՇ-ական, և Շուշիի ազատագրումից հետո ինձ ազատեցին : Եվ հետո, Մոնթեի օրինակով, չէի փորձում պատերազմի դաշտում հարստանալ:

Քանի որ խոսեցիք Շուշիից, պարոն Թադևոսյան, ճի ՞շտ է , որ առաջին նախագահից գաղտնի եք ազատագրել Շուշին: ՀԱԿ հանրահավաքներից մեկում Լևոն Տեր -Պետրոսյանն անձամբ այս հարցին պատասխանել չցանկացավ` նշելով, որ դա ռազմական գաղտնիք է:

Ես քաղաքական հարցերի չեմ ցանկանում պատասխանել: Բայց լավ, կասեմ` նախ մենք Շուշիի ազատագրման օրը մայիսի 6-ն էր նշանակված, ուղղակի ամսի 5-ին ձյուն եկավ և պլանները խափանվեցին, անցնելով ձեր հարցին` իմ ղեկավարը, հրամանատարը Սերժ Ազատիչն էր, ես չգիտեի, թե Լևոն Տեր Պետրոսյանը գիտեր, թե ՞ոչ: Բայց մի բան հաստատ է՝ նա դեմ էր Շուշիի ազատագրմանը, որովհետև Թուրքիայի հետ հարաբերությունները լավացնելու հարց կար: Սրանից ելնելով՝ կասեմ ամեն դեպքում` չգիտեր: Ինձ համար շատ դժվար էր`վերևից ուրիշ բան էին ասում, հրամանատար տղաները` այլ: Ու մենք գնացինք այդ ռիսկին և հրաշք: Շուշիի ազատագրումը իսկական հրաշք էր`ռազմագիտական տրամաբանությունից և հաշվարկներից դուրս: Քանի որ այսօր Մոնթեի ծննդյան օրն է, կուզեի ամփոփեինք Մոնթեի մասին հիշողություններով:

Ինչպիսի՞ն էր Մոնթե հրամանատարը, ասում են,որ նրան շատ հրամանատարներ դժկամությամբ են ընդունել:

Մոնթեի հետ ծանոթացել եմ Քարվաճառի ազատագրումից հետո: Մինչև հիմա պահել եմ այն օրագիրը, որտեղ նրա հանձնարարականներն էի գրառում: Հիշում եմ, որ իրար չէինք հասկանում. դե ես արևմտահայերեն չէի հասկանում , նա էլ `ռուսերեն: Առաջին բանը , որ Մոնթեն արեց, կարգավորեց կապի խնդիրը, թե չէ հակառակորդը մեզ էր լսում, մենք` իրենց: Ինչ վերաբերում է Մոնթեին չընդունելուն , այո, Մարտունիում Մոնթեին չէին ընդունում տեղի ճակատային հրամանատարները: Նրա վրա անգամ կրակել են, որովհետև բարկանում էր ,երբ գողանում էին՝ ասում էր պատեազմ ենք եկել կռվելու: Հաճախ էր կրկնում, որ պատերազմի ժամանակ հրամանատարը չի կարող լինել կուշտ ու սափրված, աստղերը՝ ուսերին: Հետո, իհարկե, Մոնթեին հաջողվեց հնազանդեցնել իրեն բոլորին, բայց իր մեթոդներով ,իսկ իր մեթոդն ազնվությունն էր: Հիշում եմ, մի անգամ Հայկազն իր ջոկատով եկել էր մեզ մոտ, Մոնթեի երեկոյան հանդիմանությունից հետո , առավոտն աստղերը համազգեստի վրայից պոկել էր:

[Armenia_Forever]

Новые документы о Карабахской войне

Родившиеся после подписания соглашения о прекращении огня мифы о том, что в Арцахе вместо армян воевали русские, живут до настоящего времени, а их главными распространителями являются первые лица Азербайджана. Об этом пишет сайт voskanapat.info. Живучести небылиц о русских в Арцахской войне ,способствуют и многочисленные азербайджанские журналисты, видящие в его распространении свой основной патриотический долг.

Мифы о русских солдатах в Арцахе обусловлены актуальной политической конъюнктурой: в частности, они призваны «объяснить» поражение Азербайджана в им же предпринятой агрессии и сигнализировать Западу о готовности Азербайджана окончательно порвать с Москвой после решения проблемы Нагорного Карабаха на устраивающих Баку условиях.

Между тем, распространяемые в Азербайджане мифы о Карабахе (и якобы активной помощи Армении со стороны России) не имеют ничего общего с реальностью. Подтверждение находим в российских источниках и документах, доселе не известных широкой публике. Так, Евгений Баранец, автор фундаментальной книги «Генштаб без тайн», раскрывает некоторые детали пополнения арсеналов вооруженных сил Азербайджана в самом начале агрессии. «Еще более внушительным у Азербайджана было превосходство над соседними республиками по запасам боеприпасов. Их у него было больше, чем у Армении и Грузии вместе взятых. На его территории находились 1 стратегический, 2 окружных и 3 дивизионных склада боеприпасов.

На стратегическом складе в Килязи было свыше 7200 вагонов, на окружных складах в Агдаме и Насосном - примерно по 1100 вагонов на каждом из дивизионных складов (Гюздек, Гянджа, Ленкорань, Нахичевань) – по 150-200 вагонов боеприпасов. В общей сложности – свыше 11000 вагонов».

О складах боеприпасов, расположенных на территории Армении, читаем у Баранца следующее: «Если заглянуть в архивные документы Генштаба 1991-1992 годов, то легко убедиться, что шифровок из штаба 7-й армии о вооруженных нападениях на наши базы и склады с оружием в Армении поступало заметно меньше, чем из других закавказских республик. Хотя армяне считали себя обделенными. На территории республики находились 3 дивизионных склада со снарядами, бомбами, гранатами и патронами (около 500 вагонов)». Автор статьи в Voskanapat.info уточняет: "на территории Армении было складировано 489 вагонов боеприпасов. Добавлю также, что 8 апреля 1992 года один из этих складов, расположенный в селе Балаовит, был взорван, в результате чего были утеряны 143 вагона боеприпасов.

Согласно Баранцу (а выкладкам военного профессионала стоит доверять), вооруженным силам Азербайджана «хватило бы и 1 тысячи вагонов, чтобы в течение года вести ежедневные боевые действия высокой интенсивности». Об этой тысяче вагонов мы еще поговорим, а пока приведем опубликованные цифры доставшейся Азербайджану военной техники. Он пишет: «в Азербайджане в конце 1992 года было: танков – 325, боевых машин пехоты – 344, 78 боевых машин десанта, 38 разведывательных, 329 бронетранспортеров и бронетягачей. Артиллерия: 343 гаубицы и самоходных артиллерийских орудия, 63 реактивных установки «Град», 52 миномета. ВВС: 35 истребителей МиГ, 7 фронтовых бомбардировщиков, штурмовик Су-25 и 52 учебно-боевых самолетов Л-29, 18 ударных вертолетов МИ-24 и 15 военно-транспортных. ПВО – до 100 зенитно-ракетных комплексов».

Сайт Voskanapat.info впервые публикует документ, в котором указаны обстоятельства захвата в феврале 1992 года азербайджанским ОМОНом окружного военного склада в Агдаме.

Один вагон боеприпасов к стрелковому оружию, в зависимости от калибра, в среднем составляет около миллиона патронов; один вагон реактивных снарядов – примерно 500 выстрелов, один вагон артиллерийских боеприпасов – около 650 снарядов. Всего из арсеналов Вооруженных Сил «новой России» в начале 1990-х гг. Азербайджану было передано 11 тысяч 72 вагона смертоносных боеприпасов (только в Агдаме – 1104, но даже и это несравнимо с тем, что было, например, в Килязи). Тяжелой бронетехники Азербайджан получил в наследство от СССР в три с половиной раза больше, чем Армения. В свою очередь, Силы Самообороны Республики Арцах в конце 1991 года приобрели бронетехнику, о чем свидетельствует соответствующая сводка МВД Азербайджана, фрагмент которой также публикуется на сайте.

Представленные документы интересны также и датами. Из них видно, что силы самообороны Арцаха овладели стрелковым оружием и бронетехникой в декабре 1991 года, а в феврале 1992 года использовали это оружие для деблокады Арцаха, подавления огневых точек в Ходжалу (ныне – Иванян) и уничтожения контролировавших посёлок незаконных вооруженных формирований. Именно наличие у армянской стороны трех БМП и стало основой для мифа о том, что в подавлении огневых точек в Ходжалу принимали якобы участие бойцы дислоцированного в Степанакерте 366-полка СНГ.

С другой стороны, нельзя не обратить внимания на тот факт, что азербайджанская сторона захватила окружной склад боеприпасов в бывшем Агдаме за трое суток до операции по уничтожению незаконных азербайджанских бандформирований в Иваняне. Из сведений, представлявшихся разведкой Нагорного Карабаха, а позднее – также из многочисленных азербайджанских источников, известно, что в тот период в Агдаме было сосредоточено до 35 тысяч вооруженной регулярных и иррегулярных азербайджанских формирований, получившей боеприпасов, достаточных для «ежедневных боевых действий высокой интенсивности».

Что из этого вышло, хорошо известно. Спустя полтора года после «агдамского эпизода» город, благодаря успешным действиям Армии обороны Арцаха, перестал источать смертельную угрозу для его жителей.

А к моменту подписания соглашения о прекращении огня в мае 1994 года, по некоторым видам военной техники Армия обороны НКР превосходила Азербайджан. Таким образом, на всём протяжении активных военных действий вооруженные силы Азербайджана щедро делились с Армией обороны Арцаха полученным от СССР «наследством». И современным мифотворцам не стоило бы об этом забывать.

http://voskanapat.info/news/novye_dokumenty_o_karabakhskoj_vojne/2012-08-01-2399

[sevar]

Сильные документальные кадры

[sevar]

[sevar]

Они уничтожили геранбойский батальон!!! Слава Сынам армянского народа!!!

Кадры сделанные съемочной группой Дмитрия Писаренко без монтажа

[sevar]

http://www.youtube.com/watch?v=CoDxfXzfdLo

[Ман]

http://www.youtube.com/watch?v=CoDxfXzfdLo

[sevar]

http://www.youtube.com/watch?v=dWjFL-kK9pA&list=PL66DF1012F088845D&index=17

Рядом со Спитак Арчем слышна русская речь, это белорус-доброволец Сергей с армянским прозвищем "Кяж". Он жив здоров. В одноклассниках у него есть страница, недавно жаловался, что его не приняли в арцахское отделение "Еркрапа".

[shmidt]

[sevar]

[Урукхай]

http://www.youtube.c...h?v=KQ2id0t3WLc

http://www.youtube.c...h?v=i848yjx1REU

[Урукхай]

Блин вспомнил с Сакредом мы у Гамлета на посту познокомились,

а потом я туда журналиста водил фамилию не могу вспомнить руский парень из Еревана зовут дима

потом на нтв работал.

[Акс]

Блин вспомнил с Сакредом мы у Гамлета на посту познокомились,

а потом я туда журналиста водил фамилию не могу вспомнить руский парень из Еревана зовут дима

потом на нтв работал.

Писаренко

[Урукхай]

Писаренко

[sevar]

Шаварш Манукян "Свадьба в горах"

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=0Rg7McnXiqI