Армения-Турция

[Mono]

по части граници

стимулом для турок к открытии границ могла бы стать угроза выплаты компенсации за блокаду

если США так заинтересован в открытии граници они могли бы организовать такую угрозу... но для этого инициатива должна исходить от нас

[Ara55]

...

Они пока что ничего негативного не чувствовали а значит и стимула нету к самоизменению.

Это не так, иначе зачем было Гюлю сюда ехать.

Ему что делать больше нечего ?

Значит приспичило, значит значение Армении возросло.

Это есть обьективность, реальность.

[ZIDANE]

Экс-посол Турции в Армении: Анкара должна наладить отношения с Ереваном без промедления

Визит президента Турции Абдуллы Гюля в Ереван может стать основой для дальнейшего развития армяно-турецких отношений. Об этом заявил посол Турции в Армении в 1991-93 гг. Волкан Вурал. По его мнению, Турция должна наладить отношения с Арменией без промедления. Как пишет турецкая газета Taraf, дипломат отметил, что между Арменией и Турцией есть как политические, так и моральные вопросы. «В результате событий, происшедших в прошлом, между двумя странами есть недоверие, психологический страх и атмосфера ужаса. Решить вопрос можно только путем диалога между двумя народами, основанном на доверии и создании новой атмосферы», - сказал он.

Волкан Вурал напомнил, что турецкое правительство заранее решило признать независимость бывших советских республик и установить с ними дипломатические отношения. «Если бы наладились отношения с Арменией, то история пошла по другому пути: не было бы войны за Карабах, Турция не находилась бы под давлением по армянскому вопросу и сейчас была бы в более выигрышной ситуации. Что касается страха перед тем, что Армения может потребовать у Турции вернуть земли, то скажу, что у нас есть армия, равная по численности всему населению Армении. С этой точки зрения мы должны чувствовать себя в безопасности», - подчеркнул Вурал.

Волкан Вурал был первым и единственным послом Турции в независимой Армении с резиденцией в Москве. Ереван же не был представлен в Анкаре даже на уровне временного поверенного. В настоящее время единственным армянским дипломатом в Турции является представитель Армении в Организации черноморского экономического сотрудничества (ОЧЭС) с резиденцией в Стамбуле Карен Мирзоян.

© PanARMENIAN.Net Комментарии: Читать [0], Ответить

постоянный адрес: http://www.miacum.ru/gazeta/2008/09/15/1221480004407

рубрики: Топ , Политика , Армянская пресса , PanARMENIAN.Net

[kaivaz]

«Что касается страха перед тем, что Армения может потребовать у Турции вернуть земли, то скажу, что у нас есть армия, равная по численности всему населению Армении. С этой точки зрения мы должны чувствовать себя в безопасности», - подчеркнул Вурал.

[Mono]

*** Это не так, иначе зачем было Гюлю сюда ехать. ***

Гюль приехал потому что Серж не оставил выбора

Если бы Серж пригласил Гюля по дипканалам то более чем уверен что он не приехал бы.

А так как турки очень волнуются за свой имидж и поскольку приглашение Гюля было публичное то ничего не оставалась как принять его.

А все последующие шаги показали что турки ничего менять не собираются.. абсолютно ничего.

[Mono]

Kaivaz

***С другой стороны взрыв в армянских мозгах был бы ещё выше - не буду описывать детали на радость соседям.***

Эластичность армянских мозгов давным давно вышла за рамки всякого разумного ... так что теперь уже идут вторичные эффекты..

Так как главный либерал страны стал СС то другие сейчас перепрограмируются на антиСС то есть на антилиберальность

вот первый результат

*******************

ԳՅՈՒԼԸ ԳԱ` ԴԱՌՆԱՍ ՉԸ-ԽՈՍԿԱՆ

0:2-ն Հայաստան-Թուրքիա ոչ միայն ֆուտբոլային, այլեւ դիվանագիտական խաղի հաշիվն է: Ինչպես ֆուտբոլային խաղը ցույց տվեց, որ հայկական ֆուտբոլը գտնվում է անմխիթար վիճակում, այնպես էլ դիվանագիտական խաղը ցույց տվեց, որ հայկական գործող դիվանագիտությունը գտնվում է ուրվականի կարգավիճակում:

Ինչ խոսք, Գյուլի այցը Հայաստան պատմական էր: Պատմական էր նաեւ ֆուտբոլի Թուրքիայի հավաքականի այցը: Պատմական էր նաեւ երկու հավաքականների առաջին խաղը, եւ այդ պատմական խաղում մենք պարտություն կրեցինք 0:2 հաշվով: Չեմ ասում, թե Թուրքիայի հավաքականից մեր հավաքականի կրած պարտությունը ողբերգություն է: Պարզապես ուզում եմ ցույց տալ, որ երբ հարայհրոց են կապում` ՊԱՏՄԱԿԱՆ, ՊԱՏՄԱԿԱՆ, միշտ չէ, որ դա ինքնին լավ բան է նշանակում, կամ լավ արդյունքներ է ունենում: Հայաստանում ուրիշ պատմական իրադարձություններ էլ են տեղի ունեցել, ասենք` Ալեքսանդրապոլի պայմանագիրը: Քավ լիցի, վերջին օրերին տեղի ունեցածը չեմ համեմատում Ալեքսանդրապոլի պայմանագրի հետ, պարզապես ուզում եմ ցույց տալ, որ անգամ պատմական իրադարձությունները պետք է վերլուծել արդյունքների, ընթացիկ եւ երկարաժամկետ արդյունքների տեսակետից: Եւ այս իմաստով Գյուլ-Սարգսյան դիվանագիտական խաղի ընթացիկ արդյունքները որոշ հարցեր են առաջացնում:

Գյուլին Հայաստան կարծես թե Սերժ Սարգսյանն էր հրավիրել: Բայց այցի արդյունքները վկայում են, որ նա Գյուլին ասելու բան չի ունեցել: Թուրքիայի հետ դիվանագիտական հարաբերությունների հաստատման ծրագիր Սարգսյանը չի առաջարկել, հայ-թուրքական սահմանի բացման պլան չի առաջարկել: Բայց այս ֆոնին ամենամեծ խայտառակությունը Գյուլի այն հայտարարությունն էր, թե ինքը մտադիր է Սերժ Սարգսյանին հրավիրել Թուրքիա-Հայաստան ֆուտբոլային խաղը դիտելու, որը տեղի կունենա... հաջորդ տարվա հոկտեմբերին: Սա այլ կերպ, քան դիվանագիտական ապտակ դժվար է որակել: Այս իրավիճակում Գյուլը պետք է գոնե ասեր, որ հույս ունի, թե մոտ ապագայում նորից հանդիպելու առիթներ կլինեն: Բայց էս գլխից ֆիքսեց` մի տարուց շուտ հույս չունենաք: Դա էլ դեռ կերեւա: Ու չնայած Սերժ Սարգսյանն էր Գյուլին հրավիրել, վերջինս, փաստորեն, ահագին բան ուներ ասելու Սարգսյանին: Եւ այդ ասելիքի ամենաարտառոց դեպքն այն է, որ Թուրքիայի նախագահը ձեռքի հետ, մի տեսակ բոլորի համար աննկատ միջնորդ դարձավ Հայաստանի եւ Ադրբեջանի միջեւ. Սերժ Սարգսյանի հետ Ղարաբաղի հարցը քննարկելուց հետո ասաց, որ ինքը մեկնելու է Բաքու, ՀՀ ոչընտիրն էլ, թե` մենք պատրաստ ենք: Երեւանից մեկնելուց հետո էլ Գյուլը սկսեց քննադատել ԼՂ հարցով զբաղվող ԵԱՀԿ Մինսկի խմբին, քաղաքականություն, որ արդեն երկար ժամանակ որդեգրել է Ադրբեջանը: Եւ կրկնենք` տվյալ պահին կարեւոր է, որ Գյուլը այդ քննադատությամբ հանդես է գալիս Երեւանից Բաքու մեկնելու ընթացքում:

Ի դեպ, ՌԴ նախագահ Դմիտրի Մեդվեդեւը Սերժ Սարգսյանի հետ վերջին հանդիպման ժամանակ մի նախադասություն էր արտասանել, որ հատուկ ուշադրության չարժանացավ: ՌԴ նախագահը խոսելով ԼՂ հարցի կարգավորման մասին ասել էր, թե նախընտրում է ուղղակի երկխոսությունը (մեջբերումը ուղղակի չէ): Ակնարկը պարզ էր. խոսքը Հայաստանի եւ Ադրբեջանի միջեւ ուղղակի երկխոսության մասին է` ԼՂ հարցի կարգավորման գործում: Եւ ահա, այս ֆոնին հասկանալի է դառնում, թե ինչո՞ւ Սերժ Սարգսյանը Գյուլին Երեւան հրավիրելու մտադրության մասին հայտարարեց Մոսկվայում: Սրան հետեւեց Թուրքիայի հայտնի առաջարկը Կովկասի անվտանգության պլատֆորմ ստեղծելու մասին, ապա Գյուլ-Սարգսյան քննարկումները` ԼՂ հարցի շուրջ: Ուրեմն ի՞նչ հետեւություն այս ամենից: Ռուսաստանը եւ Թուրքիան համաձայնության են եկել, որ անհրաժեշտ է ԵԱՀԿ ՄԽ-ն լուծարելու ճանապարհով ԱՄՆ-ին եւ Ֆրանսիային դուրս թողնել ԼՂ հարցի կարգավորման պրոցեսից, նախաձեռնել Սարգսյան-Ալիեւ ուղղակի բանակցություններ, որոնց արդյունքների երաշխավորը պետք է լինեն Ռուսաստանը եւ Թուրքիան: Նման հեռանկարով շահագրգիռ են թե՛ Ռուսաստանը, եւ թե՛ Թուրքիան: Ռուսաստանը, որն ակնհայտորեն նախաձեռնության հեղինակն է, այսպիսով ուզում է ԱՄՆ-ին եւ ԵՄ-ին Հարավային Կովկասից դուրս մղելու պրոցես սկսել, իսկ Թուրքիան որպես գերտերություն այստեղ մտնելու շանս է ստանում: Ռուսաստանը առանց Թուրքիայի չէր կարողանա նման խաղ սկսել, որովհետեւ Ադրբեջանը չէր համաձայնի, իսկ Թուրքիան առանց Ռուսաստանի չէր կարող նման խաղի մեջ մտնել, որովհետեւ Հայաստանը (Ռուսաստանը) չէր համաձայնի:

Թե ինչ հեռանկար ունի այս ծրագիրը, այս պահին դժվար է գնահատել: Ակնհայտ է, սակայն, որ դրա իրագործման շուրջ քայլեր անելով թե՛ Թուրքիան, եւ թե՛ Ռուսաստանը նոր խաղաքարտ են ձեռքբերում ԱՄՆ-ի եւ ԵՄ-ի հետ իրենց հարաբերություններում: Բայց որ խաղի իմաստը հենց վերը նկարագրվածն է, ակնհայտ է թեկուզ այն պատճառով, որ Կովկասում անվտանգության պլատֆորմի իր առաջարկը Թուրքիան չի քննարկել ԱՄՆ-ի հետ, իսկ ԱՄՆ պետդեպարտամենտը այս կապակցությամբ առանձնապես ոգեւորված չէ: Իհարկե, ԱՄՆ-ն եւ ԵՄ-ն հեշտ չեն զիջի եւ կարող են այս հարցում անսպասելի դաշնակից ձեռքբերել` ի դեմս Իրանի: Իրանը կարծում է, որ ինքն է Հարավային Կովկասի կայունության իսկական երաշխավորը, եւ եթե Թուրքիան եւ Ռուսաստանը իրեն չընդգրկեն այս խաղում, նա ստիպված պետք է միանա այդ նախաձեռնությունը խափանելու ջանքերին: Ի դեպ, պարսկական խորագետ դիվանագիտությունը միանգամից գլխի ընկավ, թե որն է ընթացող խաղի իմաստը, եւ Գյուլին Երեւան հրավիրելու Սերժ Սարգսյանի հայտարարությունից անմիջապես հետո Իրանի ԱԳ նախարար Մանուչեհր Մոտթաքին հայտարարեց, թե պատրաստ է հայ-թուրքական հարաբերությունների բարելավման միջնորդ դառնալ: Նրա ձայնը չլսեցին ոչ Անկարայում, ոչ Մոսկվայում:

Այս երկար պատմությունը մենք պատմեցինք բացատրելու համար, թե ինչու Գյուլի հետ իր հանդիպման ժամանակ Սերժ Սարգսյանը հայաստանյան օրակարգի ոչ մի հարց առաջ չի քաշել: Պատճառն այն է, որ Գյուլին Երեւան հրավիրելը ամենեւին էլ հայկական նախաձեռնություն չէր, եւ այս պրոցեսում Հայաստանը եւս մեկ անգամ հաստատեց վինտիկի իր կարգավիճակը: Ինչ խոսք, Սերժ Սարգսյանը գոհ է իրենից, որ եւս մեկ կենդանի նախագահի հետ շփվելու առիթ ունեցավ, որ իր անունը եւս մեկ անգամ շոշափվեց միջազգային լրահոսում: Բայց, թե ի՞նչ շահեց այս ամենից Հայաստանը, պարզ չէ: Ինչ վերաբերում է Գյուլին` նա ցույց տվեց, թե որքան հանդուրժող է Թուրքիան իր հարեւանի նկատմամբ, որ Թուրքիան տարածաշրջանի ոչ մի երկրի թշնամի չէ: Այս այցը Ադրբեջանին հնարավորություն տվեց Թուրքիայից նոր երաշխիքներ պահանջել եւ ստանալ, իսկ Ռուսաստանը, ի դեպ, Ադրբեջանի հետ պայմանագրեր կնքելիս Հայաստանի կողմը ժեստ անգամ չի անում:

Այս ֆոնին շատ հետաքրքիր է վրացական արձագանքը: Ճիշտ է, այս մասին բարձրաձայն չի խոսվում, բայց վրացական քաղաքական էլիտան այն կարծիքին է, որ Թուրքիայի հետ հարաբերությունները հապճեպ կարգավորելու Հայաստանի մղման հիմքում ընկած է կոշտ հակավրացական քաղաքականություն վարելուն պատրաստ լինելու մղումը: Եւ հայկական կողմից, պատկերացրեք, ոչ ոք չէր շտապում փարատել Վրաստանի այս կասկածները: Վերջապես Նալբանդյան Էդվարդը գլխի ընկավ, որ պետք է գնալ Թբիլիսի: Իսկ հայկական դիվանագիտությունն, իհարկե, չի գերազանցում հայկական ֆուտբոլի մակարդակը: Ու Թուրքիայի հետ սիլիբիլին այնպես էր արվում, որ միակ երկաթուղային տարանցիկ երկիրը մտատանջությունների մեջ ընկնի (թե այս մտատանջությունները Նալբանդյանը որքանով կփարատի, կերեւա այցի արդյունքներով): Փոխարենը` կարելի է Գյուլի պատվին ՀՖՖ խորհրդանիշի վրայից Արարատը ռադ անել, իսկ ազգիս հայրենասեր էլիտան, որ դեռ տարիներ առաջ նման քայլի համար մորթազերծ կաներ ուզածդ պաշտոնյայի, բերանը ջուր է առել: Եւ էդ ի~նչ խրախճանք էին սարքել Զվարթնոց օդանավակայանը, Կոնվերս բանկը, մյուսները` հայկական մամուլում Գյուլի այցելության առիթով: Մնագաուվաժայեմի Վլադիմիր Վլադիմիրովիչ-ի պես մի բան էր դա. տղե՛րք, չեմ հասկանում ավանսով հետույք մտնելու այդ անհաղթահարելի մղումը:

Հ.Գ. Թուրքիայի ԱԳ նախարար Ալի Բաբաջանը արդեն իսկ գործունեություն է ծավալել Հայաստանի եւ Ադրբեջանի ԱԳ նախարարների հանդիպում կազմակերպելու ուղղությամբ: Սա արդեն Գյուլի Հայաստան կատարած այցի իմաստի կարեւոր մեկնաբանություն է: Իսկ լուրը, թե Հայաստանը պատրաստվում է էլեկտրական էներգիա արտահանել Թուրքիա, ուրախալի է: Տխուրն այն է, որ Հայաստանում էլեկտրաէներգիա արտադրող հիմնական հզորություններն ու բաշխիչ ցանցերը պատկանում են Ռուսաստանին: Այսինքն` փաստացի Ռուսաստանն է էլեկտրական էներգիա արտահանելու Թուրքիա: Իսկ հայկական դիվանագիտությունը հայտնվել է հայկական էներգետիկայի կարգավիճակում: Նաեւ պետք է հուսալ, որ դեպի Թուրքիա էլ.էներգիա արտահանելով, Հայաստանը ստիպված չի լինի այս հարցում մերժել Վրաստանին:

ՆԻԿՈԼ ՓԱՇԻՆՅԱՆ

[Kompot]

Ути-пути... "Армия размером с население Армении."

Походу там ет же самые бараны, только их 70 миллионов.

[kaivaz]

Почитай

http://en.wikipedia.org/wiki/Turkey#Military

[cartesius]

Вон, у азиков тоже была группировка до 60 тысяч аскяров (в 1994 году) против 10-15 тысяч армян Арцаха.

Наступательная армия для успешного взятия цели должна по количеству превосходить оборонительную минимум в три раза, а в горах - более чем в пять-шесть раз.

Но в современной войне разумеется на первый план выходят ракетные и противоракетные войска, авиация и ПВО. :shljapa:

[cartesius]

Так как главный либерал страны стал СС то другие сейчас перепрограмируются на антиСС то есть на антилиберальность

Лозунг нашей "оппозиции":

"БАБА-ЯГА ПРОТИВ!!!" :lol:

[Kompot]

Блин, ну уже миллион раз писалось и говорилось - количественное преимущество никогда не было определяющим, а в условиях 21 века тем более.

Вон, у азиков тоже была группировка до 60 тысяч аскяров (в 1994 году) против 10-15 тысяч армян Арцаха.

И потом, можно одну ремарку?

Вы когда нибудь слышали, чтобы армия увеличилась по численности в 2 раза за 10 лет? В 1998 году у них было 500 тысяч. Сейчас - мульён.

Можно ли этому верить? ИМХО, увеличивая поголовья пушечного мяса вдвое за 10 лет государство рискует развязать себе пупок в стиле ВПК СССР.

[Xenobarbital]

Блин, ну уже миллион раз писалось и говорилось - количественное преимущество никогда не было определяющим, а в условиях 21 века тем более.

А я вот обожаю в StarCraft резаться. Такого могу понаписать о стратегии - уши завянут.

[kaivaz]

А я вот обожаю в StarCraft резаться. Такого могу понаписать о стратегии - уши завянут.

[Xenobarbital]

Убираю свои слова обратно - мы никогда не выиграем у турции войну.

То есть исходный тезис был - "мы всегда выиграем у турции войну", так шоль?

[hracher]

К чему это махание военной силы ТР? ОДБК пока есть крыша для нас поэтому например РА не может рыпаться перед РФ и не только поэтому. Если не ОДБК, турки уже 5 раз атакавали бы РА. РФ никогда не пожертвует своими ибнтересами ради РА и армян. И всегда сможет заставить РА сделать то что они хотят, единственное что остаётся у РА убедительно обьяснить что то и то не в интерессах РФ.

Но РФ никак не сможет надавить на Армян Западной Армении (рычагов нету, газ мы не покупаем большее часть населения живёт за пределами подконтрольным его териториям) и даже найдёт общий Язык с ними если это ему полезно.

Сегодня никто не захочет иметь нового игрока так как все пока способны договориваться между старыми зачем усложнять жизнь. А когда новый игрок хочет появиться первая реакция старых не дадим. Но а если вдруг появился ? тогда 2 выхода уничтожим... если дорого или невозможно? Надо чтоб они служили нам (инфилтрация, подкуп ....) а если неполучилось? Договориваться надо чтоб не навредил.

То что я написал это касается и США и РФ и ТР и ЕС.