Слава Аллаху, мы армяне!

[miqos]

Потому что хоть что то должно отличать человека от скотины.

[Solo]

Краткость сестра таланта. Иногда хочется не просто плюс поставить, а расплюсовать весь лист. Можно годами сидеть за работой над трактатом, а можно выразиться одним предложением так, что все понятно.

Молодец, настоящий снайпер. :goodjob: :goodjob: :goodjob: :goodjob:

Да, этой фразой я искренне выразил всё что думаю по этому поводу......................Но так как Мрав меня попросил, постараюсь пусть коротко, но обосновать свою позицию.

Почему, на мой взгляд мне (ведь я могу говорить только за себя) так важно сохранение своего армянства в себе и в своём потомстве?

..............Потому что есть разница между человекообразным скотом и Человеком................................................

Что такое человекообразный скот (ЧОС)? - это состояние души т.н. людей, которым абсолютно до лампочки какого они роду-племени, история и культура их предков, память прошлого и обеспечение передачи её приемственности своему потомству с неуклонным стремлением его развития относительно себя..................В принципе, от той же самой скотины ЧОС ничем не отличается, только лишь степенью своего эгоизма, просто ему требуется больше разных благ, даруемых ему цивилизацией.......................всё!!!.........................В остальном этот самый ЧОС не более чем то же самое животное.

Что такое Человек? - Это состояние души, когда Личность через чувство Любви к своим корням, Ответственности за их будущее и Сопричастности к тому что с ними происходит, стремится к их укреплению и развитию..........

P.S. Человеку, конечно, свойственно меняться, но меняться, это не значит отрываться от своих корней...............Ведь те же самые ветви древа, совсем не похожи на его корни, но они, эти ветви, будут жить, развиваться и цвести только в том случае, если их связь с корнями останется прочной.............Иначе, мы получим не благородное дерево, а сорняк который уносит куда ветер подует.

Так и человек без этих самых корней, .................всё равно что сорняк..........................................Вот поэтому и важно сохранить наше армянство, чтобы не уподобиться равнодушному скоту, ведомому на предначертанное ему заклание и не превратиться в никому ненужный презираемый сорняк. :rolleyes:

[sacred]

«Աբդուլահ Օջալանը հայ է և անունն էլ Հակոբ Արթինյան»

SUNDAY, 07 AUGUST 2011 03:04

Հայ էթնոկրոնական տարրը ԱրևմտյանՀայաստանում

Թուրքիայի հայությունը կենցաղահասարակական ներքին հարաբերությունների տեսանկյունից և ուծացման ենթարկվելու իմաստով մեծապես այլատարր է և ներկայանում է դիմագծային տարբեր տիպերով:

Թուրքիայի Հայոց պատրիարք Շնորհք արք. Գալուստյանը 1980թ., Երուսաղեմում, բանախոսության մեջ հետևյալն է ասում գավառահայության մասին. «Ձեզ կներկայացնեմ գավառահայության չորս խավերը, ինչպես որ տեսել եմ նրանց.

ա -Հայեր, որոնք գիտակցաբար և կամավոր կերպով իսլամացել են, խզվել են հայությունից և ապրում են թուրքերի մեջ: Սրանք են, որ մինչև միլիոնի հասնում են իրենց թվով:

բ -Հայեր, որոնք երեք սերունդ առաջ իսլամացել են և քրդական աշիրեթական ձևերով ապրում են մեկուսի և չեն խառնվում:

գ -Կամա թե ակամա իսլամացած հայեր, որոնք իրենց հայկական զգացումը պահել են և Պոլիս հաստատվելուն պես` դատարանի միջոցով իրենց անձնագրի վրայի «իսլամ» գրությունը «էրմենի»-ով են փոխարինում:

դ -Բուն գավառահայերը, որ պատիվ իրենց` հակառակ բոլոր զգալի և անզգալի դժվարություններին` հայ են մնացել, և այսօր Ստամբուլի հայության մեծագույն մասը նրանցից է բաղկանում»:

Թեև Շնորհք պատրիարքի այս տեղեկատվության համաձայն` ներկայիս կացությունը փոխված կարելի է համարել, այնուամենայնիվ, դա բավարար հիմք է հանդիսանում «Անատոլիայի» հայությունը տիպաբանական իմաստով բաժանել երեք էթնոկրոնական տեսակների:

«Պաշտոնական» հայություն

Այս տեսակը Հայ Առաքելական, Կաթողիկե կամ Ավետարանական եկեղեցիներին կապվող համայնքների տեսքով գոյատևել է զանազան նահանգներում և ավաններում: «Պաշտոնական» հայության կապը Կ.Պոլսի կազմակերպված համայնքի հետ քիչ թե շատ պահպանվել է մանավանդ պատմական Կիլիկիայում:

Հայության մյուս տեսակների համեմատությամբ` «պաշտոնական» հայության ներկա վիճակի մասին առավել շատ տեղեկություններ կան: Որոշ բացառությամբ նրա վիճակը այսօր ևս շարունակում է մնալ անմխիթար: «Թայմզ» օրաթերթը 1994թ. տվեց այն բանի ազդանշանը, որ Թուրքիայի դեմ մի նոր արշավ պիտի բացվի` քրիստոնյաների վրա ծանր ճնշումների առկայության հետ կապված: «Թայմզի» լուրը, մասնավորաբար, գրի է առնվել Թուրքիայի արևելյան նահանգներում ապրող քրիստոնյաների առնչությամբ:

1995թ. հրատարակված «Հայերն աշխարհում» համառոտ հանրագիտարանը «պաշտոնական» հայության թվաքանակը գնահատում է մոտ 10 հազար:

«Իսլամացած» հայություն

Այս տեսակը հիմնականում բաղկացած է պոնտահայ և համշենահայ, մանր ու խոշոր տոհմական խմբերից, որոնք իսլամացել են 17-18-րդ դդ. և բնակվում են սևծովյան ափերիզում, պատմական Ջանիկից (Սամսունից) մինչև հայ-վրացական սահմանները երկարող տարածքներում: «Իսլամացած» տիպն իր համեմատական լայն շրջագծում պարունակում է այստեղ նաև «կես-կես» և «հայ-լազ» կոչված խմբերին:

Հարվարդի և Կոլումբիայի համալսարանների լեզվաբանական շրջանակներում համբավ ունեցող Բերտ Վաուքսը համշենահայությունը հիմնականում բաժանում է երեք խմբի.

ա. արևմտյան համշենահայություն. Օրդուում, Տրապիզոնում և Ռիզեում ցրված, թուրքախոս և իսլամին հարած,

բ. արևելյան համշենահայություն. առավելաբար Արդվինում բնակվող, համշենահայ բարբառով խոսող և իսլամին հարած,

գ. հյուսիսային համշենահայություն. Վրաստանում և Ռուսաստանում բնակվող, համշենահայ բարբառով խոսող և քրիստոնյա:

Իսլամացած և Թուրքիայում բնակվող առաջին երկու խմբերի թվաքանակը գերակշռում է Թուրքիայի սահմաններից դուրս բնակվող վերջին խմբին:

Wikipedia համացանցային հանրագիտարանը Թուրքիայի համշենցիների կամ հեմշինլիների համար նման մի տեսակավորում է նկատի առնում` արևմտյան խումբը կոչելով «Բաշ-հեմշինցիներ», իսկ արևելյան խումբը` «Հոփա-հեմշինցիներ»:

Հարավային Կալիֆորնիայի համալսարանի քաղաքական գիտությունների թեկնածու Հովան Սիմոնյանը Ռիզեում բնակվող արևմտյան համշենահայության (կամ բաշ-համշենցիության) թվաքանակը գնահատում է 15-23 հազար: Նույն աղբյուրի հիմամբ` Սիմոնյանը Հոփայի (պատմական Խոպա) արևելյան համշենահայերի թիվը ներկայացնում է 25 հազար:

Նշանակում է, որ ի տես Խոպայի բնակչության, այժմ համշենահայությունն այդտեղ կազմում է բնակչության բացարձակ մեծամասնությունը: Այս նշանակալի իրողությունը հաստատվում է նաև Armeniapedia էլեկտրոնային հանրագիտարանի հեղինակների կողմից:

Թուրքիայի համշենահայության թվաքանակի մասին վկայությունները բավական տարբեր են ու այլազան:

Դոկտ. Թեսա Հոֆմանի գնահատմամբ` «այնտեղ 20 հազար մուսուլման համշենցիներ կան, որոնց հայրենիքը գտնվում է Տրապիզոնի և Էրզրումի արանքում»:

Դժվար է ճշտել, թե որոնք են համշենահայության թվաքանակի թերագնահատման պատճառները: Վիճակագրական ստույգ տվյալների բացակայության պայմաններում` մենք գտնում ենք, որ Թուրքիայի պետական շրջանակներում առկա է պոնտահայերին պոնտացի հույներ, բաշ-համշենցիներին` լազեր ու արևելյան համշենահայերի մի բաժնին` վրացիներ ներկայացնելու միտումը, որի խորքում, իհարկե, ընկած է հակահայ տրամադրվածությունը:

Իսլամական հասարակության սեկուլարացման ինստիտուտի համանուն կայքէջում մի «իսլամացած» հայ իր 16 սեպտեմբեր, 2002 թվակիր էլեկտրոնային նամակում գրում է. «Հայախոս մուսուլմաններով բնակեցված գյուղեր կան: Որոշ աղբյուրներ նրանց թվաքանակը գնահատում են շուրջ 2 միլիոն»:

Ըստ բուն համշենահայ «Գյոթե» համալսարանի գիտաշխատող, Թուրքիայի նախկին վարչապետ Մեսութ Յըլմազի ազգականուհի Ալիե-Ալիս Ալթըի (Կոստանյան)` «Այսօր ավելի քան մեկ միլիոն իր ազգակիցները գտնվում են ազգային ինքնագիտակցության ու զարթոնքի գործընթացում»:

Ալիե Ալթըի զավակ, գերմանաբնակ Դենիզ Ալթըի հարցազրույցում նկարագրվում է համշենահայության վիճակը և հստակորեն ակնարկվում Թուրքիայի շուրջ 1,5 մլն հաշվվող համշենահայերի մասին:

Թեև կրոնական այլասերումը անցանկալի իրականություն է համշենահայերի համար, սակայն որոշ տվյալներով ապացուցվում է, որ իսլամի նկատմամբ նրանց հավատքը հեռու է սուննիականությանը հատուկ մոլեռանդությունից: «Համշենները շատ կրոնական չեն,–պարզաբանում է Հովան Սիմոնյանը իր դասախոսություններից մեկում,–նրանք շատ քիչ մզկիթներ ունեն, և շատ քիչ մարդիկ են ուշադրություն դարձնում դրանց: Համշենցիները նաև օգտագործում են ալկոհոլիկ խմիչքներ»:

Թուրքիայի համշենահայերը վերջին տարիներին ազգային գիտակցության զարթոնքի մեծ աշխուժություն են ցուցաբերում: Այս իմաստով հատկանշական են նրանց ինքնարծարծման ելույթներն ու հոդվածները` մի շարք կայքէջերում և էլեկտրոնային ֆորումներում:

«Թաքուն» հայություն

Այս տեսակը բռնի կերպով և իր ֆիզիկական գոյությունը պահելու հարկադրանքի տակ իսլամացել է հայկական պարբերական կոտորածների և, մասնավորաբար, 1915թ. Ցեղասպանության արդյունքում և ապրում է բազմաթիվ առանձին, քրդաբնակ ու թուրքաբնակ գյուղերում, գյուղակներում: Այս տեսակը վերոնշյալ «իսլամացած» տեսակից տարբերվում է իր իսլամացման ժամանակով և գործընթացով:

Ներկայիս «Անատոլիայում» բնակված հայությունը, իր էթնիկական վերակերպված տիպերով, շարունակում է մնալ խորհրդավոր և գրեթե անճանաչելի: Մյուսների համեմատությամբ «թաքուն» հայերի պարագան, թերևս, ամենաբարդը պիտի համարել:

Փաստերից և ապացույցներից երևում է, որ այժմ «թաքուն» հայություն է ապրում կենտրոնական և արևելյան Թուրքիայի բազմաթիվ շրջաններում, հատկապես Արևմտյան և Հարավարևմտյան Հայաստանում:

Քենան Էվրենի զինվորական իշխանությունների ժամանակվանից սկսած և հատկապես 90-ական թթ. ընթացքում թուրքական բանակն ավերել կամ այրել է բազմաթիվ գյուղեր և գյուղակներ Թուրքիայի արևելյան գավառներում և տեղահանել շուրջ երեք միլիոնի հասնող բնակչություն:

Այս զանգվածային վանդալիզմից չէր կարող անմասն մնալ հայությունը: Մեզ դեռ հայտնի չէ հայկական գյուղերի կրած մարդկային և նյութական վնասների ճշգրիտ չափը: Մարդկային իրավունքների պաշտպան մի կայքէջում ասվում է. «Թվով 729 գյուղեր (թե՛ քրդական և թե՛ քրիստոնեական) դատարկվել են անվտանգության ուժերի միջոցով»:

Մեր տրամադրության տակ «թաքուն» հայության ընդհանուր թվաքանակի բնորոշման համար քիչ տվյալներ կան:

Թեսա Հոֆմանը «crypto-armenians» կամ «թաքուն» հայերի թվաքանակը գնահատում է 30-40 հազար: Մեր համոզմամբ` այս թվաքանակը խիստ թերագնահատված է:

Մյուս կողմից` գերագնահատված մի թվաքանակի մասին ակնարկներ կան Քրդստանի աքսորյալ խորհրդարանի փաստաթղթերում: Ընդ որում` այսպես կոչված, «Մեծ Քրդստանի» սահմաններում ապրող ասորի և հայ բնակչության թվաքանակի գումարը գնահատվում է ամբողջական բնակչության շուրջ 10 տոկոսը:

Եթե Թուրքիայի քրդերի միջին թվաքանակը 15 միլիոն համարենք, ապա ասորի և հայ բնակչության թվաքանակը, ըստ վերոնշյալ հիմնավորման, պիտի գնահատել շուրջ 1,5 միլիոն:

Քրդական «Ozgur politik» էլեկտրոնային թերթի 1997թ. դեկտեմբերի համարը ևս ակնարկում է նման մի թվաքանակ` ասելով, որ «քրդական տարածքներում» սուրիանական և հայկական ծագումով 2 միլիոն «քրդեր» կան:

Ասորի և հայ բնակչության համար 1,5 միլիոն թվաքանակը թեև առայժմ փաստարկելի և ստուգելի չէ, սակայն լուրջ նկատառման է արժանի: Այնուամենայնիվ, հայ մնացորդացի բնական աճը նկատի առնելով` «թաքուն» հայության թվաքանակը առնվազն մի քանի հարյուր հազար կարելի է հաշվել:

Թուրք առաջադեմ մտավորական Քեմալ Յալչինը մի հարցազրույցի ընթացքում ահա այսպես է բնութագրում մերօրյա «թաքուն» հայերին. «Այդպիսի ընտանիքներն ապրում են որպես քուրդ կամ թուրք մուսուլմաններ, և նրանց երեխաներն իրենց մայրենի լեզուն չեն սերտում: Իմ տեսած թաքուն հայերից շատերը 15-17 տարեկաններ էին, որոնց ծնողները նրանց զգուշացրել էին չխոսել այդ մասին»:

Իսկ «թաքուն» հայության քաղաքական տիպարի և ուղղվածության մասին լիարժեք գաղափար կազմելու համար շահեկան կարող է լինել նաև այն բնույթի փաստերին ակնարկելը, որոնք վկայում են քրդական կազմակերպությունների շարքերում ծագումով հայ անդամների մասին:

«Գորշ գայլեր» աշխատության հեղինակներ Ս.Բրամը և Մ.Ուլգերն ասում են, որ Թուրքիայում PKK-ն հաճախ է ներկայացվում որպես «հայ ստրուկներից» բաղկացած կառույց: MeHePe-ի երբեմնի առաջնորդ «Ալփարսլան Թյուրքեշը նույնիսկ բերանից բաց է թողել, որ Աբդուլահ Օջալանը քուրդ չէ, այլ հայ, և իր իսկական անունն էլ Հակոբ Արթինյան է»:

Թուրքական մի շարք աղբյուրներ, առևտրական շրջանակներում համբավ ունեցող Բեհչեթ Ջանթուրքին ներկայացնելով որպես PKK նյութական գործերի և հայ ահաբեկչական խմբերի հետ կապերի պատասխանատու, շեշտում են, որ նա «ծնվել է 1950թ. Դիարբեքիրում, քուրդ հորից և հայ մորից»:

Մյուս փաստը վերաբերում է PKK նախագահական խորհրդի անդամ Նուրիե Գեսպիրի և դրա կենտրոնական կոմիտեի անդամներ Պեքիր Պաքրճյանի և Մուսա Հաճըևի հայկական ծագմանը, որն առաջինը բացահայտել է «Թուրքիե» օրաթերթը 2002թ. նոյեմբերին:

Ազդեցիկ «Միլլիեթ» թերթում Թուրքիայի ռազմական արտակարգ դրության կառավարիչ Իվնիլ Էրքանը հայտարարել է. «Մեր համակարգիչներում արձանագրել ենք հայկական ծագում ունեցող PKK 800 անդամներ»:

Բիթլիսի տանկային ստորաբաժանման հրամանատար, գեներալ Թագման մամուլին տված մի հարցազրույցում պնդում էր, որ «PKK ամեն յոթերորդ անդամը հայ է: PKK այդ անդամները զավակներն են այն հայերի, ովքեր Օսմանյան կայսրությունը կռնակից դաշունահարեցին Առաջին աշխարհամարտի ընթացքում»:

Նույն գեներալ Թագման 1995թ. մի այլ առիթով ևս հայտնում էր, որ տեղի ունեցած ինչ-որ ծանր մարտերի ընթացքում «քրդեր չկային այնտեղ: Նրանք, ովքեր մեր ստորաբաժանման ուժերի գրոհների արդյունքում նահանջեցին դեպի լեռները, հայեր էին»:

Ներկայիս Եվրոպայում հաստատված մի քանի «թաքուն» հայերի հետ առանձին հարցազրույցներից պարզվում է, թե ինչպես նրանցից ոմանք աշխատել և պայքարել են PKK շարքերում և Օջալանի գերեվարությունից հետո, հիասթափվելով, որոշել են վերադառնալ մայր հայրենիք կամ մեկնել Հոլանդիա, Գերմանիա և այլուր:

PKK էլեկտրոնային տեղեկատուներից մեկում կարդում ենք հայաբնակ Սայլակկայա (Ջբին) պատմական գյուղում 1970թ. ծնված հայ երիտասարդ Հուսեյն Սարիչիյեքի մասին, որը զոհվել է Թուրքիայի բանակի դեմ մարտերում 1988թ.:

Թուրքիայի ծայրահեղ ձախ հոսանքներից մեկի` TIKKO կազմակերպության համացանցային էջում կարելի է հանդիպել 1946թ. Ամասիայում ծնված Կարպիս Ալթինօղլուի անվանը, կենսագրականին և նրա քաղաքական-տեսական հոդվածներին, ընդ որում` հաճախ է հիշատակվում նրա հայ լինելու պարագան:

Առավելաբար Զազա-ալևիական շրջանակներում աշխատող և Դերսիմի լեռներում մաքառող նույն այդ TIKKO կազմակերպության զոհվածների ցանկում հանդիպում ենք երեք հայ երիտասարդների կենսագրականներին.

Արմենակ Բաքրչյան` ծնված Տիգրանակերտում` 1953թ., զոհված Խարբերդում` 1980թ.: Նուբար Յալիմ` ծնված Մարդինում` 1957թ., զոհված Ամստերդամում` 1982թ.: Մանուել Դեմիր` ծնված Կեսարիայի Բունիան քաղաքում` 1963թ., զոհված Ստամբուլում` 1988թ.: Հետաքրքիր է իմանալ, որ Մանուել Դեմիրի հերոսական տիպարին ու սխրանքներին նվիրված թուրքերենով երգ է հորինվել, որը հնչում է քրդական շրջանակներում:

* * *

Այսպիսով` բազմաթիվ լրագրություններ, հաղորդագրություններ և ուղեգրություններ բավարար հիմք են տալիս եզրակացնելու, որ ներկայումս տարբեր տիպերով հայության հետքեր կան անատոլիական առնվազն 80-90 քաղաքներում, գյուղերում և գյուղակներում:

Տիպաբանական բնորոշմամբ հանդերձ` դյուրին չէ մեր խնդրո առարկա հայ բնակչության թվաքանակի մասին վերջնական տեսակետ հայտնել: Այդուհանդերձ, մեջբերում ենք մի քանի վկայություններ:

Իսլամական «Jihadwatch» էլեկտրոնային թերթն իր 2005թ. փետրվարի 17-ի համարում գրում է . «Մինչև մեկ միլիոն հայեր են դեռ ապրում Թուրքիայում»:

«Գյոթե» համալսարանի գիտաշխատող Ալիե-Ալիս Ալթըի համոզմամբ` «Մինչ երեք միլիոն թուրքացած հայեր կան, որոնք փորձում են իմանալ իրենց ծագման մասին, տասնամյակների լռությունից հետո...»:

Կարիքավոր եկեղեցիների օժանդակության հիմնարկի Թուրքիայի մասին 1998թ. զեկուցագրում կարդում ենք. «20 հազար բապտիստ քրիստոնյաներին իրականում պիտի գումարել ևս չորս ու կես միլիոն քրիստոնյաների, որոնք այնտեղ ապրում են կեղծ և թաքուն ինքնությամբ»:

Այսպիսով` կարելի է եզրակացնել, որ «Անատոլիայի» «պաշտոնական» հայությունը մեր հետազոտության աշխարհագրական շրջագծում կազմում է աննշան թվաքանակ, թերևս հինգ հազարից պակաս, «իսլամացած» հայության թվաքանակը` անցնելով միլիոնի սահմանը, կազմում է շուրջ 1.300.000 մարդ, իսկ «թաքուն» հայությունը` ավելի քան 700 հազար մարդ:

Ամեն դեպքում` իրողությունն այն է, որ ստվար թվով հայ էթնիկական տարր կա Թուրքիայի արևելյան երկրատարածքներում, Արևմտյան և Հարավարևմտյան Հայաստանում, պատմական Կիլիկիայում, ինչպես նաև Փոքր Հայքում ու հարակից շրջաններում. էթնիկական վերակերպված տարր, որ մաքառում է ինքնաճանաչման և իր ինքնության պահպանման համար: «Մեզ մի՛ մոռացեք,–դիմում է բուն սասունցի, այժմ Մուշում բնակվող Արմեն Մարտիրոսյանը,–Վարդոյի և այլ շրջաններում վերապրող շատ հայեր կան: Հայեր, որոնք մինչև վերջերս վախենում էին իրենց ինքնությունը հայտնել, բայց այսօր խիզախաբար արտահայտվում ու մաքառում են հայ մնալու համար»:

Թուրքիայի էթնոկրոնական խմբերի համատեքստում` հայ մնացորդացի կամ վերակերպված հայության հարցը դեռ կարոտ է խորքային վերլուծությունների: Այդ հսկայական ներուժը կարող է կա՛մ ընթանալ սոսկ տարերային զարտուղիներով, շահագործվել այլևայլ համաշխարհային ու տարածաշրջանային քաղաքական ուժերի կողմից և, ի վերջո, մարել, կա՛մ վերածվել ազգային շարժման ու վերազարթոնքի:

[kaivaz]

Турецкая армянка Сона Полат всю жизнь притворялась мужчиной, чтобы спастись от посягательств соседей по деревне.

Как передает журнал Nouvelles dArmenie, Сона, родившаяся в 1931 году в дереве Телек в районе Карса, в 28 лет ушла от мужа, подвергавшего ее побоям и издевательствам. Оставшись одной, Сона, чтобы спастись от посягательств мужчин, решила сама замаскироваться под мужчину и переехать в Эрзрум. Там она всю жизнь коротко стриглась и носила мужскую одежду.

Исчезновение Соны Полат недавно раскрыл телеканал CNN Turk.

[Мрав]

Да, этой фразой я искренне выразил всё что думаю по этому поводу......................Но так как Мрав меня попросил, постараюсь пусть коротко, но обосновать свою позицию.

Почему, на мой взгляд мне (ведь я могу говорить только за себя) так важно сохранение своего армянства в себе и в своём потомстве?

..............Потому что есть разница между человекообразным скотом и Человеком................................................

Что такое человекообразный скот (ЧОС)? - это состояние души т.н. людей, которым абсолютно до лампочки какого они роду-племени, история и культура их предков, память прошлого и обеспечение передачи её приемственности своему потомству с неуклонным стремлением его развития относительно себя..................В принципе, от той же самой скотины ЧОС ничем не отличается, только лишь степенью своего эгоизма, просто ему требуется больше разных благ, даруемых ему цивилизацией.......................всё!!!.........................В остальном этот самый ЧОС не более чем то же самое животное.

Что такое Человек? - Это состояние души, когда Личность через чувство Любви к своим корням, Ответственности за их будущее и Сопричастности к тому что с ними происходит, стремится к их укреплению и развитию..........

P.S. Человеку, конечно, свойственно меняться, но меняться, это не значит отрываться от своих корней...............Ведь те же самые ветви древа, совсем не похожи на его корни, но они, эти ветви, будут жить, развиваться и цвести только в том случае, если их связь с корнями останется прочной.............Иначе, мы получим не благородное дерево, а сорняк который уносит куда ветер подует.

Так и человек без этих самых корней, .................всё равно что сорняк..........................................Вот поэтому и важно сохранить наше армянство, чтобы не уподобиться равнодушному скоту, ведомому на предначертанное ему заклание и не превратиться в никому ненужный презираемый сорняк. :rolleyes:

Nota, Ваш ответ,на мой взгляд, все-таки не раскрывает сути вопроса.

В одном из постов я писал, что нет достоверных критериев принадлежности человека к определенной нации. Что такое нация? Самым объективным показателем по идее должно быть наличие у представителей одной нации определенного "пакета" генов (генотип), который встречается только у них. На сегодня это невозможно определить практически, потому этот критерий не может быть использован. Но даже если будет определен, то окажется,что есть масса армян с "неармянским" генотипом. Немало также "полукровок" которые будучи армянами "по крови" лишь наполовину,на четверть, тем не менее считают себя армянами. Более того, есть этнически представители других наций, которые себя также считают армянами.

Если генотип является объективным показателем принадлежности к армянской нации, то все остальные показатели - субъективны. Это язык, проживание в Армении, менталитет, фенотип, религия, традиции. Таким образом осознание нашей "армянскости" зиждется на субъективной информации - наборе храктеристик, которые ПРИНЯТО считать свойственным данной нации.

Вполне возможно,что взяв конкретного человека и покопавшись в его прошлом можно найти информацию о ЕГО ПРИНАДЛЕЖНОСТИ К ДРУГОЙ НАЦИИ.

Таким образом, получается, что защищая свою "армянскость" мы защищаем постоянство, неизменяемость некого субъективного "информационного пакета".

Вопрос - почему нам важно защищать этот "информационный пакет"? Почему ради сохранения этой информации мы согласны жертвовать материальным телом - отдавать жизнь?

Мне кажется, что мы делаем это не потому,что мы не скотина (на мой взгляд это некорректное сравнение).

Просто наше мировоззрение и основанное на ней поведение зиждется на "базисных информациях" которые являются фундаментом этого мировоззрения. Эти "базисы" - пол,принадлежность к нации, религии. И мы инстинктивно понимаем, что убрав один из нескольких камней фундамента, вся конструкция нашего бытия как минимум даст трещину, и как максимум развалится.

Но все относительно. "Базисом" мировоззрения может быть другая информация - я ЧЕЛОВЕК, я могу выбирать свой пол и т.д.

Кто прав?

[Solo]

Мрав, говоря скотина, я подразумеваю внутреннее состояние духа индивидуума, ставящего во главу угла своих предпочтений исключительно животные потребности............при этом не отягщая себя такими понятиями как любовь к Родине, ответственность за её прошлое, настоящее и будущее, а так же сопричастие к судьбе своего народа и поручительство за него, в конкретных случаях и вообще.....................Некорректно?........За то, конкретно! :rolleyes:

Развивая эту мысль, скажу, на мой субъективный взгляд, Армянин это прежде всего состояние Духа, прямо противоположное тому состоянию, которое было мною описано применительно к скоту.

Гены, религия, знание языка, имеют следственное, прикладное значение.............а вот Дух, играет значение причинное, определяющее.

[kaivaz]

абсолютно согласен

[GrantB]

Армяне – одна нация, составленная из самого разного рода людей, от лучших до самых худших, из людей всех религий. Об этом в эксклюзивном интервью журналу Nouvelles d`Arménie заявил всемирно известный шансонье, посол Армении в Швейцарии Шарль Азнавур, говоря о религиозных стереотипах, присущих армянскому народу. По его словам, нужно «встряхнуть» армян и привить им понятие мультикультурализма.

«Совершенно нормально, что здесь есть христиане, иудаисты и мусульмане. Нужно, чтобы Армения шла по этому пути, по нему сейчас идет и Европа», – заявил Шарль Азнавур, одновременно опровергая распространенное мнение о том, что армяне в большинстве своем выступают против ислама. «Мы не против ислама. В Армении есть 6 прекрасных мечетей, сохранившихся несмотря на распоряжение Сталина уничтожить их. Иран содействовал их восстановлению. Нужно оставить в прошлом все табу: однажды я говорил с президентом Армении об исламизированных армянах, отметив необходимость что-то сделать. Эти люди, отверженные повсюду, они несчастны. Им нужно помочь», – заявил известный шансонье, назвав это знаком доброй воли, который может проявить каждый армянин.

«Только мы сами внутри себя решаем, быть ли нам людьми доброй воли… Что значит быть сегодня армянином? Что значит быть армянином диаспоры? Хорошо есть, хорошо пить? Иметь свой магазин и говорить о Геноциде? Это ли означает быть армянином? Этого мало», – считает Азнавур.

Новости Армении – NEWS.am

[Мрав]

Мрав, говоря скотина, я подразумеваю внутреннее состояние духа индивидуума, ставящего во главу угла своих предпочтений исключительно животные потребности............при этом не отягщая себя такими понятиями как любовь к Родине, ответственность за её прошлое, настоящее и будущее, а так же сопричастие к судьбе своего народа и поручительство за него, в конкретных случаях и вообще.....................Некорректно?........За то, конкретно! :rolleyes:

Развивая эту мысль, скажу, на мой субъективный взгляд, Армянин это прежде всего состояние Духа, прямо противоположное тому состоянию, которое было мною описано применительно к скоту.

Гены, религия, знание языка, имеют следственное, прикладное значение.............а вот Дух, играет значение причинное, определяющее.

Индивидум может не отягощать себя такими понятиями,как любовь к Родине,ответственность за ее настоящее и будущее. И в то же время он может глубоко осознавать свой долг и ответственность перед ДЕТЬМИ, перед ЧЕЛОВЕЧЕСТВОМ, перед ПРИРОДОЙ.

Поэтому сравнение со скотиной некорректно на мой взгляд,не в плане благозвучия, а в смысловом плане.

Состояние Духа - АРМЯНИН - не врожденное состояние. Оно приобретенное. Приобрестись оно может только в том случае, когда есть достаточный и актуальный "пакет информации" этого состояния. Атуальность может диктоваться извне (среда) и исходить от индивидума (есть информация,которую для себя актуализирует сам индивидум).

Если все же для индивидума это состояние не одно из ДОМИНИРУЮЩИХ,можно ли его винить? Но мой вопрос не в этом.Мой вопрос - почему все-таки БОЛЬШИНСТВО склонно защищать постоянство всего лишь "информационного пакета"?

[Arty]

"Наши надежды в отношении Армении не сбылись"

Баграт Эстукян, редактор армянских страниц газеты "Агос", родился и прожил всю жизнь в Стамбуле. Долгое время он работал биохимиком в медицинской лаборатории, но вот уже пять лет, как пишет и редактирует в "Агосе". Во время недавней поездки группы армянских журналистов в Турцию в рамках программы армяно-турецкого журналистского диалога, осуществляемой фондом Гранта Динка при поддержке турецкого офиса фонда Генриха Белля (Германия), Б.Эстукян сопровождал журналистов в Анкару. И именно здесь корр. "ДЭ" взял интервью у редактора "Агоса", который, как выяснилось, весьма хорошо осведомлен обо всем, что происходит в Армении.

-- У Вас интересная биография. Как получилось, что биохимик решил уйти в журналистику?

-- Писательство было одним из моих давних пристрастий. Даже работая биохимиком я писал рассказы, а в определенный период жизни решил оставить свою работу и перейти в газету.

-- Расскажите, пожалуйста, об армянской общине Стамбула, которую можно считать и общиной всей Турции, поскольку в других городах страны армян почти нет. Не так ли?

-- Да, почти не осталось. Скажем, в Антакье есть село Вакф -- единственное село в Турции, где живут армяне. Кроме того, в некоторых городах живут одна или несколько семей -- в Себастии, Арабкире, Мерсине, Мараше....

-- И чем дальше, тем меньше их становится?

-- Да. Молодежь обычно переезжает в Стамбул. Так что в основном турецкие армяне сосредоточены в Стамбуле. Но речь, конечно же, не идет о спюрке в других странах мира, потомков тех, кто покинул Турцию в 1915 году. Например, мои предки тоже не из Стамбула, а из разных городов Западной Армении, и их переезд тоже явился следствием 1915 года. Так что я лишь во втором поколении стамбулец.

-- Сколько армян насчитывается сейчас в Стамбуле?

-- Точных цифр нет, но можно предположить, что в крупнейшем городе Турции сейчас живут от 60 до 70 тысяч армян. Речь идет о местных армянах. Что касается приехавших из Армении, то их количество можно оценить в 10-15 тысяч.

-- А в остальной Турции?

-- Я думаю, что не более одной тысячи человек.

-- Всего-навсего?

-- Да, не более этого. Но есть другое явление, которое нельзя не упомянуть. И это, нужно сказать, является на сегодняшний день вызовом для армянского мира. Речь идет о криптоармянах -- тех, чьи предки по известным причинам были вынуждены сменить свою веру, а вернее -- о тех из них, кто желает вернуться к своим истокам. Данное явление новое для нас, к нему мы совершенно не были готовы и, к сожалению, сейчас не можем определиться, как к этим людям относиться. Криптоармяне знают, что их предки армяне, но они не владеют армянским языком, не христиане, но в то же самое время они -- армяне...

-- Какая информация есть о таких армянах?

-- В основном они живут на востоке страны -- в городах и селах. Но более всего сконцетрированы амшенские и дерсимские криптоармяне. В этих двух регионах люди наиболее хорошо сохранили язык и армянское самосознание. Амшенцы даже говорят на своем диалекте, который соответствует, по всей видимости, армянскому разговорному языку 300-400-летней давности. А дерсимцы язык потеряли, но сохранили самосознание.

-- Благодаря чему так получилось?

-- Благодаря тому, что они жили концентрированно, и турки не проникли в эти регионы. Но они подверглись курдизации, поскольку были окружены курдским населением.

-- Есть информация об их количестве?

-- Нет, такой информации нет, поскольку нет никаких источников. Можно лишь предполагать, что численность всех криптоармян Турции может доходить до нескольких сотен тысяч человек.

-- В Армении говорят даже о нескольких миллионах...

-- Эти цифры не имеют под собой оснований, как, впрочем, и названные мною -- все это очень и очень предположительно.

-- Есть ли какие-то шансы вернуть их в лоно Армянского мира?

-- Я не думаю, что реален какой-либо массовый процесс, но отдельные случаи, конечно же, возможны, и они случаются. Довольно часто в наш Стамбульский патриархат обращаются критпоармяне с просьбой крестить их. Но насколько я знаю, Патриархат не готов к этому.

-- Почему?

-- Потому что существует проблема менталитета. Человек приходит и говорит: "Меня зовут Ахмед, но моего деда звали Гарабед, а бабушку -- Мариам, и я хочу вернуться в армянство". В ответ на это ему предлагают взять христианскую литературу, почитать ее, потом пройти соответствующий экзамен и т.д. Не каждый, особенно деревенский, житель на это пойдет...

-- А какова ситуация с ассимиляцией армян в Стамбуле?

-- К сожалению, она идет. Если раньше стамбульские армяне "варились в своем соку", то сейчас участились межнациональные браки. Впрочем, такие браки были всегда, но раньше, еще даже во времена моей молодости, каждый такой случай являлся скандалом, а сейчас же это становится чуть ли не нормой -- во всяком случае, обычным явлением. Кроме того, армяне перестают детей называть армянскими именами. А что касается фамилий, то они давно приобрели туркизированный вид.

-- Имеет место эмиграция армян из Стамбула в другие страны?

-- Последний более-менее массовый исход армян из Стамбула пришелся на 1970-е годы, сейчас этого явления почти нет.

-- Какие еще проблемы заботят местную общину?

-- Сохранение национальной идентичности -- первейшая и самая сложная наша задача. Что касается других проблем, то я бы отметил относительное нищание стамбульских армян. У нас всегда было здесь неплохое положение по сравнению со средним уровнем населения. Сейчас мы эти позиции уступаем. Так получается из-за того, что мы не можем приспособиться к меняющейся структуре экономики. То, чем занимаются армяне в Стамбуле, основано в основном на традиционных ремеслах, и потому все новое проходит мимо нас.

-- Может ли армянин стать большим бизнесменом в Турции? Есть ли у него такие возможности?

-- Теоретически есть, конечно. Но это сопряжено с большими трудностями. Криминал и бизнес здесь очень тесно связаны, а армяне избегают любого рода криминала, поскольку хорошо понимают, что в случае наказания для армян оно будет вдвойне-втройне строже, чем, скажем, для турка. Поэтому армянин избегает всего такого, а его сосед, у которого нет подобных проблем, преуспеет.

-- Чем в основном занимаются стамбульские армяне?

-- Мелкой торговлей, ремеслами, в частности, ювелирным делом; есть много бухгалтеров среди армян...

-- Как встретили 20 лет назад армяне Стамбула обретение независимости Арменией? Что ждали от него?

-- Армения обрела независимость в очень трудный для нее период -- обескровленная после землетрясения, блокад, шла война. Но учитывая организованность Армении во времена Союза, интеллектуальный уровень населения, мы думали, что за счет этого страна быстро справится с ситуацией. Мы думали, что уже лет через десять все встанет на свои места... Однако и сейчас -- уже через 20 лет -- видим, что Армении еще далеко до того, о чем мы мечтали. Думаю, что это случилось во многом из-за того, что не удалось разработать национальную стратегию развития. И в то же время олигархи в Армении проводят в жизнь свою "стратегию". В итоге мы можем видеть шикарные автомобиле в Ереване -- "мерседесы" и лимузины, а вот процветающую Армению, к сожалению, не видим. Потому все наши надежды рухнули. И как население Армении покидает страну от безнадежности, так и Спюрк с безнадежностью воспринимает Армению...

-- Получается достаточно пессимистическая картина. Ничего положительного не видите?

-- К сожалению, нет. Для меня очень тяжело осознавать это. Армения должна победить олигархов, но, к сожалению, я не вижу сил, которые смогут сделать это. А оппозиция не стала идеологической оппозицией. Они лишь говорят: "Выберете нас, мы лучше". А чем лучше? Четкого ответа на этот вопрос у них нет.

Вел беседу Карен Арзуманян

Мне не понятна позиция Константинопольского Патриархата по этому вопросу

[KRD]

-- Потому что существует проблема менталитета. Человек приходит и говорит: "Меня зовут Ахмед, но моего деда звали Гарабед, а бабушку -- Мариам, и я хочу вернуться в армянство". В ответ на это ему предлагают взять христианскую литературу, почитать ее, потом пройти соответствующий экзамен и т.д. Не каждый, особенно деревенский, житель на это пойдет...

Мне не понятна позиция Константинопольского Патриархата по этому вопросу

[Самvел]

РПЦ вводит более строгие правила крещения

Какие-то усилия всеже надо прилагать, если речь идет о вере...

Тем более, что они в общем-то минимальные.

[Arty]

РПЦ вводит более строгие правила крещения

Какие-то усилия всеже надо прилагать, если речь идет о вере...

Тем более, что они в общем-то минимальные.

[KRD]

Человек осознанно пришел к христианской вере, живя в мусульманском обществе, и задача церкви поддержать его в этом, а не создавать дополнительный препятствия на его пути

[Толерант]

Нашел такое видео.

Turkey's Hidden Armenians