Շան բախտը

[Aksel]

Շան բախտը

Մի ղանջղ շուն, պոչը չալ,

Որոշեց ամուսնանալ:

Դուխի ցանեց չալ պոչին

Ու փեսեքն հավաքվեցին:

Եկան տարբեր խավերից:

Զիբլանոցից, բագերից,

Անպոչ, անականջ, պոչով,

Ու տարբեր մռութներով:

Ահա բուտերյերն անգութ,

Չորսը թաթ ու մի մռութ,

Վորսի շունը ,սերը սրտում,

Խճճվել էր ականջներում::

Իսկ գամփըռը, մեծ բերան,

Որպես լավ շուն ու պաշտպան,

Գռմռում ու բոթբթում էր,

Ով իրենից բոյով կարճ էր:

Բուլդոգն հերսոտ մրթմրթում

Ու մահանա էր փնտրում,

Թե ում կծի, ում հետ գզվի,

Ու գամփրից հեռու լինի:

Ու ամեն փեսացու շուն

Հոտոտում էր իր սիրուն,

Իսկ ամենա գազազները

Էլ հաշվի չեին առնում սերը:

Բուլդոգը սերը սրտում

Հարսի տարածքն էր նշնում,

Իսկ Տուզոկը խաբարբզիկ

Ղժաց. - բուլդոգն արեց չիշի՛կ:

- Ա՛յ քեզ գռեհիկություն,

Ա՛յ շան խայտառակություն,

Գամփռն հաչեց վրա պրծավ,

Բուլդոգը թքեց հեռացավ:

Մնացին երկու հոգով,

Ով համարվում էր բոյով,

Գամփռը ու Որսի շունը,

Ու մնացած կառճությունը:

Զաղար Տուզոյին բագում,

Ոչ ոք հաշվի չեր առնում:

Բուտլերերը հա փորում էր

Որպես գիտուն որոնում էր:

Բուլտերերը ոսկոռ գտավ,

Իսկ Տուզիկը գլխի ընկավ,

Երբ գամփռը նայում էր ցած

Կտրած ականջից փսփսաց:

Զաղարն ուզածին հասավ,

Մեկի գլուխն էլ կերավ:

Որսի շունը ասեց ցուրտ է,

Գիտեր որ իր բանն էլ բուրթ է:

Ու ականջները կախած,

Խեղճ շունը թողեց գնաց,

Դժգոհ սիրուց անարդար,

Ականջները երկար, երկար:

Գամփռը մնաց մենակ,

Ու զաղարը ոտի տակ,

Գամփռն ասեց.- ա՛յ Տուզիկ,

Քո սերը չունի՛ հույսիկ:

Գնա մի քիչ սանրվի,

Մի մուկ ճարի նշանվի:

- Հերիք խոսես, անջոռնի,

Հլա մռութիտ նայի:

- Երկար ու կարճ շները,

Գովաբանում էին սերը,

Մեկը հրեշ, մեկը մուկ,

Մուկը միշտ ասում էր դուք:

Դուք-ավ, դուք-հաֆ հիմարներ

Խելագարված քութիկներ:

- խելքը գլխին սիրահար,

Իրոք որ բագում էլ չքար:

Մի Գամփռ էր գռեհիկ,

Զաղարը կողքին մկնիկ,

Ու անճաշակ Չալ պոչը

Դավաճանեց տիրոջը:

Հայաթի դուռն էլ փակ էր,

Ամեն ինչ արդեն պարզ էր,

Գամփռն ինչ ուզի կանի

Իսկ զաղարը թող նայի:

Մինչ այդ մադամ Չալ պոչը

Անիծում էր տիրոջը:

Վայ կոտրվի են թաթը,

Որ փակել է հայաթը,

Է՛ս է էլի՛ շան բախթը:

Ակսէլ Վարդանյան

http://www.stihi.ru/author.html?nyka

:*