Խաչագողի հիմնը

[Varugan]

<<Խաչագողի հիշատակարան>>-ից ծնվեցին <<Կայծերը>>` կայծերը, որոնք բոցավառեցին հայ երիտասարդության հոգիները, սրտերը և մտքերը` մղելով նրանց դեպի ՀԵՂԱՓՈԽՈՒԹՅՈՒՆ`Դեպի ԵՐԿԻՐ` Դեպի ԵՐԿԻՐ` Դեպի ԵՐԿԻՐ:

Այս ստեղծագործությունը նվիրվում է ԱՆՀԻՇԱՏԱԿ, ԱՆԱՆՈՒՆ, ԱՆՇԻՐԻՄ` մեր ՀԵՐՈՍՆԵՐԻՆ, որոնք հոգում կարոտն ու հիշողությունը պահած` նետվեցին դեպի ՀՅՈՒՍՒՍ` դեպի ՀԱՐԱՎ` դեպի ԱՐԵՎԵԼՔ և դեպի ԱՐԵՎՄՈՒՏՔ, վերադարձնելու իրենց պապերից կողոպտված և տարած` Հոգևոր, Բանական և Նյութական ՀԱՐՍՏՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԸ, հետ բերածով պահելու և պահպանելու ՄԵՐ ԺՈՂՈՎՈՒՐԴԸ, ՄԵՐ ՍԱՐԵՐՈՒՄ` երազելով ՄԻ ՕՐ վերականգնել Հզոր, Արդար և Բարի ՀԻՆ ՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆԸ `իր նախնյաց ԱՄԲՈՂՋԱԿԱՆ ՓԱՐՔՈՎ և ՀԱՄԲԱՎՈՎ

Նվիրվում է ԽԱՉԱԳՈՂԵՐԻՆ

ԽԱՉԱԳՈՂԻ ՀԻՄՆԸ

Վերջին հիշատակարանը

“Մեր պատասխանը Րաֆֆուն”

Հեղ. Հակոբջանենց` Վարպետ Վահեն

Թամրազենց` դոն Արթուրո

Էլ. Հասցե. nahapetprod@rambler.ru

Գյուղում ծնված մեծացած,

Մանկությունս սարերում անցած,

Ծիծաղի ու լացի մեջ գրկած

Ինձ դարձրեց հասակ առած:

Խալխի բաղերից ծիրան գողնալուց

Չալիկներով ալևորները

Հետևիցս գոռում էին

Խաչագող կայծակ բալա հեռսոտած ու հիացած:

Գյուղամիջում նստած տարիքներով ապերները

Պատմում էին սովետ երկրում իրանց գործերը կատարած,

Ես էլ, աչքերս չռած

Երազում էի գեղից իջնել մեծ աշխարհը կատաղած:

Մի օր գեղից զայրացած,

Ծիրաններից կշտացած,

Մեծ ապերների գործերը դեմս առած

Սաշիկի լաֆետը նստած մանրից սկեցի մեծ աշխարհը իմ երազած:

Քաղաքում Սասունաց Դավոյի դեմը կանգնած

Իմ աչքս նրա աչքին կպած

Մեկ էլ իմ ձեռս դեպի արևը գնած ու բողազիցս ճիչը գոռած.

“Հեսա կտենաս ում մերնա տղա բերած”:

Տերտերին երկար բարակ խղճաքամ չարած,

Մանկությանս երազները կատարած

Սաղ աշխարհը ոտիս տակ առած, նրա ճիշտն ու սխալը կարգադրած

Մի օր սիրտս դառնացած, միտքս դեպի գյուղը գնած:

Մազերս արդեն սիպտակած,

Սասունաց Դավոյի դեմ կանգնած,

Փայլող աչքերով հոգնած

Խոնարհվեցի հիացած:

Մեկ էլ շրջվեցի ու ,ըհը, դեմս Սաշիկի լաֆետն երևաց,

Կաստում գալոն կապած, պապերիցս գողցաց բարաքյատը հետ բերած

Որոշեցի գմամ ես մեր գեղ

Շատ էլ որ ինձի կասեն տգեղ:

Հենց որ հասա ես մեր տուն,

Քյասար մտա գեղամեջ,

Ու կայծակ բալեքի աչքերը հիացած երկար լսում էին

Աշխարհի երկրներում իմ գոծերը կատարած:

Հ.Գ. Կոչ “ԽԱՉԱԳՈՂԵՐ ԲՈԼՈՐ ԵՐԿՆԵՐԻ ՀԶՈՐԱՑԵՔ”

©Հեղինակներ (Վ. Հակոբջանյան, Ա.Թամրազյան) 2007թ. Բոլոր իրավունքները պաշպանված են.

[Varugan]

<<Խաչագողի հիշատակարան>>-ից ծնվեցին <<Կայծերը>>` կայծերը, որոնք բոցավառեցին հայ երիտասարդության հոգիները, սրտերը և մտքերը` մղելով նրանց դեպի ՀԵՂԱՓՈԽՈՒԹՅՈՒՆ`Դեպի ԵՐԿԻՐ` Դեպի ԵՐԿԻՐ` Դեպի ԵՐԿԻՐ:

Այս ստեղծագործությունը նվիրվում է ԱՆՀԻՇԱՏԱԿ, ԱՆԱՆՈՒՆ, ԱՆՇԻՐԻՄ` մեր ՀԵՐՈՍՆԵՐԻՆ, որոնք հոգում կարոտն ու հիշողությունը պահած` նետվեցին դեպի ՀՅՈՒՍՒՍ` դեպի ՀԱՐԱՎ` դեպի ԱՐԵՎԵԼՔ և դեպի ԱՐԵՎՄՈՒՏՔ, վերադարձնելու իրենց պապերից կողոպտված և տարած` Հոգևոր, Բանական և Նյութական ՀԱՐՍՏՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԸ, հետ բերածով պահելու և պահպանելու ՄԵՐ ԺՈՂՈՎՈՒՐԴԸ, ՄԵՐ ՍԱՐԵՐՈՒՄ` երազելով ՄԻ ՕՐ վերականգնել Հզոր, Արդար և Բարի ՀԻՆ ՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆԸ `իր նախնյաց ԱՄԲՈՂՋԱԿԱՆ ՓԱՐՔՈՎ և ՀԱՄԲԱՎՈՎ

Նվիրվում է ԽԱՉԱԳՈՂԵՐԻՆ

ԽԱՉԱԳՈՂԻ ՀԻՄՆԸ

Վերջին հիշատակարանը

“Մեր պատասխանը Րաֆֆուն”

Հեղ. Հակոբջանենց` Վարպետ Վահեն

Թամրազենց` դոն Արթուրո

Էլ. Հասցե. nahapetprod@rambler.ru

Գյուղում ծնված մեծացած,

Մանկությունս սարերում անցած,

Ծիծաղի ու լացի մեջ գրկած

Ինձ դարձրեց հասակ առած:

Խալխի բաղերից ծիրան գողնալուց

Չալիկներով ալևորները

Հետևիցս գոռում էին

Խաչագող կայծակ բալա հեռսոտած ու հիացած:

Գյուղամիջում նստած տարիքներով ապերները

Պատմում էին սովետ երկրում իրանց գործերը կատարած,

Ես էլ, աչքերս չռած

Երազում էի գեղից իջնել մեծ աշխարհը կատաղած:

Մի օր գեղից զայրացած,

Ծիրաններից կշտացած,

Մեծ ապերների գործերը դեմս առած

Սաշիկի լաֆետը նստած մանրից սկեցի մեծ աշխարհը իմ երազած:

Քաղաքում Սասունաց Դավոյի դեմը կանգնած

Իմ աչքս նրա աչքին կպած

Մեկ էլ իմ ձեռս դեպի արևը գնած ու բողազիցս ճիչը գոռած.

“Հեսա կտենաս ում մերնա տղա բերած”:

Տերտերին երկար բարակ խղճաքամ չարած,

Մանկությանս երազները կատարած

Սաղ աշխարհը ոտիս տակ առած, նրա ճիշտն ու սխալը կարգադրած

Մի օր սիրտս դառնացած, միտքս դեպի գյուղը գնած:

Մազերս արդեն սիպտակած,

Սասունաց Դավոյի դեմ կանգնած,

Փայլող աչքերով հոգնած

Խոնարհվեցի հիացած:

Մեկ էլ շրջվեցի ու ,ըհը, դեմս Սաշիկի լաֆետն երևաց,

Կաստում գալոն կապած, պապերիցս գողցաց բարաքյատը հետ բերած

Որոշեցի գմամ ես մեր գեղ

Շատ էլ որ ինձի կասեն տգեղ:

Հենց որ հասա ես մեր տուն,

Քյասար մտա գեղամեջ,

Ու կայծակ բալեքի աչքերը հիացած երկար լսում էին

Աշխարհի երկրներում իմ գոծերը կատարած:

Հ.Գ. Կոչ “ԽԱՉԱԳՈՂԵՐ ԲՈԼՈՐ ԵՐԿՆԵՐԻ ՀԶՈՐԱՑԵՔ”

©Հեղինակներ (Վ. Հակոբջանյան, Ա.Թամրազյան) 2007թ. Բոլոր իրավունքները պաշպանված են.