annajan

в ФБ увидела это фото... каждый принимает участие в общем шествии по мере своих возможностей

то же подумала)) причем так всегда: не было еще, чтобы 24 не пошел дождь хотя бы вечером. "небо плачет вместе с армянами", так что не известно, нафс это турок или что)

скажи э, скажи

разве? вроде же разрешение дали) правда, с учетом того, что я видела и чувствовала в городе 23 и 24 апреля, этот митинг скорее всего никто бы не заметил

Гарри Каспаров проводит параллели между Геноцидом армян и погромами в Баку http://ru.1in.am/1092410.html «Мы сегодня не можем бороться ни с каким злом в мире, если у нас не будет смелости встать лицом к лицу с тем злом, призраки которой имеют 100-летнюю давность»,- отметил шахматист армянского происхождения и добавил: «Я и моя семья вместе с сотнями тысяч других людей были вынуждены бежать в 1990-ом году – спасаясь от погромов в Баку. Никогда не думайте, что зло бывает только в далеком прошлом».

это прямая транслаяция, скоро будет видео, тогда наверное сможете увидеть

факельное шествие

Armenia, on Day of Rain and Sorrow, Observes 100th Anniversary of Genocide The Tsitsernakaberd Memorial Complex — the country's main monument to the roughly 1.5 million people killed — during a commemoration ceremony for the 100th anniversary of the Armenian genocide in Yerevan on Friday.KIRILL KUDRYAVTSEV / AGENCE FRANCE-PRESSE — GETTY IMAGES By DAVID M. HERSZENHORN APRIL 24, 2015 YEREVAN, Armenia — Armenian officials and dignitaries gathered here Friday to recognize the 100th anniversary of what historians and a growing number of world leaders have called the first genocide of the 20th century. On an ashen gray day in the capital, Yerevan, punctuated by driving rain, President Serzh Sargsyan of Armenia was joined by international delegations that included President Vladimir V. Putin of Russia and President François Hollande of France at the Tsitsernakaberd Memorial Complex, the country’s main monument to the roughly 1.5 million people killed by the Ottoman Turks a century ago. The complex includes an eternal flame, which was ringed by multicolored flowers, and a 144-foot-tall granite stele, split by a crevice as a symbol of the losses of the Armenian people. As Mr. Hollande arrived and walked toward the soaring stone spike, he paused to shake hands solemnly with Mr. Sargsyan, then placed a yellow rose into a memorial wreath. Mr. Putin followed in similar fashion, pumping Mr. Sargsyan’s hand heartily. Mr. Sargsyan, in his opening remarks, described the killing of Armenians as “unprecedented in terms of volume and ramifications” at that point in history. Interactive Feature | Remembering the Armenian Genocide Descendants of survivors - Turks and Armenians - share their families' stories. “The western part of the Armenian people, who for millenniums had lived in their homeland, in the cradle of their civilization, were displaced and annihilated under a state-devised plan,” Mr. Sargsyan said, “with direct participation of the army, police, other state institutions, and gangs comprising criminals released from the prisons specifically for this purpose.” “Around 1.5 million human beings were slaughtered merely for being Armenian,” he said. The legacy of the mass killings of Armenians in Ottoman Turkey that began in 1915 is still a source of bitter enmity and political disputes in Asia Minor, and beyond. Turkey, a NATO ally, still fiercely denies that the killings and forced exiles that created what is now one of the world’s largest diasporas amounted to genocide. It is a position so vital to Turkey that it is widely understood that countries adopting that term risk putting their relations with the country in jeopardy. Some world leaders, including President Obama, pointedly declined to use the word genocide in expressing their condolences. Turks and Armenians marked the anniversary on Friday in Istanbul.DENIZ TOPRAK / EUROPEAN PRESSPHOTO AGENCYIn appointing the secretary of the Treasury, Jacob J. Lew, to lead the American delegation to Yerevan, the White House referred to the ceremony as the “Centennial Commemoration of the Events of 1915” — euphemistic enough perhaps to satisfy President Recep Tayyip Erdogan of Turkey, but a grave disappointment to Armenians who had hoped Mr. Obama would make good on his promise as a presidential candidate to recognize the killings as genocide. In a statement on Friday, Mr. Obama called the killings of Armenians “the first mass atrocity of the 20th century,” adding that “the Armenian people of the Ottoman Empire were deported, massacred and marched to their deaths.” He also suggested that the absence of the word genocide in his statement was an official position, but not a reflection of his own personal beliefs. “I have consistently stated my own view of what occurred in 1915, and my view has not changed,” Mr. Obama said. By now, with the facts well established, it is largely a semantic debate that Turkey seems to be losing. Pope Francis, for instance, recently called the killings of Armenians the “first genocide of the 20th century.” Even some people in Turkey have called for recognition and reconciliation given the increasingly settled world opinion. Still, in an apparent bid to distract from the centennial events in Yerevan and around the world, Turkey brought forward by one day an annual commemoration of the Battle of Gallipoli in World War I, normally held on April 25. The battle is of particular significance to Australia and New Zealand, which lost many soldiers there. The dueling commemorations presented a challenge for some countries with close ties to Turkey and Armenia, particularly Russia, which decided to send Mr. Putin to Yerevan and Sergei Naryshkin, the speaker of the lower house of Parliament, to Turkey. Russia is Armenia’s closest ally, providing crucial economic and military support, including border security. At the same time, Russia is relying on Turkey for the construction of a major new natural gas pipeline that would potentially allow Gazprom, the state-controlled energy giant, to bypass Ukraine in supplying gas to customers in Europe. Despite Turkey’s strategic importance, Mr. Putin’s decision to go to Yerevan was a signal to many that ultimately Russia’s allegiances lie with Armenia, which, like Russia, is a predominantly Christian nation. “We sincerely sympathize with the Armenian people who suffered one of the most awful tragedies in the history of mankind,” Mr. Putin said in his speech. Beyond the fight over the term genocide, the enmity between Turkey and Armenia still weighs heavily in both countries and is a major factor in regional politics. The border between the two nations is sealed, and Armenia remains officially at war with its other Turkic Muslim neighbor, Azerbaijan, over the territory of Nagorno-Karabakh. It was hardly a surprise that the first leader to speak after Mr. Sargsyan at the commemoration in Yerevan was Nicos Anastasiades of Cyprus, which is also in a decades-long dispute with Turkey over northern Cyprus. Only Turkey recognizes northern Cyprus as an independent nation. Mr. Anastasiades, in his speech, called for universal recognition of the Armenian genocide. “It is indeed high time to recognize historical facts,” he said, “as this would pave the way to normalizing relations between neighboring countries and would undoubtedly contribute to world peace.” Mr. Anastasiades added, “We are here to honor the resilience of the Armenian people.” Mr. Hollande, in his remarks, denounced the repression of ethnic minorities, and condemned religiously motivated killings anywhere in the world. “Recognition of the Armenian genocide is an act of peace,” he said. Thomas de Waal, a senior associate at the Carnegie Endowment for International Peace in Washington, and author of a new book, “Great Catastrophe: Armenians and Turks in the Shadow of Genocide,” said that Armenia and Turkey each suffered from the continuing feud over the killings of 1915. “If ever there was unfinished historical business, this is it,” Mr. de Waal said from Washington. “Sometimes it feels Armenians and Turks are still stuck in the politics of World War I. The legacy of 1915 and the lack of closure about it means that Armenians still have this big historical trauma at the base of their national identity.” “As for Turkey,” Mr. de Waal continued, “for all the progress it has made in the past few years, I think the Armenian genocide issue also shows they still have a lingering paranoia about the big Christian ‘great powers,’ and they take that out on the Armenians.” He said the continuing fight with Armenia had prevented Turkey from rising as a greater regional power, particularly in the Caucasus, and had hindered Armenia in reaching any resolution with Azerbaijan in the fight over Nagorno-Karabakh, which in recent months has threatened to break out once again in open war.

погода подкачала, конечно, но народ все равно шел и шел. Мокрая холодная пришла домой, чай пью. Концерт решили в Опере исполнить из-за погодных условий. Молодежь сейчас на факельном шествии с флагом

я забыла... сегодня должен был быть митинг без режима... было уже?

пусть пойдут в другие дни. Сегодня я так или иначе иду. Зонтик, теплая одежда в помощь

мне тоже через час выходить... в Цицернакаберд

что именно?

в комментах азики и турки уже начали про фальсификацию фотографий и ходжалу

Վերապրածների երթ http://imyerevan.com...ety/view/10466/

Люк, голова не болит 24 часа в сутки думать о России?

http://strajin.ru/kevork-shadoyan-2/

обратила внимание, что все ведущие 1 канала в черном/фиолетовом

что-то подобное я и подумала... глупость

ну ладно да уже.... Сказал-не сказал. Вот именно, пора становиться сильнее. Нафиг кто что СКАЗАЛ. Главное- ЧТО СДЕЛАЛ. Можно, не говоря слово геноцид тихо мирно вогнать Турцию в ад. А можно и наоборот.

немного эмоционально и популистски... но доля правды тут есть)) Հպարտ ու խենթ հայերի ժամանակը Հաջորդ տարի Հայաստանում կծնվեն երեխաներ շատ: Նրանք շատ ազատ են լինելու: Անգամ ավելի ազատ, քան իրենց ծնողները, որոնք Անկախության սերունդն են: Այդ երեխաների մեջ կլինեն այնպիսիք, որոնք դառնալու են ազգի սերուցքը եւ 20-30 տարի հետո մեզ հպարտության բազմաթիվ պահեր են պարգեւելու: Այդ երեխաների ծնողները այն հրաշալի երիտասարդներն են, որոնք 2015 թվականի ապրիլին Կանյե Վեստի եւ System օf a Down-ի ստեղծագործ խենթության եւ ազատության ոգով ներծծված համերգներից հետո գիշերը տուն եկան եւ զբաղվեցին սիրով: Զբաղվեցին սիրով, որպեսզի ստացված աննկարագրելի դրական լիցքերը վերածեն նոր սերնդի, նոր մարդկանց, նոր Հայաստանի, նոր կյանքի, նոր ապագայի: Մենք շատ փոխվեցինք վերջին երկու ամիսների ընթացքում՝ հոգնեցինք զոհ լինել եւ հասկացանք, որ կարող ենք հպարտ լինել: Երբ մարտի 10-ին Նյու Յորքում Ռուբեն Վարդանյանը, Նուբար Աֆեյանը եւ Վարդան Գրիգորյանը գործարկում էին «100 կյանք» նախաձեռնությունը, դժվար թե պատկերացնեին, որ #BeArmenian, #BeAlive նշանաբանն այդքան հարազատ կդառնա հազարավոր հայերի համար եւ շատերի մտածողության պատճառ կդառնա: Սովորեցինք մի փոքր ավելի հանդուրժող լինել: Շատերս անկեղծորեն սիրեցինք Քիմ Քարդաշյանին, նրա քույրերին, փոքրիկին ու Քանյե Վեստին: Սկսեցինք աստիճանաբար հասկանալ, որ մեր ուժը այն տարբերությունների մեջ է, որոնք կան մեր մեջ: Ինչպես Ռալֆ Յիրիկյանն է ասում, պետք է մեկտեղենք այդ տարբերությունը`«հարուստ խառնուրդ» ստեղծելու համար: Քիմ Քարդաշյանը ցույց տվեց, որ իր հայրը, միշտ օտարության մեջ ապրելով, կարողացել է այնպիսի ազգային արժանապատվություն ներարկել իր զավակներին, որն ավելի թանկ ու գնահատելի է, քան շոու-բիզնեսին ուղեկցող հակասական երեւույթները: Քանյե Վեստը իր խելահեղ համերգով եւ Կարապի լճում լողանալով շատ բան արեց մեր լավատեսության հորիզոնը ընդլայնելու եւ հին ազգերին բնորոշ միայն ռացիոնալ քայլեր անելու սովորույթը մի պահ մոռանալու համար: Հասկացանք, որ մենք էլ կարող ենք լինել ազատ, երջանիկ, մի քիչ էլ՝ գիժ: Ֆրանցիսկոս Պապը շարունակեց Կանյե Վեստի սկսած գործը: Ֆրանցիսկոս Պապը ապացուցեց, որ անգամ Realpolitik-ի դարում Մարդն է որոշիչը: Մարդն է որոշում. արդյո՞ք կարելի է հարյուր հազարավոր հայ մանուկների դահիճների արարքները բնորոշելու համար բառախաղով զբաղվել, թե պե՞տք է Մարդ մնալ: Տեսնելով Ֆրանցիսկոս Պապի կեցվածքը, հասկացանք, որ միայնակ չենք ու պետք է ուժեղ լինենք ու իրագործենք այն հարյուր հազարավոր մանուկների երազանքները, որոնք սպանվեցին 100 տարի առաջ: Մենք, մեր զավակները եւ մեր թոռները այդ երազանքները իրականություն ենք դարձնելու: 100 տարի առաջ նահատակված մանուկների հոգիները անձրեւի այն կաթիլներում էին, որոնք երեկ թափվում երկնքից մեզ վրա System of a Down-ի համերգի ժամանակ: Բոլորս վերցրեցինք մեր բաժինը. բեմում կանգնած չորս հպարտ հայերը եւ հրապարակում կանգնած տասնյակ հազարավոր հպարտ հայերը: Իսկապես շատ փոխվեցինք այս երկու ամիսների ընթացքում: Հասկացանք, որ System of a Down-ի համերգի ֆանտաստիկ գաղափարի հեղինակ Վիգեն Սարգսյանը, Հայաստանի իշխանություններին քննադատելուց չխորշող Սերժ Թանգյանը, ապագան 20-25 տարի առաջ տեսնող Ռուբեն Վարդանյանը, Երուսաղեմի հայկական եկեղեցում դստերը կնքող Քիմ Քարդաշյանը, Հանրապետության հրապարակում պարող հազարավոր պայծառ ու գեղեցիկ տղաներն ու աղջիկները, անսպասելիորեն բարեհամբույր ու նրբանկատ ոստիկանները՝ բոլորս «մենք» ենք: Եթե տարիներ առաջ մեկն ասեր, որ ապրիլի 24-ից ժամեր առաջ տոն ենք անելու Հանրապետության հրապարակում, նրան սրբապիղծ ու մոլագար կանվանեինք: Բայց երեկ մենք տոն արեցինք: Մեր ոգու տոնը: Մեր ուժի տոնը: Մեր ապագայի տոնը: Այն մանուկների տոնը, որոնք ծնվելու են այս օրերի խելահեղ սիրո արդյունքում: Արա Թադեւոսյանը Մեդիամաքսի տնօրենն է: - See more at: http://www.mediamax.am/am/column/12563/#sthash.oyRNZHXZ.dpuf

вот об том и речь. Я считаю, что не нужно больше как-либо показывать, что для нас важно, что произнесет президент США или другой страны. Мы знаем- нам этого достаточно. Надо юридически признать - есть суды, международные юридические и научные инстанции. Их заключения - вот что должно иметь значение. Далее- требования, конкретные, юридически обусловленные. Остальное- фуфло.

Хоспадя.... ну нафиг употребил-не употребил. Будто это США должны решать, был геноцид или не был.

Armenian Groups Are Increasingly Focused on Reparations for Genocide http://www.nytimes.com/2015/04/24/world/europe/turkey-fear-of-reparations-possibly-in-many-billions-is-a-factor-in-armenian-genocide-denials.html?_r=2 Behind the Turkish government’s denials of the century-old Armenian genocide lurks the possibility that survivors and their descendants could be deemed legally entitled someday to financial reparations, perhaps worth tens of billions of dollars or more. The Turkish authorities take the position that there is nothing that needs to be repaid. Moreover, no judicial mechanism exists in which claims of such magnitude, from events 100 years ago, could be litigated. But Armenian activists have nonetheless increasingly focused on the issue of compensation in recent years. The activists have pressed smaller-scale lawsuits against Turkish and other defendants, in Turkey and elsewhere. Continue reading the main story RELATED COVERAGE A priest prepared to administer the Easter Mass at the Surp Giragos Church in Diyarbakir, Turkey. It is the largest Armenian church in Turkey and the Middle East.Hidden Armenians of Turkey Seek to Reclaim Their Erased IdentitiesAPRIL 23, 2015 White House Acknowledges Armenian Genocide, but Avoids the Term APRIL 21, 2015 A Century After Armenian Genocide, Turkey’s Denial Only DeepensAPRIL 16, 2015 Turkish Premier Says European Stance on Armenian Genocide Reflects RacismAPRIL 17, 2015 They have followed precedents set by victims of other atrocities of modern history, most notably Holocaust-era claims against Germany. They have drawn parallels between their struggle for reparations and those of Native Americans and African-Americans. They have commissioned studies to evaluate plundered and seized assets, including land that is now part of Turkey. Many have also been energized by what they see as an increasing acknowledgment — mainly outside Turkey but also among some Turks — that from 1915 to 1923, in the tumult of World War I and the collapse of the Ottoman Empire, as many as 1.5 million Armenians were killed in a genocide committed by members of the generation that created the modern Turkish state. “My parents and grandparents used to say, ‘We’ll never see justice done,’ ” said Nora Hovsepian, an American lawyer of Armenian descent from Encino, Calif., and the chairwoman of the Western Region of the Armenian National Committee of America, an advocacy group for the Armenian diaspora. With more international acceptance that genocide was committed, she said, “I think the tide is turning.” For human rights historians, the Turkish government’s outrage at recent calls to acknowledge the genocide from Pope Francis, the European Parliament, Germany and Austria is intertwined with the reparations question. Such an acknowledgment by Turkey, such historians say, would not only reverse a century of denials, but would also weaken Turkey’s legal defenses from compensation claims. Advertisement “If you deny something, it is not given existence by you,” said Jermaine McCalpin, a scholar of transitional justice at the University of the West Indies in Jamaica. “If it’s not given existence, there’s nothing to resolve.” Mr. McCalpin, who was invited to deliver a speech on Friday at genocide centennial commemorations in Yerevan, the Armenian capital, served on an international panel that completed a large-scale study last month on calculating Armenian reparations. He said the reparations question was challenging partly because the events happened so long ago. “But that doesn’t mean we should do nothing,” he said in a telephone interview. “You’re talking about a long historical trend of denial,” Mr. McCalpin said of Turkey. “To admit or recognize a genocide also requires acknowledging a wrong, and that is where reparations come in. You acknowledge, and then you move to repair.” Advertisement Continue reading the main storyContinue reading the main storyContinue reading the main story The study by the panel, the Armenian Genocide Reparations Study Group, was funded in part by Armenian advocacy organizations. It includes recommendations and formulas for determining the components of a possible reparations package, including inflation-adjusted compensation for property, death and suffering, based in part on historical precedents. Depending on the method of calculation, the total could exceed $100 billion. The chairman of the panel, Henry C. Theriault, a genocide scholar and the chairman of the philosophy department at Worcester State University in Worcester, Mass., said the question of reparations was “obviously a pretty central one.” He also said an official Turkish acknowledgment of genocide, while not critical for reparation claims, was still important. “It has symbolic value, for getting the history right,” he said. “The fact that many people in Turkey aren’t willing to use the word, the resistance to using it, doesn’t promote reconciliation.” Other Armenian groups have said Mr. Theriault’s panel vastly understated what was lost. Armenian Genocide Losses 1915, a website established by researchers in Armenia to estimate damages after the passing of 100 years, uses broader measures for calculating values, which are correspondingly higher than the panel’s. They include determinations for irreversible harm, such as death and destruction, and reversible harm, such as restoration of damaged churches, sea access, water and land resources, an apology and genocide education. They also include a calculation for “delay damages,” which reflect deprivation of access to ancestral homelands and emotional distress. Under the website’s formulas, at least nine countries gained indirect benefits from the genocide, including the United States and much of present-day Europe. But Turkey gained more than any other, as “chief beneficiary and main cause of delay in proper redress of the crime.” The website estimated the total value of reparations at approximately $3 trillion, of which it said Turkey owes about $1.64 trillion. Many Armenians, of course, say reparations on that scale are highly unlikely, even if Turkey were ever to concede that reconciliation should include financial compensation. But there is no indication Turkish leaders are prepared to discuss that possibility. While the Turks have said atrocities were committed, they have denied that Armenians, almost all of them Christian, were intentionally and systematically killed because of their identity, part of the definition of genocide. The Turks have also said that many Turkish Muslims were killed, and have sought to portray all victims of that period as regrettable casualties of conflict. And they have cited agreements made in the aftermath of World War I that were meant to settle claims and Ottoman-era debts. “To undo these agreements would be unthinkable,” said G. Lincoln McCurdy, president of the Turkish Coalition of America, an advocacy group in Washington. “We would hope that Turkey and Armenia instead could look forward to reconciliation without the necessity of re-litigating venerable and time-honored agreements,” Mr. McCurdy said in a statement. “And what about the losses of millions of Ottoman Muslims, who were driven out of their ancestral homes in the Balkans, the Caucasus and Russia and suffered during a century of war at the hands of the great powers and their proxies?” Armenians have managed to win some money in the courts, though not from Turkey. In one well-known case, the New York Life Insurance Company was sued for refusing to pay the life insurance policies of thousands of Armenians who died in the genocide. The case, brought in California where many descendants of genocide victims live, was settled in 2004 for $20 million, plus $3 million for nine Armenian church and charity groups. Last September, leading Armenian clerics announced they were suing Turkey in that country’s highest court, seeking restitution for church properties destroyed during the genocide, notably the Great House of Cilicia in Sis, near the Turkish city of Adana. If the lawsuit fails, advocates say, an appeal is planned at the European Court of Human Rights. Ms. Hovsepian said the focus on litigation to redress genocide losses partly reflected a generational shift in the Armenian diaspora, as many of the survivors have died and their children have taken up the cause in a less emotional and more pragmatic way. “It’s history passed down,” she said. “Of course we still mourn the dead, but it goes beyond that. You can see the evolution. It’s become a time of demands.”