hye

Существует 2 Горадиза. Село Горадиз входит в Нагорно-Карабахскую Республику (Гадрутский район). Железнодорожная станция Горадиз, откуда на границу с Ираном выходит ж/д ветка, сегодня под контролем аз-на в результате боевых действий.

Հայկական վանքային համալիր

Странно. На мои два предложения ответ - в трех абзацах, переход на личность, и какие-то непонятные претензии ко мне, требования отчитаться в странном тоне. Я обсуждаю слова президента Армении, есть что-нибудь ответить по теме? Итак, президент Армении в очередной раз говорит о компромиссах, в отличие от своего соседа. Что он ставит как не обсуждаемое условие? Весьма сомнительное по своему смыслу условие: обеспечение безопасности народа Нагорного Карабаха. То есть то, что априори могут обеспечить только вооруженные силы Армении и Арцаха. Фраза абсурдна. Но ладно, если даже закрыть на нее глаза. Все остальное - для него предмет обсуждения с противником, главной целью которого стоит тотальное уничтожение армянского народа. БольшОе число граждан, запрограммированных на смертельные уступки, поймут, что имел ввиду Саргсян. То есть, вместо того, чтобы убеждать свой народ в неприкосновенности армянской земли, происходит обратное. Нормальный человек задастся вопросом (конечно можно и не обратить на это внимания, эти избитые фразы мы знаем наизусть, так что ничего сверхъестественного не произошло. но чтобы гасить любое обсуждение...). Форум для этого и существует. Для об-суж-де-ни-я.

Очередной перл от президента Армении. Редко встретишь лидера страны, который гордится тем, что он, в отличие от своего врага, не собирается стоять стеной за интересы своей собственной страны.

Воспаление нерва. Его мама недавно дала интервью по этому поводу. Возвращение в состав неизвестно, хотя он тренируется в общей группе.

Неслыханный бред от Тер-Петросяна. Говорит похлеще ваняна.

В последнем матче за Рандерс Юра Мовсисян забил гол с пенальти и создал еще ряд опасных моментов. http://www.youtube.com/watch?v=VAHfcKPpV_A

«Армяне. Забытый геноцид» Книга с таким названием - вторая работа Хосе Антонио Гурриарана, посвященная армянскому геноциду. Свою книгу известный испанский журналист выпустил спустя 28 лет после того, как он случайно оказался среди пострадавших после атаки бойцов АСАЛА (Армянская Секретная Армия освобождения Армении) в Мадриде в 1980 году. Находясь в больнице, он начал изучать материалы по делу о взрывах и, одновременно, книги по истории армянского народа, попытался понять, что двигало этими молодыми людьми, когда они пошли на такой дерзкий и отчаянный шаг. В результате известный испанский журналист стал изучать историю и культуру Армении. Продолжение - http://armenianchurch.do.am/news/armjane_zabytyj_genocid/2010-08-01-89

В парламенте Армении прозвучало поздравление в связи с 18-летием освобождения Бердзора. Депутатов 18 мая поздравил член Республиканской партии Армении Эдуард Шармазанов. Как передает корреспондент ИА REGNUM Новости, критикуя желание Турции принять участие в урегулировании карабахского конфликта, он заявил, что "не ей твердить об "оккупации", когда ее войска уже более 30 лет оккупировали Кипр, и ни Азербайджану говорить о возвращении территорий, пока Шаумян и Геташен находятся под оккупацией Баку". Шармазанов заявил также, что считает неприемлемым желание реанимировать подкомиссию ПАСЕ по Карабаху, тем более, что ее может возглавить член турецкой делегации Мевлют Чавушоглу. regnum.ru/news/1284897.html

Говорить будет НКР и точка А позиция НКР известна - ни пяди земли. Как бы этого не желали любители турецкой прессы и бредней на тему: "Эрдоган убедил (или убеждает) Алиева уничтожить Армению". Такие бредни может перепечатывать только конченый человек, или целенаправленный пропагандист, правда непонятно, на кого эта пропаганда рассчитана. И все таки есть надежда, что это просто больные люди, у которых паранойя на тему предсказаний и турецкой прессы. Возможно это просто безграмотные люди, которые не знают ни историю своего народа и страны (в т.ч. историю 88-94-ых), ни свой народ.

ԱՐՄԱՏՆԵՐՍ ՎԱՆԱ ՀՈՂՈՒՄ ԵՆ... /Газета "Армянская Церковь" январь 2010/ Հարցազրույց բանաստեղծ, թարգմանիչ, հրապարակագիր եւ մշակութային գործիչ Բաբկեն Սիմոնյանի հետ: - Հարգելի Բաբկեն, Դուք ամուր եք կապված վանեցու Ձեր արմատներին: Ինչո՞վ եք դա բացատրում: - Ըստ իս, իրեն հարգող յուրաքանչյուր ոք պետք է գիտակից լինի իր ծագմանը, որովհետեւ ծագումը, այլ կերպ ասած` գենետիկ գաղտնագիրը, որ հաճախ մենք կոդ ենք անվանում, այն առանցքն ու զսպանակն է, որ մարդուն արարելու ուժ է հաղորդում: Գրչի մարդու համար շատ կարեւոր է ակունքներին հավատարիմ մնալու հաստատակամությունը: Մարդն ու ծառը նույնն են: Ծառի պես մարդն էլ սնվում ու բարիք է տալիս, բայց առանց արմատի ի՞նչ ծառ եւ կամ` ի՞նչ բարիք: Մարդու համար այդ արմատը նրա ազգային արժեքներն են, ժողովրդի պատմությունը, բանահյուսությունը, գրականությունը, ավանդույթները, պատմական հուշարձաններն ու սրբավայրերը, որոնք դարեդար փոխանցվում են սերունդներին: Այդ առումով ես ավանդապաշտ եմ ու հպարտ եմ, որ հզոր ու առողջ արմատներ ունեմ, որոնք հասնում են դարերի խորքը ու ամուր փարված են մայր հողին: Հպարտ եմ, որ նախնիներս Վասպուրական աշխարհից էին, որ ապրել են հայոց առաջին մայրաքաղաք Վանում, որ ժամանակին կոչվել է Տոսպ, Տուշպա: Ստեղծագործելիս ինձ առաջին հերթին առաջնորդում է արմատներով վասպուրականցի լինելու հպարտության զգացումը: Ահա այդ զգացողությունն է օգնում ինձ խորհել արմատների, Վասպուրական աշխարհի երբեմի փառքի, վանեցի հայ մարդու արժանապատվության մասին: - Տարիներ առաջ Դուք իրականացրիք Ձեր փայփայած վաղեմի երազանքը` եղաք Վանում… - Երբ 10-12 տարեկան էի, հայրս հաճախ էր պատմում հայրենի օջախի` Վանա ծովակի, Վանի Խաչփողան թաղամասում գտնվող իրենց տան, Արտամետի համբավավոր խնձորների, Վանա տարեխ ձկան մասին: Ու որքան էլ այդ պատմությունները գեղեցիկ էին, դրանցում անափ դառնություն կար, փշրված կարոտ, չիրականացած երազ... Ինձ դրանք ասես հեքիաթային թիթեռնիկներ էին հիշեցնում, որ թռչկոտում էին հոգուս խորին շերտերում` երեւի հիշեցնելով, որ հայրական օջախը ինձ է սպասում, որ պիտի մի օր բացվեն դռներն հուսո, որ անհայ դարձած հայոց Վանը կընդունի իր կարոտաբաղձ զավակներին: Ի՞նչ իմանայի, որ դառնացած հորս հուշերը շատ տարիներ անց դառնալու են գողտրիկ բանաստեղծություններ ու պատմվածքներ: Հայրս հաճախ էր ասում. «Արդեն տարիքս առել եմ, վատառողջ եմ, գիտեմ, որ Վանը չեմ տեսնելու: Կգնաս մեր հայրենիքը, կփնտրես ու կգտնես հայրական մեր տունը Վանում, այնտեղից հող ու ջուր կբերես, ես չեմ լինի` կլցնես շիրիմիս, որ ինձ հանգիստ զգամ, առնեմ մեր ջրի եւ հողի ուժը»: 2002 թվականին հորս պատգամը սրտումս վերջապես ուղեւորվեցի Վասպուրական երկիր: Նախքան Վան մեկնելը այցելեցի հորս շիրմին: Խունկ ծխեցի, զրուցեցի հետը, ասացի, որ մոտ է նրա խնդրանքը իրականացնելու օրը: Հուզվեցի... արցունքաշաղ աչքերով նորից վերապրեցի ծնողիս ցավը, որ իմն էր դարձել: Հորս գերեզմանից մի բուռ հող վերցրեցի, որ հետս Վան տանեմ: Ամառային շոգ երեկո էր, երբ Վան հասանք: Արցունքն աչքերիս դուրս եկա փողոց: Շտապեցի փնտրել ու գտնել Խաչփողանը մի հին հատակագծի միջոցով, որ ժամանակին ինձ էր նվիրել Վանում ծնված ու հայրենի քաղաքի պատմության ու մշակույթի քաջ գիտակ, ակադեմիկոս Վարազդատ Հարությունյանը: Թուրքերը փողոցը վերանվանել ու Ջումհուրիեթ են կոչել, ասել է թե` Հանրապետության փողոց: Իսկ հյուրանոցը, ուր իջեւանել էինք, Փարիզ էր կոչվում, որ Խաչփողանի հարեւանությամբ էր: Ամառային օրը երկար էր ու ես որոշեցի շրջել Վանի փողոցներում, վայելել աստվածապարգեւ դրախտը... Հորս հիշատակած Վանից, սակայն, ոչինչ չէր մնացել: Վանը ժամանակակից քաղաք է 250 հազար բնակչությամբ: Վանում գտնվելու առաջին օրն արդեն Խաչփողանն անգիր էի արել: Քաղաքի ծայրամասերում դեռ հրաշքով կանգուն են կավաշեն տներ, ուր երբեւէ ապրել են մեր նախնիները: Հիմա այդ տների բնակիչները օտարներ են` քրդեր: Նրանք, անշուշտ, գիտեն, թե ովքեր են եղել իրենց բնակարանների իսկական տերերը: Երբեք չեմ մոռանա մի դիպված: Խաչփողանում հող էի վերցնում, մոտեցավ մի թուրք, հարցրեց, թե ինչ եմ անելու այդ հողը: - «Սա մեր սուրբ հողն է»,- թարգմանիչ հայուհու օգնությամբ պատասխանեցի ես: «Ամբողջ հողը հո չեք տանելու ձեզ հետ», հնչեց թուրքի հեգնանքը: -«Ամբողջ հողը տանելու կարիք չկա, մենք ենք վերադառնալու», - դուրս եկավ հոգուս խորքից: -«Է, ոնց եք գալու»,- սառնասիրտ արտաբերեց թուրքը: -«Դուք դա չեք հասկանա, որովհետեւ հայրենիքի զգացողություն չունեք, ես չգամ` մյուս սերունդներն են վերադառնալու եւ` անպայմանորեն, անկարելի ոչինչ չկա, վկա է հրեն վերեւում ժայռի հետեւը սպասող Մհերը»… Թուրքը հեռացավ, համոզված եմ` ոչինչ չհասկանալով: Читать далее

Քարվաճառի ազատագրման 17 տարին

Можешь и фотографии поставить.

28 февраля в Москве состоялось возложения венков в память жертв Геноцида Армян в Сумгаите к Хачкару на территории армянской церкви Сурб Арутюн. Также была проведена траурная литургия по жертвам Геноцида. ФОТОРЕПОРТАЖ Выступление посла РА в РФ

Miro- хочет узнать о товарище Дмитрия Мотрича Мяснике Гаспаряне во время выполнения задачи в селе Чартар Мартунинского района, его боевой путь.

Desperado) Я вижу за короткий срок пребывания на этом форуме ты научился многому, что принято а что нет)) Кстати скоро годик уже будет, поздравляю.

Пока обновлений нет, предлагаю форумчанам посмотреть клип c рар. кадрами (возможно еще раз), посвященный армянской армии.

Shnorhakalutiutun!

Еревану и Баку даны две недели на разработку предложений по базовым принципам карабахского урегулирования Ереван и Баку должны в течение двух недель представить свои предложения относительно тех положений Мадридского документа, по которым у сторон пока еще нет взаимопонимания. Об этом, по итогам переговоров в Сочи заявил сопредседатель Минской группы ОБСЕ по урегулированию нагорно-карабахского конфликта Юрий Мерзляков. По его словам, после этого сопредседатели вновь посетят регион. ..... Напомним также, что по мнению специального представителя ПА ОБСЕ по конфликтам в Грузии и Нагорному Карабаху Горана Ленмаркера, весной 2010 года может быть достигнуто соглашение по урегулированию нагорно-карабахского конфликта. Ранее глава МИД Азербайджана Эльмар Мамедъяров заявил, что верит в существование возможности решения карабахского конфликта в 2010 году.

Ко дню рождения Христофора Ивановича Иваняна: Из жизни Христофора Иваняна Воспоминания о Христофоре Иваняне

Варагаванк, Зап. Армения - 100 лет назад и сегодня. http://www.armenianchurch.do.am/photo/varagavank_zapadnaja_armenija/1-0-67

Superstar (самая первая версия 1971 года, Муррей Хэд) http://www.youtube.com/watch?v=kycbh-mbErs