Shatakh

Чеджокеци,туркерн эл эин меронц хет?

Элементарно-сотрудник приходит ко мне на работу,даю деньги,а он на следующий день приходит и приносит чек :biggrin:

Ну выплаты за газ,телефон,электричество и тд мы давно уже можем делать в инете.Но штрафы за нарушения,за визу,техосмотр и тд это уже новинка для нас.

Красота :rolleyes: В Армении внедряется новая система электронных выплат Апрель 19, 2012 | 13:18 Граждане Армении через десять дней смогут осуществлять выплаты государственным учреждениям электронным путем. Об этом на пресс-конференции 19 апреля заявил глава аппарата правительства Давид Саркисян. По его словам, в Армении внедряется электронная система управления, которая позволит осуществить около 1500 видов выплат государственным органам посредством интернета. Это касается государственных налогов, всех штрафов (в том числе штраф за дорожные нарушения), выплаты государственных услуг (к примеру, лицензии, получение паспорта). Выплаты можно будет осуществить по пластиковым картам ArCa и Master Card. По словам Саркисяна, пока только эти пластиковые карты обеспечивают возможность осуществить выплаты посредством интернета. Кроме государственных выплат, система распространяется также на местные налоги в Ереване, Гюмри и Ванадзоре. По словам Саркисяна, постепенно система будет внедрена также и в остальных общинах Армении.

http://www.youtube.c...d&v=T1JEXwAU9Bs Мхитарян опять забил :rolleyes:

Джаан :thumbsup: Теман эи ман галис,вор гцеи видеон,ду авели шут эир тесел))

Ինչպես Քըրքը Հայաստան եկավ Vartan Oskanian-ի կողմից 20 Մարտ, 2012 ժամը 19:55ին ·-ին Mediamax.am կայքում հերթական գրառումն եմ ներկայացրել իմ հուշամատյանից: 1998թ. հունիսի 9-ն էր: Ես Նյու Յորքում էի, մասնակցում էի ՄԱԿ-ի Գլխավոր ասամբլեայի hատուկ նիստին, երբ կարևոր հեռախոսազանգ ստացա Լոս Անջելեսից: Լինսի հիմնադրամից Ջիմ Ալջյանն էր` Քըրք Քրքորյանի աջ ձեռքը և մտերիմը: «Պարոն Օսկանյան, պարոն Քըրքորյանը կարող է հանդիպել ձեզ հետ»,- ասաց նա: Ես սպասում էի այդ զանգին: Երկու ամիս առաջ որպես նորանշանակ արտգործնախարար իմ առջև մի քանի նպատակ էի դրել` նախ, ավելի արդյունավետ համագործակցություն հաստատել Սփյուռքի հետ, երկրորդ` արտաքին-քաղաքական օրակարգում ունենալ միջազգային տնտեսական հարաբերությունները: Այդ երկու նպատակների համար էլ Քըրքորյանի դերը շատ կարևոր էր: Ես անպայման ցանկանում էի հանդիպել նրան և խնդրել նշանակալից մասնակցություն ունենալ Հայաստանի զարգացմանը: Քըրքի հետ երբեք չէի հանդիպել: Նա առասպել էր, որով հիանում էինք հեռվից: 1996թ Սփյուռքի հայկական հաստատություններին սատարելուց բացի՝ նա մեծահոգաբար համաձայնել էր աջակցել նաև AIM-ին («Հայկական միջազգային ամսագիր»): 1990թ. մի խումբ ընկերների հետ ես հիմնադրել էի անգլալեզու այդ հանդեսը, որի խմբագիրն էր Սալբի Ղազարյանը: Հենց նա էլ կապ էր հաստատել Քըրքի հետ: Մայիսի վերջին նա Քըրքին էր հանձնել նամակս, որում ես յուրահատուկ մի առաջարկ էի արել: Հաշվի առնելով Հայաստանի աշխարհաքաղաքական սահմանափակումները և խնդրահարույց հարևանությունը, ես նրա աջակցությունն էի հայցում հյուսիս-հարավ մայրուղու կառուցման գործում, որը հայ-իրանական սահմանից կձգվեր մինչև վրացական նավահանգիստներ: Ժամանակակից նման զարկերակը ոչ միայն Հայաստանը կվերածեր հյուսիս-հարավ միջանցքի, այլև կլուծեր մեր երկրի սեփական տրանսպորտային խնդիրները և ելք կապահովեր դեպի ծով: Մայիսյան նամակին պետք է հետևեր հունիսյան հնադիպումը: Երկու օր հետո արդեն այնտեղ էի: Նյու Յորքից մեկնեցի Վաշինգտոն` ելույթներով հանդես եկա «Հերիթիջ ֆաունդեյշն» հետազոտական կենտրոնում և «Քարնեգի» հիմնադրամում, մի քանի հանդիպում ունեցա ԱՄՆ պետական և հասարակական գործիչների հետ: Հունիսի 11-ի երեկոյան Վաշինգտոնից մեկնեցի Լոս Անջելես: Ջիմ Ալջյանն ասել էր, որ հանդիպումը տեղի կունենա ուրբաթ առավոտյան «Բեվերլի Հիլս» հյուրանոցում, որտեղ և իջևանեցի: Հաջորդ օրը վաղ առավոտյան հանդիպումից առաջ ինձ այցելեցին Ջիվան Թաբիբյանը և Սալբին: Մենք արդեն որոշել էինք, որ Ջիվանը պետք է մեկներ Վիեննա՝ որպես ԵԱՀԿ-ում Հայաստանի դեսպան (ուր և ծառայեց մինչև 2008թ.), իսկ Սալբին ավելի ուշ պետք է տեղափոխվեր Հայաստան և ԱԳՆ-ում աշխատեր որպես իմ խորհրդական: Բաժանվելով նրանցից՝ գնացի Քըրքորյանի հետ հանդիպման: Գիտեի, որ դա պատմական հանդիպում է լինելու: Հանդիպումը մեծ նշանակություն ուներ նաև անձամբ ինձ համար: Ավագ դպրոցից դուրս մնացած Քըրքը հսկայական հաջողությունների էր հասել և՛ բիզնեսի, և՛ բարեգործության ոլորտներում: 1988թ. երկրաշարժից հետո նա առաջին անգամ հնարավորություն էր ունեցել Հայաստանում անմիջականորեն ներգրավվելու: Երկրաշարժի պատճառած հսկայական ավերածությունները նրան դրդել էին ստեղծելու և ֆինանսավորելու Միացյալ հայկական հիմնադրամը (ՄՀՀ)՝ մի պայմանով, որ Սփյուռքի հայկական կազմակերպությունները պետք է ներգրավվեն և գործեն միասնական: Հարութ Սասունյանն առաջին իսկ օրվանից գլխավորեց կազմակերպությունը, որը գործում է առայսօր և օդային կամրջի դեր է կատարում Հայաստանի և Արևմուտքի միջև՝ տեղափոխելով բարեգործական նշանակության ապրանքներ: Միացյալ հայկական հիմնադրամը պետք չէ շփոթել «Հայաստան» համահայկական հիմնադրամի հետ, որը 1992թ. հիմնադրեց նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը՝ ռազմավարական նպատակ ունենալով Սփյուռքը կապել Հայաստանի հետ: 1993թ. «Հայաստան» համահայկական հիմնադրամն առերեսվեց առաջին մարտահրավերին: Պատերազմական շրջափակման ամենադժնդակ օրերին Հայաստանը վառելիքի սուր կարիք ուներ: «Հայաստան» հիմնադրամը ՄՀՀ-ի հետ համատեղ համասփյուռքյան մեծ դրամահավաք նախաձեռնեց բավարար քանակությամբ վառելիք գնելու հայաստանցիներին այդ ձմեռ ջերմությամբ ապահովելու համար: Քըրքը խոստացել էր եռապատկել այն գումարը, որը կհավաքվեր ամբողջ արշավի ընթացքում: Հավաքվեց 7 միլիոն դոլար, որը վերածվեց 21 միլիոնի: Դա Քըրքի երկրորդ մեծ ներգրավվածությունն էր Հայաստանի հետ: Հիմա ՝ 1998-ին, Հայաստանի ղեկավարությունն արդեն մեկ այլ ձևով էր ցանկանում ներգրավել այս չափազանց կարող, չափազանց հայրենասեր և չափազանց սրտաբաց մարդուն: Այդ առավոտ «Բեվերլի Հիլս» հյուրանոցում Քըրքի հետ հանդիպմանը ներկա էր նաև Ջիմ Ալջյանը: Մասնագիտությամբ հաշվապահ Ջիմը, որի հետ ես հաջորդ մի քանի տարիների ընթացքում պետք է շփվեի ամեն շաբաթ, ավելին էր, քան պարզապես «Լինսի» հիմնադրամի ներկայացուցիչը: Քըրքի համար նա հուսալի ընկեր էր, փոքր եղբայր և ամենամտերիմն ու վստահելին: Զրույցը սկսեցինք այստեղից-այնտեղից: Նրանք հարցրեցին այն, ինչ հայերը միշտ հարցնում են իրար. «Որտեղի՞ց ես, Սիրիայի՞ց»: Չէ, դա բավարար չէր: «Ընտանիքտ ինչպե՞ս էր հայտնվել այնտեղ»: Ես նրանց ասացի, որ պապիս ընտանիքը տեղահանվել է Մարաշից: Քըրքն ասաց, որ իր ծնողները Խարբերդից են և իր ծնողների հուշերից իր հիշողություններից պատմեց: Ջիմն էլ իր արմատների մասին պատմեց. նրանց մի ճյուղը նույնպես Խարբերդից էր: Ամերիկահայերի այդ սերունդը կառչած էր արմատներից. հայրենիքից ուրիշ բան չէին բերել: Նրանց հարցերը հիմնված էին այն ամենի վրա, ինչ գիտեին Հայաստանի ու հայ պատմության մասին և իրենց սեփական ցանկության լսել նոր, անկախ Հայաստանի մասին: Նրանից ամեն մեկը հայրենասեր էր իր յուրովի ձևով, և ես վստահ էի, որ առաքելությունս հաջող կլինի: 1998թ. Քըրքը 81 տարեկան էր` առողջ, աշխատունակ, արագ ու սրամիտ: Սկզբիցևեթ պարզ էր, որ նա գործի մարդ է, մարդ, որը երկար պատմություններ լսելու համբերություն չունի: Ամեն անգամ, երբ փորձում էի խոսքս սկսել նախաբանով, նա ինձ ընդհատում էր, մի հարց տալիս, և ստացված պատասխանը բավարար էր զրույցը հաջորդ փուլ տեղափոխելու համար: Կասկած չկար, որ Քըրքը կարդացել էր նամակս և լավ ընկալել դրա բովանդակությունը: Կարող եմ նաև ասել, որ դա նրան դուր էր եկել: Նա մշտապես հիշատակում էր իր հորը, որը հաճախ ասելիս է եղել, որ Հայաստանի վիճակը ծանր է՝ դեպի ծով ելք չունի: Թվում էր, թե ցանկանալով ինչ-որ մասնակցություն բերել այդ հարցի լուծմանը, նա փարատում էր հոր մտահոգությունները և հարգում նրա հիշատակը: Սկսեցինք քննարկել մանրամասները: Ոչ միայն դեպի ծով ելք չունենալը, այլև երկրի բարդ տեղանքը, ձմեռները, որոնք անանցանելի են դարձնում Սյունիքի մեծ մասը, դրա հետևանքները տնտեսական զարգացման ու անվտանգության համար... խոսեցինք ամեն ինչի մասին: Տարանցման, հասանելիության և անվտանգության բոլոր ասպեկտները քննարկվեցին մեր հարևանության, մասնավորապես, Իրանի համատեքստում, որի հետ ԱՄՆ-ն արդեն բարդ հարաբերությունների մեջ էր: Զրույցը չավարտված, որը տևեց գրեթե մեկ ժամ, Քըրքը կարճ ժամանակով դուրս եկավ սենյակից: Ես ու Ջիմը շարունակեցինք զրուցել: Նրա հետ մի քանի տարիների իմ հետագա աշխատանքում համոզվեցի, որ որքան էլ տասնամյակներ շարունակ Ջիմն աշխատել է մեծ տեսլական ունեցող Քըրքի հետ, հոգու խորքում մնացել է հաշվապահ: Ջիմը չափազանց զգուշավոր և պահպանողական անձնավորություն էր, երբ խոսքը վերաբերում էր դրամին: Քըրքի բացակայության մի քանի րոպեների ընթացքում նա ինձ հարցրեց՝ ինչ գումարների մասին է խոսքը: «Առնվազն հարյուր միլիոն դոլարի»,- պատասխանեցի ես: Ջիմն անհանգիստ շարժվեց աթոռի վրա: «Լսի՛ր,- ասաց,- ես քեզ մի բան ասեմ: Սա քո առաջին հանդիպումն է Քըրքի հետ, նման հսկա թվերից մի՛ սկսիր»: Քըրքը վերադարձավ՝ շարունակելով կարծես Ջիմի կիսատ թողած միտքը: Դեռ չնստած՝ հարցրեց, «Վարդա՛ն, ի՞նչ գումարների մասին ենք խոսում»: Առանց վարանելու պատասխանեցի՝ 100 միլիոնի: Նա նույնպես առանց վարանելու պատասխանեց. «Կստանաք այն» (You got it): Չնայած վստահ էի, որ ճիշտ ժամանակին ճիշտ գաղափարը ներկայացրել էի ճիշտ մարդու, լեզուս պապանձվել էր: Նախագծի վիթխարիությունն ու կարևորությունը և այդ մարդու զորությունն ու մեծահոգությունն ինձ ապշեցրել էին: Ահա այդպես ավարտվեց մեր առաջին հանդիպումը: Մենք միասին դուրս եկանք հյուրանոցի նախասրահ և խոսեցինք նրա՝ Հայաստան գալու մասին: Խոստացավ, որ շատ չի ուշանա: Այդպես էլ եղավ: Նույն ամսվա վերջին զանգահարեց նրա օգնականներից մեկը՝ ասելով, որ «պարոն Քըրքորյանը կուզենար խոսել ձեզ հետ»: Քըրքը վերցրեց լսափողն ու ասաց. «Ես Ֆրանսիայում եմ: Կարող եմ վաղը ժամանել Հայաստան, հարմա՞ր է»: Հաջորդ օրը կեսօրին նա արդեն Երևանում էր: Նրա հեռախոսազանգի և ժամանման միջև ընկած 24 ժամերի ընթացքում մենք որոշում էինք՝ ինչպես ողջունել նրան և ինչպես կազմակերպել նրա այցը: Նախագահ Քոչարյանի հետ նրան դիմավորեցինք օդանավակայանում: Երբ Քըրքն իջավ իր անձնական օդանավից, շատ հուզված էր: Այցի ողջ ընթացքում զգացմունքները համակել էին նրան: Նրա հանդիպումները նախագահի հետ հաճախակի էին, կարճ ու բովանդակալից: Երկու օրվա ընթացքում երկրի ու մարդկանց տեսանելի կարիքները, որին գումարվեց վստահությունը մեր նկատմամբ, 100 միլիոնի վերաբերյալ պայմանավորվածությունը վերածեցին 200 միլիոնի որոշման: Փոխվեցին ոչ միայն թվերը: Հյուսիս-հարավ մայրուղու ծրագրին գումարվեցին երկրաշարժի գոտում անօթևանների համար բնակարանաշինության ծրագիրը, Երևանի կենտրոնի, ինչպես նաև Հայաստանի խոշորագույն մշակութային հաստատությունների վերականգնման ծրագրերը: Հյուսիս-հարավ մայրուղու վերաբերյալ հետագա քննարկումների ժամանակ մենք կանգնեցինք խնդրի առջև` ԱՄՆ կառավարությունը կոշտ դիրքրոշում ուներ այն բարեգործական գումարների վերաբերյալ, որոնց օգտագործումը թեկուզ անուղղակիորեն կարող էր նպաստել Իրանի տնտեսական զարգացմանը: Ուստի այս ենթակառուցվածքային բաղադրիչը վերջնական նախագծերում վերածվեց Հայաստանի տարբեր շրջաններում ճանապարհների և կամուրջների կառուցմանն ու վերականգնմանը: Աշխատանքային հանդիպումներից բացի՝ Քըրքը մի քանի տեսարժան վայրեր այցելեց: Ծիծեռնակաբերդում, Ցեղասպանության թանգարանի մուտքի մոտ թանգարանի տնօրեն Լավրենտի Բարսեղյանը պատմում էր, Քըրքը՝ լսում: Ես կանգնած էի մի քանի քայլ հեռու, լսեցի, որ Քըրքն ինձ է կանչում: Նա կանգնած էր Արևմտյան Հայաստանի փորագրած մեծ քարտեզի առջև, որը բացահայտում էր մեր կորսուստների վիթխարիությունը: Շրջվեց դեպի ինձ ու շատ անկեղծ հարցրեց, «Որքա՞ն փող է պետք այս ամենը գնելու համար»: Ես պատասխանեցի տենչանքով. «Դրա համար միայն փողը բավարար չէ, Քըրք»: Բուն ծրագիրը սկսվեց որոշ ժամանակ անց: Մինչ այդ կատարվում էին կազմակերպչական և օրենսդրական նախապատրաստությունները: Սեպտեմբերին Միացյալ հայկական հիմնադրամը նշեց իր 10-ամյակը: ՄԱԿ-ի Գլխավոր ասամբլեայում ելույթ ունենալուց հետո, նախագահ Քոչարյանը մեկնեց Լոս Անջելես: Մինչ «Սենչյուրի Պլազա» հյուրանոցում կսկսվեր ՄՀՀ-ի կազմակերպած ընդունելությունը, հավաքվեցինք Քոչարյանը, ես ու Քըրքորյանը: Հանդիպման չորրորդ մասնակիցը Ալեքս Եմենիջյանն էր՝ Քըրքի հավատարիմներից, որը հետագայում գլխավորեց MGM ստուդիան: Նրա հարաբերությունները Քըրքի հետ կարծես հոր և որդու անկեղծ հարաբերություններ լինեին: Այդ հանդիպման ժամանակ էր, որ բազմաթիվ նախագծերի իրականացման մեխանիզմը հաստատվեց: Ինձ ու Ալեքսին հանձնարարվեց կոորդինացնել այդ բոլորը: Հետագայում, երբ սկսվեց ծրագրի իրականացումը, միացյալ աշխատանքները գլխավորեցին սկզբում Արտաշես Թումանյանը, ապա Արմեն Գևորգյանը, և ծրագրի ամբողջ ընթացքում Հարութ Սասունյանը Լինսի հիմնադրամի ծրագրերի պատասխանատուն էր: Քըրքն ահա այսպես սկսեց մասնակցել Հայաստանի զարգացմանը: http://www.facebook.com/notes/vartan-oskanian/ինչպես-քըրքը-հայաստան-եկավ/392652107412652

Очень даже может быть :rolleyes:

Армения установила отношения с Тувалу, признавшей Абхазию и Южную Осетию 16 марта в Организации Объединенных Наций постоянные представители Армении и Тувалу Карен Назарян и Фалема Питан подписали совместное Заявление об установлении дипломатических отношений между двумя государствами. Об этом ИА REGNUM сообщили в пресс-службе МИД Армении. Во время беседы, проведенной в постоянном представительстве Армении в Нью-Йорке, стороны достигли договоренности развивать двустороннее сотрудничество в рамках ООН и других международных организаций. Rambler-Новости В Белоруссии казнены осужденные за взрыв в минском метро Оппозиция предложила бойкотировать НТВ Полицейские застрелили дочь консула Чили в Венесуэле Осенью 2011 году Тувалу признала независимость Абхазии и Южной Осетии. В ответ Грузия разорвала с ней дипломатические отношения.

Я встречал такое в былые времена :biggrin:Но это было сделано так,чтоб судьи не заметили,а не так откровенно :rolleyes2:

Во время и до выборов в России были очень много интересные и креативные транспаранты-вот один из них :biggrin: И ещё одно наблюдение.Культура проведения митингов у русских довольно высокая.Любят они это делать шутив и улыбаясь,что по моему большой плюс :rolleyes:

Бывший премьер наш,Армен Саргсян,большой спец вообще то-уважаю :crazysmile: Он и до сих пор,в своих силах помогает Армении своими связами.200млн долларов инвестиции от Оранжа его рук дело,благодаря которым сегодня президент рапортует о снижении цены интернета в 150 раз. Это он вместе с Дарбиняном и Вазгеном(3 премьеры-бывшие и действующий) несмотря на обиды от Вазгена договорились в Вашингтоне о по тем временам неслыханных займах,грантах и инвестиций в нашу экономику.Это после этой встречи и убили Вазгена. Вообщем,настоящий патриот он и спец,просто во время его премьерства в Армении царили сила и только сила,вот поэтому и он не смог продвигать свои идеи.

Какого *рена ваще?Человеку преднамеренно не дали поливной воды,или из своего собственного парка тракторы к его землю не подпускали,или что то ещё и вот человек из за этого не обрабатывает свою землю и через три года пускают на молоток? И это справедливо? Или ещё вариант.Человек купил землю.У него семья.Он умер и земля передавалась к его сыну,который мал ещё-подрастёт и продолжит дело его отца.Получается нужно эту землю пустить на молоток? Или из за финансовых трудностей человек не может пахать.Ну мало ещё что может быть. Вообщем, слов нет.Պատուհաս ա էդ վարչապետը մեր գլխին :mega_shok:

пипец

Вот откуда взялись диспутанские "историки" во главе с Гиннесом :laugh:

Интересно что выберет Армения,против кого мы будем дружить?

Про анхат дзернаркатерер знаю,а вот про про юрлица не слышал.

Ну "помимо" знаю,а вот "без"...не слышал про такие юридические лица.

Ну это не практично.Во многих местах ещё не признают ничего,кроме печати.

Весь день,с утра до вечера штампую эти счёт-фактуры.А потом,когда между делом иду в банк с печатью или куда то ещё,где нужна печать,то вся работа в офисе парализуется из за отсутствия оного :rolleyes2:

Ай жоховурд,ахар эд мерац мардканц воскорнере хангист тохек,эли :rolleyes2:

Погода под хаш :rolleyes:Упустить такое-грех :ball:

Инфа для раздумья.Банке 2,7% а узум терминал техадрелу хамар :rofl: Рэкетиры несчастные :mega_shok: А без терминала вся эта потасовка с бесналичкой-сплошная головная боль.

Это да.Но это большой шаг,к которому нужно прийти постепенно,придумывая каждые детали,а не так,как сейчас происходит в Армении.Сначала нужно настроить под это законадательную базу,дать время банкам и предприятиям найти взаимовыгодные механизмы и тд и тп.Есть очень многие нюансы.Это не так просто.