Изменеие Названия HAYASTAN на HAYQ

[Mountskier]

Да и вообще как Нация которой и век нет может говорить о нации которой 40000лет!???

[shmidt]

в 6-м веке всего лишь

[Arciv]

Իմ կարծիքով Հայաստան անվան փոփոխության որևէ կարիք չկա։ Բոլորիս համար էլ այս ձևը արդեն ավելի հարազատ է հնչում, քան Հայքը։ «-ստան» ածանցը ծագումով իրանական է, բայց հանդիպում է հայերենում արդեն 5-րդ դարից և մեր լեզվի ամենարտադրողական կենդանի ածանցներից է՝ «տեղ» իմաստով։ Հանդիպում է ինչպես հասարակ, այնպես էլ բազմաթիվ հատուկ անուններում. քարաստան, այգեստան, մրգաստան, անդաստան; Ասորեսան, Հունաստան, Պարսկաստան, Հնդկաստան, Մարաստան, Մարդաստան (վարչական միավոր Մեծ Հայքում)։

Մինչդեռ «-ք» հոգնակիակերտը ժամանակակից գրական հայերենում քարացած ածանց է։

Հայերենը առանց այն էլ բավական մաքրամոլ լեզու է (հմմտ.՝ հեռախոս, հեռուստացույց, խոսափող, համակարգ և այլն), որն, իմ կարծիքով, վատ չէ, բայց ծայրահեղ մաքրամոլությունը կբերի լեզվի խիստ աղքատացման։ Եթե «-ստան»-ը դուրս գցենք միայն նրա համար, որ այն ծագումով իրանական է, ապա, նույն սկզբունքին հետևելով, հայերենից պետք է հանել «-վան», «-շեն», «-ական» և մի քանի այլ իրանական ծագման ածանցներ, ինչպես նաև բազմաթիվ մեզ համար արդեն առօրեկան դարձած բառեր. բաժակ, դանակ, նիզակ, գահ, գավազան, կոնդակ և անձնանուններ. Վարդան, Վահան, Վահագն, Անահիտ, Արշակ, Տիգրան, Արտաշես, Սուրեն, Կարեն, Գուրգեն և այլն։

Վերջում կուզենայի նշել, որ աշխարհի ցանկացած լեզու ունի բազմաթիվ փոխոառություններ, և մեր լեզուն այդ առումով ամենևին վերջին տեղերում չէ

ՀԳ. Հաղորդագրությունը հայերենով հատուկ գրեցի, օտարներին այս ներքին խնդրի քննարկումից հեռու պահելու համար։

Սասունցի Դավթի արձանը Հրապարակ բերելուն կողմ եմ երկու ձեռքով

[NAIRI]

Իմ կարծիքով Հայաստան անվան փոփոխության որևէ կարիք չկա։ Բոլորիս համար էլ այս ձևը արդեն ավելի հարազատ է հնչում, քան Հայքը։ «-ստան» ածանցը ծագումով իրանական է, բայց հանդիպում է հայերենում արդեն 5-րդ դարից և մեր լեզվի ամենարտադրողական կենդանի ածանցներից է՝ «տեղ» իմաստով։ Հանդիպում է ինչպես հասարակ, այնպես էլ բազմաթիվ հատուկ անուններում. քարաստան, այգեստան, մրգաստան, անդաստան; Ասորեսան, Հունաստան, Պարսկաստան, Հնդկաստան, Մարաստան, Մարդաստան (վարչական միավոր Մեծ Հայքում)։

Մինչդեռ «-ք» հոգնակիակերտը ժամանակակից գրական հայերենում քարացած ածանց է։

Հայերենը առանց այն էլ բավական մաքրամոլ լեզու է (հմմտ.՝ հեռախոս, հեռուստացույց, խոսափող, համակարգ և այլն), որն, իմ կարծիքով, վատ չէ, բայց ծայրահեղ մաքրամոլությունը կբերի լեզվի խիստ աղքատացման։ Եթե «-ստան»-ը դուրս գցենք միայն նրա համար, որ այն ծագումով իրանական է, ապա, նույն սկզբունքին հետևելով, հայերենից պետք է հանել «-վան», «-շեն», «-ական» և մի քանի այլ իրանական ծագման ածանցներ, ինչպես նաև բազմաթիվ մեզ համար արդեն առօրեկան դարձած բառեր. բաժակ, դանակ, նիզակ, գահ, գավազան, կոնդակ և անձնանուններ. Վարդան, Վահան, Վահագն, Անահիտ, Արշակ, Տիգրան, Արտաշես, Սուրեն, Կարեն, Գուրգեն և այլն։

Վերջում կուզենայի նշել, որ աշխարհի ցանկացած լեզու ունի բազմաթիվ փոխոառություններ, և մեր լեզուն այդ առումով ամենևին վերջին տեղերում չէ

ՀԳ. Հաղորդագրությունը հայերենով հատուկ գրեցի, օտարներին այս ներքին խնդրի քննարկումից հեռու պահելու համար։

Սասունցի Դավթի արձանը Հրապարակ բերելուն կողմ եմ երկու ձեռքով

[Arin-Berd]

Իմ կարծիքով Հայաստան անվան փոփոխության որևէ կարիք չկա։ Բոլորիս համար էլ այս ձևը արդեն ավելի հարազատ է հնչում, քան Հայքը։ «-ստան» ածանցը ծագումով իրանական է, բայց հանդիպում է հայերենում արդեն 5-րդ դարից և մեր լեզվի ամենարտադրողական կենդանի ածանցներից է՝ «տեղ» իմաստով։ Հանդիպում է ինչպես հասարակ, այնպես էլ բազմաթիվ հատուկ անուններում. քարաստան, այգեստան, մրգաստան, անդաստան; Ասորեսան, Հունաստան, Պարսկաստան, Հնդկաստան, Մարաստան, Մարդաստան (վարչական միավոր Մեծ Հայքում)։

Մինչդեռ «-ք» հոգնակիակերտը ժամանակակից գրական հայերենում քարացած ածանց է։

Հայերենը առանց այն էլ բավական մաքրամոլ լեզու է (հմմտ.՝ հեռախոս, հեռուստացույց, խոսափող, համակարգ և այլն), որն, իմ կարծիքով, վատ չէ, բայց ծայրահեղ մաքրամոլությունը կբերի լեզվի խիստ աղքատացման։

[Arciv]

Arin-Berd,

Ինչ է նշանակում վերադարձնել Հայրենիքի հին անվանումը։ Իսկ ինչու՞ պետք է այն վերադարձնել: Ինչ է «նոր» անվանումը հայերեն չէ՞: Այդ դեպքում ինչու՞ չվերադարձնել նաև Սևանա լճի հին անվանումը՝ Գեղարքունյաց ծով, ինչու՞ Երևանը չկոչել Էրեբունի։

Որքան ես հասկացա այս բաժնի քննարկումներից, Հայքի կողմնակիցների հիմնական կռվանն այն է, որ «–ստան»–ը հայերեն չէ։ Ես էլ բերեցի բազմաթիվ օրինակներ ցույց տալու, որ «–ստան»–ը արդեն մեր լեզվի Ոսկեդարից լրիվ հայացված է՝ անշուշտ ծագմամբ լինելով իրանական։ Հասկանում ես, ի տարբերություն «տելեվիզորի» Հայաստան բառը ձևավորվել է մեր լեզվում, այդ լեզվի զարգացման հետևանքով և վերցված է չէ, չգիտեմ, «քոչվորներից», «վայրենիներից», «թշնամիներից» և այլն։

Հետո մի կարևոր հանգամանք. հապա, ի՞նչ պետք է անենք մեր նոր գրականության այն դասականների հետ, որոնք օգտագործում են, համենայն դեպս, իմ ականջին շատ հարազատ հնչող Հայաստան բառը՝ «Ես իմ անուշ Հայաստանի ....», «Հայաստան ասելիս ...», «Հայաստան՝ երկիր դրախտավայր... »։

Գիտես, առանց այն էլ մեր ժողովուրդը, լինելով հիմնականում անհատականություններից կազմված հանրույթ, շատ հարցերում տարակարծիք է, բաժան–բաժան... Արդյո՞ք մեզ պետք է նոր խնդիր, այն էլ, իմ կարծիքով, խիստ երկրորդական որի շուրջ մեր կարծիքները կրկին պետք է խաչաձևվեն կամ կիսվեն։

Տե՛ս քվեարկության արդյունքները, և ամեն ինչ պարզ կդառնա ...

Բոլոր իմ կողմից բերված ածանցները և անձնանունները ունեն իրանական (մասամբ նաև պարսկական, բայց հիմնականում պարթևական) ծագում, բայց դրանք վաղուց արդեն հայերեն են, այնքան հայերեն, որ հատուկլեզվաբանական պատրաստություն չունեցող մարդը դրանք գիտակցում է հենց այդպես։

Քո թույլատրությամբ դրանց բոլորին մեկիկ–մեկիկ չանդրադառնամ։

Ուղղակի կուզենայի նշել, որ լեզուների ցեղակից բառապաշարի քննարկման ժամանակ կարևոր է ոչ թե արտաքին նմանությունները, այլ հնչյունական օրենքները։ Հայերենում բացառությամբ մի քանի դեպքերի (ինչպես ասենք «վեր») «վ»–ով սկսվող գրեթե բոլոր բառերն ունեն իրանական ծագում, որովհետև հայերենը դեռևս նախագրային շրջանում հին հնդեվրոպական «w»-ն փոխել է «գ»–ի, մինչդեռ հնդեվրոպական լեզուների մեծ մասը՝ այդ թվում նաև միջին իրանական լեզուները այս անցումը չունեն, հմմտ.՝ «գինի» vs. вино, wine, «գետ» vs. вода, water և այլն (օրնակները շատ են), իսկ լեզվաբանական օրենքներն գործում են գրեթե մաթեմատիկական ճշտությամբ։ Հետևաբար, «վարդ»–ը եթե բնիկ լիներ մենք պետք է սպասեինք մի բառաձևի, որը պետք է սկսվեր «գ»–ով, բայց քանի որ այն «վ»–ով է, ապա դա իրանական փոխառություն է, առավել ևս, եթե մենք ունենք միջին պարսկերեն vard «ծաղիկ, վարդ», իսկ պարթևերենում նշանավոր Վարդան տոհմի անվանումը։

Այնպես որ, ոչինչ «պարսկականացնել» պետք չէ (օրինակ, ես համարում եմ սխալ, երբ, դատելով աստվածության անունից, այն գործառութային տեսանկյունից նույնպես համարում են իրանական. հենց Վահագնի պարագայում, չնայած անունը ծագմամբ պարթևական է, բայց գործառութային տեսանկյունից մեր Վահագնը լիովին նույնական չէ իրանականի հետ), բայց պետք չէ նաև ամեն ինչ «հայկականացնել», առավել ևս, որ, ինչպես արդեն նշել եմ, փոխառություններկատարելն ամենևին չի նսեմացնում տվյալ լեզուն՝ հարկի և տեղին փոխառությունը ընդհակառակը այն հարստացնում է, իսկ հայերենը, առանց դույզն ինչ չափազանցության կամ ավելորդ սնապարծության, աշխարհի ամենահարուստ, ճկուն և սեփական լեզվամիջոցների հաշվին զարգացման մեծ ներուժ ունեցող լեզուներից է։ Վկա՝ Google–ի էջի հայերեն տարբերակը, որն անշուշտ որոշ թերություններով, բայց ընդհանուր առմամբ ցույց է տալիս մեր լեզվի արդի նորամուծություններին համարժեք արձագանքելու լայն հնարավորությունները։

Իմ կարծիքով, «հին» ձևերին վերադառնալու հարկ կա հայերենի անձնանվանական համակարգում՝ հատկապես կանացի անունների դեպքում։ Այսպես շարունակելով մենք առաջիկայում կկորցնենք այնպիսի պատմական անձնանուններ, ինչպիսիք են՝ Աշխենը, Փառանձեմը, Հռիփսիմեն, Սաթենիկը, Հեղինեն, Մարյամը, Շուշանը, Նվարդը կամ Միհրանը, Մերուժանը, Վարուժանը, Մխիթարը, Աբգարը, Հմայակը, Համազասպը, Շավարշը, որոնք, համարվելով «պառավի» կամ «բիձու» անուններ, արդեն իրենց տեղը զիջում են «սԱվրեմեննի» Լիզային, Էլենին, Էլիզային, Լիանային, Դիանային, Մարիաննային, Սյուզիին կամ Ռոբերտին, Ռուդիկին, Արկադիին, Մելսին և այլն։

Այս սա, իմ կարծիքով, արդեն լուրջ խնդիր է ....

Ու սենց էլ ապրում ենք, էլի

[СИМОН]

Ув. Арцив, хорошо бы еще на русском языке, для того чтобы все было понятно, ведь интересно ваше мнение, а ознакомиться я сним не могу Армянским пока не владею.

[Arciv]

Ув. Арцив, хорошо бы еще на русском языке, для того чтобы все было понятно, ведь интересно ваше мнение, а ознакомиться я сним не могу    Армянским пока не владею.

[Arin-Berd]

Arciv,

Որքան ես հասկացա այս բաժնի քննարկումներից, Հայքի կողմնակիցների հիմնական կռվանն այն է, որ «–ստան»–ը հայերեն չէ։

[Arin-Berd]

Հայերենում բացառությամբ մի քանի դեպքերի (ինչպես ասենք «վեր») «վ»–ով սկսվող գրեթե բոլոր բառերն ունեն իրանական ծագում, որովհետև հայերենը դեռևս նախագրային շրջանում հին հնդեվրոպական «w»-ն փոխել է «գ»–ի, մինչդեռ հնդեվրոպական լեզուների մեծ մասը՝ այդ թվում նաև միջին իրանական լեզուները այս անցումը չունեն, հմմտ.՝ «գինի» vs. вино, wine, «գետ» vs. вода, water և այլն (օրնակները շատ են), իսկ լեզվաբանական օրենքներն գործում են գրեթե մաթեմատիկական ճշտությամբ։ Հետևաբար, «վարդ»–ը եթե բնիկ լիներ մենք պետք է սպասեինք մի բառաձևի, որը պետք է սկսվեր «գ»–ով, բայց քանի որ այն «վ»–ով է, ապա դա իրանական փոխառություն է, առավել ևս, եթե մենք ունենք միջին պարսկերեն vard «ծաղիկ, վարդ», իսկ պարթևերենում նշանավոր Վարդան տոհմի անվանումը։

[Arciv]

Arin-Berd,

Ոչ միայն հայերեն չէ, այլ Միջին Ասիականին է նման: