Перейти к публикации

Ռուբեն Հախվերդյանի երգեր


cartesius

Рекомендованные сообщения

ԿԻԹԱՌ

Օրերը անցնում են՝

Հրելով մեկմեկու,

Մեկ՛-մեկ, բութ, ձանձրալի,

Մեկ-մեկ, լուռ, ահարկու...

Գաղտնիքներն իմ սրտի

Ես ու՞մ եմ պահ տալու,

Առանց քեզ աշխարհում

Ես ո՞նց եմ ապրելու։

Ախ կիթառ, կիթառ, սրտակից բարեկամ,

Ախ կիթառ, կիթառ, իմ ընկեր իսկական։

Ո՞վ է քեզ հնարել

Հրաշքով մոգական

Այդքան նուրբ ու քնքուշ

Ու այդքան տիրական։

Դա ասում ես՝ սիրիր

Այս աշխարհը դաժան,

Եվ մարդկանց արժանի,

Եվ մարդկանց անարժան։

Ախ կիթառ, կիթառ, սրտակից բարեկամ,

Ախ կիթառ, կիթառ, իմ ընկեր իսկական։

Դու անհույս օրերի

Հուսալի իմ ընկեր,

Երջանիկ պահերիս

Սուրհանդակն ես դարձել։

Եղել են և կանայք,

Եվ բազում ընկերներ,

Բայց իմ նեղ օրերին

Կողքիս դու ես եղել։

Ախ կիթառ, կիթառ, սրտակից բարեկամ,

Ախ կիթառ, կիթառ, իմ ընկեր իսկական։

Երբ իջնում է հոգուս

Անթափանց մթություն,

Երբ թվամ է, թե վերջ

էլ չկա փրկություն,

Հրեշտակները պոկվում

Քո ոսկե լարերից,

Լույս տափս խավարում

Ու հանգչում են նորից։

Ախ կիթառ, կիթառ, սրտակից բարեկամ,

Ախ կիթառ, կիթառ իմ ընկեր իսկական։

http://www.livejournal.com/users/hakhverdyan/3289.html

Изменено пользователем cartesius (история изменений)
Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

  • Ответы 136
  • Создано
  • Последний ответ

Лучшие авторы в этой теме

Лучшие авторы в этой теме

ԱՆՁՐԵՎ

Թույլ տուր սիրելիս իջնել փողոց,

Հենց էսպես` առանց անձրևանոց,

Կատաղած անձրևը, սառն անձրևը

Մարդկանցից մաքրել է փողոցները,

Փողոցից մաքրել է կեղտն ու փոշին,

Կատաղած անձրևը, սառն անձրևը

Մարդկանցից մաքրել է փողոցները,

Փողոցից մաքրել է կեղտն ու փոշին:

Իսկ մարդիկ փակվել են տներում,

Իրենց փայփայած օջախներում,

Մարդիկ, տես, ուտում են, հետո կուշտ գխտում են,

Հաստավոռ կանայք, տես բանբաստում են,

Տելեվիզրով դեռ չի սկսվել կինոն,

Մարդիկ, տես, ուտում են, հետո կուշտ գխտում են,

Հաստավոռ կանայք, տես բանբաստում են,

Տելեվիզրով դեռ չի սկսվել կինոն:

Դիմացի պատուհանից մի կին

Վախեցած նայում է լվացքին,

Իսկ նրա ճաղատ ու գունատ մարդը

Կարծես թե ուրախ է ու զվարթ`

Անձրևը լվացել է նրա ժիգուլին,

Իսկ նրա ճաղատ ու գունատ մարդը

Կարծես թե ուրախ է ու զվարթ`

Անձրևը լվացել է նրա ժիգուլին:

Թույլ տուր, սիրունիկս,

Իջնել փողոց, առանց անձրևանոց,

Քայլել անձրևի տակ, հենց էսպես, աննպատակ,

Աշնան վերջին, վերջին անձրևի տակ

Վազել մտնել ուղիղ դպրոցի բակ:

Այնտեղ բոլորն իմ ընկերներն են,

Այնտեղ չունեմ թշնամիներ,

Այնտեղ ամեն ինչ այնքան պարզ է,

Այնտեղ չկան կեղծ ժպիտներ,

Այնտեղ ընկերդ չի լքի,

Երբ քեզ պատժել են անտեղի,

Այնտեղ կեղծիքը չի անցնի,

Եվ նույնիսկ սերը իսկական է,

Եվ իսկական է մարդկությունը,

Որը հիմա շատ հազվագյուտ հիվանդություն է:

Որտե՞ղ, այդ ի՞նչ կռվում կորան,

Իմ ընկերները իսկական:

Ինչ ահավո՜ր բանտարկություն է

Ընտանեկան երջանկությունը:

Թույլ տուր սիրելիս իջնել փողոց,

Հենց էսպես` առանց անձրևանոց,

Կատաղած անձրևը, սառն անձրևը

Մարդկանցից մաքրել է փողոցները,

Փողոցից մաքրել է կեղտն ու փոշին,

Կատաղած անձրևը, սառն անձրևը

Մարդկանցից մաքրել է փողոցները,

Փողոցից մաքրել է կեղտն ու փոշին:

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

ԻՐԻԿՈՒՆ

Օրը հանգավ, ահա և իրիկունը փռեց

Իր հնամաշ շորերը, որ կարկատի հուշերը

Վաղուց ապրած արկածների:

Մայրամուտի վառվող արև, արևն ու ես

Մենք քեզ փնտրում ենք, միասին փնտրում ենք քեզ

Մայրամուտի արևն ու ես

Մենք փնտրում ենք, մենք փնտրում ենք քեզ

Իրիկուն իմ բարի իրիկուն,

Ի՞նչ գաղտնիք կա քո մութ, քո կապույտ հայացքում

Իմ բարի իրիկուն:

Մայրամուտի վառվող արև, արևն ու ես

Մենք քեզ փնտրում ենք, միասին փնտրում ենք քեզ

Մայրամուտի արևն ու ես

Մենք փնտրում ենք, մենք փնտրում ենք քեզ

Իրիկուն իմ բարի իրիկուն,

Ի՞նչ գաղտնիք կա քո մութ, քո կապույտ…

Դու ես ու ես, դու դեռ իմ հուշերում ես,

Լսիր, մեր սերն ապրեց իր կյանքը

Բայց նրա արձագանքը մինչև հիմա

Սրտումս կա:

Իրիկուն, իրիկուն, բարի կախարդ,

Դու նայում ես, նայում ինձ անթարթ

Ինձ ասա իմ բարի իրիկուն,

Ի՞նչ գաղտնիք կա քո մութ հայացքում:

Իրիկուն, իրիկուն, բարի կախարդ,

Դու նայում ես, նայում ինձ անթարթ

Ինձ ասա իմ բարի իրիկուն,

Ի՞նչ գաղտնիք կա քո մութ հայացքում:

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

ԿԱՊՈՒՅՏ ՆԺՈՒՅԳՆԵՐ

Բայց կանցնեն այս օրերը ուրախ

Կսահեն ժպիտները քո մեղմ

Քամու պես իմ հոգին շոյելով կկորչեն:

Կախարդված աշխարհից էլ ոչինչ չի մնա

Ու հեքիաթն անավարտ ու անմիտ կթվա,

Ու անմիտ կթվա քո աչքին:

Կախարդված աշխարհից էլ ոչինչ չի մնա

Ու հեքիաթն անավարտ ու անմիտ կթվա,

Ու անմիտ կթվա քո աչքին:

Երջանիկ այս պահերն իմ, Աստված,

Ես գիտեմ, թե ինչու ես տվել,

Որ դրանք մեզանից դու խլես,

Դրանց տեղ բաժանես կարոտներ:

Ու դատարկ աշխարհում կարոտներն են շրջում

Թափառում ու փնտրում,

Թափառում ու փնտրում են իրար:

Ու դատարկ աշխարհում կարոտներն են շրջում

Թափառում ու փնտրում,

Թափառում ու փնտրում են իրար:

Երբ գիշերն է իջնում մեզ վրա,

Մեր աջքերն են փակվում,

Մեր կապույտ նժույգները մեզնից

Հեռանում ու փնտրում են իրար:

Եվ այնպես կամացուկ, որ հանկարծ չարթնանանք,

Մեզ թողնում են նրանք ու դանդաղ նեռանում,

Ու դանդաղ հեռանում մեզանից:

Եվ այնպես կամացուկ, որ հանկարծ չարթնանանք,

Մեզ թողնում են նրանք ու դանդաղ նեռանում,

Ու դանդաղ հեռանում մեզանից…

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

ԹԱՓԱՌԱՇՐՋԻԿ

Թափառաշրջիկ,

Թափառաշրջիկ, եղբայր իմ,

Ու՞ր են քեզ տանում

Հոգնած ոտքերդ։

Թե կամ հեռուներ,

Հեռուները քո սրտում են

Եվ քո խելագար

Խենթ հայացքում։

Եվ քո խելագար

Երազներում,

Եվ քո խելագար

Խենթ երգերում։

Թափառաշրջիկ,

Ինձ պարզիր քո ձեռքը

Ու տար ինձ քեզ հետ,

Դու գտել ես ելքը,

Ազատ է տիեզերքը բոլորի համար։

Եվ մեծահարուստ արքաների

Եվ մուրացկանի համար դժգույն,

Եվ գեղեցկագույն տիկինների,

Եվ թափառական ասպետների համար։

Ազատ է տիեզերքը բոլորի համար,

Ազատ է մոլորակն այս բոլորի համար,

Ազատ են ճամփաները բոլորի համար,

Ազատ է այս աշխարհը բոլորի համար։

Երբ կդադարի պտտվելուց

Այս հոգնած աշխարհը,

Մոլորակը պատերազմների։

Երբ կդադարի

Տոնական այս երթը,

Երթը տոնական մեռյալների։

Թափառաշրջիկ,

Ինձ պարզիր քո ձեռքը

Ու տար ինձ քեզ հետ,

Դու գտել ես ելքը։

Ազատ է տիեզերքը բոլորի համար,

Ազատ է մոլորակն այս բոլորի համար,

Ազատ են ճամփաները բոլորի համար,

Ազատ է այս աշխարհը բոլորի համար։

http://www.livejournal.com/users/hakhverdy...html?mode=reply

Изменено пользователем cartesius (история изменений)
Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

ՆԱ ԻՐ ՍԵՐԸ ԾԱԽԵՑ

Լուռ քայլում է տղան, և հոգին նրա սև է,

Նա այսօր կորցրեց իր սիրած աղջկան,

Որը իմ կարծիքով պարզապես մի պոռնիկ էր,

Նա իր սերը ծախեց ու գնաց ռեստորան,

Մի տխրիր, իմ ընկեր, նա կոշիկդ չարժեր,

Եվ հիմար կլինես դու, եթե կարծես, որ

Կորցրել ես մի գանձ, որ երբեք չես գտնի`

Պարզապես նա տիկնիկ էր:

Գեղեցիկ հագնված ու այնքան գեղեցիկ ժպիտով,

Որ ափսոս, դա նրա սեփականն էր:

Միշտ այդպես է լինում, երբ կատվին չափից շատ ես սիրում,

Փաղաքշում ու խաղում նրա հետ, նա ճանկերն է խրում,

Ու պոչը շարժելով կամացուկ հեռանում:

Միշտ այդպես է լինում, մեզ թողնում են նրանք,

Ում համար մենք պատրաստ ենք անել ամեն ինչ,

Ու թողնում են այնպես, որ կարծես թե ոչինչ չի եղել,

Որ կարծես թե ամեն ինչ կարգին է:

Լուռ քայլում է տղան, և հոգին նրա սև է,

Նա այսօր կորցրեց իր սիրած աղջկան,

Որը իմ կարծիքով պարզապես մի տիկնիկ էր…

Изменено пользователем cartesius (история изменений)
Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

ԵՐԵՎԱՆԻ ԳԻՇԵՐՆԵՐՈՒՄ

Երևանի գիշերներում

Լուսնի ափսեն է գլորվում,

Ու հեռավոր արվարձանում

Արծաթե հետքն է իր թողնում:

Երբ միայնակ եմ ես լինում,

Քայլերն այստեղ են ինձ բերում,

Ու հուշերիս լքված այգում

Ես անցյալիս եմ հանդիպում:

Իմ հուշերի անհատակ ջրհորում

Քո խենթացնող կիսադեմն է լողում,

Ես խեղդվեցի էս կեխտոտ քաղաքում,

Ու չկա ազատում,

Իմ հուշերի անհատակ ջրհորում

Դու իմ անունն ես տալիս, ու կանչում,

Ես խեղդվեցի էս կեխտոտ քաղաքում

Ու չկա փրկություն:

Իմ քնքուշ սևահեր,

Իմ քնքուշ սևահեր,

Դու ինձ ո՜ւմ ես թողել,

Ինձ թողել, հեռացել:

Ասա դու ո՞վ ես, որտեղի՞ց,

Ի՞նչ ես այդպես լուռ հառաչում:

Ես հեռացել եմ ինձանից

Եվ ինձ արդեն չեմ ճանաչում:

Իսկ ի՞նչ ես կորցրել այստեղ,

Ի՞նչ ես փնտրում այս կողմերում:

Ես իմ երազն եմ կորցրել

Երևանի գիշերներում:

Քո հանգուցյալ տատիկի սենյակում,

Ուր մահճակալն էր անվերջ կոտրվում,

Գինու կիսատ շշերի արանքում

Դու հավերժ սեր էիր ինձ խոստանում,

Քո բոլշեվիկ տատիկի սենյակում,

Ուր մահճակալն էր անվերջ ճռճռում,

Գինու կիսատ շշերի արանքում

Դու հավերժ սեր էիր ինձ խոստանում:

Իմ քնքուշ սևահեր,

Դու ինձ ում ես թողել,

Դու ինձ ում ես թողել,

Ինձ թողել, հեռացել:

Ես լուսնոտի պես արթնացել,

Ու տանիքներն եմ բարձրանում,

Ես իմ անցյալն եմ կորցրել

Երևանի գիշերներում:

Երևանի գիշերներում

Լուսնի ափսեն է գլորվոմ,

Ու իմ կարմիր երգի վրա

Արծաթե հետքն է իր թողնում:

Ձայնապնակն ու այս հին մեղեդին

Մենք կորցրինք առհավետ, իմ անգին,

Մի օր փակվեց սենյակի դուռը հին,

Երբ կոտրվեց տատիկի հայելին,

Ձայնապնակն ու այս հին մեղեդին

Մենք կորցրինք առհավետ, իմ անգին,

Մի օր փակվեց սենյակի դուռը հին,

Երբ կոտրվեց տատիկի հայելին:

Իմ քնքուշ սևահեր,

Դու ինձ ում ես թողել,

Դու ինձ ում ես թողել,

Ինձ թողել, հեռացել:

Երևանի գիշերներում

Լուսնի ափսեն է գլորվում…

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

ԵՐԱԺԻՇՏՆԵՐԻ ՔԱՂԱՔ

Ամուսինդ, տիկին, խռռացնում է քնում,

Շուռ ու մուռ է գալիս անկողնում,

Դուք գիշերն արթնացել ձեզ տանջող հուշերից,

Եվ ինձ հյուր եք եկել երազում,

Դուք հիշել եք տիկին, մեր սիրո ծառուղին,

Ուր եղյամն է հիմա փայլփլում,

Ես հիշում եմ, տիկին, այն քնքուշ օրիորդին,

Իմ հեռու հեռավոր հուշերում:

Ես հիշում եմ քաղաքն իմ,

Երբ մարդիկ ապրում էին մարդկանց նման,

Եվ տղաներիդ խենթ ու խելառ, իմ Երևան,

Եվ աղջիկներին քո աննման,

Եվ տղաներիդ խենթ ու խելառ, իմ Երևան,

Եվ աղջիկներին քո աննման:

Դուք գիշերն արթնացել, դուք հուզվել եք, տիկին,

Ձեր ճնշումն է հիմա բարձրացել,

Ձեր ճնշումը, տիկին, ոչ ոք չի իջեցնի,

Ձեզ, ավաղ, ոչ մի դեղ չի փրկի,

Դուք փակվել եք ինձ հետ հուշերի զնդանում,

Որտեղից մենք չունենք ազատում,

Դուք փակվել եք ինձ հետ հուշերի զնդանում,

Որտեղից մենք չունենք…

Ես հիշում եմ քաղաքն իմ,

Երբ մարդիկ ապրում էին մարդկանց նման,

Եվ տղաներիդ խենթ ու խելառ, իմ Երևան,

Եվ աղջիկներին քո աննման,

Եվ տղաներիդ խենթ ու խելառ, իմ Երևան,

Եվ աղջիկներին քո աննման:

Իսկ հիշո՞ւմ եք, տիկին, մեր սիրո ծառուղին,

Կարուսելը մեր հին, ու այգին,

Կարուսելը, տիկին, պտտվում է կրկին,

Հիշեցնում մեր սիրո մեղեդին,

Կարուսելը, տիկին, պտտվում է կրկին,

Հիշեցնում մեր սիրո…

Ես հիշում եմ քաղաքն իմ,

Երբ մարդիկ ապրում էին մարդկանց նման,

Եվ տղաներիդ խենթ ու խելառ, իմ Երևան,

Եվ աղջիկներին քո աննման,

Եվ տղաներիդ խենթ ու խելառ, իմ Երևան,

Եվ աղջիկներին քո աննման:

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

ԻՄ ՍՊԻՏԱԿ ԱՂԱՎՆԻՆ

Երգն իմ, իմ սպիտակ աղավնին,

Նա քեզ մոտ է թռչում, իմ անգին,

Նրան դեմ է ելել չար քամին,

Բայց թռչում է դեռ իմ աղավնին:

Հույսն իմ, իմ սպիտակ աղավնին

Քամու դեմ է կռվում, իմ անգին,

Ա՜խ, թևերը հոգնել են նրա,

Վախենամ, թե նա քեզ չհասնի:

Բայց թռչում է դեռ իմ աղավնին

Քամու դեմ կռվելով, իմ անգին,

Ու ինչքան էլ փչի չար քամին,

Նա կիջնի քո քնքուշ ձեռքերին:

Լույսն իմ, մարելու եզերքին,

Քեզ համար է վառվում, իմ անգին,

Նա ուզում է դիպչել քո ստվերին

Ու հանգչել, ու հանգչել քո դեմքին:

Սերն իմ, իմ սպիտակ աղավնին,

Նա քեզ մոտ է թռչում, իմ անգին,

Նա ուզում է դիպչել քո ստվերին,

Ու հանգչել քո քնքուշ ձեռքերին:

Բայց թռչում է դեռ իմ աղավնին

Քամու դեմ կռվելով, իմ անգին,

Ու ինչքան էլ փչի չար քամին,

Նա կիջնի քո քնքուշ ձեռքերին:

Քո ձեռքերին, քո ձեռքերին

Կիջնի սպիտակ իմ աղավնին

Իմ միակ, իմ անգին

Քո ձեռքերին, քո ձեռքերին

Կիջնի սպիտակ իմ աղավնին

Իմ միակ, իմ անգին:

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

ԾԱՌԸ

Անցան օրեր հատ-հատ, անցան օրեր զույգ-զույգ,

Ճաշակեցինք և սեր, և տառապանք, և սուգ,

Ինձ հոգնեցրին արդեն օրերը լայն ու նեղ,

Ինձ հոգնեցրին արդեն մեղավոր ու անմեղ,

Ինձ հոգնեցրին արդեն տխրությունն այս ցանցառ,

Եվ կարոտներն այս խեղճ ինձ հոգնեցրին արդեն,

Բա՛ց քո կեղևը, ծառ, ինձ ա՛ռ կեղևիդ մեջ,

Ա՛ռ ինձ կեղևիդ մեջ, ես կփակվեմ քո մեջ,

Ինձ ա՛ռ կեղևիդ մեջ, այս անծաղիկ դարում,

Ես կփակվեմ քո մեջ, որպես փոքրիկ գարուն,

Որպես թաքուն թախիծ տերևներիդ խորքում,

Ես կփայլեմ տխուր ու կմտնեմ խոր քուն,

Ու թե հողմերը գան, որ ինձ խլեն քեզնից,

Ես կարթնանամ իմ ծառ, կորոտանք մեկից,

Ես կճկվեմ քեզ հետ, ես կձգվեմ քեզ հետ,

Ու հողմերի ձեռքից ես կփրկվեմ քեզ հետ,

Ես կփրկվեմ քեզ հետ, ես կփրկվեմ քեզ հետ,

Ու մի թաքուն գիշեր, երբ բոլորը քնեն,

Ես քեզ կախարդական բառեր կկրկնեմ,

Կելնենք կամաց-կամաց, կերթանք թաքուն-թաքուն,

Ու քնի մեջ նրան կդարձնենք անքուն,

Նրա երազի մեջ կախարդական մի ծառ

Մարդկային ձև կառնի, կշնկշնկա կամաց,

Ու մարդկային լեզվով, որպես լեգենդ պայծառ,

Կբարբառի նրան անհատ կորած մի սեր

Ու մի անհուն կարոտ, ու մի անհուն կարոտ…

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

ՃԵՐՄԱԿ ՁԻՍ

Նորից բացվում է լուսաբացը,

Իմ առաջին ու վերջին սեր,

Երկինքը աչքերիդ պես թաց է,

Ճակատագրից, ճակատագրից,

ճակատագրից պոկված նվեր:

Վերջին անգամ ների՛ր ինձ, Տե՛ր,

Տե՛ս, կորցրել եմ քաջությունս

Իմ թշնամու անունն է սեր,

Բայց նա է հենց, բայց նա է հենց,

Բայց նա է հենց երջանկությունս:

Ես կորցրել եմ ճերմակ ձիս,

Իմ ոսկեթամբ ժառանգությունը,

Ինչպե՞ս ելնեմ այս անտառից,

Երբ կորցրել եմ, երբ կորցրել եմ,

Երբ կորցրել եմ ուղղությունս:

Այս ի՞նչ կախարդ ինձ կախարդեց,

Ո՞վ ինձ նետեց անտակ անդունդը,

Ինձ բաց ծովում մեկը խեղդեց,

Բայց պահպանեց, բայց ինձ փրկեց,

Բայց ինձ ժպտաց հաջողությունը:

Ես իջեցրել եմ իմ դրոշը

Հպարտություն կոչվող նավի,

Վիճակը իմ խիստ անօրոշ է`

Պարտության մեջ եմ, պարտության մեջ եմ,

Պարտության մեջ եմ կամովի:

Ահա իմ փայ երջանկությունը,

Որն ինձ, ավա՜ղ, շուտ կլքի,

Իսկ իմ խղճի հաշվետվությունը

Երգի ձևով, երգի նման,

Երգի թևով կփոխանցվի:

Մի կողմ թողեք անմիտ վեճերը,

Աննպատակ ու անտեղի,

Ես կորցրի մտքիս եջերը,

Եվ ճիշտ հասցեն, և ճիշտ հասցեն,

Եվ ճիշտ հասցեն իմ այստեղի:

Նորից բացվում է լուսաբացը,

Իմ քաղցր թույն, իմ սրտակեր,

Երկինքը աչքերդ պես թաց է,

Ճակատագրից, ճակատագրից,

Ճակատագրից պոկված նվեր…

Изменено пользователем cartesius (история изменений)
Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

ԲԱՐԻ ԼՈՒՅՍ, ՏԻԿԻՆ ԱՐՈՒՍ

Բարի լույս, տիկին Արուս,

Քո լվածքը չորացել է,

Հայացքի մեջ քո անհույս

Արցունքներդ քարացել են,

Խոհանոցդ մաս-մաքուր,

Ամաններդ լվացված են,

Մեր համով-հոտով մորքուր

Տված հացդ օրհնված է:

Եվ հիմա, նստած մենակ,

Դու հիշում ես քո անցյալը,

Իսկ մատներդ շարունակ

Փորփրում են քո ձավարը:

Մարդը քո` վարպետ Արտաշը

Իր հոգին Աստծուն տվեց,

Ու թեև վարքով անտաշ էր,

Բայց խելոք էր ձեռներեց:

Նա ուներ ոսկե ձեռքեր,

Ու շարեց պատերը տան,

Նա կապեց կտուրը ձեր,

Սարքեց դուռ ու պատուհան:

Իսկ հետո, երբ ծնվեցին,

Զավակները քո աննման,

Տունը քո լցվեց սիրով

Ու շնչով երջանկության

Նա ուներ մի թուլություն`

Մեզանից ո՞վ է անբիծ,

Սիրում էր ընկերություն

Խմիչքի հետ ոգելից:

Ամուսինդ լուռ ու մունջ էր,

Նա մռայլ էր, չխոսկան,

Երբ խմում էր` հայհոյում էր,

Հիշում մորդ անպայման:

Ու թեև քեզ հայհոյում էր,

Բայց իրոք, առանց թույնի,

Վաղեմի սովորություն է`

Մարդ պետք է արտահայտվի:

Բայց հիմա էլ նա չկա`

Տանդ սյունն ու հենարանը,

Մնացել ես մեն-մենակ

Քո դատարկ ու մռայլ տանը:

Զավակներդ չվեցին

Ու թռան օտար ափեր,

Նույնիսկ չեն էլ մտածում,

Որ թողել են քեզ անտեր:

Բարի լույս, տիկին Արուս,

Քո լվացքը չորացել է,

Հայացքի մեջ քո անհույս

Արցունքներդ քարացել են:

Խոհանոցդ մաս-մաքուր,

Ամաններդ լվացված են,

Մեր համով-հոտով մորքուր,

Տված հացդ օրհնված է:

Բարի լույս, տիկին Արուս,

Քո լվածքը չորացել է,

Բարի լույս, տիկին Արուս

Տված հացդ օրհնված է…

Изменено пользователем cartesius (история изменений)
Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

ԱՇՈՒՆ

Իմ այգում հիմա աշուն է,

Ես ու ծերացած իմ շունը

Հոտոտում ենք աղբակույտը անցյալի,

Շունս պոչն ուրախ շարժում է,

Աղբակույտից քաշում, հանում է

Հնացած իրեր, որ պետք չեն ոչ-ոքի:

Դատարկ այգի, ու մի խոնավ քամի,

Եվ ծխացող կույտեր տերևների,

Դատարկ այգի, ու մի խոնավ քամի,

Ու ծխացող հուշերն իմ անցյալի:

Ափսոսանք ու սեր, ավելորդ հույսեր,

Հեռացող քայլեր իմ անցյալի,

Հուսահատ անձրև, աղբակույտ անձեր,

Հին իրեր, որ պետք չեն ոչ-ոքի:

Մի մաշված կոշիկ, որ չեն հագնի,

Մի անսեռ տիկնիկ` առանց գլխի,

Մի սև հովանոց, մի լուսանկար

Ու մի հայելի…

Իմ այգում հիմա աշուն է,

Ես ու ծերացած իմ շունը

Հոտոտում ենք աղբակույտը անցյալի,

Շունս պոչն ուրախ շարժում է,

Աղբակույտից քաշում, հանում է

Հնացած իրեր, որ պետք չեն ոչ-ոքի:

Դատարկ այգի, ու մի խոնավ քամի,

Եվ ծխացող կույտեր տերևների,

Դատարկ այգի, ու մի խոնավ քամի,

Եվ ծխացող հուշերն իմ անցյալի:

Քամին, ցնորված ծերունին

Շուռումուռ է տալիս աղբակույտը

Եվ նստարանին քնած շրջմոլիկը արթնանում է…

Ափսոսանք ու սեր, ավելորդ հույսեր,

Հեռացող քայլեր իմ անցյալի,

Հուսահատ անձրև, աղբակույտ անձեր,

Հին իրեր, որ պետք չեն ոչ-ոքի:

Մի մաշված կոշիկ, որ չեն հագնի,

Մի անսեռ տիկնիկ` առանց գլխի,

Մի սև հովանոց, մի լուսանկար

Ու մի հայելի…

Իմ այգում հիմա աշուն է,

Ես ու ծերացած իմ շունը

Հոտոտում ենք աղբակույտը անցյալի,

Շունս պոչն ուրախ շարժում է,

Աղբակույտից քաշում, հանում է

Հնացած իրեր, որ պետք չեն ոչ-ոքի:

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

ՈՐ ՍԱՐԵՐԸ ՄԵՐ ՉՄՆԱՆ ԱՆՏԵՐ

Սարերում բացվել են կակաչները,

Սարերում հրդեհ է իսկական,

Լավագույն տղերքը հեռանում են,

Որ երբեք, երբեք էլ ետ չգան,

Լավագույն տղերքը հեռանում են,

Որ երբեք, երբեք էլ ետ չգան:

Երբ նորից բացվեն գարնան դռները,

Ու ծոցվոր հարսները մայրանան,

Կհիշվեն հավերժ այն անունները,

Տղերքի, որոնք արդեն չկան,

Կհիշվեն հավերժ այն անունները,

Տղերքի, որոնք արդեն չկան:

Այդ արյունն է ձեր, կռվող տղաներ,

Իր կարմիր գույնով սարերը ներկել,

Դուք, որ կյանքը ձեր մեզ տվիք նվեր,

Որ սարերը մեր չմնան անտեր,

Որ սարերը մեր չմնան անտեր:

Ես գիտեմ, և սա է իսկությունը`

Ձեր երդումը գինն էր ձեր արյան,

Նոր ծնվածների արիությունը

Կոփվելու է ձեզ հետ անպայման,

Նոր ծնվածների արիությունը

Կոփվելու է ձեզ հետ անպայման

Այդ արյունն է ձեր, կռվող տղաներ,

Իր կարմիր գույնով սարերը ներկել,

Դուք, որ կյանքը ձեր մեզ տվիք նվեր,

Որ սարերը մեր չմնան անտեր,

Որ սարերը մեր չմնան անտեր:

Իսկ անյտեղ պայթում էին ռումբերը,

Եվ նրանք, ովքեր արդեն չկան,

Վերապատմեցին մեր պատմությունը

Կարմիր տառերով իրենց արյան,

Վերապատմեցին մեր պատմությունը

Կարմիր տառերով իրենց արյան:

Իսկ այնտեղ, որտեղ մեծ լռություն էր,

Ուր չկան վեճեր կուսակցական,

Մենք կասենք Կեցցե՛ դաշնակցությունը,

Հայ դաշնակցությունը իսկական,

Մենք կասենք Կեցցե՛ դաշնակցությունը,

Հայ դաշնակցությունը իսկական:

Այդ արյունն է ձեր, կռվող տղաներ,

Իր կարմիր գույնով սարերը ներկել,

Դուք, որ կյանքը ձեր մեզ տվիք նվեր,

Որ սարերը մեր չմնան անտեր,

Որ սարերը մեր չմնան անտեր:

Баллада о маках

Рубен Ахвердян

пер. с армянского Карен Налбандян

Расцвели в горах весною маки

Кажется, пожар горит в горах

Лучшие ребята в куртках хаки

Уходили в горы навсегда

А когда весна вернется в горы

И невесты станут матерьми

Вспомним имена парней, которым

Никогда из маков не уйти

Припев:

Это ваша кровь, парни со дворов

Что залила красным снега вершин

В горы вновь и вновь шли из городов

Чтобы не достались они чужим

Вы смогли всё то, что обещали

Но цена за вашу клятву - жизнь

А ведь уходя, как все мечтали

Догулять, допеть и долюбить

Пр.

Там взрывались бомбы и снаряды

И ребята, те что не пришли

Заново историю писали

Алым шрифтом собственной крови

Пр.

Ну а там, где вечное молчанье

Там где нет ни партий, ни вождей

Скажем мы: Да здравствуют дашнаки

Боевой союз страны моей

Пр.

http://www.livejournal.com/users/irukan/228407.html

Изменено пользователем cartesius (история изменений)
Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

ՎԵՐԱԴԱՐՁ

Այս տարվա քո նվերները մութն ու ցուրտն են, իմ փոքրիկ,

Այս տարի պայթող ռումբերը քեզ դարձեն են խաղալիք,

Եվ այս խաղը պատերազմն է, որ խաղում են մեծ մարդիկ,

Իսկ խաղի վերջում քո ճիչն է` ես սպասում եմ քեզ, հայրիկ...

Ա՜խ, այս ի՞նչ ձմեռ պապի է, որ քո տանն է հայտնվել,

Այս թշվառ, ծեր մուրացկանը տես ինչե՜ր է քեզ բերել,

Ա՜խ, այս ի՞նչ ձմեռ պապի է, որ քո տանն է հայտնվել,

Այս թշվառ թափառականը նվերներ է քեզ բերել:

Իսկ նրա բերած նվերը` մահվան գուժ ու արցունքներ,

Հողի տակ մեռած մարդիկ են, և մեղա՜ քեզ, մանուկներ,

Հողի տակ մեր եղբայրներն են ու քույրերը մեր քնել,

Իսկ հողի վրա մեր կյանքը անեծքի է վերածվել...

Ա՜խ, այս ինչ երկար ձմեռ է, տեսնես ե՞րբ կվերջանա,

Երբ նորից բացվի գարունը, քո հայրիկը տուն կգա,

Ա՜խ, այս ինչ երկար ձմեռ է, տեսնես ե՞րբ կվերջանա,

Երբ նորից բացվի գարունը, քո հայրիկը տուն կգա:

Քո հայրիկը, իմ փոքրիկս, անպայման մի օր կգա,

Քո հայրիկը, անուշիկս, կգրկի քեզ, կխաղա,

Իսկ եթե հանկարծ, փոքրիկս, քո հայրիկը ուշանա,

Դու հիշի՛ր նրան, պստիկս, նա քեզնից չի հեռանա...

Եվ դաժան այս ձմեռները դու շատ շուտ կմոռանաս,

Երբ նորից բացվի գարունը, դու շատ շուտ կմեծանաս,

Դու փակիր քո աչուկները, բայց նրան մի մոռանա

Եվ հայրիկդ, իմ փոքրիկս, անպայման մի օր կգա:

Քո հայրիկը, տե՛ս, եկել է, ուսերին կանաչ սարեր,

Քո հայրիկը, տե՛ս, եկել է, աչքերում արեգակներ,

Այդ նրա ուժեղ ձեռքերն են բարձրացնում քեզ դեպի վեր,

Քո հայրիկը հենց գարունն է, որ եկել է քեզ նվեր...

Այս տարվա քո նվերները մութն ու ցուրտն են, իմ փոքրիկ,

Այս տարի պայթող ռումբերը քեզ դարձեն են խաղալիք,

Եվ այս խաղը պատերազմն է, որ խաղում են մեծ մարդիկ,

Իսկ խաղի վերջում քո ճիչն է` ես սպասում եմ քեզ, հայրիկ...

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

Создайте аккаунт или войдите в него для комментирования

Вы должны быть пользователем, чтобы оставить комментарий

Создать аккаунт

Зарегистрируйтесь для получения аккаунта. Это просто!

Зарегистрировать аккаунт

Войти

Уже зарегистрированы? Войдите здесь.

Войти сейчас

  • Наш выбор

    • Ани - город 1001 церкви
      Самая красивая, самая роскошная, самая богатая… Такими словами можно характеризовать жемчужину Востока - город АНИ, который долгие годы приковывал к себе внимание, благодаря исключительной красоте и величию. Даже сейчас, когда от города остались только руины, он продолжает вызывать восхищение.
      Город Ани расположен на высоком берегу одного из притоков реки Ахурян.
       

       
       
      • 4 ответа
    • В БЕРЛИНЕ БОЛЬШЕ НЕТ АЗЕРБАЙДЖАНА
      Конец азербайджанской истории в Университете им. Гумбольдта: Совет студентов резко раскритиковал кафедру, финансируемую режимом. Кафедра, финансируемая со стороны, будет ликвидирована.
      • 1 ответ
    • Фильм: "Арцах непокорённый. Дадиванк"  Автор фильма, Виктор Коноплёв
      Фильм: "Арцах непокорённый. Дадиванк"
      Автор фильма Виктор Коноплёв.
        • Like
      • 0 ответов
    • В Риме изберут Патриарха Армянской Католической церкви
      В сентябре в Риме пройдет епископальное собрание, в рамках которого планируется избрание Патриарха Армянской Католической церкви.
       
      Об этом сообщает VaticanNews.
       
      Ранее, 22 июня, попытка избрать патриарха провалилась, поскольку ни один из кандидатов не смог набрать две трети голосов, а это одно из требований, избирательного синодального устава восточных церквей.

       
      Отмечается, что новый патриарх заменит Григора Петроса, который скончался в мае 2021 года. С этой целью в Рим приглашены епископы Армянской Католической церкви, служащие в епархиях различных городов мира.
       
      Епископы соберутся в Лионской духовной семинарии в Риме. Выборы начнутся под руководством кардинала Леонардо Сантри 22 сентября.
       
      • 0 ответов
    • History of Modern Iran
      Решил познакомить вас, с интересными материалами специалиста по истории Ирана.
      Уверен, найдете очень много интересного.
       
      Edward Abrahamian, "History of Modern Iran". 
      "В XIX веке европейцы часто описывали Каджарских шахов как типичных "восточных деспотов". Однако на самом деле их деспотизм существовал лишь в виртуальной реальности. 
      Власть шаха была крайне ограниченной из-за отсутствия государственной бюрократии и регулярной армии. Его реальная власть не простиралась далее столицы. Более того, его авторитет практически ничего не значил на местном уровне, пока не получал поддержку региональных вельмож
      • 4 ответа
  • Сейчас в сети   7 пользователей, 0 анонимных, 523 гостя (Полный список)

  • День рождения сегодня

  • Сейчас в сети

    516 гостей
    Firefly vanski stephanie S ст. л-т Xenobarbital Vito Абрикос
  • Сейчас на странице

    Нет пользователей, просматривающих эту страницу.

  • Сейчас на странице

    • Нет пользователей, просматривающих эту страницу.


×
×
  • Создать...