Памятник Анастасу Микояну в Ереване

[cartesius]

Մինչ քննարկվում է Անաստաս Միկոյանի արձանի տեղադրման հարցը, շատերը հակադիր կարծիքներով էին հանդես գալիս նրա վերաբերյալ՝ նշելով, որ նա մեծ մասամբ բացասական ազդեցություն է թողել պատմության ընթացքում Հայաստանի շահերի տեսանկյունից:

Մենք մեր կողմից փորձենք արձանագրել, թե ինչպիսին է եղել նրա դիրքորոշումը Լեռնային Ղարաբաղի ապագայի վերաբերյալ, եւ ահա 1919 թվականին՝ հունիսի 5-ի Կովկասյան տարածքային բյուրոյի հաշվետվության մեջ Միկոյանը իր տեսակետներն է հայտնում եւ նշում, թե ինչպիսին պետք է լինի բոլշեւիկյան Մոսկվայի դիրքորոշումը Հայաստանի, Ադրբեջանի եւ Լեռնային Ղարաբաղի վերաբերյալ:

Շահարկումներից զերծ մնալու համար փորձենք ներկայացնել իր զեկույցն առանց մեկնաբանությունների.

Եվ այսպես՝ ինչպես նշեցինք, 1919 թվականի հունիսի 5-ին նա գրում էր.

«Ներկայիս Կովկասյան երեք հանրապետություններից ոչ մեկն էլ չի ձգտում միանալ Խորհրդային Ռուսաստանին: Բոլոր կառավարությունները՝ բացառությամբ հայկականի, Անդրկովկասում չի ուզում, որ ներկայացված լինի 3-րդ իմպերիալիստական երկիրը, քանի որ միայն Հայաստանի կառավարությունն է, որ ունենալով ծրագրեր՝ ստեղծելու մեծ Հայաստան, ամենասերտ ձեւով համագործակցում է մեր հակառակորդ Դենիկինի եւ Անտանտայի երկրների հետ: Հայաստանում իշխանության են եկել կադետներն ու դաշնակները, իսկ էսռներն ու մենշեւիկները համարվում են ձախակողմյան եւ թույլ դեր են կատարում երկրի ներսում, իսկ բոլշեւիկներ Հայաստանում ընդհանրապես չկան: Հայաստանում քաոս է տիրում, սով, էպիդեմիա եւ այստեղ մասսայաբար կոտորվում են մահմեդականները: Հայաստանում չկան դասակարգային հակասություններ, քանզի այստեղ չկա պրոլետարիատ: Եվ ուրեմն այստեղ բոլշեւիկյան իշխանության հաստատման հույս գրեթե չկա: Այլ է Ադրբեջանի վիճակը. այնտեղ կա կազմակերպված պրոլետարիատ, որը գտնվում է հիմնականում մեր՝ բոլշեւիկներիս ազդեցության տակ, եւ մենք կարող ենք եւ ամեն ինչ պետք է անենք, որ այստեղ հասնենք իշխանության: Մահմեդական զանգվածներն ավելի մոտ են խորհրդային կարգերի հաստատմանը, սակայն մտավախություն ունեն, որ այն առավելապես կդառնա նոր ռուսական իշխանություն, եւ պետք է ամեն ինչ անենք՝ փարատելու համար նրանց այս տեսակետները: Ինչ վերաբերում է Լեռնային Ղարաբաղին, ապա տեղի գյուղացիությունն ավելի մոտ է պրոլետարիատի շահերին եւ տեղի բնակչությունը կուզենար միանալ խորհրդային Ադրբեջանին, իսկ դրա համար պետք է մեկ բան՝ ճանաչել Սովետական Ադրբեջանի անկախությունը: Իսկ ինչ վերաբերում է դաշնակներին, ապա նրանք ամեն ինչ անում են, որպեսզի Ղարաբաղը միանա Հայաստանին: Հենց դրա համար էլ մենք պետք է ակտիվացնենք մեր աշխատանքները՝ թե՛ հայերի, թե՛ մահմեդականների շրջանում: Եվ հենց դրա պատճառով է, որ, ըստ մեր Բաքվի ընկերների, Օրջոնոկիձեն գտնվում է այստեղ»,- ահա Միկոյանի տեսակետը Լեռնային Ղարաբաղի վերաբերյալ:

http://zham.am/am/news/30176.html

[luc]

Кстати, а почему бы вместо памятника Микояну не поставить памятник Кургиняну? )))

[Bagirka]

ВъЪяхххХкККь!!!!

[annajan]

Хороший пример знания только религии и одной области науки дается в рассказе Азимова "Логика"(из сборника "Я робот")

http://ru.wikipedia....%D0%B0%D0%B7%29

:innocent:

Я к тому, что библия ценна как часть нашего прошлого т.е. как памятник, содержащий крупицы истины, но в целом уже отживший свое.

Ара, нет, эли, нет))

Ни Дарвин ни Библия никогда не перестанут быть актуальными)))

Всю литературу, описанную выше, можно не читать вообще)))) если хорошо прочитал эти две

[annajan]

я настаиваю: вместо Микояна нужен памятник Якову Заробяну

[annajan]

кстати, к 2015г. будет очень актуально.

Именно он смог пронести через советское горнило и продать советской власти идею поставить памятник жертвам геноцида 1915г., объединив всех армян мира вокруг советской на тот момент Армении (западные армяне СА тогда считали каким-то недоразумением), что было очень важно и очень нужно на тот период. Что потом дало рост национального самосознания и объединения армян вокруг Еревана и дало возможность родиться и вырасти тем, кто потом завоюет Арцах и установит независимую РА. Впервые за многовековую историю Армении

Вот авторы таких действий и решений, которые далеко смотрят вперед, когда делается что-то на века, что-то глобальное и ценное для нации, достойны памятников.

Ну и дипломатический аспект с русскими - аман, хотите советского деятеля - вотвам!

[Самvел]

Статья по позиции Микояна по карабахскому вопросу. Если хотите еще по его более общей позиции по региону, советую его доклад на 10 съезде ВКП(б) по национальному вопросу.

Ինչո՞ւ էր Անաստաս Միկոյանը ուզում, որ Լեռնային Ղարաբաղը միանար Ադրբեջանին, այլ ոչ թե Հայաստանին

2014-07-07 12:32:05

Մինչ քննարկվում է Անաստաս Միկոյանի արձանի տեղադրման հարցը, շատերը հակադիր կարծիքներով էին հանդես գալիս նրա վերաբերյալ՝ նշելով, որ նա մեծ մասամբ բացասական ազդեցություն է թողել պատմության ընթացքում Հայաստանի շահերի տեսանկյունից:

Մենք մեր կողմից փորձենք արձանագրել, թե ինչպիսին է եղել նրա դիրքորոշումը Լեռնային Ղարաբաղի ապագայի վերաբերյալ, եւ ահա 1919 թվականին՝ հունիսի 5-ի Կովկասյան տարածքային բյուրոյի հաշվետվության մեջ Միկոյանը իր տեսակետներն է հայտնում եւ նշում, թե ինչպիսին պետք է լինի բոլշեւիկյան Մոսկվայի դիրքորոշումը Հայաստանի, Ադրբեջանի եւ Լեռնային Ղարաբաղի վերաբերյալ:

Շահարկումներից զերծ մնալու համար փորձենք ներկայացնել իր զեկույցն առանց մեկնաբանությունների.

Եվ այսպես՝ ինչպես նշեցինք, 1919 թվականի հունիսի 5-ին նա գրում էր.

«Ներկայիս Կովկասյան երեք հանրապետություններից ոչ մեկն էլ չի ձգտում միանալ Խորհրդային Ռուսաստանին: Բոլոր կառավարությունները՝ բացառությամբ հայկականի, Անդրկովկասում չի ուզում, որ ներկայացված լինի 3-րդ իմպերիալիստական երկիրը, քանի որ միայն Հայաստանի կառավարությունն է, որ ունենալով ծրագրեր՝ ստեղծելու մեծ Հայաստան, ամենասերտ ձեւով համագործակցում է մեր հակառակորդ Դենիկինի եւ Անտանտայի երկրների հետ: Հայաստանում իշխանության են եկել կադետներն ու դաշնակները, իսկ էսռներն ու մենշեւիկները համարվում են ձախակողմյան եւ թույլ դեր են կատարում երկրի ներսում, իսկ բոլշեւիկներ Հայաստանում ընդհանրապես չկան: Հայաստանում քաոս է տիրում, սով, էպիդեմիա եւ այստեղ մասսայաբար կոտորվում են մահմեդականները: Հայաստանում չկան դասակարգային հակասություններ, քանզի այստեղ չկա պրոլետարիատ: Եվ ուրեմն այստեղ բոլշեւիկյան իշխանության հաստատման հույս գրեթե չկա: Այլ է Ադրբեջանի վիճակը. այնտեղ կա կազմակերպված պրոլետարիատ, որը գտնվում է հիմնականում մեր՝ բոլշեւիկներիս ազդեցության տակ, եւ մենք կարող ենք եւ ամեն ինչ պետք է անենք, որ այստեղ հասնենք իշխանության: Մահմեդական զանգվածներն ավելի մոտ են խորհրդային կարգերի հաստատմանը, սակայն մտավախություն ունեն, որ այն առավելապես կդառնա նոր ռուսական իշխանություն, եւ պետք է ամեն ինչ անենք՝ փարատելու համար նրանց այս տեսակետները: Ինչ վերաբերում է Լեռնային Ղարաբաղին, ապա տեղի գյուղացիությունն ավելի մոտ է պրոլետարիատի շահերին եւ տեղի բնակչությունը կուզենար միանալ խորհրդային Ադրբեջանին, իսկ դրա համար պետք է մեկ բան՝ ճանաչել Սովետական Ադրբեջանի անկախությունը: Իսկ ինչ վերաբերում է դաշնակներին, ապա նրանք ամեն ինչ անում են, որպեսզի Ղարաբաղը միանա Հայաստանին: Հենց դրա համար էլ մենք պետք է ակտիվացնենք մեր աշխատանքները՝ թե՛ հայերի, թե՛ մահմեդականների շրջանում: Եվ հենց դրա պատճառով է, որ, ըստ մեր Բաքվի ընկերների, Օրջոնոկիձեն գտնվում է այստեղ»,- ահա Միկոյանի տեսակետը Լեռնային Ղարաբաղի վերաբերյալ:

Շատերը կասեն, իսկ ինչո՞վ է պայմանավորված, որ Հայաստանի նժդեհական կուսակցության առաջնորդ Սերժ Սարգսյանը եւ երիտնժդեհական թեւի լիդերներից Երեւանի քաղաքապետ Տարոն Մարգարյանն այդքան բարեհամբույր են գտնվում Լեռնային Ղարաբաղը Ադրբեջանի կազմում տեսնող Միկոյանի հանդեպ:

Շատերը կնշեն, որ այս հանգամանքը պայմանավորված է նրանով, որ վերը նշված նեոնժդեհականները իրականում հին բոլշեւիկներից շատ չեն տարբերվում, իսկ մեր կարծիքն այն է, որ ներկայումս Հայաստանում հաստատված է անսկզբունքային, ապագաղափարական իշխանություն, որին քաղաքական նպատակներ, գաղափարախոսություն եւ արժեհամակարգ բացառապես չեն հետաքրքրում, քանզի այս մարդկանց գլխավոր նպատակն ու գաղափարախոսությունը ոչ թե Նժդեհն է, այլ փողը:

Սա է իրականությունը:

http://zham.am/am/news/30176.html?fb_action_ids=10204393666469797&fb_action_types=og.likes

[Gevorg]

http://www.lragir.am/index/arm/0/society/view/100875

Մի քանի սարսափելի փաստեր

[Ara55]

...

Սա է իրականությունը:

http://zham.am/am/ne..._types=og.likes

На самом деле это только часть реальности (իրականություն) .

Последовавшие вслед за этим советизация сначала "азербайджана", а затем и Армении сделала возможным обьявление "Азербайджана" о признании Арцаха частью Армении(расчет Микояна?).

Однако лучшее положение "Азербайджана" с материальными и людскими ресурсами позволило ему шантажировать советы (нефтью и мусульманскими массами).

А Армения обескровленная и обессиленная ошибочной политикой дашнаков, не смогла противопоставить какие нибудь действенные аргументы.

И в результате советы были вынуждены уступить "интернациональному, пролетарскому" Баку.

Вот это почти полная реальность , насколько мне известно.