Армянское общество-2014

[sevar]

Эксперт: В армянском обществе терпимо относятся к чиновникам-взяточникам

Апрель 30, 2014 | 01:15

Роль психолога возрастает в том обществе, где достигший власти человек старается как-то воздействовать на людей, расположить их к себе. Такое мнение выразил заведующий кафедрой развития и прикладной психологии Государственного педагогического университета Армении им. Х.Абовяна Самвел Худоян в беседе с корреспондентом Новости Армении - NEWS.am.

По его словам, с этой точки зрения в Армении анархия. «Я тебя назначил – можешь делать, что пожелаешь. Какой бы абсурд ты не совершил, ты под моим покровительством», - сказал Худоян. В целом, считает эксперт, если среди рядовых граждан роль психологов некоторым образом возросла, то в политических кругах каждый сам себе психолог.

Как утверждает психолог, в сознании большей части общества прочно сидит отрицательная установка: «здесь плохо» и «надо уезжать». «Профессор может уехать в другую страну и продавать там огурцы, но это его коробит меньше, чем низкая зарплата здесь», - отметил Худоян, добавив, что в числе наиболее актуальных психологических проблем армян установка на то, что бизнес – зло, а бизнесмены - злодеи. В противовес этому в обществе вполне нормально относятся к госчиновникам, берущим взятки и обворовывающим их же. Таким не просто дают взятки, но и уважают.

«Иными словами, человек в нашем обществе настроен на то, что того или другого назначат на ту или иную должность, он будет их грабить, и это нормально. Получая мизерные деньги, гражданин не бунтует, потому что руководствуется тем подходом, что если его назначат на эту должность, он станет таким же», - уверен психолог: «В противном случае ни одна партия не смогла бы набрать на выборах большинство голосов. Какую цель преследуют сегодня молодежные партии? Это должность и взятки».

[u-2]

Զրույց արտագաղթի ճանապարհին

[Uspex]

http://pleer.com/tracks/10558252WxIm

[Uspex]

....

[Gevorg]

http://hetq.am/arm/news/54416/sharunakvox-partutyun.html

Շարունակվող պարտություն

Էդիկ Բաղդասարյան

21:50, 4 մայիսի, 2014

Ես, կարծես թե, թույլ մարդ չեմ, բայց չեմ կարողանում կորցնել ընկերներիս: Ես միանգամից փլվում եմ եւ շալակում մեղքի հերթական բեռը: Հայաստանն ամեն լքողի հետ ես մեղավոր եմ զգում: Առաջ հեռախոսիցս ջնջում էի նրանց համարները, այժմ չեմ ջնջում: Չգիտեմ էլ՝ երբ սկսեցի չջնջել:

Ընկերս երկար ժամանակ վախենում էր ինձ ասել, որ Հայաստանը լքելու է: Լքելու է ընտանիքով: Նա վախենում էր, որովհետեւ գիտեր, թե դա ինչ հարված էր: Բայց մեկնելուց տասը օր առաջ ստիպված խոստովանեց: Հեռախոսով հարցրեց` ինչ եմ անում, ասացի՝ գործ, նստած եմ համակարգչի առաջ: Ասաց՝ հետո կզանգեմ: Ավելի ուշ ես զանգեցի, որ պայմանավորվեմ հանդիպելու համար: Մի երկու բառ փոխանակելուց հետո, ասացի՝ լավ մյուս շաբաթ կհանդիպենք: Ասաց՝ չէ, լսիր, գնում եմ երկրից: Սովորական լռություն էր, ես չգիտեի՝ ինչ պիտի ասեմ, ընկերս էլ երեի չգիտեր ինչպես շարունակել: Հարցրեցի՝ երբ, ասաց՝ տասը օրից:

Ընկերոջս հետ ավելի էի մտերմացել Ղարաբաղում: Միասին տարբեր գործողությունների էինք մասնակցել, դիրքերում հերթապահության էինք եղել: Մի անգամ հայտնվել էինք անհույս վիճակում: Սրխավենդում ադրբեջանցիները մեզ կրակի տակ էին վերցրել, գյուղի ծայրի տանը: Գրոհը վաղ առավոտյան էր սկսվել: Գյուղի առաջին տներից մեկն էր, երկուսով հասել էինք տան դիմացի հատվածը, հայտնվել կրակի տակ ու հասցրել մտնել երկահարկանի տան առաջին հարկը: Տղաները, որ տան հետեւի մասում էին, հասցրել էին տունը վառել, այդպես ընդունված էր, որպեսզի խուճապի մատնեն թշնամուն: Հաշվարկը սխալ էր, եւ մենք հայտնվել էինք կրակի դաշտում:

Հակառակորդը կրակը կենտրոնացրել էր մեր ուղղությամբ, սկզբում միայն ավտոմատավորներն էին, հետո սկսեցին աշխատել երկու գնդացիրներ: Մերոնք ստիպված նահանջել էին, որպեսզի ուրիշ հատվածով մտնեն գյուղ: Մենք կրակում էինք, բայց անօգուտ: Մտածեցինք տան հետնամասի պատը քանդելու մասին, բայց հասկացանք, որ անմտություն է: Քանդելու համար գործիքներ էր պետք, տան տանիքն արդեն ամբողջովին վառվել էր եւ թափվում էր ներքեւ, իսկ այնտեղ մենք էինք: Տունը երկաթյա բարակ ցանկապատ ուներ:

Գնդացիրը սանրում էր, քարերի փշուրները մեզ էին հասնում: Կրակահերթը չէր կանգնում: Նրանք գիտեին, որ մենք այնտեղ էինք: Տունը շուտով պիտի փլվեր: Մի ճանապարհ էր մնացել՝ դուրս գալ դեմ դիմաց մեզ վրա կրակողներին: Պետք է գտնեինք պահը: Բայց մենք չգիտեինք՝ որտեղից էին կրակում ու քանի հոգով: Վերալիքցավորման պահը դժվար էր բռնեցնել, դադար չկար: Մենք սպասում էինք, որ տղերքը ինչ-որ տեղից կմտնեն գյուղ ու կրակն իրենց վրա կվերցնեին: Հասկացանք, որ ողջ մնալու տարբերակ չունենք: Որոշումը կայացրինք՝ կրակելուվ վազում ենք առաջ, եթե հասցնենք՝ ցանկապատի վրայով պետք է թռնենք: Երկքայլանի գործողություն, ողջ մնալու անհեթեթություն: Ադրբեջանցիները կրակելով սպասում էին, նրանք տեսնում էին վառվող տունը, որի մեջ երկու հայ զինվորներ էին: Նրանք սպասում էին, թե վառվող տնից երբ ենք դուրս գալու: Մենք գրեթե նույն բանի մասին էինք մտածում:

Նետվեցինք առաջ: Հիմա էլ դժվարանում եմ այդ պահերը վերհիշել. ակնթարթներ էին՝ սուրացող գնդակների ակնթարթներ: Իրարից մի քանի մետր հեռու, որպեսզի արանք լինի, գնդակների համար տեղ պիտի թողնեինք: Փորձում եմ վերհիշել, թե ինչպես թռանք այդ ցանկապատով եւ ինչպես հայտնվեցիքն ձորի մեջ՝ չեմ կարողանում: Ինչ-որ բան փակել է հիշողությանս այդ հատվածը: Մենք նույնիսկ չգիտեինք, որ ցանկապատից հետո ձորակ կար: Իրար էինք նայում՝ զննելով մարմիններիս տարբեր մասերը: Մեզ վրա արյան հետքեր չկային: Մենք անցել էինք գնդակների միջով ու մեզ ոչ մի գնդակ չէր կպել: Բայց սա այդ օրվա մի փոքր հատվածն էր: Այս պատմությունը պատմեցի՝ ասելու, որ հենց այս ընկերս լքել է Հայաստանը: Իմ աշխարհից ամեն անգամ ինչ-որ կտոր է պոկվում, երբ ընկերներիցս որեւ մեկը հեռանում է երկրից:

Ամերիկայում ապրող ընկերս ասում է՝ ես քնում եմ հայրենիքի հետ, որը ինձնից խլել են: Ես իրեն գրում եմ՝ հայրենիքը ոչ ոք չի կարող խլել մարդուց, եթե ինքը չի հանձնում այն: Սա հենց այնպես հիշեցի:

Կարծես դատարկությունը լցնելու ոչինչ չի մնացել ու չգիտեմ՝ ինչ անել պարտությունների այս շղթայի հետ:

Լուսանկարը՝ Մաքս Սիվասլյանի

[Uspex]

М-да .... У меня уже не злость, как раньше, и не чувство панки, как после злости, а печаль просто. Всё, абсолютно всё, с начала до конца оказалось лажей. Жаль.

[url=

]

[Margaryan]

М-да .... У меня уже не злость, как раньше, и не чувство панки, как после злости, а печаль просто. Всё, абсолютно всё, с начала до конца оказалось лажей. Жаль.

[url=

]

[Uspex]

Успех, как с этим жить, поделитесь если преодолели.

[annajan]

Успех, как с этим жить, поделитесь если преодолели.

также как и со многими другими несправедливостями этого жестокого бренного мира: идти по выбранному пути и жить, просто жить

(сори, что вмешалась)

[Uspex]

также как и со многими другими несправедливостями этого жестокого бренного мира: идти по выбранному пути и жить, просто жить

(сори, что вмешалась)

[u-2]

Пиво, дорогой,только пиво.

))))

[Uspex]

))))

https://www.youtube....h?v=KcaNiekg00Q

[sevar]

Бывший начальник пенитенциарной службы Армении приговорен к 12 годам лишения свободы

Май 05, 2014 | 18:12

Суд общей юрисдикции ереванских районов Арабкир и Канакер-Зейтун под председательством судьи Армена Хачатряна на заседании 5 мая приговорил бывшего начальника Уголовно-исполнительного управления Министерства юстиции Армении Самвела Ованнисяна к 12 годам лишения свободы.

По решению суда, бывший начальник управления должен выплатить потерпевшим штраф в размере 42 млн драмов.

Согласно обвинительному заключению, Самвел Ованнисян подготовил убийство содержащегося в УИУ «Горис» Джамала Слояна, за что у заказчика получил $30 тысяч, и поручил другому заключенному. Преступление не удалось совершить по не зависящим от организаторов причинам. По другому э[удалено]оду С.Ованнисян обвиняется в мошенничестве в крупном размере. Отметим, что С.Ованнисян возглавлял УИУ МЮ РА в 2001-2006 гг.

[adi]

Вот)))

Выходя из злостного офтопа, скажу, что в армянских супермаркетах появилось( я,лично,обнаружил уже как год) грузинское пиво Натахтари. Пиво отличное, пью вёдрами, когда деньги есть.

Справедливости ради надо заметить , что грузинские пиво и лимонад лучше наших

[annajan]

Чётко просматривается аполитизация общества, люди, то есть общество - коллеги, родственники, одноклассники, соседи... говорят: " Пусть что хотят, то и делают". То есть мы умываем руки. Всё равно назначаются сами видете кто, всё равно на выборах результаты рисуют... егунк унес глухт кори, короче, ахпер джан. Наша встреча была большой ошибкой))))

Не совсем так. Эли вор ехунг унес глухд кори - это всегда и везде та в конечном счете.

Моя позиция несколько отличается))) и позиция многих из моего окружения.

При всех уродствах нашего общества и власти - ехунг унес глухд кори и выражай свою гражданскую позицию по мере сил и возможностей и борись с тем, что тебе не нравится по мере возможностей даже на самом мелком уровне - в радиусе пару метров вокруг себя.