Диаспора

[sacred]

Տեղադրվել է` 2011-05-25 00:00:57 (GMT +04:00)

ՆՈՐ ԻՐԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ ՄԵՐՁԱՎՈՐ ԱՐԵՎԵԼՔԻ ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԳԱՂՈՒԹՆԵՐՈՒՄ

Հ. Ծ.

Ստորեւ թարգմանաբար ներկայացնում ենք «Արմինյըն միրոր սփեքթեյթր» շաբաթաթերթի խմբագիր Ալին Գրիգորյանի հոդվածը թերթի մայիսի 14-ի համարից:

Վերջին երեք տասնամյակների քաղաքական իրադարձություններն ամբողջովին կամ մասամբ փոխել են Մերձավոր Արեւելքի երկրներում ապրող հայերից շատերի կյանքը: Իրանից ու Լիբանանից հետո Իրաքում, Եգիպտոսում, Հորդանանում եւ Սիրիայում ամուր ու լավ հաստատված հայկական համայնքները սկսել են լրջորեն ու մեծ մասշտաբներով նոսրանալ կամ տեղաշարժվել անցյալում կատարված, ներկայումս շարունակվող կամ ապագայում ակնկալվող ապստամբությունների հետեւանքով:

Երկու գիտաշխատողներ, որոնք զբաղվում են սփյուռքի հարցերով, որոշակի լույս են սփռում այդ փոփոխությունների վրա:

Դիըրբորնի Միչիգան համալսարանի Հայկական ուսումնասիրությունների կենտրոնի տնօրեն, պրոֆ. Արա Սանջյանը նկատում է, որ վերջին երեք տասնամյակների ընթացքում հայերը դուրս են գալիս արաբական երկրներից: «1920-ականներից սկսած հայերի մեծ հոսք կար դեպի արաբական երկրները եւ որոշակի տեղաշարժեր կային այդ երկրների սահմաններում, սակայն Իրանի հեղափոխությունը փոխեց ամբողջ այդ գործընթացը: Իրանից հեռացած հայերից ոչ մեկը չգնաց ապրելու արաբական երկրում: Նրանք բոլորն Արեւմուտքի ճանապարհը բռնեցին», ասում է նա:

Մյուս կողմից, Կոնեկտիկուտի Ուելսյան համալսարանի անգլերեն լեզվի եւ գրականության դասախոս, պրոֆ. Խաչիկ Թոլոլյանն ուշադրություն է դարձնում այն փաստին, որ հակառակ այդ հեղափոխության հետեւանքով գրեթե կիսով չափ նոսրացած լինելուն, իրանահայ համայնքը այսօր էլ շարունակում է պահպանել իր ամուր ներկայությունը երկրումՙ չնայած կառավարության թույլատրած եկեղեցական կազմակերպության կարգավիճակի պայմաններում միայն: «Մահմեդական ծայրահեղականների համար ավելի հեշտ է ճանաչել եւ հաշվի նստել այլ կրոնների հետ, ուստի եկեղեցական կազմակերպություններն առավել մեծ դեր ունեն կատարելու», նշում է նա:

Սանջյանի առաջ քաշած թեզերից մեկն էլ այն է, որ նոսրացումը տեղի է ունենում ոչ միայն արտագաղթի, այլեւ այն պատճառով, որ նոր ծնունդներ չեն գալիս լրացնելու մահացածների բաց թողած տեղը: «Նաեւ այլ երկրներից արաբական երկրներ չեն գալիս հաստատվելու: Նույնիսկ Հայաստանից արտագաղթողները նախընտրում են Իսրայել գնալ, քան արաբական երկրներ», շեշտում է նա, ավելացնելով. «Արաբական աշխարհից հայերի դուրս գալը պետք է դիտել նաեւ ընդհանրապես այդ տարածաշրջանից քրիստոնյաների դուրս գալու կոնտեքստում: Քրիստոնյաների թիվը Մերձավոր Արեւելքում զգալիորեն նվազել է: Լիբանանում, օրինակ, այժմ մոտ 80 հազար հայեր են ապրում նախկին (1975-ի քաղաքացիական պատերազմից առաջ)ՙ 180 հազարի փոխարեն:

Ըստ Թոլոլյանի, ներկայումս երեք «տեսակի» կարելի է բաժանել սփյուռքը: ա) Մնացորդաց աստիճանական եւ կանոնավոր թուլացման հետեւանքով (գրեթե) անհետացած գաղութներ, ինչպես Եթովպիայի հայկական գաղութը, որ «շատ ամուր» էր 1920-70-ական թվերին: բ) Նորահայտ համայնքներ, որոնք կազմվում են նոր տեղաշարժերի հետեւանքով: գ) «Դոմինանտ», գերիշխող համայնքներ, որպիսին էին Լիբանանը (նախքան 1975 թիվը) եւ Իրանը (նախքան 1919 թ.): «Ժամանակն է թելադրում, փոխում որեւէ երկրի բնույթը», բացատրում է Թոլոլյանը, ավելացնելով, որ նոսրացած գաղութը միշտ չէ, որ միաժամանակ համախմբվելով առավել մեծ պարտավորություններ է հանձն առնում, այնպես որ ամեն ինչ չէ, որ կորած է», հավատացած է Թոլոլյանը:

Ինչ վերաբերում է արեւմտահայ մշակույթին, ապա, ըստ Սանջյանի, այն վտանգի տակ է, եւ ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ն անցյալ տարի արեւմտահայերենը դասել է «վտանգված» լեզուների շարքին: «Հայոց ցեղասպանության ուշ դրսեւորված հետեւանքներից է արեւմտահայ մշակույթին վերապահված այս լուրջ վտանգը», ասում է Սանջյանը: «Մերձավոր Արեւելքում (ներառյալՙ Ստամբուլը) հայերեն խոսողների թիվը մոտ 3 սերունդ է ձգվում սովորաբար, չնայած Իրանում ավելի երկար է: Ֆրանսիայում, Կանադայում եւ Մ. Նահանգներում, որտեղ ներգաղթողների նոր հոսքեր են հասել, հյուրընկալ երկրի լեզուն ընդունելու ճնշումը շատ ավելի մեծ է»:

Սանջյանը համաձայն է Թոլոլյանի հետ այն հարցում, որ ձուլումը շատ արագ թափով է առաջ գնում: Եգիպտոսում եւ Լիբանանում, որտեղ քրիստոնյա արաբները բավական մեծ թիվ են կազմում, խառն ամուսնությունների թիվը զգալիորեն մեծ է:

1900-ից 1940-ականները Մերձավոր Արեւելքը ականատես էր լինում պան-արաբական շարժմանը, որն իր գագաթնակետին հասավ 1960-ականներին: Սակայն 1970-ականներից սկսած այդ ազգայնական շարժմանը եկավ փոխարինելու պան-իսլամիզմը: Այդ թվերից սկսած մեկ ուրիշ փոփոխություն էլ տեղի ունեցավ, ըստ Թոլոլյանի: Մարդիկ սկսեցին ոչ թե իրենց արաբներ համարել, այլՙ լիբիացիներ, սիրիացիներ, լիբանանցիներ եւ եգիպտացիներ, այսինքնՙ բնութագրվել ըստ իրենց ապրած երկրի:

Լիբանանում հայկական դպրոցների աշակերտության թիվը զգալիորեն նվազել է: Եթե 1975-ին 21 հազար դպրոցական կար (մանկապարտեզից 12-դ դասարան), ապա այժմ այդ թիվը հազիվ 7 հազար է: Հայ ծնողները նախընտրում են իրենց զավակներին արաբական մասնավոր դպրոցներ ուղարկել, որպեսզի ավելի լավ տիրապետեն արաբերենին եւ ավելի լավ ապագա կարողանան իրենց համար ակնկալել:

«Եգիպտոսում կատարվող փոփոխությունները Եգիպտոսով չեն սահմանափակվում», հավատացած է Սանջյանը: Դրանց ազդեցությունը մենք դեռ տեսնելու ենք Լիբանանում, Արեւելյան Երուսաղեմում եւ այլ երկրներում:

Մի լուսավոր կետ, այդուհանդերձ, երկու գիտնականները տեսնում են: Թուրքիայում, որտեղ շատերը թրքախոս կամ քրդախոս են, «համայնքի» զգացումը վերակենդանանում է, եւ մարդիկ, իրենք իրենց հետ վիճարկելով, փորձում են ելք գտնել դեպի առավել «պլուրալիստական»

[Desperado Хайский]

PanARMENIAN.Net - Генеральный консул Армении в Лос-Анджелесе Григор Ованнисян 8 августа посетил одну из тюрем района, где встретился с заключенными гражданами Армении или этническими армянами. Григор Ованнисян ознакомился с условиями содержания заключенных, обсудил с ними вопросы, касающиеся защиты их прав и обеспечения безопасности.

В связи с распространяемыми в последнее время слухами о большом числе армян-заключенных в США генеральное консульство Армении в Лос-Анджелесе сообщило, что распространяемые цифры не являются официальной статистикой и сильно преувеличены.

Согласно представленным в генконсульство соответствующими органами данным, в первой половине 2011 года был арестован 151 гражданин Армении, при этом очень маленький процент из них бы приговорен к лишению свободы. Согласно тем же данным, число содержащихся в тюрьмах района Лос-Анджелеса граждан Армении не превышает 1000.

Однако в последнее время зафиксирован рост числа граждан Армении, депортируемых из США из-за нарушений сроков визы. В 2011 году государственные органы США обратились в генконсульство в Лос-Анджелесе по вопросу депортации 50 граждан Армении.

Какое счастье, "всего" тысяча человек!

А нельзя поехать туда и нормально вести себя?!

Тьфу!!!

[kaivaz]

Это все лишь граждан Армении 1000.

А граждан США из бывшей Арм. ССР, сидящих в тюрьме, намного больше. В комплекте с некоторыми аггрессивными липанахаями и барскахаями - на круг выходит около 20 тысяч этнических армян только в тюрьмах Калифорнии (читал несколько лет назад такую оценку). Всего по США ещё больше. Процент "советских" армян в этой цифре подавляющий.

Это не значит, что мы НЕ законопослушный и НЕ трудолюбивый азг.

Это значит, что в штаты в основном свалили халявщики, тунеядцы и шпана.

Изменено 10 августа 2011 пользователем kaivaz (история изменений)

[Desperado Хайский]

Однако же эта гоп-компания и создает имидж армян за рубежом. Ты же знаешь, плохое запоминается лучшее, чем хорошее.

[Sarkis]

http://lenta.ru/news/2011/08/09/baveyans/

Камрады из Германии, кто-нибудь знает подробности, что это за дело, и почему они "политические" беженцы?

[Desperado Хайский]

Поразительная история! Надеюсь, не вышлют.

Куда делась Моника? Может, она узнает подробности.

[sacred]

Однако же эта гоп-компания и создает имидж армян за рубежом. Ты же знаешь, плохое запоминается лучшее, чем хорошее.

[Ara55]

Как хорошо начиналась эта тема.

Ребята, нельзя забалтывать такие насущные проблемы.

Будьте лаконичнее, пишите по делу(только когда не можете не написать).

По теме.

Уважаемый Абрикос обозначил общую схему, которую следует обрастить конкретными предложениями.

Поездки детей в Армению уже (худо-бедно) делается.

Надо подумать об экономической части.

Первое , что приходит на ум - выезд армян на работу за рубежом , организовать силами МинДиаспоры, с помощью на местах от диаспоральных организаций (САР, Дашнакцутюн и пр.).

Для привлечения инвестиций диаспоры в Армению ,

желательна их концентрация в достаточно большие массивы (для пробивания препонов на месте, в Армении).

Как это организовать ? Как завоевать доверие инвесторов ?

Как застраховать инвесторов от махинаторов ?

Желательно знать мнение самих потенциальных инвесторов из диаспоры.

Есть у нас на форуме специалисты по инвестициям ?

[Sashiko]

для этого не нужны специалисты. Армения должна победить олигархию и многое решится само собой.

[sacred]

Как хорошо начиналась эта тема.

Ребята, нельзя забалтывать такие насущные проблемы.

Будьте лаконичнее, пишите по делу(только когда не можете не написать).

По теме.

Уважаемый Абрикос обозначил общую схему, которую следует обрастить конкретными предложениями.

Поездки детей в Армению уже (худо-бедно) делается.

Надо подумать об экономической части.

Первое , что приходит на ум - выезд армян на работу за рубежом , организовать силами МинДиаспоры, с помощью на местах от диаспоральных организаций (САР, Дашнакцутюн и пр.).

Для привлечения инвестиций диаспоры в Армению ,

желательна их концентрация в достаточно большие массивы (для пробивания препонов на месте, в Армении).

Как это организовать ? Как завоевать доверие инвесторов ?

Как застраховать инвесторов от махинаторов ?

Желательно знать мнение самих потенциальных инвесторов из диаспоры.

Есть у нас на форуме специалисты по инвестициям ?

Изменено 11 августа 2011 пользователем sacred (история изменений)

[Ara55]

для этого не нужны специалисты. Армения должна победить олигархию и многое решится само собой.

Специалисты нужны во всем, в том числе в борьбе с олигархией(в Армении скорее с монополизмом).

Увы , само собой ничего не дается. Даже банан приходится срывать, иначе он упадет в руки уже тухлый.

[Ara55]

...

О каких инвестициях тут речь идет дорогой?

Речь идет об инвестициях в частный бизнес.

[sacred]

Речь идет об инвестициях в частный бизнес.

[Sashiko]

Специалисты нужны во всем, в том числе в борьбе с олигархией(в Армении скорее с монополизмом).

Увы , само собой ничего не дается. Даже банан приходится срывать, иначе он упадет в руки уже тухлый.

к сожалению, таких специалистов не готовят и сами они тоже не готовятся. Победить олигархию можно, но для этого нужны скорее не знания КАК именно это делать, а политическая воля, правильный момент и т.д.

[Sarkis]

к сожалению, таких специалистов не готовят и сами они тоже не готовятся. Победить олигархию можно, но для этого нужны скорее не знания КАК именно это делать, а политическая воля, правильный момент и т.д.

К сожалению, политическая воля сама собой в правящих элитах не возникает. Минчев данакъ воскорин чи хасни, они даже не пошевелятся. Вопрос в оптимальном воздействии на элиты. Здесь тактически не оправданы массовые действия (в условиях осажденной крепости они равноценны измене). А вот точечная работа с наиболее одиозными ее представителями, возможно, имеет смысл. Разумеется, я говорю о диалоге с ними, а не о СВД или ОЦ-44.