Открытое письмо А. Арзуманяна Сефиляну

[mazd]

ՄԵՐ ԳՈՐԾԸ ՇԱՐՈՒՆԱԿՎՈՒՄ Է

Բաց նամակ Ժիրայր Սեֆիլյանին

Սիրելի Ժիրայր.

Վաղուց պատրաստվում էի քեզ գրել, բայց գրել՝ հենց բաց նամակ, որովհետեւ այսօրվա Հայաստանում այն, ինչ կարող ենք իրար ասել մենք՝ քաղաքական հայացքներով միմյանցից գուցե եւ շատ տարբեր, երկրի ներկայիս վիճակը հանդուրժել անկարող երկու հայ մարդ, կարեւոր է ոչ միայն մեր, այլ նաեւ շատ ու շատ ուրիշ՝ կյանքը բնականոն հուն վերադարձնել ձգտող այլ անձանց համար:

Սակայն տխուր իրադարձությունները հետեւում էին մեկմեկու՝ թույլ չտալով գրիչ վերցնել։ Այսօր էլ քեզ դիմում եմ հոգու մեծ ցավով՝ իմ եւ բազմաթիվ իմ ընկերների անունից՝ խոր ցավակցություն հայտնելով սիրելի մայրիկիդ՝ տիկին Սիմայի վաղաժամ մահվան կապակցությամբ:

Ընդամենը մեկ շաբաթ է անցել մեր երկուսի բարեկամ, մեծ հայ մարդու՝ Ռաֆայել Ղազարյանի ցավալի կորստից: Ցավալի ոչ միայն մեզ համար, այլեւ ողջ հայության: Այս երկու իրադարձություններում, մեծ ցավից բացի, մի տխուր ընդհանրություն կա: Մերժվեց Ռաֆայել Ղազարյանի բաղձանքը՝ հանգրվանել Եռաբլուրում, իր կրտսեր մարտական ընկերների շարքում, իսկ Սփյուռքից հայրենիք վերադարձած, հայրենիքի մղած բոլոր մարտերին մասնակցած նվիրյալին շարունակեցին պատանդ պահել՝ անտեսելով մոր առողջական վիճակի կտրուկ վատթարացումը: Այս վերջին դեպքերն արդեն լրիվ այլ հարթությունից են. սա ո՛չ ժողովրդական ունեցվածքի թալան է, ո՛չ քաղբանտարկյալների անօրեն հալածանք, ո՛չ պետական շահերն անձնականով փոխարինում, այլ՝ մարդկային կերպարանքի, հայ մարդու էության այլակերպում: Սա նշանակում է, որ մենք մոտեցել ենք մի շատ վտանգավոր եզրի, որից հետո մենք արդեն չկանք, որից հետո ինչ որ կա՝ դա մեր երկիրը չէ, մենք չենք, այլ օտար, մեզ լիովին խորթ մի իրողություն: Երեւի այս եզրը զգալով էր, որ մոտ մեկ տարի առաջ լսեցի քո եւ քո ընկերների համախմբման կոչը՝ այդ կործանարար ընթացքը կասեցնելու համար: Դա այն կոչն էր, որ հնչեց 88-ին, երբ վտանգված էր Արցախը ու ճակատի գիծը անցնում էր մեր եւ ջարդարարների միջեւ, իսկ հիմա՝ մեր իսկական եւ խորթ էության միջեւ: Այսօր չկա առճակատում ազգայնականի, կոմունիստի եւ ժողովրդավարի միջեւ, ինչպես ոմանք փորձում են մեզ ներկայացնել: Իսկական ազգայնականը, կոմունիստն ու ժողովրդավարը այսօր իրար փոխլրացնող են՝ երկրի առաջ ծառացած խնդիրներ, մրցակից ծրագրեր մշակելով, միմյանց ծրագրերը լրացնող, լավագույն լուծում գտնող եւ իրականացնող: Մեր հակառակորդը կեղծ ժողովրդավարն է, կեղծ ազգայնականն ու կեղծ կոմունիստը, ովքեր պատրանքներին տրված, փողի եւ իշխանության մոլուցքից ուղեղները մթագնած, իրենց էությունն աղճատած՝ կործանում են թե իրենց, թե երկիրը:

Սիրելի Ժիրայր, այնտեղ՝ բանտում, մեզնից ոչ ոք երբեք չհիշեց, թե ով է ժողովրդավար, ով՝ ազգայնական: Մենք եւ մեր մյուս՝ այնտեղ պատանդ պահվող ընկերները գիտեինք, որ ոտքի էինք կանգնել՝ հանուն արդար երկրի, հանուն Հայաստանի:

Եվ իմ այսպիսի խոսքը քո խորին վշտի օրերին՝ պայմանավորված է նրանով, որ հայ կամավորականի համար միշտ մեծագույն սփոփանք է եղել ոչ միայն ընկերոջ, բարեկամի սրտի խոսքը, այլեւ վեհ նպատակներին ծառայելու ուղու շարունակականության հավաստիացումը:

Ես կուզեի սրանով սկսել հրապարակային մի երկխոսություն՝ մեր նպատակների եւ սկզբունքների, իսկականի եւ կեղծի, ներկայի եւ ապագայի մասին: Կրկին խորին ցավակցություններս քեզ: Մեր գործը շարունակվում է:

Հարգանքով՝ ԱԼԵՔՍԱՆԴՐ ԱՐԶՈՒՄԱՆՅԱՆ

[mazd]

ՄԵՐ ԳՈՐԾԸ ՇԱՐՈՒՆԱԿՎՈՒՄ Է

[mazd]

Վաղը «Առավոտը» կտպի Սեֆիլյանի պատասխանը:

Իսկ էսօրվա համարում մեջբերել են էդ նամակից մի հատված, որը հսկայական նշանակություն ունի ՀԱՄԱԶԳԱՅԻՆ ԿՈՆՍՈԼԻԴԱՑԻԱՅԻ տեսակետից:

Ահա այդ հատվածը.

«ՄԻՆՉԵՎ ՎԵՐՋ»

«Այսօր ես եւ Վարդանը գտնվելով բանտում, ոչ միայն լավատեղյակ ենք դրսի անցուդարձին, այլ նաեւ զգում ենք օր օրի թափ առնող հայաստանյան ազատագրման նոր շարժումը, նրա շունչն ու ոգին, որի մասնակիցը կուզեինք տեսնել ընդդիմադիր բոլոր գործիչներին: Ես միշտ էլ այն կարծիքին եմ եղել, որ այս ռեժիմը իրենից մեծ բան չի ներկայացնում, եւ նրան տապալելը կախված է ընդդիմության համախմբվածությունից, կազմակերպվածության եւ վճռականության հանգամանքներից: Մեր կյանքում ամեն ինչ չէ, որ որոշվում է նյութական հարթությունում, այսինքն` եթե նրանք ունեն շատ փող եւ բիրտ վարչական մեքենա, դա երբեք չի նշանակում, թե հզոր են, որովհետեւ հզորությունը գտնվում է այլ հարթության մեջ: Դա է ոգին ու հոգին, որը Աստված չի խնայել եւ բավարար չափով շնորհել է հայ ազգին: Եվ այսպես, ամփոփելով իմ առաջին նամակը, Ձեզ եմ միանում` ասելով. «Պայքար, պայքար մինչեւ վերջ»:

[mazd]

Читая письмо Алика Арзуманяна, вспомнил идеи нашего Gentle Giant-а о том, что все эти полит-лейблы, по крайней мер в сегодняшней Армении - условны. Արա Հրանտ, հիմա էլ Ալիկն ա քեզ ցիտում աչքիս:

[mazd]

Исторический момент! :lol: :lol: :lol:

[ichbinslon]

Читая письмо Алика Арзуманяна, вспомнил идеи нашего Gentle Giant-а о том, что все эти полит-лейблы, по крайней мер в сегодняшней Армении - условны. Արա Հրանտ, հիմա էլ Ալիկն ա քեզ ցիտում աչքիս:

[Kornelij Glas]

Pigh, du Grantaker es!

[mazd]

Если так пойдет,скоро на Грантовские цитаты в ЧтоГдеКогда вопросы будут

[Inferno]

какая связь Арзуманяна с Сефиляном? :blink:

причем тут потерпевший?

нда.... действетельно. в одном Алик прав, больше нет ни идеологий, ни идей , ни принципов. сиюминутная эквилибристика.

[ichbinslon]

Pigh, du Grantaker es!

[kaivaz]

больше нет ни идеологий, ни идей , ни принципов. сиюминутная эквилибристика.

[Gentle Giant]

Ara, Mazd, es nkary vortexic, es chunem. Tqeci es ara.

Кайваз, насчет постмодерна ты отчасти прав. Но тут другое. На мой взгляд постмодерн - это путинская и кочаярновская политика, т.е. полный приоритет технологии, пиара над содержанием и идеями. Варчапетутюн вместо президентства. Не могу сейчас более развернуто писать, но думаю, как раз ты поймешь о чем я. И получается парадокс, чтобы вернуть политике идеологическое содержание, чтобы вернуть саму политику, надо сперва объеденится всем "политическим" против "технологистов", устроить систему со своей реально идеологической системой координат, а потом внутри этой системы продолжать находиться в разных лагерях. В этом, на мой взгляд суть парадокслаьного союза Алик Арзуманян - Жирайр Сефилян. Это крайне важный процесс. Понимаешь, если этого добиться, можно размечтаться до того, чтобы политические противники в Армении перестали быть врагами друг другу, оставаясь непримиримыми оппонентами. Это перспектива, за которую можно многое отдать. Наконец-то у нас может состояться настоящая политическая система.

[Mono]

Я слышал, Игорь Мурадян называет такое явление - "политический постмодернизм"

[Mono]

В одном прав Арзуманян. Да в Армении идет борьба двух типов людей . С одной стороны это алчные "эди барзуни" которые готовы уничтожить планету/страну/город для удовлетворения собственного эго, с другой стороны люди которые думают о потомках, о соотечественниках, о стране, о планете.....

Но он ошибается если считает что это новое явление. Это борьба шла всегда изпокон веков...

Всякий раз нормальные люди придумивали идеи для нормальной организации жизни, а алчные паразиты перенимали эти идеи для обоснования своего паразитизма.

Но не все идеи равны. Есть идеи которые больше способствуют и более пригодны для безграничного паразитизма нежели другие. И посему паразиты больше любят такие идеи. Например таковым превратился нынешный либерализм со всеми его ипостосями

И если Арзуманян считает что он и его босс чисты и невинны то глубоко заблуждается. Стоит почитать внимательно что проповедует Левик и станет понятно что это и есть идеология для Паразитов которым между прочим пользуются и нынешные власти.

Все его экономические выкладки про мощь турко-азеров сводятся к одному. Даваете сейчас продадим нашу честь, наши права и истину пока за него платят скажем 500 миллион а то завтра заплатят меньше и мы станем изгоями. Ну и чем это отличается от тех кто рубит леса, уничтожает симфонии камней, выбрасивает на улицу людей из своих домов, дает грабительские кредиты. Они тоже все это делают ради денег .

[Grig777]

А мне словосочетание "партия паразитов" понравился ))))

Побольше бы нам таких паразитов.

Если каждая такая "Партия" будеть освобождать по 8000 кв.км то почему бы и нет ))))