Перейти к публикации

Стихи на армянском языке!


cravey

Рекомендованные сообщения

:wub: Давайте кидать сюда наши любимые стихи на нашем родном языке!

Պարույր Սևակ

Դ ՈՒ

Դ՛ու՝

երկու տա՜ռ,

Դ՛ու՝

հասարա՜կ մի դերանուն,

Եվ ընդամենն այդ քո երկու՛ հատիկ տառով

Այս բովանդակ աշխարհին ես տեր անում...

Դ՛ւ՝

երկու տա՜ռ,

Ու ես գարնան հողի նման

Քո կենսատու ջերմությանն եմ ընտելնում...

Դ՛ւ՝

երկու տա՜ռ

Եվ ահա ես

Երջանկության համն եմ զգում իմ բերանում,

Անջատումին ըմբերանւմ

Եվ թերանում եվ կատարել հրամանը տառամանքի...

Դ՛ու՝

երկու տա՜ռ,

Ու ես, անգի՛ն,

Ինձանից ինքս վերանում՝

Փոշիացած հերոսների

Դասակին եմ ընկերանում...

Դո՛ւ՝

երկու տա՜ռ,

Ու երբ հանկարծ

Թողնւմ ես ինձ ու հեռանում՝

Լքվաց տան պես ճեղք եմ տալիս,

Ծեփըս թափում, անտերանում,

Եվ կսկիծը, ցեցի նման,

Բույն է դնում իմ սյունի մեջ,

Ձեղւնի մեջ ու գերանում...

Դ՛ու՝

երկու տա՜ռ,

Դ՛ու՝

հասարա՜կ մի դերանուն...

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

  • Ответы 23
  • Создано
  • Последний ответ

ԱԶԱՏՈՒԹՅՈՒՆ

Ազատ աստվածն այն օրից,

Երբ հաճեցավ շունչ փչել,

Իմ հողանյութ շինվածքին

Կենդանություն պարգևել.

Ես անբարբառ մի մանուկ

Երկու ձեռքս պարզեցի,

Եվ իմ անզոր թևերով

Ազատությունն գրկեցի։

Մինչ գիշերը անհանգիստ

Օրորոցում կապկապած

Լալիս էի անդադար,

Մորս քունը խանգարած,

Խնդրում էի նորանից

Բազուկներս արձակել.

Ես այն օրից ուխտեցի

Ազատությունը սիրել։

Թոթով լեզվիս մինչ կապերը

Արձակվեցան, բացվեցան,

Մինչ ծնողքս իմ ձայնից

Խնդացին ու բերկրեցան,

Նախկին խոսքն, որ ասացի,

Չէր հայր, կամ մայր, կամ այլ ինչ.

Ազատությո՜ւն, դուրս թռավ

Իմ մանկական բերանից։

«Ազատությո՞ւն,— ինձ կրկնեց

Ճակատագիրը վերևից.—

Ազատությա՞ն դու զինվոր

Կամիս գրվիլ այս օրից:

Օ՛հ, փշոտ է ճանապարհդ,

Քեզ շատ փորձանք կը սպասե.

Ազատություն սիրողին

Այս աշխարհը խիստ նեղ է»։

— Ազատությո՜ւն, — գոչեցի, —

Թող որոտա իմ գլխին

Փայլակ, կայծակ, հուր, երկաթ,

Թող դավ դնե թշնամին,

Ես մինչ ի մահ, կախաղան,

Մինչև անարգ մահու սյուն,

Պիտի գոռամ, պիտ կրկնեմ

Անդադար. ազատությո՜ւն։

Налбандян

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

Եղիշե Չարենց

Արփիկին

Ինչքան որ հուր կա իմ սրտում - բոլորը քեզ.

Ինչքան կրակ ու վառ խնդում - բոլորը քեզ.-

Բոլո՜րը տամ ու նվիրեմ, ինձ ո՛չ մի հուր թող չմնա՝

Դո՜ւ չմրսես ձմռան ցրտում,-բոլո՜րը քեզ...

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

Հովհաննես Թումանյան

ՀՐԱԺԵՇՏ

Այստեղ ահա կըբաժանվենք.

Մնաս բարյավ, սիրելի.

Այսպես ես չեմ ցավել երբեք

Դառնությունով սիրտս լի

Այստեղ ահա քեզ թողնում եմ

Եվ չգիտեմ, ուր կերթաս.

Կասկածներից ես դողում եմ...

Թող պահպանե քեզ աստված

Ա՛խ, առանց քեզ տխուր կյանքիս,

Օրը տարի կդառնա,

Բայց ուր լինիս, դարձյալ հոգիս

Շուրջդ պիտի թրթռա

Մնաս բարյավ, բայց միշտ հիշիր,

Որ քեզ շատ եմ կարոտել.

Եվ տեսության ժամի համար

Չըմոռանաս աղոթել

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

Ես ձեզ բերի բարի լուր,

Իմ եղբայրներ, արթնացե՛ք.

Լո՛ւյս է, լո՛ւյս է ամենուր,

Մեռած-քնած, վե՛ր կացեք...

Ձեզ կոչում է անդադար

Նոր միացման մոռացում.

Առվակ, արև ու անտառ

Ձեր երգին են սպասում։

Լույս է, լույս է ամենուր,

Պատանիներ և կույսեր,

Ես ձեզ բերի բարի լուր,

Նոր հիացում, նոր հույսեր.

Շիրիմներից ելեք վեր,

Մահիճներից հեշտանքի

Թևեր առեք, լույս թևեր

Նոր արբունքի, նոր կյանքի։

Վահան Տերյան

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

Քանի որ սկսեցիր Պարույրից՝ ահա մի հրաշալի գործ իմ սեփական հաւաքացուից:

Մոր ձեռքերը:

Ասս ձեռքերը՝ մո'ր ձեռքերը,

հինավուրց ու նոր ձեռքերը..

Ինչեր ասես որ չեն արել այս ձեռքերը..

Պսակվելիս ո'նց են պարել այս ձերքերը

Ի'նչ նազանքով,

երազանքով:

Ինչեր ասես որ չեն արել այս ձեռքերը..

Լուձսը մինչև լույս չեն մարել այս ձեռքերը:

Առաջնեկն է երբ որ ծնվել,

նրա արդար կաթով սնվել:

Ինչեր ասես որ չեն արել այս ձեռքերը..

Զրկանք կրել, հոգս են տարել այս ձեռքերը,

ծով լձությամբ,

համբերությամբ:

Ինչեր ասես որ չեն արել այս ձեռքերը..

երկինք պարզված սյուն են դառել այս ձերքերը,

Որ չփլվի իր տան սյունը,

որդին կռվից դառնա տունը:

Ինչեր ասես որ չեն արել այս ձեռքերը..

մինչև տատի ձերք են դառել այս ձերքերը,

այս ձերքերը՝ ուժը հատած,

բայց թորան հետ նոր ուժ գտած..

Քար են շրջել, սար են շարժել այս ձեռքերը..

Ինչեր, ինչե՜ր, ինչե՜ր չարժեն այս ձեռքերը՝

Նու՜րբ ձեռքերը,

Սու՜րբ ձեռքերը:

Եկեք այսօր մենք համբուրենք որդիաբար,

մեզ աշխարհում ծնած- սնած,

մեզ աշխարհում շահած-պահած,

մեզնից երբեք չկշտացած,

փոշի սրբող, լվացք անող,

անվերջ դատող, անվերջ բանող

այս ձերքերը:

Թող որ ճաքաց ու կոշտացած,

բայց մեզ համար մետաքսի պես

Խա՜ս ձեռքերը...

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

Евс ми храшали банастехцуцюн....Севак...

ՄԱՐԴ ԷԼ ԿԱ, ՄԱՐԴ ԷԼ

Մարդ կա ՝ ելել է շալակն աշխարհի,

Մարդ կա՝ աշխարհն է շալակած տանում...

Դու, որ սխալվել, սակայն չես ստել,

Կորցրել ես հաճախ, բայց նորից գտել.

Դու, որ սայթաքել ու վայր ես ընկել,

Ընկել ես, սակայն երբեք չես ծնկել,

Այլ մագլցել ես կատարից-կատար,

Ելել ես անվերջ, բարձրացել ես վեր՝

Քո ահեղ դարից առնելով թևեր...

Ելել ես, որ ողջ աշխարհը տեսնես,

Որ անօրինակ քո դարը տեսնես,

Բոլոր կերպերով դու նրան զգաս,

Շահածով խնդաս, կորուստը սգաս...

Ելել ես իբրև նրա մունետիկ,

Որ նրա հեռուն զգաս քեզ մոտիկ,

Որ ճշմարտության ափերը տեսնես

Ծպտըված ստի խաբելը տեսնես,

Որ չվախենաս, որ չվարանես՝

Անարդարության դեմքը խարանես...

Ահա, թե ինչու դու այսքան տարի,

Դու, որ հարազատ ծնունդն ես դարի,

Քայլում ես անդուլ, առաջ ընթանում,

Քայլում ես այպես ծանր ու վիթխարի,

Ասես աշխարհն ես շալակած տանում...

Մարդ կա՝ աշխարհն է շալակած տանում,

Մարդ կա՝ ելել է շալակն աշխարհի...

Նա, ով ելել է շալակն աշխարհի,

Աշխարհում երբեք թաց տեղ չի քնում,

Գիտի, թե ու՛մ հետ և ու՛ր է գնում,

Ու՛մ մեռելին է անարցունք լալիս,

Ու՛մ խոսքի վրա ստից ծիծաղում,

Ու՛մ հետ դինջ նստած նարդի է խաղում,

Հարկ եղած դեպքում և տանուլ տալիս...

Վերից է նայում ցածրում կանգնածին,

Չի նայում երբեք ներքև ընկածին.

Վերև կանգնածի աղջկան, որդուն,

Սիրուհուն անգամ ու քարտուղարին

Ո՜նց է քսմսվում ու շողոքորթում...

Որտեղ մի պատառ չաղ ու յուղալի՝

Կանգնած է այնտեղ նա երկյուղալի.

Հեշտ զրպարտում է՝ երբ տեղն է գալիս,

Նույն հեշտությամբ էլ իր մեղքն է լալիս...

Ամե՜ն ինչից շատ, ամե՜ն ինչից վեր,

Հարազատ մորից ու որդուց ավել,

Աշխարհում նա իր աշխարհն է սիրում...

Սու՛տ է: Նա այնտեղ իր շահն է սիրում:

Ամե՜ն ինչից շատ, ամե՜ն ինչից վեր,

Նա պատմության մեջ իր դարն է սիրում...

Սու՛տ է: Նա դարի ավարն է սիրում:

Ամե՜ն ինչից շատ, ամե՜ն ինչից վեր,

Մեր կյանքն է սիրում, մեր նորն է սիրում...

Սու՛տ է: Նա միայն իր փորն է սիրում:

Ամե՜ն ինչից շատ, ամե՜ն ինչից վեր,

Գաղափարական իր հորն է սիրում...

Սու՛տ է: Ո՛չ հորը, ո՛չ մորն է սիրում,

Թանկ չէ ո՛չ որդին, և ո՛չ էլ թոռը:

Ամե՜ն ինչից շատ, ամե՜ն ինչից վեր,

Սիրում է կյանքում նա իր... աթոռը:

Աթոռն է սիրում

Ու նրան տիրում.

Ցանկացած գնով ելնում է նա վեր,

Փորձում է թռչել նա առանց թևեր,

Անվերջ սողալով առաջ է գնում,

Գնում է այսպես... և տարեց-տարի

Ելնում է այսպես... շալակն աշխարհի:

Մարդ կա՝ աշխարհն է շալակած տանում,

Մարդ կա՝ ելել է շալակն աշխարհի...

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

ՆՈՐԻՑ ՉԵՆ ՍԻՐՈՒՄ , ՍԻՐՈՒՄ ԵՆ ԿՐԿԻՆ

Այդ ո՞վ է ասել ` նորից են սիրում:

Նորի՛ց չեն սիրում ,սիրում են կրկի՜ն...

Ու երբ մինչևիսկ ալյուրից (դեռ տա՜ք)

Դու նո՛ւյն մարմինն ես հիշում բնազդով,

Երբ հոտն էլ սուրճի նրա՛ն հիշեցնում

Եվ քո գունազարդ քնի փոխարեն

Անքնություն է փռում սպիտակ.

Երբ աստղերն իրենց կլորակ սանրով

Մազերդ են սանրում ,իսկ դու վերստին

Շոյանքի սովոր քո մազերի մեջ

Նո՛ւյն հանգստարար մատերն ես զգում .

Երբ օտար մեկի շարժումի ,դեմքի

Նմանությունը հեռու – մոտավոր

ոտներդ է ասես դնում գիպսի մեջ,

Իսկ միտքդ բեկում այնպե՛ս կտրական,

Ինչպես լույսերի վետվետումներից

Երկաթգծերն են կարծես ջարդոտվում.

Երբ անձրևներից հողն է ասես թթվում

Եվ ստիպում է ռունգո էլ զգալ,

որ մենակ ես դու իբրև մի ... Իգրեկ,

Իսկ ինչ-որ մի տեղ կամ հենց քո կողքին

Կա մի Իքս ուրիշ ,առանց որի դու

Խնդիր չե՜ս կազմի,ո՛չ էլ կլուծես ,-

Մի՛շտ ,ամե՜ն անգամ պաշարում է քեզ

Նույն զգացումը անճեղք ու անդուռ,

Եվ հասկանում ես ,որ մարդն , ի վերջո,

Նորի՛ց չի սիրում ,սիրում է կրկի՜ն,

Քանզի կա մթին մի կախյալություն

Ջղի և արյան , հոգու ու կրէի .

Քանզի նշանը հանման – գումարման

Այդ մե՛նք չենք դնում լուծվելիք խնդրում.

Քանզի թեպետև բախտ մենք ենք փնտրում,

Բայց բա՛խտը,

Բա՛խտը,

Բա՜խտն է մեզ ընտրում ...

Ուստի մինչևիսկ սիրառատ հոգին

Նորի՛ց չի սիրում ,սիրում է կրկի՜ն ...Պարույր Սևակ

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

ԱՌԱՆՑ ԽՈՍՔԵՐԻ

Ես գիտեմ, որ դու հաճախ ես հիմա

Մոտենում ձեր տան հայելուն շքեղ,

Անծանոթ օտար մի կնոջ նման

Դիտում ես երկար, զննում ինքըդ քեզ:

Մազերդ ես շտկում, հանդուգըն մի փունջ

Ձեռքով մղելով ականջիդ ետև,

Մարմարե վիզըդ ափերով շփում

ՈՒ ժպտում ես քեզ անփույթ ու թեթև:

Հարդարում ես դու հագուստըդ այրող,

Որ գրկում է քեզ սիրահարի պես:

Նայում ես մերթ մեղմ, մերթ՝ հրավիրող,

Մերթ՝ չարաճճի, մերթ՝ համեստ ու հեզ:

Դառնում ես այս կողմ, դառնում ես այն կողմ,

Կրնկիդ վրա պտույտ ես տալիս

ՈՒ նորից ժպտում, ժպտում ինքնագոհ,-

Ինքըդ չափազանց քեզ դուր ես գալիս:

Ինքըդ քո աչքում ուրիշ ես դարձել,

Այնպե՛ս չես քնում, վեր կենում, գնում...

Ինչ-որ բան հանկարծ փոխվել է կարծես,

Թե ի՞նչ է փոխվել, պարզ չես հասկանում:

Թե ի՞նչ է փոխվել, ես գիտեմ, անգի՛ն.

Մի՛շտ, ամե՜ն անգամ այդպես է լինում,

Երբ քեզ պես համեստ ու խոնարհ մեկին

Ինձ նման մի խենթ, ինձ նման մի գիժ

Առանց խոսքերի իր սիրտն է բանում...

Պարույր Սևակ

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

Քանի որ սկսեցիր Պարույրից՝ ահա մի հրաշալի գործ իմ սեփական հաւաքացուից:

Մոր ձեռքերը:

Ասս ձեռքերը՝ մո'ր ձեռքերը,

հինավուրց ու նոր ձեռքերը..

Ինչեր ասես որ չեն արել այս ձեռքերը..

Պսակվելիս ո'նց են պարել այս ձերքերը

Ի'նչ նազանքով,

երազանքով:

Ինչեր ասես որ չեն արել այս ձեռքերը..

Լուձսը մինչև լույս չեն մարել այս ձեռքերը:

Առաջնեկն է երբ որ ծնվել,

նրա արդար կաթով սնվել:

Ինչեր ասես որ չեն արել այս ձեռքերը..

Զրկանք կրել, հոգս են տարել այս ձեռքերը,

ծով լձությամբ,

համբերությամբ:

Ինչեր ասես որ չեն արել այս ձեռքերը..

երկինք պարզված սյուն են դառել այս ձերքերը,

Որ չփլվի իր տան սյունը,

որդին կռվից դառնա տունը:

Ինչեր ասես որ չեն արել այս ձեռքերը..

մինչև տատի ձերք են դառել այս ձերքերը,

այս ձերքերը՝ ուժը հատած,

բայց թորան հետ նոր ուժ գտած..

Քար են շրջել, սար են շարժել այս ձեռքերը..

Ինչեր, ինչե՜ր, ինչե՜ր չարժեն այս ձեռքերը՝

Նու՜րբ ձեռքերը,

Սու՜րբ ձեռքերը:

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

cravey , որպիսի հայերենով գրվածը ավելի հեշտ կարդացվի, տառերի մեծությունը դիր 5 ( size-medium, then change the 7 to 5).

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

  • 2 года спустя...
  • 6 месяцев спустя...

Եղեշե Չարենց "Մեր լեզուն"

Մեր լեզուն ճկուն է ու բարբարոս,

Առնական է, կոպիտ, բայց միևնույն պահին

Պայծառ է նա, որպես մշտաբորբոք փարոս,

Վառված հրով անշեջ դարերում հին։ —

Եվ վարպետներ, խոնարհ ու հանճարեղ,

Հղկել են այն դարեր, որպես մարմար,

Եվ փայլել է նա մերթ, ինչպես բյուրեղ,

Մերթ կոպտացել, ինչպես լեռնային քար։

Բայց միշտ պահել է նա իր կենդանի ոգին, —

Եվ եթե մենք այսօր կոտրատում ենք այն մերթ,

Այդ նրանից է, որ ուզում ենք մեր

Նոր խոհերի վրա ժանգ չչոքի։

Այդ նրանից է, որ այսօրվա ոգուն

Այլևս չի կարող լինել պատյան

Ո ՛չ Տերյանի բառբառը նվագուն,

Ո ՛չ Նարեկի մրմունջը մագաղաթյա։—

Եվ ո ՛չ անգամ Լոռու պայծառ երգիչ

Թումանյանի բառբառը գեղջկական, —

Բայց նա կգա — լեզուն այս երքաթյա բերքի

Եվ խոհերի այս խո՜ր ու երկարակամ…

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

  • 1 год спустя...

я нашла такой вот стих, который мне абсолютно не понравился :thumbsdown: :thumbsdown: :thumbsdown:

Գնալուց առաջ

Ինչպե՞ս թե գնաս,

Կարծում ես հե՞շտ է խաչ քաշել վրաս,

Երբ մտել եմ քո ամեն բջիջի,

Հոգու, ոգու մեջ

Ու գոյությունն եմ դարձել քո անձի:

Ես այրվում եմ քո շիկացած արյան,

Ամեն հյուլեի բաղադրության

Ցոլացումների

Ու անդրադարձման արձագանքներում,

Քո հյուսվածքներում,

Նյարդաթելերի գործվածքների մեջ

Ես նուրբ հենքերի կապ եմ սրտամերձ…

Ինչպե՞ս թե գնաս,

Ախ դու չգիտես, չգիտես ,հոգիս,

Որ քո մեջ վաղուց, դու վաղուց չկաս,

Ու չես իմանում, որ հաճախ անլուրջ

Երբ բորբոքվում ես, բռնկվում մեկեն,

Այդ ես եմ ներսից միամտորեն

Հոգիդ փրփրում,

Երբ վրդովվում ես, տագնապից դողում,

Ես եմ քո ներսից քո դեմ բողոքում,

Երբ գորովանք ես շաղ տալիս չորս դին,

Ես եմ քեզ ներսից շոյում մտերիմ,

Երբ ծիծաղում ես, հրճվանքից հարբում,

Ես եմ քո ներսից քեզ ծափահարում,

Իսկ երբ մզզում է ականջիդ ներսում

Վերքի մի օղակ,

Այդ ես եմ հյուսում ցավի եղանակ…

Ինչպե՞ս թե գնաս,

Դու այդ էությամբ ու՞ր պիտի գնաս…

Երբ փորձի համար

Քո ներսում քեզնից երես եմ թեքում,

Դու տղամարդու կամքով քո տկար,

Կորչում ես իսկույն ուրիշ գրկերում:

Երբ ետ եմ բերում

Շռայլանքներով փաղաքշանքիս,

Դու այդ կանանացից արդեն կշտացած

Զղջումների մեջ դառնում ես գերիս…

Ինչպե՞ս թե գնաս,

Դու չսերտեցի՞ր մեր կյանքում մի դաս,

Որ միայն մի տեղ,

Լոկ միայն մի տեղ ունես գնալու,

Այն էլ սուրբ հողիդ գիրկը իմացիր,

Եվ իմանալով, ինձ պես դիմացիր,

Որ ես այն ափում թեկուզ և սառած,

Կլինեմ կողքիդ,

Այնպես որ հիմա գնալուց առաջ

Քեզ խաչակնքի՜ր…

просто кошмар! :mega_shok:

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

Архивировано

Эта тема находится в архиве и закрыта для дальнейших сообщений.


  • Наш выбор

    • Ани - город 1001 церкви
      Самая красивая, самая роскошная, самая богатая… Такими словами можно характеризовать жемчужину Востока - город АНИ, который долгие годы приковывал к себе внимание, благодаря исключительной красоте и величию. Даже сейчас, когда от города остались только руины, он продолжает вызывать восхищение.
      Город Ани расположен на высоком берегу одного из притоков реки Ахурян.
       

       
       
      • 4 ответа
    • В БЕРЛИНЕ БОЛЬШЕ НЕТ АЗЕРБАЙДЖАНА
      Конец азербайджанской истории в Университете им. Гумбольдта: Совет студентов резко раскритиковал кафедру, финансируемую режимом. Кафедра, финансируемая со стороны, будет ликвидирована.
      • 1 ответ
    • Фильм: "Арцах непокорённый. Дадиванк"  Автор фильма, Виктор Коноплёв
      Фильм: "Арцах непокорённый. Дадиванк"
      Автор фильма Виктор Коноплёв.
        • Like
      • 0 ответов
    • В Риме изберут Патриарха Армянской Католической церкви
      В сентябре в Риме пройдет епископальное собрание, в рамках которого планируется избрание Патриарха Армянской Католической церкви.
       
      Об этом сообщает VaticanNews.
       
      Ранее, 22 июня, попытка избрать патриарха провалилась, поскольку ни один из кандидатов не смог набрать две трети голосов, а это одно из требований, избирательного синодального устава восточных церквей.

       
      Отмечается, что новый патриарх заменит Григора Петроса, который скончался в мае 2021 года. С этой целью в Рим приглашены епископы Армянской Католической церкви, служащие в епархиях различных городов мира.
       
      Епископы соберутся в Лионской духовной семинарии в Риме. Выборы начнутся под руководством кардинала Леонардо Сантри 22 сентября.
       
      • 0 ответов
    • History of Modern Iran
      Решил познакомить вас, с интересными материалами специалиста по истории Ирана.
      Уверен, найдете очень много интересного.
       
      Edward Abrahamian, "History of Modern Iran". 
      "В XIX веке европейцы часто описывали Каджарских шахов как типичных "восточных деспотов". Однако на самом деле их деспотизм существовал лишь в виртуальной реальности. 
      Власть шаха была крайне ограниченной из-за отсутствия государственной бюрократии и регулярной армии. Его реальная власть не простиралась далее столицы. Более того, его авторитет практически ничего не значил на местном уровне, пока не получал поддержку региональных вельмож
      • 4 ответа
  • Сейчас в сети   7 пользователей, 0 анонимных, 502 гостя (Полный список)

  • День рождения сегодня

  • Сейчас в сети

    502 гостя
    khnushinak Левон Казарян luc Good Boy stephanie S Rubik Vito
  • Сейчас на странице

    Нет пользователей, просматривающих эту страницу.

  • Сейчас на странице

    • Нет пользователей, просматривающих эту страницу.


×
×
  • Создать...