андраник мигранян

[Alexandre Rodrigues]

родригес, хочется думать что вы лично заинтересованы в обелении этого идиота. вы с ним родственники? или у вас клуб по интересам? в противном случае - вы просто слепы. умственно.

[Alexandre Rodrigues]

Про Армению ничего плохого не сказал, но он подставляет армян в грузино-российском конфликте, пытается разжечь среди грузин неприязнь к армянам.

Разве этого мало?

[groul]

Родригес,

Ну и наконец как же некрасиво сравнивать две разные вещи "колаброционистов армян и императоров Византии по нац.армян "

[Alexandre Rodrigues]

.Сколько злобы излили на человека а по существу то ничего никто не сказал.

[vaykuneci]

Эта продажная тварь очень опасна во всех аспектах.

Сейчас "политолог" за десятилетия жизни в России так и не научившийся говорить по русски, занялся антирцахскими провокациями. Как можно терпеть подобную мразь. Тем же, кто по незнанию симпатизирует ему из-за статьи "Цепь для Саакашвили", хочу напомнить, что он завтра того же Саакашвили

или азербарана Алиева начнет восхвалять, если на то будет воля хозяев. Дрянь...

«ԱՄՈԹԻ ԼԵԳԵՈՆ». ԲԱՐԵՎ ՁԵԶ, ԵՍ ՁԵՐ ՔԱՂԱՔԱԳԵՏՆ ԵՄ

Քանի որ 2007 թվականը քաղաքական կարեւոր իրադարձության` խորհրդարանի ընտրության տարի է, ապա բնական է, որ տեղի ունեցող ամեն ինչ, կամ գրեթե ամեն ինչ, առաջիկա մի քանի ամիսների ընթացքում դիտարկվի հենց այդ համատեքստում: Իսկ տեղի ունեցող իրադարձությունները սկսվում են հեռուստածրագրերից, որոնք հանրության համար բացում են Նոր տարին: Դժբախտաբար պետք է փաստել, որ Ամանորի հեռուստածրագրերը հեռուստադիտողին ընտրության հնարավորություն գրեթե չէին թողնում, ինչը կարող է չարագույժ լինել այն առումով, որ հեռուստաընկերությունները տոտալ հսկողության ենթարկող իշխանությունը հենց այդպես էլ մտադրվել է տարեսկզբից իսկ հանրությանը զրկել ընտրության որեւէ հնարավորությունից:

Հայաստանյան հեռուստաեթերի այդ միապաղաղ իրականության ֆոնին ուղղակի հեռուստաժողովրդավարության խրախճանք կարելի է համարել հայկական ժամանակակից դեմոկրատիայի ֆորպոստի` ԼՂՀ հանրային հեռուստաընկերության եթերը: Գուցե Սահմանադրության հանրաքվեի ազատության, արդարության եւ թափանցիկության իներցիայով, Ղարաբաղի հեռուստադիտողին տարեմուտին հիանալի հնարավորություն էր ընձեռվել ընտրություն կատարել հայ էստրադային եւ քաղաքագիտական արվեստի նվիրյալների միջեւ, եւ եթե Հայաստանում եթերից չէին դուրս գալիս Թաթան, Արսենը, Սիրուշը կամ Սյուզին, ապա Ղարաբաղում եթեր էր դուրս գալիս նաեւ Անդրանիկը` Միհրանյան: Դժվար է ասել, թե արդյոք ինչպես է ռուսական հեռուստաընկերությունների աբոնենտ ունեցող քաղաքագետը համաձայնել հյուրընկալվել չճանաչված մի պետության հեռուստաընկերության տաղավարում, որն իր չափով թերեւս ավելի փոքր է քան նույն այդ ռուսական ընկերությունների գրիմի սենյակները: Անդրանիկ Միհրանյանը թերեւս ունեցել է այդ քայլին գնալու շատ ծանրակշիռ պատճառ եւ բավարար միջոց Մոսկվայից Երեւան, իսկ Երեւանից էլ Ստեփանակերտ հասնելու համար:

Դատելով հեռուստատեսությամբ նրա հայտնած մտքերից, Անդրանիկ Միհրանյանին տոնական Մոսկվայից կտրել է Արկադի Ղուկասյանի եւ Լեռնային Ղարաբաղի ճակատագրի մասին մտահոգությունը: Մոսկվաբնակ հայ քաղաքագետը Ղարաբաղի հանրության համար մի քանի քաղաքագիտական պարզաբանումներ է տվել այդ հարցերի առնչությամբ: Անդրանիկ Միհրանյանը նախ հայտնել է, թե ԼՂՀ Սահմանադրության ընդունումը Արկադի Ղուկասյանին տալիս է երրորդ անգամ առաջադրվելու հնարավորություն: Միհրանյանի այդ արտահայտության տրամաբանությունն այն է, թե նոր Սահմանադրությունը ենթադրում է նոր պետություն: Հայտնի չէ, թե Միհրանյանը քաղաքագիտական որ աշխատության մեջ է հայտնաբերել իր այդ դարակազմիկ թեզը, բայց համաշխարհային պատմության տրամաբանությունը հուշում է, որ պետք է պետություն լինել, որպեսզի ընդունել Սահմանադրություն, ոչ թե Սահմանադրություն ընդունել պետություն ունենալու համար: Ավելի պարզ ասած, գոյություն ունեցող մարդուն են տալիս անձնագիրը, ոչ թե անձնագրով մարդ են ստեղծում: Ավելին, երկրորդ տարբերակը ուղղակի ենթադրում է քրեական պատասխանատվություն:

Բայց դա թերեւս տրամաբանության ենթակա փաստարկ է, իսկ մենք գիտենք, որ Անդրանիկ Միհրանյանը ուժեղ է քաղաքագիտությունից, բայց տրամաբանությունից նրա ունակությունները մեզ այդքան էլ հայտնի չեն: Թեեւ մեկ երկու այդպիսի հարցազրույց, եւ հայ հասարակությանը Միհրանյանի այդ ունակությունը նույնպես լիովին կբացահայտվի: Օրինակ, Անդրանիկ Միհրանյանը հայտարարել է, որ Արկադի Ղուկասյանի անձը այնքան դրական է եւ այնքան անհրաժեշտ, որ պետք է նրան խնդրել մնալ նախագահ, չնայած որ Ղուկասյանը ունի հակառակ մտադրությունը: Միհրանյանին գուցե արժե նախագահ մնալու խնդրանքներ ուղղել այն երկրի պաշտոնյաներին, որի քաղաքացի է ինքը: Ղարաբաղում նախագահ չեն մնում, Ղարաբաղում նախագահ ընտրում են: Հետեւաբար ավելի տրամաբանական կլիներ, որ Անդրանիկ Միհրանյանը ոչ թե Ղուկասյանին խնդրեր մնալ, այլ Ղարաբաղի ժողովրդին խնդրեր ընտրել:

ՙԱռանց Արկադի Ղուկասյանի մասնակցության այլ թեկնածուների առաջադրումը Ղարաբաղին սպառնում է ապակայունացմամբ՚, ասել է Անդրանիկ Միհրանյանը: Նախ զարմանալի է, թե ինչպես է մարդը, որ իր գիտակցական կյանքի առյուծի բաժինն անցկացրել ու անցկացնում է Ռուսաստանում, համարձակվում դատողություն անել Ղարաբաղի կայունության բաղադրիչների մասին: Դրանից բացի, եթե ինչ որ բան առաջարկում է, ապա թող առաջարկի մինչեւ վերջ: Օրինակ, ինչպես վարվել ժամանակի հետ: Չէ որ նախագահության պաշտոնավարումը կարող է եւ լինել անվերջ, իսկ ահա կյանքը այս մեղավոր մոլորակում երբեւէ ընդհատվում է:

Այդ դեպքում Անդրանիկ Միհրանյանը պետք է ոչ միայն Ղուկասյանին խնդրի մնալ նախագահ, այլ նաեւ Աստծուն խնդրի չբաժանել Ղուկասյանի հոգին ու մարմինը, որ Ղարաբաղը հանկարծ չապակայունանա:

Բայց Անդրանիկ Միհրանյանը մտածում է ոչ միայն Ղարաբաղի, այլեւ ընդհանրապես հայության համար: Նա մտածել է ու հանգել եզրակացության, որ ՙնախագահի պաշտոնից Ռոբերտ Քոչարյանի հրաժարվելու դեպքում Ղարաբաղի բանակցային գործընթացում հայկական կողմի դիրքերը կթուլանան, եւ այդ իսկ պատճառով պետք է ԼՂՀ դիրքի ուժեղացում, իսկ ԼՂՀ դիրքը կարող է ուժեղ լինել միայն Ղուկասյանի մասնակցությամբ՚: Ահա հենց այդպես է կարծում Անդրանիկ Միհրանյանը: Այն, որ նա այդպես է կարծում, բոլորովին էլ զարմանալի չէ: Դրա պատճառն ամենեւին այն չէ, որ Միհրանյանը հանդիսանում է Ղուկասյանի կառավարման արվեստի մոլի երկրպագու: Պատճառը շատ ավելի կենցաղային է, թեեւ ՙհամահայկական՚, քանի որ ուղղակի կապ ունի Արա Աբրահամյանի հետ: Աբրահամյանն էր շաբաթներ առաջ հայտարարել, թե Ղուկասյանի երրորդ առաջադրումը պետք է Ղարաբաղին: Իսկ Անդրանիկ Միհրանյանը հակառակը հայտարարել չէր կարող, եթե հասել է Ստեփանակերտ: Բանն այն է, որ Միհրանյանը դեռեւս որեւէ անգամ այս կողմերում չի երեւացել առանց Արա Աբրահամյանի: Ասել, որ Միհրանյանն է Աբրահամյանին բերում Հայաստան, կնշանակի վիրավորել համահայկական գործարար ջիղը: Միհրանյանը գուցե ինքն է իր ճանապարհածախսը հոգում, բայց այդ դեպքում էլ գոնե մի անգամ Հայաստան կգար առանց Արա Աբրահամյանի: Հետեւաբար կասկածից վեր է, որ Միհրանյանի ու հայության կապի հովանավորը Աբրահամյան ՙապրանքանիշն՚ է, որն էլ քաղաքագետին հասցրել է Ստեփանակերտ: Եվ բնական է, որ Միհրանյանը պետք է առնվազն մտածեր հետ գալու մասին, թե չէ մեկ էլ տեսար Ղուկասյանը լսի ու առաջադրվի երրորդ անգամ` դե եկ ու մնա Ղարաբաղում:

08-01-2007 15:42:39

[Alexandre Rodrigues]

Российский политолог привел в пример "дорожные карты" по урегулированию палестинской проблемы, с которыми выступает каждая новая американская администрация и которые также сопровождаются давлением на стороны.

http://www.regnum.ru/news/647722.html