Gevorg

Загадочная русская душа! Они ведь дважды спасли Турцию от краха.

а на средний нельзя?

http://www.tert.am/am/news/2014/05/23/cows/ Շվեյցարիայում կովերի վրա «պատուհան» են տեղադրել՝ գիտափորձի շրջանակում (լուսանկարներ, տեսանյութ)

Аааа, я понял дааааа, это не печки, это урок геометрии!

Слушай ара, как можем печки ставить у окна, если трубы стоят у стены? П(փ)ечка без труба не работает, дааа.

Увидел в ютубе: Riyad Huseynzade (Ереван) Иряван - "ряван" с фарси обустроенное ухоженное место. (Арарат) Яр Арвад- " Яр" - мужчина "Арвад"- женщина. Перевод с тюркского. (Гюмри) Гюмрах- в переводе с тюркского - радостный,счастливый. (Эчмиадзин) Учмюадзин - в переводе с тюркского "уч"- три "мюадззин"- мусульманский священно служитель. (Гандзасар) Гянджсевяр - в переводе с тюркского "гяндж" молодой "севяр" влюбленный. (Арцах) Яршах- в переводе с фарси "яр"-мужчина "шах" я думаю поятно без перевода Мой ответ: Huseynzade - это от русского "гусиная задница".

А нельзя как то совмещать, ну скажем ночью потоп, а днем засуха?

http://hetq.am/arm/news/54678/maran-ginegortsneri-sharunakvox-tohmatsary.html «Մարան». գինեգործների շարունակվող տոհմածառը

В детстве знал другой вариант: Идет Брежнев в США в гости, там Картер хорошо принимает, в конце дарит машину и говорит, только багажник не открывай. Едет на машине Брежнев, едет, и думает, что там. Открывает багажник, а оттуда голая баба выбегает. Бежит Брежнев целый день за ней, не может поймать. Приглашает Картера в СССР и дальше то же самое. Открывает Картер багажник, а оттуда выходит голый азербайджанец и говорит: ну что, дядька, бегать будем?

http://www.lragir.am/index/arm/0/politics/view/98957 Պուտինը հրաժարվել է երաշխիքներ տալ Սերժ Սարգսյանին

http://hetq.am/arm/news/54514/hetveradardzats-migrantnery-vayoc-dzorum--em-ognutyamb-pordzum-en-poqr-biznes-zargacnel.html Հետվերադարձած միգրանտները Վայոց ձորում ԵՄ օգնությամբ փորձում են փոքր բիզնես զարգացնել

http://www.lragir.am/index/arm/0/comments/view/98868 Ո՞վ է հանձնում ազատագրված տարածքները Օկուպացված տարածքները պետք է վերադարձվեն Ադրբեջանին, իսկ Արցախն էլ պետք է միջանկյալ կարգավիճակ ստանա, որից հետո անցկացնի ինքնորոշման հանրաքվե եւ ձեռք բերի մշտական կարգավիճակ», մոտավորապես այդ միտքն է արտահայտում ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի ամերիկացի համանախագահ Ջեյմս Ուորլիքը, ելույթ ունենալով Կարնեգի հիմնադրամում եւ ներկայացնելով Արցախի խնդրի կարգավորման ամերիկյան մոտեցումը: Այդ հայտարարությունը զայրացնում է հայերին: Իսկապես զայրացուցիչ է, որովհետեւ դրանք ոչ թե օկուպացված, այլ ազատագրված տարածքներ են, որոնց համար հայությունը տվել է հազարավոր զոհեր եւ կրել բազմաթիվ զրկանքներ: Բայց, Ուորլիքը չէ այդ հայտարարության «հեղինակային» իրավունքի տեր: Այդ հայտարարությունն օրինակ 2013-ի ամռանն արվել է Ռուսաստանում, որտեղ Սերգեյ Լավրովը Էլմար Մամեդյարովի հետ համատեղ ասուլիսի ընթացքում հայտարարել է, որ պետք է լուծվի «ադրբեջանական տարածքների» վերադարձի հարցը: Բայց, Լավրովն էլ դրա «հեղինակային իրավունքի» տերը չէ, որովհետեւ կարգավորման գործընթացի գրեթե ամբողջ ճանապարհին հակամարտող կողմերին ներկայացվող առաջարկները պարունակել են այդ մոտեցումը՝ տարածքներ կարգավիճակի դիմաց: Այդ մոտեցման «հեղինակային իրավունքն» ընդհանրապես որեւէ միջնորդինը չէ: Դրա «հեղինակային իրավունքը» Հայաստանինն ու Արցախինն է, հայկական կողմինը; Այն հայկական կողմինը, որն ազատագրել է այդ տարածքները: Տարօրինա՞կ է: Ամենեւին: Չէ՞ որ Հայաստանի Հանրապետության բոլոր երեք նախագահները համաձայն են եղել այդ փիլիսոփայությանը՝ տարածք հանձնել ինչ որ բան ստանալու դիմաց: Ու թե ամեն մեկն ի՞նչ է ակնկալել ստանալ, արդեն էական չէ: Էականն այն է, որ Հայաստանի իշխանությունը բոլոր տարիներին հավանություն է տվել այդ տրամաբանությանը՝ տարածքները վերադարձնելուն, դա որակելով փոխզիջում, որ պարտավոր ենք անել, քանի որ այլ կերպ աշխարհը մեզ չի հասկանա: Իսկ աշխարհն իրականում այլ բան չի հասկացել: Աշխարհը չի հասկացել, թե ինչպես է հնարավոր քեզանից բազմապատիկ ավելի հարուստ եւ մեծաթիվ հակառակորդին հաղթել պատերազմում, հազարավոր զոհերի եւ մի ամբողջ սերնդի զրկանքի գնով հաղթել պատերազմը, ազատագրել տարածքներ, իսկ անմիջապես հետո պատրաստակամություն հայտնել հանձնել դրանք: Աշխարհը երեւի թե չի հասկացել, թե ինչպես կարող է պատերազմ հաղթած երկրի պաշտպանության նախարարը կանգնել ու հայտարարել, թե տարածքները երբ գրավում էին, ինքն ասում էր, որ դրանք պահելու համար չեն: Իսկ Սերժ Սարգսյանը Հայաստանի խորհրդարանում 2005 թվականին հենց դա էր հայտարարում, որ աշխարհի համար ընդունելի նախագահ դառնա: Եվ կարծես թե դարձավ, կասեն շատերը: Իհարկե դարձավ, որովհետեւ նա հենց այդ պահին չդարձավ ամբողջ երկրի, այդ թվում տվյալ պահին Գերագույն գլխավոր հրամանատարի համար անընդունելի պաշտպանության նախարար, տեղի չունեցան նրա հրաժարականի կամ պաշտոնանկության պահանջով բազմահազաանոց ցույցեր: Ցեղակրոն, թե ցեղապաշտ ՀՀԿ-ն, որ հոկտեմբերի 27-ից հետո ներիշխանական ռազբորկաներում Սերժ Սարգսյանի հրաժարական էր պահանջում, 2005 թվականին ոչ միայն չպահանջեց նրա հրաժարականը, այլ 2006-ին դարձրեց նրան իր առաջնորդներից մեկը: Թեեւ, ինչ սպասել փողի վրա նստած իշխանության առաջնորդներից, երբ ինչպես Վիկիլիքսից պարզ դարձավ, 2008 թվականին ընդդիմության առաջնորդ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանն էր ԱՄՆ դեսպանին հորդորում, որ ժամանակն է Սերժ Սարգսյանի վրա ճնշում գործադրել՝ քանի թույլ է, եւ Արցախի հարցը լուծել: Տարածքները հանձնելու կամ վերադարձնելու փիլիսոփայության «հեղինակային իրավունքի» տերը Ռուսաստանը, ԱՄՆ-ն կամ Թուրքիան չեն, Հայաստանն է այդ տերը՝ իր քաղաքական «էլիտաներով», որոնցից որեւէ մեկը անկախության երկու տասնամյակի ընթացքում այդպես էլ չձեւակերպեց Արցախի խնդրի լուծման այլ գաղափարախոսություն կամ փիլիսոփայություն, քան իրականությունից կտրված «փոխզիջումային» փիլիսոփայությունը: Իսկ աշխարհը երեւի շարունակում էր չհասկանալ, թե ինչպես է հնարավոր պատերազմի հաղթանակը վերածել սեփական գրպանի պարունակության, վերածել իշխանությունը անվերջ պահելու միջոցի: Աշխարհը չէր հասկանում, թե ինչպես կարելի է հաղթանակած պետությունը թալանել, հանձնել քրեական տարրերին, ընտրություն կեղծել՝ ազատագրված տարածքները բնակեցնելու, համազգային հաղթանակը խաղաղության ռեսուրսի, պետականության կառուցման հոգեբանական եւ նաեւ նյութական աղբյուրի վերածելու: Աստիճանաբար աշխարհը հասկացավ մի բան՝ եթե այդ պետությունը, այդ հասարակությունը, այդ ազգը չի կարողանում տեր կանգնել իր ազատագրածին, ապա պետք է փնտրել դրա նոր տեր: Որովհետեւ դա է աշխարհի լեզուն՝ կամ կարողանում ես պաշտպանել քոնը եւ տեր լինել, կամ աշխարհում ուշ թե շուտ գտնում են նոր տեր, որը կլինի կայուն, կանխատեսելի, վստահելի, որը մեկ օրում չի որոշի ազատագրած տարածք հանձնել, որը մեկ օրում չի որոշի պետության ինքնիշխանություն հանձնել, որը իր հաղթանակը չի թալանի, այլ կավելացնի իր հաղթանակի վրա: - See more at: http://www.lragir.am/index/arm/0/comments/view/98868#sthash.sHTIF7af.dpuf

http://news.am/arm/news/208490.html Հայաստանը ողջունում է Քալիֆորնիայի խորհրդարանի որոշումը ԼՂՀ անկախության ճանաչման վերաբերյալ Հայաստանը ողջունում է ԱՄՆ Քալիֆորնիայի նահանգային խորհրդարանի որոշումը Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության անկախության ճանաչման վերաբերյալ: Այս մասին հայտնել է ՀՀ արտգործնախարար Էդվարդ Նալբանդյանը, պատասխանելով NEWS.am-ի այն հարցին, թե որն է ԱԳՆ արձագանքը Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության անկախությունը ճանաչելու մասին Քալիֆորնիայի Ասամբլեայի որոշմանը։ «Որքան Ադրբեջանը կշարունակի խոչընդոտել ղարաբաղյան հիմնախնդրի հանգուցալուծմանն ուղղված Հայաստանի եւ եռանախագահների ջանքերը, այնքան նորանոր համանման որոշումներ ու բանաձեւեր կարելի է ակնկալել, որոնք ճանապարհ կհարթեն Արցախի ժողովրդի ինքնորոշման իրավունքի իրականացման՝ Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության միջազգային ճանաչման համար», - ասել է արտգործնախարը։ Հիշեցնենք, որ մայիսի 8-ին ԱՄՆ Քալիֆորնիա նահանգի Վեհաժողովը ընդունել է համատեղ բանաձեւ ի սատարումն Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության ազատ եւ անկախ պետություն կառուցելու ջանքերի։ Բանաձեւը ոչ միայն ճանաչում է ԼՂՀ անկախությունը, այլեւ կոչ է անում ԱՄՆ դաշնային կառավարությանը ճանաչել ԼՂՀ-ն որպես ինքնիշխան պետություն: Բանաձեւն ընդունվել է Քալիֆորնիայի օրենսդիրների բացարձակ մեծամասնությամբ՝ 70 կողմ եւ մեկ ձեռնպահ ձայներով: Նշենք, որ Քալիֆորնիան դարձել է ԱՄՆ 5-րդ նահանգը, որը ճանաչել է ԼՂՀ անկախությունը: Մյուս 4 նահանգներն են Ռոդ Այլենդը, Մասաչուսեթսը, Մենը եւ Լուիզիանան: Բա որ դու ճանանչեիր մենք քեզ ոնց կողջունեինք:

Он имел ввиду что Агдам надо вернуть азерам. Это нынешний Акна, где арцахский Тигранакерт.

А вот Серж заявил, что Агдам не наша Родина, но мы его терпим.

Зинвор, ты, конечно, прекрасно знаешь, что я не ожидаю от Уорлика или Ворлика что он разрыдается или раскается. Я вообще то против переговоров. Но у меня большие опасении, что наши беззубые дипломаты уже в общих чертах дали свое согласие к плану Ворлика. И сейчас зондируют почву: будут ли в Армении большие потрясении или наш народ и это проглотит. В любом случае если мы станем возмущаться, то этим не повредим делу, а пользы может будет, хоть какой нибудь пункт в худшем случаи перепишут в нашу пользу. Если, например, у нас были большие волнения против вступления в ТС и ЕС, то нам тоже, как Украину, обещали бы многомиллиардные инвестиции.

по этой логике нет и коренных жителей!

Вот эти пункты, что он написал, уже много лет они обсуждают с нашими дипломатами. Мне интересно, а что они отвечают?. Я пишу то, что я ответил бы. Только правовые вопросы можно поднять на суде. А сейчас я пишу всесторонний ответ.

Нелс, я уверен, что пока большинство азербайджанцев считает, что Карабах это исконно азербайджанская земля куда русские переселили армян, не будет мира.

Сначала думал, что другие будут подключатся, будем готовить совместное заявление и отправим ему, но вижу нет заинтересованности.

Спасибо, пока пишу что приходит в голову, в конце посмотрю что получилось. Вытеснение при желании можно доказать, но согласен, что не надо на этом зациклится.

4. Пятый пункт, возвращение беженцев. Невозможно представить, что армяне вернулись в Баку или Сумгаит, где 25 лет назад еще живых людей обезумевшая толпа азербайджанцев бросала в костер или детей выбросили с балконов многоэтажок только за то, что карабахские армяне обратились с просьбой воссоединения к Армении. кстати, весьма странно, что так не поступают в Лондоне с ирландцами и в Мадриде с басками. То есть речь идет только об возвращение азербайджанских беженцев в Карабах. Однако надо учитывать, что это не мирные беженцы - в начале конфликта они под прикрытием сначала советских, потом азербайджанских войск нападали на соседние армянские села, грабили и убывали. И только получив отпор, бежали с Карабаха. Такие же "мирные азербайджанцы" в марте 1920 года убывали своих соседей армян в столице Карабаха -Шуши, и в 1918 году в Нахиджеване, под прикрытием турецких войск. Об этом писал азербайджанский писатель Акрам Айлисли в своем романе "Каменные сны", за что стал изгоем в Азербайджане. И второе. Изменением Демографии пользуются для окончательного закрепления захваченной/аннексированной земли. Именно насильственное изменение демографии Карабаха Азербайджаном, когда армянское население вытеснялось, а из соседних районов переселились в Карабах азербайджанцы, стало причиной возникновения конфликта -увидев что им ожидает на примере незаконно преданного под протекторат Азербайджана турками и большевиками Армянского Нахиджевана, где в 1988 году оставалось всего лишь 1-2% коренного армянского населения, карабахские армяне подняли вопрос о выходе из состава Советского Азербайджана. И поэтому, возвращение к демографическому составу Карабаха 1988 года означает узаконить преступную политику Азербайджана Белого Геноцида. А если уж Азербайджану очень хочется возвращение всех беженцев, то пусть сначала на сои средства вернет в Карабах всех за 75 лет своего правления вытесненных армян со своими потомками!

Нелс согласен насчет памятников, но это я написал к тому, как называть эти территории -освобожденными или оккупированными.

С утра продолжу. Осталось 2 пунктов.

2. Как Вы предлагаете во втором пункте, промежуточный статус Карабах должен получать только в границах бывшей автономии. Скажите, например, если бы Германия после аннексии Чехословакии в 1937г изменила-уменьшила ее административные границы, Вы бы в 45-ом требовали бы освобождения всей Чехословакии в границах 1937 года или только с определенными Гитлером границами? Ведь Карабах до аннексии имел другие, более обширные границы, так почему он должен иметь границы в которых свое время Азербайджан имея далеко идущие планы деарменизировать область соизволил создавать автономию? 3. В третьем и четвертом пунктах Вы говорите о районах которые окружают бывшую автономию называя их оккупированным. При этом Вы упоминаете и уважение к суверенитету Азербайджана. Во-первых, эти районы перешли под контроль Карабаха в результате войны навязанную Азербайджаном. Почему Вы не требуете возвращение Калининграда/Кенинсберга или Гданьска к Германии. Если Вы можете вернуть жизнь тех людей, которые погибли защищая Карабахских армян от физического уничтожения, то мы готовы вернутся к довоенным границам. Если Вы не уверены что именно Азербайджан является зачинщиком войны, то без выяснения этого вопроса и если необходимо судебного процесса как Вы представляете обсуждение территориальных вопросов и регулирование конфликта? Во-вторых, если бы Вы лучше знали историю, то знали бы, что для армян это освобожденные территории, наши исторические земли, где в некоторых районах еще недавно жили десятки тысяч армян, которые были уничтожены в 1918 г. во время Геноциде армян 1894-1923гг. И на этих землях сохранились наши памятники построенные за много веков до появления первых тюрок-кочевников на этих землях. Что касается территориальной целостности Азербайджана, то Вы должны понимать, что принцип территориальной целостности обеспечивает сохранность территорий государств сформированных по свободному волеизъявлению народов от посягательств более сильных соседей, а не сохранность ворованного/аннексированного или колониальных режимов. Вот поэтому и нет никаких противоречий между принципами самоопределения и территориальной целостности. К тому же, если в какой нибудь государстве какая нибудь национальная группа подвергается к дискриминации или находится под угрозой физической расправы, то она имеет право на независимость невзирая на территориальную целостность этого государства. Вы как дипломат должны знать международные законы.