sacred

Да что вы все бросайтесь на Инес.Все нормально пишет.Еще одного нашли,которая не входит в рамки?...все правильно и по делу говорит человек.А мнимая агрессивность пройдет со временем.Такое впечатление,что от того ,что она пишет кому то выговоры идут.Человек так думает,пусть пишет.Где криминал прячется?.

... Երևանում խնդրեցի, որ ինձ ցույց տան Խաչատուր Աբովյանի տունը: Ասացին, որ այն գտնվում է Քանաքեռ գյուղում: Այսօրվա պես հիշում եմ, թե ինչպես անցա նեղլիկ, ծուռումուռ և գարշահոտ փողոցներով ու հասա այնտեղ, մտազբաղ կանգնեցի տան առջև: Երեկոյանում էր, և այդ երեկոյի մշուշի մեջ ես մտովի տեսնում էի պատանի Աբովյանին, որ դուրս է գալիս ցածրիկ տան դռնակից, բարձրանում տափակ տանիքն ու երազանքով նայում աստղանկար երկնակամարին... Ես հեռացել էի ինքս ինձնից ու գնում-գնում էի Աբովյանի հետ նրա տառապանքի ու մաքառումների ճանապարհով... Եվ այդ պահին ուսիս վրա զգացի ինչ-որ մեկի ձեռքը: Թեքեցի գլուխս, տեսա մի ծեր մարդու, մազակալած, կնճռոտ դեմքով: Հիմա էլ, երբ նորից հիշեցի նրա դեմքը, մարմնովս ասես մրջյուններ անցան: Նա նայում էր ինձ մռայլ աչքերով ու ռուսերեն ասում. - Ինչու՞ եք այդպես մտահոգված նայում... Աբովյանի՞ն եք փնտրում... Ես կենդանի վկա եմ ու գիտեմ, թե ինչպես անհայտացավ նա... Եթե ուզում եք իմանալ, ես ձեզ ցույց կտամ նրա տեղը: Եկեք ինձ հետ: Ես ցնցվեցի, ինձ թվաց, թե երազում եմ, բայց արդեն քայլում էի նրա ետևից: Մենք անցանք նեղլիկ ու ծուռտիկ մի քանի փողոց և մտանք խոնավ մի բակ: Բակի չորս կողմը հողե պատերով տներ էին: Նա բացեց այդ տներից մեկի դուռը, ինձ ներս հրավիրեց: Ես ներս մտա կիսամութ սենյակը: Բարձրահասակ, չորուկ ծերունին կանգնեց սենյակի կենտրոնում, արտակարգ երկար, չորություն արտահայտող ձեռքերով ցույց տվեց սենյակի հողե հատակն ու ասաց. - Քանդեցեք այստեղ և դուք կգտնեք Աբովյանի դին... Ես սարսափահար դուրս եկա, բայց մինչև հիմա հիշում եմ այդ ծեր մարդու ձեռքը` սև, ոսկրոտ... ՄԱՐԻԵՏԱ ՇԱՀԻՆՅԱՆ (Շահինյանը Հայաստանում է եղել 1922 թվականին: Այս հուշը գրի է առնվել 1978-ին):

http://www.youtube.c...h?v=y1D3TTSirMg Это/Пекарь/ еще на первой странице темы требовал доказательств того ,что этот монастырь существует.он писал(Пропуская филосовские речи. Вы можете указать, где находится этот армянский монастырь в Киргизии хотя бы по гуглу, а потом поговорим могла бы быть там найдена эта вилка)) .....Вот вам и доказательство от древных каталонцев. Российское телевидение об армянском братстве(монастырь) на берегах Исык Куля.А вот наши об этом хотьчто то говорят

Nane is an Armenian pagan mother goddess. She is the goddess of war, wisdom, and motherhood, and the daughter of the supreme god Aramazd.

Ջուղայի խաչքարերի PR Մեզ պետք են այսպիսի երիտասարդներ Շատ ենք խոսում այն մասին, որ տեր չենք կանգնում մեր մշակույթին` երգերին, կոթողներին, պատմությանը եւ դրանից հաճույքով օգտվում են մեր հարեւանները: Մինչ շատերը քննադատում են ՀՀ Մշակույթի նախարարությանը կոնկրետ քայլեր չձեռնարկելու, ստրատեգիա չմշակելու մեջ՝ ԱՄՆ-ում բնակվող 25-ամյա Սիմոն Մաղաքյանը, առանց որեւէ մեկին քննադատելու, զբաղվում է Ջուղայի խաչքարերի PR-ով: Նրա շնորհիվ աշխահի տարբեր ծայրերում Ջուղայի խնդրի մասին քաջատեղյակ բազմաթիվ մարդիկ են հայտնվել: Ջուղայի բնաջնջման միջազգային ճանաչման գործունեություն` Սիմոն Մաղաքյան Նախաձեռնել է աշխարհի խոշորագույն գիտական American Association for the Advancement of Science կազմակերպության` արբանյակային տվյալների վերլուծության միջոցով Ջուղայի բնաջնջման գիտական և անկողմնակալ ապացուցումը: http://shr.aaas.org/geotech/azerbaijan/azerbaijan.shtml Հիմնադրել և ակտիվորեն ղեկավարում է անգլալեզու` Ջուղայի վիրտուալ թանգարան-հուշահամալիրը` հավաքագրելով և հրապարակելով ֆիլմային, գիտական, արբանյակային և այլ փաստագրություններ:djulfa.com Կազմակերպել է Յունեսկոյին ուղղված անգլերեն խնդրագիր,ստորագրված 1,314 անձանց կողմից, պահանջելով ադրբեջանական մշակութային կոթողների` Համաշխարհային ժառանգության ցուցակին ավելացնելու դադարեցում, մինչև Բաքուն չընդունի Ջուղայի բնաջնջումը ևպատասխանատվության չենթարկի մեղավորներին: thepetitionsite.com/takeaction/235/907/968/ Յունեսկո-ն արձագանքել է հայտարարությամբ առ այն, որ այն պատրաստ է Ջուղա և Լեռնային-Ղարաբաղ գործուղել պատվիրականություն`Ադրբեջանի և Հայաստանի երկկողմանի համաձայնության դեպքում: http://www.djulfa.com/unesco-response-to-2010-dvmm-petition/ Հրատարակել է երեք մասից բաղկացած զեկույց-վերլուծություն մարդու իրավունքների Amnesty International USA կազմակերպության կայքում: blog.amnestyusa.org/tag/cultural-oppression-in-azerbaijan/ Տպագրվել է «Լռեցված սրբաքարեր Ադրբեջանում» զեկույց-վերլուծական հոդվածն աշխարհի հնագույն պատմական History Today ամսաթերթում, որն 2008 թվականին արտատպվել է Բրիտանիկա հանրագիտարանի կայքում: Ընդգրկել է իր ստեղծած «Արաքսի նոր արտասուքը» վավերագրական ֆիլմը «Ջուղայի բնաջնջումը» վավերագրի` 2010 թ-ի վերահրատարակման մեջ: Վերջինս Շվեյցարիա-Հայաստան խորհրդարանական խումբը ներկայացրել է Յունեսկոյին: Ներկայացրել է փաստաթղթեր մշակութապաշտպանության միջազգային Global Heritage Fund կազմակերպությանն, որն ընդգրկվել է ghn.globalheritagefund.org կայքում: Տպագրել է «Սրբաքարերը ճչում են արդարություն Ադրբեջանում» հրապարակախոսականը միջազգային Huffington Post մեգաբլոգում:huffingtonpost.com/amnesty-international/sacred-stones-scream-for_b_796968.html. Տպագրվել է «Պատերազմը պատմության դեմ, ճամփա չէ խաղաղության» հոդվածը անգլալեզու Foreign Policy Journal պարբերականում: http://www.foreignpolicyjournal.com/2011/05/16/war-against-history-is-no-path-to-peace/ Դասախոսել է Տորնտոյում (Կանադա), ինչպես նաև Թեքսաս նահանգի Բեյլոր համալսարանում: Շնորհվել է բակալավրի ուսումնական բարձրագույն summa cum laude կոչում Ջուղային նվիրված` «Ցեղասպանական վանդալիզմ. Նյութական ժառանգության դիտավորյալ ոչնչացում եւ միջազգային իրավունք» թեզի համար Կոլորադոյի պետական համալսարանում:

Из истории фотографии http://kunst-camera.livejournal.com/14790.html

ԱՄՆ-ի Գերագույն դատարանը գալիք շաբաթ որոշում կկայացնի 21.09.1212:06 ԱՄՆ-ի Գերագույն դատարանը գալիք շաբաթ որոշում կկայացնի Հայոց ցեղասպանության ժամանակաշրջանի կյանքի ապահովագրության գործը քննության ընդունելու հնարավորության վերաբերյալ՝ որոշում կայացնելու համար, թե արդյոք անհրաժեշտ է վերանայել ԱՄՆ-ի իններորդ շրջանային վերաքննիչ դատարանի որոշումը, որը որոշում է կայացրել Հայոց ցեղասպանության զոհերի ապահովադիր գումարները ժառանգներին տրամադրելու մասին Կալիֆորնիայի նահանգային օրենքի իրագործումն արգելելու վերաբերյալ: Ամերիկայի Հայ դատի գրասենյակի կողմից տարածված հաղորդագրության համաձայն, դատարանը սեպտեմբերի 24-ին կայանալիք նիստի ընթացքում կվերանայի այս տարվա ամառվա ընթացքում ստացված հայցերը, որից քիչ անց հանդես կգա հրապարակային հայտարարությամբ: Հաղորդագրությունում նշվել է, որ ԱՄՆ-ի իններորդ շրջանային վերաքննիչ դատարանի որոշման վերանայմանը սատարելու նպատակով ԱՄՆ-ի Գերագույն դատարանին անցյալ ամիս փորձագիտական եզրակացություն են ներկայացրել ԱՄՆ-ի դաշնային և նահանգային օրենսդիրները, որոնց թվում են կոնգրեսական Ջեքի Սպիերը, ԱՄՆ-ի ներկայացուցիչների պալատի արտաքին հարաբերությունների կոմիտեի ավագ անդամ Հովարդ Բերմանը, կոնգրեսականներ Դեյվիդ Սիսիլինը, Աննա Էշուն, Ֆրենք Փալոնը, Էդ Ռոյսը, Ադամ Շիվը և Բրեդ Շերմանը: Օրենսդիրների կողմից ներկայացված փորձագիտական եզրակացությունն հասարակական հիմունքներով նախապատրաստվել է «Snell & Wilmer LLP» իրավաբանական ընկերության բողոքարկման գործերով գործընկեր և հայցում ներառված փաստաբան Մարի-Քրիստին Սունգալիայի և ընկերության փաստաբան Սիփան Պարսեղյանի կողմից: Փորձագիտական եզրակացությունում հակիրճ ներկայացված են Միացյալ Նահանգներում տասնյակ տարիների ընթացքում մշակված նահանգային և տեղական մակարդակի օրենսդրական ակտերը, որոնք նպատակ են հետապնդում կարգավորել օտարերկրյա պետություններում՝ սկսած Հարավային Աֆրիկայից մինչև Սուդանն ու Իրանը, ներդրումային քաղաքականությունը որոշող ուղենիշները, ինչպես նաև օտարերկրյա պետություններում առևտուրը զարգացնելուն ուղղված քաղաքականությունը: «Պետական կառավարման և տեղական ինքնակառավարման օրենսդիրները չեն կարողանալու պաշտպանել իրենց համայնքների շահերը պատշաճ կերպով, եթե նրանց արգելվեն այնպիսի գործողությունները, որոնք կարող են նույնիսկ շոշափողական եղանակով ազդեցություն գործել արտաքին հարաբերությունների վրա», - նշած է եզրակացության մեջ: «Գլոբալիզացիան գնալով է՛լ ավելի մեծ միջազգային կարևորություն է հաղորդում քաղաքականության այն ոլորտներին, որոնք, ըստ Դատարանի որոշման, ավանդաբար եղել են նահանգների ընդդատության ներքո: ԱՄՆ-ի իններորդ շրջանային վերաքննիչ դատարանի որոշումն անտեսում է այս իրականությունը, և, ինչպես նշվել է, սպառնում է նահանգային և տեղական օրենքների լայն շրջանակի կենսունակությանը», - նշված է ԱՄՆ-ի դաշնային և նահանգային օրենսդիրների կողմից ԱՄՆ-ի Գերագույն դատարանին ներկայացված փորձագիտական եզրակացության մեջ: amerikayidzayn.com

Балкон ем асел.Вонц а диманум?

Это фотография моего хорошего знакомого, фотографа путешественника Jelle Verheij.Он снимает все,что связано с Зап Арменией.Это село Аралез в 5 километрах к северу от г Ван.Там когда то было 192 армянских хозяйств.Тут находились церкви Мариам Аствацацин и часовня Сурб Пркич.Еще и знаменит эта местность тем,что на вершине скалы находится языческий храм,Где (по упоминаниям летописцев Хоренаци и Мар Абас Катины) царица Шамирам (Семирамита) хотела воскресить убытого в бою Арм Царя Ара Прекрасного с помощью собака подобных существ аралезов.Ну и в конце ,как всегда на язык приходит .....туркери маман..

ԼՂՀ նոր ԱԳ նախարարի նշանակումն արդեն կայացած փաստ կարելի է համարել. «Հայկական ժամանակ»2012-09-22 :23:16 play Թեև Լեռնային Ղարաբաղի արտաքին գործերի նախարարի նշանակման մասին ԼՂՀ նախագահ Բակո Սահակյանի հրամանագիրը դեռ չի հրապարակվել, սակայն, նոր ԱԳ նախարարի նշանակումն արդեն կայացած փաստ կարելի է համարել: Ըստ Արցախի «ՀԺ» աղբյուրների, ԼՂՀ նոր ԱԳ նախարարին' Կարեն Միրզոյանին ԼՂՀ նախագահը պետք Է ներկայացներ դեռ երկու օր առաջ, բայց այդ մտադրությունը տեխնիկական պատճառներով հետաձգվել է: Թուրքագետ Միրզոյանը նախկինում ԼՂՀ ներկայացուցիչն էր Հայաստանում, ՀՀ ԱԳե-ում ևս տարբեր պաշտոններ է զբաղեցրել :

Եւրոպայի, Լոս Անջելեսի Եւ Հայաստանի Արուեստագէտների Նուէրը Շուշիին ԱՆԻ ԹԱԴԵՒՈՍԵԱՆ Shushi Art Project-ի (ՇԱՓ) մասնակիցները Սեպտեմբերի 16ին Արցախ մեկնելուց առաջ, Լոս Անջելեսում ՀՀ հիւպատոսարանի նախաձեռնութեամբ հանդիպում կազմակերպեցին նուիրատուների եւ նախագծի բարեկամների հետ: Ծրագրի հեղինակ Հէրի Որբերեանը, մասնակիցներ Վաչագ Տէր Սարգսեանը, Չարլի Խաչատուրեանը եւ Արա Օշականը իրենց հիւրերին ընդունեցից հիւպատոսարանի շէնքում: Ներկայացուեց փառատօնի ծրագիրը: ՇԱՓի գաղափարն էլ ծնուել է Լոս Անջելեսում: Մէկ տարի առաջ նախագծի հեղինակ Հէրի Որբերեանը, նկարիչ Սամուէլ Սաղաթելեանի եւ քանդակագործ Սահակ Պօղոսեանի հետ զրոյցում առաջարկեց Շուշիում արուեստի փառատօն կազմակերպելու գաղափարը, որը միաւորում էր Հայաստանի ու Սփիւռքի արուեստագէտներին: Խօսքը արագ գործ դարձաւ, քանի որ արուեստագէտի ստեղծագործելու ցանկութեանն էր գումարւում այն, որ բոլորի աշխատանքները նուէր էր հայրենիքին, Շուշիին: Իւրաքանչիւր ստեղծագործութիւն ծնւում է սիրուց. սա էլ Շուշիի ու հայրենիքի նկատմամբ սիրոյ ապացոյցն է: «Հող եւ տեխնոլոգիա», այսպէս է անուանուած նախագիծը: Հէրի Որբերեան.- Պատմութեան ընթացքում Շուշին եղել է արուեստի կենտրոն, եւ այսօր կարիք ունի վերակենդանացման: Այդ պատճառով փառատօնի կենտրոնը որոշուեց, որ լինի Շուշին: Քաղաքը կը դառնայ մեր պաստառը, ուր կ՛աշխատենք, կը ցուցադրուենք, իսկ մնայուն գործերը կը մնան Շուշիում: Առանձին ցուցահանդէսով փառատօնին կը մասնակցեն արցախցի նկարիչները: Փառատօնի գաղափարի շուրջ միաւորուեցին քսան արուեստագէտներ՝ Սփիւռքից եւ Հայաստանից: Երկշաբաթեայ փառատօնի ընթացքում, արուեստագէտները պէտք է ստեղծեն եւ ցուցադրեն իրենց աշխատանքերը: «Վիդէօ արթ», «լենդ արթ», «բացօթեայ փերֆորմանս», «ինստալցիա»… սրանք ժամանակակից արուեստի անկեղծ դրսեւորման ձեւերից են, որ գերադասում են մասնակիցները: Իւրաքանչիւրը հանդէս է գալու իր անհատական ստեղծագործութեամբ, որոնք ամբողջական բնորոշմամբ խմբակային համատեղ աշխատանք կը դառնան: Փառատօնը կը մեկնարկի Հոկտեմբերի 1ին: Աւարտուած գործերը կը ներկայացուեն փառատօնի փակումից՝ Հոկեմբերի 14ից մի քանի օր առաջ: Չարլի Խաչատուրեան.- Հայաստանից թէ դրսից՝ միեւնոյն է, արուեստագէտը իր սեփականաշնորհուած ոճով մտնելու է Շուշի եւ համատեղ գործ է արուելու՝ միասին ապրելով, աշխատելով, սեղան նստելով բոլորս աշխատելու ենք: Սա հիանալի է: Արուեստի գործերը ստեղծուելու են միաժամանակ եւ ցուցադրուելու են միաժամանակ. սա փառատօնի կարեւորագոյն պահն է ինձ համար: Յաջողուած գործեր կը լինեն թէ ոչ՝ պարզ կը լինի փառատօնի աւարտին, որն այս պահին ինձ համար բոլորովին կարեւոր չէ: Իմ աշխատանքով ես պատմում եմ իմ առասպելը: Շուշիի հողն էլ սրբագրում ու ծէսի է վերածում այն: «Հող եւ Տեխնոլոգիա» նախագծի այս անուանումը ենթադրում է հողի խորհուրդն եւ ժամանակակից աշխարհը, բնութեան ու մարդու կապը, ինքնութեան ու տեխնոլոգիաների բախումը: Արուեստագէտների աշխատանքներն էլ ստեղծուելու եւ տեղադրուելու են քաղաքի տարբեր հատուածներում՝ միահիւսուելով քաղաքին ու բնակչութեանը: Շուշեցին տեսնելու է արուեստ իր մասին: Գործերը ստեղծուելու են ժողովրդի առաջ եւ նաեւ նրանց մասնակցութեամբ: Շուշի տարածքն էլ՝ դրա հետ կապուած յիշողութիւնները, զգացումներն եւ խնդիրները բերում են իրենց ստեղծագործական ենթատեքստը: Արա Օշական.- Ես ինը տարի լուսանկարել եմ Արցախում եւ Շուշիում: Եւ առաջին անգամ է, որ նմանատիպ հաւաքական փառատօն է կազմակերպւում: Ինձ համար կարեւորը Շուշիի մշակութային վերականգնմանն օժանադակելն է: Մէկ ծաղկով գարուն չի գայ, սակայն առաջին ծաղիկը պէտք է բացուի: Փառատօնը գուցէ մշակութային առումով որեւէ մեծ փոփոխութիւն չբերի, սակայն մշակութային վերականգնման առաջին քայլը կը լինի, ճանապարհ կը բացի: Իմ նպատակն էլ տեսողական ձեւով Շուշին վերաբնակեցնելն է: Ես լուսանկարներով վերաբնակեցնելու Շուշիի այրուած, անբնակ ու լքուած շէնքերը: Ամրանը այնտեղ էի եւ տեղացիներն եմ նկարել. այդ նկարները կը մեծացնեմ եւ կը տեղադրեմ պատուհաններին: Աշխատանքս կը կոչուի Շուշիի տեսողական եւ խորհրդանշական վերաբնակեցումը: Լուսանկարիչ դոկումենտալիստ Գերման Աւագեանի լուսանկարներում, իրենց հօր մահից յետոյ ծնուած երեխաներն են՝ զաւակների ծնունդը չտեսած հօր լուսանկարը ձեռքներին: Միւս մասնակցի՝ նկարիչ Սամուէլ Սաղաթելեանի, աշխատանքը մի քանի մետրանոց վերմակն է, որը կարելու են շուշեցի կանայք: Փառատօնի վերջին օրերին էլ Սամուէլը քնելու է այդ վերմակի տակ՝ ինչպէս իր տանը: Հէրի Որբերեանը պատրաստելու է հայելային մանեկեններ, որոնք այնպիսի թեքութեամբ են տեղադրուելու, որ դիտողը տեսնի հողին կպած իր ոտքերը: Վաչագ Տէր Սարգսեան.- Իմ ներկայացրած «ինստալացիա»ի թեման է արուեստագէտի վերադարձը: Դա իմ վերադարձն է՝ հնից դէպի նորը: Իմ ճամպրուկը, որով գնալու եմ Արցախ, դնելու եմ մի կողմ ու բացելու եմ նորը: Ես պարսակահայ եմ, չորս հարիւր տարուայ անջրպետ ունեմ Հայաստանի հետ. իմ սերունդը ապրեց դրսում ու վերադարձաւ չորս հարիւր տարի յետոյ: Անձնական տեսանկիւնով ու փորձառութեամբ եմ ուզում նորացնել Շուշին, որ ապրեցի դրսում ու վերադառնում եմ հայրենիք: Ես բաւական ասելիք ունեմ հայրենիքին: Հողին ամենաամուրը կը կապեն մշակոյթն ու արուեստը, աւելի ուժգին քան՝ զինուորն ու հրացանը: Շատերն են ժամանակաւոր հող գրաւում, գալիս, անցնում, սակայն մշակութային արմատները այնքանով են արթուն, որ այսօր վերականգնում են Շուշիի մշակոյթը: Եթէ կարողացանք մի տոկոս մեր աւանդը ներդնել այդ գործում՝ ուրեմն նպատակին ծառայած կը լինենք: Բեմադրիչ Սիւզան Խարդալեանի գլխաւորութեամբ, մի քանի խումբ կը նկարահանի ամբողջ փառատօնը: Աւարտից յետոյ տեսանիւթերը կը ցուցադրուեն «Թումօ» ստեղծարար տեխնոլոգիաների կենտրոնում եւ տեղեկատուական իւրայատուկ աղբոյր կը դառնան: ՇԱՓը ոչ շահութաբեր կազմակերպութիւն է: Փառատօնը իրականանում է նուիրատուութիւնների օգնութեամբ եւ նպատակ ունի շարունակական դառնալ: Շուշի արուեստի փառատօնին աջակցում են Արցախի եւ Հայաստանի Հանրապետութեան մշակոյթի նախարարութիւնները: Ծրագրուած է Շուշի արուեստի փառատօնը կազմակերպել երկու տարին մէկ անգամ, գուցէ արուեստի տարբեր ժանրերով: Հնարաւոր է լինի երաժշտական կամ թատերական փառատօն: Կարեւորը՝ Հայաստանի ու Սփիւռքի հաւաքական ներդրումով արուեստի լեզուով մեր տեղային խնդիրների վերանայումն է, մշակութային երկխօսութեան կայացումը՝ հողի ու արհեստագիտութիւնների, ժողովրդի ու արուեստագէտի, Հայաստանի ու Սփիւռքի միջեւ:

Эс инч голевой пас саркец ара эс юран.Хазар хат гол аржер эс пасе.Молодец.

30 минута матча Краснодар2 мордовия 1.Дубль Мовсисяна...

Ցեղասպանության ճանաչումը` Թուրքիայի համար նախապայման 12:41 - 19.09.2012Թուրքիայի` Եվրոպային ինտեգրվելու նախապայմաններից մեկը Հայոց ցեղասպանության ճանաչումն է. Թուրքիայի ԵՄ անդամակցության հարցով պետնախարար Էգեմեն Բաղըշի հետ հանդիպման ժամանակ հայտարարել է Եվրախորհրդարանի նախագահ Մարտին Շուլցը. տեղեկացնում է «Ասպարեզը»: Նա նաեւ նշել է, որ Թուրքիան պետք է առերեսվի իր պատմության հետ: Հետագա մամուլի ասուլիսի ժամանակ Բաղըշը հրաժարվել է մեկնաբանել Եվրախորհրդարանի նախագահի հայտարարությունը, նաեւ Շվեյցարիայում Հայոց ցեղասպանության ժխտման վերաբերյալ իր արտահայտությունները:

Фрагмент папируса с упоминанием "жены Христа" представлен в США 07:09 19/09/2012НЬЮ-ЙОРК, 19 сен - РИА Новости, Лариса Саенко. Фрагмент древней коптской рукописи с якобы произнесенными Иисусом Христом словами "моя жена" и упоминанием о женщине-апостоле был представлен во вторник в США, сообщается на сайте газеты New York Times. Профессор школы теологии Гарвардского университета Кэрин Кинг (Karen L. King) во вторник представила фрагмент папируса с восемью строками раннехристианского псалма, среди которых приписанные Христу слова "моя жена". "Иисус сказал им: моя жена" и "Она будет способна стать моим учеником", гласит приведенный изданием английский перевод наиболее важных отрывков. Согласно христианским источникам, Иисус избрал сначала 12 ближайших учеников-апостолов, а затем еще 70 менее приближенных, которых также называют апостолами. Апостол Павел сообщает, что на момент распятия у Христа было более 500 последователей. Многие ранние христианские тексты были записаны на папирусах коптами - египетскими христианами. Происхождение сенсационного фрагмента и имя его собственника не разглашаются. Первые оценки экспертов допускают, что это подлинный исторический документ. "Даже при множестве непроясненных вопросов открытие может вновь разжечь дебаты по вопросу, был ли Иисус женат, была ли его женой Мария Магдалина и была ли в числе его апостолов женщина", - пишет New York Times. Приведенный New York Times перевод читаемого текста всех восьми строк: (1) "не мне. Моя мать дала мне жизнь", (2) "Ученики сказали Иисусу", (3) "отрицать. Мария достойна этого", (4) "Иисус сказал им: моя жена", (5) "она будет способна стать моим учеником", (6) "пусть злые люди раздуваются", (7) "Что до меня, то я с ней, чтобы", (8) "образ". Мария Магдалина, согласно евангельским текстам, была наиболее преданной последовательницей Христа, следовала за ним, присутствовала при распятии и была свидетельницей его воскресения. Православие почитает ее исключительно как мироносицу, излеченную от семи бесов и фигурирующую только в нескольких евангельских эпизодах, а в традиции католической церкви долгое время было принято отождествлять с ней кающуюся блудницу и Марию из Вифании. Жены-мироносицы - женщины, пришедшие утром после распятия ко гробу воскресшего Христа с ароматами и благовониями (миром) для ритуального умащения тела. В Евангелиях упоминаются несколько жен-мироносиц - Мария Магдалина, Мария Иаковлева, "мать апостола Иакова", Саломия, "мать сынов Зеведевых Иакова и Иоанна", Иоанна, "жена Хузы". Священное предание Церкви говорит также о Марии и Марфе, Марии Клеоповой и Сусанне. В евангелии от Иоанна женой-мироносицей называется только Мария Магдалина. Научная версия о том, что Христос был женат, может вызвать особенно негативную реакцию Римской католической церкви, которая проповедует безбрачие (целибат) для служителей своей конфессии, допускает New York Times. Англикане и практически все христианские протестанты, наоборот, отдают предпочтение женатым священникам. В православии, как и в восточнокатолических церквях, брак допускается, если его заключение предшествует посвящению в дьяконский и священнический сан. Основными источниками информации о жизни Христа и его учении являются четыре канонических Евангелия, написанные как минимум через 60-70 лет после Рождества Христова, причем не по письменным документам, а по устным преданиям. Читайте далее: http://ria.ru/religion/20120919/753814024.html#ixzz26u8lgfVg

ՄԱՐՈՒԹ ՔԱՄԻ - ԱՍՏՎԱԾՆԵՐՆ ՈՒ ՄԱՐՈՒԹԱ ԼԵՌԸ THURSDAY, 13 SEPTEMBER 2012 22:41 HITS: 167 Հնդարիների դիցաբանական առանձին ըմբռնումներ զարմանք են հարուցում հայկական հավատալիքների հետ ունեցած, երբեմն պատճենահանման աստիճանի հասնող նմանությամբ: Ուսումնասիրությունները կասկած չեն թողնում, որ դրանք առաջացել են միևնույն ակունքից, միևնույն պատմական նախահայրենիքում: Խոսենք միայն դրանցից մեկի` Մարութ աստվածների մասին, որոնք քրիստոնեության շրջանում, հայոց մեջ վերամարմնավորվեցին սուրբ Սարգիսի կերպարի մեջ, բայց այնուամենայնիվ, չկորցրեցին հին պաշտամունքի հետքերը: Մարութները վեդայական գրականության մեջ քամու, փոթորկի, ամպրոպի և կայծակի աստվածների մեծ խումբ էին կազմում: Նրանց թիվը հասնում է 7-ից մինչև 180-ի: Բոլորն էլ հասակակիցներ են` միաբան, երկվորյակ եղբայրներ: Ծնվել են կովից, որը հնագույն պատկերացումներում պտղաբերության խորհրդանիշ է, կայծակից, որը նույնպես պտղաբերության (անձրևի) հետ է կապված, կամ ինքնաբերաբար` իրենք իրենցից: Նրանք հրաշագեղ, հրեղեն և հզոր պատանիներ են, կրում են լուսաշող զգեստներ: Զինավառված են ոսկե սակրերով, շանթ-նիզակներով, նետ ու աղեղներով և դանակներով: Այծքաղներ կամ նժույգներ լծած երկանիվների մեջ սլանում են օդով, երկնքով, լեռների և ծառերի միջով` ստորերկրյա թագավորությունից մինչև երկնային թագավորություն: Այդ պահին նրանք ահեղ են, սարսափելի վայրի` ցասումով լցված: Երբ հայտնվում են, ճեղքվում են ժայռերն ու լեռները, ճկվում են ծառերը, ցնցվում են ամրոցները, մռնչում է երկինքը, հողը դողում է ահից, խավար է պատում շուրջը: Մարութներն անձրև են հեղում, բացում են ջրերի ակունքները, աղմուկ են բարձրացնում, առաջացնում փայլակ, որոտ և մառախուղ, ապա բարձրաձայն երգում են: Հմուտ են կախարդանքի (գուշակության) մեջ և հրաշքներ են գործում: Մարդիկ նրանցից խնդրում են բուժիչ միջոցներ, անձրև, հարստություն, անասուններ, փառք, ազատություն, ինչպես նաև գթություն` սպանությունից: Մարութների բազմությունը, սովորաբար, ուղեկցում է գերագույն աստված Ինդրային, երբ նա դև - վիշապների դեմ մարտի է մեկնում: Երբեմն նաև լքում են կռվի դաշտը և կռիվ սկսում Ինդրայի դեմ: Նրանց համեմատում են լեռան, արևի, հրի, կայծակի, փոթորկի, երկնքի, թռչունների, արծվի, այծքաղի, նժույգների և այլոց հետ (ԾՌՒօ վՈՐՏՊՏՉ ՎՌՐՈ, Ց. II, ԾՏրՍՉՈ, 1992, ր.121-122): Այսպիսի ռազմատենչ, անսանձ և վեհաշունչ կերպարներ են Մարութ քամի - աստվածները, որոնցից մարդիկ թեև երկնչում, բայց միաժամանակ բարիք և օգնություն են ակնկալում: Հայոց մեջ «Մարութ» անունը նախևառաջ կապվում է Մեծ Հայքի Տարոն աշխարհի Սասուն գավառի ամենամեծ ուխտատեղիի` Մարութա վանքի հետ, որը գտնվում էր Մարաթուկ լեռան վրա: «Սասնա ծռեր» էպոսում Դավիթն ու Մհերը (սկզբնապես` նույնպես դիցական կերպարներ) մարտից առաջ միշտ Մարութա վանքին էին օգնության կանչում (իմա` Մարութա աստվածներին) և հաղթության հասնում: Մինչև դարասկզբի թուրքական պատուհասը, սասունցիներն այս լեռան նկատմամբ սրբազան երկյուղածությամբ էին լցված և նրա հետ կապված բազում ավանդություններ էին պատմում: Ազգագրագետ Եղիազար Կարապետյանը գրում է. «Մարաթուկն ուներ նաև մի այլ տարօրինակ երևույթ, որ կոչվում էր «Մարաթկու թոփ»: Ամեն ամառ, հուլիսի հստակ օրերին, երբ ոչ ամպ էր երևում և ոչ էլ որոտ ու կայծակ, Մարաթուկից ահեղ պայթյունի ձայներ էին լսվում: Հարցնողին պատասխանում էին. «Մարաթուկ կրակից, որպեսզի չարքերը, չար մարդիկ նրա հողի վրա ոտք չկոխեն, չանցնեն»: Կանայք իրենց երեխաներին կամ ուրիշներին անիծելիս, ասում էին. «Մարաթկու թոփ առնը քու ջան, Մարաթկու թոփ զքու տուն քանդը» և այլն: Մարաթուկի որոտի ձայնը լսվում էր ամեն տարի ամռանը, սակայն ի՞նչ ձայն էր և որտեղի՞ց էր գալիս, մինչ օրս հայտնի չէ՚ (Ե. Կարապետյան, ՙՍասուն - Ազգագրական նյութեր՚, Երևան, 1962, էջ 121): Մի ավանդություն պատմում է, որ ժամանակին, Սասնա Անդոք սարը նախանձելով Մարութա սարի շուրջ եղած մեծ պաշտամունքին, մենամարտել է նրա դեմ: Կայծակ թրով խփել, ճեղքել է Մարութի գլուխը, իսկ վերջինս իր կողերից մի վիթխարի քար է վերցրել և շպրտել Անդոքի վրա: Ասում են` մինչև հիմա էլ նկատվում են երկու սարերի վրա այդ մեծ կռվի հետքերը (Վարդան Պետոյան, «Սասնա Ազգագրությունը», Երևան, 1965, էջ 384): Այստեղ խոսքն, իհարկե, ի սկզբանե, ինչ-որ աստվածամարտի է վերաբերել, քանզի դիցաբանական ընկալմամբ, լեռները միշտ էլ կապվում են աստվածների բնակատեղիի հետ: Մարաթուկ սարի մասին մեկ այլ ավանդազրույց էլ կա, որը, մեր կարծիքով, քրիստոնեական շրջանում է հնարվել. սարի մի քարայրում, ժամանակին, Մարութ անունով սուրբ ճգնավոր է բնակվել, որին մահացու խայթել է կարիճը: Ճգնավորին թաղել են լեռան բարձր գագաթին և նրա անունով կոչել այն (Ե. Կարապետյան, նշվ. աշխ., էջ 121): Բայց այս զրույցը մեզ համար արժեքավոր է այնքանով, որ լեռան անունն, այնուամենայնիվ, անձնավորվում է: Վարդան Պետոյանը Մարաթուկի անունը բխեցնում է բաբելական Մարդուկ աստծո անունից (Մար/ա/թուկ), ենթադրելով, որ այն կամ բաբելացիներից է ներմուծվել Հայաստան, կամ` հակառակը (Վ. Պետոյան, նշվ. աշխ., էջ 384): Եթե դա ճիշտ է, այդ դեպքում ինչպե՞ս բացատրել «Մարութա» անվանաձևը, որի մեջ «ու» տառը, հայոց լեզվի օրենքների համաձայն, ոչ մի կերպ չէր կարող հոդակապ լինել: Ուշագրավ է Վ. Պետոյանի մի վկայությունը, որ Մարաթուկի ուխտը տեղի էր ունենում Վարդավառի` ջրի տոնի ժամանակ, երբ ուխտագնաց տղամարդիկ իրենց զենքի ուժն էին փորձում (Վ. Պետոյան, նշվ. աշխ., էջ 385): Երեքից չորս օր նրանք մնում էին Մարութա լեռան մոտ: Զինական խաղերի ժամանակ մեծ հռչակ էր վայելում այն մարդը, որը Մարութա զորությամբ, նշանառության առաջնությունն էր խլում (Վ. Պետոյան, նշվ. աշխ., էջ 35): Կասկած չկա, որ այս սովորույթի մեջ արտահայտված են Մարութա նախաքրիստոնեական աստվածների ջրաբերության և ռազմականության հատկանիշները: Մնում է պարզել հայ հավատալիքների մեջ այդ աստվածների ամենագլխավոր` քամու հետ ունեցած առնչությունը: Ինչպես ասացինք, հնդարիական դիցաբանությունում Մարութ քամի - աստվածներն ուղեկցում էին Ինդրային վիշապ - դևերի դեմ ճակատամարտի մտնելիս: Թվում է, թե այդպիսի մի վիշապամարտի վկայության մասին է քրիստոնեության տեսաբան Վանական Վարդապետի նկարագրությունը, որում զգացվում է քամու աստվածների ներկայությունը. «Ասեն, թէ զՎիշապն ի վեր յօդն քարշեն: Յայլեւայլ կողմանց հողմ շնչէ եւ ընդ իրար տիպի. այն փոթորիկ ասի. թէ ոչ յաղթեն զիրեար` ոլորին ընդ իրար, եւ վեր ելանեն. տխմարք զայն տեսեալ` Վիշապ կարծեն կամ այլ ինչ» (Ղեւոնդ Ալիշան, «Հին հաւատք կամ հեթանոսական կրօնք հայոց», Վենետիկ, 1910, էջ 73): Քամու երբեմնի շնչավոր աստվածություն լինելուն որպես ապացույց, համշենահայերն ասում էին. «Եթե նա (քամին - Գ. Մ.) երևար, բոլոր մարդկանց կջարդեր» (Յ. Մուրադեան, «Համշէնցի հայեր», Թիֆլիս, 1901, էջ 81): Այստեղ դարձյալ դրսևորվում է քամու աստվածության ռազմական հատկանիշի վերաբերյալ ակնարկը: Հայ ժողովրդական հավատալիքներում ջուրն էլ է հողմ և հողմածին: Ջուր հողմից ծնվում են օդի տարբեր տեսակներ, որոնք հայտնի են Հռասափ, Քառասափ, Սարսափ և Մազատ (Նազատ) անուններով: Ջրի և երկնքի միջև գոյություն ունեցող օդային լիցքի մարմնավորումները կոչվում էին Հասոմ, Սուրհապ, Ունագում և Նեսփա (Վարդ Բդոյան, «Հայ ազգագրություն», Երևան, 1974, էջ 203): Հավանական է, որ այս անունները Մարութ հնագույն աստվածներին էին վերաբերում: *** Մարութ քամի - աստվածները քրիստոնեության շրջանում մարմնավորվեցին Սուրբ Սարգիսի կերպարի մեջ, որը հայ ավանդապատումներում հաճախ է քամի և փոթորիկ բարձրացնում: Նրա` քամու հետ կապ ունենալու մասին ուղղակիորեն վկայում է Գեղարքունիքի մի ավանդությունը. «Սուրբ Սարգիս շատ առյուծ տղա գլի, էտի, քյամով կպտոտա: Շատ պտոտելուց, մեկ օր կհանդիպա ջհուդի աղջկան, կսիրահարվի: Շատ կսիրեն հիրուր, քիչ` չեմ գինա, գուզեն հիրուր առնեն, էտ ջհուդի աղջիկ, էսի խայ քրիստոնյա: Խայուն օրենք չթույլատնա: Սուրբ Սարգիս շատ կմտածա, կտենա հուրիշ փրկություն չկա, կփախցու: Սուրբ Սարգիս ձմեռվա մի սաստիկ օր, փետրվար ամսուն կփախցու էդ աղջկան: Էդ օր ըմալ քյամի կանա, բուք կանա, բորան կանա, կո էտի էլ Սուրբ Սարգսի պասի օրն ա» (Ռոզա Գրիգորյան, «Գեղարքունիք» («Հայ ազգագրություն և բանահյուսություն», հտ. 14), Երևան, 1983, էջ 164): Սուրբ Սարգիսի պասի օրը մարդիկ պոկում էին մազերը և քամուն տալիս, հավատալով, որ սուրբը մազերի հետ կտանի նաև իրենց ցավերը (Մանուկ Աբեղյան, «Երկեր», հտ. Է, Երևան, 1975, էջ 79): Կրակով գուշակությունների ժամանակ հաշվի էին առնում, թե նրա լեզվակներն ավելի շատ հասարակածի ո՞ր ուղղությամբ են փողփողում (Մ. Աբեղյան, նշվ. աշխ., էջ 63): Սա վկայում է, որ գուշակությունը կապվում էր քամի - աստվածների հետ, ինչպես հնդարիական դիցաբանությունում: Հնդարիների մոտ էլ Մարութ աստվածներից ապաքինում էին ակնկալում: Ազգագրագետ Վարդ Բդոյանն այն տեսակետն է հայտնում, որ Սուրբ Սարգիսը բերքատվությունը հովանավորող աստվածություն էր: Այս կարծիքը նա հիմնավորում է Ակնում պահպանված մի երգով, որում Սուրբ Սարգիսի անունից ասում էին. «Ով, որ հինգ օր ծոմս պահե, առնիմ աջիկ թևիս (կամ ճերմակ ձիուս) վրա, նետիմ կանաչ արտիս վրա: Ով իմ հինգ օր ծոմս չի պահել, առնիմ չոլախ (ձախ) թևիս վրա, նետիմ չորցած արտիս վրա» (Վ. Բդոյան, «Երկրագործական մշակույթը Հայաստանում», Երևան, 1972, էջ 445): Անշուշտ, եթե անձրևը պտղաբերություն է ապահովում, ապա առանց քամու չի լինում: Իսկ մենք գիտենք, որ քամու աստվածներն անձրևաբեր էին նաև: Չենք բացառում, որ Մարութ քամիներն իպոստասները կարող էին համարվել հենց այն ձիերի, որոնք, ըստ հին հայոց հավատալիքների, լծված էին Արև աստծո կառքին` Էնիկը, Մենիկը, Բենիկը և Սենիկը (Վ. Բդոյան, «Հայ ազգագրություն», էջ 205): Էլ ուրիշ ի՞նչը կարելի էր համեմատել քամու հետ, եթե ոչ արագընթաց ձին: Ի վերջո, Սուրբ Սարգիսն էլ ճերմակ ձիավոր էր: Սուրբ Սարգիսն, իբրև փոթորկի և բուքի աստված, պաշտվում է նաև քրդերի մեջ` Խդըր Նաբի անունով: Նրանից քրդերը մեծ երկյուղ են կրում (Մ. Աբեղյան, նշվ. աշխ., էջ 79): Այս սուրբն, ամենայն հավանականությամբ, պատմական անձ է եղել` Կիրակոս Գանձակեցուց հայտնի Հովհան Մայրագոմեցու աշակերտը, ինչպես կարծում է ազգագրագետ Սահակ Մովսիսյանը: Հայկական ավանդության համաձայն, Սարգիսը քաջ զորական էր և իր հայ ռազմիկներով կռվում էր հունաց բանակի շարքերում: Սակայն նրա սխրանքներին հույները նախանձում էին և որոշեցին հաշվեհարդար տեսնել: Քառասուն հույն գեղեցկուհիների տվեցին նրան և իր զինվորներին` զվարճանալու համար, բայց նախորոք, կանանց կարգադրել էին հայերին հարբեցնելուց հետո գլխատել: Այդպես էլ լինում է: Միայն Սարգիսին բաժին ընկած գեղեցկուհին է սիրուց և խղճահարությունից դրդված, երկնչում: Լալիս է, և արտասուքի կաթիլները թափվում են Սարգիսի երեսին: Նա արթնանում է և իմանում եղելությունը, ապա հելլենուհու խորհրդով, «բոզ ձին» հեծնում ու փախչում են: Հույները հետապնդում են նրանց: Ճանապարհին բուք ու փոթորիկ է բարձրանում փախստականների օգտին, և նրանք հաջողությամբ հասնում են Հայաստան: Հույներն այդ օրվանից ավելի շատ են ատում Սարգիսին, և երբ հայերը նրա պասն են պահում, նրանք սկսում են միս ու յուղ ուտել: Եթե միս չեն ունենում, «տրեխը դնում են թրջոց և իբրև միս, եփում, ուտում են» (Ս. Մովսիսյան (Բենսե), «Հարք (Մշո Բուլանըխ)», («Հայ ազգագրություն և բանահյուսություն», հտ. III), Երևան, 1972, էջ 42): Այս պատմությունն, անշուշտ, զերծ չէ առասպելական որոշակի շաղախից, ինչպես դա երևում է կնոջ արցունքով տղամարդուն արթնացնելու դրվագից: Այդպիսի տեսարանների բազմիցս հանդիպում ենք թե հայկական ժողովրդական հեքիաթներում, թե «Սասնա ծռեր» էպոսում: Այնուամենայնիվ, մեզ համար ամենաէական հանգամանքներն այն է, որ Մարութ հնագույն աստվածները քրիստոնեության շրջանում ակնհայտորեն ծպտվել են Սուրբ Սարգիսի կերպարի մեջ, իրենց պաշտամունքի հետքերը պահպանելով նաև Սասնա Մարութա լեռան շրջակայքում: Իրենց մասին հուշը թողել են հայերեն ՙմռութ՚ բառի մեջ, որը, հավանաբար, ծագել է նրանց դեմքի ահեղ արտահայտությունից, որը մի ժամանակ նույնիսկ աստվածների վրա էլ էր երկյուղ տարածում: Գագիկ Մարտոյան http://bnaban.am/ind...runi&Itemid=480

http://hpj.asj-oa.am/5161/1/1996-1-2(65).pdf Сафрастян, Р. А. (1996) Национальный вопрос в программных документах партий «османских демократов» (1909—1911 гг.). Պատմա-բանասիրական հանդես, № 1-2 . pp. 65-72. ISSN 0135-0536

http://www.youtube.c...h?v=FfXbgxNpTpY 14 сентября Санкт Петербург

Սաֆարովն իրեն պահում էր մահվան գնացողի և ոչ թե հերոսի պես. պրոֆայլերhttp://haynews.am/hy/1347364348 11 Սեպտեմբերի 2012 - 15:50 Ստի միջազգային ակադեմիայի հայաստանյան մասնաճյուղի ղեկավար Սպարտակ Պետրոսյանը Ռամիլ Սաֆարովի արտահանձման և համաներման լուրն իմանալուն պես, անցնում է մասնագիտական վերլուծությունների` փորձելով «կարդալ» ադրբեջանցի «հերոս»-սպայի էմոցիաներն ու ապրումները:Համադրելով Ռամիլ Սաֆարովի դատավարության ժամանակ և արդեն 8 տարի անց` Բաքվում արված լուսանկարներն ու տեսագրությունները, երբ ինքն արդեն ազատ է, բարձրացրել են զինվորական կոչումը, նոր բնակարան, 8 տարվա կուտակված աշխատավարձ, Սպարտակ Պետրոսյանն եկել է հետևյալ եզրահանգման. «Սաֆարովը դատավարության ժամանակ շատ հանգիստ ու վստահ հոգեվիճակում էր, վստահ էր, որ ազատ է արձակվելու, բայց 8 տարի անց, երբ իր հայրենիքում է և ազատ` նրա դիմային շարժումներից և արտահայտությունից հստակ երևում է` նա զգում է, որ իրեն ռեալ վտանգ է սպառնում, ոչ մի բերկրանք չկա, ոչ մի հպարտություն, ոչ մի հրճվանք, ինչպիսին ունենում են մարդիկ, երբ նրանց մեծարում և հերոսացնում են: Սաֆարովն իր խառնվածքով և էությամբ, շատ շուտ է մանիպուլյացիաների ենթարկվում: Սա լրիվ մասնագիտական եզրակացություն է»: Հարցին, թե այն վտանգը, որ Սաֆարովը զգում է ըստ եզրակացության, հայերի կողմից է, թե՞ Ադրբեջանի, պրոֆայլերը նշեց. «Ադրբեջանի ներսում, իր շրջապատից է զգում այդ ռեալ վտանգը, լուսանկարներից պարզ երևում է` նա իրեն պահում էր մահվան գնացողի և ոչ թե հերոսի պես»:

Эдуард Багиров: Есть азербайджанцы, у которых при слове «армяне» начинается какая-то животная, не человеческая реакция «Венгрия - это вообще не страна, знаете что, какой-то мазок на карте непонятный, неизвестно откуда добытый. Я комментировать политику внешнюю Венгрии я как бы… Это даже смешно. Ей богу. Это все равно как молдаван комментировать, из этого же разряда», - заявил в интервью Russia.ru писатель Эдуард Багиров. По Багирову, его больше всего задевает и глубоко возмущает как человека, имеющего непосредственное отношение к азербайджанской нации, что Сафарова, который подкрался ночью с топором и убил спящего человека, сделали героем, совестью нации. «У моей нации такой совести быть не может. Я даже мужественным поступком это не считаю. Пошел бы воевать, там идут боевые действия до сих пор на границе, столкновения. Пошел бы там и воевал. Что он поехал в Европу, подкрался там к спящему мужику и убил его топором. Это никакой не героизм. И что сейчас там, в Азербайджане из него делают национального героя – это меня глубоко оскорбляет и унижает. Это, вообще, просто возмутительно». Он также подчеркнул, что "если Азербайджану сейчас дать волю, то у Азербайджана денег несравненно больше, чем в Армении, допустим, и они просто их шапками закидают, в общем-то”. «Но, слава богу, все-таки Азербайджан пока еще не такого масштаба международного, как бы участник международной политики, чтобы взять сейчас пойти и соседа разбомбить, в общем-то. А ему никто не даст. То, что Россия поддерживает Армению в карабахском конфликте, я считаю правильным. Потому что я еще раз повторяю, что там только допустить, там все будет залито реками крови, все будет завалено горами трупов. Это не преувеличение, это уже было, мы это видели. Там этот конфликт – спичку поднеси - все, всех снесут. Половина азербайджанцев моих знакомых расценивает это вот как действительно «это да, хорошо», «правильно», «это наш герой» и все такое прочее, я с сожалением к таким людям отношусь. Казалось бы, там взрослые люди, образованные, по два по три образования имеют, владеют кучей иностранных языков, но как только при них скажешь слово «армяне», начинается сразу какая-то обезьянья реакция, совершенно животная, не человеческая. Это до сих пор для меня неведомый мне феномен», - сказал Багиров.<br class="Apple-interchange-newline">