sacred

17:27Серж Саргсян: Антиармянская пропаганда Азербайджана не может остаться без последствий Азербайджан упорно пытается представить карабахский конфликт среди исламских стран в свете религиозных противоречий. Об этом на совместной с президентом Ливана пресс-конференции 9 декабря заявил президент Армении Серж Саргсян. «Думаю, что люди, более или менее знакомые с историей Армении и причиной, историей конфликта, не могут поверить в подобный абсурд. Тем не менее, считаем такой подход очень опасным, так как есть круги, не знакомые с подробностями данного конфликта, и подобная антиармянская пропаганда не может остаться без последствий», - сказал Саргсян. По словам президента, в этом вопросе также важна позиция дружественных стран, их беспристрастное отношение, так как любой несбалансированный шаг способствует нарушению хрупкого баланса в регионе.Сообщает news.am

После гола Мхитаряна в ворота Динамо Киева,по Донбас арене включили Танец с саблями Хачатуряна..

Андерса Брейвика признали невменяемым Психиатры, которым было поручено дать заключение о судебной ответственности Андерса Беринга Брейвика (Anders Behring Breivik), пришли к выводу, что автор терактов 22 июля в Норвегии был невменяемым на момент совершения преступления. Такую информацию опубликовала во вторник газета Verdens Gang на своем интернет-сайте. Если эти сведения подтвердятся, это будет означать, что правого экстремиста, который четыре месяца назад убил 77 человек, нельзя будет приговорить к тюремному заключению. Вместо тюрьмы ему придется пройти принудительное психиатрическое лечение. Назначенные правоохранительными органами психиатры пришли к выводу, что Андерс Беринг Брейвик был болен, когда убил 77 человек, пишет VG, не раскрывая своих источников. Во вторник психиатры Синн Серхейм (Synne Serheim) и Торгейр Хусби (Torgeir Husby) передали свое заключение в суд Осло. Его основные положения должны быть обнародованы на пресс-конференции в прокуратуре. По мнению этих экспертов, Беринг Брейвик страдает от психоза, который повлиял на его мышление до и в момент совершения преступлений. 240-страничное заключение врачей будет рассмотрено судебно-медицинской комиссией, которая должна убедиться в соблюдении всех профессиональных требований. Последнее слово в вопросе об уголовной ответственности Беринга Брейвика остается за судом, который обычно следует рекомендациям экспертов, сообщает AFP.

ՄՈՍԿՈՎԻՏ ՌՈՒՍՆԵՐԻ ՄԱՐԴԱՏԵՍԱԿԸ — Ամստերդամ, 1633 թւական. Автор Karen A. Simonian, написано 29 Ноябрь 2011 г. в 0:46 Ի դէպ, ինչպէս կը համոզուենք նաեւ այս գնահատականը կարդալուց յետոյ, ռուս ազնուական Պեոտր ՉԱԱԴԱԵՒը ըստ էութեան եւս մէկ անգամ արձանագրել է այն, ինչն արդէն բացայայտուած էր 1633 թւականին Ամստերդամ լոյս տեսած Edonis Neuhusii «THEATRUM INGENII HUMANI…», գրքի մէջ։ Եւ եթէ այս ողբալի վիճակից յետոյ Ռուսաստանը ունեցաւ իր կրթուած եւ բարեպաշտ ազնուականութիւնը՝ նաեւ ի դէմս նոյն Պ. Չաադաեւի, ապա դարձեալ Արեւմուտքի գերագոյն ԱՐԺԷՔԻ շնորհիւ «Ֆիննական շրջանների մէջ Շուէդների հետ դրացիներ են Մոսկովիտ Ռուսները, որոնց երկիրը ձգւում է մինչեւ Կասպից ծով։ Այդ մարդատեսակը ծնուել է ստրկութեան մէջ, վարժուել է լծին եւ ազատութիւնը չի հանդուրժում։ Իրենց Տէր Թագաւորին նրանք պաշտում են որպէս երկնքից ուղարկուած Աստուած եւ նրան են տալիս իշխանութիւնը իրենց կեանքի եւ ունեցուածքի վրայ. եթէ հրաման արձակի՝ նրանք պատրաստ են առանց հապաղելու եւ կամաւոր կերպով զոհաբերուել։ Նրանք այնքան անկիրթ են (անտաշ) որ իրենց Անունը գրել չգիտեն։ Նրանց Խոշորագոյն Թագաւորութեան մէջ ոչ մի Ուսումնարան (Gymnasium) գոյութիւն չունի, որտեղ երիտասարդութիւնը գիտութիւններ սովորելու հնարաւորութիւն ունենար։ Սակայն, Տէր Թագաւորի հրամանի համաձայն՝ ոչ ոքի թոյլ չի տրւում ճամբորդելու մեկնել արտասահման, թէ չլինի որ բարբարոսական տգիտութեամբ գլուխները տարուեն ազատութեան ոգիով եւ աւելի լաւ կեանքի ձգտեն»… Suecis Russi Moscovita, ad Finnonias Regiones sunt confines, inde in Caspium usque mare imperio protenso. Gens in servitutem nata est, jugoque adsueta libertatem non patitur. Principem suum, ut missum de cælo Nomen, veneratur; cujus arbittio vitam fortunasq; submittit, in spontaneam illico mortem descendens, si ille jubeat. Ingenuarum artium ita rudis est, ut consignare literis nomina sus nequeat. Neque ullum in aplissimo Regno Gymnasium est, in quo ad aliquam humanitatem, & politiores disciplinas juventus erudiatur. Sed nec peregrinatio ulli permittitur, certo forte Principis consilio, ut oppressæ barbarâ ignorantia mentes nullum unquam libertatis spiritum trahant, nec ad ingenuæ vitæ conditionem aliquando enitantur. Edonis Neuhusii «THEATRUM INGENII HUMANI, sive De cognoscenda hominum indole et secretis animi moribus». Liber I. Amstelodami, MDCXXXIII. p. 242 – 243

Ну что старики,кто был ,тот вспомнит именно этот концерт...

Вчера исполнилось 125 лет Великому человеку.Ролик на болгарском...Они его чтут ,а такие я козел как лтп называют фашистами http://www.youtube.com/watch?v=zJXAfe97pU0

Մեր հայրենակից 9 -ամյա Դիանա Քալաշովան (Քալաշյան ) Չեխիայի Prima հեռուստաալիքով հեռարձակվող «Չեխիայի եւ Սլովակիայի տաղանդ» հեղինակավոր շոում անցել է եզրափակիչ փուլը: Կիսաեզրափակիչում Դիանան երգել է Ուիթնի Հյուստոնի «I Have Nothing»երգը: Yerkir.am-ին Պրահայից հայտնեցին, որ մեկ անգամ եւս չեխ փոփ երգչուհի եւ ժյուրի անդամ Լուցիա Բիլին հաստատել է, որ փոքրիկ Դիանան իր ձայնով գերել է չեխ հանդիսատեսին եւ նշել. «Հայ տաղանդաշատ փոքրիկը կարող է հաղթել նաեւ չեխական ամենահեղինակավոր երգի մրցույթում»: Հիշեցնենք, որ մեր հայրենակիցն արդեն հայտի է նաեւ ռուսաստանցի հանդիսատեսին, քանի որ այս տարի հենց Դիանան է երկայացնել Չեխիան ռուսական «Մանկական Նոր Ալիք- 2011» մրցույթին Չեխիայից yerkir.am-ին տեղեկացրեցին նաեւ, որ «Չեխիայի եւ Սլովակիայի տաղանդ» մրցույթի եզրափակիչը կլինի նոյեմբերի 27-ին և հաղթողը կընտրվի SMS քվեարկությամբ

«Hurriyet Daily News»: Ани – древняя столица армянской империи Приводим статью Вилко ван Херпена, опубликованную в турецкой «Hurriyet Daily News and Economic Review», со значительными сокращениями: Если вы посетите Турцию или живете в Турции, есть некоторые места, которые вы должны увидеть. Но Ани – это другое. Он расположен в одном из самых отдаленных районов в Турции. Это приключение, это история, это драма, и это очень впечатляет. Вы можете найти Ани на границе Турции и Армении, а это означает, что в прошлом было очень трудно посетить этот старый город. Первое, что вы видите, когда идете через входные ворота, – это камни, везде камни. Эти камни безмолвно напоминают о том, что когда-то было весьма влиятельным городом – столицей армянской империи, где жило 100–200 тыс. человек. Ани занимает огромную местность, и, чтобы увидеть все, что нужно, следует потратить не менее двух дней. Конечно, можно сделать краткий обзор, погуляв вокруг и сделав пару снимков, но если вы хотите почувствовать Ани, то я советую вам остаться еще на день. Ани видел много правителей. Это и армяне, и византийцы, и сельджуки, и османцы, и русские, и, наконец, турки. Все началось в 956 г., когда царь Ашот III перенес столицу Армении в Ани. Когда армяне-католики решили сделать Ани своей столицей, Ани становился все более и более важным для региона. В города была тысяча церквей, и каждая из них была более декорированной со сложными фресками, чем другая. В 1064 г. сельджуки захватили город после 25-дневной осады. С того дня Ани никогда не был столь же могущественным, как раньше, и великий город превратился в провинциальный. Последний удар был нанесен монголами, которые превратили Ани в застойную местность, сделав так, что он медленно стал городом-призраком. Трудно поверить, что Ани был одним из самых важных и красивых мест в этом регионе. То, что когда-то было славным «городом 40 ворот», стало старушкой. Она все еще хочет рассказать вам свою историю, но вы должны быть более терпеливым, чем раньше. «Можете ли вы вернуться завтра, чтобы я могла рассказать вам всю свою историю?», – шепчет она.Сообщает news.am

Законопроект о криминализации отрицании Геноцида вновь на повестке дня Сената Франции Сенат Франции собирается обсудить законопроект, криминализирующий отрицание Геноцида армян. Как сообщают турецкие СМИ, законопроект внесен в повестку Сената по инициативе сенатора от партии социалистов армянского происхождения Филиппа Калтенбаха. В своем блоге сенатор напомнил, что президент Франции Николя Саркози и Франсуа Холанд, который на президентских выборах 2012 г. будет кандидатом от социалистической партии, обещали содействовать принятию законопроекта. «Любое отрицание факта Геноцида армян во Франции – удар по республиканским ценностям», - написал Филипп Калтенбах. Если законопроект удостоится одобрения Сената и будет подписан президентом, то на территории Франции все те, кто будет утверждать, что Геноцида армян не было, будут осуждены на 5 лет лишения свободы и оштрафованы на 45 тыс. евро. Напомним, что криминализирующий отрицание Геноцида армян законопроект был принят Национальным Собранием (нижняя палата) еще 12 октября 2006 г.Сообщает news.am

http://www.youtube.c...d&v=wWgGyTtdDAs ՀՀ-ն բանակցային դիրքերում խնդիր չունի, որովհետև Ադրբեջանը չի գնա համաձայնության «Առաջին լրատվական»-ի Real Politik հաղորդաշարի հյուրն է Ռազմավարական ազգային հետազոտությունների հայկական կենտրոնի տնօրեն Մանվել Սարգսյանը: - Պարոն Սարգսյան, օրեր առաջ Կրեմլում Ղազախստանի, Ռուսաստանի և Բելառուսի նախագահները ստորագրեցին Եվրասիական տնտեսական համագործակցության շրջանակներում Ազատ տնտեսական գոտու ստեղծման վերաբերյալ փաստաթուղթը: Թեև նախանշված էր, որ այդ ֆորմատը կսկսի գործել 2015 թվականից, սակայն Լուկաշենկոն հայտարարեց, թե հույս ունի, որ 2013 թվականի վերջերին այս համաձայնագիրը կսկսի գործել: Բելառուսում սկսվել են բողոքի ակցիաներ, ընդդիմադիրները նստացույց են սկսել այս միությանը միանալու առթիվ: Հայաստանում միայն ՆԺԿ առաջնորդ Արամ Կարապետյանը հստակորեն հայտնեց իր կեցվածքը`նշելով, որ Հայաստանը պետք է անպայման իր դրական խոսքը ասի համաձայնագրին միանալու առնչությամբ: Մյուս կողմից` Հայաստանը վճռական և համառ քայլերով փորձում է ինտեգրացիոն գործողությունների մեջ մտնել եվրոպական կառույցների հետ, ինչի մասին ասվեց նաև Քեթրին էշթոնին: Ո՞րն է Հայաստանի ճանապարհը, ո՞ւր պետք է գնա Հայաստանը այս երկընտրանքի դեպքում: - Առաջին հերթին պետք է հասկանանք` այդ երկընտրանքը որն է, ինչ են ուզում ստեղծել Ռուսաստանում: 20 տարի եղել է ԱՊՀ: Տպավորությունն այնպիսին է, որ Եվրասիական տնտեսական միությամբ փորձում են ստեղծել Եվրոպական միությանը նման մի բան: Բայց մենք բոլորս լավ ենք հասկանում` ինչ է նշանակում Եվրոպական միություն, որտեղ բոլոր պետություններն ունեն հստակ արժեքներ, սկզբունքներ և դրանց հիման վրա ստեղծված չափանիշներ, ու այդ չափանիշներն են միացնում եվրոպական երկրներին: Որո՞նք են այս նոր միության արժեքները, չափանիշները: Հետաքրքիր է այն, որ ստորագրվում է ինչ-ինչ փաստաթուղթ, բայց դեռ պարզ չէ` ինչ չափանիշների շուրջ: Ընդամենը գոյություն ունի մեկ հանգամանք` անվտանգության ոլորտը, որտեղ կարծես թե վերջին տարիներին փորձում են ստեղծել միասնական անվտանգության համակարգ` ՀԱՊԿ: - Պարոն Սարգսյան, Դուք թերահավա՞տ եք, որ Եվրասիական տնտեսական համագործակցությունը ընդհանրապես կարող է կյանքի կոչվել: - Նպատակն այն չէ, որ հռչակվել է, կարող է` տարիներ հետո մեկ այլ բան ստանանք, ինչ-որ ոստիկանական մի տարածք, որտեղ, բացի ՀԱՊԿ-ից, ոչինչ չի ստեղծվել: - Պարոն Սարգսյան, Հայաստանը ընտրության իրավունք ունի՞, թե՞ դատապարտված է անպայման միանալու: -Հայաստանը առաջին հերթին պետք է տեսնի, թե ինչի կարող է վերածվել այս երևույթը: Դա շատ էական է, մանավանդ որ` Հայաստանը ցանկանում է ինտեգրվել Եվրամիությանը: Հայաստանի պարագայում, սակայն, բարդությունն այն է, որ անվտանգության համակարգը կապված է ԱՊՀ երկրների հետ, իսկ հիմա կկապվի ՀԱՊԿ-ի հետ: Այս դեպքում մտածել, որ Հայաստանը կարող է անվտանգության այլընտրանքային համակարգ ստեղծել` դժվար է, որովհետև այդ համագործակցությունը ընդամենը համագործակցություն է և ոչ մի կերպ չի ազդում մեր անվտանգության համակարգի վրա: Սա շատ կարևոր է հասկանալ: Համագործակցությունը ընդամենը համագործակցություն է, ՆԱՏՕ-ի անդամ լինելը լրիվ այլ բան է: Այդ պատճառով Հայաստանը պետք է անվտանգության խնդիրները դնի կշեռքի նժարին և փորձի կողմնորոշվել: Շատերը լռում են այն պատճառով, որ թղթեր են ստորագրվում և այլն: - Օրինակ` Արա Աբրահամյանը Սերժ Սարգսյանի բերանով լրագրողներին ասում է, որ Սերժ Սարգսյանը նախապես իր համաձայնությունը տվել է: - Համաձայնություն դրական առումով կարող է տալ, բայց ոչ ոք չգիտի, թե դա իրենից ինչ է ներկայացնում: Երբ, ասենք, ԱՊՀ շրջանակներում է ինչ-որ փաստաթուղթ ստորագրվում, բոլորն էլ հանգիստ ստորագրում` գալիս են: Բոլորը լավ գիտեն, որ դրանից բացի ոչինչ չի լինելու: Հիմա նույն մտածողությունը, որ վերջերս սկսվեց Ռուսաստանում, նույնպես որևէ արժեք չունի: - Պարոն Սարգսյան, ինչպե՞ս եք գնահատում Հայաստանի քաղաքական ուժերի լռությունը, չէ՞ որ մեծ հաշվով սա ընտրության խնդիր է`կամ քաղաքական ուժերը պետք է պաշտպանեն այն քաղաքական գիծը, որ տանում է դեպի Եվրոպական միություն, դեպի եվրոպականն արժեքներ, կամ պետք է դադարեցնեն այդ ընթացքը` երկրում փոխելով իրավիճակ և միանալով համագործակցության այս նոր ձևաչափին: - Չեմ կարծում, որ Հայաստանում գոյություն ունեն քաղաքական ուժեր, որոնք նման լրջությամբ կքննարկեն այդ խնդիրները: Երևի թե որևէ մեկը չի ուզում Ռուսաստանի դեմ խոսել` ընդամենը սա է, ուրիշ ոչ մի բան: Բոլորը շատ լավ հասկանում են, որ Հայաստանում իշխանական պայքարը Ռուսաստանի ազդեցության ներքո է. զավեշտալի է, բայց իրար ետևից վազում են Ռուսաստան, այնտեղ աջակցություն գտնում, և այս իրավիճակում որևէ ուժ զերծ է մնում ավելորդ խոսակցությունից: - Պարոն Սարգսյան, ղարաբաղյան կարգավորման այս ամբողջ ժամանակահատվածում առկա է երկու հիմնական ուղղություն` ստատուս քվոյի պահպանման և ստատուս քվոն անհապաղ փոխելու: Դուք ստատուս քվոն պահպանելու կողմնակից եք, և առաջիկայում կարծես հենց այդ ուղղությամբ էլ կընթանա կարգավորումը, քանի որ թե Հայաստանում, թե ԱՄՆ-ում, թե Ռուսաստանում առաջիկայում սպասվում են ընտրություններե, որից հետո Լեռնային Ղարաբաղում դեռևս տևական ժամանակ կպահպանվի ստատուս քվոն: - Շատ ավելի բարդ է այս իրավիճակը, և կարծում եմ` խնդիրը ստատուս քվոն պահպանելը կամ փոփոխության գնալը չէ: Ստատուս քվո հասկացությունը մենք փոքր-ինչ նեղացնում ենք: Մեզ թվում է, թե ստատուս քվոն միայն տարածաշրջանում զորքերի տանելու գիծն է, մինչդեռ այն շատ ավելի լայն հասկացություն է և ունի միջազգային բաղադրիչներ: Ստատուս քվոն արդեն իսկ փոխվել է, գոնե այն ժամանակ, երբ Թուրքիայի նախագահը ոտք դրեց Հայաստան: Ստատուս քվոն պահել հնարավոր չէ: Խնդիրն այն է, թե ինչպես է հնարավոր համաձայնության գալ Մինսկի խմբին առաջարկով: Ես անընդհատ խոսում եմ այն մասին, որ դա բլեֆ է, խաբելու ձև: Դա այն մոդելը չէ, որի շուրջ կարելի է գալ համաձայնության, ընդհակառակը` դա բերում է մելիտարիզացիայի, որն այսօր մենք տեսնում ենք: Երևանը համաձայնությունը տվել է, բայց Բաքուն էլ պետք է տա: - Դուք մտածում եք, որ Մինսկի խումբը կանխամտածվա՞ծ է հրապարակ նետել այդ փաստաթուղթը: - Ես կարծում եմ` դա հնացած փաստաթուղթ է: Այն ստեղծվել է 1994 թվականին և 94 թվականից հետո ուղղակի այս կամ այն կերպ կրկնվում է: - Մինսկի խումբը նշում է, որ հենց 1994 թվականի սկզբներին էլ մշտապես ներկա են եղել բանակցային գործընթացին: - Դրա պատճառն այն է, որ Մինսկի խումբը ընդամենը պահպանում է տարածաշրջանում, կոնկրետ` շփման գծում, խաղաղությունը., դա կոնկրետ ֆունկցիա էր: Այս սկզբունքները ի սկզբանե մի նպատակ ունեին` վերականգնել այն Ադրբեջանը, որը նրանք հռչակել էին, որովհետև ճանաչվել է իրականությանը չհամապատասխանող Ադրբեջան: Այդ մասին քիչ ենք խոսում, բայց դա է իրականությունը: Բայց այն պայմանները, որոնցով պետք է լուծվեր խնդիրը, Ադրբեջանին ձեռնտու չէ: Ադրբեջանը հայտարարել և 20 տարի շարունակ հայտարարում է նույնը` եթե դուք ճանաչել եք այդ տարածքը որպես իմ պետության տարածքային ամբողջականության անբաժանելի մաս, վերադարձրեք այն, և ուրիշ խոսակցություն չի կարող լինել, չեք վերադարձնի` մենք կվերադարձնենք: Ադրբեջանը ինչպե՞ս կարող է ճանաչել որևէ իրավունք, որը ճանաչվում է Ղարաբաղի և Հայաստանի կողմից: Ադրբեջանը երբևէ չի գնա դրան, դա է նրանց կուրսը, որը նրանք շարունակում են, իսկ նման պայմաններում ինչպե՞ս կարելի է համաձայնության գալ: Շատերը կարծում են` ճնշմամբ: Բայց ինչո՞ւ: Ադրբեջանը 20 տարի է` կորցրել է այդ տարածքը և պետք է վերադարձնի: - Պարոն Սարգսյան, կարծում եք, որ առաջին երկու տարվա համար ՄԱԿ Անվտանգության խորհրդում ոչ մշտական անդամ լինելը գոնե երաշխավորո՞ւմ է առաջիկա երկու տարիներին ռազմական գործողությունների բացառումը: - Ռազմական գործողությունները ավելի շատ խոսակցություններ են, որովհետև այն բանակները, որոնք այսօր Հայաստանում և Ադրբեջանում գոյություն ունեն, չեն կարող օգտագործվել նման փոքր խնդիրներ լուծելու համար, տարածքային առումով` փոքր խնդիր: Միջազգային հարաբերություններում ղարաբաղյան խնդիրը տասնապատիկ ավելի հզոր խնդիր է, քան այն իրավիճակը, որն առկա է տարածաշրջանում: Այս խնդիրը բանակները չեն կարող լուծել` միանգամից կբռնկվի տարածաշրջանային պատերազմ: Խնդիրն այն է, որ Ադրբեջանը որդեգրել է մի կուրս, որով ամեն կերպ ցանկանում է իրավունքը պահել իր ձեռքում, ցանկացած փաստաթուղթ այս կամ այն ամբիոնից ստանալով` համաձայնության չի գնում` հասկանոլով, որ տարածքը կորցրել է: Իսկ պատերազմել չի կարող, որովհետև պատերազմի որոշում ընդունողը ոչ Ադրբեջանն է, ոչ էլ Հայաստանը: Մինսկի խումբը այս ամենին օրինական տեսք է տալիս, բայց մենք երբևէ մտածե՞լ ենք այդ մասին: - Պարոն Սարգսյան, այս վիճակը Դուք գնահատում եք որպես փակուղայի՞ն, Մինսկի խումբն այլևս իրավիճակը ճեղքելու, փոխելու ռեսուրս չունի՞: - Իհարկե` չունի, որովհետև այդ խնդիրները ստեղծել են հենց գերտերությունները. Եվրոպական միությունը ինքն է ստեղծել` 97 թվականին արհամարհելով կոնկրետ պրոցեսները, որոնք կատարվեցին այս տարածաշրջանում: Նրանք քաղաքական նպատակահարմարությունից ելնելով ճանաչեցին վիրտուալ Ադրբեջանը` հույս ունենալով, որ տարիներ շարունակ կլինեն բանակցություններ, և նրանք կվերականգնեն: Իրականում դա բերեց նրան, որ իրենց ճանաչած Ադրբեջանը 93 թվականին փլուզվեց, և փլուզվելու արդյունքում ստեղծվեց այս իրավիճակը: Նրանք չեն կարող ասել, որ Լեռնային Ղարաբաղի անկախության հռչակումը եղել է ոչ լեգալ: Մինսկի խումբը բոլորին պետք է` «ցրելու» համար: - Եվրամիության ներկայացուցիչ Քեթրին էշթոնը կարո՞ղ է ներգրավվել Մինսկի գործընթացում և դինամիկա հաղորդել: - Այս տարվա հուլիս ամսից խոսակցություններ կային: Սկզբում եվրոպական փորձագետները սկսեցին առաջարկել ինչ-որ մոտեցումներ` ընդգծելով, որ Եվրոպական միությունը պետք է առավել ակտիվ լինի և իր վրա վերցնի մեծ գործառույթ: Այս օրերին սկսեցին նորից խոսել այդ մասին: Ոչ թե Եվրոպական միությունն է ինչ-որ նոր գործառույթներ առաջարկում, այլ նորից ուզում են խցկվել Մինսկի խմբի օղակը: - Պարոն Սարգսյան, Դուք կարծում եք, որ ընդհանրապես պետք է հրաժարվել Մինսկի խմբից և նոր ձևաչա՞փ հռչակել: - Խնդիրը իսկապես դա է: Հնարավոր է այդ սկզբունքներով գալ համաձայնության, թե ոչ` իրենք չեն ասում: - Պարոն Սարգսյան, այդ սկզբունքները ավելի լավ չե՞ն, քան Քուվեյսթի, Պրահայի և այլ սկզբունքներ: - Այդ սկզբունքները նույնն են: Մոդեռնիզացիա է գնում: էությունը այն է, որ պետք է լինի Ադրբեջան, Ադրբեջանը պետք է համաձայնություն տա մի ինչ-որ ստատուսի: - Պարոն Սարգսյան, ինչպե՞ս եք գնահատում այս իրավիճակին դիմակայելու Հայաստանի դիրքերը և ներուժը. որքա՞ն կարող ենք դիմանալ: - Դիմանալը ուժի բալանսի հետ է կապված: Դիմանալը երկրի վիճակն է, միակ հանգամանքը դա է, որովհետև եթե դու որպես երկիր թուլանում ես, դու կորցնում ես ամեն ինչ: Ռեսուրսները շատ մեծ են աշխարհում: Ո՞վ չգիտի, որ Հայաստանի բանակը միաձուլված է Ղարաբաղի բանակի հետ և վերահսկում է այդ տարածքը: Հայաստանը բանակցային դիրքերում որևէ խնդիր չունի, որովհետև Ադրբեջանը չի գնա համաձայնության, և այդ պատճառով է, որ Հայաստանը ամպագոռգոռ հայտարարություններ է անում, թե մենք ամեն ինչի համաձայն ենք: Սա, իհարկե, դիվանագիտություն չէ: - Ժողովրդական մակարդակով ընթանալիս ավելի է կարծրանում դիրքորոշումը` հատկապես ազատագրված տարածքների վերաբերյալ, և եթե 5 տարի առաջ ազատագրված տարածքների շուրջ քննարկումներում բավական լուրջ զիջողական տրամադրություններ կային Հայաստանում, ապա այսօր բոլորովին այլ տրամադրություններ են, աստիճանաբար միջազգային հանրությունը կարծես անուղղակիորեն նպաստում է, որ Հայաստանում ամրապնդվի այն կարծր դիրքորոշումը, թե մենք կարգավորման այս տիրույթում հողային պարտավորություն չունենք: - Սա նույնպես կախված է կոնկրետ իրավիճակից: Հիմա ինֆորմացիան շատ է, հասարակությունը իրազեկված է, շատ ավելի լավ է հասկանում Մադրիդյան սկզբունքների էությունը, ինչը բացակայել է տարիներ շարունակ: Մարդիկ պարզորոշ հասկացան և առաջին անգամ 20 տարի անց իմացան, որ Հայաստանը պաշտոնապես 91 թվականին ճանաչել է ԼՂՀ-ն Ադրբեջանի կազմում: Բոլորը հասկացել են, թե ինչպես կարելի է խաղաղ ճանապարհով ենթարկել Ղարաբաղը Ադրբեջանին, դրանից 10-15 տարի հետո կլինի ռեֆերենդում: Ի՞նչ է նշանակում միջազգային ասպարեզում ղարաբաղյան խնդիր: Ոչ ոք այդ հարցը չի տալիս, ընդամենը հասարակական հետևյալ պահանջը կա` լուծել 400 հազար ադրբեջանցիների խնդիրը և 150 հազար հայերի խնդիրը, այն էլ` 15 տարուց հետո. սա է ղարաբաղյան խնդիրը միջազգային ասպարեզում:

В Севане в конце концов начали появляться стаи ишханов В озеро Севан сегодня, 22 ноября, были выпущены очередные партии мальков севанской форели (ишхан). Церемония прошла вблизи поселка Арцванист в Гегаркуникской области Армении в присутствии журналистов и высокопоставленных должностных лиц Министерства охраны природы Армении. В озеро были выпущены различные виды ихшана. Выпущенные возле берега мальки около 10 минут приспосабливались к новой среде, после чего уплыли в глубины озера. По словам министра охраны природы Армении Арама Арутюняна, в 2011 г. в озеро были выпущены 367 тыс. мальков, из государственного бюджета на эти цели было выделено 60 млн. драмов ($160 тыс.) Подобные мероприятия играют важную роль в восстановлении рыбных запасов Севана, которые в последнее значительно сократились из-за неконтролируемой рыбной ловли. По словам министра, в последнее время в Севане начали появляться стаи ишханов. Отметим, что около 15% выпускаемых в озеро мальков погибают, а остальные плывут в сторону близлежащих истоков.Сообщает news.am

Эдвард Налбандян уличил главу МИД Турции в невежестве Высшее руководство Армении неоднократно заявляло, что факт Геноцида армян или важность международного признания и осуждения Геноцида армян никогда не ставился и не может ставиться под сомнение. Об этом в интервью авторитетному голландскому изданию De Volkskrant заявил министр иностранных дел Армении Эдвард Налбандян. Отвечая на вопрос о процессе международного признания Геноцида армян, глава МИД Армении сказал: «Заявления министра иностранных дел Турции о создании комиссии историков «Относительно 1915 г.» фактически есть попытка поставить под вопрос факт признания Геноцида армян Францией, многими другими странами и международными организациями. Это ни что иное как продолжение опасной политики отрицания, о которой президент Франции Николя Саркози в Армении сделал соответствующее четкое заявление», - отметил Налбандян. Комментируя утверждения министра иностранных дел Турции Ахмеда Давудоглу о том, что письмо премьер-министра Турции Реджепа Тайипа Эрдогана, направленное президенту Армении в 2005 г., так и не получило ответа, Налбандян сказал. «Следует отметить, что письмо президента Роберта Кочаряна было отправлено и опубликовано 25 апреля. Как международное сообщество, так и турецкое общество, хорошо ознакомлены с содержанием этого письма, за исключением, наверное, некоторых – к этому выводу можно прийти на основании заявлений Давудоглу.Сообщает news.am

ՀՅԴ-ն կոչ է անում Նիկոլա Սարկոզիին քննադատել Ալեն Ժյուպեի առաջարկը Նոյեմբեր 21, 2011 | 13:19 «Դաշնակցություն»-ը հայտարարություն է տարածել Փարիզում` կոչ անելով Ֆրանսիայի նախագահ Նիկոլա Սարկոզիին քննադատել Ֆրանսիայի արտգործ նախարար Ալեն Ժյուպեի` Թուրքիայում արված հայտարարությունը` Հայոց Ցեղասպանության հարցը քննարկելու համար պատմաբանների հանձնաժողովի ստեղծման վերաբերյալ, ինչպես նաեւ շտապ ընդունել օրենք Հայոց Ցեղասպանության ժխտումը քրեականացնելու վերաբերյալ: «Nouvelles d`Arménie» ամսագրում տպված ՀՀԴ-ի հայտարարույան մեջ ասվում է հետեւյալը. ՀՅԴ-ն տեղեկացել է Ֆրանսիայի ԱԳ նախարար Ալեն Ժյուպեի` Թուրքիայում արված հայտարարության մասին` Ֆրանսիայում հայ եւ թուրք պատմաբաններից բաղկացած հանձնաժողովի ստեղծման մասին, որը վերաբերվում է Հայոց Ցեղասպանության իրականացման ժամանակաշրջանի ուսումնասիրությանը: «Դաշնակցությունը» վրդովված է Ֆրանսիայի արտգործ նախարարի հայտարարությունից, որով կասկածի տակ է դրվում Հայոց ցեղասպանության իրականացման փաստը: Ֆրանսիական կառավարությունը չի կարող կոչ անել Թուրքիային ճանաչել Հայոց ցեղասպանությունը եւ մաժամանակ առաջարկել պատմաբանների հանձնաժողովի ստեղծում, որը պետք է որոշում ընդունի Հայոց Ցեղասպանության իրավացիության վերաբերյալ: Դրանք անընդունելի հակասություններ են ֆրանսիական իշխանությունների կողմից, որոնք ակնհայտորեն որոշել են երկակի խաղ վարել ճշմարտության եւ ժխտման հարցում: Դա շեշտում նաեւ այն հանգամանքը, որ երբ Ֆրանսիայի նախագահ Նիկոլա Սարկոզին Հայաստանում է, Կլոդ Գեանին շտապ գործուղել են Թուրքիա: Հայկական համայնքը բարկացած է եւ վճռական գործողությունների է սպասում Հանրապետության նախագահի կողմից: Այդ թվում ակնկալվում է Սենատի օրակարգում ընդգրկել Հայոց Ցեղասպանության ժխտման քրեականացումը: Նիկոլա Սարկոզին դեռ Երեւանում էր խոստացել անել դա. թող կատարի իր խոստումը»:

Вторая Карабахская война На первом этапе карабахского движения, в течение периода осени 1985 – весны 1987 годов, была проведена интересная работа по выяснения возможных мнений и оценок деятелей российской культуры, литературы, гуманитарной науки по поводу карабахской инициативы. В результате был собран уникальный и нередко текстуальный материал, дающий представление о мнении российского общества. Это были академики Дмитрий Лихачев, Евгений Примаков, Георгий Арбатов, Александр Яковлев, писатели Сергей Залыгин, Валентин Распутин, Василий Белов, Виктор Астафьев, Михаил Дудин, Даниил Гранин, Михаил Шатров и еще около 40 человек. Конечно, не все эти люди были близки к политике, но они выражали определенное общественное мнение и претендовали на роль «властителей дум». К началу 1987 года было совершенно понятно, что российское общество не только крайне отрицательно относится к этому вопросу, но считает, что любая инициатива в этом направлении есть не что иное как антирусская акция и противоречит национальным интересам русского народа. Конечно, объявить об этом всему миру активисты карабахского движения не собирались, напротив, необходимо было представить дело совершенно по иному и выдать настроения русского общества как проармянские. Текстовые материалы, полученные в письмах от данных людей, были умело рафинированы и тиражировались в России в совершенном ином смысле. Необходимо было создать впечатление о широкой поддержке карабахского движения, и это было достигнуто, включая среду высших партийных деятелей, а также круги работников государственной безопасности. Вместе с тем, было совершенно понятно, что армянам придется столкнуться не просто с равнодушием, но и с сильными противниками и неприятелями в российском обществе и в российской политике. Российские политические круги всегда воспринимали карабахское движение, а затем и карабахскую проблему как очень опасную для своих интересов, и на каждом этапе российские политики пытались использовать это обстоятельство в свою пользу. Однако суть отношения России к карабахской проблеме заключается в том, что российские политики и российский политический класс рассматривает ее как «вопиющий прецедент» принципиальной коррекции евразийской геополитики, которая произошла без соответствующих согласований с Москвой, что привело к серьезному приобщению внешних центров силы к региональной политике. Пика антиармянская политика достигла в 1991 – 1992 годах, когда армянам пришлось дважды столкнуться с военной агрессией России против Нагорного Карабаха и Армении. Вместе с тем, Южный Кавказ и другие регионы бывшего СССР успешно скатывались на позиции развития политических и военных отношений с США и Западом в целом, что вынудило Россию, после длительного бойкота национальных интересов Армении на протяжении всех 90-х годов, предоставить Армении некоторую военную и политическую поддержку. В Москве понимали, что ставка на Армению может принести ей укрепление позиций в регионе, но, при этом, русские политики всегда лелеяли надежду на абсорбцию Азербайджана, что привело бы к доминированию России в Южном Кавказе. Все руководители России пытались прибегнуть к тактике «дуалистической» ориентации, которая, так или иначе, приводила к игнорированию интересов Армении. Президент Д.Медведев предпочел в этом вопросе стилистику мелкого и неуверенного в себе политического деятеля, который не обратил внимания на то, что все шаги В.Путина в направлении Азербайджана приводили к провалам. Д.Медведеву казалось, что пришло время, наконец-то, использовать «карабахский политический ресурс», что означало грубое изъятие важнейшего бастиона из пророссийского форпоста, которым в Москве представляется Армения. Однако, провалы российской политики в направлении Азербайджана происходят не только из-за невозможности азербайджанского руководства принять предложения России, но и из-за позиции Армении, для которой инициативы России означают национальную катастрофу. Политика Д.Медведева в отношении карабахской темы приводит к возникновению некоторых подозрений в отношении того, что определенные группы в руководстве России просто подставили его и его команду, предложив ему лично участвовать в заведомо тупиковых инициативах. Во всяком случае, как бы ни рассматривать политику и попытки Д.Медведева по карабахской теме в течение уже более 3 лет, придется констатировать, что политика России пришла к полному фиаско, несмотря на полную свободу действий, предоставленную ей США и Европой. Россия поставила Азербайджану современное вооружение, сделала вид, что удовлетворена «газовой» сделкой, старалась не выступать открыто против проекта транскаспийского газопровода, носится с этой никому не нужной станцией слежения в Габале, оказывала давление на Армению в части невероятных и недопустимых уступок, и, наконец, самое возмутительное – сдача Азербайджану двух лезгинских сел с 600 гражданами России лезгинской национальности, с водными ресурсами пограничной реки Самур в придачу. В ответ на это Азербайджан выдвинул новые требования, означающие уничтожение Нагорного Карабаха как национального очага армян, и ожидает от России нового давления на Армению. Провал российской политики оказался настолько ошеломляющим как для самой России, так и для всех партнеров, что вызывает издевательские оценки по обе стороны Океана, а в Москве не осталось никаких рекомендаций и консультаций по поводу карабахской темы. Ни одно из ведомств, ни один из консалтингов не способны разработать более-менее содержательного предложения. В данной ситуации возникает единственная логичная перспектива. В условиях, когда для США сохранение статус-кво, то есть, относительного мирного сосуществования в регионе, является фундаментальной задачей, России остается только подорвать это положение и инициировать возобновление военных действий на карабахском фронте. Первые–вторые лица в ключевых ведомствах администрации США заявляют, что карабахская тема, после провала российских попыток урегулирования, нуждается в ином, видимо, более непосредственном формате управления, при этом, предлагается ОБСЕ, что нужно понимать как нивелирование Минской группы. Франция, выражающая позицию Европы, также пытается обнаружить новые приемы и подходы решения. Возможно, Запад выступит консолидировано, и на этот раз роль России в политической сфере может свестись к минимуму, и наилучшей средой для России явится именно война. Пока совершенно понятно, что вторая карабахская война, которая, несомненно, трансформируется в региональную войну, стала бы для России не самым приемлемым вариантом выхода из создавшегося тупика в регионе, так как Россия, как всегда, сама не подготовлена к войне (ни к большой, ни к малой), но если ситуация будет явно разворачиваться в направлении ее принципиального вытеснения из региона, то наилучшей версией развития ситуации станет, конечно же, война. Способов инициирования второй карабахской войны немало: это новые поставки современных и не очень современных видов вооружений Азербайджану, демонстративные срывы военно-политических отношений с Арменией и антиармянская пропаганда в российских СМИ, формирование показной проазербайджанской партии в Москве и многое другое, что подаст сигналы Азербайджану о возникновения благоприятной ситуации в возобновлении военных действий. Несомненно, что главным «сигнальщиком» в этой части для Азербайджана является Турция, но в Анкаре все еще имеют некоторые иллюзии относительно достижения ее стратегических целей, чему никак не соответствует война. Кроме того, имеются явные признаки того, что в последние месяцы и, возможно, недели Турция и США договорились о чем-то принципиальном, что, конечно же, сделано в рамках стратегии США по сдерживанию Турции, что уже отразилось на политике Турции в регионах, и рано или поздно будет продемонстрировано и в отношении России. Имеет ли это принципиальное долговременное значение, вряд ли понимают и в самой Анкаре, но, так или иначе, Турция сейчас, все еще, не заинтересована в войне. Поэтому, роль главного «сигнальщика» может взять на себя Россия. Вряд ли США будут препятствовать этим намерениям России, так как американцы давно хотят наказать Азербайджан за претензии, с которыми он выступает в региональной политике и в более широком формате. Война, инициированная Россией, приведет к образованию пропасти в отношениях между нею и Турцией и одновременно продемонстрирует Азербайджану и Турции их истинное место в региональной и мировой политике. Определенный смысл имеет выражение одного из высокопоставленных российских военных и политиков: «Мы не попусту вооружали Армению столько лет, пришло время и повоевать». Армения больше рассматривается Россией как фактор сдерживания, а, скорее, как плацдарм для решения более активных задач. Русские уверены в возможности сдержать вторую карабахскую войну в определенных, ограниченных рамках, уверены, также, в нахождении способов согласовать позиции совместно с Турцией, во всяком случае, без участия США в данных согласованиях. Таким образом, возникает весьма интересная возможность для Армении решить многие свои проблемы в 21 веке, то есть нанести Азербайджану сокрушительное военное поражение, и не использовать эту возможность означает оставить эти проблемы последующим поколениям армян. Военное поражение Азербайджана будет рассматриваться рядом мировых центров силы как весьма приемлемый выход из создавшейся тупиковой ситуации, и возможность обозначить в регионе новые позиции, обеспечивающие надежный баланс сил на длительную перспективу. «Великая пауза» в региональной политике США, которую российские политики перепутали с окончательным свертыванием присутствия США в Черноморско-Кавказском регионе и в других регионах, успешно завершена, и американцы заново выстраивают свои позиции в этом обширном регионе. США переживают огромные экономические трудности, многое все еще непонятно для них на Ближнем Востоке, в Центральной и в Южной Азии, но в администрации Б.Обамы все более побеждают традиционные идеи американкой внешней стратегии, так как во вне этой стратегии тщетно и само американское государство, невозможно осуществлять задачи глобальной безопасности. На данном этапе региональной политики США возникла новая проблема, которую опытные американские политики не считают весьма сложной и не относят к ряду проблем, ради решения которых США должны затрачивать достаточно много военных, экономических и политических ресурсов – это Турция, с ее внешнеполитическими амбициями. В связи с этим, необходимо отметить следующее обстоятельство. Тезисы о том, что США устраивает любой исход карабахского урегулирования, является недомыслием и, скорее всего, это является проекцией с высказываний некоторых далеко не информированных зарубежных экспертов, которым присущи поверхностные суждения. Перед США стоит задача стратегического сдерживания Турции, причем, данное «сдерживание» предполагает различные направления, решение задач безопасности и баланса сил на Ближнем Востоке, на Балканах и в Черноморско-Кавказском регионе. Поэтому, утверждать, что США предполагают любое решение по карабахской теме, то есть, и катастрофическое поражение Армении, утрату карабахской провинции, является полной чепухой, так как Армения и армянская тема являются важным фактором сдерживания Турции. Армения также выступает в качестве арены, где могли бы сочетаться интересы США, России и Ирана, при определенных условиях. Для чего США поражение Армении, для создания неоосманской империи? Не так давно, в наших публикациях было допущено, что в скором времени США начнут демонстрировать военное сотрудничество с Арменией, и явно не только в пропагандистских целях. Смысл этого начинания, которое уже имеет место, заключается в весьма принципиальной задаче, и связано оно с той очевидной ситуаций, что Россия более не может выступать однозначной силой, способной сдерживать Турцию. Более того, США и их европейские союзники вовсе не имеют целью подорвать российско-армянское военное сотрудничество. Исследование этого вопроса приводит к убеждению, что Западное сообщество сейчас несколько иначе рассматривает роль России в Южном Кавказе. То есть, Россию рассматривают как сдерживающую силу, но не ограниченную в принятии политических решений. Такая «обидная» роль, конечно же, никак не устраивает Россию, но, вполне очевидно, что ее проталкивают именно на такую роль. В Южном Кавказе Россия будет продолжать пытаться играть в многовекторные игры, связанные с задачами абсорбции Грузии и Азербайджана. Без доминирования или, по крайней мере, сильных позиций в Южном Кавказе Россия не может ощущать себя в безопасности, в особенности, в части процессов на Северном Кавказе и в Каспийском море. В настоящее время, наряду с сильными попытками переориентировать Азербайджан, происходит работа с Грузией, которой подаются сигналы о готовности вернуть под ее контроль Абхазию и Южную Осетию, взамен на лояльность России. В связи с этим пересмотрены даже взгляды в отношении М.Саакашвили, который теперь может рассматриваться как партнер. Россия установила контакты с широким кругом грузинских политиков различного идеологического свойства, с политическими партиями Грузии. При этом, Россия торопится, так как понимает, что «великая пауза», действительно, завершена. Отношения России с Азербайджаном носят довольно многообразный характер, и для этого имеются многие базовые условия. Прежде всего, нужно сказать, что азербайджанские руководители, после долгих размышлений, поняли, что Азербайджану противопоказано находиться в конфронтационных отношениях с Россией. Перед ними красноречивый пример Грузии, которая претерпела катастрофу, и, кроме того, ни американцы, ни европейцы не продемонстрировали готовность решить карабахскую проблему в угоду Азербайджану. Отношения с Россией позволяют Азербайджану вести более содержательный диалог с Западом и Ираном, а также и с Турцией. Между Россией и Азербайджаном сложились довольно широкие и обязывающие отношения, и они, конечно же, получат дальнейшее развитие, включая экономические, политические и военно-технические вопросы. На протяжении двух десятков лет Россия принесла немало жертв и сделала многие уступки Азербайджану по многим вопросам, включая давление на Армению, и ожидает большего понимания со стороны Азербайджана. Одновременно, Россия и Турция, несмотря на скептические оценки экспертов Запада, демонстрируют перспективы создания альянса, формирование которого будет иметь ряд этапов. Понятно положение Армении, если в регионе сложится столь сильная «связка», как Турция, Азербайджан и Россия. Надежды на то, что Россия будет, при этом, оглядываться на свою собственную судьбу или, по крайней мере, на свои позиции в Южном Кавказе в более отдаленном будущем, не очень велики. Турция и Азербайджан могут совместно предложить России столь приемлемые и надежные условия долгосрочного сотрудничества, что Армения вообще не будет представляться для русских какой-либо ценой в этой игре. В связи с этим, определяющим обстоятельством будет способность США и их партнеров осуществить политику сдерживания Турции, сохранение ее под своим стратегическим контролем. Другой версией является существенное ослабление Турции, вывод ее из числа региональных макродержав, принципиальное снижение ее геополитической роли. Этот сценарий предполагает иные отношения между США и Россией, совершенно радикальные трансформации на Ближнем Востоке и в других регионах. И этот сценарий вполне реалистичен, но пока имеются иные ожидания, а именно, формирование турецко-российского альянса и привязка к нему Азербайджана. В Черноморско-Кавказском регионе появилась «Третья сила», то есть, стратегия США, вернее, она уже давно имеет место здесь, но сейчас США вернулись к развертыванию этого слегка подзабытого плана. В этом и будет заключаться главная региональная интрига в ближайшее время.

Давид Лемье: поддержка армян очень важна для меня Перспективный канадский боксер Давид Лемье в своем интервью Hyefighters.com заявил, что считает себя армянином и армянская поддержка во всем мире имеет для него очень большое значение. Давид рассказал, что его мама – армянка, родом из Ливана. «Я говорю по-армянски и вообще, был воспитан по армянским традициям, так как меня воспитывал отчим – армянин, с фамилией Меликян. Я очень хочу когда-нибудь побывать в Армении. Но все же, я наполовину квебекец, так как мой настоящий отец – Лемье» – отметил спортсмен. На вопрос, поддерживает ли его армянская община Монреаля, Давид Лемье ответил, что получает большую поддержку от своих армянских друзей и болельщиков как с Монреаля, таки и со всего мира, и надеется, что в будущем будет намного больше поддержки. «Поддержка армян очень важна для меня» – сказал Лемье. В интервью, Давид Лемье поделился, что из армянских бойцов ему нравится Вик Дарчинян, как хороший боксер, и выразил желание тренироваться с Артуром Абрахамом. Как отмечает «Еркрамас», Давид Лемье провел 25 профессиональных боев, 24 победы-24 нокаутом, и всего одно поражение.

Хорошая тенденция с льготами ՀԱՅԱՍՏԱՆ | ՏՆՏԵՍՈՒԹՅՈՒՆ Միջուկային նոր տեղակայանքի շահագործումը կհամապատասխանեցվի ՄԱԳԱՏԷ-ի պահանջներին ՀՀ կառավարությունն այսօր որոշել է «ԱՍԿԵ ԳՐՈՒՊ» ԲԲԸ կողմից 300 մլն դրամը գերազանցող ապրանքների ներմուծման դեպքում մաքսային մարմինների հաշվարկած ԱԱՀ գումարի վճարման ժամկետը հետաձգել մինչև 2014 թ. հոկտեմբերի 17-ը։ Չարենցավանում գտնվող այս ընկերությունը նախատեսում է վերազինել մետաղի ձուլման արտադրամասը` իրականացնելով 7.3 մլրդ դրամի ներդրում, ինչը թույլ կտա տեղադրել «Սիմենս VAI» ընկերության համապատասխան սարքավորումները և սկսել ամրանների արտադրություն։ Վերազինման ավարտին` 2013 թվականին, կստեղծվի մոտ 300 նոր աշխատատեղ։ Գործադիրը որոշել է իր իսկ սահմանած կարգով ընտրված «ԲԻԳԱ» հայ-հոլանդական համատեղ ձեռնարկություն» ՍՊԸ կողմից իրականացվող ներդրումային ծրագրով 2011 թ. նոյեմբերի 15-ից մինչև 2012 թ. օգոստոսի 1-ը ներառյալ ներմուծվող 300 մլն դրամը գերազանցող արժեքով ապրանքների ԱԱՀ վճարման ժամկետը հետաձգել մինչև 2014 թ. նոյեմբերի 14-ը։ Ընկերությունն Արմավիրի մարզում արտադրում է շամպինիոն տեսակի սունկ և արդեն այդ նպատակով ներդրել է 980 հազար եվրո, ստեղծել 24 նոր աշխատատեղ։ Օրական արտադրվող մոտ 1 տոննա սունկն ամբողջությամբ իրացվում է ներքին շուկայում, որոշ քանակություն արտահանվել է Արաբական Միացյալ Էմիրություններ։ Սույն որոշումը հնարավորություն կտա ընդլայնել սնկի արտադրությունը, ստեղծել ևս մեկ արտադրամաս, իրականացնել մոտ 1 մլն եվրոյի ներդրում և լրացուցիչ ստեղծել 15 աշխատատեղ։ Հաջորդ որոշմամբ կառավարությունը լրացրել և փոփոխել է «ԷԿՈՏՈՄԱՏՈ» ՓԲԸ կողմից 300մլն դրամը գերազանցող ԱԱՀ գումարի վճարման ժամկետը մինչև երեք տարի հետաձգելու իր նախկին որոշումը՝ նպաստելով համապատասխան տեսակի վարդերի սածիլների ներմուծմանը. վարդերի ջերմոցային տնտեսության ստեղծման ներդրումային այս ծրագիրն իրականացվում է Կոտայքի մարզի Գողթ գյուղի վարչական տարածքում։ Դրա արդյունքում նախատեսվում է ստեղծել առնվազն 27 աշխատատեղ։ ՀՀ կառավարությունը իր նախկին որոշումներից մեկում կատարել է փոփոխություններ և լրացումներ, որոնք թելադրված են Հայաստանում նոր ատոմակայան կառուցելու և դրա անվտանգ շահագործումն ապահովելու անհրաժեշտությամբ։ Որոշման կիրառմամբ՝ միջուկային նոր տեղակայանքի շահագործումը կհամապատասխանեցվի Ատոմային էներգիայի միջազգային գործակալության սահմանած անվտանգության պահանջներին։

Американские армяне и греки хотят помешать принятию особых преимуществ для Турции в торговле с индейскими племенами Американские армяне и греки со всех концов Соединенных Штатов призывают членов Комитета по природным ресурсам Палаты представителей США проголосовать против законодательства, которое в случае принятия создаст специальные торговые преимущества для Турции в отношениях с индейскими племенами. Об этом сообщает Армянский национальный комитет Америки. Этот торговый законопроект будет обсуждаться с рядом других законопроектов 17 ноября в 10:00 по местному времени. Обсуждение будет транслироваться онлайн. АНКА призывает членов этого комитета выступить против законопроекта №2362 на основании ряда критериев, в том числе следующих факторов: - Конгресс США не должен расширять особые экономические преимущества – особенно в связи с индейскими племенами – для страны, которая остается нераскаявшимся преступником, совершившим геноцид миллионов представителей своих собственных коренных меньшинств, в том числе армян, греков, ассирийцев и других; - Конгресс США не должен вознаграждать Турцию, когда она поддерживает блокаду Армении, угрожает Кипру, противоборствует с Израилем, атакует собственное курдское население, а также все больше подрывает американские региональные приоритеты; - Конгресс США не должен рисковать нарушением иных торговых соглашений США, ставя Турцию во главу угла, перед другими странами, которые являются надежными и дружественными союзниками Соединенных Штатов.Сообщает news.am

Керамический поцелуй....дизайнер Цанг Чунг.