sacred

ԶՈՒ մի խումբ ներկայացուցիչներ բաց նամակ են գրել Սեյրան Օհանյանինcolor: 16:40 - 09.07.2012Զինված ուժերի համակարգի մի խումբ ներկայացուցիչներ բաց նամակ են հղել պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանին, որում իրենց մտահոգությունն են հայտնել ՊՆ հասարակական խորհրդի նախագահ, ՊՆ խորհրդական Գեղամ Հարությունյանին նույն պաշտոնում վերստին նշանակման հնարավորության կապակցությամբ: Ստորև ներկայացնում ենք նամակ տեքստը. «Մեր տեղեկություններով՝ այս օրերին ՊՆ հասարակական խորհրդի նախագահ, ՊՆ խորհրդական Գեղամ Հարությունյանն ամեն կերպ փորձում է շահել պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանի բարեհաճությունը, որպեսզի երկրորդ անգամ վերանշանակվի հասարակական խորհրդի նախագահ: Մեր տվյալներով՝ Գեղամ Հարությունյանն ամեն ինչ անում է, որպեսզի խորհրդի նոր կազմում կրկին հայտնվեն նաև նրանք, ում հետ նա անցյալ տարի այս օրերին հաջողությամբ ծածկադմբոց արեց Մարտունի զորամասում բացահայտված ապօրինությունը: Պարոն նախարար, մի՞թե այսքանից հետո դուք երկրորդ անգամ կվերանշանակեք Գեղամ Հարությունյանին հասարակական խորհրդի նախագահի պատասխանատու պաշտոնում, կրկին կվստահեք մեկին, ով խաբել է Ձեզ, չի զեկուցել մեր զինվորների սննդի, առողջության հետ կապված` առավել խոշոր չափերի հասնող չարաշահում բացահայտելու մասին: Պարոն նախարար, արդեն երեք ամիս է, ինչ մեր նախաձեռնությունն ահազանգում է Գեղամ Հարությունյանի կատարած ապօրինության մասին, որը չունի ոչ մի արդարացում, որը դեմ է բոլոր բարոյական չափանիշներին: Իշխանության բերկրանքը վայելող նախկին մոլի ընդդիմադիր Գեղամ Հարությունյանը չզեկուցեց Ձեզ մեր զինվորների թերսնվելու, մեր զինվորների հաշվին ոմանց հարստանալու հանգամանքը, վաճառեց իր լռությունը: Իսկ ունե՞ր, արդյոք, հասարակական խորհուրդը իրավունք ստուգումներ իրականացնել զորքերում, չէ որ զորքերը ստուգող բազմաթիվ մարմիններ կան: Ինչո՞ւ է Հասարակական խորհուրդը կրկնօրինակում այլ մարմինների պարտականությունները, մի՞թե այլ բան չկա անելու: Պարոն նախարար, տեղի է ունեցել առավել խոշոր չափերի հասնող չարաշահում: Այդ չարաշահումը բացահայտող չինովնիկը՝ Գեղամ Հարությունյանը, այդ մասին Ձեզ չզեկուցելով, դարձել է այդ հանցավոր շղթայի վերջին օղակը: Հնդկական սառեցված գոմեշի միս մթերելու անմիջական պատասխանատուները կարող են լինել կա'մ ՊՆ տեղակալ Ալիկ Միրզաբեկյանը, կա'մ ԳՇ պետի տեղակալ Արշալույս Փայտյանը: Թե ո՞վ է այս երկուսից մեղավորը, գիտե Գեղամ Հարությունյանը, ում լռությունը գին ունի: Պարոն նախարար, մենք կոչ ենք անում Հայաստանի նախագահին, պաշտպանության նախարարին չվերանշանակել իրեն արատավորած չինովնիկին հասարակական խորհրդի նախագահի պատասխանատու պաշտոնում: Պարոն նախարար, անընդունելի է, որ առավել խոշոր չափերի չարաշահում բացահայտած և այդ մասին իր վերադասին չզեկուցած պետական չինովնիկը վերանշանակվի նույն պաշտոնին: Պարոն նախարար, Գեղամ Հարությունյանը պարգևատրված է մարտական խաչ երկրորդ աստիճանի շքանշանով: Այդ ինչպիսի՞ մարտական ծառայությունների, սխրանքների համար է պարգևատրվել այդ շքանշանով Գեղամ Հարությունյանը: Որտե՞ղ, ե՞րբ, որ ջոկատի, ստորաբաժանման կազմում է կռվել Գեղամ Հարությունյանը, որ ճակատներում և որ մարտերին է նա մասնակցել: Այս հարցերի պատասխանը մեկն է, պարոն նախարար` Գեղամ Հարությունյանը մեկ օր անգամ ձեռքը զենք չի բռնել: Պարոն նախարար, ապականված կենսագրությամբ մարդը հասարակական վերահսկողություն իրականացնելու իրավունք չունի: Այդ պատասխանատու պաշտոնում հարկավոր է ժամանակակից մտածողություն ունեցող, իրեն չարատավորած մարդ»: Նամակի տակ ստորագրել են` Հովհաննես Սարգսյան՝ պահեստազորի փոխգնդապետ, Արա Թադևոսյան՝ պահեստազորի փոխգնդապետ, Գարեգին Սերոբյան՝ ազատամարտիկ, Արմեն Գաբրիելյան՝ ԼՂՀՊԲ N զորամասի նախկին զինծառայող, Արտյոմ Սահակյան ԼՂՀՊԲ N զորամասի նախկին զինծառայող

Սիրիայի ճգնաժամի լուծման համար ժամանակ չի մնում. Քլինթոն Սիրիայի ճգնաժամում հաջողության հասնելու համար շատ քիչ ժամանակ է մնում, մյուս կողմից աճում է սիրիական պետության կործանման վտանգը: Այս մասին հայտարարել է ԱՄՆ պետքարտուղար Հիլարի Քլինթոնը Տոկիոյում Աֆղանստանի ֆինանսական օգնությանը նվիրված միջազգային կոնֆերանսին: Ինչպես հաղորդում է NEWS.com.au գործակալությունը, պետքարտուղարի խոսքով՝ Քոֆի Անանի հայտարարությունը՝ կապված Սիրիայում խաղաղ կարգավորման ծրագրի տապալման հետ, պետք է որ տագնապի ահազանգ լինի բոլորի համար: Քլինթոնը նշել է, որ անցյալ ամիսն ամենաարյունալին էր Սիրիայում: Մյուս կողմից, նրա խոսքով, ընդդիմությանը հաջողվում է ավելի հաջող հարվածներ հասցնել կառավարական ուժերին: ԱՄՆ պետքարտուղարն ընդգծել է, որ Ասադի վարչակարգի օրերը հաշված են, և ավելացրել է, որ դեռ հնարավոր է Սիրիան փրկել իրադարձությունների աղետալի զարգացումից:

Президент Азербайджана утвердил ограничительные поправки в закон "О получении информации" Президент Азербайджана Ильхам Алиев утвердил 6 июля своим указом поправки в законы "О получении информации", принятые Милли Меджлисом 12 июня, сообщает корреспондент ИА REGNUM. Согласно нововведениям на получение информации даются разрешения лишь в тех случаях, если это не противоречит интересам Азербайджана в политической, экономической, военной сферах, в области финансово-кредитной и валютной политики, охране общественного порядка, здоровья и нравственности, правам и свободам других лиц, защите коммерческих и иных экономических интересов, авторитету и беспристрастности суда. Напомним, что эти поправки вызвали резко негативную реакцию местной и международной демократической общественности. Новшества в законодательстве ограничивают свободу информации и выражений больше, чем это допускается статьей 10 Европейской конвенции по правам человека. Согласно пункту 2 этой статьи разглашение информации может быть ограничено только "в интересах государственной безопасности, территориальной целостности или общественного спокойствия, в целях предотвращения беспорядков и преступности, защиты здоровья и нравственности, защиты репутации или прав других лиц, предотвращения разглашения информации, полученной конфиденциально, или обеспечения авторитета и беспристрастности правосудия". То есть, эти ограничения не относятся к экономической и коммерческой информации. Отметим, что наряду с поправками в закон "О получении информации", 12 июня парламент внес изменения и в законы "О государственной регистрации и государственном реестре юридических лиц" и "О коммерческой тайне". Суть этих поправок заключалась в отнесении к коммерческой тайне сведений об учредителях и собственниках компаний. Поправки в эти законы, которые также вызывали критику местных и международных экспертов, президентом пока не утверждены. Но даже, если даже предположить, что эти поправки вообще не будут утверждены, все равно вступившие в силу изменения в законе "О получении информации" дают возможность госорганам отказывать гражданам, включая журналистов, в предоставлении информации о владельцах компаний. Все это будет способствовать дальнейшему снижению прозрачности, и способствовать коррупции. "Законодательство должно стремиться к прозрачности, а не секретности", - ранее заявил секретарь Венецианской комиссии СЕ Томас Маркерт, комментируя поправки в законодательстве Азербайджана. Нововведения не только затруднят работу журналистов, но и станут ударом по предпринимательству и в целом экономике страны, отмечает член правления гражданского движения "Республиканская альтернатива" (РЕАЛ) Натик Джафарли. По мнению директора Институтом права медиа (ИПМ) Рашида Гаджилы, данные поправки "нелегитимны ни с точки зрения международных правовых обязательств Азербайджана, ни с точки зрения Конституции страны". Об этом он заявил 11 июня на организованном ИПМ "круглом столе", где обсуждались предлагаемые парламенту поправки. Участники мероприятия заявили, что призовут президента наложить вето на решение законодательного органа.

Выставка картин Питерского художника Дорварда Акопяна в Российской Нац Библиотеке. http://www.youtube.c...uQ&feature=plcp

Жизнь без евро (" WirtschaftsWoche Heute", Германия) Мальте Фишер (Malte Fischer) © REUTERS Michael Buholzer 07/07/2012 Выход из валютного союза возможен без того, чтобы вызвать кризис в мировой экономике. Об этом свидетельствует отмеченная специалистами работа Роджера Бутла (Roger Bootle), получившего экономическую премию Волфсона (Wolfson Economics Prize). Обычно вручение наград экономистам не вызывает большого интереса в обществе. Но в четверг все было совершенно иначе. В этот день частный лондонский фонд Чарльза Волфсона (Charles Wolfson Charitable Trust) вручил премию основателю консалтинговой компании Capital Economics Роджеру Бутлу за работу с провокационным названием «Расставание с евро. Практическое руководство» (Leaving the Euro: A practical guide). Именно с ней Бутл и еще шесть его соавторов приняли участие в проводившемся британским фондом конкурсе. Организаторы рассчитывали найти идеи относительно того, каким образом можно было бы ликвидировать еврозону, не нанося большого ущерба экономике. Интерес к этой премии, денежная часть которой составляет 250 тысяч фунтов, был колоссальный, и прежде всего из Германии поступило много запросов относительно возможности принять в нем участие. Эти данные были предоставлены организатором конкурса – лондонской исследовательской компанией Policy Exchange. В итоге более 400 соискателей направили на конкурс свои работы. В состав жюри вошли четыре известных профессора экономики, и они решили наградить Бутла, так как он «обстоятельно и на доступном языке проанализировал все аспекты возможного выхода из еврозоны». В своей работе Бутл сконцентрировал внимание на таком случае, когда одно или несколько охваченных кризисом государств покидают еврозону. Главным кандидатом на вылет является Греция. Для того, чтобы избежать волнений на финансовом рынке и массового снятия с банковских счетов денежных средств, этот выход, по мнению победителя конкурса, следует втайне подготовить небольшой группой представителей правительства и Центрального банка. Другие страны-члены Евросоюза, центральные банки и общественность смогут узнать об этом только непосредственно перед самим выходом. Лучше всего для этого подошла бы пятница. Банки и биржи должны быть сразу же закрыты. Если общественность что-то узнает о подготовке, то тогда нужно будет ввести контроль за перемещением капиталов. Конец недели правительство и центральный банк должны, по мнению Бутла, использовать для объяснения общественности и финансовым рынкам своей будущей стратегии. «Если выход не превратится в фиаско, то потребуются стабильные макроэкономические условия», - подчеркнул Бутл в интервью WirtschaftsdWoche. Центральный банк должен перейти к стратегии управления инфляцией, то есть к таргетированию, и стремиться к достижению в этом отношении низких показателей, тогда как правительству следует подчиниться жестким правилам в области бюджетной политики. Для того, чтобы не допустить раскручивания спирали цена-зарплата, правительству рекомендуется запретить все формы индексации заработной платы. Кроме того, оно должно при получении новых кредитов выпускать индексированные с учетом инфляции облигации для того, чтобы таким образом документально подтвердить свое желание добиваться стабильности. В начале следующей недели банки и биржи вновь могут быть открыты. До этого все зарплаты и цены должны быть пересчитаны из евро в драхмы в соотношении 1:1. Поскольку сложным представляется напечатать накануне даты выхода достаточное количество банкнот и монет, старые банкноты евро и монеты могут использоваться во время переходного периода, который не должен превышать шести месяцев. Внешний курс новой валюты должен свободно колебаться относительно доллара, евро и других валют. Бутл считает, что новая валюта обесценится на 30% или на 50%... «Это необходимо сделать для того, чтобы страна вновь стала конкурентоспособной», - подчеркивает британский экономист. Обесценение валюты приводит к удорожанию импорта, и поэтому инфляция в течение двух следующих лет будет увеличиваться каждый раз на 5%, считает Бутл. Однако опыт других государств, проводивших подобного рода резкое обесценение, показывает, что рост цен будет носить временный характер. С точки зрения Бутла, решающее значение будет иметь снижение долговой нагрузки в кризисных странах после выхода из еврозоны. Поэтому правительства должны перевести все выпускаемые в соответствии с внутренним правом облигации на новую валюту и договориться с кредиторами о временном отказе от требований, в результате чего размер государственного долга может быть сокращен до 60% ВВП. Местные банки, которые окажутся в тяжелом положении, должны быть рекапитализированы с помощью Центрального банка. Международные договоры, заключенные с использованием евро и основанные на международном праве, должны быть переведены на валютную корзину. Эта корзина может ориентироваться на ecu, то есть на предшественника евро. Ecu представлял собой корзину валют, в которую были включены, в соответствии с их значимостью, валюты тех стран, которые впоследствии вошли в еврозону. Новая северная валюта? Бутл исходит из того, что в течение двух лет, после непродолжительного падения, начнется подъем. Конечно, это может привести к дальнейшему разрушению еврозоны. Если в Греции после выхода из еврозоны начнется оживление экономики, то у португальцев, испанцев и итальянцев может возникнуть желание получить возможность обрести такую же жизнь после евро. Бутл считает возможным, что евро через какое-то время сожмется до «нордо», который будет иметь хождение в Германии, Голландии, Финляндии, Австрии и Бельгии. «Эти страны наиболее близки к идеалу оптимального валютного пространства», - считает Бутл. А что Франция? Из политических соображений Франция попытается стать членом зоны «нордо». Но в экономическом отношении из-за своей низкой конкурентоспособности она, как считает британский экономист, не окажет себе таким образом какой-то услуги. «Франция, - считает Бутл, - должна искать свое будущее на юге».

Это без комментов Горадиз..

Х.Клинтон: Россия и Китай заплатят за поддержку режима Б.Асада Государственный секретарь США Хиллари Клинтон заявила, что Россия и Китай должны быть наказаны за поддержку режима президента Сирии Башара Асада, отставки которого добиваются повстанцы, поддерживаемые мировым сообществом. Столько резко глава американского внешнеполитического ведомства высказалась 6 июля на встрече "Друзей Сирии" в Париже, передает Reuters. "Я не верю, что Россия и Китай платят какую-либо цену за поддержку режима Б.Асада. Существует единственный способ изменить ситуацию – каждому представленному здесь государству прямо и срочно заявить, что Россия и Китай понесут ответственность за свои действия", – отметила Х.Клинтон. В неофициальную международную организацию "Друзья Сирии" входят более 100 западных и арабских государств, которых не устраивает происходящее в Сирии. Россия и КНР вновь проигнорировали заседание стран, которые поддерживают сирийских повстанцев. Государства-участницы сегодняшней встречи "Друзей Сирии" сегодня должны призвать сирийское правительство соблюдать одобренную ООН "дорожную карту" по урегулированию ситуации в стране. Как сообщил министр иностранных дел Франции Лоран Фабиус, одной из главных тем встречи станет оснащение сирийской оппозиции средствами коммуникации, а также введение новых санкций против страны и рассмотрение эффективности уже существующих. В Сирии с марта 2011г. продолжается противостояние властей и оппозиции. Сирийская оппозиция требует отставки президента страны Б.Асада, обвиняя правительственные силы в массовых зверствах по отношению к мирному населению. Официальный Дамаск утверждает, что под прикрытием демократических лозунгов в стране орудуют "банды вооруженных террористов", поддерживаемые зарубежными радикальными группировками исламистов. С 12 апреля 2012г. в Сирии действует режим перемирия. Однако в стране продолжаются отдельные столкновения и террористические акты. По последним оценкам ООН, за время конфликта в Сирии погибли уже более 9 тыс. гражданских лиц. Читать полностью:http://top.rbc.ru/politics/06/07/2012/658732.shtml

Թուրքիան շեղվել է Սիրիայի հետ եղբայրական հարաբերությունների ճանապարհից. Բաշար Ասադ 13:46 - 06.07.2012Սիրիայի նախագահ Բաշար Ասադը համարում է, որ Թուրքիայի վարչապետ Էրդողանն ամեն ինչ անում է` Իսրայելը պաշտպանելու համար: «Ինչո՞ւ Էրդողանը, աղաղակից բացի, ոչինչ չարեց«Մավի Մարմարա» նավի հետ կապված միջադեպից հետո: Ինչո՞ւ նա սկզբում մարտահրավեր նետեց Իսրայելին, իսկ հետո հանկարծ համաձայնեց իր տարածքում ամերիկյան հակաօդային պաշտպանության համակարգեր տեղակայել: Նա դա արել է Թուրքիայի ազգային անվտանգությունը թշնամի պետության հարձակումներից պաշտպանելու համա՞ր: Ամերիկացիներն այդ համակարգերը ստեղծում են, որպեսզի պաշտպանեն իրենց տարածաշրջաների երկրների՞ց: Ո՞ր երկիրն է ի վիճակի մարտահրավեր նետել Ամերիկային: Ոչ մի: Այսինքն` Էրդողանը ամերիկյան համակարգերը տեղակայել է Իսրայելի պաշտպանության համար: Դա ցույց է տալիս Էրդողանի իրական էությունը»,- ըստ mignews.com-ի` երեկ հրապարակված հարցազրույցում ասել է Ասադը: Ըստ նրա` Էրդողանը չի փոխվել, փոխվել է տարածաշրջանը. արաբներն այլեւս չեն հավատում Էրդողանին: «Նա այլեւս գոյություն չունի` ո'չ ինքը, ո'չ վստահությունը նրա նկատմամբ: Թուրքիան շեղվել է Սիրիայի հետ եղբայրական հարաբերությունների ճանապարհից եւ սկսել է անմիջականորեն միջամտել Սիրիայի գործերին, ինչը բացարձակապես անընդունելի է: Մենք ինքնիշխան պետություն ենք, որը հարգում է իրեն եւ հարգում է ուրիշներին»,- հայտարարել է Սիրիայի նախագահը: Այնուհետեւ նա նշել է, որ Թուրքիայի կառավարության վարած քաղաքականությունը վտանգավոր է ոչ միայն Սիրիայի, այլեւ Թուրքիայի համար:«Էրդողանը հանկարծ սե՞ր զգաց սիրիացի ժողովրդի հանդեպ, մտահոգվե՞ց նրա հիմնախնդիրներով: Ինչո՞ւ պիտի ավելի մտահոգ լինի, քան ես: Եթե ես սկսեմ խոսել, որ մտահոգ եմ թուրք քաղաքացիների խնդիրներով ավելի, քան ինքը, ինձ կանվանեն երկերսանի ստախոս: Թող զբաղվի իր սեփական խնդիրներով` իրականացնելով «զրո խնդիր հարեւանների հետ» քաղաքականությունը եւ ուրիշներին չխանգարի»,- հայտարարել է Ասադը:

Նացիստներն իրենց աշխատանքային փորձը ձեռք են բերել 1915 թվականին 2012/07/06Օզան Չընար Հրեաների ցեղասպանության ժամանակ պաշտոններ ստանձնած բազմաթիվ գերմանացի սպաներ, ինչպիսիք են Ռիբենտրոպն ու «Աուշվից» համակենտրոնացման ճամբարի հիմնադիր Հոսը, իրենց պրակտիկան անցել են Օսմանյան կայսրությունում 1915 թ. Հայոց ցեղասպանության ժամանակ: Ուշագրավ է, որ Առաջին համաշխարհային պատերազմում մեր դաշնակից Գերմանիայի այն սպաները, ովքեր առանցքային դիրք են զբաղեցրել օսմանյան բանակում, Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ էլ նացիստական Գերմանիայի բանակում են առանցքային դիրք զբաղեցրել: Մշտապես աչքաթող արված այս փաստը ցույց է տալիս այն իրականությունը, որ երբեք չենք մտածել և հարց չենք տվել, թե Մեծ աշխարհամարտի ընթացքում ում հետ ենք դաշինք կազմել: Իթթիհադականներն, ովքեր հասունացել էին գերմանական միլիտարիզմի հսկողության տակ անցնելով, 1908 թ. «Ազատություն, հավասարություն, արդարություն» լոզունգով հեղաշրջում կատարելով, իշխանությունը իրենց ձեռքը վերցրեցին, իմպերիալիստական նպատակներ հետապնդող գերմանական բանակի համար բացեցին օսմանյան բանակի ողջ առանցքային պաշտոնների, իշխանության և կառավարման հնարավորության և իրավասության դռները: Առաջին համաշխարհային պատերազմի ժամանակ, երբ իրականացվեց Հայոց ցեղասպանությունը, օսմանյան բանակում պաշտոններ ստանձնած 7 հազար գերմանացի սպաների զգալի հատվածն իր երկիր վերադառնալուց հետո պիտի մեծ դեր ունենար նացիստական կուսակցության կազմավորման մեջ և պաշտոններ ստանձներ գերմանական քաղաքականության ու բանակի առանցքային դիրքերում: Այս սպաները, որոնցից 200-ից ավելին դարձան գեներալ, ապահովել են, որպեսզի Հիտլերը գա իշխանության և նրա կաբինետում ու բանակում կայացնելով բոլոր հայտնի որոշումները` հասել են այն դիրքերին, որոնք գործի էին դնելու: Պաշտպանական ջոկատներ ստեղծելով` նրանք կազմակերպել և աշխատեցրել են համակենտրոնացման ճամբարները: Օսմանյան բանակի կազմում ավելի շատ Ստամբուլի ռազմական նախարարության և Տրապիզոնից Երուսաղեմ ընկած շրջանում պաշտոնավարած և պանգերմանական, սոցիալ-դարվինիստական և հակասեմական այս սպաներից ամենահայտնիներից մեկը` Իոախիմ ֆոն Ռիբենտրոպը, Առաջին աշխարհամարտի ժամանակ Ստամբուլում եղել է «հայոց տեղահանության» հրամանն արձակած օսմանյան Գլխավոր շտաբի պետ Բրոնզարտ ֆոն Շելլենդորֆի ադյուտանտը: Հետագայում Ռիբենտրոպն իր երկրում եղել է նացիստական կուսակցության հիմնադիրներից մեկը, Հիտլերի օրոք դարձել է արտաքին գործերի նախարար, Նյուրնբերգի դատարանում մարդկության դեմ կատարած հանցագործությունների համար դատապարտվել է մահվան: Մահապատիժն իրականացրել են կախաղան բարձրացնելով: 1915 թ. մինչ պատերազմի ավարտը Ջեմալ փաշայի սիրիա-պաղեստինյան բանակի շտաբի պետ Ֆրանս ֆոն Փափենը 1932 թ. դարձել է Գրեմանիայի վարչապետ: Երկար դանակների գիշերվանից հետո, երբ սպանել են տվել Հիտլերի ընդդիմադիրներին, ոստիկանական ուժը թույլատրել և աջակցել է Հարձակվող ջոկատների աշխատանքներին: Ֆոն Փափեն, ով ապահովել է նացիստների հզորացումը, համոզելով Հինդենբուրգին` ապահովել է, որպեսզի Հիտլերը դառնա վարչապետ/կանցլեր: Դրանից հետո Հիտլերի իշխանության օրոք Անկարայի արտակարգ և լիազոր դեսպանի պաշտոնը ստանձնած ֆոն Փափեն Նյուրնբերգի դատարանում պատերազմական հանցագործությունների մեղադրանքով ձերբակալվել և դատապարտվել է 10 տարվա ազատազրկման: Համաշխարհային պատերազմի ժամանակ Թուրքիայի դեսպանատանը ռազմական կցորդ աշխատած բարոն Կոնստանտին ֆոն Նեյրատը պաշտպանական ջոկատների կազմակերպման ժամանակ պաշտոն է ստանձնել: Նացիստական Գերմանիայում արտգործնախարար եղած ժամանակ Աթաթուրքի թաղմանն անձամբ մասնակցած ֆոն Նեյրատը Մորավայի և Բոհեմիայի գլխավոր նահանգապետն էր: Նյուրնբերգի դատավարությունների ժամանակ որպես պատերազմական հանցագործ դատապարտվել է 15 տարվա խիստ ազատազրկման: Ծովակալ Սուշոնի հետ Վան են գնացել Առաջին համաշխարհային պատերազմի ժամանակ Բրեսլաու հածանավում, որպես սպա, օսմանյան բանակին միացած Օսվալդ Փոլը, երբ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ Պաշտպանական ջոկատների հրամանատար գեներալ լեյտենանտ էր, առաջարկելով ստեղծել համակենտրոնացման ճամբարներ, դատարկել է գետտոները: Քանի որ Հիմլերից հետո Պաշտպանական ջոկատների ամենաբարձրաստիճան հրամանատարն էր, մինչև պատերազմի ավարտը պաշտոնավարել է որպես գերմանական համակենտրոնացման ճամբարների հրամանատար: Բրեսլաու հածանավում որպես լեյտենանտ օսմանյան նավատորմին միացած Կարլ Դյոնիցը Ստամբուլում 1916 թ. ամուսնացել է օսմանյան բանակի գլխավոր տեսուչ Էրիկ Վեբերի աղջկա հետ, ծովակալ Սուշունի հրամանատարության տակ գնացել է մինչև Վան: Դյոնիցն, ով ապագայում դառնալու էր ռազմածովային ուժերի հրամանատար, այն սպաներից էր, ով արժանացել էր Հիտլերի` մահվանից հետո իր տեղը զբաղեցնելու պատվին: Կարլ Դյոնիցը Հիտլերի ինքնասպանությունից հետո դարձել է Գերմանիայի նախագահ և երեք շաբաթ անց ձերբակալվելով` դատվել է Նյուրնբերգի դատարանում: Առաջին համաշխարհային պատերազմի ժամանակ Սիրիայի օսմանյան բանակի կազմում պաշտոնավարած Ռոդոլֆ Հոսը ցանկացել է գերմանական Ցամաքային ուժերից տեղափոխվել Պաշտպանական ջոկատներ: 1940 թ. Հիմլերն, ով «վճռական էր գործերն այլ կերպ կատարելու հարցում», Հոսին գործի է դրել Աուշվից-Բիրքենու համակենտրոնացման ճամբարը կազմակերպելու համար: Հոսն, ով ճամբարում ապրում էր կնոջ և 5 երեխայի հետ, Նյուրնբերգում դատվել է` 2 միլիոն մարդու մահվան հրաման արձակելու մեղադրանքով: Հոսին կախաղան են բարձրացրել Աուշվիցի ճամբարում: Իր հուշերում գրել է, որ այն, ինչ կատարել է. շատ հոգնեցուցիչ է եղել: Հոսը վառարանների օգտագործումը, գազի սենյակներում տարբեր քիմիկատների օգտագործումը գնահատելով որպես մեկական նորույթ` ասել է, որ իր կատարածի համար ընդհանրապես չի զղճում. դա եղել է իր աշխատանքը: 1915 թ. օսմանյան բանակի շտաբի կապիտան, ֆլեդմարշալ Էրիկ ֆոն Մանշտեյնը Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ դառնալու էր օսմանյան բանակում ծառայող ֆլեդմարշալ Գերդ ֆոն Ռունդշտետի շտաբի պետը: Մանշտեյնը թուրքական շտաբից ռազմական պատվիրակություն էր հրավիրվել` մասնակցելու 1943 թ. Կուրսկի ճակատամարտին: Այս հրավերի արդյունքում, երբ բանակի գեներալ Ջեմիլ Ջահիթ Թոյդեմիրը գնացել է որպես դիտորդ, Բելգրադում այցելել են Հիտլերին, Վիլհեմլ Քեյթելին և Մանշտեյնին: Մանշտեյնը պատերազմից հետո անձամբ հանձնվել է մարշալ Մոնթգոմերիին: Նա դատվել է պատերազմական հանցագործությունների համար: Մանշտեյնի դատարանի ծախսերը հոգացել են վարչապետ Չերչիլն ու մարշալ Մոնթգոմերին: Բեռնարդ Ռուսթը, ով եղել է Հիտլերի` Կրթության, գիտության և ազգային մշակույթի նախարարը, օսմանյան բանակում որպես լեյտենանտ ծառայած սպաներից մեկն է: Իսկ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ եղել է մեկն այն մարդկանցից, ով զարգացրել է համակենտրոնացման ճամբարների մարդկանց վրա փորձարկումներ կատարելու գաղափարը: Գերմանիայի հանձնվելուց հետո 1945 թ. մայիսի 8-ին ինքնասպան է եղել: Սիրիայի օսմանյան բանակում սպա Ֆրանց Գյուրտների Հիտլերի հետ ծանոթությունը եղել է «Գարեջրատան անհաջող հեղաշրջումից» հետո: Եղել է հեղաշրջման նախաձեռնության մեղադրանքով ձերբակալված Հիտլերի փաստաբանը և ապահովել, որպեսզի Հիտլերը շատ թեթև պատիժ ստանա: 1932 թ. մինչև մահը` 1941 թ., եղել է Հիտլերի կառավարությունում Արդարադատության նախարար: Մաքս Էրվին ֆոն Շոյնբներ-Ռիխտերն, ով Ալֆրեդ Ռոզենբերգի հետ կազմակերպել էր 1923 թ. նոյեմբերի «Գարեջրատան անհաջող հեղաշրջումը», Առաջին համաշխարհային պատերազմի ժամանակ եղել է Էրզրումի գլխավոր հյուպատոսը: Հայ ժողովրդի նկատմամբ իրականացրած ջարդերը զեկույցի տեսքով ներկայացրած Ռիխտերի վրա կրակել են «Գարեջրատան հեղաշրջման» ընթացքում Հիտլերի հետ քայլելիս, և նա ընկնելիս պահել է Հիտլերի թիկունքը: Ադոլֆ Հիտլերն «Իմ պայքարը» աշխատության առաջին գլուխը նվիրել է Ռիխտերին, ում տեղը իր խոսքերով «ընդհանրապես չի կարող լցվել»: Պրուսական բանակի` աշխարհի վրա թողած հետքը Ադոլֆ Հիտլերը 1939 թ. օգոստոսի 22-ին, երբ շտաբներին, որոնց շարքում էին Ռունդշտետի, Մանշտեյնի, Մոդելի շտաբները, պատմում էր Լեհաստանի վերաբերյալ իր ծրագրերը, մասնավորապես ասել է. «Մենք մեր ուժը ստանում ենք մեր նպատակասլացությունից և մեր անգթությունից: Չինգիզ խանը միլիոնավոր կանանց և աղջիկների մահվան պատճառն է դարձել… Պատմությունը նրա անձը ներկայացնում է որպես պետության հիմնադիր… Զորե’ղ եղեք: Անգո’ւթ եղեք: Մյուսներից ավելի արագ և անխիղճ գործեք: Մեզ համար անհրաժեշտ կենսահարթակը միայն այս ձևով կարող ենք ձեռք բերել: Չնայած տեղի ունեցածներին` այսօր ո՞վ է խոսում հայերի կոտորածներից»: Առաջին և երկրորդ համաշխարհային պատերազմների ժամանակ առանցքային պաշտոններ ստանձնած այս սպաները, օսմանյան բանակին ներարկելով Պրուսիայի ռազմական հասկացողության թունավոր ոգին, վնասել են և’ Անատոլիայի ժողովրդին, և’ օսմանյան ժողվուրդներին, որոնք մասնատման հետ միասին բռնել էին նաև տարրալուծման ուղին, հանդիսացել են օսմանյան պատմության վերջին էջերը լայնորեն արատավորելու պատճառ: Իրենց տեսանկյունից ողջ աշխարհը գետնին հավասարեցնելով` այս սպաները սատանայական փորձ են ձեռք բերել և ստեղծել դժոխային կադրեր, ովքեր աշխարհը մեկը մյուսի դեմ են սադրել: Թուրքիայի պատմության մեջ, որպես մշուշապատ էջ, մեր ուշադրությունից վրիպած այս հարաբերություններն ուսումնասիրելիս և բացահայտելիս թերևս անհրաժեշտ լինի օսմանյան լուծը տարած ճնշված ժողովուրդների շարքին ավելացնել նաև թուրքերին, որովհետև երբ գաղտնի են մնում 100 տարի առաջ կատարված այս գործադրումները, չեն բացահայտվում ո’չ Հայոց ցեղասպանությունը, ո’չ էլ տարիներ ի վեր հանրապետության պատմության ընթացքում տեղի ունեցած հեղաշրջումների պատմությունը: http://www.taraf.com.tr/haber/naziler-staji-1915-te-yapti.htm Թարգմանեց Անահիտ Քարտաշյանը

Մախլութոյի խոսքը Զորավար Անդրանիկի հուշարձանի բացման արարողության ժամանակ /4.11.1945թ./ Автор Հայդուկ, написано 4 июля 2012 г. в 18:30 · «Անդրանիկ ջան, ահա տարիներ են անցել, ու դու հեռացար անդարձ, թողնելով հայ ժողովրդին եւ այնքան սիրելի՝ զենքիդ հավատարիմ ընկերներին սուգի մեջ, օտար երկնքի տակ, որոնց համար երեսուն տարուց ավելի մարտնչեցիր մեր ոխերիմ եւ անարգ թշնամու բռնակալության դեմ, կուրծքդ վահան եւ կամքդ նիզակ դարձրած: Անդրանիկ ջան, միշտ եւ միշտ ականջումս քո վերջին խոսքերը կարձագանքեն, որ ասեցիր. «Մահս չեմ ողբում, այլ կիսատ թողած գործերս»: Թող քո տառապած եւ հոգնած ոսկորները հանգիստ լինեն, այդ կիսավարտ գործդ, մեզ համար ամենասուրբ եւ նվիրականն է: Հայ ժողովուրդը խորին հարգանքով կխոնարհվի եւ ատրուշաներ կվառի կիսավարտ գործերիդ առջեւ, եւ որպեսզի հանգիստ ննջես, աշխարհասփյուռ Հայ ժողովուրդը ոտքի է կանգնած, մեկ շունչ, մեկ բերան եւ մեկ հոգի, այդ թանկագին գործդ ավարտելու աշխատանքին լծված: Ես Անդրանիկ ջան, վստահ եմ եւ խոր հավատք ունեմ, որ շուտով կավարտի այդ կիսատ գործը, եւ արդեն քո սիրելի ժողովուրդը քեզ Տարոն աշխարհ կտեղափոխի, որտեղ ամփոփված են սիրելի ընկերներդ՝ Աղբյուր Սերոբը, Հրայրը, Լեւոնը, Գալեն, Գեւորգ Չաուշը, Պանդուխտը, Մկրոն, Զավենը եւ շատ ու շատերը: Գիտեմ Անդրանիկ ջան դու միայն սիրելի ընկերներիդ մոտ հանգիստ կլինես: Կիսավարտ գործերդ ավարտելուց հետո Հայ ժողովուրդը պիտի այդ սուրբ հողի վրա Քո ասպետական, ինչպես նաեւ բոլոր հերոս ընկերներիդ կոթողները կանգնեցի: Իսկ ես՝ իմ անմոռանալի Զորավար, ես ինչպես վիրավոր կռունկ, երամից զրկված, անզոր թեւերով ման կգամ, մինչեւ որ տեսնեմ Ձեր սուբ գործի լրիվ ավարտումը: Այո, ես դեռ պետք է ապրեմ ու տեսնեմ մեր մարտիրոս ժողովրդի երջանիկ օրը: Ու երբ ես էլ հրաժեշտ տամ այս անցավոր աշխարհին, ու գամ Ձեզ միանալու, Ձեզի պետք է բերեմ այդսրբազան ավետիսը: Առայժմ Անդրանիկ ջան, ես հարգանքով կխոնարհվեմ շիրիմիդ առջեւ, եւ կհամբուրեմ այդ հողը, որ խորթ է եւ ծածկել է Քու հուժկու մարմինը»: Ներկաների աչքերից կամաց կամաց գլորվեցին արտասուքի կաթիլները, եւ բոլորը հերթով համբուրելով Զորավարի շիրիկը, գլխիկոր հեռացան: Հ.Գ. դեռ անավարտ է իր ընկերների կողքին հանգչելու Զորավար Անդրանիկի վերջին ցանկությունը սիրելի երիտասարդ:

Баку с2010 года бурными темпами реконструировали Армянскую церковь в мечеть. Բաքվի հայկական եկեղեցին 1987 թվականին և 2010-ին (տեսանյութեր/video) 1987 год http://www.youtube.c...h?v=wrDE-mEwdt4 2010год http://www.youtube.c...h?v=glIIBO42sNs

Если эти цифры верные на счет самолетов,то Турки точно обос.....ались. Էս իրեն տարածաշրջանային գերհզոր ուժ երևակայողին ինչ պատահեց ԱՄՆ-ում Թուրքիայի դեսպան Նամիկ Թանը հայտարարել է, որ Թուրքիայի հետ Սիրիայի սահմանի պաշտպանության համար դիմել են ՆԱՏՕ-ի օգնությանը: Սիրիայի հակաօդային ուժերի կողմից թուրքական F-4 ինքնաթիռի կործանումից հետո տարօրինակ վախի մթնոլորտ է ձևավորվել թուրք հասարակության մեջ: Թեև մամուլը բարձրաձայն չի խոստովանում, սակայն պարզ է, որ մի օր էլ ոչ միայն Սիրիայի ծովային, այլ նաև ցամաքային սահմանների մոտ կարող են կործանվել թուրքական ինքնաթիռներ և անհետանալ զրահատեխնիկա: Նույնը կարող է կատարվել նաև Հյուսիսային Իրաքում, եթե դա ցանկանա Ռուսաստանը: Երեք միջին մակարդակի ռուսական հակօդային պաշտպանության հրթիռային համակարգերը բավարար են, որ Թուրքիան կորցնի իր ողջ F-16 ռմբակոծիչների պարկը ( շուրջ 200 ինքնաթիռից լրիվ գործունակ վիճակում են 70-ը, իսկ բարձրակարգ օդաչուներ առկա են միայն 50-ի համար): ԱՄՆ-ում Թուրքիայի դեսպան Նամիկ Թանը Վաշինգտոնի Մերձավոր Արևելքի ինստիտուտում “Երեքամյա Թուրքիա – համաժողով” միջոցառման ժամանակ իր զեկույցում հայտարարել է , որ Սիրիայի կողմից թուրքական ինքնաթիռի կործանումից և այդ երկրի հետ սահմաններում լարվածությունից հետո իր երկիրը դիմել է ՆԱՏՕ-ի աջակցությանը, քանի որ Սիրիայի հետ 911 կմ սահմանը նաև ՆԱՏՕ-ի սահմանն է: Թանի խոսքով, ՆԱՏՕ-ն ընդառաջ է գնացել Թուրքիայի խնդրանքին և պատրաստակամություն հայտնել աջակից լինել իր դաշնակցին: “Մենք գոհ ենք, որ ՆԱՏՕ-ն ստանձնել է անաչառ դատավորի դեր հարավ-արևելքում”,- ասել է Թանը: Եթե Թուրքիան ի վիճակի չէ միայնակ պաշտպանել իր հարավային սահմանները, ապա կարիք չկա , որ անգամ քաղաքի փողոցային մանրավաճառների հետ հանդիպման ժամանակ վարչապետ Էրդողանը հայտարարի, որ Թուրքիան տարածաշրջանային գերհզոր ուժ է: Ինչ պատահեց այդ գերհզոր ուժին վերջին շաբաթվա ընթացքում: 03.07.12

Որ դեպքում Ասադը հրաժարական կտա 16:25 - 03.07.2012Սիրիայի նախագահ Բաշար Ասադը թուրքական Cumhuriyet-ին տված հարցազրույցում նշել է այն պատճառը, որի դեպքում նա հրաժարական կտա: «Եթե իմ հեռանալը փրկություն կբերի իմ երկրին, ես մեկ րոպե անգամ չեմ մտածի»,- ասել է նա` միաժամանակ նշելով, որ նման որոշում պետք է կայացնի Սիրիայի ժողովուրդը` ժողովրդավարական ընտրությունների միջոցով: Ասադի խոսքով` նա իշխանության է եկել իր երկրին ծառայելու համար: «Եթե ես նպատակ հետապնդեի պահել իշխանությունը` շահադիտական նկատառումներից ելնելով, ապա ես կծառայեի ամերիկացիներին ու նավթադոլարներ կաշխատեի»,- ընդգծել է նա:

Турецкий джокер в сирийской колоде 1/2 © REUTERS/ Umit Bektas 16:33 03/07/2012Дмитрий Косырев, политический обозреватель РИА Новости. Извиняющееся (точнее, "сожалеющее") интервью президента Сирии Башара Асада турецкой газете "Джумхуриет" можно при желании считать даже более важным событием, чем различные международные конференции – то в Женеве, то в Каире – по поводу будущего Сирии. Дело в том, что конфликт с Турцией из-за сбитого сирийцами турецкого разведывательного самолета мог бы, кто знает, оказаться очень серьезным делом. И если внутрисирийской оппозиции еще долго придется доказывать свою способность победить режим, то Турция могла бы действовать очень резко и быстро, без оглядки на кого-то еще, даже на НАТО, в которой Турция состоит. Но – кажется, пока обошлось. Хотя танки и дополнительные войска на границе Турция разместила. Из Дамаска не звонят В упомянутом интервью президента Сирии самое интересное не его вполне искреннее описание того, что произошло, а упоминание такого факта: "После смены начальника генштаба в Турции правительство запретило ему поддерживать с нами связи. У нас даже нет телефона какого-либо турецкого военачальника, с которым можно было связаться в чрезвычайных ситуациях", сказал Асад. А с какой это стати турецкое правительство дало такие инструкции главе генштаба? История отношений сирийцев с турками настолько же зигзагообразна, насколько и вся турецкая политика на Ближнем Востоке. Политика эта привлекла к себе внимание прежде всего в первые дни июня 2010 года, когда израильский спецназ напал на "Флотилию мира", шедшую прорывать израильскую блокаду сектора Газа (палестинские земли). Одним из ключевых инициаторов этой "флотилии" были турки. Инфографика. Илья Каныгин / Станислав Сырецких Сирийские ПВО сбили турецкий самолет-разведчик И еще тогда зазвучали вопросы: а что происходит? Ответов было много. В частности – что Турция создает свою мини-империю, или зону влияния вдоль собственных границ, налаживает отношения с Ираном и завоевывает друзей, ссорясь с Израилем. Тогда друзьями были буквально все (кроме Израиля), включая Сирию. А сегодня мы наблюдаем зигзаг политики: откровенную ссору с Сирией, что, без сомнения, не радует Иран. Не секрет, что для части сирийской вооруженной и невооруженной оппозиции соседняя Турция – надежный тыл. В лагерях беженцев там уже живет 33 тысячи сирийцев. Считается еще, что Дамаск рассердил турок тем, что позволил орудовать на своей территории курдской оппозиции. В общем, соседи поссорились? Похоже, дело не только в этом. А в том, что мы имеем дело с новой политикой Турции – по сравнению даже с 2010 годом и его антиизраильскими эпизодами. Новое за это время – серия уличных волнений, войн и переворотов в арабском мире. То самое, что американцы поначалу назвали "арабской весной", а сейчас все чаще признают, что это скорее похоже на зиму. Новая политика В российском информационном поле не так просто найти квалифицированные высказывания по поводу Турции, с ее неустанным поиском новой политики. Возможно, наиболее интересна оценка, которую можно найти на сайте Российского совета по международным делам (автор – Владимир Аватков, МГИМО). Если очень коротко, то тут картина такая: Турция сначала настороженно следила за событиями в арабском мире, но дальше начала сложную игру. Не рассориться с Америкой, но также не разойтись с арабскими соседями (все более активными инвесторами в турецкую экономику). Использовать эту ситуацию, чтобы в итоге укрепить свои позиции в регионе еще больше. Особенно с учетом того, что исламистские силы, приходящие к власти в арабских странах, в чем-то похожи на правящую в Турции почти монопольно Партию справедливости и развития. С ними можно подружиться. Побочный результат новой политики Турции – ухудшение отношений с Ираном (из-за Сирии), но турецкая дипломатия умеет приводить все в итоге к нужному знаменателю. Тем более что "балансировать" туркам приходится еще и отношения с Россией. Не ссориться с соседом Вообще-то на Ближнем Востоке у России близкие партнеры – это и Сирия, и Турция. Но масштаб партнерства несопоставим. Например, по данным с января по ноябрь прошлого года, из 30 с лишним миллионов туристов, отдыхавших в Турции, 3 млн 420 тыс были из России. Русские и немцы постоянно соревнуются за первое-второе места в списке главных туристических партнеров турок. 2011 год, видимо, принес первенство Германии, хотя на главном курорте страны – Анталии – немцы первое место нам уступили. Попросту говоря, огромное количество россиян жизнь без моря в Турции себе не представляют. Товарооборот – интересная проблема, с 40 миллиардов долларов в год он из-за кризиса упал до 25 миллиардов, потом начал снова расти и дошел в 2011-м до 31 миллиарда. Россия – второй (после тех же немцев) торговый партнер Турции, Турция для России – 7-й. Сбитый турецкий «Фантом»: Асад хватает Турцию за бороду руками русских друзей? Читать на сайте InoСМИ >> Много это или мало? Скажем так, это раз в десять больше, чем у России со многими из арабских стран. А дальше двумя правительствами поставлена задача, пусть чересчур оптимистичная – довести дело до 100 миллиардов в год к 2015-му. © Инфографика. Роман Ярош | Купить иллюстрацию В строительстве каких атомных электростанций принимали участие российские специалисты А вот теперь главное: планы строительства в Турции атомной электростанции – это российская инвестиция в 20 миллиардов долларов, самый большой зарубежный проект Москвы. В общем, ясно, что хотя в сирийских делах Москва и Анкара занимают весьма разные позиции, они как минимум стараются не осложнять по этому поводу чисто двусторонние отношения. А если уж прямо говорить, то Турция – чуть ли не единственная страна в мире, чье мнение по Сирии (и арабским переворотам) действительно имеет для Москвы ценность. С прочими странами можно поспорить, их много, как карт в колоде. Но Турция в этой колоде – вроде джокера, с ней надо повнимательнее. И последнее. Все контакты Москвы и Анкары по Сирии идут в тихом ключе. Никаких громких визитов не наблюдается, ближайший – видимо, это будет приезд Владимира Путина в Анкару – состоится где-то во второй половине года. Мнение автора может не совпадать с позицией редакции

Ruben Safrastyan

Станислав Тарасов: Запад оставляет Турцию один на один с Сирией В Женеве состоялась международная конференция по урегулированию ситуации в Сирии. В ее работе принимали участие госсекретарь США, главы МИД России, Китая, Франции, Великобритании, Турции, Кувейта и Катара, генеральный секретарь ООН Пан Ги Мун и глава ЛАГ Набил Элараби. Специальный представитель ООН Кофи Аннан представил на рассмотрение ее участников новый план по преодолению кризиса в Сирии. Он предусматривает создание правительства переходного периода, в состав которого планируется ввести как членов правительства Башара Асада, так и оппозиционеров. Этот план предусматривает и разработку жесткого графика -"Дорожной карты" - списка поэтапных действий официального Дамаска и сил оппозиции по реализации проекта национального примирения. Тут сразу выявляются некоторые новые аспекты проблемы. Первый: текст Декларации Группы, опубликованный на сайте ООН, не содержит требований к Асаду покинуть свой пост, а обязанность по выполнению плана урегулирования сирийского конфликта возлагается на всех его участников. Госсекретарь США Хиллари Клинтон считает, что в тексте "четко сказано, что все стороны должны участвовать в переходном органе управления, который лишит Асада и его режим какой-либо власти, он должен будет уйти". В то же время, как уточнил глава МИД России Сергей Лавров, в документе "не содержится требования исключить из политического перехода какую-либо группу". С Дамаском - понятно, а как быть с сирийской оппозицией, которая остается политически неоднородной? Поэтому не ясно, кто будет ее представлять на переговорах с Дамаском, тем более, что оппозиция еще должна получить признание как с его стороны в качестве партнера по переговорам, так и со стороны участников международной конференции. Второй аспект: по большому счету, Запад мог сорвать встречу в Женеве. Предлог был. В момент начала работы международной конференции Анкара стягивала к сирийской границе боевую технику и средства ПВО, которые, по словам турецкого руководства, "должны стать гарантией так называемого безопасного коридора". В этой связи глава МИД России Сергей Лавров сообщил, что Россия располагает данными объективного наблюдения ситуации со сбитым недавно в сирийском воздушном пространстве турецким самолетом-разведчиком, готова их предоставить на суд общественности и международной экспертизы. Это высвечивает особую роль Турции, которая была выдвинута Западом в отношении Сирии на первые позиции. Правда, милитаристские порывы Анкары уже остудили в НАТО. Глава военного комитета НАТО генерал Кнуд Бартельс решил призвать страны альянса воздержаться от применения военной силы в отношении Сирии или Ирана. Он подчеркнул, что "реализация военного сценария возможна только в том случае, если никакие политические действия уже не могут исправить ситуацию". Но ситуация изменилась пока в иную сторону. Как писала в этой связи китайская газета Asia Times, Дамаску удалось провести "покерную дипломатию", подав серию сигналов Турции: сирийская система ПВО эффективна и способна нанести сильный удар, а сам кризис можно легко перевести в региональный за счет эффективной геополитической контр-комбинации. В ответ Турция, почувствовав себя в потенциальной ловушке, стала проводить "политику блефа". Статья 4 Североатлантического договора, на которую она ссылалась при обращении к союзникам по НАТО, гласит: "Договаривающиеся стороны всегда будут консультироваться друг с другом в случае, если, по мнению какой-либо из них, территориальная целостность, политическая независимость или безопасность какой-либо из Договаривающихся сторон окажутся под угрозой". Неслучайно в лексиконе премьер-министра Турции Реджепа Тайипа Эрдогана появились такие понятия, как "сохранение территориальной целостности и безопасности страны". Так совершился уникальный дрейф Турции - от "апостола и эмиссара демократии в регионе" до констатации факта угрозы территориальной целостности страны. Более того, когда по просьбе Турции в Брюсселе прошло заседание постоянных представителей при НАТО, выяснилось, что ее амбиции поддерживают только на словах. Вот почему лидер главной оппозиционной Республиканской народной партии Кемаль Кылычдароглу обвинил правящий в Турции режим в том, что он без особой нужды не только разрушил дружественные отношения с Дамаском, но и поставил две соседние страны на грань войны. Теперь же граждане Турции имеют возможность наблюдать с экранов ТВ, как "архитекторы" турецкой внешней политики пытается сохранить политическое лицо в стране и доверие у своих зарубежных партнеров. Правда, Россия и США продолжают расходиться в оценках перспектив урегулирования сирийского кризиса. Так госсекретарь Хиллари Клинтон заявила, что США будут добиваться подтверждения принципов переходного периода в Сирии, принятых "Группой действий" в Женеве через особую резолюцию Совбеза ООН, в которой должны быть определены санкции против Асада. Это - нереально, свидетельствует о том, что на сирийском направлении западная дипломатия утеряла инициативу и интеллектуальную нагрузку, теряя позицию за позицией. Более того, откровенной "остаточной провокацией" попахивает и заявление Клинтон о том, что она намерена в ближайшие дни созвать в Париже "Группу друзей" Сирии, а в Каире начать новый тур переговоров по Сирии с Лигой арабских государств. Тем временем Кофи Аннан заявил, что рассчитывает сформировать переходное правительство в Сирии и получить первые результаты его работы только в течение года. За это время на бурном Ближнем Востока утечет немало воды. К тому же в Сирии предусматривается создание переходных структур власти с участием представителей как нынешнего правительства, так и оппозиции, а также разработка новой конституции, на основе которой и будут проводиться свободные многопартийные выборы. Отметим еще один важный нюанс: глава МИД РФ Сергей Лавров, подводя итоги конференции в Женеве, выразил сожаление, что среди участников не было представителей Ирана и Сирии. По его словам, он надеется на то, что на следующих заседаниях рабочей группы будет рассмотрен вопрос о расширении состава ее участников. Это означает, что российской дипломатии удается нейтрализовать не только действия так называемых "Друзей Сирии", но и сохранить "стратегический резерв" в лице Дамаска и Тегерана. Но теперь главное - добиться прекращения огня между властями и вооруженной оппозицией, а также нащупать механизм для начала политического диалога.

Дипломатические ляпы режима Алиева Азербайджанские СМИ пишут, что Сергей Иванов должен был возглавить делегацию для участия в предстоящем 28 июня в Баку третьем азербайджано-российском межрегиональном форуме, однако в последний момент его визит в Азербайджан был отложен. Сообщается, что российскую делегацию возглавит заместитель премьер-министра РФ Геннадий Хлопонин. Кроме того, ранее в форуме предполагалось участие более 400 делегатов, однако сейчас их число составляет 200 человек. Одной из главных причин некоторого охлаждения, которое может перерасти в совершенно другую плоскость и серьезно нарушить широко разрекламированное администрацией Алиева азербайджано-российское сотрудничество – Габалинская РЛС, за аренду которой Баку «вдруг» вместо $ 7 миллионов запросил 300. Москва, естественно, недоумевает – какая муха укусила Азербайджан, чтобы он пошел на такой шаг, если учесть то, что на эти 300 миллионов можно построить две новые РЛС в России. вызывает недоумение ничем не обоснованное многократное повышение годовой арендной платы и непродолжительный срок аренды. Габалинская РЛС нуждается в глубокой модернизации, проведение которой сопряжено со значительными финансовыми затратами. Минобороны России заинтересованно в использовании данной РЛС, как минимум, в течение 10-15 лет, чтобы окупились вложенные в модернизацию средства. Требования же азербайджанской стороны, не соответствуют договоренностям по сохранению российского присутствия на станции, достигнутым в 2011 году на высшем уровне между Россией и Азербайджаном. История вопроса такова: в ноябре 2011 года после встречи глав Минобороны России и Азербайджана Анатолия Сердюкова и Сафара Абиева российский министр заявил, что стороны сошлись по всем вопросам, кроме финансового. Тогда Азербайджан заявил о желании удвоить плату за аренду с $7 до $15 млн. Для того чтобы решить финансовый вопрос, в переговоры в начале декабря вступила специально сформированная комиссия Минобороны РФ, МИД и Минпрома, которая попыталась урегулировать ценовые разногласия. Но эффект оказался обратным. Баку сначала поднял цену до $150 млн., а теперь и вовсе просит $300 млн. Габалинская РЛС была одним из важнейших элементов системы противоракетной обороны СССР. После обретения независимости Азербайджаном и перехода РЛС в его собственность РФ продолжала использование станции. Соглашение об аренде Россией РЛС было подписано в 2002 году. Срок его действия истекает 24 декабря 2012 года. Минобороны РФ сообщало о проведении переговоров с Азербайджаном по продлению аренды Габалинской РЛС до 2025 года. Россия рассчитывает завершить переговоры до июня 2012 года, поскольку новое соглашение должно быть заключено не позднее, чем за шесть месяцев до истечения срока действия старого договора. Однако судя по всему, нового соглашения может и не быть: Баку все упорнее смотрит на Запад в надежде на решение карабахского конфликта в его пользу и пытается дистанцироваться от России, полагая, что она в данном споре выступает на армянской стороне. Но в Баку вновь просчитались: Россия не Запад, ее не соблазнишь ни нефтью, ни черной икрой, она из последних сил пытается удержаться на Южном Кавказе и любая попытка вытеснить ее оттуда может закончиться для Азербайджана не очень хорошо. Как бы ни слаба была Россия, но она не настолько стала беспомощной, чтобы требовать у нее 300 миллионов долларов за устаревшую радиолокационную станцию. Как говорит восточная пословица: осел не в силах тащить шкуру дохлого верблюда… Но тучи над режимом Алиева сгущаются не только в Москве, но и в ПАСЕ. Так, нашумевшая статья «Икорная дипломатия: Как Азербайджан добился молчания Совета Европы», в которой подробно изложены хронология и механизмы подкупа свыше 20 депутатов ПАСЕ правящим режимом Азербайджана, муссируется на летней сессии ПАСЕ, а это уже недобрый знак. В статье говорится, что во время каждой сессии ПАСЕ парламентарии получают от властей Азербайджана 600-граммовые банки с черной икрой и денежные поощрения. Подкуп Азербайджаном целыми пачками европейских депутатов в разных международных структурах может поставить эти страны перед серьезным фактом: эти парламентарии начинают напрямую заниматься откровенным, неприкрытым лоббированием Азербайджана везде, где возможно. Скорее всего, провалится еще одна инициатива Азербайджана в ПАСЕ по поводу воссоздания Подкомитета по Нагорному Карабаху. По словам председателя ПАСЕ Жана-Клода Миньона, он не был сторонником деятельности подкомитета в ассамблее, так как урегулированием нагорно-карабахского конфликта занимается Минская группа, которая проводит определенную работу в этом направлении. «Я полностью доверяю деятельности Минской группы. Я не вижу необходимости в повышении количества различных структур для решения одного и того же вопроса. То есть деятельность ряда структур в решении такого деликатного вопроса может создать путаницу. Независимо от того, верим мы в деятельность Минской группы или нет, эта структура занимается сегодня решением этого конфликта. Что касается меня самого, со дня создания подкомитета я выступал против него и продолжаю придерживаться этого мнения», - подчеркнул Миньон, правда, добавив, что если Бюро ассамблеи примет отличное от его позиции решение, то он, как председатель ПАСЕ постарается ему следовать».