sacred

Այն, ինչ լսում ենք Հունգարիայից, շոկ է առաջացնում. ՀՀ ԱԳ նախարար<br class="cb" style="clear: both; color: rgb(88, 88, 88); font-family: 'Arian AMU', 'Arial AMU', 'Arial Unicode', Sylfaen; background-color: rgb(248, 248, 248); ">16:35 - 11.09.2012Այսօր ՀՀ ԱԳ նախարարը Լյուքսեմբուրգի ԱԳ նախարարի հետ համատեղ ասուլիսով է հանդես եկել, որի ընթացքում, պատասխանելով«Մեդիամաքս» գործակալության հարցին, թե ինչպե՞ս կմեկնաբանի Հունգարիայի ԱԳ նախարարի նամակը, ասել է. «Հունգարիայի արտգործնախարար պարոն Մարտոնիի նամակը հունգարական կողմը հրապարակել է: Գիտեք, որ հունգարա-ադրբեջանական գործարքը շոկ առաջացրեց միջազգային հանրության մոտ, և համարժեք արձագանք եղավ միջազգային հանրության կողմից: Ի՞նչ են ասում այսօր Ադրբեջանից: Այն, ինչ մենք լսում ենք այսօր Ադրբեջանից, ոչ պակաս շոկ է առաջացնում: Բայց ցավով կարող եմ նշել, որ Հունգարիայից էլ ինչ այսօր մենք լսում ենք, ոչ պակաս շոկ է առաջացնում: Ի՞նչ է ասում Հունգարիան: Հունգարական կառավարական, պաշտոնական ներկայացուցիչներն ասում են, որ գործարքի ընթացքը թափանցիկ է եղել, իսկ ադրբեջանական ամենաբարձր մակարդակի պաշտոնյաներն ասում են, որ գաղտնի բանակցություններ են վարվել: Հունգարական կողմն ասում է, որ տեղյակ չի եղել, որ ադրբեջանական կողմը կազատի Սաֆարովին Բաքու ժամանելուն պես, իսկ ադրբեջանական բարձրաստիճան պաշտոնյաները պնդում են, որ հունգարական կողմը դրա մասին տեղյակ է եղել: Հունգարական կողմը ուղարկել է նոտաներ, նամակներ Բուդապեշտում հավատարմագրված դեսպանություններին, որտեղ հայտնում է իր վրդովմունքը Սաֆարովին ազատ արձակելու` Ադրբեջանի կողմից ընդունված որոշման վերաբերյալ: Բայց նույն նամակը եզրափակվում է նրանով, գուցե սա՞ է հունգարական կողմի վրդովման դրսևորումը, որ հունգարական կողմը շարունակելու է հանձնառու լինել Ադրբեջանի հետ ստրատեգիական հարաբերությունների զարգացմանը՝ փոխադարձ վստահության հիման վրա: Հունգարական կողմն ասում է, որ Սաֆարովին Ադրբեջանին փոխանցելու վերաբերյալ որոշումը միանգամայն համահունչ է Ստրասբուրգի կոնվենցիային, Եվրախորհրդի կոնվենցիային: Դուք գիտեք, որ Եվրախորհրդի Խորհրդարանական Վեհաժողովի նախագահը հայտարարել է, որ այս գործարքը հենց այդ կոնվենցիայի չարաշահում է: Սա է իրականությունը: Այն արձագանքները, որոնք լսվում են հունգարական կողմից, փորձեր են արդարացնել կատարվածը: Նրանք պնդում են, որ հունգարական կողմը պատասխանատվություն չի կրում: Հունգարիայի` այս գործարքին գնալու պատասխանատվության համար է, որ Հայաստանը որոշեց կասեցնել հարաբերությունները Հունգարիայի հետ»:

Карабах ни при чем – Сафаров убил человека Вне зависимости от того, кто прав и виноват в вопросе Нагорного Карабаха, Сафаров убил человека. Оправдания его преступлению нет, пишет саудовская газета «Saudi Gazette» в своей редакционной статье. «Коротко говоря, президент Азербайджана Ильхам Алиев на глазах у всех не оправдал оказанное доверие и обманул. А это может отравить отношения его страны с Еврсоюзом», – пишет газета, продолжая: «Никто в Будапеште не ожидал, что серьезные обещания, данные правительством другой страны, будут так скоро нарушены. Нет ничего героического в хладнокровном убийстве, и его героизация оставляет тягостное впечатление. Жители Азербайджана, приветствовавшие Сафарова как героя, могут подумать о том, как бы они чувствовали себя, если бы ситуация зеркально изменилась: армянский офицер убил бы Сафарова, был бы осужден пожизненно, затем передан Армении и сразу же освобожден, повышен в звании и награжден деньгами?». Заключение Сафарова было абсолютно справедливым. При этом венгерская сторона дала убедить себя в том, что убийца отсидит оставшийся срок дома, «где его смогут навещать родные и где он, в конце концов, будет находиться в собственной стране». Инцидент, подчеркивает «Saudi Gazette», касается не вражды межу странами, а соблюдения закона, доверия к словам суверенного правительства (хотя, добавляется в статье, по международному праву преимущество имеет Азербайджан). Демонстрируя неуважение к верховенству закона и показывая пустоту своих обещаний, администрация Алиева не принесла себе никаких выгод, а в дальнейшем может и осознать, какую плату ей придется нести за свое поведение. «С абсолютной уверенностью можно утверждать, что эта история никак не помогла Азербайджану подтвердить свое требование о Нагорном Карабахе», – подчеркивает газета. Напомним, что на курсах английского языка в Будапеште по программе НАТО в 2004 году лейтенант азербайджанской армии Рамиль Сафаров зарубил топором спящего в гостиничном номере армянского лейтенанта Гургена Маргаряна. В апреле 2006 года Сафаров был осужден Будапештским судом на пожизненное заключение. В августе 2012 года венгерская сторона согласилась экстрадировать Сафарова в Азербайджан, где он продолжил бы отбывать тюремное заключение. Вместо этого 31 августа, когда Сафаров был переправлен в Баку, он был немедленно освобожден и помилован. Добавим, что статью тут же прокомментировали несколько армянских пользователей, отметивших, что аргументу Азербайджана о территориальной целостности противостоит равноправный с ним в международном праве аргумент Армении о праве народов на самоопределение.<br class="Apple-interchange-newline">

Как написал мой друг ,фотограф Герман Авагян....С таким лицом у нас из дома не выходят по утрам..

Этого откровенного репортажа рос тв я не видел.Чел все называет своими именами.

Աղթամարի Սուրբ Խաչում պատարագն իրականացվել է հայաստանցիների ակտիվ մասնակցությամբ. ռեպորտաժ Վանից (ֆոտոռեպորտաժ) Սեպտեմբեր 10, 2012 | 08:08 Վանի Աղթամար կղզու Սուրբ Խաչ եկեղեցում սեպտեմբերի 9-ին, Հայոց ցեղասպանությունից 97 տարի անց մատուցվեց 3-րդ պատարագը (ֆոտոռեպորտաժ): Ինչպես Վանից տեղեկացնում է NEWS.am-ի թղթակիցը, Հայ առաքելական եկեղեցու արեւելյան թեմի առաջնորդ, արքեպիսկոպոս Խաժակ Պարսամյանի գլխավորությամբ պատարագը սկսվել է 11:00-ին: Պատարագի ժամանակ աղոթել են նաեւ Սիրիայում տեղի ունեցող իրադարձությունների եւ նախորդ տարվա Վանի ուժգին երկրաշարժի հետեւանքով զոհվածների համար: Նախորդ տարիների համեմատ պատարագին մասնակցողների թիվը զգալի պակաս էր, սակայն այս տարի Աղթամարում էին գտնվում ավելի շատ հայաստանցիներ քան նախորդ երկու տարիներին: Եթե առաջին տարում պատարագին մասնակցել էր մոտ 50 հայաստանցի, այս տարի պատարագին մասնակցող հայաստանցիների թիվն անցնում էր 300-ը: Այս տարի ԱՄՆ-ից եւս հայերի մեծ խումբ էր եկել՝ մոտ 70 հոգի: Հետաքրքիր էր նաեւ, որ պատարագին ժամանել էին նաեւ հայեր Դիարբեքիրից, Մուշից եւ Սասունից: Պատարագի շատ մասնակիցներ հուզվել էին եւ չէին կարողանում թաքցնել արցունքները: Պատարագից հետո եկեղեցում Հայաստանից ժամանած քահանայի ղեկավարությամբ տեղի ունեցավ երկու հայաստանցի երեխաների մկրտություն: Մասնակիցների թվում էր նաեւ հայկական «Ակունք» համույթը եւ «Վան նախագիծը», որոնք պատարագից մեկ օր առաջ Վանում հրաշալի համերգ էին կազմակերպել՝շահելով հանդիսատեսների բուռն ծափահարությունները: Պատարագի ավարտից հետո «Ակունք»-ը ելույթներով հանդես եկավ՝ առաջ բերելով կղզում գտնվողների մեծ հետաքրքրությունը: Ներկաները մեծ ոգեւորությամբ հետեւում էին համերգին եւ վերջում նկարվեցին «Ակունք»-ի մասնակիցների հետ հայկական եռագույն դրոշներով, որին անմիջապես արձագանքեցին թուրք լրագրողները արագ ֆիքսելով դրոշներով կադրերը: Պոլսո հայոց պատրիարքարանի որոշմամբ՝ այս տարվա պատարագի ժամանակ վաճառված մոմերից ստացված եկամուտը հանձնվել է Վանի նահանգապետարանի հատուկ հաշվեհամարին՝ օգնություն ցուցաբերելու Վանի երկրաշարժից տուժածներին: Պատարագի անվտանգ անցկացման համար թուրքական իշխանությունները Աղթամար կղզի էին ուղարկել մոտ 200 ոստիկանի, որոնց մի մասը քաղաքացիական հագուստով էր: Կղզում հերթապահության էր կանգնած Առողջապահության նախարարության ուղղաթիռը, իսկ օդից կղզում գտնվողների անվտանգությունը ապահովում էր ոստիկանության հատուկ ուղղաթիռը: Ափից մինչեւ կղզի ընկած հատվածում մշտական հերթապահության մեջ էին փրկարար ջոկատների մոտորանավակները: Սուրբ Խաչի պատարագին մասնակցում էին Վանի փոխքաղաքապետ Սաբրի Աբին, (քաղաքապետը գտնվում է կալանքի տակ) Վանի փոխնահանգապետ Աթայ Ուսլուն, Գեւաշի քաղաքապետ Նազմի Սեզերը, Գեւաշի քայմաքամ Յուսուֆ Գյունին, Թուրքիայի խորհրդարանի պատգամավոր, քրդական «Խաղաղություն եւ ժողովրդավարություն» կուսակցության անդամ Նազմի Գյուրը եւ այլք: Աղթամարի Սուրբ Խաչ եկեղեցին 915-921 թվականներին կառուցվել է Վասպուրականի իշխան Գագիկ Արծրունու պատվերով` ճարտարապետ, քանդակագործ և նկարիչ Մանվելի կողմից։ Տաճարի արտաքին պատերը զարդարված են 6 հորիզոնական շարք կազմող զարդաքանդակներով, որոնք չեն խախտում պատերի հարթությունը։ Զարդաքանդակները ստեղծելիս Մանվելը հաշվի է առել հնարավոր դիտանկյունները և տարբեր ժամերի լուսավորությունը։ Պատերից մեկի վրա Գագիկ Արծրունու դիմաքանդակն է, կողքին՝ ողջ հասակով Քրիստոսը, որին արքան պարզում է եկեղեցու մանրակերտը։

они еще ждут объяснений. 12:54 - 10.09.2012ԱՄՆ-ը բացատրություններ է սպասում Հունգարիայից եւ Ադրբեջանից ադրբեջանցի մարդասպան Ռաիլ Սաֆարովի արտահանձնման եւ ազատ արձակման կապակցությամբ. այսօր ՀՀ գլխավոր դատախազությունում իրավական ոլորտում համագործակցության վերաբերյալ համաձայնագրի ստորագրումից հետո հայտնել է ՀՀ-ում ԱՄՆ դեսպան Ջոն Հեֆերնը: Դիվանագետը հիշեցրել է, որ արտահանձնումից անմիջապես հետո Վաշինգտոնը հանդես եկավ հայտարարությամբ` հայտնելով իր մտահոգությունը կատարվածի կապակցությամբ: «Ցանկանում եմ կրկին վերահաստատել, որ ԱՄՆ-ը` որպես ԵԱՀԿ ՄԽ համանախագահ, հանդես է գալիս ցանկացած գործողության դեմ, որը սպառնում է փխրուն բանակցային գործընթացին: Մենք բացատրություններ ենք սպասում Բաքվից եւ Բուդապեշտից եւ հետեւողական ենք լինելու այդ հարցում»,- հայտարարել է ԱՄՆ դեսպանը:

Пока новой ветки нет кину сюда. Виген Кочарян: Освобождение Сафарова: причины и последствия "ханского решения" Ильхама Алиева Не преследуя цели поставить под сомнение компетентность главы Азербайджана и его аппарата в вопросах международного права и собственного законодательства, позволю себе не согласиться с вышеприведенными утверждениями. Содержание правовых норм и печальные реалии таковы, что впору не только рассмотрение процессуального соответствия действий бакинских властей международным и внутригосударственным нормам, но и прямо говорить о грубом и циничном попрании Азербайджаном фундаментальных принципов современного международного права, духа и буквы соответствующих международно-правовых инструментов.7 сентября президент Азербайджана Ильхам Алиев во время совместной пресс-конференции в Баку с генеральным секретарем НАТО Андерсом Фог Расмуссеном заявил, что экстрадиция Рамиля Сафарова, осужденного в Венгрии в 2006 году на пожизненное заключение за убийство армянского офицера, соответствует Европейской конвенции, а его помилование - законам Азербайджана. Да, действительно, при первом ознакомлении с международно-правовым актом, лежащем в основе акта экстрадиции преступника Рамиля Сафарова, - со Страсбургской конвенцией (ETS N 112) o выдаче осужденных лиц - может сложиться мнение, что все происходило в рамках процедур, предусмотренных этим актом. И даже сам акт помилования осужденного убийцы президентом Азербайджана также вписывается в предусмотренные конвенцией механизмы, ибо, как отмечено в ст.12 конвенции, "каждая сторона может осуществить помилование и амнистию, либо смягчить наказание в соответствии со своей Конституцией или другими законами". Однако предметный правовой анализ нормативных актов и произошедшего никак не позволяет нам согласиться с таким мнением, а, напротив, указывает как на нарушения Страсбургской конвенции, так и на нарушение целого ряда других международных обязательств. Обычно, при оценке соответствия действий участника международного договора, должны учитываться цели и задачи соответствующего договора. В соответствии с общим правилом толкования международных договоров, закрепленным в ст. 31 Венской конвенции о праве международных договоров, "договор должен толковаться добросовестно, в соответствии с обычным значением, которое следует придать терминам договора в их контексте, а также в свете объекта и целей договора. (здесь и далее выделено автором). 2. Для целей толкования договора контекст охватывает... преамбулу и приложения...". Итак, в преамбуле Страстбургской конвенции о выдаче осужденных лиц отмечается, что государства, подписавшие конвенцию, "стремясь к дальнейшему развитию международного сотрудничества в уголовно-правовой сфере, считая, что такое сотрудничество должно способствовать надлежащему отправлению правосудия и социальной реабилитации осужденных лиц, считая, что эти цели требуют, чтобы иностранцам, лишенным свободы в результате совершения ими уголовного правонарушения, была предоставлена возможность отбывать наказание в своем обществе". В ст. 2 конвенции, которая озаглавлена "Общие принципы", прямо и четко устанавливается: "1. Договаривающиеся Стороны обязуются добиваться в соответствии с духом и буквой настоящей конвенции всестороннего развития сотрудничества в области передачи осужденных лиц. Лицо, осужденное на территории одной из договаривающихся сторон, в соответствии с положениями настоящей Конвенции, может быть передано другой договаривающейся стороне для отбывания вынесенного ему приговора". Как видим, конвенция однозначно и безоговорочно фиксирует цель соответствующего правового регулирования - создания условий для отбывания осужденными наказания на родине. Других целей указанная конвенция, все ее нормы рассматриваемые как по отдельности, так и в совокупности, не преследует. Соответственно, так же однозначно и безоговорочно следует признать, что действия азербайджанских властей, помиловавших Рамиля Сафарова в тот момент, когда он очутился в бакинском аэропорту, и ни единой секунды не отбыл наказания в Азербайджане, фундаментальным образом противоречат Страсбургской конвенции, ее духу, закрепленным в ней принципам и целям. Тем не менее, может возникнуть вопрос: а как же быть с уже приведенным выше положением конвенции о том, что государства (как вынесшее приговор, так и государство исполнения приговора) имеют возможность помиловать, амнистировать или сократить наказание осужденному лицу? Прежде всего, следует отметить, что наличие подобной нормы в конвенции естественно, ибо, как правило, осужденные имеют право быть помилованными или амнистированными. Осужденные должны иметь это право, вне зависимости от того, являются ли они иностранцами, или же вне зависимости от того, что наказание установлено приговором суда иностранного государства. Амнистии проводятся в отношении индивидуально неопределенного круга лиц, помилование же - акт в отношении конкретного лица, обычно в ответ на его прошение о помиловании. И в том и в другом случае речь идет об осужденных лицах, то есть лицах, отбывающих назначенное судом уголовное наказание. В то же время, применение помилования в отношении выдаваемого лица (выдаваемого с целью отбывания назначенного наказания) в момент пересечения им государственной границы является абсолютно вызывающим и демонстративным злоупотреблением рассматриваемого положения конвенции, вопиющим образом несовместимым с объектом и целями конвенции. Обоснованность данного утверждения очевидна, ибо ни Страсбургская конвенция как таковая, ни ее отдельные статьи (включая ст. 12), не преследуют цели и не направлены на создание возможностей для осужденных преступников (в данном конкретном случае садиста-убийцы) избегнуть заслуженного наказания. Страсбургская конвенция о передаче осужденных лиц, все международно-правовое регулирование в этой сфере, служат прямо противоположной цели. В этом же контексте может возникнуть и вопрос об ответственности официального Будапешта за допущенное попрание международного права, ибо широкая многолетняя кампания героизации преступника в Азербайджане и неоднократные предупреждения армянской стороны о намерении Азербайджана воспользоваться механизмом экстрадиции для его освобождения, должны были подвинуть венгерские власти отказать в передаче Сафарова и, тем самым, не оказаться в положении соучастника серьезного международно-правового правонарушения. В упомянутом выше заявлении Ильхама Алиева содержится также утверждение о том, что осуществленное помилование соответствует внутреннему законодательству Азербайджана. Как ни странно, даже это утверждение вызывает весьма обоснованные сомнения. Прежде чем перейти к ним, отметим, что этот вопрос имеет определенную значимость и в международно- правовом контексте, так как упомянутая выше ст. 12 Страсбургской конвенции указывает на необходимость осуществления помилования или амнистии "в соответствии со своей Конституцией или другими законами". Следовательно, нарушение положений внутреннего законодательства при помиловании Сафарова лишний раз указывает на нарушение положений Страсбургской конвенции, в данном случае требований ст. 12. Итак, в соответствии с Конституцией Азербайджана (ст.109, п.22) президент осуществляет помилование. Согласно п.1 ст. 113 той же Конституции, "при установлении общих правил, Президент Азербайджанской Республики принимает указы, а по другим вопросам - распоряжения"; согласно же ст. 149 того же документа, акты президента должны соответствовать законам Азербайджана. Таким образом, помилование должно быть осуществлено президентом и должно быть оформлено в виде распоряжения, которое должно соответствовать требованиям законодательства. Согласно ст. 5.1. Уголовного кодекса Азербайджана, "преступность деяния (действия или бездействия), а также наказание за это деяние и иные меры уголовно-правового характера, определяются только настоящим Кодексом". Что же предусматривает Уголовный кодекс Азербайджана в отношении порядка помилования? Ответу на этот вопрос посвящена ст. 82 этого правового акта, где не только определяется общий порядок помилования осужденных лиц, но и содержится и специальная норма (ст. 82.3) о порядке помилования лиц, осужденных к пожизненному заключению: "Пожизненное лишение свободы в порядке помилования может быть заменено лишением свободы на срок не выше двадцати пяти лет". Оставим в стороне все вопросительные знаки, которые возникают в голове у любого юриста при ознакомлении с этим продуктом творчества азербайджанских законодателей, (например, как быть если осужденный уже отсидел, скажем, 29 лет?), в конце концов, как говорится, dura lex... Обратимся к существу вопроса - в отношении осужденных к пожизненному заключению не может быть применено "освобождение от оставшейся части наказания или сокращение срока наказания", о чем говорится в предыдущей статье УК Азербайджана (82.2), а должна быть осуществлена замена наказания на лишение свободы. Срок же лишения свободы не должен превышать 25 лет и должен определятся правоприменителем, в данном случае президентом Азербайджана. Если же мы обратимся к "Распоряжению президента Азербайджанской Республики о помиловании Р. С. Сафарова" от 31 августа 2012 года, то мы не найдем там никаких предписанных законом положений о замене наказания и об установлении срока заключения. В распоряжении содержится буквально следующее: "Освободить от отбытия наказания Сафарова Рамиля Сахиб оглу, гражданина Азербайджанской Республики, 1977 года рождения, осужденного приговором Будапештского столичного суда Венгрии от 13 апреля 2006 года на наказание в виде пожизненного лишения свободы". Как видим, дальнейшие комментарии по этому вопросу излишни. Факт нарушения норм собственного законодательства руководителем Азербайджана должен быть очевиден и для неспециалиста. Учитывая изложенное, может возникнуть закономерный вопрос об уровне правовой квалификации людей, работающих в администрации Ильхама Алиева, об уровне их юридической подготовки. Не имея однозначного ответа на этот вопрос, все же можно предположить, что дело не столько в уровне квалификации, сколько в политической целесообразности именно той формулировки, которая была применена. В условиях широкой героизации Рамиля Сафарова, иная формулировка, чем ханское "освободить от наказания!", была бы политически неприемлемой. Ведь уже были готовы обнародованные на следующий день приказы министра обороны о присвоении внеочередного воинского звания, выплате зарплаты за годы отбывания наказания в венгерской тюрьме, дарении квартиры. В этих условиях о какой "замене наказания на лишение свободы" могла вестись речь в распоряжении президента? Речь ведь, в конце концов, идет о "герое"... Именно здесь мы подходим к вопросу о попрании азербайджанским руководством своими шокирующими шагами фундаментальных принципов современного международного права. Речь идет о таких основополагающих для современной цивилизации и защищенных международным правом ценностях, как право на жизнь и защиту от расизма и нетерпимости. Предпринятая бакинскими властями противоправная "экстрадиция для помилования" и последующая фактическая реабилитация не раскаявшегося убийцы находятся в радикальном противоречии с указанными ценностями и ставят азербайджанское государство за рамки современной цивилизации. Право на жизнь является наиболее широко признанным правом человека и соответствующая судебная и доктринальная интерпретация этого права органическим образом предполагает корреспондируемую обязанность государства охранять человеческую жизнь, устанавливая адекватное наказание за посягательства на нее. При этом адекватность наказания должна определяться смягчающими и отягчающими вину обстоятельствами. В случае с Рамилем Сафаровым в ходе судебного процесса было выявлено, что обстоятельства были отягчающими: предумышленное убийство, совершенное с особой жестокостью (согласно приговору Будапештского суда, преступник купленным накануне топором нанес 16 ударов по лицу спавшего человека) и убийство на почве национальной ненависти (единственным мотивом преступления была национальная принадлежность жертвы). По горькой иронии, именно второе обстоятельство являлось причиной неподдельной озабоченности бакинского руководства судьбой Сафарова, его освобождения и последующего награждения. Более того, именно на национальную принадлежность жертвы преступления указывают азербайджанские официальные лица, пытающиеся оправдать свое покровительство Сафарову тем, что "вопрос должен рассматриваться в контексте Нагорного Карабаха", и что убийца родом из района, граничащего с Карабахом. Напрашивается вопрос: а как, по разумению этих официальных лиц, должны поступать сотни тысяч армян, родственники которых растерзаны во время погромов в азербайджанских городах и убиты в ходе развязанной Азербайджаном войне против Нагорного Карабаха, неужели, по примеру Сафарова, при виде азербайджанца они должны срочно приобретать топор??? Как действия азербайджанской стороны, так и последующие "оправдания" являются грубейшим попранием основополагающих обязательств государств в сфере борьбы с расизмом и дискриминацией. Убийство на почве национальной ненависти является крайним проявлением расизма, а откровенное государственное покровительство подобным не раскаявшимся убийцам - циничным и возмутительным вызовом всему международному правопорядку, который сформировался под мощным воздействием того тяжелого опыта, тех жертв и страданий, которые вызвала человеконенавистническая идеология расизма в ходе Второй мировой войны. Указанные нарушения Азербайджаном общепризнанных норм международного права в лишний раз свидетельствуют о том, что уже давно известно народу Нагорного Карабаха - в азербайджанском государстве у него нет будущего. Похоже, что своими действиями официальный Баку взялся доказать эту простую истину всему международному сообществу. Виген Кочарян, заведующий кафедрой европейского и международного права Ереванского государственного университета.

Самые правильные слова.....особенно с 1,50

Ադրբեջանը փորձարկում է միջազգային հանրության արձագանքը 14:00 - 07.09.2012 Նախագահ Սերժ Սարգսյանի խոսքը ԵԱՀԿ-ում հավատարմագրված դեսպանների հետ հանդիպման ժամանակ. Հարգարժա՛ն դեսպաններ, Տիկնա՛յք և պարոնա՛յք, Ուրախ եմ ձեզ ողջունելու Նախագահի նստավայրում: Բարով եք եկել Հայաստան: ԵԱՀԿ-ն շատ կարևոր կազմակերպություն է Հայաստանի համար և ոչ միայն այն պատճառով, որ այդ կազմակերպության շրջանակներում են ստեղծվել մի քանի ինստիտուտներ՝ Մինսկի խումբը, Բարձր մակարդակի պլանավորման խումբը, ԵԱՀԿ նախագահողի անձնական ներկայացուցչի ինստիտուտը, որոնք զբաղվում են Լեռնային Ղարաբաղի հիմնախնդրով, այլ այն պատճառով, որ ԵԱՀԿ-ի սկզբունքները և անվտանգության համապարփակ ընկալումն ամբողջովին համահունչ են մեր պատկերացումներին: Շատ կարևոր է, որ մենք կառույցի շրջանակներում համաձայնվել ենք, որ որևէ երկրի անվտանգություն չի կարող ապահովվել այլ երկրի անվտանգության հաշվին: Մենք բարեխղճորեն կատարում ենք մեր բոլոր հանձնառությունները: Բայց վերջերս տեղի ունեցավ մի իրադարձություն, որ ստիպում է մեզ լրջորեն մտածել մեր որոշ մոտեցումների փոփոխության մասին: Ինչպես գիտեք, Ադրբեջանում անհապաղ արդարացվեց վայրենի հանցագործություն կատարած մի անձնավորություն, և այս իրադարձությունը, իհարկե, ցավոք սրտի, մեր կարծիքով, վերջինը չէ: Ամեն ինչ սկսվեց նրանից, որ 2007թ. Մինսկի խումբն առաջարկեց ԼՂ խնդրի կարգավորման իր տարբերակը: Շատերը հիշում են, թե ինչպես էր Ադրբեջանը հրաժարվում այդ փաստաթղթից, այնուհետև՝ դեկլարատիվ հայտարարություն արեց, որ այդ փաստաթուղթն ընդհանուր առմամբ իր համար ընդունելի է, այնուհետև սկսեց սեփական մեկնաբանությունները տալ սկզբունքներին: Հիշում եք, թե ինչպես էին նրանք փորձում մեկնաբանել ինքնորոշման իրավունքը: Հիշում եք, թե ինչպես էին նրանք փորձում մեկնաբանել «ռեֆերենդում» հասկացողությունը: Եվ սկսվեց մի ներկայացում, որի ողջ իմաստը կայանում էր հետևյալում՝ ձգել ժամանակ, կուտակել սպառազինությունների մեծ պաշար և հարմար պարագաներում ռազմական ճանապարհով փորձել լուծել ԼՂ խնդիրը: Մեր կարծիքով, մարդասպանին արդարացնելու նպատակը կայանում է ոչ թե նրանում, որ Ալիևին անհրաժեշտ է հեղինակություն բարձրացնել իր երկրի ներսում, այլ սա մի փորձ է փորձարկելու միջազգային հանրության արձագանքները Ադրբեջանի արտառոց քայլերին: Հակառակ պարագայում, ես կարծում եմ, որ Ադրբեջանում, այդ թվում՝ նաև ղեկավար կազմում կան բազմաթիվ մարդիկ, ովքեր կարող էին շատ պարզ տեսնել, թե ինչ հետևանքների կարող է բերել այսպիսի քայլը: Եվ միջազգային հանրության համբերության այդ փորձարկումը, ինչպես ասացի, վաղուց է սկսվել՝ երբ ադրբեջանցիները տարիներ առաջ սկսեցին կոպտորեն խախտել սովորական սպառազինությունների մասին պայմանագրով նախատեսված պարտավորությունները, որևէ մեկը չարձագանքեց այս կոպիտ խախտումներին: Երբ Ադրբեջանի նախագահը հրապարակավ ցուցում տվեց Գիտությունների ազգային ակադեմիային՝ շարադրել Ադրբեջանի մի պատմություն, որտեղ հայերը բնավ չպետք է լինեին, որևէ մեկը ուշադրություն չդարձրեց այս հանգամանքին: Երբ Ալիևը սկսեց հայտարարել, որ Երևանը և ընդհանրապես Հայաստանը ադրբեջանական տարածքներ են, որևէ մեկը չարձագանքեց այս հայտարարությանը: Եվ երբ Ալիևը հայտարարեց, որ իրենց թիվ մեկ թշնամին հայությունն է, և թշնամուն պետք է ոչնչացնել, որևէ մեկը չարձագանքեց: Մեր բոլոր զգուշացումներին, մեր բոլոր խնդրանքներին և՛ համանախագահներին, և՛ մնացածներին, որ սա վատ գործընթացի սկիզբ է, ստանում էինք անընդունելի պատասխաններ: Իսկ պատասխանը հետևյալն է՝ որ Ալիևի այդ հայտարարությունները նախատեսված են ներքին սպառման համար: Հայտարարությունների այդպիսի խզվածություն ներքին և արտաքին սպառման համար ընդհանրապես չի կարող գոյություն ունենալ: Չի կարող մարդը մինչև օրվա կեսը մտածել մի կերպ, երկրորդ կեսին՝ մեկ այլ կերպ: Չի կարող մարդը երկուշաբթի մտածել մի կերպ, չորեքշաբթի՝ մեկ այլ կերպ: Եվ տեսնելով այս հանդուրժողականությունը՝ Ալիևը արդեն հայտարարություններից անցավ գործողությունների: Եվ առաջին գործողությունը կայացավ նրանում, որ ԱՄՆ պետդեպարտամենտի քարտուղարի տարածաշրջան այցելության ժամանակ ոչ միայն արդեն շփման գծում, այլև հայ-ադրբեջանական սահմանին կազմակերպեցին մի քանի դիվերսիոն գործողություններ: Եվ էլի արձագանքը թույլ էր: Հիմա մենք վկան ենք այս արտառոց փաստի: Եվ ինչպես ասացի, ցավոք, սա վերջը չէ: Գիտեք, ես պատերազմ տեսած մարդ եմ, դրա համար չեմ ցանկանում նոր պատերազմ: Ես անձամբ եմ իմ մաշկի վրա զգացել պատերազմի հետևանքները, պատերազմի ազդեցությունը: Ես վստահ եմ, որ պատերազմ չի ցանկանում նաև մեր տարածաշրջանի անվտանգությամբ մտահոգ որևէ երկիր: Բայց ցանկությունը քիչ է, անհրաժեշտ են գործողություններ: Եվ այդ գործողությունները պետք է սկսվեն իրերն իրենց անունով կոչելով: Այսպես ասած, դիվանագիտական կոռեկտությունը ներկա պարագայում ուղղակի վնաս է հասցնում մեր տարածաշրջանի անվտանգությանը: Վերջերս Հայաստանում մի սարկազմ ունեցավ մեծ շրջանառություն: Եվ նրա իմաստը կայանում է հետևյալում, որ միջազգային x կազմակերպությունը այս իրադարձություններից հետո կոչ է անում Հայաստանին և Ադրբեջանին` իրար չկացնահարել քնած ժամանակ: Սա տրամադրությունը բարձրացնելու կատակ չէ, սա մեր ժողովրդի վերաբերմունքն է միջազգային այն կառույցներին, որոնք փորձում են հավասարության նշան դնել զոհի և հանցագործի միջև, մեղավորի և անմեղի միջև: Սա շատ վատ հանգամանք է: Իմ խնդրանքն է ձեզ, իմ կոչն է ձեզ, որպեսզի ձեր կառավարությունները և մեր կազմակերպությունը առարկայորեն զբաղվեն այդ խնդրով:

Սեպտեմբեր 07, 2012 | 12:35 Այսօր՝ սեպտեմբերի 7-ին, «Էրեբունի» բժշկական կենտրոնում եռյակ է ծնվել: Այս տեղեկությունըNEWS.am–ի թղթակցի հետ զրույցում հաստատեց նաեւ բժշկական կենտրոնի հասարակայնության հետ կապերի բաժնի ղեկավար Շուշան Հունանյանը:Վերջինս հայտնեց, որ երեք նորածիններն էլ աղջիկ են, ծնվել են 1,5 կգ, 1,290 կգ, 1,260 կգ քաշով: Մայրիկը՝ Աննա Քարտաշյանը, Երեւանի բնակչուհի է, ընդամենը 27 տարեկան է: Եռյակը Աննայի առաջնեկն է: Նորածինները լույս աշխարհ են եկել կեսարյան հատումով: Շուշան Հունանյանի փոխանցմամբ, մայրիկի առողջական վիճակը բժիշկները գնահատում են բավարար:

Даже в Сирии армяне нашли время... Չնայած տիրող իրավիճակին սիրիահայերն իրենց բողոքն են հայտնել Հունգարիայի դեսպանին Հայկական համայնքի հատուկ պատվիրակությունը այցելել է Դամակսոկոսում Հունգարիայի դեսպանատուն: Համայնքի ներկայացուցիչները դեսպանին հանձնել են Հունգարիայի նախագահին ուղղված նամակը և նշել, որ հայ ժողովուրդը թե՛ Հայաստանում, թե՛ Սփյուռքում վրդովված է և կատարվածը համարում է հայի ավտանգությունը խաթարող սահմռկեցուցիչ քայլ:

Բողոքի ցույց Հոլանդիայում Հոլանդիայի Հայ Դատի հանձնախմբի նախաձեռնությամբ կազմակերպված ցույցը տեղի է ունեցել Հաագայում Հունգարիայի դեսպանության առջև: Հոլանդահայերը «Ամո՛թ, Հունգարիա» վանկարկումներով պարզել են «Հունգարական արդարադատությունը վաճառքի է հանված», «Հունգարիան սոված է նավթի համար», «Ատելության հանցագործությունը վերածվել է հերոսական արարքի», «Ես Գուրգեն Մարգարյան եմ» և այլ գրվածքներով պաստառներ: Այստեղ նույնպես բողոքի նամակ է հանձնվել Նիդերլանդներում Հունգարիայի դեսպանին, որում դատապարտվում է հունգարական կառավարության որոշումը:

.Բողոքի ցույց Լիտվիայում Վիլնյուսի, Կաունասի, Կլայպեդայի հայ համայնքների ներկայացուցիչները բողոքի ակցիա են անցկացրել Վիլնյուսում` Հունգարիայի դեպանության առջև:

Андерс фог Расмуссен подтвердил в Баку обеспокоенность помилованием Сафарова Генеральный секретарь НАТО Андерс Фог Расмсуссен, выступая в Баку в Азербайджанской дипломатической академии (АДА), вновь выразил обеспокоенность решением Азербайджана помиловать Рамиля Сафарова. «Я глубоко обеспокоен решением Азербайджана помиловать офицера Рамиля Сафарова. То, что он совершил в 2004 году, является преступлением, которое не должно восхваляться. Это подрывает доверие и не способствует мирному процессу», - сказал Расмуссен, слова которого приведены на официальной странице генсека в Twitter. Генсек НАТО также заявил, что военного решения нагорно-карабахского конфликта не существует. «Единственный путь продвижения вперед в конфликте - это диалог, компромисс и сотрудничество», - сказал Расмуссен, передает Trend. «Напряженность в регионе должна быть снижена и должны быть приняты меры для содействия сотрудничеству и примирению», - сказал он. http://www.akhtskha....2012-09-07-1389

Բողոքի ցույցը տեղի է ունեցել Մադրիդում` Հունգարիայի դեսպանության առջև: Մադրիդի հայ երիտասարդների միության, Հայ առաքելական եկեղեցու ծխական խորհրդի և Իսպանիայի Հայ ազգային խորհրդի առաջնորդությամբ ցուցարարները շղթա կազմելով Հունգարիայի դեսպանության առջև իրենց վրդովմունքն ու բողոք են արտահայտել: Բաժանվել են նաև ամոթալի դեպքը լուսաբանող թռուցիկներ` հավաքված իսպանացի և այլազգի հասարակությանը: Համայնքի ներկայացուցիչներին ընդունել է Իսպանիայում Հունգարիայի դեսպանության հյուպատոսը, որին փոխանցվել է համայնքային կազմակերպությունների անունից կազմված բողոք-հռչակագիրը:

Посол Венгрии в Румынии извинился перед армянами Армянская община в Бухаресте 6 сентября организовала акцию перед посольством Венгрии в Румынии в знак протеста против решения венгерского правительства экстрадировать убийцу армянского офицера Рамиля Сафарова в Азербайджан. Делегация в составе которого были депутат Армянского союза Румынии Варужан Памбучяна, священник ААЦ Езрaс Богдан, вице-президент Армянского Союза Румынии Сирун Терзян и священник Раду Холк были приняты послом Венгрии в Румынии. Делегаты передали послу Фузесу Оскару официальное письмо протеста. В свою очередь дипломат выразил свое глубокое сожаление и принес извинения от имени венгерского правительства. Митинг продолжился перед армянской церковью в Бухаресте.

Քնած դիվանագետը դիրքում քնած զինվորից վատ է 11:54 - 06.09.2012Քիչ առաջ նախագահական նստավայր ժամանեց ՆԱՏՕ-ի գլխավոր քարտուղար Անդերս Ֆոգ Ռասմուսենը: Նրան նախագահականի շենքի առջեւ «դիմավորեցին» ՀՅԴ «Նիկոլ Աղբալյան»ուսանողական եւ Երիտասարդական միությունների երիտասարդները: Նրանք անգլերենով վանկարկում էին «Justice» (արդարություն). տեղեկացնում է yerkir.am-ի թղթակիցը: Ի դեպ, ոստիկանները շատ են եւ մեծ պատ են կազմել նախագահական նստավայրի առջեւ: Նրանք թույլ չեն տալիս, որ ցուցարարները մոտենան շենքին: Երիտասարդները բազմաթիվ պաստառներ են պարզել` Ադրբեջանի գործողությունները դատապարտող: Մի պաստառի վրա էլ պատկերված է ԱԳ նախարար Էդվարդ Նալբանդյանը, իսկ նկարի տակ գրված է. «Քնած դիվանագետը դիրքում քնած զինվորից վատ է»: Ցուցարարները երգում են հայրենասիրական երգեր ու ծածանում Հայաստանի եւ ՀՅԴ-ի դրոշները:

Пришел заверять,что только взимные уступки помогут нам.Видать этого и ждали президент с правительством,что боялись эскалации. Անդերս Ֆոգ Ռասմուսենը Twitter-ի իր էջում քիչ առաջ գրել է.«Գնում եմ համալսարան, որպեսզի ներկայացնեմ ուսանողներին, որ միայն համագործակցությունը, երկխոսությունը և փոխզիջումները կարող են ապահովել կայունություն և անվտանգություն»:Հիշեցնենք, որ այսօր նախատեսված է ՆԱՏՕ-ի գլխավոր քարտուղարի ելույթը Երևանի պետական համալսարանում:

http://civilnet.am/2012/09/06/%D5%A2%D5%B8%D5%B2%D5%B8%D6%84%D5%AB-%D6%81%D5%B8%D6%82%D5%B5%D6%81-%D5%B6%D5%A1%D5%AD%D5%A1%D5%A3%D5%A1%D5%B0%D5%A1%D5%AF%D5%A1%D5%B6%D5%AB-%D5%A4%D5%AB%D5%B4%D5%A1%D6%81/ Прямой эфир изпикета перед президентским

Թուրքիան շտապում է լվանալ ձեռքերը 11:13 - 06.09.2012Ո րոշ չարամիտ շրջանակներ փորձում են Թուրքիան թիրախ դարձնել. հայտարարել է Թուրքիայի ԱԳՆ մամուլի քարտուղար Սելջուկ Ունալը` հերքելով այն, թե Թուրքիան ներգրավված է եղել ադրբեջանցի մարդասպան Ռամիլ Սաֆարովին Ադրբեջանին արտահանձնելու եւ այնտեղ նրան ներում շնորհելու գործընթացներում: «Հայաստանի եւ Ադրբեջանի միջեւ վերջին լարվածության մեջ Թուրքիային թիրախ դարձնելը Անկարայի դեմ ուղղված նոր զրպարտչական արշավ է»,- հայտարարել է նա: Ունալի խոսքերով` ԱՄՆ հայ համայնքի արձագանքը այդ հարցում առաջացրել է«Թուրքիայի զարմանքը, քանի որ թուրքական կողմը ներգրավված չի եղել այդ գործընթացում` եւ ոչ մի փուլում»:

Ծանրամարտի ֆեդերացիայի նախագահը հրաժարական է տվել 18:45 - 05.09.2012Այսօր Հայաստանի ծանրամարտի ֆեդերացիայում տեղի ունեցել արտահերթ նիստ, որը ղեկավարել է ՀԱՕԿ նախագահ Գագիկ Ծառուկյանը: Քննարկվել են Հայաստանի ծանրորդների ելույթները Լոնդոնի ամառային Օլիմպիական խաղերում: Նիստում ելույթ ունենալուց հետո Ծանրամարտի ֆեդերացիայի նախագահ Սամվել Խաչատրյանը հայտնել իր հրաժարականի մասին: Նիստի ընթացքում տեղի է ունեցել նոր նախագահի ընտրություն: Ըստ այդմ` ֆեդերացիայի նոր նախագահ է նշանակվել ՀԱՕԿ փոխնախագահ Արմեն Շահազիզյանը: