vaykuneci

АНАЛИТИКА Неопубликованная статья А. Кананяна ԱՐՑԱԽԱԱԴՐԲԵՋԱՆԱԿԱՆ ՀԱԿԱՄԱՐՏՈՒԹՅԱՆ ԿԱՐԳԱՎՈՐՄԱՆ ՍԿԶԲՈՒՆՔՆԵՐԸ ԵՎ ՀԵՌԱՆԿԱՐՆԵՐԸ ԱՐՑԱԽՅԱՆ ՀԻՄՆԱԽՆԴՐԻ ԱՌԱՆՁՆԱՀԱՏԿՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԸ Հակամարտության կարգավորման ուղիների որոնմամբ զբաղվող միջազգային միջնորդները պետք է հստակորեն գիտակցեն, որ Արցախը գտնվում է պատմական և աշխարհաքաղաքական բարդագույն խնդիրներով լի քաղաքակրթությունների ճեղքվածքում: Այդ հանգամանքը արցախյան հիմնախնդրին հաղորդում է բացառիկ ուրույնություն և ենթադրում այլուր տարբեր աստիճանի արդյունավետությամբ կիրառված և անսխալական համարվող կարգավորման մոդելները պարտադրելու մտակաղապարից հրաժարում: Արցախյան հիմնախնդրի ուրույնությունը պայմանավորող էական առանձնահատկությունները ճիշտ ընկալելու և կարգավորման հարցում որևէ առաջընթաց արձանագրելու համար չպետք է առաջնորդվել խնդրի էության մասին ունեցած մակերեսային և վերացական պատկերացումներով, այլ ճանաչել հակամարտության պատմաիրավական հենքը և ղեկավարվել տարածաշրջանային առկա իրողություններով: Արցախյան հիմնախնդիրը պատմաիրավական տեսանկյունից հանդիսանում է հայկական հարցի էական բաղադրիչներից մեկը: Հակամարտության խորքային դրդապատճառների լիարժեք ընկալումն անհնար է, առանց այն հանգամանքի գիտակցման, որ արցախահայության իր իսկ բնօրրանում բնաջնջելու Ադրբեջանի քաղաքականությունը 1896-1923 թթ. Թուրքիայի իրականացրած հայոց ցեղասպանության տրամաբանական շարունակությունն է: Թուրքիայի կողմից Հայաստանը շրջափակելու, ցեղասպանության իրողությունը համառորեն ուրանալու և Ադրբեջանին համակողմանի ռազմական աջակցություն ցուցաբերելու իրականացվող քաղաքականությունը արցախաադրբեջանական հակամարտությանը հաղորդում են բոլորովին նոր և վտանգավոր զարգացումներով հղի տարողություն և թույլ չեն տալիս այն դիտարկել որպես տեղայնական: Ադրբեջանի հասարակական գիտակցության մեջ «արցախյան» հիմնախնդիրն ընկալվում է որպես «ազգային արժանապատվության» և «տարածքային ամբողջականության» վերականգնման խնդիր, մինչդեռ արցախահայության համար` որպես սեփական հայրենիքում գոյատևելու և վերապրելու պայքար: Երկու հասարակությունների հակամարտության հոգեբանական հենք հանդիսացող և գերիշխող սույն էապես տարբեր գերակայությունները փաստում են, որ կողմերի հանդեպ «համահավասարեցված զիջումներ» պարտադրելու ռազմավարությունն անհեռանկարային է և անհաջողության դատապարտված: ԲԱՆԱԿՑԱՅԻՆ ԳՈՐԾԸՆԹԱՑԻ ՆԱԽԱՊԱՅՄԱՆՆԵՐԸ Բանակցությունները վիճելի խնդիրների լուծման քաղաքակիրթ նախընտրելի ձևերից են: 1994 թ. հրադադարի հաստատումից հետո արցախաադրբեջանական հակամարտությունը ռազմականից թևակոխել էր բանակցային դաշտ: Այսուհանդերձ, անցած 12 տարիների ընթցքում թե’ Ադրբեջանի իշխող վարչակարգը և թե’ երկրի հասարակությունը չեն կարողացել ձերբազատվել արմատական հայատյացության անառողջ և քաղաքականապես վտանգավոր դրսևորումներից: Ադրբեջանում անընդմեջ շարունակվող և տարեցտարի ահագնացող հակահայկական համապարփակ քարոզչությունը, որը մշակվում, ուղորդվում և իրականացվում է պետական բարձրագույն ատյանների մակարդակով, ակնհայտորեն վկայում է այն մասին, որ ադրբեջանական իշխանություններն ու հասարակության ստվար մեծամասնությունը դեռևս չեն գիտակցում արցախահայության սեփական հայրենիքում ապրելու և անկախ պետականություն կերտելու իրողության հետ հաշտվելու անխուսափելիությունը: Ադրբեջանի իշխող վարչակարգը, հայտարարելով հանդերձ հակամարտությունը խաղաղ բանակցությունների ճանապարհով կարգավորելու քաղաքական մտադրության մասին, սանձազերծել է զուտ ռասիստական գաղափարախոսական չափանիշներով բնութագրելի հակահայկական հիստերիան, որը միտված է բնակչության մեջ ցանկացած հայկական իրողության հանդեպ բացարձակ անհանդուրժողականության մթնոլորտի պահպանմանն ու արմատավորմանը: Զրկված լինելով հայերին ֆիզիկապես բնաջնջելու հնարավորությունից` ադրբեջանական իշխանությունները նոր և կատաղի եռանդով շարունակում են ներկայիս Ադրբեջանի տարածքում պատմական ճակատագրի բերմամբ հայտնված հայոց պատմամշակութային հազարավոր հուշարձանների նպատակային և անխնա ոչնչացումը: Այն պատմականորեն հայապատկան տարածքներում հայերի երբեմնի գոյության հետքը ջնջելու քաղաքական նպատակ հետապնդելուց բացի, ծառայում է որպես արցախահայության դեմ մղված զավթողական պատերազմում պարտվելուց առաջացած հոգեբանական «վրեժխնդրության» բարդույթի «ապաքինման» միջոց: Հայկական հնությունների բարբարոսական և հրապարակային ոչնչացումը նոր և արտառոց վկայությունն է, որ ադրբեջանական հասարակության ու քաղաքական վերնախավի մոտ դեռևս չի նշմարվում արցախահայության պետականություն ունենալու իրողության հետ հաշտվելու և վիճելի խնդիրները քաղաքակիրթ մթնոլորտում` բանակցային սեղանի շուրջ լուծելու ժամանակակից քաղաքական մտայնությունը: Պաշտոնական Բաքվի նախանձախնդիր պարբերականությամբ հնչող չկշռադատված և ռազմատենչ հայտարարությունները, Արցախի դեմ Ադրբեջանի ագրեսիայի տապալումից հետո տարածաշրջանում ի հայտ եկած իրավաքաղաքական նոր իրողությունների հիվանդագին անտեսումը և Ադրբեջանի «տարածքային ամբողջականությունը» ռազմական ճանապարհով վերականգնելու մասին «ծրագրային» հավաստիացումները, ինչպես նաև խորհրդարանում լսվող «Հայաստանը քարտեզից ջնջելու» կամ մարդասպան-եղեռնագործին համընդհանուր ոգևորությամբ ազգովի պաշտպանելու, «տարվա մարդ» և «հայրենասիրության տիպար» հռչակելու կոչերը պետք է լրջորեն մտահոգեն հակամարտության կարգավորման բանակցային գործընթացին ի մոտո հետևող բոլոր կողմերին և միջազգային հանրության կողմից արժանանան պատշաճ քաղաքական գնահատականի: Ադրբեջանի ծավալած ռազմաշունչ քարոզչությունը և պատերազմի վերսկսումը նախապատրաստող սպառազինությունների մրցավազքը պետք է լրջորեն մտահոգեն և պատշաճ գնահատականի արժանանան միջազգային հանրության կողմից` համապատասխան պատժամիջոցների կիրառմամբ: Ակներև է, որ Ադրբեջանի իշխող վարչակարգի քաղաքական մտածելակերպում հակահայկական «առաջնահերթությունների» գերակայությունը ներազդում և կանխորոշում է բանակցային գործընթացում Ադրբեջանի որդեգրած կեցվածքի անհավասարակշիռ և ապակառուցողական լինելը: Բանակցային գործընթացի փիլիսոփայությունից ելնելով` գտնում ենք, որ հակամարտության կարգավորման շուրջ ընթացող բանակցություններին որպես պարտադիր նախապայման, պետք է նախորդի միջազգայնորեն ամրագրված փոխադարձ պարտավորություն` հրաժարվելու միջէթնիկական անհանդուրժողականության, ռազմական ագրեսիայի և ազգային հողի վրա կանխամտածված մարդասպանությունների խրախուսման հանցածին և առանձնակիորեն վտանգավոր ռազմավարությունից: Ադրբեջանի ներքին և արտաքին քաղաքականությունը ձևավորող վարչակարգը պետք է թե’ հրապարակային պաշտոնական ակտերով և թե’ հստակ, թափանցիկ և աներկբա քայլերով արմատապես վերանայի հակահայկական անհանդուրժողականության մտակաղապարով կանխորոշված վարքագիծը: ՀՀ և ԼՂՀ իրենց հերթին պետք է որոշակիորեն վերանայեն ցայսօր ցուցաբերած «ներողամիտ» և լայնախոհ վերաբերմունքը ադրբեջանական կողմի ախտաբանական մոլեգնության տեսք առած հայատյացության պաշտոնական դրսևորումների հանդեպ: Պետք է անվարան կերպով խոստովանել, որ ներկայիս Ադրբեջանում հակահայկական համատարած մթնոլորտի գերիշխանության պայմաններում, Ադրբեջանի կողմից անհնար և անիրական է ակնկալել կառուցողական բանակցային նախատրամադրվածություն` սթափ և իրատեսական մոտեցում ցուցաբերելու իր իսկ հրահրած զավթողական պատերազմի ձախողման արդյունքում ձևավորված տարածաշրջանային այժմյա իրողությունների հանդեպ: Արցախաադրբեջանական հակամարտության շուրջ բանակցային գործընթացը չի կարող արձանագրել որևէ շոշափելի և էական առաջընթաց, եթե բանակցող կողմերից մեկը սկզբունքորեն չհրաժարվի ռասիստական արժեքային համակարգին բնորոշ քաղաքական մտածողությունից և չդադարի պետական մակարդակով հովանավորել և քաջալերել հակահայկական արմատական անհանդուրժողականության բոլոր դրսևորումները: Հայ ազգաբնակչության նկատմամբ ցեղասպանական բռնարարքների և զանգվածային էթնիկական զտումների համար ուղղակի պատասխանատվություն կրող ադրբեջանական պետությունը խաղաղությանը ձգտելու մասին սեփական հավաստիացումները ձևական և անբովանդակ հայտարարություններից պետք է վերաճեն քաղաքակիրթ քաղաքական ավանդույթների գործնական յուրացման:

Мне очень долго не хотелось принимать участие в дискуссии на эту битую тему, но ее столь длительное продолжение не оставляет иного выхода. Мы - жители освобожденных территорий наши дома азербайджанцам возвращать не собираемся. Начнется тотальное гражданское неповиновение... Любой, кто подпишет какие-либо документы о сдаче части территории НКР подохнет в течении десяти часов с момента подписания. И поскольку подыхать в моральном, физическом и историческом аспектах никому не хочеться, никто документы подписывать не будет. Теперь в более "дипломатическом" духе скажем следующее. 1. Территориальное разграничение между НКР и Азербайджаном возможно лишь в случае предварительного и полного признания последним государственной независимости НКР. 2. Все переговоры с Азербайджаном бесмысленны и бесперспективны вплоть до того момента, когда Азербайджан не докажет на деле свою приверженность мирному пути разрешения конфликта и официально заявленным демократическим ценностям. Это означает, что Азербайджан отказываеться от всех проявлений антиармянской геноцидальной истерии. Государственные усилия Азербайджана на ликвидацию в стране антиармянской истерии должны иметь конкретное воплощение: свободное посещение армянами РА и НКР Баку и т. д. Поскольку для достижения подобных результатов Баку потребуеться целая вечность, то и переговорный процесс может вестись лишь вокруг более эфективного соблюдения режима прекращения огня. 3. Границы между РА и НКР с одной стороны и АР с другой не являються юридиески определенными. Нынешняя линия прекращения огня является наибольшей планкой уступок на которые способны пойти армянские стороны конфликта. Азербайджану фактически оставляется весь Гардманк (Северный Арцах, а не только Шаумян и Геташен, как многие чудовищно неверно думают) и Нахиджеван. Фактически произошло территориально-политическое размежевание двух государственнообразующих этносов Аз. ССР. Результаты подобного рода размежеваний закреплены новым разделом Боснии и т. д. 4. В результате агрессивной войны Азербайджана против народа НКР сложились современные компромисные территориальные реалии, являющиеся единственным гарантом физической безопасности НКР (опосредствованно и РА) и залогом невозобносления военных действий. Любой отход от сложившихся военно-стратегических территориальных реалий приведет к немедленному крушению всей постконфликтой системы безопасности и немедленному возобновлению военных действий. Эти же сооброжения в более пространной форме см. ниже:

BAGIN INFO 14.05.2007 | 10:34 Ахалкалакские армяне не способны организовать восстание Происходящие в Ахалкалаке последние развития, в том числе задержание активиста Демократического альянса «Единый Джавахк» Артура Погосяна и экс-мэра Ахалкалака Наири Ирицяна обсуждаются также в грузинских СМИ. Основным «героем» этих обсуждений является также известная тварь по имени Байбурд, слушая чье мнение, грузинское общество чувствует себя полностью самоудовлетворенной. Грузинская пресса с восторгом и подчеркнуто отмечает также те действия и высказывания, которые делаются со стороны властей Армении и играют свою негативную роль в судьбе армян Самцхе-Джавахка. Грузинская газета «Резонанси» 03.05.2007г. опубликовала статью в свези с последними развитиями. ИЦ BAGIN представляет ее без каких-либо сокращений и изменений. «Единый Джавахк» начинает восстание? Эльза Циклаури Несколько дней назад действующий в Самцхе-Джавахети «Единый Джавахк» выступил с требованием освободить члена этой организации Артура Погосяна, задержанного по факту хулиганства. В противном случае вся ответственность за дестабилизацию будет возложена на центральную власть Грузии. Члены организации говорили также о восстании и заявляли, что на это их толкают «действия грузинской стороны и давление на армяноязычное население». Это заявление «Единый Джавахк» сделал 24 апреля после инцидента, организация обвинила сотрудников правоохранительных органов в антиармянских провокационных действиях. А в качестве факта «Единый Джавахк» привел осуществленный полицией несколько дней назад арест членов организации - Артура Погосяна и экс-мэра Ахалкалака Наири Ирицяна. Полицейские задержали Наири Ирицяна и Артура Погосяна после происшествия, случившегося 24 апреля. Именно в этот день водитель районного прокурора на пассажирском автомобиле совершил наезд на депутата сакребуло и члена организации «Единый Джавахк» Андраника Абеляна. Андраник Абелян возвращался с мероприятия, посвященного памяти жертв резни армян, и, согласно одной из версий, переходил улицу в пьяном виде. Согласно распространенной «Единым Джавахком» информации, после аварии водитель прокурора вышел из машины и подверг Абеляна физическому насилию. Артур Погосян и Наири Ирицян присутствовали при происшествии, они утверждают, что как представители «Единого Джавахка» «пытались спасти от избиения члена организации». Вечером того же дня местная полиция арестовала Артура Погосяна и Наири Ирицяна. Погосяна затем перевели в следственный изолятор Тбилиси, а Ирицяна освободили под залог. «Единый Джавахк» называет инцидент «заранее спланированной попыткой провокации» и требует от властей Грузии освободить Погосяна. «Демократический альянс «Единый Джавахк» вновь осуждает массовые нарушения прав армянского населения, устрашение народа незаконными, силовыми и провокационными действиями. Кроме того, мы осуждаем арест со стороны Тбилиси «неконтролируемых» политических деятелей, основанный на ложных обвинениях. Подобные действия привели к тому, что армяне Джавахка находятся на грани восстания, что в дальнейшем может привести к нежелательным последствиям. Союз требует, чтобы незаконно арестованный Артур Погосян был немедленно освобожден из следственного изолятора Тбилиси, и в отношении него было прекращено возбужденное сфальсифицированное уголовное дело. В то же время прилюдно заявляем, что в том случае, если арестованный не будет освобожден, если будет продолжено языковое и религиозное давление, ответственность за дестабилизацию полностью ляжет на центральную власть Грузии и ее ставленников – руководителей Джавахка. Альянс заверяет, что будет бороться за конституционные права населения Джавахка и внесет свой вклад в процесс демократизации Грузии», - говорится в распространенном «Единым Джавахком» заявлении. Примечательно то обстоятельство, что «Единый Джавахк» в который уже раз выступает с антигрузинскими заявлениями и угрозами дестабилизировать ситуацию в регионе. Однако, как известно, это остается лишь на уровне заявлений. Сегодня так же, как и прежде, разговоры о восстании в Самцхе-Джавахети считаются нереальными. _____________________________________________________________________________ «После этого инцидента часть ахалкалакских армян вновь потребовала приравнять армянский язык к статусу грузинского языка. За этим последовало ответное заявление Роберта Кочаряна: он заявил, что ахалкалакские армяне обязательно должны знать грузинский язык». _____________________________________________________________________________ Член парламента Грузии Ван Байбурд негативно оценивает заявление «Единого Джавахка» и заявляет, что инциденту нельзя придавать политический подтекст. «В Ахалкалаке не было митинга и за прозвучавшие там резкие заявления никого не арестовали. Это было простым хулиганством, и виновный должен нести ответственность. Не имеет значения – армянин это или грузин, правонарушение должно быть наказано. Организация политических акций из-за хулиганства и выдумывание из-за этого политического подтекста – глупость. Сегодня этот инцидент и арестованный член «Единого Джавахка» уже стали предметом для спекуляции. Однако хочу сказать, что ахалкалакские армяне – не те люди, которые выйдут на улицы и организуют восстание. Если бы у них было подобное желание, то они сделали бы это раньше. В связи с этим конкретным случаем малочисленный митинг организуют только защитники задержанного. Кроме того, местные власти также не допустят волнений. Если членам «Единого Джавахка» кажется, что Ахалкалакским районом руководят они, то глубоко ошибаются. Поэтому, в случае, если начнется следствие по этому инциденту и будет судебный процесс, то хотелось бы, чтобы все было объективно, и выяснилась правда: что же случилось в тот день?», - сказал Байбурд в беседе с «Резонанси». Восстание в Ахалкалаке исключает и конфликтолог Паата Закареишвили. «Если человек виновен, то он должен нести ответственность перед законом - здесь не может быть двух мнений. Однако интересно, почему Артура Погосяна перевели в Тбилиси и почему не оставили в местной полиции? Именно перевод Погосяна в Тбилиси и придал инциденту политический подтекст, что для нас действительно нехорошо. Что касается волнений и дестабилизации, то подобные заявления звучали также до и после вывода российской военной базы, однако, к счастью, ничего не произошло. Я не думаю, что сейчас что-либо случится. Такой шум поднялся только из-за перевода Погосяна в Тбилиси», - заявил Закареишвили. Эксперт по вопросам Кавказа Мамука Арешидзе называет невыполнимым заявление «Единого Джавахка». Подобные выступления армяноязычного населения в Ахалкалаке не допустит сам официальный Ереван. «После инцидента часть ахалкалакских армян вновь потребовала приравнять армянский язык к статусу грузинского языка. За этим последовало ответное заявление Роберта Кочаряна: он заявил, что ахалкалакские армяне обязательно должны знать грузинский язык, что они граждане Грузии и живут в Грузии. Не исключено, что «Единый Джавахк» вновь изъявит желание провести акции, однако исходя из заявления Кочаряна, не думаю, что они перерастут в волнения. В Армении не поддержат беспорядки», - отметил Арешидзе.

Тамплиер, трудно комментировать тупые высказывания, а, поверь, они у тебя тупее некуда. Что еще за зависть? Завидовать чему? Завидовать кому? Уж не "великому" ли твоему госдударству? Или ты думаешь, что кавычки вокруг слова "исконные" могут кого-либо задеть? Времени да и смысла не вижу вас всех чему-либо убеждать. Варитесь в своем соку, служите всем, кто по крепче вас может ..., т. е. удовлетворить. Процессы возрождения Армении уже приняли необратимый характер и все вернется на круги своя. Надо помнить собственное место в истории. Если не лень и есть желание просветиться, прочти начальные посты темы, быть может наступит хотя бы какое-нибудь просветление. Между тем, поразмысли и над одним из моих текстов, который в скором времени будет опубликован. И если по невежеству вашим флагом стал стяг Иерусалимского царства крестоносцев, то твое "тамплиерство" не менее абсурдно. А может ты окультист и хочешь разделить их участь на костре? К счастью для всех еретиков-сатанистов инквизиция более не действует, но вечный огонь в аду остается в силе. А какой-нибудь мамао тебя за это имя не отлучил? :up: История армяно-грузинских взаимоотношений в религиозной и собственно литургической сфере принимает совершенно новый поворот. в начале 9-го века, когда в представитель одной из боковых ветвей нахарарского рода Багратуни, ища убежища от политического преследования Халифата обосновывается в армянской крепости Артанудж, расположенной в северо-западной части Гугарка - сильно-пересеченной и труднодоступной провинции Кларджк. К концу 8-го века соседний Тайк, после почти поголовного истребления Мамиконянов арабами, также перешел под контроль нахарарского рода Багратуни. Не вдаваясь в запутанную череду внутриродовых перетасовок тайкских и кларджских Багратуни, обратим внимание на их по своему знаменательную политику на религиозном поприще. Обосновавшийся в Артанудже Ашот Багратуни не мог расчитывать только на собственные силы, для защиты независимости своих владений от остававшегося еще опасным Халифата. Заключается воено-политический союз с Византией, которая будучи пограничной Тайку даже в самые тяжелые для себя периоды всегда сохраняла свой контроль над понтийским побережьем. Союз скреплялся дарованием Ашоту византийского титула «курапалат» и формальным подтверждением его личной приверженности халкидонскому вероисповеданию. Этот шаг облегчало то обстоятельство, что халкидонские веяния на этой територии еще с 7-го века были на порядок ощутимее, чем в иных местах. Но настоящая «революция» на национально-конфессиональном уровне последовала несколькими годами позже и имела судьбоносное значение не только для исторического будущего этих армянских территорий, но и для всего грузинского государства - его политической, культурной и религиозной истории. Артануджские Багратуни, занявшие господствующее положение над их их соплеменниками в Тайке, прекрасно осознавали, что растущая мощь Византии в скором времени превратит их из де факто независимых властителей в обыкновенных назначаемых из Константинополя функционеров. Контакты артануджских правителей с Армянским миром постепено все более охлаждались и редели, по причине вероотступничества последних. Нараставшее отчуждение тайкских Багратуни от своих сородичей не позволяло последним играть сколько-нибудь значительную роль во внутреполитической жизни вернувшем себе в 885 г. независимость Армянском царстве. В этих условия Артануджский дом идет на беспрецедентный по региональной цивилизационной значимости разлом – тайкские Багратуни становятся главными политическими покровителями виркского каталикоса в Мцхета, а тот в свою очередь священным авторитетом собственной власти дает им титул «царя грузин». Со своей стороны Артануджский дом политическим актом реализует перевод всех церковных структур княжества под юрисдикцию грузинского католикоса и замещения в богослужении армянского языка грузинским. Оказавшиеся подобным немыслимым стечением обстоятельств в лоне грузинского политического и церковного пространства армянские области, благодаря многовековой развитой духовной и литературной традиции армянского мира, осуществляют мощный цивилизационный рывок в новой для них среде. Монастырские братии армян-халкидонитов Хандзты, Ишхана, Хаху, Шатберда и Миджнадзора сделались крупнейшими за всю грузинскую историю центрами агиографического, философского и литургического творчества, ставшего грузинским аналогом армянского «воскедара». Внедрение грузинского языка в армяно-халкидонитскую литургию произошло достаточно быстро, в первую очередь в результате жесткого прессинга правящей династии. Ставшая к тому времени непреодолимой межконфессиальная неприязнь между противниками и сторонниками хакидонского вероисповедания привела к последовательному выдавливанию последних из общественно-политической жизни армянства. Армяне перешедшие в халкионизм начинали совершенно искренне рассматриваться как «ромеи» или «грузины» в зависимости от их вхождения под каноническую юрисдикцию Константинополя или Мцхета. Насколько укоренен был подобнй подход мы видим даже, в ставшем классическом, сообщении Акопа Карнеци (начало 17-го века). Описывая демографическую картину современного ему Тайка он писал: «И была половина жителей сей страны по роду армянами, а другая по вере грузинами, но говорили они на армянском языке». Именно в тайкской армяно-халкидонитской среде рождается возрение на грузинский литургический язык, как на некий «доселе сокрытый, воскресший из тьмы священный дар», который противопоставляется языку «бессовского заблуждения» (т. е. армянскому) собственных соплемеников. В завершение скажем , что дипломатичная и расчетливая политика тайкских Багратуни в итоге сделала их «объединителями грузинских земель». Династическая уния с Абхазским царством привела к переподчинению митрополита Колхиды Мцхетскому католикосу и переводу богослужения с греческого языка на грузинский. Создавались новые контуры «грузинского мира», помимо собственно картвелского Вирка, включавшие в себя Тайк, Джавахк, современную Абхазию, Гурию, Мегрелию, Эрети… По меткому изречению тех лет Грузией была та страна, где «богослужение вершится на грузинском языке». Последовательное насаждение грузинского языка в качестве богослужебного вкупе с каноническим подчинением Мцхетскому католикосу стало главным цементирующим звеном этого нового и незнакомого доселе национально-политического псевдоцивилизационного построения, которым является современный грузинский мир. Иронией истории западногугаркская крепость Артанудж, где вплоть до 1918 г. подавляющим большинством населения так и остались армяне, стала общепризнанным символом политического и духовного возрождения грузинского мира.

Ջավախքում ստեղծվել է “Ի պաշտպանություն Արթուր Պողոսյանի” հանձնախումբ Ախալքալաք. 01. Մայիսի Ջավախքի հայ հասարակությունը լուրջ անհանգստությամբ ընդունեց Վրաստանի իրավապահ մարմինների հերթական սադրիչ, նախապես պլանավորած գործողությունները: Ապրիլի 24-ին անօրինական կերպով ձերբակալված “Միասնական Ջավախք” ժողովրդավարական դաշինքի ակտիվիստ ջավախահայ Արթուր Պողոսյանի պաշտպանությանն ուղղված քայլեր ձեռնարկելու համար Ջավախքում մայիսի մեկին ստեղծվեց “Ի պաշտպանություն Արթուր Պողոսյանի” հասարակական նախաձեռնությամբ ձևավորված հանձնախումբ: Հիշեցնենք, որ ապրիլի 24-ի երեկոյան, ժամը 22.00-ին մոտ Ախալքալաքի Ազատության պողոտայում շրջանային դատախազի վարորդը վրաերթի էր ենթարկել Հայոց ցեղասպանության զոհերի հիշատակի ոգեկոչման արարողությունից վերադարձող Ախալքալաքի շրջանային ժողովի` Կումուրդոյի համայնքից ընտրված պատգամավոր «Միասնական Ջավախքե ԺԴ-ի անդամ Անդրանիկ Աբելյանին: Վերջինիս վրաերթի ենթարկելուց անմիջապես հետո, ավտոմեքենայից ելած դատախազի վարորդը հարձակվել է պատահարից տուժած Անդրանիկ Աբելյանի վրա` նրան հասցնելով մարմնական նոր վնասվածքներ: Մերձակայքում գտնված Դաշինքի անդամներ Արթուր Պողոսյանը և Նաիրի Իրիցյանը միջամտել են` իրավիճակը խաղաղեցնելու և վրաերթից տուժած շրջանային ժողովի պատգամավորին ծեծից ազատելու նպատակով: Միջադեպին անմիջապես հաջորդել էր Արթուր Պողոսյանի և Նաիրի Իրիցյանի գիշերային ձերբակալութունն ու Սամցխե-Ջավախքի մարզկենտրոն` Ախալցխա տեղափոխությունը, իսկ մի քանի ժամ անց Արթուր Պողոսյանին արդեն փոխադրել էին Թբիլիսի` երկու ամսով երկարաձգելով ազատազրկման ժամկետը Հիշեցնենեք նաև, որ ապրիլի 27-ին, ժամը 14:00-ի մոտ Սամցխե-Ջավախքի մարզի առաջին ատյանի դատարանի որոշմամբ, մինչև նախաքննության ավարտը Ախալքալաքի նախկին քաղաքապետ Նաիրի Իրիցյանը 3000 լարի (մոտ 1800$) գրավի դիմաց ազատ էր արձակվել: Ջավախք-ինֆո 01.05.2007 թ. www.javakhq.info

ЗАЯВЛЕНИЕ ДЕМОКРАТИЧЕСКОГО АЛЬЯНСА «ЕДИНЫЙ ДЖАВАХК» О НОВЫХ АНТИАРМЯНСКИХ ПРОВОКАЦИОННЫХ ДЕЙСТВИЯХ ПРАВООХРАНИТЕЛЬНЫХ ОРГАНОВ ГРУЗИИ Демократический Альянс «Единый Джавахк» строго осуждает имевший место в символическую для армян дату 24 апреля незаконный арест членов Альянса Артура Погосяна и бывшего мэра Ахалкалака Наири Ирицяна по надуманным и беспочвенным обвинениям. Верный обычному для грузинских правоохранительных органов антиобщественному поведению водитель служебной машины районного прокурора, по всей вероятности, претворяя в жизнь заранее спланированную провокацию, совершил наезд на избранного от кумурдийской общины депутата Ахалкалакского районного совета (Сакребуло) члена Альянса Андраника Абеляна, который возврашался с траурного мероприятия, посвященного очередной годовщине жертв геноцида армян 1915-го года. Сразу после наезда вышедший из машины водитель районного прокурора напал на пострадавшего от наезда Андраника Абеляна и стал избивать его, нанося ему новые телесные повреждения. Находившиеся поблизости и ставшие очевидцами происшествия члены Альянса Артур Погосян и Наири Ирицян вмешались с целью умиротворения ситуации и избавления от побоев пострадавшего в дорожно-транспортном происшествии депутата районного совета. Последовавший за случившимся ночной арест Артура Погосяна и Наири Ирицяна, их немедленная перевозка в считающийся этнически «надежным» г. Ахалцихе, а затем перемещение Артура Погосяна в Тбилиси, свидетельствуют о том, что власти Грузии в вопросе соблюдения гражданских прав и свобод национальных меньшинств и, в частности армянского населения Джавахка, не намеренны руководствоваться конституционными нормами и требованиями, проистекающими из взятых на себя обязательств по международными конвенциям о правах человека и национальных меньшинствах. Правящий тбилисский режим должен четко осознавать, что царящая в Джавахке и Грузии в целом антидемократическая и не приемлющая политического инакомыслия атмосфера, насаждаемая на государственном уровне антиармянская истерия и вопиющее отсутствие толлерантности по отношению к законным правам национальных меньшинств, могут привести к пагубным последствиям для международного иммиджа страны, благосостояния ее граждан, безопасности и сохранения региональной стабильности. Демократический Альянс «Единый Джавахк» вновь осуждает политику массового попрания прав армян Джавахка, запугиванию гражданского населения с помощью противоправных и провокационных силовых действий, практику ареста и судебного преследования «неподконтрольных» режиму политических деятелей по заведомо ложным и надуманным обвинениям. Результатом этой политики уже стало крайнее напряжение в обществе, поставленом перед гранью всеобщего возмущения, чреватого нежелательными для грузинского государства последствиями. Альянс со всей решимостью требует немедленно освободить из заключения, находящегося в одном из следственных изоляторов Тбилиси члена Альянса Артура Погосяна, прекратить возбужденные против него и других джавахкских политических деятелей сфабрикованные уголовные дела и принимающее все более вызывающие формы запугивание и террор по отношению к армянскому населению Джавахка с провокационным вовлечением силовых структур. Альянс обращает внимание общественности, что в случае противодействия всеобщей и справедливой решимости армян Джавахка, отказа от немедленного освобождения незаконно арестованных лиц, продолжения практики попрания их языковых и религиозных прав, вся ответственность за дестабилизацию обстановки в регионе полностью ляжет на центральные власти Грузии в лице их высшего политического руководства и силовых структур. Альянс вновь подтверждает собственную решимость бороться в защиту конституционных прав всего населения Джавахка и внести свой вклад в демократизацию Грузии, поддержание южнокавказской региональной стабильности и интеграционных процессов. Свободу Артуру Погосяну! Демократический Альянс «Единый Джавахк» Г. Ахалкалак 30. 04. 2007 www.javakhq.info

«ՄԻԱՍՆԱԿԱՆ ՋԱՎԱԽՔ» ԺՈՂՈՎՐԴԱՎԱՐԱԿԱՆ ԴԱՇԻՆՔԻ ՀԱՅՏԱՐԱՐՈՒԹՅՈՒՆԸ ՎՐԱՍՏԱՆԻ ԻՐԱՎԱՊԱՀ ՄԱՐՄԻՆՆԵՐԻ ՀԱԿԱՀԱՅԿԱԿԱՆ ՆՈՐ ՍԱԴՐԻՉ ԳՈՐԾՈՂՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ ՎԵՐԱԲԵՐՅԱԼ «Միասնական Ջավախք» ժողովրդավարական դաշինքը խստագույնս դատապարտում է Վրաստանի իրավապահ մարմինների կողմից ապրիլի 24-ին տեղի ունեցած Դաշինքի անդամներ Արթուր Պողոսյանի և Ախալքալաքի նախկին քաղաքապետ Նաիրի Իրիցյանի ապօրինի ձերբակալություններն` անհիմն և շինծու մեղադրանքներով: Վրաստանի իրավապահ մարմիններին ընտանի դարձած հակահասարակական վարքագծին հավատարիմ, ամենայն հավանականությամբ նախապես ծրագրված սադրանքն ի կատար ածելով, շրջանային դատախազի վարորդն Ախալքալաքի կենտրոնում վրայերթի է ենթարկել Հայոց ցեղասպանության զոհերի հիշատակի ոգեկոչման արարողությունից վերադարձող Կումուրդոյի համայնքից Ախալքալաքի շրջանային ժողովի /«սակրեբուլո»/ ընտրված պատգամավոր Դաշինքի անդամ Անդրանիկ Աբելյանին: Վերջինիս վրայերթի ենթարկելուց անմիջապես հետո ավտոմեքենայից ելած դատախազի վարորդը հարձակվել է պատահարից տուժած Անդրանիկ Աբելյանի վրա` նրան հասցնելով նոր մարմնական վնասվածքներ: Մերձակայքում գտնված Դաշինքի անդամներ Արթուր Պողոսյանը և Նաիրի Իրիցյանը միջամտել են` իրավիճակը խաղաղեցնելու և վրայերթից տուժած շրջանային ժողովի պատգամավորին ծեծից ազատելու նպատակով: Միջադեպին հետևած Արթուր Պողոսյանի և Նաիրի Իրիցյանի գիշերային ձերբակալությունները, մեղադրյալների շուտափույթ տեղափոխությունն էթնիկապես ՙապահով՚ համարվող Ախալցխան և քիչ անց Արթուր Պողոսյանի փոխադրումը Թբիլիսին վկայում են, որ Վրաստանի իշխանություններն ազգային փոքրամասնությունների և, մասնավորապես, ջավախահայության ազգային և քաղաքացիական իրավունքները հարգելու հարցում մտադիր չեն առաջնորդվելու սահմանադրորեն ամրագրված օրինականության և միջազգայնորեն ստանձնված պարտավորությունների պահանջներով: Ջավախքում և ներկայիս Վրաստանի ողջ տարածքում մոլեգնող հակաժողովրդավարական և քաղաքական ցանկացած այլակարծությանն անհաշտ, ազգային փոքրամասնությունների նկատմամբ համահասարակական անհանդուրժողականությունը սերմանող թբիլիսյան այժմյա վարչակարգը պետք է քաջ գիտակցի նման քաղաքականության կործանարար հետևանքները` երկրի միջազգային վարկի, նրա քաղաքացիների բարօրության, անվտան•ության և տարածաշրջանային կայունության համար: «Միասնական Ջավախք» ժողովրդավարական դաշինքը կրկին դատապարտում է ջավախահայության իրավունքների զանգվածային ոտնահարման, ուժային ապօրինի և սադրիչ գործողություններով բնակչությանն ահաբեկելու և վարչակարգի կողմից «չվերահսկվող» քաղաքական գործիչներին անհիմն և ակնբախորեն անհեթեթ մեղադրանքներով ձերբակալելու թբիլիսյան իշխանությունների քաղաքականությունը, որն արդեն իսկ կանգնեցրել է ջավախահայությանն անցանկալի հետևանքներով հղի համընդհանուր ըմբոստության շեմին: Դաշինքն ամենայն վճռականությամբ պահանջում է անհապաղ ազատ արձակել Թբիլիսիի քննչական մեկուսարաններից մեկում ապօրինաբար պահվող Դաշինքի անդամ և նվիրյալ ջավախահայ Արթուր Պողոսյանին, կարճել նրա և մյուս ջավախահայ գործիչների նկատմամբ հարուցված անհեթեթ քրեական գործերը և դադարեցնել երկրամասի հայության խորացող ահաբեկումն` ուժային կառույցների սադրիչ ներգրավվածությամբ: Դաշինքը տեղյակ է պահում հանրությանը, որ ջավախահայության արդար և համընդհանուր վճռականությանը հակազդելու, ապօրինաբար ձերբակալված անձանց անհապաղ ազատ չարձակելու, լեզվական ու կրոնական անվիճարկելի իրավունքները ոտնահարել շարունակելու պարագայում, իրավիճակի ապակայունացման ողջ պատասխանատվությունը կընկնի երկրի կենտրոնական իշխանությունների և Ջավախքում ծվարած վերջիններիս կամակատար անձանց վրա: Դաշինքը վերահաստատում է սեփական վճռականությունը պայքարելու Ջավախքի ողջ բնակչության սահմանադրական իրավունքների պաշտպանության համար և իր նպաստը բերելու Վրաստանի ժողովրդավարացմանը և հարավկովկասյան տարածաշրջանում կայունությունը և ինտեգրացիոն գործընթացները խթանելուն: Ազատություն Արթուր Պողոսյանին: «Միասնական Ջավախք» ժողովրդավարական դաշինք ք. Ախալքալաք 30.04.2007 թ. Ջավախք-ինֆո 30.04.2007 թ. www.javakhq.info

Багин инфо 27.04.2007 | 13:58 Наири Ирицян был освобожден под залог По решению суда первой инстанции региона Самцхе-Джавахк, до окончания предварительного следствия под залог в 3000 GEL (около 1800 USD) был освобожден экс-мэр Ахалкалака Наири Ирицян. Об этом сообщает агентство Джавахк-инфо. Напомним, что из-за конфликта с водителем окружного прокурора Ахалкалака, 24 преля был арестован член президиума Демократического альянса «Единый Джавахк», депутат районного сакребуло Ахалкалака Наири Ирицян и активист Демократического альянса «Единый Джавахк» Артур Погосян. Отметим также, что 25 апреля суд первой инстанции Самцхе-Джавахка в отношении Артура Погосяна избрал меру пресечения предварительный арест сроком на два месяца. После чего, Артура Погосяна сразу перевели из города Ахалцха в Тбилиси. А в это время, 26 апреля по инициативе депутатов районного собрания Ахалкалака, члена ДА «Единый Джавахк» Андраника Абеляна и сопредседателя незарегистрированной партии «Вирк» Давида Рстакяна, около 16:00 бюро районного собрания Ахалкалака, провело внеочередное заседание, в ходе которого был обсужден произошедший 24 апреля инцидент. Во время заседания было принято решение о проведении в ближайшие дни еще одного внеочередного заседания уже в расширенном составе – с участием главы районной полиции Самвела Петросяна и окружного прокурора Ованеса Мхитаряна. Было также принято решение, из депутатов собрания, во главе с председателем собрания Хачиком Айвазяном отправить делегацию в Тбилиси, для ознакомления на месте с подробностями дела обвиняемого Артура Погосяна. Напомним, что Артур Погосян уже был осужден в начале 2007 года как активный участник акции протеста, проведенной в связи с отключением электричества. Ему был назначен штраф в размере 2000 GEL (около 1200 USD) и условный срок в два года. Отметим, что Наири Ирицян занимал пост мэра города Ахалкалакa с 2003г. по 2006 г., а также является одним из основателей Демократического альянса «Единый Джавахк». В ходе выборов в органы местного самоуправления, Ирицян в городе Ахалкалак получив более 70% голосов избирателей, одержал победу над представителем грузинской правящей партии.

Багин инфо 26.04.2007 | 09:45 Арестованного Артура Погосяна перевели в Тбилиси 25 апреля около 20:00 суд первой инстанции региона Самцхе-Джавахк избрал в отношении задержанного в тот же день активиста движения Демократический альянс «Единый Джавахк» Артура Погосяна меру пресечения в виде предварительного заключения сроком на два месяца. Об этом сообщает агентство Джавахк-инфо. После этого, Артура Погосяна сразу же вывезли из города Ахалциха, и, по некоторым сведениям, он сейчас находится в Тбилиси. 26 апреля должен состояться судебный процесс по делу другого обвиняемого - депутата районного сакребуло города Ахалкалака, члена президиума Демократического альянса «Единый Джавахк», экс-мэра Ахалкалака Наири Ирицяна. Артура Погосяна и Наири Ирицяна обвиняют в участии в конфликте с водителем районного прокурора города Ахалкалака. Напомним, что Артур Погосян уже был осужден в начале 2007 года как активный участник акции протеста, проведенной в связи с отключением электричества. Ему был назначен штраф в размере 2000 GEL (около 1200 USD) и условный срок в два года. Отметим, что Наири Ирицян занимал пост мэра города Ахалкалакa 2003 - 2006 гг., а также является одним из основателей Демократического альянса «Единый Джавахк». В ходе выборов в органы местного самоуправления города Ахалкалак Ирицян, получив более 70% голосов избирателей, одержал победу над представителем грузинской правящей партии.

Багин инфо 25.04.2007 | 14:21 Грузины арестовали бывшего мэра Ахалкалака Наири Ирицян Вечером 23 апреля около 22:00, в городе Ахалкалак Самцхе-Джавахкского региона были арестованы член президиума Демократического альянса «Единый Джавахк», депутат сакребуло Ахалкалакского района Наири Ирицян и активист того же альянса Артур Погосян. Об этом сообщает агентство Джавахк-инфо. По прошествии нескольких часов арестованные были переведены в областной центр Самцхе-Джавахка - в Ахалцха. По предварительным данным, причиной ареста послужила стычка, произошедшая между вышеуказанными лицами и водителем окружного прокурора. Инцидент произошел в тот же день, около 19:00. На улице Свободы города Ахалкалака водитель прокурора совершил наезд на еще одного депутата районного сакребуло, члена Демократического альянса «Единый Джавахк» Андраника Абеляна. По сообщениям свидетелей, водитель и находящиеся в машине лица не только не помогли перевезти в больницу пострадавшего, но и устроили потасовку с прибежавшими на помощь Наири Ирицяном, Артуром Погосяном и другими. Артур Погосян Отметим, что депутаты районного собрания Ахалкалака возвращались из села Самсар, где участвовали на церемонии открытия Хачкара (крест-камень), установленного в память жертв Геноцида Армян. Напомним, что в начале 2007 года судебные органы Грузии уже успели осудить Артура Погосяна, как активного участника акции протеста, сроком на два года условно и штрафом в размере 2000 GEL (около 1200 USD). Второй арестованный - Наири Ирицян, с 2003 по 2006 гг. занимал пост мэра города Ахалкалака, является одним из основателей ДА «Единый Джавахк» и в 2006 г., в ходе выборов в органы местного самоуправления Грузии, в городе Ахалкалак получив более 70% голосов, одержал победу над представителем грузинской правящей партии.

Ахалкалак 09. 03. 2007 г. Сегодня завершилось слушание дела джавахкского национального деятеля Ваагна Чахаляна. Апелляционный суд, сохранивший в силе вердикт суда первой инстанции, без сомнения, руководствовался политическими соображениями, изначально предопределившими исход слушаний. Открыто игнорируя положения криминально-судебного кодекса Апелляционный суд не удовлетворил ходатайств защиты. Ваагну Чахаляну не разрешили пригласить в зал суда ни одного из свидетелей защиты. Суд отказался изучить таможенный журнал регистрации транспортных средств, в котором был зафиксирован факт прохождения обвиняемого через установленный законом пункт пересечения государственной границы. Суд вновь ограничился лишь заведомо ложными показаниями пограничников от СНБ РА. Ваагн Чахалян рассматривает вынесенный под прямым политическим давлением судебный вердикт безосновательным и намерен обжаловать его в кассационном суде. Ниже приводится речь, произнесенная в суде Ваагном Чахаляном в собственную защиту. Уважаемый Суд. Сегодня в этом зале обвиняемым по сути являюсь не я лично, а право джавахкского армянства на свободное волеизъявление. По этой причине я позволяю себе говорить от имени всех джавахкских армян. Абсурдно не только представленное мне обвинение в «незаконном пересечении государственной границы», но и то обстоятельство, что в роли судьи выступает Армянское государство. В то время как призванием каждого государства является в первую очередь защита права своих соотечественников на достойное и безопасное проживание вне зависимости от их местонахождения. Демократический альянс «Единый Джавахк», родившийся в ответ на безразличие Армении и беспомощность прежних джавахкских сил к интересам джавахкского армянства, не желающего более терпеть засилие грузинских властей, был обязан пойти на шаги, неотвратимость которых, к сожалению, многими в Армении еще не осознается. Если гражданин независимой Армении еще «может» позволить себе допустить фальсификацию на выборах, то джавахкский армянин, ощущающий полное забвение и равнодушие со стороны Родины, этого допустить не может. Я говорю об этом с глубокой болью и беспокойством. 24 апреля 2001 г. мы организовали в Джавахке беспрецедентное по количеству участников траурное шествие в память о жертвах геноцида армян 1915 г. Этим шествием было ознаменовано начало деятельности «Молодежного спортивно-культурного объединения Джавахка». Через два месяца мы организовали «Движение скаутов Джавахка», которое благодаря стараниям Гургена Ширинянца, стало центром национально-патриотического воспитания джавахкских юношей. В сентябре того же года нашими усилиями был создан спортивный комплекс «Сасунци Давид», которым было положено начало спортивной школы «Торк-Ангех», где ныне преподаются семь видов боевых искуств. Филиалы этой школы действуют в восьми стратегически важных населенных пунктах Джавахка. В январе 2002 г. нашими усилиями было создано юношеское радио Джавахка, ставшее наиболее популярным средством массовой информации в крае. В марте 2002 г. мы основали газету «Каджатун». В марте 2003 г. нашими усилиями было основано информационное агенство «Джавахк-инфо». В мае того же года, протестуя против царящей на пограничном армяно-грузинском таможенном пу7нкте атмосферы взяточничества и поборов, мы провели митинг джавахкского армянства, благодаря которому пожилым и необеспеченным джавахкцам было позволено пересекать границу по внутренним грузинским паспортам, без необходимости давать взятку. 9 апреля 2004 г. нами была предотвращена попытка захвата известного памятника средневековой армянской архитектуры Кумурдойского собора Св. Вознесения. Благодаря организованным действиям местного населения, ворвавшиеся в собор в присутствии ныне скончавшегося премьер министра Грузии Зураба Жвания и Патриарха всея Грузии Илии Второго, представители грузинского монашествующего духовенства и паломники были вынуждены удалиться, а на следующий день в соборе вновь было совершено торжественное армянское богослужение. 12 февраля 2005 г. вооруженный спецотряд грузинской полиции предпринял попытку захвата нашего главного офиса с целью прекратить функционирование молодежного радио и уже выходившего в эфир телеканала «Волна Свободы». Благодаря организованной самозащите нападение было отбито, а спецотряд обезврежен. 13 марта того же года по инициативе основанного нами Демократического альянса «Единый Джавахк» в Ахалкалаке прошел 10-тысячный митинг протеста против установления на месте покидающей край российской военной базы грузинского военного присутствия, попрания гражданских прав и свобод армянского населения Джавахка и проводимой грузинскими властями антиармянской социально-экономической политики, направленной на деарменизацию края. 31 марта того же года в Ахалкалаке вновь прошел 10-тысячный митинг с требованием признания геноцида армян и в защиту попираемых прав армянского населения края. Серьезно обеспокоенные ситуацией власти уже за день до митинга были вынуждены открыть в Ахалкалаке отделение паспортного управления. В июле того же 2005 г. альянс с помощью местных жителей пресек попытку прибывшей группы грузинского духовенства и молодежи присвоить средневековый пещерный монастырский комплекс Самсар, обеспечив сохранность средневековых армянских хачкаров от неминуемого уничтожения. В тот же месяц по случаю прибытия в Джавахк премьер-министров Грузии и Армении Зураба Ногаидели и Андраника Маргаряна, Альянсом был организован протестный пикет. Внимание гостей было привлечено к факту недопустимости с военно-стратегической точки зрения строительства железнодорожной магистрали Карс-Ахалкалак и к существующим в регионе политическим и социально-экономическим проблемам. Был поднят вопрос о создании в Джавахке армянского университета. В октябре 2005 г. в сопровождении отряда грузинской полиции специального назначения прибывшие в Ахалкалак сотрудники налоговой полиции Грузии начали терроризировать занятых в сфере торговли местных армянских предпринимателей, своевольно закрывая магазины и вымогая непомерные взятки. Демократический альянс «Единый Джавахк» был вынужден предпринять необходимые меры по прекращению поборов и выдворению из города вооруженного отряда полиции. 12 декабря того же года в ответ на распоряжение Тбилиси об освобождении от работы в таможенных органах всех лиц армянской национальности, у таможенно-пропускного пункта «Ниноцминда» прошел мощный митинг протеста армян Джавахка. Недовольные беззакониями, царящими на грузинском и армянском таможенных контрольно-пропускных пунктах, пребывая во власти справедливого гнева, участники митинга причинили им определенный ущерб. В апреле 2006 г. армяне Джавахка, возмущенные убийством на национальной почве в Цалке Геворка Геворкяна, и усилением репрессивных силовых мер по отношению к армянскому населению, провели многотысячный митинг. По окончании митинга поток граждан устремился к зданию районного суда, где за несколько дней до этого по решению официального Тбилиси под предлогом незнания грузинского языка были освобождены от должности все судьи армянской национальности. Единственный оставшийся при должности судья грузинской национальности, получивший монопольное право судить дважахкских армян, опасаясь справедливого гнева армянского населения, самовольно покинул здание. В тот же день были призваны к порядку и перемещенные в город со всех регионов Грузии студенты ахалкалакского филиала Тбилисского государственного университета имени Иване Джавахишвили, ставшие невольными заложниками грузинской политики деарменизации Джавахка и создания климата искусственной нестабильности. В июле того же года молодежь Джавахка, осознающая опасность расширения грузинского военного присутствия в Джавахке, была вынуждена пресечь провокационную деятельность офиса военной полиции Грузии, обеспечив его удаление из Джавахка. Когда осенью прошлого года в Грузии прошли выборы в органы местного самоуправления, армяне Джавахка, видя приверженность традициям антиармянской политики нового режима Саакашвили, отказались вручить свое будущее тем местным политическим силам, которые за все предшествующие годы никоим образом не пожелали противостоять антиармянской политике, и объединились под знаменами нашего движения. Альянс, набрав около 70 прцентов голосов, приобрел серьезную возможность решать разносторонние проблемы армян Джавахка. Однако, местные армянские организации, не смирившись с собственным поражением, с помощью грузинских властей приписали большинство голосов себе, оставив «Единому Джавахку» только 30 процентов. Это был не тот случай, когда можно было сказать «спасибо хотя бы за это». Джавахкцы хорошо понимали, что это серьезное предупреждение об опасности и что их ситуация имеет тенденцию к ухудшению.Что оставалось делать, как не выйти на улицу, тем более, что это является нашим конституционным правом, и искать пути выхода из создавшейся ситуации. Не желая углубляться в изложение дальнейшего развития джавахкских традиций, переместимся в Армению и попробуем объяснить необъяснимое. Мне, армянину, жителю Джавахка, многократно «разрешался» въезд на родину и я, ничего не подозревая, в очередной раз с семьей и активистом нашего движения Гургеном Ширинянцем, ехал в Ереван. Ехали, предварительно пройдя все обязательные процедуры. На подъезде к Еревану на нас было совершено покушение. Жизнь Гургена Ширинянца спасли операцией, а меня, также тяжело пострадавшего, арестовали и прямо из больницы бросили в следственный изолятор СНБ, где предъявили нелепое обвинение «в незаконном пересечении государственной границы». Между тем было бы безусловно необходимым привлечь к ответственности и тех лиц, профессиональная безалаберность которых сделала возможным мое «вторжение» в столицу. Знаменательно и то, что не были предприняты никакие попытки обнаружить и привлечь к ответственности преступников, совершивших покушение на меня и моих близких. К физическим преследованиям добавились и моральные, когда в армянской прессе с подачи властей обеих стран несколько дней подряд публиковались очерняющие меня и демократический альянс «Единый Джавахк» лжеизмысления, я был даже назван «агентом грузинских властей». Неужели случайность, что именно сейчас меня ввергли в нескончаемые судебные разборки. Неужели случайность, что параллельно уголовные дела на меня заведены также и в Грузии. И все это потому, что моя деятельность никоим образом не вяжется со сценарием тихой и безболезненной реализации проекта строительства железнодорожной ветки Карс-Ахалкалак. Сейчас именно то время, когда мне хотелось бы выразить свою глубокую признательность тем немногочисленным политическим деятелям Армении и, в первую очередь, Амаяку Ованисяну, который грамотно и энергично защищает наше дело, равно как и интересы всех джавахкцев. Амаяку Ованисяну и его единомышленникам должны быть благодарны и здесь в Армении, за возможность хотя бы частично выйти оправданными перед лицом истории из сложившейся ситуации. Неужели случайность, что единственным депутатом, открыто осудившем проект строительства железнодорожной ветки Карс-Ахалкалак и потребовавшим отчет за бездействие у правительства, был все тот же Амаяк Ованисян, а за стенами парламента - общественный Совет Джавахка. Какими такими важными делами были заняты «имеющие джавахкские корни» и считающие Джавахк «диаспорой» армянские политические силы, не предпринявшие ничего для предотвращения смертельно опасного для Армении и всего армянства проекта строительства железной дороги. Мы из звена, соединяющего Армению с внешним миром, превращаемся в удушающую нашу родину петлю, а эти силы еще смеют выступать от имени джавахкских армян?! За пределами современной Армении, на всех ее исторических территориях только в Джавахке армяне еще составляют подавляющиее большинство. Из года в год Армения рассматривает угрозы собственной изоляции как неосуществимые, а затем вновь и вновь встает перед свершившимся фактом. Пришло время признать собственную неспособность адекватно воспринимать складывающиеся реалии и прислушаться к звучащим из Джавахка предупреждениям. Как стал реальностью проект нефтепровода «Баку-Джейхан», так в один из дней может стать реальностью и проект «Джавахка без армян, населенного турками-месхетинцами», в основе которого и лежит проект железной дороги «Карс-Ахалкалак». Демократический альянс «Единый Джавахк» считает своим моральным долгом обратить внимание дружественного грузинского народа на то, что этот проект по большому счету направлен и против них. Используя его против армян, веками поддерживавших Грузию, в конечном счете сам грузинский народ станет следующей мишенью. Сегодня невозможно представить интерес армянства в разрозненной перспективе. Существует один всеобщий интерес, а аресты национальных деятелей и нелепые по своей абсурдности обвинения только ослабляют нашу жизнеспособность, ставя под вопрос сам смысл нашего существования. Я верю, что ресурс нашего самоуничтожения уже исчерпан, и, как доказательство своей веры, рассчитываю на освобождение Жирайра Сефиляна и снятие с меня бессмысленных и нелепых обвинений. Молодой армянин всю свою силу и рвение должен вкладывать не в составление бессмысленных оправдательных речей, а в решение скопившихся над нашими головами бесчисленных проблем и задач. Каждый по мере своих сил и возможностей. Джавахк-инфо 09.03.2007

Վահագն Չախալյանի դատական վերջին ճառի շարունակությունը: Ճիշտ ժամանակն է, որ ես իմ խորին երախտագիտությունը հայտնեմ հայաստանյան փոքրաթիվ գործիչներին և առաջին հերթին Հմայակ Հովհաննիսյանին` իր գրագետ և գործուն քայլերով ոչ միայն ինձ, այլև ողջ ջավախահայությանը նաև բարոյապես սատարելու համար: Պարոն Հովհաննիսյանին և իր համախոհներին շնորհակալ պետք է լինի նաև հայկական կողմը` պատմության առջև պարզերես լինելու տեղ թողնելու համար: Արդյո՞ք պատահական էր, որ Հայոց խորհրդարանում «Կարս-Ախալքալաք» նախագիծը դատափետող և Կառավարությունից պատասխան պահանջող միակ պատգամավորը նույն Հմայակ Հովհաննիսյան էր, իսկ խորհրդարանից դուրս հայտարարություններով հանդես եկած միակ ուժը` «Ջավախք» խորհուրդը: Ինչ այլ կարևոր գործերով էին զբաղված Հայաստանի և համայն հայության համար մահաբեր այդ նախագծի կյանքի կոչումը անտեսած «ջավախքյան ծագում ունեցող» և Ջավախքը «սփյուռք» համարող հայաստանյան մյուս կազմակերպությունները: Մենք Հայաստան-Աշխարհ կապող օղակից վերածվեցինք կտրող օղակի ու սրան նպաստող ուժերը դեռ խոսում են ջավախահայության անունի՞ց: Ջավախքն այսօր պատմական հայրենիքի միակ երկրամասն է, որը դեռևս բնակեցված է հայերով: Տարեց տարի Հայաստանը տարածաշրջանից և այսպիսով` աշխարհից դուրս մնալու ցանկացած մարտահրավեր համարելով անիրականանալի և ապա, հերթական անգամ կանգնելով իրագործված փաստի առջև: ժամանակն է խոստովանել իրականությունը համարժեք ըմբռնելու անկարողությունը և ականջալուր լինել Ջավախքից հնչող ահազանգներին: Ինչպես իրականություն դարձավ «Բաքու-Ջեյհան» ծրագիրը, այնպես էլ մի օր իրականություն կդառնա «հայաթափված և թուրք-մեսխեթցիներով Ջավախք» ծրագիրը, որի հիմքը «Կարս-Ախալքալաք» երկաթգծի կառուցման նախագիծն է: «Միասնական Ջավախք» դաշինքը իր բարոյական պարտքն է համարում նաև զգուշացնել բարեկամ վրաց ժողովրդին, որ այս ծրագիրը մեծ հաշվով ուղղված է նաև իր դեմ, և որ այս պարագայում, այն օգտագործելով դարերով իրեն սատարած հայ ժողովրդի դեմ, հաջորդ թիրախը դառնալու է նույն ինքը: Այսօր անհնար է երևակայել հայության շահը առանձին հատվածներով: Կա մեկ միասնական շահ և ազգային գործիչների ձերբակալությունները, շինծու մեղադրականները թուլացնում են մեր դիմադրողականությունը` հարցականի տակ դնելով նույնիսկ մեր գոյության իմաստը: Ես կցանկանայի հավատալ, որ մեր ինքնաոչնչացման պաշարներն այլևս սպառված են և որպես իմ հավատի առաջին ապացույց ակնկալում եմ Ժիրայր Սեֆիլյանի ազատ արձակումը և այնուհետև իմ վրայից շինծու և անհեթեթ մեղադրականի հանումը: Երիտասարդ հայը պետք ունի իր ուժն ու եռանդը ոչ թե անիմաստ ինքնապաշտպանական ճառերի վրա մատնելու, այլ ուղղելու հայության գլխին կուտակված վիթխարի խնդիրների լուծմանը: Ամեն մեկն` իր չափով ու կարողությամբ: Ջավախք-ինֆո 09.03.2007 թ. Վահագն Չախալյանը կրկին արտաքսված է Ինչպես Ջավախք-ինֆոյի թղթակցին հայտնեց Վահագն Չախալյանը, քաղաքական ճնշման ներքո կայացված այս դատավճիռը համարում է անհիմն և նպատակ ունի այն բողոքարկել վճռաբեկ ատյանում: Վահագն Չախալյանին դատավարության ավարտից հետո կրկին արտաքսեցին ՀՀ տարածքից: Ջավախք-ինֆո 09.03.2007 թ.

Ախալքալաք. 09. Մարտի Այսօր ՀՀ Վերաքննիչ դատարանում տեղի ունեցավ Ջավախքի ազգային գործիչ Վահագն Չախալյանի դատավարությունը: Առաջին ատյանի դատարանի վճիռը ուժի մեջ պահած վերաքննիչ ատյանն ակնհայտորեն առաջնորդվել է քաղաքական բնույթի դրդապատճառներով, որոնք ի սկզբանե կանխորոշել են դատավարության ելքը: Վերաքննիչ դատարանը, քրեական դատավարոթւյան օրենսգրքի դրույթների հրապարակային անտեսմամբ չի բավարարել պաշտպանության կողմի միջնորդությունները: Վահագն Չախալյանին չի թույլատրվել դատարան հրավիրել պաշտպանական կողմի ոչ մեկ վկայի: Դատարանը հրաժարվել է իրականացնել Բավրա սահմանային մաքսակետի տրանսպորտային միջոցների գրանցմատյանի զննումը: Դատարանը կրկին բավարարվել է միայն ԱԱԾ սահմանապահների տված ակնհայտորեն կեղծ վկայություններով: Վահագն Չախալյանը քաղաքական ճնշման ներքո կայացված այս դատավճիռը համարում է անհիմն և նպատակ ունի այն բողոքարկել վճռաբեկ ատյանում: Ստորև ներկայացնում ենք Վերաքննիչ դատարանում Վահագն Չախալյանի պաշտպանական ճառն ամբողջությամբ: Հարգելի դատարան: Այսօր այս դահլիճում մեղադրվողը, ըստ էության, ոչ թե իմ անձն է, այլ ջավախահայության ազատ կամահայտման իրավունքը: Այս պատճառով ինձ թույլ եմ տալիս հանդես գալու ջավախաբնակ ողջ հայության անունից: Անհեթեթ է ոչ միայն «ՀՀ պետական սահմանը ապօրինի հատելու» մեղադրանքը, որ ներկայացված է ինձ, այլև այն հանգամանքը, որ դատողի դերում հանդես է գալիս Հայոց պետությունը: Ցանկացած պետության կոչումը, կարծեմ, նախ և առաջ իր բոլոր հայրենակիցների, անկախ բնակության վայրից, բնականոն ապրելու իրավունքի պաշտպանությունն է: «Միասնական Ջավախք» ժողովրդավարական դաշինքը, որը ծնունդ է տարիներ շարունակ վրացական իշխանությունների ճիրաններից դուրս պրծնելու ճիգեր գործադրող ջավախահայության հանդեպ Հայաստանի անտարբերության և ջավախահայության շահը հետապնդող հնաբնակ ուժերի ամլության, պարտավոր էր գնալու այն բոլոր քայլերին, որոնց անխուսափելիությունը ցավալիորեն մնում է չգիտակցված: Եթե հայաստանաբնակ հայ մարդը դեռևս իրեն «կարող է» թույլ տալ ընտրակեղծարարության «մարսումը», ապա նույնը չես ասի ջավախաքաբնակի մասին, ով գտնվում է բացարձակ անտերության մատնվածի ճնշող զգացումի ներքո: Սա ես ասում եմ մեծ ցավով և տագնապով: 2001 թ. ապրիլի 24-ին մենք կազմակերպեցինք Ջավախքի համար մասնակիցների քանակով աննախադեպ Հայոց ցեղասպանության զոհերի հիշատակի վկայակոչմանը նվիրված սգո երթ: Այս երթով սկիզբն առավ «Ջավախքի երիտասարդական մարզմշակութային միության» գործունեությունը: Երկու ամիս անց մենք նախաձեռնեցինք «Ջավախքի սկաուտական շարժումը», որը Գուրգեն Շիրինյանցի եռանդուն ջանքերով դարձել է Ջավախքի բազմահազար պատանիների հայեցի դաստիարակության օջախ: Նույն թվականի սեպտեմբեր ամսին մեր ջանքերով ստեղծվել է «Սասունցի Դավիթ» մարզասրահը, որը հիմք հանդիսացավ «Տորք-Անգեղ» մարզադպրոցի ձևավորման համար` յոթ մարզաձևերի դասավանդմամբ: Այսօր այն իր մասնաճյուղերն ունի Ջավախքի ութը ռազմավարական նշանակություն ունեցող բնակավայրերում: 2002 թ. հունվարին մեր ջանքերով ստեղծվել է Ջավախքի երիտասարդական ռադիոն, որը երկրամասի ամենամեծ լսարան ունեցող շուրջօրյա զանգվածային լրատվամիջոցն է: 2002 թ. մարտին հիմնադրել ենք «Քաջատուն» թերթը: 2003 թ. մայիսին մեր նախաձեռնությամբ ստեղծվել է «Ջավախք-ինֆո» լրատվական գործակալությունը: 2003 թ. մայիսին ի նշան հայ-վրացական մաքսային կետում տիրող կեղեքումների և կաշառակերության մթնոլորտի կազմակերպվեց ջավախահայության բողոքի ցույց, որի շնորհիվ տարեց և անապահով ջավախքցիներին թույլատրվեց պետական սահմանը հատել Վրաստանի ներքին օգտագործման անձնագրերով` առանց կաշառք վճարելու: 2004 թ. ապրիլի 9-ին մեր կողմից կանխվել է 10-րդ դարի հայոց ճարտարապետական հռչակավոր կոթող Կումուրդոյի Սբ. Համբարձման տաճարի յուրացման փորձը: Բնակչության կազմակերպված գործողությունների շնորհիվ Վրաստանի այժմ հանգուցյալ վարչապետ Ժվանիայի և վրաց պատրիարք Իլիա երկրորդի ուղեկցությամբ տաճար խուժած վրացի վանականներն ու ուխտավորները հարկադրվեցին հեռանալ, իսկ հաջորդ օրը բռնի վրացականացումից փրկված տաճարում կրկին մատուցվեց սուրբ պատարագը: 2005 թ. փետրվարի 12-ին վրաց ոստիկանության զինված ջոկատը փորձել է գրավել Ջավախքի մարզամշակութային միության գրասենյակը` նպատակ ունենալով դադարեցնել երիտասարդական ռադիոյի և մեր նորաբաց «Ազատության ալիք» հեռուստաալիքի աշխատանքները: Կազմակերպված պաշտպանության շնորհիվ զինված գրոհը հետ է մղվել, իսկ ջոկատը` վնասազերծվել: 2005 թ. մարտի 13-ին մեր հիմնադրած «Միասնական Ջավախք» ժողովրդավարական դաշինքի նախաձեռնությամբ Ախալքալաքում տեղի ունեցավ ջավախահայության 10 հազարանոց բողոքի ցույց` դուրսբերվող ռուսական ռազմակայանի տեղում վրացական ռազմական ներկայության հաստատման, Ջավախքի հայ բնակչության քաղաքացիական և ազգային իրավունքների ոտնահարման և երկրամասի ծրագրված հայաթափմանը միտված վրացական իշխանությունների սոցիալ-տնտեսական քաղաքականության դեմ: Մարտի 31-ին Ախալքալաքում կրկին տեղի ունեցավ 10 հազարանոց բողոքի ցույց` Հայոց ցեղասպանության ճանաչման և ջավախահայերի ոտնահարվող իրավունքների պաշտպանության համար: Լրջորեն մտահոգված իշխանությունները, անսալով մեր պահաջին, արդեն իսկ ցույցի նախօրեին Ախալքալաքում բացել են անձնագրային վարչությունը: Նույն թվականի հուլիս ամսին դաշինքը բնակչության աջակցությամբ կանխել է միջնադարյան Սամսարի ժայռափոր վանական համալիրի յուրացումը Վրաստանից ժամանած հոգևորականների և ուսանողության կողմից` փրկելով հայկական խաչքարերն ու վիմագրերը ոչնչացման վտանգից: Նույն ամսին Վրաստանի և Հայաստանի վարչապետներ Զուրաբ Նողայիդելու և Անդրանիկ Մարգարյանի Ջավախք ժամանելու կապակցությամբ դաշինքը կազմակերպել է բողոքի ակցիա` հրավիրելով հյուրերի ուշադրությունը Կարս-Ախալքալաք երկաթգծի կառուցման ռազմաքաղաքական անթույլատրելիության և երկրամասում առկա քաղաքական և սոցիալ-տնտեսական խնդիրների հաղթահարման վերաբերյալ: Բարձրացվել է Ջավախքում հայկական համալսարան բացելու հարցը: 2005 թ. հոկտեմբերի 5-ին ոստիկանության հատուկ նշանակության ջոկատի ուղեկցությամբ Ախալքալաք ժամանած վրացի հարկահավաքները սկսել են ահաբեկել քաղաքում առևտրով զբաղվող հայազգի գործարարներին` կամայականորեն փակելով խանութները և պահանջելով խոշոր չափերի կաշառքներ: «Միասնական Ջավախք» ժողովրդավարական դաշինքը հարկադրվել է ձեռնարկել անհրաժեշտ միջոցներ` բնակչության կեղեքումը դադարեցնելու և քաղաքից զինված ուժայիններին հեռացնելու ուղղությամբ: Նույն թվականի դեկտեմբերի 12-ին, ի պատասխան մաքսային ծառայությունից հայազգի բոլոր աշխատակիցներին վտարելու Թբիլիսիի կարգադրության, Վրաստանի սահմանային «Նինոծմինդա» մաքսակետի մոտ տեղի ունեցավ ջավախահայության բողոքի հուժկու ցույց: Զույգ մաքսակետերում տիրող ապօրինություններից դժգոհ հարյուրավոր քաղաքացիներ, տրվելով արդար զայրույթի զգացմունքին, վերջիններիս պատճառել են որոշակի վնասներ: 2006 թ. Ծաղկայում ազգային խտրականության հողի վրա տեղի ունեցած Գևորգ Գևորգյանի սպանության և տեղի հայության նկատմամբ բռնությունների սաստկացման կապակցությամբ Ախալքալաքում տեղի ունեցավ բողոքի բազմահազար ցույց: Ցույցի ավարտին քաղաքացիների հոսքն ուղղվել է շրջանային դատարանի ուղղությամբ` բողոքարկելու մի քանի օր առաջ հայազգի դատավորներին վրացերենի չիմացության պատճառով աշխատանքից ազատելու պաշտոնական Թբիլիսիի լկտի որոշումը: Ջավախահայերին դատելու մենաշնորհ ստացած միակ վրացազգի դատավորը, երկնչելով բնակչության արդար ցասումից, լքել է շենքը: Կարգի է հրավիրվել նաև Վրաստանի բոլոր կողմերից Ախալքալաք բերված ՙԹբիլիսիի Իվանե Ջավախիշվիլու անվան պետական համալսարանի մասնաճյուղի՚ ուսանողությունը, որը վերածվել է Ջավախքի հայաթափմանը և տարածաշրջանի ապակայունացմանը միտված վրացական քաղաքականության յուրօրինակ պատանդի: 2006 թ. հուլիսին վրացական ռազմական ներկայության ընդլայնման վտանգին գիտակից Ջավախքի երիտասարդությունը կանխել է Ախալքալաքում Վրաստանի ռազմական ոստիկանության գրասենյակի սադրիչ գործունեությունը` ապահովելով վերջինիս հեռացումը երկրամասից: Երբ անցած տարվա աշնանը Վրաստանում տեղի ունեցան տեղական ինքնակառավարման մարմինների ընտրությունները, ջավախահայությունը, աչքի առաջ ունենալով վրացական հերթական իշխանությունների հայահալած քաղաքականությունը, ինքնաբերաբար մերժեց մինչ այժմ ո’չ գործնականում և ո’չ էլ բարոյապես այդ քաղաքականությանը չհակադրվող տեղի հայկական կազմակերպությունների գործելաոճը և, հիմնականում, միավորվեց վրացական իշխանություններին միակ ընդդիմադիր մեր ուժի դրոշի ներքո: Մեր դաշինքը, հավաքելով ընտրաքվեների շուրջ 70 տոկոսը, ձեռք բերեց ջավախահայության տարաբնույթ հոգսերը հոգալու լուրջ լծակ: Սակայն, տեղի հայկական կազմակերպությունները, չհաշտվելով պարտության փաստի հետ, վրացական իշխանությունների աջակցությամբ ընտաքվեների մեծ մասը վերագրեցին իրենց` «Միասնական Ջավախքին» բաժին հանելով 30 տոկոսը: Սա բոլորովին էլ այն դեպքը չէր, երբ կարելի էր ասել «շնորհակալություն, թեկուզ այդքանի համար»: Ջավախահայի համար սա լուրջ ահազանգ էր, որ իր վիճակն այսուհետ ոչ միայն բարելավման միտում չունի, այլև շեշտակիորեն գնում է դեպի անկում: Ի՞նչ էր մնում անել նրան, եթե ոչ դուրս գալ փողոց, ինչը նաև նրանց սահմանադրական իրավունքն է ու միով բանիվ որոշել ստեղծված իրադրությանը հակազդելու ձևերը: Չծանրանալով ջավախքյան իրադարձությունների հետագա ընթացքի նկարագրության վրա, տեղափոխվենք Հայաստան և փորձենք բնութագրել բանականության տեսանկյունից անմեկնելին: Ինձ` ջավախաբնակիս բազմիցս «ներվել» է հայրենիք անցուդարձը և, ոչինչ չկասկածելով, հերթական անգամ ընտանիքիս և մեր շարժման ակտիվիստներից Գուրգեն Շիրինյանցի հետ գալիս էինք Երևան: ալիս էինք, անցնելով սովորական և բոլորի համար պարտադիր արարողակարգերով: Հասնում ենք մայրաքաղաք և ենթարկվում դավադիր մահափորձի: Գուրգեն Շիրինյանցի կյանքը փրկվում է վիրահատությամբ, իսկ ես, նույնպես ծանր վնասվածքներով, հայտնվում եմ ԱԱԾ մեկուսարանում` «ՀՀ պետական սահմանն ապօրինաբար հատելու» մեղադրանքով: Ընդ որում, այսպիսի մեղադրանքի համար պատշաճ կդիտվեր գործի մեջ այլ մարդկանց ներգրավումը ևս, ասենք նրանց, ում մասնագիտական անփութության հետևանքով հնարավոր է դարձել իմ «ներխուժումը» մայրաքաղաք: ործ չի հարուցվում նաև նրանց նկատմամբ, ովքեր իմ, ընտանիքիս և ընկերոջս կյանքին սպառնացող գործողություններ են իրականացնում: Ֆիզիկական հետապնդումներին գումարվում են նաև բարոյական հետապնդումները, երբ հայաստանյան մամուլում երկու երկրների իշխանությունների ձեռնասուն ուժերի ներկայացուցիչների կողմից հայտնվում են «Միասնական Ջավախքի» անդամների և անձամբ իմ արժանապատվությունը խարանող հրապարակումներ, ընդհուպ մինչև «վրացական իշխանությունների գործակալ» որակմամբ, այն դեպքում, երբ այդպիսինների համբավ վաղուց իրենք են վաստակել: Արդյո՞ք պատահական էր ընտրված ինձ այս դատական քաշքշուկների մեջ տևականորեն ներքաշելու ժամանակահատվածը, իմ դեմ գործեր են հարուցված նաև Վրաստանում, և այն որևէ կերպ չի տեղավորվում «Կարս-Ախալքալաք-Բաքու» նախագծի անաղմուկ պարտակման սցենարի մեջ:

Дорога к пороховому погребу Автор: Пресс-папье Тематика: Версии и комментарии Издание: Страна: Грузия Последние события вокруг армянонаселенного региона на юге Грузии Самцхе-Джавахетия свидетельствуют о том, что ситуацию здесь можно охарактеризовать как по-прежнему неопределенную и непредсказуемую. Недавно в Тбилиси президенты Грузии, Азербайджана и Турции подписали соглашение о строительстве железной дороги, которая соединит эти три страны. Ее маршрут – Карс (Турция) – Ахалкалаки (центр армянонаселенного региона Грузии) – Тбилиси – Баку. С его помощью Азербайджан и Грузия надеются связаться с Европой в обход традиционного пути через Россию. По мнению некоторых азербайджанских и грузинских аналитиков, эта железнодорожная ветка призвана не только создать новую сверхприбыльную систему транспортных коммуникаций, но и способствовать подавлению новых очагов «агрессивного сепаратизма». В данном контексте очевидно, что речь идет о джавахкских армянах, в последние годы перманентно призывающих Тбилиси предоставить региону статус автономии и ввести там самоуправление. Как отмечается в заявлении организации «Совет Джавахка», новая дорога – «радикально антиармянский проект», а «вовлечение Джавахети в этот проект, изолирующий Армению – удар по национальному достоинству армян». «Более того, - говорится в заявлении, - реализация проекта нарушит пропорциональность регионального развития и безопасность региона и приведет к деарменизации Джавахка». В то же время организация обвиняет армянские власти в инертности в этом вопросе. Весьма жестко отзываются о проекте строительства железной дороги Карс-Ахалкалаки-Тбилиси-Баку и в Ереване. Армянский премьер Андраник Маргарян заявил о своей крайней обеспокоенности фактом его реализации. Со своей стороны, вице-спикер парламента Ваан Ованесян считает, что этот проект экономически необоснован и направлен на усиление блокады Армении. Депутат Национального собрания Амаяк Оганесян еще более конкретен: «Принимая участие в строительстве железной дороги в обход Армении, Грузия также принимает участие в блокаде нашей страны, что не позволяет говорить о каких-либо тесных отношениях между нашими странами». Тем самым, как полагают в Ереване, появляется реальная угроза ухудшения двусторонних связей, особенно, в вопросах, касающихся региона Самцхе-Джавахети. Впрочем, существуют и другие факторы, отрицательно влияющие на ситуацию в этом регионе. До последнего времени гарантией безопасности джавакских армян и единственной их возможностью хоть как-то прокормить себя являлась дислоцированная в городе Ахалкалаки российская военная база. Население региона обслуживало этот объект, большая часть контингента которой составляют местные жители. Сама же база вообще является центром местной инфраструктура. Однако её вывод, как свидетельствуют последние события, крайне обострил ситуацию в регионе. Среди большей части населения появилось беспокойство по поводу своего будущего, во-первых, связанное с непосредственной географической близостью с Турцией (историческая память армян, связанная с геноцидом этого народа в Османской империи в начале прошлого века – ПП), и, во-вторых, что также немаловажно, это явное недоверие армян к тбилисским властям. Они, мягко говоря, не очень верят обещаниям президента Михаила Саакашвили, заявившего, что для восстановления экономики региона, в него в течение ближайших лет будут осуществлены многомиллионные долларовые вливаниями с Запада. Более того, здесь серьёзно опасаются, что быстрыми темпами будет осуществляться политика выдавливания армян из Джавахетии. В крайне сложной для себя ситуации, когда не решены проблемы Абхазии и Южной Осетии, официальный Тбилиси предпринял конкретные шаги по умиротворению ситуации в армянонаселённой области. В частности, в течение почти всего прошлого года между официальными властями Грузии и Армении проходили интенсивные консультации на самом высоком уровне, во время которых стороны пришли к общему выводу о том, что дестабилизация в приграничном между этими странами регионе однозначно приведёт к, мягко говоря, нежелательным последствиям для обоих государств. Имеющая на своей территории два так и неурегулированных конфликта, Грузия может получить третий, с непредсказуемыми последствиями, вплоть до окончательной потери государственности. Но в Ереване ясно осознают: дестабилизация ситуации в Джавахети станет серьёзной проблемой для самой Армении. Ещё весной прошлого года в своём докладе министр обороны Серж Саркисян следующим образом прокомментировал подобное развитие событий: «…национальные настроения могут породить антиармянские тенденции, что может стать причиной эмиграции армянского населения из Джавахети». К этому можно приплюсовать закрытие транспортных и энергетических коммуникаций, что для Армении может иметь самые непредсказуемые последствия. Ведь именно через Грузию осуществляется единственная сухопутная связь Еревана с Россией и Европой. В конце концов обострение армяно-грузинских отношений может стать своего рода детонатором геополитического взрыва на всём Южном Кавказе. Чёткое осознание подобных безрадостных перспектив стало основной причиной решения официального Еревана вести политику невмешательства во внутрирегиональные политические разборки между различными политическими течениями армян Грузии. Когда в начале октября были проведены выборы в органы местного самоуправления в Джавахетии, 70% избирателей проголосовали за пропрезидентскую партию «Единое национальное движение» и только 30% – за альянс «Единый Джавахк», который участвовал на выборах по спискам оппозиционной партии «Промышленность спасёт Грузию». Как уверяют информированные источники, победа провластных сил стала возможной во многом благодаря нейтральной позиции Армении. Правда, саму эту победу лидеры «Единого Джавахка» ставят под сомнение, заявляя, что результаты голосования были подтасованы местными избирательными комиссиями по распоряжению из Тбилиси. В качестве подтверждения своей правоты они предлагают сравнить численность местных жителей, которое выводят на митинги и другие массовые акции альянс и его оппоненты. Не секрет, что одной из целей строительства железной дороги через пророссийский по настроениям регион Грузии является выдавливание отсюда России. Между тем, Москва остается здесь важным геополитическим игроком. Как показывают последние события, она, предпринимая жёсткие шаги в отношении Грузии, в очередной раз показывает, что по-прежнему имеет серьёзные рычаги влияния на своего непокорного соседа. В отличие от других районов Грузии, жители Джавахетии, в подавляющем большинстве, до сих пор относятся с симпатией к Москве и считают Россию единственным гарантом своего безопасного существования. Как уверяют многие эксперты, именно российское влияние в регионе играет определяющую роль в организации и проведении митингов, пикетов, собраний, во время которых выдвигаются политические и экономические требования в адрес центральных властей Грузии. Основной из них – предоставление Джавахетии статуса автономии или же самоуправления. В последние недели появилось сообщение о том, что оперативная группа, которая будет создана на базе реформируемого штаба Группы российских войск в Закавказье, будет размещена именно на военной базе в Ахалкалаки. Таким образом, можно однозначно утверждать, что Москва по-прежнему считает этот армянонаселённый регион зоной своего геополитического влияния со всеми вытекающими из этого последствиями. Можно не сомневаться, что мнения и интересы РФ и джавахкских армян относительно строительства и функционирования новой «дороги в Европу» совпадают. А вот к чему может привести желание одних заинтересованных кругов во что бы то ни стало запустить проект Баку-Тбилиси-Ахалкалаки-Карс, а других – его торпедировать, догадаться несложно.

Свердловское ГУВД назвало имя владельца взорванного автомобиля Прокуратура Чкаловского района Екатеринбурга возбудила уголовное дело по пункту "е" части 2 статьи 105 УК РФ "Убийство" и части 3 статьи 30 УК РФ "Покушение на убийство" по факту взрыва 6 марта автомобиля Lexus LX-470. По словам начальника пресс-службы ГУВД Свердловской области Валерия Горелых, хозяином автомобиля является владелец нескольких торговых павильонов, частный предприниматель по фамилии Саарян. В ходе расследования обстоятельств происшествия уже установлено, что мощность взрыва была эквивалентна 100 граммам тротила, сообщило "URA.Ru". Бомба была установлена под водительским креслом и взорвалась, когда автомобиль проехал несколько метров. Постоянный адрес новости: www.regnum.ru/news/792277.html 14:48 06.03.2007

СРОЧНО !!! Вчера ночью в городе Екатеринбург было совершено покушение на члена правления Демократического альянса "Единый Джавахк" уроженца села Кумурдо Хачатура Сааряна. В результате взрыва подложенного под его автмобиль взрывного устройства Хачатур был тяжело ранен и немедленно доставлен в реанимацию, где по сей час находится в бессознательном состоянии. По полученным сведениям ему была ампутирована нога. Большинство джавахкцев связывают инцидент с политической деятельностью Хачатура в Джавахке. Хачатур Саарян является активным участником борьбы за гражданские и национальные права армян Джавахка. Он пользуется всеобщим уважением в крае, в том числе и благодаря крупным инвестициям в экономику края. Покушение на Хачатура Сааряна, покушение и арест Ваагна Чахаляна без сомнения являются звеньями одной цепи. Силы, заинтересованные в скором и безпрепятственном строительстве железнодорожной ветки Карс-Ахалкалак пытаются физически ликвидировать лидеров, способных организовать противодействие антиармянским проектам.

Перевод на армянский язык интервью Ваагна Чахаляна информационному агенству "Регнум". «Միասնական Ջավախք» ժողովրդավարական դաշինքի նախագահության անդամ Վահագն Չախալյանի հարցազրույցը «Ռեգնում» տեղեկատվական գործակալության համար: ՌԵԳՆՈՒՄ - Պարոն Չախալյան: Անցած տարվա դեկտեմբերի 4-ին Շիրակի մարզի առաջին ատյանի դատարանը Ձեզ մեղավոր է ճանաչել Ձեզ մեղսագրվող «ՀՀ պետական սահմանի օրենքով չնախատեսված վայրում ապօրինաբար հատելու» հարցում: Դատավճռի հրապարակումից հետո, որով Դուք դատապարտվել եք մեկուկես տարվա պայմանական ազատազրկման, ՀՀ Ոստիկանապետ Հայկ Հարությունյանի կարգադրությամբ զինված հատուկ նշանակության ջոկատի ուղեկցությամբ Դուք արտաքսվել եք հանրապետությունից: Ինչո՞վ եք պայմանավորում Ձեզ Հայաստանից վտարելու որոշումը: Ինչպե՞ս եք գնահատում Երևանում երեկ սկսված վերաքննիչ դատավարության հեռանկարները: Վ. ՉԱԽԱԼՅԱՆ - ՀՀ Ոստիկանապետի որոշումը վարչական կարգով ՀՀ-ից ինձ վտարելու վերաբերյալ ընդունվել է ՀՀ ԱԱԾ-ի միջնորդության հիման վրա, որի դրդապատճառներն ինձ համար ցայսօր անորոշ են: Ես դժվարանում եմ մեկնաբանել այդօրինակ մոտեցումը: Նախաքննության և առաջին ատյանի դատավարության ժամանակ ես, ապավինելով դատական մարմինների անկախության կանխավարկածին, անթույլատրելի էի համարում պաշտպանությունս իրավական դաշտից փոխադրել քաղաքական հարթություն: Ցավոք, առաջին ատյանի դատարանի արձակած դատավճիռը էապես խոցելի էր թե' ընթացակարգային և թե' իրավական տեսանկյունից: Այն ցույց է տվել, որ հայաստանյան այժմյա արդարադատությունը դեռևս հեռու է իրական անկախության և անկողմնակալության սահմանադրորեն ամրագրված մակարդակից: Նախորդ դատավարությունից հետո մեծ հավատ չէի տածում ինձ արդարացնելու վերաքննիչ դատարանի իրական կարողությունների նկատմամբ: Առաջին իսկ օրը դատարանը, քրեադատավարական օրենսգրքի տառի և ոգու դեմ գործելով, անտեսել և մերժել է պաշտպանական կողմի վկաներին դատարանի դահլիճ հրավիրելու միջնորդությունը: Դատարանը հրաժարվել է դատական քննության սահմաններում իրականացնել սահմանային մաքսակետի ավտոմեքենաների գրանցամատյանի զննությունը, որտեղ պետք է արտացոլված լիներ իմ մեքենայի Բավրայի մաքսակետն անցնելու վերաբերյալ գրանցումը: Մերժվել է նաև դատափորձարարական քննություն անցկացնելու միջնորդությունը, որը կհաստատեր հայ-վրացական պետական սահմանի ջավախքյան հատվածում «օրենքով չնախատեսված» որևէ վայրով իմ մեքենայով սահման հատելու մեղադրական վարկածի տեխնիկական անհնարինությունը: ՌԵԳՆՈՒՄ - Դուք կամենում եք ասել, որ վերաքննիչ դատարանը զրկել է Ձեզ պաշտպանության կողմի վկաներին հրավիրելու իրավունքից: Վ. ՉԱԽԱԼՅԱՆ - Այո: Վերաքննիչ դատարանը քրեադատավարական օրենսգրքի պահանջների ուշագրավ անտեսմամբ զրկել է ինձ վկաներին դահլիճ հրավիրելու հնարավորությունից, որոնք կարող էին ապացուցել իմ անմեղությունը: Այսպիսով, ողջ մեղադրական եզրակացությունը դարձյալ կառուցված է մեղադրող կողմի վկաների ցուցմունքների վրա: Չմոռանանք, որ նրանք բոլորն էլ ՀՀ ԱԱԾ աշխատակիցներն են: Ես կրկին պնդում եմ, որ անցյալ տարվա հոկտեմբերի 10-ին հայ-վրացական միջպետական սահմանը հատել եմ դրա համար օրենքով նախատեսված «Բավրա» սահմանապահ անցակետի միջով: Սահմանապահ ծառայության աշխատակիցներին իմ կողմից ներկայացվել են օրենքով սահմանված բոլոր փաստաթղթերը, իսկ իմ ավտոմեքենան գրանցվել է սահմանային մաքսատան գրանցամատյանում: Ավելի ուշ, Երևանի մատույցներում իմ և իմ ընտանիքի անդամների դեմ իրագործվել է մահափորձ, որի ընթացքում ծանր մարմնական վնասվածքներ են ստացել ես և ինձ ուղեկցող անձինք: Ցավոք, մահափորձի քննությունը, ըստ երևույթին, այժմ էլ դուրս է ՀՀ իրավապահ մարմինների հետաքրքրության շրջանակներից: Բացառապես պետական ծառայողների ցուցմունքներն ի սկզբանե կանխորոշված կերպով կողմնակալ էին, քանի որ արդարացի վկայություն տալու դեպքում նշված անձինք կենթարկվեին վարչական և քրեական պատասխանատվոթւյան` ծառայողական պարտականությունները ոչ պատշաճ կերպով կատարելու համար: Եթե ես անցել եմ պետական սահմանը Բավրայում, ապա ակնհայտ է, որ այն սահմանապահը, ով պատշաճ կերպով չի գրանցել իմ մուտքը հանրապետություն, հարկադրված կլինի բացատրություն տալ ծառայողական պարտականությունների մեջ թերանալու համար: Մտահոգիչ է, որ թե' առաջին ատյանի և թե' վերաքննիչ դատարանները բավարարվում են սոսկ այս կարգի վկաների ցուցմունքներով` անտեսելով պաշտպանոթյան կողմի վկաներին հրավիրելու իմ անվիճելի իրավունքը: Այստեղ, ինչ խոսք, մեկնաբանություններն ավելորդ են: ՌԵԳՆՈՒՄ - Դուք կարծում եք, որ վերաքննիչ դատավարության ելքը կանխորոշված է քաղաքական պատճառներով: Վ. ՉԱԽԱԼՅԱՆ - Թեպետև վերաքննիչ դատավարության առաջին օրվա նիստն ընթացավ չքողարկված կողմնակալության մթնոլորտում, ես կկամենայի ձեռնպահ մնալ վերջնական գնահատականներից: Դատական քննությունը դեռ չի ավարտվել, թեև պարզորոշ երևում է, որ քաղաքական ենթատեքստը կրկին թևածում է դատարանի դահլիճում և, ամենայն հավանականությամբ, մեծապես կխոչընդոտի վերաքննիչ դատավճռի կայացմանը բացառապես իրավական դաշտի սահմաններում: ՌԵԳՆՈՒՄ - Դուք վարչական կարգով վտարված էիք ՀՀ-ից: Ի՞նչ հիմունքներով է Ձեզ թույլատրվել վերադառնալ: Վ. ՉԱԽԱԼՅԱՆ - Վերաքննիչ դատարանը դիմել է ՀՀ Ոստիկանություն դատավարությանն իմ ֆիզիկական ներկայությունն ապահովելու միջնորդությամբ: Միջնորդությունը բավարարվել է, սակայն իմ առաջին փորձը դատական նիստից մի քանի օր առաջ Երևան ժամանելու փաստաբանիս հետ խորհրդակցելու և պաշտպանությանս նախապատրաստվելու համար ունեցել է կատակերգային ավարտ: Երևանյան վերադասի հետ խորհրդակցելուց հետո սահմանապահները թույլատրել են իմ մուտքը ՀՀ: Իմ անձնագրում արդեն դրվեց մուտքի կնիքը, երբ երևանյան նույն վերադասը հաշված րոպեների ընթացքում կտրուկ փոխել է իր դիրքորոշումն ու խնդրել է ինձ հեռանալ Ախալքալաք: Օրինակելի սկզբունքայնությամբ աչքի ընկած դատարանի հետևողական ջանքերի շնորհիվ ՀՀ մուտք գործելու իմ իրավունքն, ի վերջո, պատշաճ կերպով բավարարվեց: Այսուհանդերձ ՀՀ-ում գտնվելու ինձ սահմանված ժամանակը ոստիկանության կողմից սահմանափակվել է ընդամենը 24 ժամով, մինչդեռ ԱԱԾ-ն ավելի «առատաձեռն» է գտնվել` շնորհելով երկօրյա ժամկետ վերաքննիչ դատարանում իմ անմեղությունն ապացուցելու համար: Դատական նիստերի առաջին օրվա ավարտին, ի հեճուկս դատավորներից մեկի ակնհայտ մերժողական կեցվածքի, նախագահող դատավորը բավարարել է պաշտպանության կողմի ընդամենը մեկ միջնորդությունը` տրամադրել ինձ հնգօրյա ժամանակ վերջին խոսքին նախապատրաստվելու համար: Դատարանը նաև ստանձնել է պարտավորություն` մինչև դատավարությոան ավարտն ապահովելու ՀՀ-ում իմ գտնվելու օրինականությունը: ՌԵԳՆՈՒՄ - Վերլուծաբանները գտնում են, որ Ձեզ հետ պատահածն ուղղակիորեն աղերսվում է Ջավախքում Ձեր ծավալած քաղաքական գործունեությանը: Ինչպիսի՞ն է այսօր երկրամասում տիրող քաղաքական իրավիճակը: Վ. ՉԱԽԱԼՅԱՆ - Ջավախքում տիրող քաղաքական իրավիճակն անընդհատ արձանագրում է վատթարացման միտումներ: Այս հանգամանքը վաղուց պետք է մտահոգության առարկա հանդիսանար թե' Վրաստանի և թե' Հայաստանի իշխանությունների համար, որոնք հավասարապես շահագրգռված են տարածաշրջանային կայունության և խաղաղության պահպանմամբ: Սակայն Ջավախքի հիմնախնդրին գիտակից և պատասխանատու մոտեցում ցուցաբերելու փոխարեն մենք ականատես ենք լինում այնպիսի քայլերի, որոնք միմիայն նպաստում են պայթյունավտանգ գործընթացների զար•գացմանը: ՌԵԳՆՈՒՄ - Դուք կարո՞ղ եք բացել փակագծերը: Վ. ՉԱԽԱԼՅԱՆ - Ներկայումս Հայաստանն ամբողջությամբ կենտրոնացել է ներքին խնդիրների լուծման շուրջ: Իշխանական թևի կուսակցությունները զբաղված են բացառապես սեփական ներքաղաքական դիրքերի պահպանման և ամրապնդման հոգսերով: Ընդդիմությունը մեծամասամբ ներքաշված է ներքին հակամարտության մեջ` իրենց ունեցած խորհրդարանական սակավաթիվ տեղերը պահպանելու համար, թեև դրանց թիվը որևէ հնարավորություն չի ընձեռում ազդել երկրի վարած արտաքին և ներքին քաղաքականության վրա: Հայաստանյան հասարակությունը գտնվում է խորը ապատիայի մեջ և քաղաքական ուժերի նման ունակ չէ պարզորոշ տեսնելու և ըստ արժանվույն գնահատելու Հայոց պետականությանը սպառնացող ռազմաքաղաքական մարտահրավերների լրջությունը: Կասկածի տակ են առնվում վերջին երկու տասնամյակների ընթացքում մեծագույն զոհողության գնով հայության ձեռք բերված հաղթանակները, վիճարկվում և անտեսվում է Ջավախքի կենսական նշանակությունը` Հայաստանի ազգային անվտանգության համակարգում: Ցեղասպանությունը գնալով վերածվում է ներկայիս քաղականության մանրադրամի: Այսօր մենք բախվում ենք ազգային և տարածաշրջանային անվտանգության համակարգում Ջավախքի տեղի և դերակատարության առանցքային կարևորությունը իսպառ չգիտակցելու երևույթին: 20-րդ դարասկզբի նման մենք համառորեն չենք կամենում նկատել մեր գոյությունը վտանգող գործընթացները, խոստովանել Ջավախքի հայաթափման քաղաքական կործանարար հետևանքները: Ասածիս վառ ապացույցն է ՀՀ ԱՆ կրավորական և անտարբեր դիրքորոշումը` հակահայկական Կարս-Ախալքալաք ռազմաքաղաքական ծրագրի իրականացման նկատմամբ: Ըստ էության վարվում է հայ-վրացական բարիդրացիական հարաբերությունները քայքայող քաղաքականություն, որը հարատևելու դեպքում ջավախահայության կողմից կդիտարկվի որպես ցեղասպանական: Տեղին է մեջբերել պագամավոր Հմայակ Հովհաննիսյանի դիպուկ արտահայտությունը, թե իմ ձերբակալությունը և արտաքսումը Հայաստանից հետխորհրդային շրջանում հայ-վրացական «ռազմավարական» համագործակցության միակ օրինակն էր: Հայաստանում շատերին թվում է, որ, զոհաբերելով ջավախահայության շահերն ու անվտանգությունը, Հայաստանը ապահովում է սեփական հաղորդակցային ուղիների անխափան աշխատանքը: Մենք, ընդհակառակը, պնդում ենք, որ Ջավախքը տարածաշրջանային անվտանգության առանցքային հիմնատարրերից է: Ջավախքը վրացական քաղաքականության Հայոց պետականության կենսական շահերին անհամատեղելի միտումները չեզոքացնող գլխավոր գործոն է: Ջավախքի հարցում Վրաստանի հետ կառուցողական և սկզբունքային երկխոսության փոխարեն Հայաստանը որդեգրել է ջայլամի պես գլուխը ավազի մեջ թաքցնելու ռազմավարություն: Այսպիսի քաղաքականությունն անխուսափելիորեն կհանգեցնի իրավիճակի շարունակական ապակայունացմանը և խնդրահարույց հարցերի փոխադրմանը հակամարտային առավել սուր հարթություն: Ջավախահայության անվտանգության, քաղաքացիական և ազգային իրավունքների պաշտպանության խնդիրը պետք է դիտարկվի որպես ցեղասպանության ճանաչման և վերջինիս կրկնության վտանգը բացառելու քաղաքականության անբաժանելի բաղադրիչը: Այսօր, երբ թուրքական աշխարհից կախման մեջ գահավիժող Վրաստանն արագորեն կորցնում է ինքնիշխան քաղաքականություն վարելու հնարավորությունը, Թուրքիայի և Ադրբեջանի ռազմաքաղաքական հավակնությունները Ջավախքի նկատմաբ հարկ է դիտարկել` որպես Հայաստանի գոյության իրավունքը չհանդուրժող պանթուրանական ցեղասպանական քաղաքականության շարունակություն: ՌԵԳՆՈՒՄ - Ինչպիսի քաղաքականություն է վարում Վրաստանը Ջավախքի հարցում: Վ. ՉԱԽԱԼՅԱՆ - Թուրքիայի, Ադրբեջանի և Վրաստանի միջև Կարս-Ախալքալաք-Թբիլիսի-Բաքու երկաթգծի կառուցման վերաբերյալ եռակողմ համաձայնության ստորա•րումից հետո դժվար է խոսել զուտ վրացական քաղաքականության մասին Ջավախքի հարցում: Ռուս-վրացական հարաբերությունների հերթական վատթարացումը հանգեցրել է Թուրքիայից և Ադրբեջանից Վրաստանի կախվածության մակարդակի համակարգային և որակական մեծացմանը: Այս երկրները ոչ միայն օգտագործում են Վրաստանի տարածքը` որպես ռազմաքաղաքական կամուրջ, այլև ձգտում են ստեղծել վերջինիս հարավային հատվածով ձգվող թուրքաբնակ պանթուրանական միջանցք: Կարս-Ախալքալաք երկաթգիծն այդ ծրագրի կառուցվածքային առանցքն է, իսկ հայաբնակ Ջավախքը` հիշյալ ծրագրի իրագործմանը խոչընդոտող միակ իրական գործոնը: Հայաստանյան անվտանգության մարմինների իմ ձերբակալության հարցում ցուցաբերած «նախանձախնդիր» վարքագծի շնորհիվ Ջավախքում հնարավոր դարձան ամիսներ առաջ դեռևս աներևակայելի ուժային գործողությունները: Սույն տարվանից սկսած թբիլ&

Окончание: Հմ.Հ- Դուք Ձեր ասածին հակասում եք Շ.Թ- Ներողություն, մի րոպե, ինչ եղավ, որ հակասում եմ Հմ.Հ- Նշեմ Շ.Թ- Չէ մի նշեք, ես շարունակում եմ: Ի միջի այլոց ես իմ գնահատականները տվել եմ մեր պաշտոնաթերթում` հարցազրույցով: Այդ գնահատականները տվել է Վարդապետյանը «Հայոց Աշխարհում» եւ հետո լրագրողի մտքերը Դուք վերագրել եք Վարդապետյանին, հայտարարել, որ ահա նրանք են սրա հետեւում կանգնած: Հետո այս ամենը բոլորս իմանում, ծիծաղում ենք, պրն Հովհաննիսյան: Ի՞նչ ա նշանակում «Հզոր հայրենիքը», «Ջավախք» հայրենակցականը: Դա խայտառակություն է, հասկանու՞մ եք: Ջավախքցին ինչքան էլ վատ լինի, շուն ու գել լինի, մեր հայրենակցականը պարտավոր է նրան պաշտպանել, կամ նրա հանդեպ ինչ-որ քայլերի չգնալ գոնե: Հիմա Հայաստանի հատուկ ծառայությունները ձերբակալել են, ելնելով ինչ-ինչ նկատառումներից, այդ նկատառումնեը իսկապես կան: Ես էլ եմ պնդում, որ կան: Կոնկրետ կարող եմ ասել` նրանք ապակայունացնում են Ջավախքի իրավիճակը: Ես խնդրում եմ «Ակունք» թերթի հերթական համարի մի հատված կարդալ. «Արդյունաբերությունը կփրկի Վրաստանը» կուսակցության առաջնորդն արձագանքում է Ախալքալակի դեպքերին»: Դուք գիտեք, որ «Միասնական Ջավախք» կազմակերպությունը ընտրությունների է գնացել այդ ընդդիմադիր հորջորջվող կուսակցության ցուցակներով: Եթե նա գնում է այդ կուսակցությանն է պաշտպանում: Հմայակ Հովհաննիսյան - Իրավունք չունե՞ր: Շիրակ Թորոսյան - Ուներ, ինչի՞ չուներ, բայց եթե այդ ընդդիմադիր կուսակցությունը նրանց կոչերին արձագանքելու էր: Հմայակ Հովհաննիսյան - Սահակաշվիլուն ընդդիմադիր կուսակցության: Շիրակ Թորոսյան - Ներեցեք, ես սա էլ ասեմ, ջավախքահայությունը գլոբալ առումով Վրաստանի իշխանություններին ընդդիմադիր չէ: Ջավախքահայությունը իրավունք էլ չունի Վրաստանի գործող իշխանությանը դեմ գնալու: Հմայակ Հովհաննիսյան - Այսինքն, զրկված է իր քաղաքացիական իրավունքներից: Դա կոչվում է ժողովրդավարական նորմերից օգտվելու հնարավորության բացակայություն: Այսինքն, ջավախքահայությունն իրավազուրկ է: Շիրակ Թորոսյան - Ջավախքցին իր պրոբլեմներով գնում է իշխանություններին պահանջ ներկայացնելու: Հիմա ես կարդամ: Ուրեմն, «Արդյունաբերությունը կփրկի Վրաստանը» կուսակցության առաջնորդներից Գիորգի Ցագարելիշվիլին, հոկտեմբերի 12ին «Ռեզոնանսի» թերթին տված հարցազրույցում հերքել է իր կուսակցության կապը Ջավախքի անջատողական որեւէ կազմակերպության հետ: Այս հայտարարությունը Ցագարեշվիլին արել է կուսակցության հասցեին հնչած մեղադրանքներից հետո, որոնցից մեկի հեղինակը Սամցխե-Ջավախքում Վրաստանի նախագահի լիազոր ներկայացուցիչ Գիորգի Խաչիձեն է: Ջավախքի անջատողական կազմակերպություններ ասելով, այս արտահայտության հեղինակները նկատի են ունեցել «Միասնական Ջավախք» կազմակերպությունը, որը հոկտեմբերի 5ին ՏԻՄ ընտրություններում աջակցում էր «Արդյունաբերությունը կփրկի Վրաստանը» կուսակցությանը: Ցագարեշվիլին նշել է, որ «Միասնական Ջավախք» կազմակերպությունը հակապետական որեւէ գործունեություն չի իրականացնում, նրա բոլոր անդամները ստուգված են: Դուք, կարծեմ թե լավ եք հասկանում, սա ինչ է նշանակում: Եվ ես սա բազմիցս բարձրաձայնել եմ, ասել եմ` տղանե'ր, իրանց հետ անձնական զրույցներում, եւ Նաիրիի հետ Իրիցյան` քաղաքապետը Ախալքալակի, եւ Վահագնի հետ, եւ մյուսների հետ, որ մի' գնացեք Մեսխելու մոտ: Ինչ է, նա ձեր պապա՞ն է: Ինչի՞ եք գնում նրանից ճշտումներ անելու: Եթե ազգային շարժում ես, եթե դու Ջավախքի հոգսերով ես, ԿԳԲ-ի մինիստրի մոտ ի՞նչ գործ ունես: Եվ էդ օրը ինցիդենտ ա արվում Ջավախքում, իրանք միլպետ են ծեծում, որ երբեք էդպիսի բան չի եղել եւ մնում են անպատիժ դրա համար: Ջավախքում միլպետ ծեծվի ու անպատիժ մնա. աշխարհում չլսված բան: Եւ ինցիդենտի հաջորդ օրը, որ իրա գործը, ամեն ինչը Ջավախքում է, ընտանիքը հավաքում, գալիս ա Երեւան: Ինչու՞ ա գալիս, դա էլ չեմ հասկանում: Իսկ ովքեր են իրեն ծեծել, դա արդեն այլ խնդիր է: Ենթադրություն կա, մի բան էլ ձեզ ասեմ, պարզ ասեմ, որ միլպետի տղան` Գևորգը, որ այստեղ սովորում էր, լայն շրջապատ ուներ, երեւանյան շրջանակներում, ըստ էության, վրեժխնդրության բան ուներ, սա ենթադրություն է: Փիրուզա Մ. /վարիչ/ -բայց պետք չէ մամուլում այդպիսի բան ասել: Շիրակ Թորոսյանը - Իհարկե պետք չի, ես չեմ էլ ասում, որովհետեւ իմաստ չունի, սա ենթադրություն ա: Հմայակ Հովհաննիսյան -Մի հարց... Շիրակ Թորոսյան - Չէ, Դուք իմ հարցին չպատասխանեցիք, որ ես բազմիցս բարձրաձայնել եմ, թե ինչու չեք հետաքրքրվել մեր ծրագրերով: Հմայակ Հովհաննիսյան - Հետաքրքրվել ենք: Շիրակ Թորոսյան - Երբ որ մենք ասում ենք, որ թեպետ ջավախքահայությանն ասում են, որ իր շահերից է բխում «ԿարսԲաքու» երկաթուղին, տնտեսական աճ եւ այլ, եւ այլ: Ողջ ջավախքահայությունը ինչու՞ եք Դուք վերագրում մի կազմակերպության: Որ ջավախքցուն բռնես հարցնես, թե ուզու՞մ ես «Կարս-Ախալքալակը», ասում է` «չե'մ ուզում», քանի որ թեպետ իմ համար շատ լավ է դա, որովհետեւ իմ ջեբը կհարստանա, առեւտրով կզբաղվեմ Թուրքիայի հետ, բայց քանի որ Հայաստանին վատ է, ուրեմն մեզ վատ է: Ինչու Դուք ջավախքահայության հավաքական կարծիքը վերագրում եք ինչ-որ մի ջահելական կազմակերպության, չեք ասում, որ «Ջավախք» ժողովրդական շարժումը դրա դեմ մաքառում է, կլոր սեղաններ ու կոնֆերանսներ է կազմակերպում, այդ հարցն է քննարկում, «Վիրք» կազմակերպությունը` չգրանցված, իր կոնֆերանսներում բազմիցս քննարկել է այդ հարցը, եւ մերժել ա: Վրաստանից եկած քաղաքագետներին էնքան են ապացուցել, որ ձեռները վեր են տնկել, համաձայնվելով, որ «հա, դուք ճիշտ եք, իսկապես, որ, ինչու «Կարս-Ախալքալակը», եթե Գյումրին կա: Էդքան պայքար է մղվել, հանկարծ էս մի կետից կառչելով որոշում եք, որ պաշտպանեք: Պաշտպանեք էլի, ես էլ ձեր կողքին կկայնեմ կպաշտպանեմ, բայց չի կարելի քաղաքական էդ բանը բերել ասել, թե ինչու «Ջավախք» հայրենակցական, «Հզոր հայրենիքը», «Նիգ-Ապարան»: «Ջավախք» հայրենակցականը 98ից է գործում Հայաստանում: «Հզոր հայրենիքը» ծնվել է 1997-ին: Դա մեկը մեկի հետ ոչ մի կապ չունի: «Ջավախք» հայրենակցականը ընթացքում տսել է, որ «Հզոր հայրենիքը» ստեղծված քաղաքական կուսակցություններից բացառիկ միակն ա, որ իրապես շահագրգռված ա Ջավախքի խնդիրներով: Այո, ես նախագահն եմ էդ կազմակերպության: Ես ասել եմ, որ գնալու եմ «Հզոր հայրենիքի» հետեւից: Իմ կազմակերպությունը, բազմահազար ջավախքցիներ գնալու են, որովհետեւ «Հզոր հայրենիքն» է կայնում ասում: Հմայակ Հովհաննիսյան - Այսինքն, Դուք կողմ եք հայրենակցական միությունների գործունեությունը քաղաքականացնելուն: Շիրակ Թորոսյան - Չի կարելի ասել քաղաքականացնելու: Հմայակ Հովհաննիսյան – Կուսակցականացնելուն: Շիրակ Թորոսյան – Այո', այո', այո': Հմայակ Հովհաննիսյան - Լինի գորիսեցիների կուսակցություն, ապարանցիների կուսակցություն, վանեցիների կուսակցություն... Շիրակ Թորոսյան – Ո'չ, ո'չ, ո'չ: Հմայակ Հովհաննիսյան – Բայց չէ որ, եթե հայրենակցականը կցվում է կուսակցությանը... Շիրակ Թորոսյան - Չի կցվում, քաղաքական կուսակցությունը, նա առանձին միավոր է: Հմայա Հովհաննսիյան - Բայց Դուք կուսակցության փոխնախագահն եք: Շիրակ Թորոսյան – Ի'նչ կապ ունի, Ի'նչ միամիտ բաներ եք ասում: Ինչու՞ համար նոր եք բարձրաձայնում: Գիտեմ, Դուք դա ինչու համար եք անում, եթե կուզեք, դա էլ կասեմ: Հմայակ Հովհաննիսյան – Ասե'ք: Շիրակ Թորոսյան - Չեմ ասի: Հմայակ Հովհաննիսյան – Ասե'ք Շիրակ Թորոսյան - Չեմ ասի, առայժմ չեմ ասի, դրան անդրադարձել են նաեւ թերթերը: Խնդրեմ, «Առավոտ» թերթը… Հմայակ Հովհաննիսյան – Նախ և առաջ, պրն Թորոսյանի ուշադրությունը պետք է հրավիրեմ այն հանգամանքի վրա, որ ես անկուսակցական եմ` անկախ պատգամավոր, եւ, լինելով անկուսակցական չեմ կարող դասվել ոչ իշխանության, ոչ էլ ընդդիմության շարքին: Շիրակ Թորոսյան - Մի քանի ամիս առաջ Դուք էլ էիք կուսակցական: Հմայակ Հովհաննիսյան - Մի քանի ամիս առաջ չէր: Եղել եմ մի կուսակցության անդամ` ՀԺԿ: 2000 թ-ից անկուսակցական եմ: Այնպես որ, 6 տարին մի քանի ամիս չէ: Քննարկվող նյութի վերաբերյալ այսօր ես հանդես եմ գալիս որպես Հայաստանի քաղաքագետների միության նախագահ, որպես վերլուծաբան, որպես թե' ընդդիմադիր եւ թե' իշխող ուժ եւ, որովհետեւ, Ձեզ հարգանքով եմ վերաբերվում, Ձեր ոչ մի հարցը չեմ թողնի անպատասխան: Ուրեմն, Ձեր շարադրանքում կար մի հակասություն, դա նկատվեց միանգամից: Դուք ասացիք, որ եթե մենք դիտում ենք Հայաստանի իշխանությունների կեցվածքը որպես ազգային, մենք չպետք է զբաղվենք Վահագն Չախալյանի ձերբակալության հարցով` այս պատմությամբ, այլ այն վստահենք միայն ՀՀ իրավապահ մարմիններին: Շիրակ Թորոսյան - Դուք ասացիք չանձնավորենք, ինչու՞ եք անձնավորում: Հմայակ Հովհաննիսյան - Ուրեմն, ես Ձեր տեսակետը չեմ կիսում, որովհետեւ մարդու իրավունքների խախտումներ արձանագրվում են ցանկացած երկրում, եւ ցանկացած երկրում մարդու խախտված իրավունքների վերականգնման գործողությունը ոչ թե բացառապես ընդդիմադիր ուժի հետաքրքրությունների եւ գործունեության ոլորտից է, ինչպես Ձեր տրամաբանությունն է ենթադրում, այլ` յուրաքանչյուր բարոյական գործչի: Ըստ Ձեզ, սա մեզ համար հարմար առիթ է իշխանությունը ապազգային հռչակելու եւ նախաձեռնելու նրանից ազատվելու գործընթաց: Ես մերժում եմ նման մեղադրանքը, համենայնդեպս, իմ մասով: Շիրակ Թորոսյան - Ես նման բան չասացի, Դուք փոխում եք մտքերս: Ես ասել եմ, որ եկեք միասին մեղադրենք: Հմայակ Հովհաննիսյան - Անցնենք առաջ: Շիրակ Թորոսյան - Ներողություն, պրն Հովհաննիսյան, ես պառլամենտական աշխատանքի փորձ չունեմ, ու նաեւ փորձ չունեմ խոսակցությունը ցանկացած ուղիով տանելու: Հմայակ Հովհաննիսյան - Քաղաքական կուսակցության փոխնախագահ եք: Շիրակ թորոսյան - Ես Ձեզ խնդրում եմ, ինչ ասել եմ, այդ մասին ասեք: Ես ասել եմ, որ եթե այս իշխանությունները ապազգային են, Դուք, որպես պատգամավոր, որ շատ հաճախ ընդդիմադիր կեցվածք ունեք, եկեք միասին պայքարենք, այս իշխանություններին հեռացնենք: Հմայակ Հովհաննիսյան - Ես այնքանով ընդդիմադիր կեցվածք ունեմ, որքանով Օրենսդիր իշխանությունը պետք է հակակշռի Գործադիրին: Ես, որպես Օրենսդիր, պարտավոր եմ քննության առնել ործադիրի քայլերը: Շիրակ Թորոսյան - Ես հստակ, իմ ուղեղը աշխատում ա, ես շատ լավ հիշում եմ ինչ եմ ասել, գիտեմ նաեւ` Դուք ինչ եք ուզում ասել: Հմայակ Հովհաննիսյան – Նախ եւ առաջ ես ձեզ (մամուլին) կոչ եմ անում հրապարակել պրն Թորոսյանի այն փաստումը, որը նա արեց, որովհետեւ քննության համար դա կարեւոր է: Ըստ իր վարկածի, հնարավոր է, որ Ախալքալաքի ոստիկանապետի որդին ներքաշված լինի Վահագնի դեմ կատարված այդ բռնության պատմության մեջ: Շիրակ Թորոսյան - Խնդիր չունեմ, սա ուղղակի ենթադրություն է: Հմայակ Հովհաննիսյան - Մենք պարտավոր ենք օգնել մեր իրավապահ մարմիններին եւ ենթադրությունը շատ կարեւոր է: Շիրակ Թորոսյան - Պրն Հովհաննիսյան, Դուք վերլուծեք Ջավախքի հետընտրական վիճակը: Հմայակ Հովհաննիսյան - Ես իրավունք ունեմ ասելու այն, ինչն անհրաժեշտ եմ գտնում: Գրաքննություն չկա եւ ես պատասխանում եմ Ձեր հարցին: Վահագն Չախալյանի եւ Գուրգեն Շիրինյանցի նկատմամբ բռնությունն իրագործվել է հոկտեմբերի 10ի լույս 11ի գիշերը: Այդ ինչպե՞ս պատահեց, որ ամսի 11-ին «Հայոց Աշխարհում» տպագրվում է հարցազրույց պրն Վարդապետյանի հետ, որտեղ նա դատափետում է «Միասնական Ջավախք» կազմակերպությանը, Վահագն Չախալյանին: Ինչ է, նա այդպիսի կանխազգացու՞մ ուներ. բռնության հենց նույն օրը, փաստորեն, այդ պատմության գաղափարական աստառը հայտնվում է մամուլում: Շիրակ Թորոսյան - Ամսի 5ի ընտրությունը դեռ տեղի չունեցած «Ջավախք» հայրենակցական միության եւ «Հզոր հայրենիքի» տեսակետը եղել է այն, որ այդ կազմակերպությունները պետք է համատեղ գնան: «Միասնական Ջավախքը» չի գնացել եւ դեռեւս նախընտրական օրերին մեր քննադատության թիրախում է եղել: Ի՞նչ կապ ունի ամսի 10-ը, 11-ը, 12-ը: Սա ի՞նչ դեմագոգիա է: Հմայակ Հովհաննիսյան - Մի րոպե, հարց եմ տալիս Ձեզ: Շիրակ Թորոսյան - Չէ, սպասեք: Ես բազմիցս, հազար անգամ եմ խոսել էդ հարցի մասին» Ինչու՞ չեք ասում, որ ես ինքս, ամսի 5-ին, 6-ին, մամուլի ասուլիսում այդ մասին ասել եմ, ինչու՞ չեք ասում, որ Շանթի «Հեռանկարի» եթերում այդ մասին ասել եմ: Հմայակ Հովհաննիսյան - Ձեր մամուլի ասուլիսում, որը մանրամասնորեն հեռարձակվում էր բացարձակապես բոլոր հեռուստաալիքներով, լայնորեն լուսաբանվեց մամուլում, Դուք ասացիք, որ ընտրությունների արդյունքները 100 %-ով նորմալ են, որ ընթացել են եվրոպական &

Продолжение Նախ, ես մարդու իրավունքների պաշտպանության խնդիրներով զբաղվում եմ իմ գիտակցական քաղաքական կյանքի ակունքներից. մասնավորապես, 1992թ. նախաձեռնեցի հանիրավի, ակնհայտ կեղծ մեղադրականով դատապարտված Դմիտրի Ադբաշյանին բանտից ազատելու շարժում, ժամանակին պաշտպանել եմ նույն դաշնակցական գործիչներին, ովքեր հայտնվել են բանտերում: Մի խոսքով, շարունակաբար զբաղվել եմ այն մարդկանց պաշտպանության հարցերով, ովքեր ենթարկվել են քաղաքական հետապնդումների: ՈՒստի, Վահագն Չախալյանի պաշտպանությամբ զբաղվելն,իմ պարագայում, միանգամայն բնականոն վիճակ է: Սակայն, «Միասնական Ջավախք» շարժման ներկայացուցչի պաշտպանությանը հետամուտ եմ նաեւ ա'յն պատճառով. որ ծանոթանալով Շարժման ծրագրային փաստաթղթերի, մասնավորապես, Համագումարի բանաձեւերի հետ, հանդիպեցի հստակ ձեւակերպված մտքի, այն է` «Կարս-Ախալքալակ» երկաթուղու կառուցման նախաձեռնությունը բխում է Թուրքիայի եւ Ադրբեջանի` Ջավախք եւ ամբողջ Վրաստան ներթափանցելու եւ Հայաստանը մեկուսացնելու, բացառապես քաղաքական շարժառիթներից: Այդ նախագիծը հակասում է թե' Վրաստանի, եւ թե' Հայաստանի հանրապետության արմատական շահերին: Հարց եմ ուղղում Ձեզ: Այն միավորումը, որը ստեղծվեց եւ, ըստ Ձեզ, որին հակադրվում է միայն «Միասնական Ջավախքը», համաձայնության գալով Սահակաշվիլիի ղեկավարած «Ժողովրդական ազգային շարժման» հետ, ըստ էության, վրացական իշխանության կողմից պաշտպանվող, կամ` նրա կողմից ընդունելի ուժ է: Ինձ հետաքրքրում է, հիշյալ միավորման ծրագրում կա՞ ամեն գնով, օրինական, հնարավոր բոլոր միջոցներով կասեցնել հայաստանաբնակ հայության համար կործանարար այդ ծրագիրը: Այդպիսի դրույթ կա՞, նրանք հստակ հայտարարու՞մ են, որ իրենք գտնում են, որ դա հայաստանաբնակ հայությանը մեկուսացնելու ծրագիր է եւ պահանջում են, որ Վրաստանի իշխանությունները հայտարարեն, որ իրենք դեմ են, որ իրենց տարածքով անցնի մի երկաթգիծ, որը դառնալու է խեղդօղակ Հայաստանի համար եւ դարձնելու է անխուսափելի պատերազմի բռնկումը Վրաստանի եւ Հայաստանի միջեւ: Որովհետեւ, Հայաստանին այլ ելք չի մնում, քան այդ երկաթգծի գրավումն է: Ջավախքը մեր պատմական հայրենիքն է, եւ այսօր մեր պարտքն է Վրաստանին ընդունել տալ, որ հայերով բնակեցված եւ դարեդար Հայաստանին մաս կազմած տարածքը չի կարող գործածվել որպես Հայաստանը տարածաշրջանում լիակատար մեկուսացման ենթարկելու միջոց: Սա' է: Եւ սա մեզ համար նույնքան կարեւոր է, որքան Մեղրիի խնդիրը, որովհետեւ Ջավախքը մեր հյուսիսային Մեղրին է` իր ռազմավարական նշանակությամբ: Վահագն Չախալյանի` ում հետ անձնապես դեռ ծանոթ էլ չեմ, համախոհները ինձ ներկայացրին «Միասնական Ջավախքի» ծրագրերը, եւ հայտնեցին, որ հատկապես ինձ են դիմում նաեւ այն պատճառով, որ ԱԺ-Կառավարություն վերջին հարցուպատասխանի ժամանակ Կառավարությանը կոնկրետ հարց եմ ուղղել, թե` մենք, Վրաստանի հանդեպ մեր այս գերնրբանկատ, բարեկամական կեցվածքի դիմաց ստանու՞մ ենք արդյոք հարմարժեք փոխհատուցում: Չէ որ քաղաքականության մեջ ամեն բան գին ունի եւ մեր այս չափազանց գուշավորությունը կարող է խրտնեցնել «ռուսական արջին» եւ,հետեւաբար, թանկ նստել մեզ վրա: Իմ այդ կանխատեսման իրականացումը չուշացավ: Դրանից մեկ ամիս անց Երեւանում գումարված հայ-ռուսական միջկառավարական հանձնաժողովի նիստում պրն Զատուլինը Ձեզ հայտնի հարցապնդումներն արեց առ այն, որ Հայաստանը ՀԱՊի անդամ է եւ չի կարող Լեոպոլդ կատվի նման չեզոքություն հանդես բերել մի վիճակում, երբ Ռուսաստանը Վրաստանի հետ փոխհարաբերություններում հայտնվել է պատերազմական գործողությունների նախաշեմին: Ուստի, այսօր մենք իրավունք ունենք վրացիների առջեւ հարց բարձրացնելու, որ քանի որ մեզ վրա չափազանց թանկ է նստում մեր չեզոքությունը, ձեր վիճակի մեջ մտնելու, ձեր դժվարությունները կիսելու մեր պատրաստակամությունը, ինչու՞ նույնը չեք անում դուք, ինչու միանշանակ չեք հայտարարում, որ «Կարս-Ախալքալաքը» չի շրջանցելուՀայաստանը: Հիշեցնեմ, Սահակաշվիլին փորձ արեց խայծ տալ ջավախահայությանը` թե նա նյութական օգուտներ կստանա երկաթգծից եւ իր կյանքը շոշափելիորեն կաշխուժանա: «Միասնական Ջավախքը» կուլ չտվեց այդ խայծը, հայտարարելով, որ հայրենաբնակ հայության ընդհանրական շահերը վեր են հատվածական շահերից: Այս առումով հարց եմ ուղղում Ձեզ, պրն Թորոսյան: Դուք «Ջավախք» հայրենակցական միության նախագահն եք եւ, միաժամանակ, «Հզոր հայրենիք» կուսակցության փոխնախագահը: Դուք որպես հայրենակցական միության նախագահ, կուսակցական հիերարխիայում ենթարկվելով կուսակցապետին, ըստ էության, նրան եք ենթարկեցնում հայրենակցական միությունը, ինքնաբերաբար քաղաքականացնելով նաեւ հայրենակցականի գործունեությունը: Արդյոք Դուք կո՞ղմ եք, որ հայրենակցական միությունների գործունեությունը կուսակցականացվի եւ տարօրինակ չե՞ք դիտում հանգամանքը, որ անգամ պետության գլխավոր դատախազի տանիքի ներքո գործող «Նիգ-Ապարան» հայրենակցական միությանը հնարավորություն չընձեռվեց վերաճել կուսակցության, կամ գոնե կից կուսակցություն հիմնել, իսկ «Ջավախք» հայրենակցականի դեպքում դա թույլատրվել է: Արդյոք սա լրացուցիչ փաստարկ չէ այն ենթադրության օգտին, որ ձեր միջոցով փորձ է արվում ինչ-ինչ քաղաքականություն իրագործել Ջավախքում եւ չե՞ք գտնում, որ դա վտանգավոր է Ջավախքի համար: Վաղը մեզ կարող է ուղղակի մեղադրանք ներկայացվել, որ եթե կա այդպիսի մի լծակ Հայաստանում, որն ի վիճակի է ներազդել Ջավախքի գործընթացների վրա, ուրեմն դուք պատասխանատու եք ցանկացած զարգացումի համար: Փաստորեն դուք զրկում եք այդ մարդկանց սեփական հարցերը ինքնուրույն ներկայացնելու հնարավորությունից: Շիրակ Թորոսյան - Շատ գեղեցիկ հարցադրումներ արեցիք, պրն Հովհաննիսյան, բայց որոշ հարցադրումներում երեսպաշտություն կար, խոսքն իհարկե Ձեր անձի մասին չէ, այլ հարցադրումների£ Հմայակ Հովհաննիսյան - Դուք գնահատականներ մի' տվեք, Դուք պատասխանե'ք Շիրակ Թորոսյան – Պրն Հովհաննիսյան, այն որ Դուք չեք ընդունում, երբ որ մենք ասում ենք, որ մենք մի քիչ ավելին ենք շահագրգռված, իհարկե, ինչ-որ տեղ ես համարում եմ, որ ճիշտ եք, քանի որ սա պետք է համազգային նշանակության խնդիր դառնա, բայց ոչ ստեպ-ստեպ, ընդհատ-ընդհատ, երբ ինչ-որ մեկի շահից է բխում, երբ որ հանկարծ Հմայակ Հովհաննիսյանը այսօր որոշեց, որ այդ հարցը պետք է բարձրացնի, երբ Ջավախքի խնդիրները դարերի խորքից են գալիս եւ գնում են դեպի դարերը: Եւ Դուք հիմա բարձրացնում եք գլոբալ խնդիրներ Ջավախքի վերաբերյալ եւ բավականին լուրջ վերլուծություններ եք անում, եւ այդ ամբողջ վերլուծությունը հիմնավորում եք նրա արդյունքում, որ պաշտպանում եք Վահագն Չախալյանին: Հմայակ Հովհաննիսյան - Ես եւ Դուք Հայաստանի հանրապետության քաղաքացիներ ենք եւ հավասար իրավունքներ ունենք զբաղվելու մեր հայրենակիցների հարցերով: Շիրակ Թորոսյան - Բայց ոչ ընդհատընդհատ, երբեմն երբեմն եւ ինչ-որ բաներից դրդված: Սա է ինձ մտահոգում: Այլապես, իհարկե, ես միշտ բարձրաձայնել եմ, բազմիցս, ինչու՞ միայն մենք ենք բարձրաձայնում այս խնդիրները, ինչու ԱԺ-ում չկա մեկը, որ մի օր Կառավարությանը հարց տա, թե ինչու Ջավախքում այս պրոբլեմը չի լուծվում, ինչով է արձագանքում Հայաստանի հանրապետությունը դրան: Հայ-վրացական միջկառավարական հանձնաժողովը ինչ գործունեություն է ծավալում, որ 10 տարվա ընթացքում ընդամենը 4 նիստ է գումարել: Ինչու՞: Որովհետեւ մեկը չի բարձրաձայնել, այդ թվում նաեւ Դուք, հարգելի պրն Հովհաննիսյան: Ի միջի այլոց, դաշնակներն էլ են ինձանից նեղանում, ասում են, Ջավախքով մենք ե՞րբ չենք զբաղվել: Ասում եմ. ես հո ուրիշ բան չե՞մ ասում: Ասում եմ. ես միայն ողջունում եմ, ծափահարում եմ, եկեք, միացեք, աշխատենք: Բայց որ պետական օրենսդիր բարձրագույն մարմնում չի բարձրաձայնվում այս խնդիրը, ես չասե՞մ, որ չի բարձրաձայնվում, չեմ հասկանում: Կամ որ Կառավարությունը, պատերի տակով, թաքուն մի կերպ մի բան է անում, չասեմ, որ ինչու չեք համարձակորեն հելնում ասում, կամ` անում: Հմայակ Հովհաննիսյան – Ասացիք: Շիրակ Թորոսյան - Հիմա շարունակեմ միտքս: Վերլուծությունները «Ախալքալաք-Կարս» շատ ճիշտ է, բայց Ձեր խոսքը նմանվում է մի բանի, պրն Հովհաննիսյան, թե կարծես թե Ջավախքի հիմնախնդիրները մինչեւ հիմի անտեր ու դուզ թողնված էին, ոչ մեկը ոչ մի քայլ չի արել, ոչինչ չի արել, հանկարծ էս տարվա հունիսին ստեղծված ինչ-որ մի ջահելական կազմակերտություն, որը մի տող է գրել իր կանոնադրության մեջ, դա դարձավ հիմք, որ էդ բանը, էն որ էն անեկդոտը չկա՞, որ «տաքսիստին ասում ա, քշի' Մասիսի կողմը, ես նրանց էսենցը, էնենցը,- ինչի՞ բա,- որ 15 թվին կոտորել են մեզ, ես էրեկ եմ իմացել»: Ախր էտենց չի: Դուք մի անգամ հետաքրքրվե՞լ եք «Ջավախք» ժողովրդական շարժում կուսակցության գործունեությամբ, որը հիմնադրվել է 1989թ-ից եւ մինչեւ այսօր կենաց մահու պայքար է մղում: Դուք մեկ անգամ հետաքրքրվե՞լ եք «Վիրք» չգրանցված կուսակցության գործունեությամբ, որը երկար տարիներ մաքառում է վրացական իշխանությունների դեմ, որպեսզի նաեւ գրանցվի ու գործունեություն ծավալի, բայց այդպես Էլ չգրանցված է մնացել: Դուք մեկ անգամ հետաքրքրվե՞լ եք: Հմայակ Հովհաննիսյան - Հետաքրքրվել ենք: Շիրակ Թորոսյան - Չեք արձագանքել: Հմայակ Հովհաննիսյան - Իրավունք էլ չունենք արձագանքել: Շիրակ Թորոսյան – Ինչու՞ Վահագնի դեպքում արձագանքեցիք: Հմայակ Հովհաննիսյան –Այստե'ղ է ձերբակալվել մարդը… Շ.Թ- Մի րոպե, թույլ տվեք շարունակեմ, ես Ձեզ շատ ուշադիր լսում էի: Մյուսը, «Ջավախք» ժողովրդական շարժում կազմակերպությունը, որը գործում է Ախալքալակում եւ նոր անդամները բազմիցս տարիներ ձերբակալվում էին վրացական իշխանությունների կողմից: Դուք ինչու՞ չէիք արձագանքում: Ինչպե՞ս եղավ, որ 88-90 թվերից մինչեւ այսօր Ջավախքը մաքառումների մեջ է, նա դիմակայել է ամսախուրդիայի, Շեւարդնաձեի անիշխանության տարիներին, դիմակայում է Սահակաշվիլու այդ գերզգայական քաղաքականությանը, կարողանում է պայքար մղել, ոտքի վրա պահել, ինչ-որ գործեր անել, ինչու՞ որեւէ մեկը չարձագանքեց:

В конце октября 2006 г. в редакции газеты "Иравунк" прошел круглый стол с участием Амаяка Ованисяна и Ширака Торосяна, посвященный вопросу покушения и ареста Ваагна Чахаляна. Ниже привожу полный текст беседы, записанной на диктофон. Все неправильности стиля и грамматики намеренно сохранены. Тем кому не лень еще раз смогут убедиться кто в скором будущем будет "лобировать" интерессы Джавахка от Республиканской партии. :down: Շ.Թորոսյան Իսկապես, համաձայն եմ, որ ավելի լավատեղյակ աղբյուրները ներկայացնեն իրադրությունը, որպեսզի թյուրըմբռնումների տեղիք չտա, ինչպես որ վերջին օրերին տեղի ունենում է: Նախ նշեմ, որ « Ջավախք» հայրենակցական միությունը, ինչպես նաեւ «Հզոր Հայրենիք» կուսակցությունն ունեն միայն մեկ շահագրգռվածություն, որ Ջավախքում իրավիճակը կայունանա: Սա է մեր շահագրգռվածությունը: Ելնելով ե'ւ ջավախքահայության, ե'ւ, ընդհանրապես, վիրահայության շահերից, ե'ւ Հայաստանի հանրապետության շահերից, եւ, ինչու չէ, Վրաստանի գլոբալ առումով վերցրած շահերից, մենք չենք կարող անտեսել նաեւ Վրաստանի շահերը, նրա հետ հարեւան ենք, մեր ելքի երկիրն է այս պահին գոնե արտաքին աշխարհ շրջափակման պայմաններում: Եւ, ավելին ասեմ, իմ հարազատ օջախը Ջավախքում է` իմ ծնողներն այնտեղ են ապրում, իմ բոլոր հարազատներն այնտեղ են ապրում եւ, բնականաբար, մի փոքր գոնե ավել սրտացավություն այս ամենի համար կարծում եմ կլինի: Վերջին իրադարձություններ ասելով, Դուք, հավանաբար, նկատի ունեք հետընտրական իրադարձությունները, ընտրություններից հետո սկիզբ առած զարգացումները: Բազմիցս անդրադարձել եմ ես այդ հարցին: Ե'ւ հեռուստաելույթներով, ե'ւ մամուլի ասուլիսներով, ե'ւ հարցազրույցներով: Մեկ անգամ եւս ասեմ. ընտրությունները, փաստորեն, տեղի ունեցան Ջավախքի համար բավական հետաքրքիր իրադրության պայմաններում, բավական աննախադեպ էին այն առումով, որ հիմնականում միավորվեցին։ Բացառությամբ մեկ կազմակերպություն, որը չգնաց այդ միավորմանը, դա Ձեզ հայտնի «Միասնական Ջավախք» կազմակերպությունն է։ Նշեմ. Որ «Միասնական Ջավախք» կազմակերպությունը ստեղծվել էր այս տարվա ամռանը, չեմ խորանում, թե ինչու ամռանը, այս տարի էր ստեղծվել ու չգնաց այդ միավորմանը։ Անտեղ կար «Ջավախք» ժողովրդական շարժում, «Վիրք» չգրանցված կուսակցություն, գիտեք համանախագահներ՝ Դավիթ Ռստակյան, Մելս Թորոսյան, որը շարունակաբար Վրաստանի իշխանությունների կողմից չի գրանցվում եւ «Մտավորականության ֆորումը», բազմաթիվ այլ հասարակական կազմակերպություններ։ Էդպիսի մի հասարակական կազմակերպությունների միացյալ խորհուրդ կա, որը միավորում է այդ բոլոր հասարակական կազմակերպությունները։ Գնացին սրանք միասին ընտրությունների։ Վրացական իշխանությունները բավական խոհեմ գտնվեցին եւ նրանք հասկացան, որ եթե իրենք դեմ են գնում այդ միավորմանը, ապա կառավարող «Ազգային շարժում», Սահակաշվիլու ղեկավարած «Ազգային շարժում» կուսակցությունը չի հաղթելու, այնինչ ես ձեզ վստահեցնում եմ, որ նրանք ցանկություն չունեին, մասնավորապես, հատուկ ծառայությունները ցանկություն չունեին այս ուժերին բերելու Սակրեբուլոյում իշխանության, չունեին ընդհանրապես, բայց նաեւ գիտակցում էին որ եթե իրենք ընդառաջեն իրենց շատ մերձ կանգնած ուժերին, ինչպիսիք էր «Միասնական Ջավախքը» կազմակերպությունը, ես կասեմ հիմա, կհիմնավորեմ, որովհետեւ հաստատ գիտեմ պրն Հմայակ Հովհաննիսյանը պետք է հակադարձի, դատելով իր վերջին ելույթներից: Նրանք հասկացան, որ եթե նրանց են տալիս, ուրեմն կառավարող կուսակցությունը չի հաղթում, մեկ, եւ երկրորդ, համաժողովրդական ցասում եւ ընդվզում է սկսվում Ջավախքում: Եւ երկուսն էլ կանխվեց£ 70 % ձայներ տարան: Ինչքանով են ընտրակեղծիքներ եղել, դժվար է ասել, բոլոր դեպքերում մեր իրականության մեջ դա անպայման լինում է, բայց պնդումը, թե 70% մենք ենք տարել, 30 են գրել, անհեթեթություն է, որովհետեւ, 89թ-ից մեծ հեղինակություն վայելող Ժողովրդական շարժումը, «Վիրք» չգրանցված կուսակցությունը, «Մտավորականության ֆորումը», իսկապես լուրջ հեղինակություն ունեն: Երբ էդ ուռճացնելը, թե 23 հզ անդամ, ցանկացած Ջավախք իմացող, ջավախքցու մոտ դա ծիծաղ է առաջացնում: Կարող եք մեկ անգամ մտնել Ջավախք, կամ պատահական մի ջավախքցի ուսանողի փողոցում հարցնել եւ նրանք ուղղակի կծիծաղեն: Փաստ է այն, որ այդ երիտասարդի հետ կապված, այո°, Չախալյանի ձերբակալման հետ կապված նստացույցին 7 հոգուց ոչ մեկը ջավախքցի չէր: Նայեք, մարդիկ ուսանողության ներկայացուցիչներ են, իրանք են պնդել իմ հետ գալ, պատահաբար, Զատիկյանի միջոցառմանն իմացան, որ էդ հարցով եմ գալիս, որ եւս հաստատեն, որ իսկապես դա այդպես էր: Երբ նրանք սկսեցին վիճարկել, թե ընտրություններում կեղծիքներ են տեղի ունեցել, սկսեցին թոհ ու բոհ սարքել Ախալքալակում, եւ ես մի փաստարկ ասեմ Ձեզ, պրն Հովհաննիսյան, շատ հետաքրքիր մի փաստ, որ դեռ ոչ ոք չգիտի ինչ ա լինելու, բայց «Իմեդի» եւ «Ռուսթավի 2» հեռուստակայանների լրագրողները Ախալքալակի հրապարակում բանի են սպասում, կամերաները ուսերին, այսպես սպասում են ինչ-որ երեւույթի, ասում են հեսահեսա բան ա պատահելու: Ես որ ուղնուծուծով էդ ամեն ինչի մեջ եմ, մի քիչ ավելի պարզ ասեմ, մասնակցել եմ ցուցակների կազմմանը, նաեւ թե ով որտեղ պետք է առաջադրվի խորհրդակցական ձայնի իրավունքով, այսպես ասեմ, շատ չմանրամասնեմ: Ընտրությունների ամբողջ ուղնուծուծին տեղյակ եմ, եւ ես ոչնչից խաբար չեմ, տեղում ոչ ոք տեղյակ չի, բայց վրացական հայտնի հեռուստակայանների լրագրողները կամերաները ուսերին սպասում են տեսախցիկներով, թե ինչ է կատարվելու: Եւ ահա ինցիդենտ Ախալքալակի կենտրոնում: Ոստիկանությունը գալիս է բնականաբար փորձելու մեղմել եւ ծեծվում է ոստիկանապետը` Սամվել Պետրոսյանը եւ նրա որդին, եւ Գևորգը, որը նաեւ Սակրեբուլոյի պատգամավոր է ընտրվել: Մինչ այդ, Նորիկ Կարապետյանն էր ծեծվել, ընտրություններից, դրանից 12 օր առաջ «Ջավախք» ժողովրդական շարժման առաջնորդ Նորիկ Կարապետյանը, որը հայտնի էր իր համարձակ պահվածքով, համարձակ կեցվածքով: Ես հիշում եմ «Ջավախք» հայրենակցական միության համագումարի ժամանակ, Երեւանում` կինոմոսկվայում, աշնանն էր, չէ° գարնանը, ներողություն, մայիսին, Վրաստանի դեսպան Ռեւազ աչեչիլաձեին չգիտեմ ինչ օրը դրեց, էնպես, շատ համարձակ տղա է, իսկապես եւ այդ մարդուն, այդ մարդը եւս ծեծվում է այդ նույն խմբավորման կողմից: Դա փաստ է, դա բոլորը գիտեն: Եվ այդ ինցիդենտի հաջորդ իսկ օրը Վահագն Չախալյանը հավաքում է իր ընտանիքը եւ գալիս է Երեւան, այն դեպքում, երբ նա 5 տարվա Հայաստան մտնելու արգելք ունի: Դեպորտ ա արված նա Հայաստանից դրանից մի քանի ամիս առաջ, Դուք էդ ինֆորմացիան եթե չեք տիրապետում, ասեմ Ձեզ, նա դեպորտ է արված Հայաստանից որպես persona non grata` անցանկալի անձ: Այլ հարց կա էստեղ, պրն Հովհաննիսյան, մենք քննարկենք: Եթե մեր պետական հատուկ ծառայությունները ապազգային են, չէ՞, եթե մենք դեմ ենք Վահագնի ձերբակալմանը, նշանակում է նրանք սխալ քայլ են կատարել եւ ապազգային են: Էդ դեպքում, եկեք, հայտարարեք, որ նրանք ապազգային են, եւ քանի որ Դուք, որպես ընդդիմություն ձգտում եք, որ այս իշխանությունները հեռանան, սրանից լավ առիթ Ձեզ համար չի լինի: Եկեք, հայտարարենք միասին, որ ապազգային իշխանություններ են, հայրենասեր ուժերին ձերբակալում են, որպեսզի այսպես լինի, այնպես լինի: Ես էլ, մենք էլ, ամբողջ ջավախքահայությունը կանգնենք Ձեր կողքին, իրականացնենք այդ գործողությունները: Հմայակ Հովհաննիսյան – Հետաքրքիր փաստ եք ասում, որ նա persona non grata է եւ դեպորտի է ենթարկվել: Հետաքրքիր փաստ է, որը գալիս է հիմնավորելու մեր այն գնահատականները, որոնք տրվել են այս օրերի ընթացքում: Եթե կա հայ մարդ, ով Հայաստանում հայտարարվում է persona non grata եւ դեպորտի է ենթարկվում, դա արդեն շատ հետաքրքիր է: Շ.Թ - Ներողություն, ջավախքահայն էլ կարող է արժանանալ£ Հմ.Հ- Բայց ինչու՞ պետք է Հայաստանը հայ մարդուն դեպորտի ենթարկի: Շ.Թ – Ուրեմն ինքը ինչ է հանդիսացել, կարող եք հատուկ ծառայություններին հարցնել, բայց ես ենթադրում եմ, որ նա` Վահագն Չախալյանը Ջավախքում փաստորեն հետընտրական շատ էսպես բավական կայուն իրավիճակը ապակայունացնելու փորձ էր կատարում: Հմ.Հ - Բայց նա եկել էր Երեւան զուտ անձնական պատճառներով: Շ.Թ – Ուրեմն, անձնական էր, թե ինչ, լավ էլի, ուրեմն մարդու լեզուն եւ ուղեղը էնքան հնարավորություններ ունեն, որ ամեն ինչ կարելի է որակել, ինչ որակում ասես կարելի է երեւույթին տալ, բայց խնդրում եմ անաչառ լինենք, սեղանին դրված է Ջավախքի խնդիրը, մենք չգնանք ինչ-որ անձնավորենք. ես էսպես եմ ուզում, էնպես եմ ուզում, ինձ էստեղից ընկեր է զանգել, սա էսպես է, մյուսն էնպես է, եկեք էսպես չանենք էլի, խնդրում եմ ուղղակի: Պրն Հովհաննիսյան, ես Չեզ անձամբ շատ եմ հարգում, որպես աշխատող պատգամավորի, ա'յ որ արձագանքում եք բոլոր հարցերին: Այս հարցին որ արձագանքում եք, նույնպես շատ գնահատելի է, չնայած որ ես բացառիկ դեմ եմ Ձեր տեսակետներին, բայց էլի գնահատում եմ: Ինչու եմ համարում, որ նա ապակայունացրել է իրավիճակը, որովհետեւ երբ ձեւավորվեց Ախալքալակի Սակրեբուլոն, տեսան բոլորը, որ առավելագույն ազգային ուժեր հավաքվեցին եւ այդ հաշվարկը մի քիչ չէր բխում վրացական իշխանությունների շահերից, իսկապես չէր բխում, որովհետեւ էդ Սակրեբուլոն ունի 2/3 մեծամասնություն, ես ձեզ վստահեցնում եմ, բոլորիդ, ես էլի ասել եմ, որ էդ մարդիկ` նորընտիր պատգամավորները դնելու են ազգային խնդիրներ: Առաջինը` լեզվի խնդիրը, մյուսը` Ախալքալակի շրջանի ջավախքահայության տեղական ինքնակառավարման մակարդակի բարձրացման խնդիրը, իշխանությունների ապակենտրոնացման խնդիրը: Մի քիչ կոպիտ է ասելը, թե Վահագնը ծախվել էր վրացական իշխանություններին, բայց որ նրա քայլերը համընկնում էին վրացական իշխանությունների քայլերին, դա ակնհայտ է, որովհետև Վահագնենք բարձրացնում էին ընտրությունների արդյունքների վերանայման խնդիրը այն դեպքում, երբ Ջավախքում բացառիկ իրադարձություն էր տեղի ունեցել. ազգային համախմբման իշխանություն էր ձևավորվել: Ասեմ Ձեզ, ստիպում եք, որ ես մի քիչ կենսագրական հատվածներ բացեմ: Վահագնը եկել է Երևան առաջին անգամ «Ջավախք» հայրենակցական միություն, ես իրեն շատ հարցերով օգնել եմ, հետո որոշեց ընդունվել ԲՈՒՀ, այդ ժամանակ նրան օգնեցին «Դաշնակցություն» կուսակցության անդամները: Մեկ էլ մի օր պարզվեց, որ նա դաշնակցական է, հետո մի քիչ ժամանակ անցավ, մեկ էլ տեսնեմ դաշնակները հայհոյում են Վահագնին. Ի՞նչ է եղել տղերք ջան, ձեր ընկերն էր,- հիմա էլ գնացել է հանրապետական, մեկ էլ մի օր տեսա հանրապետականներն են հայհոյում, հիմա՞ ինչ եղավ: Հմ.Հ - Եկեք Վահագնի անձը չքննարկենք: Կան լուրջ պրոբլեմներ: Ձեր թույլտվությամբ, պրն. Թորոսյան, մի քանի հարց կտամ, որոնցում նաև պատասխաններ են ամփոփվում, բայց նաև Դուք հնարավորություն կունենաք հերքել այդ պատասխանները: Ուրեմն, Դուք ասացիք, որ փոքր-ինչ ավել, կամ ավելի իրավունքներ ունեք այսօր մտահոգված լինելու Ջավախքի վիճակով: Ասեմ, որ չեմ կիսում այդ տեսակետը: Ինքս բնիկ երեւանցի եմ, պապս վանեցի էր, եւ,ուրեմն, երբ Արցախի հարցը ծառացավ բոլորիս առջև, այն ժամանակ ես գրում էի, որ ինչպես ժամանակին` ըստ տիրող հայկական տրամադրությունների` Վանի պաշտպանության գործը վանեցիների խնդիրն էր, եւ դրա հետևանքում Վանը կորսվեց, այսօր չպե°տք է կրկնենք նույն սխալը: Կան համազգային ընդհանրական շահեր: Ջավախքն այսօր այդ շահերի կիզակետում է իր աշխարհաքաղաքական դիրքի պատճառով, որովհետև կա հրեշավոր ծրագիր. հայերով բնակեցված և դարեր շարունակ Հայաստանի պատմական մասը հանդիսացող Ջավախքը ծառայեցնել Հայաստանը լիովին մեկուսացնելու նպատակին, Ջավախքը դարձնելով սանիտարական գործոն, որը կբաժանի Վրաստանը Հայաստանից և հակառակը: Եթե «ՙԿարս-Ախալքալակ» երկաթգծի կառուցումը հաջողեն, ապա երկաթգծի վերահսկողը լինելու է ոչ թե ներկայիս թույլ վրացական պետությունը, այլ`Թուրքիան և Ադրբեջանը, բնականաբար: Այժմ ես հարկ եմ համարում մանրամասնել, թե հատկապես ինչու այսպիսի նախանձախնդրությամբ հանձն առա Վահագն Չախալյանի պաշտպանությունը:

Думал я на днях, что же мы делать будем, когда в парламенте появиятся такие .... товарищи как Ширак Торосян или Тачат Вардапетян. Вот уж тогда точно Джавахку не повезет. Но зачем их, бьющих друг другу морду, включили в проходную часть списа РПА. Не думаю, что Серж верит в их утверждения о 400 тысячном электорате. Дело скорее в другом. "Цехакрончикам" из РПА так или иначе придется фальсифицировать выборы, вкидывая десятки тысяч подложных билютеней. Для их обоснования потом скажут, - чего вы удивляетесь? Неужели грузиноармянский электорат не имеет 200-400 тысячного голоса, который ими и отдан нам. Ну и что тогда будет делать наша бездарная оппозиция... :wacko:

"Могучая Родина" и анрапетакановские цехакроны. ՀԶՈՐ ՀԱՅՐԵՆԻՔԻ ՀԶՈՐ ՓԱՍՏԱՐԿՆԵՐԸ ՙՀզոր Հայրենիք՚ կուսակցության փոխնախագահ Շիրակ Թորոսյանը մարտի 7-ին Հայելի ակումբում մեր թղթակցի խնդրանքով պարզաբանել է, թե ինչով էր պայմանավորված ՀՀԿ համամասնական ցուցակում Շիրակ Թորոսյանի հայտնվելը: Ընդ որում, նա բավական անցողիկ` 40-րդ տեղում է: Պատճառն, ըստ Թորոսյանի, Ջավախքի հարցում մոտեցումների ընդհանրությունն է: Նա ասում է, թե Հզոր Հայրենիքի համար կարեւոր խնդիրը Ջավախքի խնդիրների լուծմանը նպաստելն է: Բայց այդ դեպքում էլ տարօրինակ է հզորականների որոշումը, քանի որ նրանք հայտարարում էին, թե ունեն մոտ 100 հազար համախոհ, այսինքն դա ապահովում է 5 տոկոսի հաղթահարումը: Իսկ այդ դեպքում կուսակցությունը կարող էր խորհրդարանում ավելի շատ տեղ ունենալ, քան ՀՀԿ ցուցակի մեկ հորիզոնականը: Սակայն բանից պարզվում է, որ Հզոր Հայրենիքը կուսակցությունների խոշորացման կողմնակից է: ՙՄեր նպատակը Ջավախքին նպաստելն է, Հայաստանի հնարավորությունը այդ նպատակի համար օգտագործելն է: Բնականաբար դրա ամենակարճ ճանապարհը սա է՚, ասում է Շիրակ Թորոսյանը: Ըստ նրա, 2003-ին մասնակցելով միայնակ, կուսակցությունը օբյեկտիվ ու սուբյեկտիվ պատճառներով չհայտնվեց խորհրդարանում, եւ դրանից տուժեց Ջավախքը: Բայց բանը կարծես թե միայն Ջավախքը չէ, քանի որ Հզոր Հայրենիքի փոխնախագահը հայտարարում է, թե իրենք նաեւ ներքաղաքական հարցերում են համամիտ ՀՀԿ հետ եւ վստահ են, որ Հանրապետականը իր ներուժը կծառայեցնի համակարգային փոփոխություններին, ինչին դավանում է Հզոր Հայրենիքը: Բացի այդ, Հզոր Հայրենիքն էլ դավանում է ազգային արժեքներ, ինչպես Նժդեհական հանրապետականը, ընդգծում է Շիրակ Թորոսյանը: Մի խոսքով, նմանները գտել են իրար: Մինչդեռ նույն Հզոր Հայրենիքը մի քանի ամիս առաջ ՀՀԿ-ին մեղադրում էր, որ մշակում են մի օրենսգիրք, որը ընդամենը ապահովելու է գործող խորհրդարանի վերարտադությունը: Դա նշանակո±ւմ է արդյոք, որ այժմ մտնելով ՀՀԿ ցուցակ, Հզոր Հայրենիքը ինքն էլ մասնակից է դառնում այդ վերարտադրությանը: Պարզ չէ, քանի որ այդ մասին հարցին Շիրակ Թորոսյանն ուղղակի պատասխանեց, թե գնում են խորհրդարան իրենց հուզող խնդիրները բարձրացնելու համար, իսկ այն թերությունները, որ կան հասարակության մեջ, պետք է շտկվեն, ու Հզոր Հայրենիքն էլ իր նպաստն է բերելու դրա շտկմանը: Բայց մի բան, այդուամենայնիվ, մնում է չշտկված: Դա երկու վիրահայ կազմակերպությունների` ՙՎիրահայերի միասնություն՚ ՀԿ-ի եւ Ջավախք հայրենակցականի հարաբերության հարցն է: Շիրակ Թորոսյանը նաեւ Ջավախք հայրենակցականի նախագահն է: Նա հայտարարում է, որ Վիրահայերի միասնության հետ հարց չկա, տարակարծություն չունեն: Իհարկե, բոլորի հիշողության մեջ դեռ թարմ է Վահան Տերյանի շիրմի մոտ տեղի ունեցած բախումը, երբ Վիրահայերի միասնության անդամները Շիրակ Թորոսյանի առաջ փակել էին շիրիմ տանող ճանապարհը: Եթե նույնիսկ դա չհամարենք տարակարծություն, ապա ինչի վկայություն է Վիրահայերի միասնություն ՀԿ համանախագահ Վարդան Այվազյանի արտահայտությունը, որ հենց իրենց կառույցն է արտահայտում վիրահայերի ու ջավախահայերի շահը, իրենք են միավորում նրանց բոլորին, եւ իրենց կազմակերպությունում են հավաքվել Ջավախք հայրենակցականից հեռացածները: Շիրակ Թորոսյանն այդ հայտարարությունները չի մեկնաբանում, ասելով, որ իրենք են համախմբում ջավախահայության հիմնական մասսաներին, արդեն շուրջ քսան տարի:

Мнимая безопасность коммуникаций за реальный геноцид армянства Джавахка: интервью Ваагна Чахаляна Интервью члена президиума Демократического Альянса "Единый Джавахк" Ваагна Чахаляна ИА REGNUM: Г-н Чахалян, 4-го декабря прошлого года суд первой инстанции Ширакской области Армении признал вас виновным в "незаконном пересечении государственной границы Республики Армения в непредусмотренном законом месте". После оглашения приговора, согласно которому вы были осуждены на полтора года условного заключения и выхода из зала суда на основании распоряжения главы Полиции Армении Айка Арутюняна, вы в сопровождении полицейского спецназа были депортированы из страны. По вашему мнению, чем могла быть продиктована необходимость вашей депортации, и как вы оцениваете перспективы начавшегося 5 марта в Ереване апелляционного судебного процесса по вашему делу? Распоряжение главы Полиции Армении о моей депортации было принято на основании запроса СНБ Республики Армения, мотивы которого для меня так и остались не совсем ясными. Мне достаточно сложно объяснять столь неадекватный шаг. В ходе предварительного следствия и суда я, исходя из презумпции независимости судебных органов, не считал возможным строить свою защиту не в правовой, а в политической плоскости. К сожалению, вердикт суда первой инстанции Ширакской области, оказался ущербным как с процессуальной, так и правовой точек зрения, показав, какой еще долгий путь предстоит пройти армянскому правосудию до подлинной независимости и беспристрастности. Исзодя из уже имеющегося опыта, у меня изначально было мало иллюзий по относительно возможности вынесения по мому делу оправдательного приговора в ходе нынешних апелляционных слушаний. В первый же день суд, в нарушение духа и буквы процессуального кодекса, отказал мне в праве пригласить свидетелей от защиты. Суд также отказал мне в ходатайстве рассмотреть в ходе судебного следствия таможенный журнал, в котором зарегистрированы номерной знак и время прохождения моего автомобиля через пункт пересечения государственной границы Армении. Мне было отказано даже в праве провести экспертизу, которая, несомненно, показала бы, что в данном районе пересечь границу на автомобиле в каком-либо "непредусмотренном для этого месте" просто невозможно. ИА REGNUM: Вы хотите сказать, что апелляционный суд лишил вас права на свидетелей от защиты? Именно так. Апелляционный суд, со столь же удивительным пренебрежением к процессуальным нормам, отказал мне в праве на свидетелей, показания которых были способны оспорить факт моей виновности. То есть все обвинение оказалось выстроено на показаниях свидетелей от обвинения - сотрудников СНБ Армении. Я еще раз утверждаю, что пересек границу в установленном законом месте через контрольно-пропускной пункт Бавра (армяно-грузинская граница - ред.). При этом были предъявлены все необходимые документы, а машина прошла процедуру регистрации на таможенном пункте. Позднее, уже на въезде в Ереван, на меня и членов моей семьи было совершено покушение, которое, по существу, так и не заинтересовало правоохранительные органы Армении. Рассмотрение в качестве свидетелей только представителей государственных органов, объективные показания которых могли бы послужить основанием для возбуждения служебного расследования и наказания за халатность, является, мягко говоря, не совсем адекватным. Если я пересекал границу в Бавре, то, очевидно, что пограничник, дав такие показания, должен будет затем давать объяснения почему он не зарегистрировал данный факт надлежащим образом. Не говоря уже о более широких вопросах, касающихся самого режима пересечения границы, которыми должна была бы задаться СНБ Армении в этом случае. Но оба суда посчитали возможным опереться только на показания такого рода свидетелей, отказав мне в праве привлечь к рассмотрению дела других. Тут, как говорится, комментарии излишни. ИА REGNUM: Вы считаете, что исход слушаний предрешен и имеет политическую подоплеку? Несмотря на неприкрытую предвзятость первого дня слушаний, я хотел бы воздержаться от окончательных оценок. Судебное расследование пока не закончено, хотя уже очевидно, что политическая конъюнктура, как и во время суда первой инстанции, витает в воздухе и, по всей видимости, резко ограничивает возможность вынесения вердикта исключительно в рамках правового поля. ИА REGNUM: Вы были депортированы из Армении. На каком основании вам позволили вернуться? Апелляционный суд обратился в полицию Армении с просьбой обеспечить мое физическое присутствие на процессе. Разрешение было дано, однако моя первая попытка за несколько дней до процесса приехать в Ереван для консультации с адвокатом и подготовки защиты, оказалась трагикомичной. Проконсультировавшись со столичным руководством, мне разрешили въехать в Армению. На этот раз процедура была соблюдена и в паспорте уже была поставлена печать о пересечении границы. Однако несколькими минутами позже те же ереванские инстанции вдруг поменяли решение и попросили меня вернуться в Ахалкалаки. На этот раз, по настоянию суда, проявившего достойную уважения принципиальность в этом вопросе, право на мой въезд в Армению было все же реализовано. Однако срок моего пребывания в Армении республиканской полицией был ограничен сутками, хотя СНБ оказалась более "щедрой" и предоставила мне целых два дня на право защищать себя в апелляционном суде. На момент окончания первого дня слушаний председательствующий судья, несмотря на отчетливо проявившееся противодействие одного из судей, удовлетворила единственное из ходатайств защиты о предоставлении мне 5 дней на подготовку последнего слова, взявшись обеспечить законность моего нахождения в республике до конца судебного разбирательства. ИА REGNUM: Большинство аналитиков считают, что все происшедшее с вами, действительно, напрямую связано с вашей политической деятельностью в Джавахети (армянонаселенный регион Грузии - ред.). Какова на данный момент политическая обстановка в регионе? Политическая ситуация в Джавахке постоянно ухудшается, что, теоретически, должно было бы вызывать обеспокоенность как со стороны Грузии, так и Республики Армения, заинтересованных в сохранении стабильности и мира в регионе. Однако, вместо осмысленного и ответственного подхода к проблеме, с обеих сторон мы наблюдаем шаги, которые только усугубляют взрывоопасные тенденции. ИА REGNUM: Вы можете раскрыть содержание последнего утверждения? В настоящее время Армения полностью сосредоточилась на внутренних проблемах, а партии власти заняты исключительно вопросами сохранения и упрочения своих внутриполитических позиций. Оппозиция, по большей части, занята междоусобной грызней за сохранение своих кресел в законодательном органе будущего созыва. Общественность Армении находится в глубокой апатии и также, как и политические силы, не в состоянии адекватно реагировать на военно-стратегические вызовы, стоящие перед армянской государственностью. Ставятся под сомнение и предпринимаются попытки "сдать" победы, достигнутые армянским народом за последние десятилетия. Геноцид постепенно превращается в мелкую разменную монету армянской политики, и мы начинаем забывать, что наши безмерные жертвы, наши потери - есть абсолют мировой истории, а не конвертируемая политическая валюта. Признание Геноцида, недопущение его повторения - должны стать краеугольным камнем армянской политики. В реальности мы наблюдаем непонимание роли и места Джавахка в национальной и региональной системе безопасности. Остается беспомощной и безответственной позиция армянского МИД относительно проекта строительства железнодорожной ветки (имеется ввиду проект строительства железной дороги из Турции в Азербайджан через Грузию в обход Армении, которая пролегает по территории в основном армянонаселенного грузинского региона Самцхе-Джавахети - ред ). Мы, как и в начале 20 века, не хотим видеть тревожных тенденций, вполне ясно и четко оформившийся вектор, направленный на изменение демографической ситуации в Джвахке, выдавливания армян из региона. По сути дела, реализуется политика, разрушающая добрососедские грузино-армянские отношения, которая в случае продолжения будет квалифицироваться джавахским армянством как геноциодальная. Пока что с огромным сожалением можно привести слова Амаяка Ованисяна (депутат парламента Армении - ред.) о том, что за все эти годы единственным примером армяно-грузинского стратегического сотрудничества стал мой арест, осуждение по надуманному обвинению и выдворение из Армении. Многим в Армении искренне кажется, что принося в жертву интересы и будущее джавахского армянства, Армения, тем самым, обеспечивает безопасность своих коммуникаций. Мы утверждаем прямо противоположное. Именно Джавахк является важнейшим фактором сохранения региональной стабильности, нейтрализующим несовместимые с жизненными интересами армянской государственности тенденции в грузинской политике. Однако, вместо конструктивного и принципиального диалога с Грузией, в Армении предпочитают проводить "страусиную" политику, пряча голову в песок. Подобная политика Армении в джавахкском вопросе неизбежно обернется эскалацией и переходом проблемных вопросов на новый уровень. Проблема обеспечения безопасности, соблюдения гражданских прав и свобод армян Джавахка должна стать составной частью армянской политики по признанию и повторному недопущению геноцида армянского населения. Стратегические устремления Турции и Азербайджана в Джавахке, на фоне стремительно теряющей в пользу последних политический суверенитет Грузии, являются продолжением геноцидальной политики отрицания права Армении на существование. ИА REGNUM: Какова, на Ваш взгляд, политическая линия грузинского руководства в джавахкском вопросе? После подписания трехстороннего рамочного соглашения между Турцией, Азербайджаном и Грузией по строительству железнодорожной магистрали Карс - Ахалкалак -Тбилиси -Баку уже сложно говорить о собственно грузинском политическом курсе в джавахкском вопросе. Очередное ухудшение грузино-российских отношений привело к системному и качественному увеличению политической зависимости Грузии от Турции и Азербайджана. Эти страны не только используют ее территорию в качестве геостратегического моста, но и стремятся создать прямой тюрконаселенный этнический коридор. Железнодорожная ветка Карс- Ахалкалак является ключевым звеном в реализации этих планов, а единственной преградой в реализации данной политики остается армяно-населенный Джавахк. Благодаря "усердию" армянских силовиков в деле моего задержания и дискредитации Демократического Альянса, в Джавахке стал возможен немыслимый ранее силовой произвол. Грузинские власти после нового года резко активизировали деятельность силовых структур, нагнетающих атмосферу террора против политически активных армян нашего края. По сфабрикованным обвинениям арестовываются крупные импортеры армянской продукции, которые, по мнению, представителей грузинских политтехнологов, путем "засилия" армянских товаров создают психологическую иллюзию о "формальности нахождения Джавахети в составе Грузии". Демонстративные акции устрашения с привлечением вооруженного боевым оружием спецназа стали почти еженедельным явлением. Без ведома джавахкцев, живущих и трудящихся на своей земле, в Тбилиси организуются аукционы, на которых с молотка продаются их земельные угодья, месторождения и объекты инфраструктуры. Особую обеспокоенность вызывает упорное стремление грузинского руководство как можно быстрее ввести в окончательно выводящуюся на днях российскую военную базу собственные вооруженные силы. В военном городке уже в течение многих лет проживают многие сотни армянских семей. Вы можете представить себе последствия их насильственного выдворения... ИА REGNUM: Как Вы намерены довести до внимания армянского и грузинского руководства Ваши опасения. Не считаете ли Вы целесообразным сотрудничать в этих целях с общественно-политическими структурами "грузинских армян в Армении"? Безусловно, теоретически конструктивное обсуждение проблем со всеми заинтересованными силами, в том числе придерживающимися отличных друг от друга позиций, явление исключительно положительное. Мы, как и прежде, открыты для диалога, но данный процесс трудно назвать таковым, если стороны придерживаются противоположных целей. От имени Альянса и от себя лично, я не раз заявлял, что мы не считаем корректным и правомерным прямо или косвенно участвовать во внутриармянских политических процессах. Мы также осуждали действующие в правовом поле Армении "земляческие организации", грубо вмешивающиеся в общественно-политическую жизнь Джавахка. Такие организации, как "Единство грузинских армян", партия "Могучая Родина", ее придаток - "Земляческий союз "Джавахк" преследуют лишь одну цель, - пробраться в парламент или "продать" той или иной партии 400-тысяч виртуальных голосов "грузиноармянского" электората. Оценка деятельности этих сил в Джавахке ни для кого не секрет и не раз была озвучена нами. Повторяться еще раз на сей счет считаю более чем нецелесообразным. Постоянный адрес новости: www.regnum.ru/news/792543.html 00:01 07.03.2007 Закавказская шеф-редакция ИА REGNUM Депортация Ваагна Чахаляна - очередная сделка криминальных кланов Армении и Грузии Арест члена правления Демократического альянса "Единый Джавахк" Ваагна Чахаляна, судебное разбирательство, и последовавшая за этим его депортация в Грузию - все это результат очередной сделки криминальных кланов Армении и Грузии. Об этом в ходе пресс-конференции 6 декабря заявил член Совета организации "Защита освобожденных территорий" Армен Агаян. По его словам, грузинские власти поступают разумно, они подавляют процессы в Джавахети (армянонаселенный регион Грузии-ред.), пытаются сломить сопротивление руками властей Армении, а также грузинских армян - лакеев Тбилиси. Вместе с тем он отметил, что правоохранительные органы Грузии не так самоуверенны как в Армении. "Они четко понимают, что одно лишь их присутствие в Джавахети вызывает недовольство армян, не говоря уж о том, что любое активное действие, может привести к восстаниям армян в Джавахети" - отметил Агаян. Он проинформировал, что, воспользовавшись отсутствием Чахаляна в Ахалкалаки, грузинские власти возбудили против него 4 уголовных дела. "Но на этом акция грузинский властей против Чахаляна не завершилась, в момент депортации на грузино-армянскую границу прибыл наряд сотрудников национальной безопасности Грузии, с намерением забрать Чахаляна, однако прибывшие туда же соратники активиста "Единый Джавахк" не допустили этого" - заявил он. Вместе с тем Агаян отметил, что на сегодня среди армян Джавахети уже обычными стали высказывания типа "Армения забыла о нас, и сдает Грузии", в частности, депортация Чахаляна в Грузию расценивается как сдача армянина чужому государству. Напомним, что Ваагн Чахалян был арестован 11 октября по обвинению в незаконном пересечении государственной границы Армении, после того, как вместе с членами своей семьи и соратником Гургеном Шириняном 10 октября при подъезде к Еревану подвергся нападению. Позже Чахалян был освобожден под подписку о невыезде, однако уголовное дело в отношении него не было прекращено. 4 декабря, после вынесения приговора судом первой инстанции Ширакской области, согласно которому Чахалян был приговорен к году лишения свободы условно с 1,5 г. испытательным сроком, решением начальника Полиции Армении генерал-полковника Айка Арутюняна представители полиции г. Гюмри Ширакской области силой выдворили Ваагна Чахаляна за пределы Армении и передали его грузинским властям. Отметим, что в ходе прошедших в Грузии 5 октября выборов в органы местного самоуправления представители движения "Единый Джавахк" баллотировались в муниципальное сакребуло по пропорциональным спискам партии "Промышленность спасет Грузию" и получили 30% голосов избирателей. Однако сторонники Чахаляна считают, что власти сфальсифицировали итоги выборов. Постоянный адрес новости: www.regnum.ru/news/750870.html 13:54 06.12.2006 Закавказская шеф-редакция ИА REGNUM

Продолжение темы о "Могучей Родине" и "Единству грузинских армян". 02.03.2007 | 09:57 Вероятности получения «второго Карабаха» в Самцхе-Джавахке нет, уверен грузинский парламентарий «Проект железной дороги Карс-Ахалкалаки-Тбилиси-Баку играет на руку населению Джавахети. Ибо для него открываются новые рабочие места, создается возможность реализации своих продуктов в других регионах Грузии». Об этом комментируя вопрос реализации железнодорожного проекта Карс-Ахалкалак-Тбилиси в интервью Day.Az заявил председатель фракции «Демократический фронт» парламента Грузии Давид Бердзенишвили. Между тем он напомнил, что существует также железная дорога Карс-Гюмри. «И если в ближайшие годы взаимоотношения между Арменией и Азербайджаном и Арменией и Турцией стабилизируются, то вполне возможно, что заработает и этот проект. Одно другому не мешает», - заявил Бердзенишвили и добавил, что Грузия и Азербайджан не должны ждать, пока ситуация во всем Южнокавказском регионе образуется. Отвечая на вопрос о вероятности получения «второго Карабаха» в Самцхе-Джавахке, Бердзенишвили ответил: «Мне кажется, что вероятности такого развития событий практически нет. Да, временами определенная группа лиц выступала с идеями предоставления Джавахети автономии. Но разговоры разговорами, а уже уходит российская военная база из Ахалкалаки. Как видим, российские власти не смогли взбунтовать население Джавахети», - подчеркнул он. 01.03.2007 | 06:34 «МладоДжавахкцы» нашли для себя теплое место Как и следовало ожидать, несколько выходцев из Самцхе-Джавахка нашли свои теплые места в предвыборных списках Республиканской партии Армении. Как передает корреспондент ИЦ BAGIN, 16-ю строку пропорционального списка РПА занял сопредседатель организации «Единство армян Грузии» Вардан Айвазян, который в настоящее время занимает пост министра охраны природы Армении. Кроме Айвазяна в список РПА попал также другой сопредседатель этой организации Тачат Вардапетян, которому досталось почетное 37-е место. Интересно, что сразу за Вардапетяном, на 38-м месте стоит имя вице-председателя партии «Могучая Родина», председателя земляческого союза «Джавахк» Ширака Торосяна. Известно, что все эти организации долгое время грызутся между собой за эксклюзивное право представлять в Армении интересы джавахкских армян. Время показало, что в действительности, интересы Самцхе-Джавахка для этих группировок сводились лишь к борьбе за голоса проживающих в Армении выходцев из данного региона. Открытым остается лишь один вопрос. В чем состоит их личная выгода от пения восторженных дифирамб в адрес Грузии, в которой уже долгие годы состязаются между собой эти группировки? Источник: информ агенство Bagin.info

შენი ადგილი კარგად იcოდი. გასაგებია რუსთაველი? წადი დააბრუნე აფხაზეთი და სამხრეთ ოსეტი და მერე ბევრს ილაპარაკე, ქართველო!!! :hammer: :hammer: :hammer: