Ваэ

Спасибо за ссылку интересный сайт, жоль только качество фоток ...

ЗАЩИЩАЮТСЯ "ПРАВА" МЕСРОПА МАШТОЦА “Письменность народов Закавказья, как и переводческое дело, создал М. Маштоц”,- заявил русский ученый Сергей Муравьев во ходе одной из международных научных конференции. По его словам, об албанских иероглифах интересные факты были обнаружены на острове Св. Екатерины, благодаря которым стало возможным восстановление “авторских прав” М.Маштоца. Об этом рассказал директор Матенадарана Сен Аревшатян на открытии выставки, посвященной 1600-летию создания армянской письменности, которая была организована в Национальной библиотеке. Сен Аревшатян подарил Национальной библиотеке фотомаксимилие “Эчмиадзинского Евангелия”, в оригинальных записях которого отмечается 989-ый год создания. Во всем мире есть 250 экземпляров Евангелия и все они нумерованы . В Армении находятся 8 экземпляров, остальные - в австрийском городе Грац. Ценность Евангелия заключается в том, что оно полностью иллюстрировано миниатюрами и имеет обложку из слоновой кости. Сен Аревшатян сказал, что один экземпляр Евангелия Матенадаран подарил Александрийской библиотеке. Выставка была организована по инициативе Национальной библиотеки, Союза писателей, Союза национальных издателей. Были представлены оригиналы более ценных книг, которые издавались в Армении с 1512 г. до наших дней , в том числе и первая “Географическая карта”, журнал “Вестник”. Кстати 2006 г. объявлен “Годом Армении”, в рамках которого в Лувре откроется выставка, посвященная созданию армянской письменности. источник - http://home.a1plus.am/rus/?go=issue&id=34872

Մաշտոցը հայոց այբուբենն արտանկարել է Հայկական լեռնաշխարհի ժայռապատկերների՞ց Ճարտարապետ Սուրեն Պետրոսյանը (1921-2000) իր կյանքի շուրջ 40 տարվա ազատ ժամերը նվիրել է այսօրվա Հայաստանի Հանրապետության տարածքում գտնվող ժայռապատկերների հայտնաբերմանն ու դրանք թղթի վրա արտագրելուն: Այս տքնաջան աշխատանքի արդյունքում նրա արխիվում կուտակվել են հազարավոր ժայռապատկերներ, որոնց միայն չնչին մասն է ներկայացվել հանրությանը՝ բազմաթիվ հոդվածների շնորհիվ: Նրա կյանքի վերջին տարիների երազանքն է եղել իր հավաքած ժայռապատկերների ներկայացումը մեկ հատորով: Սակայն ֆինանսներ չկային: Իմանալով նման պատրաստի աշխատանքի գոյության մասին, լոսանջելեսաբնակ Գեւորգ Թաշչյանը ցանկացել է հովանավորել տպագրությունը: Նրա ֆինանսական միջոցների եւ Սուրեն Պետրոսյանի դուստր Շողիկի տրամադրած նյութերի մեկտեղումով այս տարվա գարնանը լույս տեսավ «Հայկական ժայռապատկերներ» վերնագրով մեծարժեք հատորը «Եգեա» հրատարակչությունից: Համահրատարակիչներն են «Հայ դատ» հասարակական-քաղաքական եւ «Անահիտ» հասարակական կազմակերպությունները, խմբագիրն է Ռաֆիկ Բարոյանը: Ա-4 չափի 264 էջ ծավալով հատորը բացվում է խմբագրի «Առաջաբանով», որը գրքի բովանդակության ծանոթագրության (անոտացիա) նման եռալեզու է՝ հայերեն, անգլերեն եւ ռուսերեն: Հաջորդում են Սուրեն Պետրոսյանի ուսումնասիրությունների արդյունքում ծնված գիտական դիտարկումներն ու եզրակացությունները, որոնք տեղ են գտել «Քարը քարի համառություն ունի», «Հնագույն աստղագիտություն», «Հնագույն դիցաբանություն», «Պատկերագրեր, գաղափարագրեր, նշանագրեր», «Գնանք դեպի մեր արմատները» եւ «Հայկական սվաստիկա» վերնագրերով հոդվածներում (էջ 6-30): Հատորի մնացյալ էջերում վերարտադրվել են 678 ժայռապատկերային խմբեր՝ գերազանց տպագրությամբ: Հեղինակի որակումով՝ «Հայկական հնագույն հանրագիտարանի» իր հայտնաբերած նյութերի ուսումնասիրությունը նրան հանգեցրել է հետեւյալ եզրակացությունների. - Հայ մարդն արտերկրյա էակների մասին իմացել է առնվազն 5-6 հազար տարի առաջ եւ հյուրընկալել նրանց իրենց տիեզերանավերով հանդերձ: Նա չի կասկածում, որ «այլմոլորակայինների այցելություններ եղել են» (էջ 19): - Պատմության կեղծարարները եւ հայոց նախաքրիստոնեական մշակույթը ոչնչացնողները «չեն կռահել, թե ինչպիսի հսկայական պատմական անառարկելի տվյալներ են թաքցնում իրենց մեջ Հայաստանի ժայռապատկերները (պետրոգլիֆները)» (էջ 8): - Ժայռապատկերներն արտացոլում են հայոց նախնիների կենսագործունեության բոլոր կողմերը (էջ 13): - Տիեզերագիտության «կերպարային, բանահյուսական եւ դիցաբանական արտահայտությունները հաստատում են, որ նախքան տիեզերքի հետ «շփվելը», մեր նախնիներն արդեն ունեին բավականին վառ եւ գունեղ արտահայտությամբ առասպելաբանություն» (էջ 10), որն իր արտացոլումն է գտել ժայռապատկերներում (վիշապաքաղ Վահագն, Հայկ Նահապետ եւ այլ դյուցազուններ): Այդ առասպելներից շատերն ունեն իրենց «պատմական ճշմարտությունը հաստատող հիմք» (էջ 12): - Ժայռապատկերներում հանդիպող նշանագրերը եւ գաղափարագրերն ուղղակիորեն կրկնում են հայկական եւ հունական տառերը (էջ 11, 22-23): «Մաշտոցի հանճարն օգտվեց ժայռապատկերների նշանագրերից, որոնք նրա համար որպես նախատիպ եւ հիմք հանդիսացան հայկական այբբենական գրերն ստեղծելիս» (էջ 28): Ամենատարածված նշանագրերից է հայոց այբուբենի առաջին տառը՝ Ա-ը: - Հեղինակը վստահ է, «որ բացառելով Հայաստանի պետրոգլիֆների գոյությունը՝ բացառվում է նաեւ աշխարհի ժայռապատկերների որեւէ լուրջ ուսումնասիրություն, թեկուզ այն իմաստով, որ մեր պետրոգլիֆներն են ի սկզբանե տարածվել հին աշխարհի ծագերով մեկ» (էջ 14): Նա համոզված է, որ Հայկական լեռնաշխարհն է եղել հնդեվրոպական (արիական) ժողովուրդների նախահայրենիքը, իսկ հայերն այդ լեռնաշխարհի բնիկներն են անհիշելի ժամանակներից: «Այդ են հաստատում հնդեվրոպական տեսությունը, հայերի մարդաբանական տվյալները, նրանց հնագույն դիցաբանությունը եւ հնագիտական, պատմական ու մշակութային այլ անհերքելի նյութերը» (էջ 15): - Գեղամա եւ Վարդենիսի լեռներում հայտնաբերված նյութերն ապացուցում են անգլիացի աստղագետ Օլքոտի վարկածը, թե «հնում աստղային համակարգությունների կազմողները եւ նրանց դիցաբանական անվանումներով կարգողներն ապրել են Արարատ լեռան եւ Եփրատ գետի միջեւ ընկած տարածություններում» (էջ 16): Աստղագիտությունը, «փաստորեն սկիզբ է դրել հայկական քաղաքակրթությանը» (էջ 17): - Եգիպտական եւ հայկական ժայռապատկերներում երեւացող նշանագրերը, «տարբերությունների հետ միասին», որոշակի նմանություններ ունեն (էջ 22): - «Հայաստանյան ժայռապատկերների գերակշռող մասը կազմում են պատկերագրերը (էջ 22), իսկ վերջիններիս մեջ՝ սվաստիկան՝ կեռ խաչը, որն «ունի ամենաբազմազան տարբերակներ» (էջ 24): Արեւի, հավերժության, կյանքի, սիրո, մահվան, հավերժ պայծառության, այս խորհրդանիշն «ամենայն տարածումն է ստացել առաջին հերթին իր բնօրրանում՝ Հայաստանում (էջ 29): - «Հայաստանի առաջին եւ ամենատեւական ոսկեդարը եղել են մ.թ.ա. IV-II հազարամյակները» (էջ 27): Սուրեն Պետրոսյանի զգայացունց հայտնագործումների մեջ հատկապես հետաքրքրական են երեքը: Նա Գեղամա լեռներում հայտնաբերել է փղի պատկերով ժայռապատկեր եւ հավանական է համարում, որ այդ կենդանին վաղ ժամանակներում Հայաստանի կենդանական տեսակներից մեկն է եղել (էջ 19): «Շիրակացուց, Գալիլեյից եւ Կոպեռնիկոսից հազարամյակներ առաջ մեր մոլորակը պատկերվել է գնդաձեւ»՝ հայաստանյան մի ժայռապատկերում: Ս. Պետրոսյանը մեծ խորհուրդ է տեսնում «այն բանում, որ արիացիների սվաստիկան ամփոփվեց քրիստոնեական խաչի մեջ» (էջ 29), եւ հայտնում, որ վիշապի դեմ մարտնչող արեւածին Վահագնի ժայռապատկերին շատ մոտ հայտնաբերել է մի ժայռապատկեր, «որտեղ Տիրամայրն իր նրբին ձեռքերին պահում է բարուրված մանկիկին: Բարուրի վրայի խաչը դա արեւն է, որից սերվել է մանկիկը՝ Վահագնը: Մանուկ Վահագնի դիմաց պատկերված է արեւի առաջին խորհրդանիշը՝ մեծ խաչը, որպես ապացույց Վահագնի Աարեւածին, այսինքն՝ աստվածածին լինելու» (էջ 21): Հեղինակի կարծիքով, «ժայռապատկերների դերն առանձնակի է հայոց պատմության ճշմարիտ շարադրման համար» (էջ 13): Դրանց վրա հենվելով՝ Ս. Պետրոսյանը «ահավոր կեղծիք» է հայտարարում Երվանդունիներից առաջ հայկական պետության չգոյության քարոզը, որը, «ի զարմանս եւ ի վրդովմունս կատարել եւ մասամբ էլ կատարվում է մեր վայ «մտավորականների» կողմից» (էջ 26), մինչ օտարներն են ընդունում հակառակը: Նման վարքագիծը հեղինակը համարում է «ստրկամտության հետեւանք» (էջ 27): - Հեղինակը նշում է եւս մեկ հայկական պատմաքանդության երեույթ՝ պատմական հուշարձանների բառացիորեն փչացումը: Շատ հնագիտական վայրեր պաշտպանության եւ հաշվառման չեն առնված, որի պատճառով «ձեռներեց ու գործունյա մարդիկ» դրանք քարուքանդ են անում: Հեղինակն այս առթիվ նշում է Սելիմի լեռնանցքում իր հայտնաբերած լուսնի քարեղեն քարտեզի քանդման օրինակը (էջ 9): Մեր կողմից հավելենք, որ 2004 թ. նման թուրքավայել փաստի ականատեսը եղանք Արագածոտնի մարզի Կաքավաձոր գյուղի տարածքում, որի մասին ահազանգեց Հասմիկ Գուլակյանը «Գոլոս Արմենիի» թերթում... Հեղինակը հույս է հայտնում, որ հայ երիտասարդ գիտնականները մի օր կբացահայտեն «հայոց աշխարհի մեծագույն գանձերից մեկի»՝ հազարավոր ժայռապատկերների գաղտնիքները (էջ 18): Նա համոզված է, որ դրանց վրա «մի գեղեցիկ օր իր ուշադրությունը կսեւեռի քաղաքակիրթ աշխարհը» (էջ 12): Մինչ կգա այդ օրը, նա ՀՀ պետական ու գիտական մարմիններին առաջարկում է ստեղծել քարադարան կամ քարարվեստի թանգարան, որը կընդգրկի ոչ միայն ժայռապատկերները, այլեւ «ընդհանրապես հայկական քարարվեստի հնարավոր բոլոր բաժինները» (էջ 28): Սուրեն Պետրոսյանի «Հայկական ժայռապատկերներ» մեծարժեք աշխատությունն ընթերցվում է չափազանց մեծ հետաքրքրությամբ: Չէ՞ որ այն վերաբերում է մեր պատմության ամենահնագույն ժամանակներին, երբ Քրիստոսից շատ առաջ «հայերիս մոտ որպես գլխավոր աստծո՝ արեւի խորհրդանիշ ընդունված էր խաչը» (էջ 28): источник- http://www.azg.am/?lang=AR&num=2005122310

Armenian Dance in Nottingham [November 21, 2005] The light is off in the room. It is evening but not dark yet. Through the half-open door typical English old men in dark breeches can be seen bowling, with expectant smiles. Inside the room the dancers have gathered. They all are English women. Chrisandra puts the CD into the player. It is “Msho Aghchik” (“A girl from Mush”), performed by an American Armenian singer. The quality of both the CD and the performance is quite bad, but it does not matter. A warm wave of longing tightens my throat as I hear Armenian sounds in the small English town of Nottingham where the question “Armenia is the capital of which country?” is so common. Chrisandra demonstrates the first steps and we begin to dance—dances which in Armenia I used to see so often on the TV screen would change the channel immediately, under the strong influence of Latin American culture. The movements are very easy for me, which I cannot say about the rest of the dancers. The English students lose the rythm, stumble, laugh at their mistakes and carry on with mastering the movements of an Armenian dance. “Very difficult,” a woman says breathing heavily, when we are having a little rest from the ceaseless rotations, claps, and curtseys. This woman travels here from a neighbouring city every week, just for the dance lesson. “The tension is very great,” she goes on. “You have to pay ateention to for all your body's movements, even your fingers.” Chrisandra plays a CD with a piece from the opera “Anush”. The dance is lively and brings smiles to everybody's face. As soon as the dance comes to an end, they all ask me to tell them the plot of the opera. Their enthusiasm for Armenian culture comes as a pleasant surprise; being interested in foreign cultures is not common to the English at all. I tell the story of Anush. Everybody is struck by the tragedy of the story. “But we were dancing so happily!” one of them exclaims. Suddenly we noticed some black children gathered at the door and watching us attentively. Chrisandra gave them a sign to join us, and now the English kids with black curls and shining eyes are dancing Armenian dance. Funny and moving at the same time. At the end of the class Chrisandra turnes off the lights and puts a glass vessel with floating daisies and candles in the center of the dancing hall. A deep, mild mild soprano comes out of the recorder. “The dance we are going to do now is dedicated to the memory of the Armenian Genocide,” says Chrisandra. “To the memory of the 1.5 million innocent people who were moved from their homeland and murdered by the Turks in 1915.” Chrisandra is talking about the massacres. Her voice is solemn and sad. She seems to be an Armenian telling of her ancestors' sufferings. The dancers are standing in the circle and listening to her in silence. “Nevertheless this is not only a dance of suffering,” Chrisandra concludes. “There is also triumph of life and victory in it. Victory of those Armenians who survived, victory of the eternally alive Armenian spirit.” We made a circle, held each other's little fingers. Sixteen steps to the right, the hands portraying the symbol of eternity. We are spinning round slowly with candles in lace candle-holders in our hands. At the end of the dance we blow out the candles and narrow the circle around the vessel. The circle symbolizes the digit 1, unity, which the English dance teacher regards as one of the most distinguishing qualities of the Armenian nation. After the class Chrisandra collects the CDs. We talk about the path that led her to Armenian dance. “I have loved dancing since childhood,” she says. “Every Christmas at school we had a dance competition and every year I won it. But we lived in the countryside and there was no opportunity to find dance classes. “I was twenty when I moved to the city. I went to every dance class that I could find. One day I went to a class in circle dances from different countries. I loved them at once. I started to learn them. “Time passed; I moved to Nottingham and began to teach myself. “I first came across Armenian dances in the early 1990s when I danced with Laura Shannon, an American circle dance teacher, who taught Armenian dances as well. Then I met Tineke van Geel, a Dutch dance teacher who had visited Armenia throughout the 80s and 90s to learn Armenian dances. She had also recorded several CDs with Armenian musicians. “In the mid-90s I met Shakeh, from whom I learnt much from about Armenian dances. I particularly like the women's Armenian dances; I love the graceful arm movements and the music. I liked the dances because of their complexity and because they were so different from the dancing that I usually did, which tended to concentrate just on feet and not the rest of the body. Armenian dances involved the whole body, head, eyes, etc. Also there was something about the music and the dances that stirred a deep connection with me which is hard to describe. Even the words seemed dear to me although I did not understand their meaning. “I discovered similar feelings in many people who attended my dancing classes. “I was at a dance workshop with Shakeh in London where we learnt a dance that she told us was often danced at weddings. In the next room there was a lot of noise and people and somehow the two groups got mixed up during a tea break. The other group was a wedding group - an English woman marrying a Scottish man. So all the men were wearing Scottish kilts. We invited them into the dance workshop and the bride and groom stood in the centre whilst the dance group and the wedding guests danced the Armenian dance around them.” Chrisandra told me that her dream of visiting Armenia would finally come true this spring. “I am going to learn new dances, get CDs and even the Armenian taraz if possible. Also to see with my own eyes many things I have just read about. “A s a result of learning the dances I began to become interested in Armenia and finding out more about it as a country. I found out about the Diaspora and the Turkish massacre. Some people translated the Armenian songs for me. One of the aspects of some songs which I strongly identify with is the longing for homeland and the importance of the land of your heritage and where you come from. I can understand that from my own experience of being brought up on the land and in close contact with the earth. “I find the history of Armenia very poignant. Some of the dances, like Gorani, seem to express the trauma of Armenians. I admire the strength of this nation that had to pass through so many troubles but survived. ” источник (на арм.) - http://www.hetq.am/arm/culture/0511-dance.html

Киностудия <Арменфильм> близка к заключению договора о съемках фильма "40 дней Муса-Дага". Киностудия <Арменфильм> близка к заключению договора о съемках фильма <40 дней Муса-дага> по книге австрийского пистаетля Франца Верфеля. Бюджет фильма составит $35 млн. Об этом корреспонденту АРМИНФО сообщил директор <Арменфильма> Геворк Геворкян, не разглашая при этом имени потенциального партнера. Директор киностудии сообщил, что являющийся владельцем <Арменфильма> Фонд <Семья Кафесчян> завершил все процедуры государственной регистрации, связанные с приватизацией киностудии. Фонд приобрел студию в августе текущего года. Согласно договору, через 2 года киностудия <Арменфильм> будет переименована в . Г.Геворкян также сообщил, что после длительных переговоров был подписан договор, согласно которому Армения получила право на оригиналы всех армянских фильмов, хранящихся в архиве <Белые столбы> в Москве, и киностудия намерена сделать с них цифровые копии. Для реставрации фильмов и снятия с них цифровых копий будет использована суперсовременная система Интермедиейт. По словам Г.Геворкяна, приобретенная студией реставрационная система <Давинчи> используется всего в нескольких развитых государствах, а на территории СНГ она будет только в Армении. Все фильмы, находящиеся в фильмотеке <Арменфильма> будут отреставрированы. При этом, система позволит скорректировать цвет и убрать повреждения ленты. Руководитель киностудии сообщил, что согласно договору с фирмой <Томсон> приобретены новые кинокамеры со всей необходимым оборудованием. Они будут доставлены в Армению в первом квартале 2006 года. <Это оборудование даст возможность работать сразу несколько съемочным группам>, - отметил директор <Арменфильма>. Он также проинформировал о том, что одна нью-йоркская архитектурная фирма уже начала работы по созданию проектно-сметной документации для капитального ремонта здания киностудии. Кроме того, по словам Г.Геворкяна, в скором времени при <Арменфильме> начнет действовать Художественный совет, в который войдут известные деятели армянского кино. источник - http://www.kavkazweb.net/news/news.cgi?act...K8Atk6TKeQQGUU5

Ատլանտայից` Էջմիածին. փոքրիկ ճանապարհորդը երկրներ է կտրում, որպեսզի հասնի Հայաստան Ֆլորա Խաչատրյանն առաջին անգամ տեսավ իր նոր «դստերը»` ութամյա Վանեսային, «Զվարթնոց» օդանավակայանում, որտեղ նա դժվարությամբ քարշ էր տալիս ծանր ճամպրուկը, ու սիրտը լցվեց մայրական ջերմությամբ: Ամերիկուհին Էջմիածնում «Աստված ջան, ո՞նց եմ պահելու այս աղջկան,- մտածեցի ինքս ինձ: - Ո՞նց են ծնողները համաձայնել ուղարկել նրան օվկիանոսից այս կողմ: Բա որ չհարմարվի՞, բա որ կարոտի՞, բա որ չմնա՞»,- հիշում է Ֆլորան: Սակայն բոլոր «բա որ»-ներն անհետացան, երբ Վանեսան կանգնեց նրա առջև, ասաց «Hay, I am Vanessa» ու ամուր գրկեց նրան: Վանեսայի ծնողները` Քարեն և Չարլզ Սփրեդլինները, իրենց համար բացահայտեցին Հայաստան աշխարհը մեկ տարի առաջ, երբ հյուրընկալեցին Ֆլորայի 17-ամյա աղջկան` Աննա Գասպարյանին: Աննան մեկնել էր Ջորջիայի նահանգ` Ատլանտա, սովորելու ամերիկյան «Ֆլեքս» ծրագրով: «Սփրեդլիններն առաջին անգամ ինձնից իմացան մեր երկրի մասին: Զարմացել էին, երբ ասացի, որ Էջմիածնում հինգ եկեղեցի կա»,- պատմում է Աննան: Նրանց դուր էր գալիս Աննայի հայկական դաստիարակությունը, հատկապես` լեզուների իմացությունը: Եվ երբ փոքրիկ Վանեսան Հայաստան գալու ցանկություն հայտնեց, որոշեցին չընդդիմանալ: «Այնքան էի կապվել Աննային, որ մտածում էի, եթե գնա` կկարոտեմ, ու հենց այդ պահին էլ ասացի, կարելի՞ է ես էլ գամ»,- կիսատ-պռատ ռուսերենով պատմում է Վանեսան: Աննան Հայաստան վերադարձավ հունիսի 22-ին: Հաջորդ օրը դիմավորեցին Վանեսային: «Փողոցում բոլորն անհամբերությամբ մեր ամերիկուհի հյուրին էին սպասում, հատկապես երեխաները: Պատկերացնում եք` առաջին օրն առավոտյան արթնացավ ու գիշերանոցով դուրս եկավ բակ: Երեխաները սկսեցին բղավել` Վանեսա, Վանեսա: Աղմուկից վախեցած` բարձրացավ մեր տան անավարտ երկրորդ հարկ, որտեղ շինանյութ է լցված, ու սկսեց քարերով հարվածել երեխաներին: Հասկացանք, որ պաշտպանվում է»,- պատմում է Ֆլորան: Աննայի հայրը` Հայկ Գասպարյանը, ասում է, որ, ի տարբերություն հայ երեխաների, Վանեսան կաշկանդված էր անվտանգության բարդույթով, որը խանգարում էր ազատ շփվել երեխաների հետ, բայց հիմա փոխվել է: Սփրեդլինները Վանեսայի հետ Հայաստան են ուղարկել նոտարի կողմից վավերացված փաստաթղթեր, որոնց համաձայն աղջկա ժամանակավոր ծնողներն են Հայկը և Ֆլորան: Նրանք մասնագիտությամբ մանկավարժ են: Վանեսան նրանց դիմում է «մամջան, պապջան»: Շիկահեր ու կապուտաչյա փոքրիկ ամերիկուհին սովորում է Էջմիածնի «Գրիգոր Լուսավորիչ» համալսարանի դպրոցի ռուսական երրորդ դասարանում: Ծնողների երազանքն իրականացել է. Վանեսան հիմա ազատ կարդում ու գրում է ռուսերեն: Ընտանիքի շրջանում Աննան ասում է, որ Սփրեդլինները մոլի կաթոլիկ են: Ամեն կիրակի գնում են եկեղեցի, մինչև ընտանիքի բոլոր անդամները չհավաքվեն, չեն ճաշում: Ուտելուց ու քնելուց առաջ աղոթում են: Վանեսան պահպանում է այդ սովորությունները, բայց նաև ձեռք է բերել որոշակի ազատություն, քանի որ այստեղ շատ բան նրան թույլատրվում է: Գիրք է գրել հայկական մշակույթի մասին: Հիացած է լեռներով, որոնք նմանեցնում է հայկական քոչարի պարին: Սիրում է խաչապուրի ու խորոված: Ֆլորային դուր է գալիս Վանեսայի ինքնավստահության հասնող ինքնուրույնությունը: «Փողոցն անցնելիս եթե ասես` զգո’ւյշ, կանգնում է ու ասում, որ ինքը գիտի»,- ասում է Ֆլորան: Նրա պահանջով նոր ընտանիքում տանը չեն ծխում: «Մենք զարմացած ենք, թե ինչպես է պայքարում է իր իրավունքների համար: Դա բացակայում է մեր երեխաների մեջ,- ասում է Ֆլորան: - Երբ շատ հյուրեր ենք ունենում, որոնք ծխում են, մտնում է սեղանի տակ ու այնտեղից հայտարարում, որ այդպես ավելի քիչ կթունավորվի»: Աննան կարծում է, որ Վանեսան չափազանց փոքր էր նման բաժանման համար, բայց ուժեղ կամք է ցուցաբերում: Արդեն հինգ ամիս է հեռու է ընտանիքից և նախատեսում է ևս հինգ ամիս մնալ: Ֆլորան խոստովանում է, որ հարազատ երեխաների հանդեպ այնքան ուշադիր չի եղել, որքան Վանեսայի: «Ուզում եմ ամեն ինչ տեղը տեղին լինի: Օտարի երեխա է, հանկարծ տրամադրությունը չընկնի, ախր, մեծ պատասխանատվություն է: Երբ հիշում եմ, որ ապրիլին մեկնելու է, շատ տխրում եմ, շատ ենք կապվել նրան»,- ասում է նա: источник - http://www.armenianow.com/?action=viewArti...ng=arm&IID=1056

Сафари в Армении - http://safari.am/main.php?lg=arm&page=agrotour

Կիրակի օրը կօծվի Աստծու մի նոր տաճար, այս անգամ Հարավ-արեւմտյան թաղամաում Արդեն չորսից ավելի տարիներ Հարավ-արեւմտյան թաղամասում տեղի է ունենում շինարարական մի ծավալուն աշխատանք, որն իր վերջակետին կհասնի առաջիկա կիրակի: Այդ օրը հոգեւոր խնդություն ու տոնախմբություն է բերելու Հարավ-արեւմտյան թաղամասին, որտեղ երբեւիցե չի եղել աղոթքի տուն: Օծվելու է վերջին տարիների ամենաշքեղ եկեղեցական համալիրը` Սուրբ Երրորդությունը: Սբ. Երրորդությունն ունի ոչ միայն արտաքին ինքնատիպ գեղեցկություն եւ շինարարական պատմություն, այլեւ մի ընդարձակ եւ հարմարավետ դահլիճ, բազմաթիվ դասասենյակներ, որոնք գտնվում են եկեղեցու տակ` առաջին կիսանկուղային հարկում: Եկեղեցու հովիվ Գրիգոր քհն. Հովհաննիսյանն ասում է. «Սրբագործված, օծված եկեղեցին շինություն է, ուր մարդը հանդիպում է Աստծու հետ, եւ տեղի է ունենում մարդ-Աստված խորհրդավոր փոխհարաբերությունը: Բացի այդ, եկեղեցին խնդիր ունի կրթելու, դաստիարակելու, մարդուն քրիստոնեական ընթացքի մեջ հաստատելու եւ տանելու նրան դեպի փրկություն»: Դեռ չօծված եկեղեցին արդեն իսկ ունի կազմակերպված համայնք` կազմված տարբեր տարիքային խմբերից, ուսուցողական մի քանի դասընթաց, կանոնավորված օրակարգ ու ձեւավորվող օրինակելի ավանդույթներ: Տեր հայրը վստահ է, որ բոլոր դասընթացներն ու կիրակնօրյա դպրոցը մոտ ապագայում կազմավորելու են այն ուսուցողական կենտրոնը, որից հարկ է ունենա յուրաքանչյուր եկեղեցի: Եկեղեցու հոգեւոր հովիվը մեծ պատիվ է համարում, որ այս եկեղեցու շինարարությունը մշտապես եղել է Վեհափառ հայրապետի ակնդետ ուշադրության եւ հոգածության ներքո: «Շաբաթը մի քանի անգամ Վեհափառը եկել է եւ հետեւել շինարարությանը, ցուցումներ տվել, որպեսզի ամեն բան կարգուկանոնով եւ պատշաճ լինի, ասում է քահանան: Փառք ու պատիվ նաեւ շինարարներին, ովքեր անտրտունջ եւ անխոնջ աշխատանքով գործն ավարտին հասցրեցին», ասում է նա: Տեր հայրը օրհնության եւ հիացմունքի խոսքեր է հղում եկեղեցու միակ բարերարին` Հայկական բարեգործական ընդհանուր միության կենտրոնական վարչության ատենապետ, ազգային բարերար Լուիզ Սիմոն Մանուկյանին եւ զարմանում, թե ինչքան է համեստ աստվածահաճո ընթացքի մեջ հաստատված այդ տիկինը, որ երբեւէ չեկավ տեսնելու իր առատաձեռն բարերարության կենդանի արգասիքը: Տեր հայրը խոսում է նաեւ իր մտահոգություններից. «Այսօր, ցավոք, մեր ժողովրդի մի ստվար զանգված եկեղեցի այցելելը հասկանում է մեկ նպատակի համար` մոմ վառելու: Շատ հաճախ նույնիսկ աղոթքի մասին խոսք չի կարող գնալ կամ շատ հեռավոր պատկերացում կարող է լինել: Պետք է արմատավորենք եկեղեցի այցելողների մեջ, որ ինքնին մոմավառությունը ոչինչ է, եթե մոմ վառողը իր սիրտը չի բացում Աստծու առջեւ եւ իր աղոթքը չի ուղղում նրան: Այսինքն՝ մենք եկեղեցի գալիս ենք աղոթելու, Աստծուն հանդիպելու, աստվածային շնորհներ ստանալու համար: Ամեն եկեղեցի մտնող պետք է հասկանա եւ ավելի ու ավելի առաջանա այս կանոնների իմացության մեջ: Եվ այստեղ էլ մեր` հոգեւորականներիս խնդիրն ու պարտականությունն է աշխատել ժողովրդի հետ»: Տեր Գրիգորը պատմում է նաեւ եկեղեցու շինարարության ընթացքում կատարված հիշարժան դեպքերի մասին` եկեղեցու հիմնարկեքը, խաչերի օծումը, մկրտության ավազաններից մեկի օծումը, եւ վերջապես վաղն սպասվող եկեղեցու ամբողջական օծումը Գարեգին Բ Ամենայն հայոց կաթողիկոսի ձեռամբ: «Մի տխուր դեպք էլ գրանցվեց եկեղեցու շինարարության ժամանակ, վերհիշում է զրուցակիցս: Մահացավ եկեղեցու ճարտարապետ Բաղդասար Արզումանյանը: Կարծես այս եկեղեցին լուսահոգի այդ մարդու կարապի երգն էր եւ վերջին հիշատակը», ասում է տեր հայրը: Դրսում հանդիպում եմ Սբ. Երրորդության շինարարներին: Վարպետ Ղեւոնդը եւ Յուրան արդեն չորրորդ եկեղեցին են կառուցում: Ասում են, որ շուտով սկսելու են էրեբունի թաղամասի եւ Աբովյան քաղաքի եկեղեցիների կառուցումը, որոնց շինարարությունը պետք է զուգահեռաբար իրականացնեն: «Իսկ այս եկեղեցին հիմքից մինչեւ գմբեթը կառուցել ենք մեր սուրբ պարտականությունը գիտակցելով: Հպարտ ենք, որ այսքան գեղեցիկ եկեղեցի ենք կառուցում: Վստահ ենք, որ այս եկեղեցին հազարավոր տարիներ կանգուն է լինելու», ասում են նրանք: источник - http://www.azg.am/?lang=AR&num=2005111911

От Арументы и факты. http://www.aif.ru/online/sv/143/11_01

По моему, самый сильный наш рессурс по фотографиям. http://www.masis.am/ Западная Армения, наше историческое наследие. http://westernarmenia.nm.ru/ Армения которую мы потеряли. http://kars-van.narod.ru/ Вертуальное путешествие по Ани. http://www.virtualani.freeserve.co.uk/citymap.htm Фотки http://public.fotki.com/arthur/ http://www.armeniabook.com/ http://geotravel.ru/country/Armenia/ Туризм http://www.aquarius-travel.com/

ИТАЛИЯ - РОДИНА ПЕРВОЙ ПЕЧАТНОЙ АРМЯНОЯЗЫЧНОЙ КНИГИ В Национальной библиотеке Армении открылась выставка в рамках Дней армяно-итальянской дружбы. На выставке отдельными экспозициями представлена итальянская литература, изданная на армянском языке, раритетные итальянские книги, труды, посвященные итальянской музыке и живописи, древнейшие образцы гравировки. Как отметил директор Национальной библиотеки Давид Саркисяна, Италия стала той страной, где в 1512 году родилась первая печатная книга на армянском языке -"Урбатагирк". География армянских изданий, начавшаяся с Венеции, расширяясь из года в год, охватила Рим, Милан, Падую и другие города Италии. "Италия стала началом того большого пути, по которому шла и продолжает идти армянское типографское дело за 500 лет",- отметил он. Аббат Мхитарианской конгрегации, архимандрит Арутюн Пзтикян сообщил, что только в 16 веке в Венеции действовало около 400 типографий, а с 1512 по 1800 год - 19 армянских типографий, которые издали 249 наименований книг. Отец Арутюн Пзтикян отметил, что основанная в 1789 году на острове Святого Лазаря типография действует по сей день. Начиная с 18 века до наших дней в типографии было отпечатано 5000 наименований книг. "Эти книги - не только богатство армян, но и часть итальянской культуры",- подчеркнул он. источник - http://www.panorama.am/index.asp?sel=1447&l=r

В КЕЛЬНЕ ПРАЗДНУЕТСЯ 1600-ЛЕТИЕ СОЗДАНИЯ АРМЯНСКИХ ПИСЬМЕН 5-го ноября в 20.00 в церкви Св. Саак-Месроп г. Кельна комиссия по вопросам культуры Резиденции главы епархии приглашает на вечер музыки, который посвящен 1600-летию Армянских письмен. Исполнением произведений Саят-Новы, Комитаса, Аветисяна, Бальяна выступят Ильда Симонян (меццо-сопрано, Амстердам) и Лиизбетс Шпитц (фортепиано). Вечер будет вести доктор Тюбингенского университета Бербель Дюмлер, выступление которого, озаглавленное «Дарованные Богом буквенные знаки», уже было удостоено внимания германских армян. источник - http://www.azg.am/?lang=RU&num=2005110507

ГОДОВЩИНА ОТКРЫТИЯ КОНСУЛЬСТВА КОРЕИ В АРМЕНИИ БУДЕТ ОЗНАМЕНОВАНА ФЕСТИВАЛЕМ КОРЕЙСКИХ ФИЛЬМОВ В этом месяце исполняется год со дня открытия консульства Кореи в Армении. В связи с этим посольство Корейской Республики в Российской Федерации и Республике Армения (в Москве) запланировало ряд мероприятий в ознаменование этого события. В частности, уже 6 ноября в Армению прибудет делегация, возглавляемая послом Республики Корея в РФ и РА Ким Дже Соби, состоящая из работников посольства и приехавших из Кореи дипломатов. 7-го ноября, согласно запланированным мероприятиям, состоится открытие кабинета корейского языка и культуры в Государственном лингвистическом университете имени В.Я. Брюсова. А вечером состоится прием, посвященный годовщине открытия консульства Корейской Республики в Армении. 8-го ноября в кинотеатре «Москва» откроется выставка, посвященная корейской культуре. После закрытия выставки стартует 5-дневный фестиваль корейских фильмов. Фильмы будут демонстрироваться в переводе. Жители и гости столицы с 8-12 ноября смогут посмотреть следующие корейские фильмы: «38 параллель», «Несносная девочка», «Последний подарок», «Связи» и «Либера ме (спасите нас)». В ходе визита в Армению посла Республики Корея в России и Армении Ким Дже Соби и членов делегации предусмотрены официальные встречи, обсуждения разных вопросов. Члены делегации посетят культурные центры, музеи, побывают в достопримечательных местах Армении. источник - http://www.azg.am/?lang=RU&num=2005110502

Всё будет хорошо.

ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ ՄԱՍՆԱԿՑԵՑ ՊԵԿԻՆԻ ԱՐՎԵՍՏԻ ՄԻՋԱԶԳԱՅԻՆ ԵՐԿՐՈՐԴ ԲԻԵՆԱԼԵԻՆ Սեպտեմբերի 20-ից հոկտեմբերի 20-ը Պեկինում տեղի ունեցավ Պեկինի արվեստի միջազգային երկրորդ բիենալեն, որին Հայաստանից մասնակցել են նկարիչների միության նախագահ Կարեն Աղամյանը, նկարիչներ Ֆելիքս Եղիազարյանը եւ Կարեն Հովակիմյանը: Բիենալեին մասնակցում էր 60 երկիր, ցուցադրված էր 500 աշխատանք: Ինչպես ասաց Կարեն Հովակիմյանը, եթե նախորդ բիենալեում ցուցադրված էին միայն այսօր ապրող նկարիչների գործերը, ապա այս անգամ անցյալի եւ ներկայի կապը պահելու համար ցուցադրվել են Մատիսի, Վան Գոգի, Ռենուարի, Սեզանի, Մոդիլյանիի, Պիկասոյի, Էնգրի, Դելակրուայի, Լոտրեկի, Մանեի, Կուրբեի, Կորոյի, Ուտրիլլոյի աշխատանքները: Իտալիան, Ռուսաստանը եւ Ուզբեկստանը, ինչպես նաեւ իմպրեսիոնիստների եւ դասական նկարիչների գործերը ներկայացված էին առանձին սրահներով: Բիենալեն աշխարհը Չինաստանում ներկայացնելու եւ չինական արվեստն աշխարհին ներկայացնելու հիանալի նախաձեռնություն էր, որի միջազգային կոորդինատորն այս գործի մեծ վարպետ Վինչենցո Սանֆոն էր: Կարեն Հովակիմյանը մասնակցել է նաեւ նախորդ՝ առաջին բիենալեին, որտեղ ներկայացրել է երեք գեղանկար: Այս անգամ ինչպես ինքը, այնպես էլ Հայաստանի մյուս երկու ներկայացուցիչները ներկայացրել էին մեկական նկար: Բիենալեն կազմակերպված էր բարձր մակարդակով, մասնակիցները ծանոթացել են չինական մշակութային արժեքներին, եղել են Անհույն նահանգում, ուր մեծ տպավորություն են թողել ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի պահպանության ենթակա բնության հուշարձանների ցուցակում ընդգրկված Դեղին լեռները, որտեղ 2700 մ բարձրության վրա գերժամանակակից հյուրանոցներ են կառուցվել: «Շփումը, հարաբերությունները չինական մեծ մշակույթի հետ շատ կարեւոր են: Մասնավորապես մեծ տպավորություն է թողնում չինական նկարչությունը, որի գծի եւ նրբերանգների վարպետությունը եվրոպական արվեստում չեք գտնի: Չինաստանն առանձին մի աշխարհ է, ուր պահպանվել են մարդկային ջերմ հարաբերությունները, ազգային դեմքը: Աշխարհից վերցնելով լավագույնը, նրանք պահպանել են իրենց ավանդույթները եւ մշակույթի ինքնատիպ նկարագիրը: 15 միլիոնից ավելի բնակչություն ունեցող Պեկինը փայլում էր մաքրությամբ, ամենուրեք կարգ ու կանոն էր, մեծ տեղ էր հատկացված զբոսայգիներին, քաղաքի 70 կմ երկարություն ունեցող գլխավոր պողոտայի երկայնքով հատուկ խնամված կանաչ տարածքներ էին: Նրանք վարպետորեն ներդաշնակեցրել են ազգային եւ ժամանակակից ճարտարապետությունը», ասում է Կարեն Հովակիմյանը: Ա. ԱՄԻՐԽԱՆՅԱՆ источник - http://www.azg.am/?lang=AR&num=2005102517

СОКРОВИЩА ОСТРОВА СВ. ЛАЗАРЯ- ОТКРЫЛАСЬ Выставка "Узри страну итальянскую: сокровища острова Св. Лазаря" открылась сегодня в Ереване. Как отметил на церемонии открытия выставки министр иностранных дел Армении Вардан Осканян, данным мероприятием стартуют Дни армяно-итальянской дружбы в РА, которые являются наилучшим проявлением древних связей и нынешних контактов двух народов. Глава МИД РА выразил благодарность властям Армении и Италии за инициативу и содействие в проведении Дней армяно-итальянской дружбы, а также особую благодарность Конгрегации Мхитаристов, которые согласились представить некоторые экспонаты своей сокровищницы в Армении. В то же время ответственный за культурные сокровища Конгрегации Мхитаристов, архимандрит Арутюн Пстикян сообщил журналистам, что в Ереване представлено лишь 100 экспонатов более чем 10 тысячной экспозиции сокровищ острова Св. Лазаря. "Мы привезли в Армению только те экспонаты, которые соприкасаются с 1600-летием создания армянской письменности. Это, в основном, печатные издания, армянские географические карты, портреты церковных деятелей кисти известных итальянских художников, таких как Хейриха Рейнхарда, Джузеппе Гаванин, Франческо Маджотто, Франческо Зугно, Ованнеса Айвазовского, а также меч Киликийского царя Левона V (XIV век) и посмертная маска армянского композитора Комитаса", - сказал А.Пстикян. Он отметил, что Конгрегация Мхитаристов намерена наладить постоянное сотрудничество с правительством Армении в вопросе организации и проведения выставки сокровищ острова Св. Лазаря в Армении. При этом он отметил, что Конгрегация намерена по завершении выставки в Армении подарить Национальной картинной галерее некоторые свои экспонаты, однако, по его словам, данный вопрос еще должен быть обсужден на Совете Конгрегации. Дни армяно-итальянской дружбы пройдут в Армении с 5 октября по 5 ноября, где в качестве стержневого события является выставка сокровищ Конгрегации Мхитаристов острова Св.Лазаря Венеции. В рамках мероприятий в Армении будет представлена целая серия из фильмов братьев Паоло и Витторио Тавиани, встреча с известной писательницей, автором бестселлера "Ферма жаворонков" (La masseria delle allodole) Антонией Арслан, оперные и театральные постановки, фотовыставки. Дни армяно-итальянской дружбы проводятся по инициативе правительств Армении и Италии, под высоким покровительством президентов двух стран и спонсорстве частных предпринимателей. источник - http://www.panorama.am/index.asp?sel=917&l=r

ՔԱՐՏԵԶԱԳՐԱԿԱՆ ՆՎԱՃՈՒՄ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻՆ ԱՌՆՉՎՈՂ ՀՆԱԳՈՒՅՆ ԵՎ ՆՈՐ ՔԱՐՏԵԶՆԵՐԸ ՄԻ ԳՐՔՈՒՄ Երեսունհինգ տարվա աշխատանքի արդյունք Աշխարհի առաջին քարտեզը բաբելոնյան կավե մի սալիկ է: Այն թվագրվում է մ. թ. ա. 600 տարի առաջ եւ ցույց է տալիս ծովերով շրջապատված աշխարհը: Սալիկի սեպագիր բացատրությունները, ըստ բրիտանացի մասնագետների, ասում են, որ աշխարհի կենտրոնում նշված երեք երկրներն են Ասորեստանը, Բաբելոնն ու Հայաստանը (Արարատը): Այս ծանոթագրությունը զետեղված է «Հայաստանը համաշխարհային քարտեզագրության մեջ» գիրք-հավաքածուի մեջ: Հավաքածուն արդյունք է ինժեներ Ռուբեն Գալչյանի 35 տարվա աշխատանքի, եւ հնագույն ժամանակներից մինչ օրս գոյություն ունեցող Հայաստանին վերաբերող քարտեզները մի գրքում այսչափ համապարփակ ներկայացնելու փորձերից մեկը: Պրոֆեսոր Բաբկեն Հարությունյանի գնահատականով. «Հայ իրականությունում այս բնույթի աշխատանքները շատ չեն, բայց կան: Ի տարբերություն նախորդ փորձերի այս հրատարակությունը դուրս է եկել զուտ գիտական շրջանակներից եւ վերածվել քաղաքական գործի, քանի որ ցույց է տալիս, թե հայ ժողովուրդը որ տարածքում է ապրել, որ երկիրն է կոչվել եւ հիմա էլ կոչվում է Հայաստան: Փաստորեն այս գիրքը փաստաթղթերի ժողովածու է»: Ցեղասպանության հետեւանքով Թավրիզում ծնված, արմատներով վանեցի Ռուբեն Գալչյանը, Բրիտանիայի Աստոն համալսարանում ուսանելով, ձեռնահաս է եղել Բրիտանական գրադարանի նյութերին: 1970 թվականից սկսած հավաքել եւ ուսումնասիրել է Միացյալ Նահանգների Կոնգրեսի, Մանչեստրի համալսարանի, Օքսֆորդի Բոդլեյան, Մյունխենի, Վիեննայի, Բոլոնիայի, Ֆլորենցիայի գրադարանների, Փարիզի եւ Երեւանի ազգային գրադարանների ֆոնդերում առկա Հայաստանին առնչվող քարտեզները: Մատենադարանի եւ Վատիկանի գրադարաններից նույնպես օգտվել է Ռուբեն Գալչյանը «Հայաստանը համաշխարհային քարտեզագրության մեջ» հատորը կազմելիս: Դրանում զետեղված 128 քարտեզներից յուրաքանչյուրն ուղեկցվում է աղբյուրների, հեղինակների, պարունակության եւ առանձնահատկությունների մասին տեղեկություններով: Գրքում տեղ են գտել նաեւ 39 քարտեզների դետալներ: Հեղինակը 35 տարվա աշխատանքի վերջին երեք տարում հավաքած քարտեզներն ուսումնասիրել եւ զետեղել է գրքում՝ ելակետ ունենալով նաեւ Արցախի հիմնախնդրի լուծմանն անհրաժեշտ պատմական ապացույցներն ավելացնելը: Գրքում նաեւ իսլամական քարտեզներ են ներկայացված: Դրանք էլ ապացուցում են Արեւմտյան Հայաստանի Հայաստան լինելը: Օսմանյան քարտեզներում Հայաստանի անունը գոյություն ունի մինչեւ 1860 թվականը, այդուհետեւ աստիճանաբար փոքրանում է այդ անունը կրող տարածքը, ի վերջո իսպառ վերանում եւ փոխարինվում Արեւելյան Անատոլիա անունով: Նույն իսլամական քարտեզներով հստակեցվում է նաեւ 1918-ին հռչակված Ադրբեջանի Հանրապետություն կոչված տարածքը, որ մինչ այդ կոչվել է տարբեր կերպ: Գրքում զետեղված են նաեւ 20-րդ դարի պատմական կարեւորության Հայաստանի քարտեզներ՝ Փարիզի խաղաղության կոնֆերանսի համար պատրաստված եւ Սեւրի դաշնագրի, վերջինը կրում է ԱՄՆ նախագահ Վիլսոնի ստորագրությունը: Քարտեզագրության համառոտ պատմությունն ու աշխարհագրական տեղանունների բառարան էլ կա «Հայաստանը համաշխարհային քարտեզագրության մեջ» գիրք-հավաքածուում: Այն հրատարակվել է Ռազմիկ եւ Վիոլետ Թադեւոսյանների միջոցներով՝ «Փրինթինֆո» հրատարակչությունում: Գրքի հայ-ռուսերեն տարբերակը օրերս սկսել է վաճառվել Հայաստանում, իսկ անգլերեն տարբերակն արդեն մեկ տարի վաճառվում է միջազգային շուկայում: источник - http://www.azg.am/?lang=AR&num=2005100514

ПРАЗДНИК ГЮМРИЙЦЕВ 24-го сентября Гюмри будет праздновать свой день – день города. Для проведения этого празднества все было заранее спланировано и рассчитано по часам. Кроме гюмрийцев и жителей региона, как и в предыдущие годы, в этом году тоже будут участвовать многочисленные гости.(BR) Согласно традиции встреча гостей пройдет на подходах к городу с гюмрийскими песнями и танцами. Кроме того, большим театрализованным представлением пройдет открытие мемориальной стелы рода Багратуняц. Будут также открыты памятник Ширазу и парк Армяно-Французской дружбы. На открытии парка будут присутствовать посол Франции. источник - http://home.a1plus.am/rus/?go=issue&id=31685

АЙФЕСТ С 28-го сентября по 6-ое октября в Ереване будет проведен 3-ий театральный фестиваль “Айфест”. Помимо армянских актеров в фестивале примут участие театральные труппы, прибывшие из Англии, Швеции, Франции и других стран, число которых достигает 40. Сегодня в ходе пресс-конференции президент фестиваля Артур Гукасян заявил, что в отличии от предыдущего года, представления будут проходить не только в столице, но и в регионах республики – Арташате, Ванадзоре и Гюмри. “Кроме представлений состоятся также обсуждения-семинары, в которых примут участие приглашенные из зарубежных стран специалисты”, - отметил Артур Гукасян. Зрителю будет представлено около 50 спектаклей разных жанров – пантомима, драма, кукольный театр и театр марионеток, психологическая монодрама и.т.д. Организаторы уверены, что это мероприятие стимулирует развитие культуры и туризма в Армении. Продюсер фестиваля Левон Абраамян отметил, что министерство культуры не оказало поддержки в деле организации фестиваля. «Мы обратились с письмами в министерства культуры других стран, которые в какой-то мере оказали нам поддержку. Остальные расходы были покрыты нашими средствами». Торжественная церемония открытия состоится в Национальном академическом театре им. Г. Сундукяна, а церемония закрытия пройдет в кукольном театре им. Туманяна. источник - http://home.a1plus.am/rus/?go=issue&id=31666

Если интересно напишу по ЛП

Но речь шла о популеризации игры и без голубого экрана.... А что касается упамянутых Вами индивидов - с определёнными качествами, можно встретить в любой свере, желаю вам Картесиус, чтоб они на жизненном пути не часто встречались Вам. :hi:

Сам был этим летом, по моему город раньше намного был зеленее, конечно радует, что идёт строительство, но если пойдёт такими темпами скоро град будут называть не Ереван а Кафеполис.

Согласен cartesius, были и такие но они долго не задержевались, зо просто так не куда не попадешь в этой свере, хотя и не исключаю, что таких и брали, если папаша станавился спонсором команды , но это скарее исключение чем правило.

procurator, к сожелению после того как перестал существовать телевизионный брейн, произашёл сильный спад, уверен не только в Армении, тогда был стимул, прийти в третий и Рим и на глазах милионов телезрителей стать победительем, прославив своё страну и свой город, своеобразный "кубк СССР" Да и согласись, после ухода Варашилова и чгк уже не тот. В самой Армении проводятся внутренние чемпионаты как по чгк так и по брейну, но по общественным каналам не паказывают. В Гюмри один местный канал показывает внутренние игры по чгк, но там на нашем - Месроповском, да и когда смотришь спать охота. Но более всего огарчает, что престала в городе дейстовать знаменитая школа "Арамазд"

ПЕРЕСТРАИВАЕТСЯ ПАНТЕОН Пантеон в парке имени Комитаса, который должен был быть перестроен три года назад, наконец удостоился внимания государства. Для осуществления строительных работ из государственного бюджета выделено 69 млн др. С июня текущего года при содействии мэрии начались ремонтные работы, которые планируется закончить в конце октября, заверил заведующий пантеоном парка имени Комитаса Гриша Унанян. Строительство пантеона осуществляется по проекту архитектора Степана Кюркчяна. источник - http://home.a1plus.am/rus/?go=issue&id=30997