Դսեղեցի Ավագը կնոջ հետ, գնում են էշի վրա նստած: Մտնում են անտառ, կինը ասումա
-Ավագ, այ Ավագ. Ըլնիլ չի էշին բրախենք քիչ արածի, ես ու դու մին զրից անենք?
- Կլնի կնիկ ջան.
Էշին բրախում են արածելու, ու <զրույցի բռնվում>. Վերջացնում են, հագնվում, նստում էշին ու ճամփա ընկնում. Մի կես ժամ հետո կինը Ավագին.
-Ավագ, այ Ավագ. Ըլնիլ չի էշին մինել բրախենք արածի, ես ու դու զրից անենք? Դիրս շատ եկավ է՜՜՜՜
- Կլնի կնիկ ջան.
Էշին նորից բրախում են արածելու, ու <զրույցի բռնվում>. Վերջացնում են, նստում էշին ու ճամփան շարունակում. Մի կես ժամ հետո կինը նորից Ավագին.
-Ավագ, այ Ավագ. Ավագ ջան ,խնդրում եմ, բի էշին մինել բրախենք արածի, ես ու դու զրից անենք? Կլինի?
- Կլնի կնիկ ջան.
Էշին նորից բրախում են արածելու, ու <զրույցի բռնվում>. Վերջացնում են, նստում էշին ու ճամփան շարունակում. Մի կես ժամ հետո կինը Ավագին.
-Ավագ, այ Ավագ. Ավագ ջան , հազիվ անտառում ենք,ասում եմ թող էշը արածի, մենք զրից անենք? Կլինի?
-Տո դե զզվացրիր էլի, ըլնիլ չի ինձ բրախեք արածեմ, դուն ու էշը զրից անեք?