Shaghik

Все! Моника выигрывает 3-1 Эх не надо было мне футбол смотреть!!!!

Уже 2-1

Я так понимаю, единственный шанс чтоб получить единичку в счете от Моники - это Березовский и удар с ворот в ворота.

de tesnum en rusnery kagin hajoxtyunner en unenum et kerp /masnvorapet naev hay txaneri mot/, iranq el nuynn en anum. inchieq zarmanum vor. Vonc dastiarakum eq tenc el darnum en. Isk dastiarakutyuny erbeq xosqov chi linum, orinakov a linum.

И уводил из кампании изрядную сумму, все равно налоговая потом брала свое, независимо от заключений разного рода аудитов.

А мне больше всего жадность понравилось, но я убрала бы денежные символы

Прекрасные работы оказывается я сторонница реалистики в живописи

Ужас, детский сад

Эх, а хотела помочь понять, но ничего асум эн лавутюн ара джуры гци!

Но все равно вот это актуально

))))))))) Ну если у дифференцирования переменная не такая как функции, так она для него как константа Так что манто а наш экпонент /дифференциал от константы - 0/

И не только русские писатели так поступали. Наши гении тоже так делали, у Ширванзаде сколько таких повестей, причем описывал он многонациональное общество и нигде не подчеркивал национальность героев.

Вот именно поэтому не надо было подчеркивать в заголовке слово "особой породе армянских женщин", как будто такой породы грузинских или азербайджанских женщин нету. Именное такое изложение материала обесценивает сказанное, а также оправдывает явление, т.е. национализируя черту, человек не то что борется с ним, а заранее сдается.

Согласна, но такая не только общество армян. Нужно писать про проблему, а не впихивать слово "армянин" куда попало

Аман, де лав эли. Если шипящий человек имеет рядом с собой аудиторию, то она соответствующая /т.е. та в которой он может шипеть и быть поддержанным слушателями/. А более и менее - это не национальная черта, тем более что сам автор все это обосновывает отнюдь не национальными причинами. А то получается что основным посылом статьи является - армянки ходят неудовлетворенные! Но самом деле автор, просто как многие армяне, любит рядом со всяким отрицательном явлением поставить слово армянин. /а меня это нервирует и иногда позволяю себя выговариваться/

А у меня возник вопрос, причем тут национальность шипящей женщины? что таких русских, англичанок и китаянок нету?

Еще один

Да, а что?!

На русском не нашла http://news.am/arm/news/196626.html Չէին սպասում. ադրբեջանական քարոզչության հերթական տապալումը Կահիրեում Եգիպտահայ մտավորականները Կահիրեում Ադրբեջանի դեսպանատան կազմակերպած սեմինարի ժամանակ իրենց ելույթներով ձախողել են ադրբեջանական ապատեղեկատվության տարածման հերթական փորձը: Գաղտնիք չէ, որ խավիարային դիվանագիտությունն ընդլայնում է իր աշխարհագրությունը քաղցկեղի պես: Մետաստազներից մեկն էլ վերջերս ի հայտ եկավ Կահիրեում: Հերթական ապատեղեկատվություն սփռող սեմինարը փորձ սրվեց իրականացնել փետրվարի 26-ին Կահիրեի առաջատար լրատվական հաստատություններից մեկում՝ «Փոքրամասնությունների իրավական վիճակը միջազգային հակամարտություններում. Լեռնային Ղարաբաղի կարգավիճակի ուսումնասիրություն» թեմայով՝ կազմակերպված Եգիպտոսում Ադրբեջանի դեսպանության կողմից։ Միջոցառման անթաքույց նպատակն, իհարկե եգիպտական հասարակության շրջանակում Լեռնային Ղարաբաղի հիմնախնդրի, այսպես կոչված «Խոջալուի դեպքերի», Հայաստանի եւ Արցախի վերաբերյալ հայտնի ադրբեջանական կեղծիքների տարածումն ու հակահայկական տրամադրությունների սերմանումն էր: Սակայն ճանաչված եգիպտահայ մտավորական, ՀԲԸՄ Եգիպտոսի շրջանակային հանձնաժողովի ատենապետ Պերճ Թերզյանի, ՀՀ դեսպանության կցորդ Վարդգես Հովսեփյանի եւ եգիպտացի ցեղասպանագետ պրոֆ. Մուհամմադ Ռեֆաթ Իմամի անակնկալ հայտնվելը դահլիճում խառնեց ադրբեջանցիների խաղաքարտերը: Ի պատիվ հարցազրուցավար, «ալ–Դեմոկրատիա» ամսագրի գլխավոր խմբագիր Բեշիր Աբդել Ֆաթթահի՝ հայկական թիմին հնարավորություն տրվեց ներկա գտնվել եւ մասնակցել քննարկմանը։ Գլխավոր բանախոս «ալ-Հիվար» քաղաքագիտական կենտրոնի՝ փոքրամասնությունների բաժնի տնօրեն Իմադ ալ-Մահդիի՝ ամբողջովին ադրբեջանական ապատեղեկատվության վրա կառուցված ելույթին, ինչպես նաեւ համազեկուցող, Ադրբեջանի դեսպան Շահին Աբդուլաեւի համանման խոսքին հակադարձեցին Պ. Թերզյանը, Մուհամմադ Ռեֆաթը եւ Վ.Հովսեփյանն ելույթները՝ ի ցույց դնելով ներկայացված ադրբեջանական եւ հակահայկական տեսակետների պատմագիտական, քաղաքագիտական, իրավագիտական եւ բարոյական սնանկությունը, քննադատելով բանախոսների բերված կեղծ փաստարկները: Հանգամանալից կերպով ներկայացնելով ԼՂ հիմնախնդրի պատմական անարդարության հիմքերը, խորհրդային շրջանում Ադրբեջանի վարած հայաջինջ քաղաքականության մանրամասները` հակադարձ ելույթներում հիմնավորվել է Արցախի ժողովրդի ազատ ապրելու իրավունքը: Հավաքվածներին հանգամանալից կերպով ներկայացեց ԼՂ հակամարտության իրական պատճառները, նրա խաղաղ կարգավորման շուրջ ՀՀ կառուցողական դիրքորոշումը, դրան հակառակ Ադրբեջանի վարած սադրիչ քաղաքականությունը, նոր պատերազմ սանձազերծելու սպառնալիքները, բացահայտվեց է Սումգայիթի եւ Խոջալուի մասին ճշմարտությունը, սեփական հանրությանը խաղաղության նախապատրաստելու փոխարեն թշնամանք եւ ատելություն սերմանելը հայերի նկատմամբ՝ որպես ցայտուն օրինակ հիշատակելով քնած հայ սպային կացնահարած Սաֆարովի հերոսացումը։ Ելույթում չմոռացվեց նաեւ արարողության ոգեշնչողը՝ Ադրբեջանի դեսպանը, ում ըստ արժանվույն մեղադրեցին ներկաներին մոլորեցնելու մեջ: Այս հակահարվածի արդյունքում դահլիճում մթնոլորտը նկատելիորեն փոխվել է եւ քննարկումը շարունակվել նախատեսվածից տարբեր հունով։ Ներկաները սկսել են բավական հավասարակշռված եւ անկողմնակալ մեկնաբանություններ ու հարցադրումներ կատարել, իսկ ադրբեջանցի դեսպանն ու գլխավոր բանախոսը հայտնվել են, մեղմ ասած, անհարմար վիճակում։ Վերջին, սպառիչ հարվածն ադրբեջանական կեղծիքին եղավ իրենց իսկ կազմակերպած արարողության ելքին Սումգայիթի եւ Խոջալուի վերաբերյալ լուսանկարներով հագեցած գրքույկների բաժանումը՝ ի պատասխան ներկաներից մեկի հարցադրմանը, թե արդյոք առկա են ադրբեջանական տեսակետի հակառակն ապացուցող տեղեկատվական նյութեր ու լուսանկարներ:

Зато это помогла мне наконец то увидеть его. и это плюс

«Все, девочки свою часть работы закончили. Теперь нужно начать свою. Нужно за два дня подготовить общую базу данных за месяц. А еще и завтрашнюю лекцию нужно вечером подготовить. Студентам же не скажешь, что на работе день напряженный был. И так каждый месяц, месяц за месяцем. Вот еще и влюбиться, «пакасы кдзви». Хотя если бы была семья, наверно на все это смотрела бы в более спокойных тонах. Ладно нужно работать». Скоро рабочий день заканчивается. Глаза уже устали от синего экрана монитора, а мозг – от поминутно возникающих загадок и поиска их решений. Хорошо, что за этот день хоть система компа не подвела. Звонок телефона. Девушка вздрогнула, посмотрела на номер. Опять этот парень. Немножко задумалась. Если будет предложение о встрече, согласится или нет? А почему бы и нет. Нужно же почаще встречаться, чтоб определить, появятся чувства или не судьба. Может недостаточно она узнала человека? Ведь встречалась несколько раз. Взяла трубку. Договорились о встрече. Маршрутка успела вовремя. На проспекте Маштоца было шумно. Вот и он. - Привет. - Привет. - Пойдем куда нибудь? Посидим, поговорим. - Можно. - Я на машине, поедем в кафе? - Согласна. Прошли к машине. У девушки одна бровь поднялась ко лбу, вторая тоже хотела, рот уже открывался, но она успела сдержать себя. Перед ней стоял Москвич без заднего бампера, с ржавыми следами, над которым творчески поработал осенний листопад. Девушка еще и сумела определить болотно-зеленый цвет машины, дверь которой после нескольких попыток кавалера наконец-то открылась. Села. Точнее легла, так как сидение машины не держало. Девушка проехала весь путь до кафе с напряженным позвоночником. Слава Богу путь оказался коротким. С одного конца проспекта на другой. Сели на диванчики. Кавалер сел рядом, посмотрел на потолок кафе разукрашенный разными световыми эффектами в сине-красных тонах с золотыми звездочками. - А вот красиво. Можно так в спальне делать. Я сейчас дома ремонт делаю. А ты в каком цвете хотела бы увидеть свою спальню? Девушка опять вздрогнула от неожиданности. Что за поворот? К чему он клонит? Как можно ответить, чтоб не обидеть? - Не знаю, не думала - Знаешь, я много думал, и решил тебе предложение сделать. Согласишься ли стать моей женой? На этот раз девушка уже не смогла контролировать свои брови и глаза. Но с языком все-таки справилась. - Знаешь, я не могу сейчас тебе дать ответ, так как пока еще не знаю, есть ли у меня чувства к тебе? - Не нужно много думать. У меня несколько кандидатур есть, и если ты не сможешь дать ответа быстро мне придется предложить это другим. Брови у девушки опустились, глаза сузились, а мозг начал выдавать однозначные решения. Все кругом окрасилось в четкие цвета. И на лице появилась снисходительная улыбка. - Ну что же. Твое дело. Решай сам. Мне уже пора и нужно к завтрашней лекции готовиться. - Да? Жаль. Проводить? - Нет, спасибо. Отсюда ко мне домой прямая маршрутка есть. Удачи тебе. Прошла неделя. Телефонный звонок. Снисходительная улыбка. - Привет, ну что не решила на чтет моего предложения? - Решила, а как же. Пусть шансы моих конкуренток возрастут.