Провокация в Джавахке и Аресты армян

[Robbit]

ПОКУШЕНИЕ НА УБИЙСТВО ЗАКАЗАЛ ГЛАВА ПОЛИЦИИ АХАЛКАЛАКИ?

Ровно год назад, около своего дома по ул. Налбандян 9, жестокому избиению подвергся редактор-координатор электронной газеты Armenia Today, Аргишти Кивирян. Это была вторая попытка убийства против него за месяц. Первая произошла 20 апреля 2009 года. Во время второго покушения, Аргишти удалось схватить стрелявшего за руку и выстрелы произошли в разных направлениях. Трое нападавших после этого ограничились тем, что жестоко избили его бейсбольными битами, вследствие чего, Кивирян оказался в реанимации. Хотя бывший пресс-секретарь Сержа Саргсяна, Самвел Фарманян заявил, что раскрытие этого дела будет под непосредственным контролем первого лица, до сих пор покушения против Кивиряна не раскрыты. Арестованные по делу Гурген Киликян и Владик Погосян на свободе - предварительная мера пресечения, арест на два месяца, продлена не была. «Те, кто знаком с нынешней правовой системой РА, знают, что пока генпрокурор с папкой под мышкой не побежит в резиденцию президента и не согласует там результат, решения по делу не будет. Если дело находится под строгим контролем Сержа Саргсяна, то не под его ли строгим контролем выпустили этих двоих?»,- сказал Аргишти Кивирян. Он убежден, что весь год правоохранители пытались как-нибудь закрыть дело: «все это время полицейские пытались убедить моих соседей, что те слышали не выстрелы, а другие звуки, скажем, скрип двери». Удивительным образом, с места происшествия исчезли гильзы. Только благодаря фотографиям Гагика Шамшяна удалось доказать, что выстрелы на месте происшествия все-таки прозвучали. Кивирян напомнил, что сразу после покушения, замглавы полиции Ованнес Тамамян призвал нашедшего, на месте происшествия, гильзы, сдать их в полицию. Отметим, что г-н Тамамян родом из Ахалкалаки. Проведенное Кивиряном личное расследование, позволяет Кивиряну утверждать, что заказчиком покушения является глава полиции Ахалкалаки Самвел Петросян, о беззакониях которого периодически повествует их веб-сайт. Кивирян установил, что арестованные по делу Гурген Киликян и Владик Погосян до покушения побывали в Грузии и встречались с главой полиции Ахалкалаки Самвелом Петросяном. Отец Гургена Киликяна осужден в Грузии и он просил помощи у Самвела Петросяна. По данным Кивиряна отец Гургена Киликяна был недавно освобожден из под стражи. Что касается Самвела Петросяна, то Кивирян убежден, что власти Грузии назначили его главой полиции Ахалкалаки за помощь в освобождении Джавахка от армян: «Его руками в тюрьме оказался Ваагн Чахалян, множество молодых людей покинуло Джавахк».Следствие ведет СНБ, которому Кивиря предоставил все свои сведения.

http://www.armtown.com/news/ru/a1p/20100430/201004302/

[Robbit]

Ваагна Чахаляна вновь избили в тюрьме Рустави

7 мая 2010 - 20:53 AMT 15:53 GMT

PanARMENIAN.Net - 30 апреля джавахский политический деятель Ваагн Чахалян, который по сфабрикованным обвинениям был осужден грузинским судом на 10 лет лишения свободы, был избит тюремной охраной колонии строгого режима города Рустави, где в настоящее время он отбывает заключение, сообщил в беседе с корреспондентом PanARMENIAN.Net представитель союза “Еркир”.

По его словам, инцидент имел место, когда охрана сопровождала Ваагна Чахаляна в камеру после его свидания с родственниками. По неизвестным причинам сотрудники колонии начала оскорблять политического деятеля, а когда он ответил на оскорбление, применили силу.

Чахалян не захотел сообщать об инциденте родителям, и отказался от медицинской помощи. О происшествии политик сообщил только навестившего его адвоката.

Это второй подобный инцидент, связанный с Ваагном Чахаляном. В прошлый, в отношении него была применена сила (16 апреля 2009 года). Тогда предполагаемой причиной избиения стало то, что за 2 дня до этого в Париже, перед зданием грузинского посольства, армянские организации Франции провели митинг в защиту джавахского политического деятеля.

Ссылка

[Robbit]

Действующая во Франции армянская организация «Еркир-Европа» обратилась с письмом к президенту Франции о фактах ущемления грузинскими властями прав джавахкских армян

В связи с официальным визитом президента Грузии Саакашвили 7-8 июня 2010 г. действующая во Франции армянская организация «Еркир-Европа» (www.yerkir.eu, штаб-квартира- Лион) обратилась с письмом к президенту Николя Саркози, в котором представила факты проявления дискриминационной политики грузинского правительства в отношении джавахкских армян. В письме уделено особое внимание обстоятельствам политической расправы грузинских властей над джавахкским деятелем Ваагном Чахаляном – его судопроизводству, сопровождавшемуся вопиющими правонарушениями, и последующему осуждению на 10 лет лишения свободы на основе сфабрикованных обвинений.

В завершение письма организация «Еркир-Европа», отметив, что положение армян Грузии вызывает все большую озабоченность французских армян, попросила президента Саркози ходатайствовать перед своим грузинским коллегой о прекращении политики ущемления прав джавахкских армян и безотлагательном освобождении Ваагна Чахаляна.

Союз общественных организаций «Еркир» по репатриации и освоению

Ереван,

07 июня 2010г.

[Robbit]

Չախալյանին մերժել են

«Այս որոշումը սպասելի էր. գերագույն դատարանը, ինչպես մինչ այդ՝ առաջին ատյանի ու վերաքննիչ դատարանները, հլու հնազանդ ենթարկվեց վրացական իշխանությունների կամքին՝ ոտնահարելով արդար դատավարության տարրական սկզբունքները»,- այսօր այսպիսի հայտարարություն է տարածել ջավախքահայ քաղաքական գործիչ Վահագն Չախալյանը` Ռուսթավի քաղաքի N6 քրեակատարողական հիմնարկից:

Մի քանի օր առաջ Վրաստանի Գերագույն դատարանը որոշել է վարույթ չընդունել Վահագն Չախալյանի գործով բողոքը:

Չախալյանը պահանջում է դադարեցնել ջավախքահայ հասարակական- քաղաքական գործիչների հետապնդումները, բեկանել իր հոր, կրտեսեր եղբոր եւ իր նկատմաբ ընդունած դատավճիռները, փոխհատուցել այս անօրինական գործընթացների հետեւանքով առաջացած բոլոր վնասները, կատարել իր ձերբակալությանը նախորդած դեպքերի արդար եւ անկողմնակալ հետաքննություն:

Վահագն Չախալյանի պաշտպան Ստեփան Ոսկանյանը «Ա1+»-ին տեղեկացրեց, որ դատական այս որոշումը կայացվել է բավականին երկար ժամանակ անց:

«Մենք սպասել ենք մոտավորապես 9 ամիս, ու նոր կայացվել է մի որոշում, որ նրանք կարող էին ժամանակին, ավելի կարճ ժամկետում որոշում կայացնել: Սա նորից վկայում է այն մասին, որ նրանք ամբողջ այս դատավարությունը ձգձգում են, փորձում են նման ճանապարհով ճնշել, կոտրել Չախալյանին, որպեսզի հասնեն իրենց ցանկալի արդյունքին»,- ասում է Ստեփան Ոսկանյանը:

Վահագն Չախալյանի առողջական վիճակը պաշտպանը գնահատում է բավարար, սակայն նա ունի լտեղեկատվության պակաս, քանի որ բանտային պայմանները շատ խիստ են եւ չկա հեռուստացույց:

Վահագն Չախալյանը 2009 թ. ապրիլի 7-ին Ախալցխայի շրջանային դատարանի կողմից դատապարտվել է 10 տարվա ազատազրկման` «զենք-զինամթերքի անօրինական պահպանման», ինչպես նաեւ` «հանրային կարգը խախտող զանգվածային միջոցառումների մասնակցության» եւ «խուլիգանության» համար:

Հուլիսի 21-ին լրանում է ազատազրկման 2 տարին:

http://a1plus.am/am/politics/2010/07/16/vahagn-chakhalyan

[Robbit]

Грузинские власти ужесточают политику ущемления прав джавахкских армян

(Заявление джавахкского политического деятеля Ваагна Чахаляна)

15 июля 2010г

Пенитенциарное учреждение N6 города Рустави, Грузия

5 июля 2010г Верховный суд Грузии принял решение оставить без рассмотрения кассационную жалобу по обжалованию приговора в отношении моего отца- Рубена Чахаляна, младшего брата- Армена Чахаляна и меня. Наши приговоры были оставлены без изменений.

Это решение было ожидаемым; Верховный суд, как до этого - суды первой инстанции и апелляционный, покорно завизировал заказ грузинских властей, поправ элементарные нормы справедливого судопроизводства.

Это решение суда полностью созвучно последним тенденциям по ужесточению политики ущемления политических, гражданских, языково-образовательных, религиозных и культурных прав джавахкских армян, проводимой грузинскими властями:

- Действующие в Джавахке активные члены армянских общественно-политических организаций, армянские национальные деятели находятся под присмотром полиции, подвергаются политическому и экономическому давлению, армянских активистов вынуждают покинуть страну;

- Получает новые проявления традиционная политика грузинских властей по изменению этно-демографической картины армянонаселенного районов (Самцхе-Джавахк-Цалка); возобновился процесс по переселению в Джавахк аджарцев;

- Под предлогом улучшения знания грузинского языка предпринимаются меры по ускорению процесса огрузинивания армянских школ, увольняются с работы неугодные властям армянские учителя;

- Пополняется новыми именами «черный список» занимающихся защитой прав джавахкских армян деятелей, которым запрещен въезд в Грузию.

На возрастающую озабоченность международного сообщества создавшейся ситуацией грузинские власти отвечают распространением дезинформации и категорическим отрицанием фактов дискриминации в отношении армянского населения.

В этих условиях в среде джавахкских армян постепенно усиливаются настроения недовольства, отчуждения, разочарования и безразличия. Последним проявлением данных настроений стал бойкот со стороны джавахкских армян проведенных 30 мая выборов в органы местного самоуправления Грузии, что вынудило грузинские власти сфальсифицировать их результаты в Джавахке, «нарисовав» 75-78% явку избирателей и создав огромную армию проголосовавших за партию власти «мертвых душ».

Принимая во внимание вышесказанное, я подтверждаю свою решимость последовательно бороться за восстановление справедливости в отношении меня и членов моей семьи во всех международных инстанциях.

Я сохраняю уверенность в том, что все шаги, направленные на подавление протеста джавахкских армян посредством тюрем и репрессий, не достигнут цели. Уверен, что наша борьба приведет к тому, что грузинские власти рано или поздно будут вынуждены подчиниться императиву решения существующих проблем посредством диалога.

Для создания диалогового поля грузинские власти в первую очередь должны прекратить политику давления, угроз и насилия в отношении джавахкских армян, и в частности:

- Прекратить преследование джавахкских общественно-политических деятелей,

- Отменить принятые в отношении меня, моего отца и младшего брата несправедливые приговоры, возместить ущерб, образовавшихся по причине данных незаконных процессов,

- Дать разрешение на возвращение всех джавахкских армянских активистов, покинувших страну в результате репрессий,

- Провести справедливое и беспристрастное расследование предшествовавших моему аресту событий в Ахалкалаки,

- Упразднить «черных список» невъездных армянских деятелей.

Политические, гражданские, языково-образовательные, религиозные и культурные проблемы, волнующие джавахкских армян, должны быть решены в полном соответствии с действующими международными нормами по защите национальных меньшинств.

Все программы, нацеленные на изменение этно-демографической картины армянонаселенных районов, должны быть остановлены.

Международные структуры обязаны занять четкую позицию по недопустимости дискриминационной политики грузинских властей в отношении армянского населения. Двойные стандарты, неопределенные и расплывчатые шаги приведут лишь к углублению проблем, увеличат нестабильность и вероятность непредсказуемого развития ситуации.

[Robbit]

Վահագն Չախալյանի խոսքը ջավախքահայությանը

[ 2011/02/08 | 14:30 ]

Սիրելի՛ ժողովուրդ,

2011թ. հունվարի 21-ին լրացավ երկուսուկես տարին, ինչ վրացական իշխանությունները փորձեցին ուժի միջոցով լռեցնել ջավախքահայության պահանջատիրությունը` դիմելով «Միանսական Ջավախք»-ի առաջնորդներին ձերբակալելու, արտաքսելու և ահաբեկելու ծայրահեղ միջոցներին:

2011 թվականը, իր հետ նոր հույսեր բերելով, նաև առաջ է քաշում նոր մարտահրավերներ, որոնց դիմակայելու համար մեզանից ջանքեր, համախմբվածություն և ուժերը կենտրոնացնելու կարողություն է պահանջվելու: Այդ մարտահրավերներից ամենևին էլ երկյուղել կամ տագնապի մատնվել պետք չէ: Ճիշտ է, մեծ են տարածաշրջանը հայաթափել ցանկացող ուժերի հնարավորությունները, սակայն ջավախքահայությունն էլ այսօր մենակ չէ:

Ամենակարևորն այն է, որ մեր կողմն է Արդարությունը:

Այսօր մենք ո՛չ մեկին չենք ուզում իր տնից բռնի հանել ու բնակվել նրա տեղը: Ընդհակառա՛կը, մենք այսօր պաշտպանում ենք մե՛ր տները ուրիշի ոտնձգություններից:

Մենք ո՛չ մեկին չենք պարտադրում մոռանալ իրնեց Մայրենին ու Պատմությունը: Ընդհակառա՛կը, մենք այսօր պաշտպանում ենք մե՛ր Մայրենին ու Պատմությունը:

Այսօր մենք ո՛չ մեկին չենք հորդորում ուրանալ իրենց հավատքը: Ընդհակառա՛կը, մենք այսօր չենք ուզում ուրանալ մե՛ր կրոնը:

Այսօր մենք ո՛չ մեկին չենք ստիպում հեռու մնալ իրենց եկեղեցիներից, դրանք թողնել ժամանակի ու բնության քմահաճությանը: Ընդհակառա՛կը, մենք այսօր պայքարում ենք, որ մեզ վերադարձնեն մեզանից խլված մեր անօտարելի իրավունքը` տեր կանգնել մեր պապերի ձեռքով կառուցված, մեր պապերի արյունով պաշտպանած Աստծո տաճարներին:

Այսօր մենք ո՛չ մեկին չենք պարտադրում հայերեն սովորել, ազգանունների վերջավորությունները «յան» դարձել: Ընդհակառա՛կը, մենք այսօր մե՛րն ենք պաշտպանում:

Ուրիշի ունեցածի վրա աչք չունենք, բայց մերն էլ ոչ մեկին չե՛նք տա, ինչքան էլ այդ «մեկը» մեզանից ֆիզիկապես ուժեղ ու քանակապես շատ լինի: Մենք ո՛չ մեկից վախենալու խնդիր չունենք, թող մեզանի՛ց, մեր համբերության բաժակը լցվելու՛ց վախենան:

Մենք պայքարում ենք հանուն Ջավախքի հայապահպանության, մենք Քութայիսի հայացման համար չենք պայքարում, որ մտածենք` Արդարությունը մեր կողմը չէ, ու վախենանք:

Սիրելի՛ ժողովուրդ, մեզ անհրաժեշտ է համախմբվել այն անհատների շուրջ, որոնք այսօր Ջավախքում են գտնվում ու չեն վախենում հետևողականորեն խոսել ջավախքահայերի խնդիրներից:

Անհրաժեշտ է համախմբվել նրանց շուրջը, նրանց ոգևորել, օժանդակել ով ինչով կարող է. շատ անգամ մեկ ջերմ, սրտաբուխ խոսքն էլ անհատին կարող է հերոսական քայլերի մղել: Անհրաժեշտ է չտրվել հատուկ ծառայությունների կողմից նրանց մասին շրջանառության մեջ դրվող բամբասանքների հորձանքին:

Պետք է փակե՛լ այդ բամբասանքները տարածողների բերանները: Պետք է վերջնականապես հասկանալ, թե ինչքան մեծ վնաս են հասցնում մեր պայքարին այդ բամբասանքներն ու բամբասկոտությունը:

Ուրիշ ի՛նչ կարող ենք անել մենք համախմբվելուց, մեկմեկու որգևորելուց բացի. շա՛տ բան, սակայն այսօր այդ շատից ձգտենք անել նվազագույնը, այն է՝ դիմադրել, ընդդիմանալ ջավախքահայության տկարացմանն ուղղված ցանակացած քայլին:

Ինչ են անում վրաց իշխանությունները. Հայերենի դասաժամերն են կրճատում, «Հայոց պատմություն»-ը չեն թողնում դպրոցներում անցնեն: Ինչ անենք մենք. ամեն մեկս իր դպրոցական երեխայի հետ տանը պարապենք ու լրացնենք այն արհեստական բացը, որը ստեղծել են Թբիլիսիից:

Իսկ նրանք, ովքեր գիտելիքների ավելի մեծ պաշար ունեն, թող դասերից հետո, իրենց երեխաների կողքին ուսուցանեն նաև հարևանների երեխաներին, ավելի համարձակները թող խմբակներ բացեն:

Ինչ են անում վրաց իշխանությունները. արգելում են հայկական գրքերի մուտքը Ջավախք: Ինչ անենք մենք. ՀՀ-ից ամեն վերադարձող, որ իր հետ թեկուզ մեկ գիրք բերի, Ջավախքը հայերեն գրքի պակաս երբեք չի ունենա:

Սահմանում հո այդ մեկ գրքերը չեն բռնագրավելու: Կբռնագրավեն` ավելի վատ իրենց համար, խայտառակվելու են ամբողջ աշխարհով մեկ, որպես գրքերի դեմ պայքարող պետություն:

Ավելի համարձակները թող մեկի փոխարեն տասը գիրք բերեն: Եվ այսպես ամեն բնագավառում անհրաժեշտ է հակադրվել, դիմադրել, ահա թե ի՛նչ կարող ենք մենք անել, անել անձա՛յն, լուռ:

Չեն թողնում վերանորոգել մեր եկեղեցիները, բայց ի՞նչն է խանգարում հավաքվել, մաքրել այն, համոզված լինելով, որ այսօր, այս դժվար պայմաններում այդ մաքրելը հավասարազոր է վերանորոգման: Հայկական երգի, պարի, մշակութային երեկոներ անցկացնենք ամեն մի գյուղում:

Հավատացե՛ք, Աստված տեսնելով մեր նվիրվածությունը մեր եկեղեցիներին, մեր Մայրենիին, մեր Պատմությանը, հայ երգ ու պարին, մի օր էլ մեզ հնարավորություն կտա, վերանորոգել և «Հայր մեր»-ը ասել այսօր «վիճելի» կոչվող եկեղեցիներում, ազատ օգտագործել մայրենին կյանքի բոլոր բնագավառներում, Հայոց պատմություն ազատ անցնել դպրոցներում և այլն, և այլն:

Անհրաժեշտ է դիմադրություն, հակառակորդը մեր աչքերում չպիտի նկատի թուլություն կամ հոգնածության հետք իսկ: Թույլերն ու հոգնածները երկար չեն կարող դիմանալ այս արևի տակ: Մեր դիմադրությունը, ամենքիս մեջ մեկ անտեսանելի, հոգևոր կապը և այն գիտակցությունը, որ ծառայում ենք մեկ ընդհանուր, ազգային գործի, մեր կյանքի անգույն, միօրինակ առօրյան ավելի հետաքրքիր կդարձնի:

Այստեղ անելիքի առյուծի բաժինը ընկնում է երիտասարդների ուսերին: Ինչպես ցանկացած հասարակությունում, այսպես էլ ջավախքահայության շարժիչ ուժն էլ մե՛նք ենք, այսօրվա երիտասարդությունը: Ջավախքահայության հաղթանակները առաջին հերթին մերն են, պարտությունները՝ նույնպես:

Պետք է թոթափենք մեր վրայից անտարբերության փոշին, անտարբերություն մեր իսկ ճակատագրի նկատմամբ: Պայքարենք կյանքի ցանկացած ոլորտում, դպրոցից սկսած, համացանցով ավարտված: Մեր նախնիների հանդեպ ունեցած հարգանքն ու գալիք սերունդների հանդեպ մեր պարտքի գիտակցումը մեզ իրավունք չի՛ տալիս անտարբեր մնալ:

Այսօր մենք պարտավոր ենք վերադարձնել Ջավախքի վեհությունը իր լեռներին: Պարտավոր ենք և կարո՛ղ ենք: Կարող ենք և պիտի՛ անենք: Փոքր-փոքր քայլերով, աննկատելի, լուռ, բայց ամենօրյա: Հավատացե՛ք, արդյունքը չի ուշանալու:

Այսօր մեր մեջ են հերոսները, մեր գյուղում, մեր հարևանությամբ, մեր կողքին, ուրիշ կերպ չի էլ եղել, ուրիշ կերպ չի էլ լինում: Մենք պիտի զարգացնենք մեր մեջի հերոսին, զարգացնենք ամենօրյա դիմադրությամբ՝ ընդդիմանալով մեր ազգային արժանապատվությանը հարվածող ձեռքին: Չկա ավելի մեծ վիրավորանք, քան ազգային արժանապատվությանը դիպչելը, ազգային իրավունքները ոտնահարելը, մի՛ հանդուրժեք նման վիրավորանք:

Մեր պայքարի ընթացքում միշտ պետք է զգոն լինենք: Միշտ պետք է հիշենք՝ Ջավախքում այսօր վխտում են վրացական հատուկ ծառայությունների հայանուն և հայախոս գործակալները: Դրանք, երբ տեսնում են լավ, ազգային գործ անող մեկին, անտեսանելի սարդոստայն են հյուսում նրա շուրջը:

Նրանք հիմնականում աշխատում են երկու ուղղությամբ` նախ վրացական հատուկ ծառայությունների բամբասանքներն են տարածում, և երկրորդ` հնարավոր բոլոր միջոցներով փորձում են փոխել շարժման ուղղությունը, դրան հայամետից հակավրացական հնչերանգ հաղորդել:

Մեկընդմիշտ պետք է հիշենք, որ մեր պայքարը ոչ մի ազգի, ժողովրդի դեմ չէ, այլ հայամետ է: Համոզված եմ ասում` վրաց ժողովրդի մեծ մասը մեր հանդեպ թշնամաբար տրամադրված չէ, նա շատ անգամ անտեղյակ է իր իշխանությունների կողմից Ջավախքում տարվող հայաթափման, հակահայ քաղաքականությունից:

Իսկ տեղ-տեղ էլ ապատեղեկացված է, ճշմարտությանը, իրականությանը չի տիրապետում և իրեն թվում է, թե իշխանությունները ծայրահեղականորեն տրամադրված Ջավախքը հնազանդեցնելու համար են հարկադրված դիմում նման քայլերի:

Հայաստանի միակ քրիստոնյա հարևան վրաց ժողովուրդը մեր բնական դաշնակիցն է և մենք` որպես գիտակից ազգ, իրավունք չունենք թշնամանալ հասարակ ժողովրդի հետ:

Վրաց ժողովրդի տրամադրությունները հայության հանդեպ շատ անգամներ տարբեր են վրացական կառավարության տրամադրություններից, մտադրություններից:

Այսօր հենց վրացական մտավորականության մեջ կան անհատներ, որոնք ամբողջապես հասկանում են Ջավախքը հայաթափելու աղետալի հետևանքները:

Նրանք քաջ գիտակցում են, որ իրենց իշխանությունները, կատարելով թուրք-ադրբեջանական պատվերը, Ջավախքը հայաթափելու միջոցով, նրա տարածքը կապող միջանցք են դարձնում «երկու պետություն-մեկ ժողովրդի համար», որը ձգտում է վերջնականապես իր աքցանի մեջ վերցնել Հայաստանը:

Վրացական իշխանությունները, ունենալով մեծ դրամական պարտքեր Թուրքիա-Ադրբեջան զույգին, ինչպես նաև բիզնես ու քաղաքական ինչ-ինչ շահեր, լիովին հայտվել են նրանց ցանցում և չեն համարձակվում նրանց պահանջներին հակադրվել:

Դրանով նրանք հենց իրենց երկրի գերեզմանն են փորում: Այստեղ մենք անգամ հնարավորություն ունենք վրաց ժողովրդի հետ ձեռք ձեռքի պայքարել ինչպես Հայաստանի անվտանգության համար, այնպես էլ Վրաստանի համար այդ վտանգավոր ծրագրի դեմ:

Մեզ անհրաժեշտ է զգոնություն և հեռատեսություն դրսևորել, տարբերել «թացը չորից»: Պետք է հստակ գիտակցել, որ այն, ինչ մենք անում ենք, ուղղակիորեն կապված է տարածաշրջանում խաղաղության պահպանման հետ, քանի որ թույլ և ուժասպառ Ջավախք նշանակում է ևս մեկ հակամարտության օջախի առաջացում:

Ուստի հանուն խաղաղությունը, կայունությունը պահպանելուն, անհրաժեշտ է պահպանել ուժերի հավասարակշռությունը և այն պահպանելու մեկ ձև կա. ապահովել ջավախքահայության բնականոն զարգացումը: Իսկ դա լուրջ ուժեր, համախմբվածություն, ամենօրյա պայքար և համբերություն պահանջող խնդիր է:

Ուրեմն լցվենք համբերությամբ, մեր միջից հանենք վախը, թուլամորթյունը և լծվենք աշխատանքի: Ամեն օր, ամեն մեկս եթե անգամ մեկ կաթիլ ջուր լցնենք մեր ընդհանուր ջրաղացին, այն երբեք չի կանգնի: Եվ այն երբեք չի՛ կանգնելու, քանի դեռ Ջավախքում կգտնվի թեկուզ մեկ դիմադրող անդամ:

Անկախ նրանից, թե Վրաստանի իշխանությունները ինչ են պատրաստվում անել, մենք պետք է մշակենք գործողությունների մեր հստակ ծրագիրը և հետամուտ լինենք դրա իրականացմանը: Ինքնուրույն ծրագիր իր ինքնուրույն գործողություններով, այլ ոչ թե պարզապես ձգտենք հակազդել վրացական իշխանությունների հարվածներին:

Հայրենի հողը ինքն իրեն պաշտպանված զգալու համար ոչ միայն կարիք ունի իր որդիների արյան, այլև նրա քրտինքի, սակայն ամենից առավել նա կարիք ունի նորածին մանկան ճիչի… Ինչքան ավելի է շատանում, բազմանում նորածինների ճիչը, այնքան ավելի է երիտասարդանում հայրենիքը, այնքան ավելի է պաշտպանված զգում ինքն իրեն:

Ազգերի գոյատևման պայքարը հարատև է: Երբ պայքարը դադարում է, դադարում է նաև ազգը: Ապրող ազգի մեջ պայքարը միշտ կա, այն ուղղակի մի ձևից վերափոխվում է, կերպարանափոխվում է մեկ այլ ձևի:

Արցախյան պատերազմում մենք հաղթեցինք: Այնտեղ, ուր հողը արյուն էր պահանջում, մենք այն ազգովի տվեցինք: Եվ արդյունքը տեսանելի է: Վա՛յ մեզ, եթե արյունից տասնյակ անգամ թեթև քրտինքը տալու հարցում մենք թերանանք:

Վա՛յ մեզ, վա՛յ այն երիտասարդությանը, ով կթերանա դարեր շարունակ արյունով պաշտպանված հողը այսօր իր աշխատանքից թափվող քրտինքով ջրելուց, վա՛յ այն երիտասարդ աղջիկներին, ովքեր զլանում են մանուկներ ծնել մեր զառամյալ հայրենիքը երիտասարդացնելու համար:

Այսօրվա երիտասարդությունը ստիպված է գիտակցելու իր ուսերին ընկնող պատասխանատվության ամբողջ կարևորությունը, հասկանա, որ հայրենիքը այսօր կարիք ունի նվիրման ու հերոսների՝ բազմազավակ մայր հերոսների, աշխատանքի հերոսների, ուսման մեջ և գիտության բնագավառում հերոսների: Առանց դա գիտակցելու մենք չենք կարողանալու մեր Հայրենիքի այս փոքր հողակտորը պահել:

Չնայած այսօր ես գտնվում եմ բանտում, այն էլ ծանր պայմաններում, բայց ամենևին էլ ընկճված չեմ, շարունակում եմ իմ պայքարն ամենայն վճռականությամբ և վստահ եմ, որ ուշ թե շուտ, ինձ ձերբակալողները, հասկանալով, որ ինձ բանտում պահելը և այդպիսով ինձ լռեցնելը անհույս գործ է, և ստեղծված իրավիճակից ելք չէ, ինձ ազատ կարձակեն:

Նաև վստահ եմ, որ տեսնելով մեր պայքարող, դիմադրություն ցույց տվող ուժը, ոգին, նրանք ընդառաջ են գնալու մեր պահանջներին և դադարելու են ոտնահարել մեր իրավունքները: Ուրիշ կերպ չի՛ կարող լինել, ջավախքահայությունը չի՛ կարող հանդուրժել ու ոչ էլ կարող է ապրել «երկրորդ կարգի» մարդու կարգավիճակով:

Այսօր նա իր բողոքը հայտնում է, լքելով պապենական տները, բայց պետք է հասկանալ, որ դա բողոքի ամենաանարդյունավետ ձևն է: Հակառակ կողմը հենց դա՛ էլ ցանկանում է:

Սիրելի՛ ժողովուրդ, ինձ հոգեպես ամրապնդում է այն միտքը, որ օր օրի մենք ավելի գիտակից ենք դառնում մեր պայքարում, օր օրի ավելի փորձված, դրա հետ նաև` ավելի վճռական: Երեք հարյուր հազար ջավախքահայության և վրացահայության ռեսուրսը, լավ տնօրինելու դեպքում, լիովին բավարար է ոչ միայն ինքնագոյատևումը, այլև զարգացումը ապահովելու համար:

Մենք չպիտի ընկճվենք, չպիտի հիասթափվենք ու պետք է լավ գիտակցենք, որ մեր ընկճվածությունից ու հիասթափությունից հենց առաջին վնաս կրողները մենք ենք լինելու: Ուրեմն կորչեն մեր միջից վախը, թուլությունը` իր ընկերներ ընկճվածության ու հիասթափության հետ: Հանուն Ջավախքի` մեր պապերի երկրի` մեր թոռների երկրի, հանենք մեր միջից պառակտվածությունը և անհանդուրժողականությունը:

Այո, 2011 թվականը նոր մարտահրավերների տարի է լինելու, սակայն պետք է գիտակցել, պետք է հավատալ, որ այն նաև նոր հաղթանակների, նոր նվաճումների տարի է լինելու: Բոլորս մեկտեղ ուս ուսի տված հետ նվաճենք մեր պապերի երկիր Ջավախքի վեհությունը, մեր հպարտ Աբուլի վեհությունը:

Պայքա՛ր մինչև հաղթանակ:

Վահագն Չախալյան

Վրաստան, Ռուսթավի թիվ 6 խիստ ռեժիմի բանտ, 2011թ. հունվար

http://hetq.am/am/society/chakhalyan-43/