Перейти к публикации

Ռուբեն Հախվերդյանի երգեր


cartesius

Рекомендованные сообщения

Այստեղ հավաքվում են Ռուբեն Հախվերդյանի երգերի խոսքերը, նոտաները, թարգմանությունները, տարբեր նրան վերաբերվող ինֆորմացիան և լինկերը Համացանցում:

http://www.russiandvd.com/store/person.asp...subid=&orderby=

http://www.yerevan.ru/music/index.php?task=art&id=60&page=1

http://www.livejournal.com/users/hakhverdyan/

http://www.razbirat.com/rouben/

ԱՆՁՐԵՎ

ԱՇՈՒՆ

ԲԱԺԱՆՈՒՄ

ԲԱՐԻ ԼՈՒՅՍ, ՏԻԿԻՆ ԱՐՈՒՍ

ԳԱԶԱՆԱՆՈՑ

ԴՈՒ ԵՍ ԻՄ ՄԻԱԿԸ

ԵԶԸ

ԵԹԵ ԻՄԱՆԱՅԻՐ

ԵՐԱԺԻՇՏՆԵՐԻ ՔԱՂԱՔ

ԵՐԲ ԵՍ ԿՄԵՌՆԵՄ

ԵՐԲ ՉԿԱՅԻՆ ԲԱՐՁՐԱՀԱՐԿ ՇԵՆՔԵՐ

ԵՐԵՎԱՆԻ ԳԻՇԵՐՆԵՐՈՒՄ

ԵՐՋԱՆԿՈԻԹՅՈԻՆ

ԸՆՏԱՆԵԿԱՆ ԼՈՒՍԱՆԿԱՐ

ԹԱՓԱՌԱՇՐՋԻԿ

ԻՄ ԱՆՑՅԱԼԸ

ԻՄ ՍՊԻՏԱԿ ԱՂԱՎՆԻՆ

ԻՄ ՏՈՒՆՆ ԱՆԻՎՆԵՐԻ ՎՐԱ

ԻՄ ՓՈՔՐԻԿ ՆԱՎԱԿ

ԻՆՁ ՍԻ ՓՆՏՐԻՐ ՈՍՏԻԿԱՆ

ԻՐԻԿՈՒՆ

ԽՈՍՔԵՐ

ԾԱՌԸ

ԿԱՆՉԻՐ ԻՆՁ (ՔՈ ԴՂՅԱԿԸ)

ԿԱՊՈՒՅՏ ՆԺՈՒՅԳՆԵՐ

ԿԱՐՄԻՐ ԿԱԿԱՉՆԵՐ

ԿԵՆՍԱԳՐՈԻԹՅՈԻՆ

ԿԵՍԳԻՇԵՐ

ԿԻԹԱՌ

ԿՅԱՆՔ ՄԱՐԴԿԱՅԻՆ

ԿՈՒՐՈՐՏԱՅԻՆ ՍԵՐ

ՁՅՈՒՆԸ ԻՄ ԵՐԳՆ Է ԵՐԳՈՒՄ

ՃԵՐՄԱԿ ՁԻՍ

ՄԵՐ ՍԻՐՈ ԱՇՈՒՆԸ

ՄԻԱՅՆ ԴՈՒ ՉՏԽՐԵՍ

ՆԱ ԻՐ ՍԵՐԸ ԾԱԽԵՑ

ՇԱՏԱԽՈՍ ԱՆՁՐԷՎԸ

ՇՆԵՐԸ

ՇՈԳ ԿԻՐԱԿԻ

ՈՐ ՍԱՐԵՐԸ ՄԵՐ ՉՄՆԱՆ ԱՆՏԵՐ

ՍԱՐԵՐԻ ՔԱՄԻ

ՎԵՐԱԴԱՐՁ

ՔՈ ՃԱՄՓԱՆ

ԵՎ ԻՋԱՎ ԼՌՈՒԹՅՈՒՆ

Изменено пользователем cartesius (история изменений)
Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

  • Ответы 136
  • Создано
  • Последний ответ

Лучшие авторы в этой теме

Лучшие авторы в этой теме

http://www.livejournal.com/users/hakhverdyan/

ԽՈՍՔԵՐ

Ծեր գնչուհին բախտս կարդաց

Իմ հայացքի մեջ մոխրացած,

Նա կիսաձայն ինձ շշնջաց,

Որ ես ճամփորդ եմ ուշացած։

Որ իմ գնացքն արդեն մեկնել է,

Ես ուշացել եմ նրանից,

Ով որ իմ սիրտը գողացել է,

Արդեն հեռու է ինձանից։

Որ ընկերներս հեռացել են,

Սիրելիներս էլ չկան,

Նույնիսկ մոտիկ բարեկամներս,

Հոգեհացիս հազիվ թե գան։

Եվ ես հանում եմ իմ երգերը

Մանկության մութ ձեղնհարկից,

Որտեղ իրերն ու նրանց դերը

Թաքնված են մեծերից։

Իսկ մանկությունը մի թռչուն է՝

Թելով կապված մեր սրտերից.

Թելը պոկվում է, նա թռչում

Ու հեռանում է մեզանից։

Իսկ մանկությունը մի թռչուն է՝

Թելով կապված մեր սրտերից.

Թելը պոկվում է, նա թռչում

Ու հեռանում է մեզանից։

Իսկ մենք խաղում ենք մեր դերերը,

Իսկ ես հոգնել եմ այդ խաղից,

Մենք թաքցնում ենք մեր մտքերը,

Մենք թաքնվում ենք իրարից։

«Ես քեզ սիրում եմ» այս խոսքերը

Դուրս են խաղի կանոններից,

Ես ձեզ թողնում եմ իմ այս դերն

Ու հեռանում եմ այս խաղից։

«Ես քեզ սիրում եմ» այս խոսքերը

Դուրս են խաղի կանոններից,

Ես շպրտում եմ ձեզ իմ դերն

Ու հեռանում եմ ձեզանից։

Ես թռցնում եմ իմ երգերն

Իմ մանկության կտուրներից,

Կողքիս բոլոր իմ ընկերներն են,

Բոլոր տղերքը մեր թաղից։

Երգերիս բունն–աղավնատունը

Ես դատարկում եմ երգերից,

Ազատությունն է նրանց տունը,

Թելով կապված մեր սրտերից։

Երգերիս բունն–աղավնատունը

Ես դատարկում եմ երգերից,

Ազատությունն է նրանց տունը,

Թելով կապված մեր սրտերից։

Քո իսկական սիրահարները

Քեզ լքեցին, իմ Երևան,

Անտերուդուս մուրացկանները

Դարձան քեզ տեր ու տիրական։

«Ես քեզ սիրում եմ» այս խոսքերը

Ասում եմ քեզ, իմ Երևան,

Արժեր հասնել աշխարհի ծերը,

Որ այս բառերը հասկանամ։

«Ես քեզ սիրում եմ» այս խոսքերը

Ասում եմ քեզ, իմ Երևան,

Արժեր հասնել աշխարհի ծերը,

Որ այս բառերը հասկանամ։

Ծեր գնչուհին բախտս կարդաց

Իմ հայացքի մեջ մոխրացած,

Նա կիսաձայն ինձ շշնջաց,

Որ ես ճամփորդ եմ ուշացած,

Որ իմ գնացքն արդեն մեկնել է,

Ես ուշացել եմ նրանից,

Ով որ իմ սիրտը գողացել է,

Արդեն հեռու է ինձանից։

Որ ընկերներս հեռացել են,

Սիրելիներս էլ չկան,

Նույնիսկ մոտիկ բարեկամներս

Հոգեհացիս հազիվ թե գան։

Слова

Перевод: Карен Налбандян

Судьбу цыганка мне прочла

Взглянув в погасшие глаза

Она сказала: Жизнь прошла

Я безнадежно опоздал

О том, что поезд мой уехал

Занять в нем место не успел

Кого я ждал, кому я верил

Давно забыла обо мне

Что кто был близок - те пропали

Моих любимых больше нет

И в день когда меня не станет

Никто не вспомнит обо мне

А детство - это просто птица

На тонкой нити наших душ

Порвется нить - она умчится

Ее обратно не вернуть

А мы играем наши роли

А я давно устал играть

Мы прячем мысли, прячем боли

Мы разучились вспоминать

"Я вас люблю" - три этих слова

Не входят в правила игры

Я возвращаю право хода

И ухожу из-за доски

"Я вас люблю" - три этих слова

Не входят в правила игры

Я вам бросаю право хода

И выхожу из-за доски

Те кто любил мой старый Город

Давно покинули его

Остались нищие и воры

И здесь разбой стал ремеслом

"Я вас люблю" - три этих слова

Скажу тебе, мой Ереван

И стоит мир объехать снова

Чтоб эту истину понять

Судьбу цыганка мне прочла

Взглянув в погасшие глаза

Она сказала: Жизнь прошла

Я безнадежно опоздал

О том, что поезд мой уехал

Занять в нем место не успел

Кого я ждал, кому я верил

Давно забыла обо мне

Что кто был близок - те пропали

Моих любимых больше нет

И в день когда меня не станет

Никто не вспомнит обо мне

http://www.livejournal.com/users/irukan/363760.html?#cutid1

Изменено пользователем cartesius (история изменений)
Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

ՄԵՐ ՍԻՐՈ ԱՇՈՒՆԸ

Դու կարծում ես այդ անձրևն է արտասվում պատուհանից,

Այդ ափսոսանքի խոսքերն են գլորվում հատիկ-հատիկ,

Գլորվում են ու հոսում են ապակուց թափվում են ցած,

Այս խոսքերը,որ լսվում են իմ երգի մեջ ուշացած:

Ու եկեք խոստովանենք այդ ափսոսանքը ուշացած

Սերը քո մի հանելուկ է ու գաղտնիք էր չբացված,

Դա գուցե աշնան կատակն էր,տերևներն էին մեղմահար,

Ծառուղում լուռ արտասվում էր մի աղջիկ մենակ կանգնած:

Մեր սիրո աշունը էլ երբեք չի կրկնվի

Եվ անցյալն ամեն անգամ աշնան հետ կայցելի

Ու պատուհանից լուռ կարտասվի,

Ու պատուհանից լուռ կարտասվի

Ես հիմա նոր հասկանում եմ անցածը ետ չես բերի,

Այս ամենը հատուցումն է գործած իմ մեղքերի,

Այն աղջիկը և աշունը բախտն էր իմ,որ կորցրի,

Դա ջահել իմ խենթությունն էր,որ երբեք ինձ չեմ ների:

Ես գիտեմ երջանկությունը մեկ անգամ է այցելում,

Իսկ հետո,երբ հեռանում է,այցետոմսն է իր թողնում

Ու հետո ամբողջ կյանքում մեր,մենք նրան ենք որոնում

Այն հասցեն,որ նա թողնում է,կյանքում ոչ ոք չի գտնում:

Մեր սիրո աշունը էլ երբեք չի կրկնվի

Եվ անցյալն ամեն անգամ աշնան հետ կայցելի

Ու պատուհանից լուռ կարտասվի,

Ու պատուհանից լուռ կարտասվի

Осень

автор: Рубен Ахвердян

перевод: Карен Налбандян

Показалось, это ветер

Постучал в окно дождем

Это память о потере

Возвратилась хмурым днем

Возвратились и упали

Как слезинки со стекла

Те слова, что опоздали

Но забыть никак нельзя

Поздно, глупо и не нужно

Извиняться и страдать

Та любовь была загадкой

И ее не разгадать

Может, осень в желтых листьях

Грустно шутит так - как знать

В паутине мокрых веток

Одинокий тихий плач

Лишь сейчас я понимаю:

То, что было - не вернешь

Это все, как наказанье

За предательство и ложь

Эту девушку и осень

Я не смог себе простить

Как легко их было бросить

И как трудно позабыть.

Все мы знаем, что удача

Посещает только раз

И сама же день назначит

Чтоб покинуть тихо нас

А потом всю жизнь мы ищем

И хотим ее вернуть

Письма те, что мы ей пишем

Адресата не найдут

Эту нашу осень

Никогда не возвратить

Будет боль нам всякий раз

Октябрь приносить

И в окно печально моросить,

И в окно печально моросить.

http://www.yerevan.ru/publications/index.php?id=10

Аutumn

(original in Armenian by R. Hakhverdian)

Do you think the rain is drumming on your window all day long?

It’s the words of my repentance, falling down drop by drop.

See them, rolling down the glass and down into the endless brine;

Words that only you can hear in this belated song of mine.

What is this confession now, overdue regret, - for what?

Love has always been a riddle that I never can decode.

It was autumn that was mocking, slapping me with faded leaves,

And the girl that kept on weeping silently among the trees.

Only now I understand: the past shall not be back again.

It’s for sins that I’ve committed that I’m being made to pay.

For that weeping girl, that autumn are the fortune that I’ve lost.

Heedless deeds of wild youth is what I now regret the most.

We all know that happiness can only come a single time.

It then promptly disappears, leaves its business card behind.

We then seek it everywhere, we go on looking all our lives,

But the address on the card is one that no man ever finds.

The autumn of our love is never going to return.

Just the past keeps visiting together with the rain,

Wetting windows with its silent tears,

Wetting windows with its silent tears.

Translated by Gugo Veles

Изменено пользователем cartesius (история изменений)
Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

ՁՅՈՒՆԸ ԻՄ ԵՐԳՆ Է ԵՐԳՈՒՄ

Ձյունը երկար սպասեց գիշերվա խորհրդին,

Մինչև լույսերը հանգան, ու ձայները լռեցին,

Ու հանկարծ գիշերվա մեջ ինչ-որ բան զրգնգաց,

Խենթի պես պարելով փաթիլներն իջան ցած:

Ձյունը գալիս է դանդաղ,

Ձյունը իմ երգն ե երգում,

Ձյունը իջնում է թեթև,

Ձյունն իմ հեքիաթն է պատմում:

Արծաթե թիթեռնիկներ

Պոկված կապույտ հեքիաթներից

Թևածելով իջան ներքև,

Երգով լցրին քաղաքը ծեր,

Ու երազկոտ կտուրներին բերին ճերմակ հանդարտություն,

Ու երազկոտ կտուրներին բերին ճերմակ հանդարտություն:

Ձյունը գալիս է դանդաղ,

Ձյունը իմ երգն ե երգում,

Ձյունը իջնում է թեթև,

Ձյունն իմ հեքիաթն է պատմում:

Ոսկեծամ գեղեցկուհի, առանց քեզ ես չեմ ապրի,

Առանց քեզ ձյունը ճերմակ, ա՜խ, շուտով կդադարի,

Հայտնվիր գիշերվա իրական հեքիաթում,

Որ մինչև լուսաբաց մեզ իր գիրկն է առնում:

Ձյուն, սպիտակ ձյուն, մեղքերիս մեր թողություն,

Սպիտակ ձյուն, իմ ճերմակ քնքշություն,

Սպիտակ ձյուն, իմ ճերմակ մանկություն:

Արծաթե թիթեռնիկներ

Պոկված կապույտ հեքիաթներից

Թևածելով իջան ներքև,

Երգով լցրին քաղաքը ծեր,

Ու երազկոտ կտուրներին բերին ճերմակ հանդարտություն,

Ու երազկոտ կտուրներին բերին ճերմակ հանդարտություն:

Изменено пользователем cartesius (история изменений)
Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

ՔՈ ՃԱՄՓԱՆ

Քո ճամփան՝ այնքան պարզ

Ու այնքան արևոտ,

Իմ Ճամփան ծուռումուռ

Ու մի քիչ անձրևոտ։

Դու սիրում ես նայել,

Օրվա բաց աչքերին,

Ես միայն հավատում եմ,

Գիշերն՝ աստղերին։

Դու ասում ես, որ գիշերը

Հարկավոր է քնել,

Ես գիշերն արթնանում

Ու փնտրում եմ երգեր։

Եվ եթե իմ երգերը

Քեզ դուր չեն գալիս,

Թույլ տուր ինձ հեռանալ

Քեզանից, սիրելիս։

Դու ասում ես, որ կյանքում

Հարկավոր է պայքարել,

Բայց ես, թանկագինս,

Հոգնել եմ, հոգնել։

Դու ասում ես սիրիր,

Ու կյանքին հավատա,

Ես իմ մահն եմ փնտրում,

Տես շուտով նա կգա։

Դու ասում ես՝ սիրիր

Ու կազմիր ընտանիք,

Բայց ես չեմ ուզում դառնալ

Մի կնոջ խաղալիք։

Ես գիշերն, ինչպես միշտ,

Հարբած տուն կդառնամ

Ու շատ բարձր կերգեմ,

Որ բոլորն արթնանան։

Եվ եթե իմ գործերը

Ընկնեն դատարան,

Ու եթե այնտեղից

Ես մի օր տուն դառնամ։

Ես շատ բարձր կերգեմ,

Որ բոլորն արթնանան,

Երբ գիշերն, ինչպես միշտ,

Գինովցած տուն դառնամ։

Դու ասում ես, որ ես կյանքը

Դեռ չեմ հասկանում,

Որ ես քիչ եմ ստանում,

Որ ես շատ եմ ծախսում։

Ես գիտեմ, որ մարդիկ

Մի անգամ են ապրում,

Մի անգամ են սիրում,

Մի անգամ են մեռնում։

Եվ եթե մեզ Աստված

Թևեր չի ընծայել

Նաև չի պարտադրել

Առնետի պես ապրել։

Եվ եթե այս տարի

Ճոխ չանցավ նոր տարին,

Միևնույն է, գարնանը

Կծաղկի իմ այգին։

http://www.livejournal.com/users/hakhverdyan/2845.html

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

ԻՄ ՓՈՔՐԻԿ ՆԱՎԱԿ

Պատրաստեց փոքրիկ տղան

Մի ճերմակ թղթե նավակ,

Իջեցրեց նավակը նա

Գետակի ալիքների վրա։

Իմ փոքրիկ նավակ,

Իմ փոքրիկ նավակ,

Կհասնե՞ս, արդյոք,

Ծովին կապուտակ։

Իմ փոքրիկ, փոքրիկ նավակ,

Ու՞ր ես դու, ու՞ր ես լողում,

Ու՞ր են քեզ, ու՞ր են տանում

Գետի ալիքները խելագար։

Իմ փոքրիկ նավակ,

Իմ փոքրիկ նավակ,

Կհասնե՞ս արդյոք

Ծովին կապուտակ։

Արեգակն անհետացավ,

Ամպերի ետևն անցավ,

Երկնքից անձրև թափվեց,

Ու փոքրիկ գետակը վարարեց։

Իմ փոքրիկ նավակ,

Իմ փոքրիկ նավակ,

Դու հասա՞ր արդյոք

Ծովին կապուտակ։

Թե ճանապարհին

Խորտակեց քամին

Եվ դու քնեցիր

Գետի հատակին։

http://www.livejournal.com/users/hakhverdy...html?mode=reply

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

ԵՎ ԻՋԱՎ ԼՌՈՒԹՅՈՒՆ

Եվ իջավ լռություն ու թաղվեց խավարում

Իմ սիրտը.

Սպասեցի քեզ երկար, սպասեցի քեզ երկար

Դու չեկար,

Որոշեցի ինքս քեզ մոտ գալ,

Որոշեցի ինքս քեզ մոտ գալ։

Դու՝ երազ իմ անհաս, իմ ցնորք իրական,

Որ հեռվում կանչում ես քեզ մոտ,

Ինձ կանչում ես քեզ մոտ

Ու կորչում.

Երբ քեզ մոտենում եմ,

Հեռանում ես, փախչում ինձանից։

Երբ քեզ կանչում եմ,

Արձագանք ես տափս։

Ընկերներս կորան անցյալի մշուշում

Ու չկան, ու չկան,

Աղջիկներ գեղեցիկ, որոնք իմն են եղել,

էլ չկան, էլ չկան,

Միայն դու մնացիր,

Իմ ցնորք իրական,

Միայն մենք մնացինք

Իրար դեմ հանդիման,

Ու որքան մոտենում

Ես այնքան հեռանում եմ քեզնից,

Դու երազ իմ անհաս,

Իմ ցնորք իրական,

Փախչում ես ինձանից,

Երբ քեզ մոտենում եմ,

Հեռանում ես, փախչում ինձանից,

Երբ քեզ կանչում եմ՝

Արձագանք ես տալիս։

http://www.livejournal.com/users/hakhverdy...html?mode=reply

Изменено пользователем cartesius (история изменений)
Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

ՄԻԱՅՆ ԴՈՒ ՉՏԽՐԵՍ

Միայն դու չտխրես ու լաց չլինես,

Օրերը տխուր կանցնեն կգնան,

Քամիները չար, քամիները ցուրտ

Կխփեն դեմքիդ ու կհեռանան։

Ու մի քաղցր ձայն հեռվում կզնգա

Եվ հուշի նման քեզ այցի կգա,

Ու կղողանջի հեռվում քաղցրաձայն,

Ու՞ր ես դու գնում, իմ թափառական։

Անիմաստ է թափառելը,

Երբ հոգնել են քո ոտքերը,

Անիմաստ է թափառելը,

Երբ հոգնել են ճամփաները քեզանից...

Երգ իմ մոռացված,

Երգ իմ հեռացած,

Ես քեզ կորցրի ճամփին մոլորված,

Բայց գիտեմ, որ դու ետ կգաս կրկին,

Կլցնես սիրով իմ տխուր հոգին։

իմ հոգնած ճամփորդ, ու՞ր ես դու գնում,

Քայլերով մոլոր ու՞ր ես հեռանում,

Ու՞ր է քեզ տանում ճամփան անսահման,

Կանգ առ վերջապես, իմ թափառական։

Անիմաստ է թափառելը,

Երբ հոգնել են քո ոտքերը,

Անիմաստ է թափառելը,

Երբ հոգնել են ճամփաները քեզանից...

http://www.livejournal.com/users/hakhverdy...html?mode=reply

Изменено пользователем cartesius (история изменений)
Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

ԵՐԲ ԵՍ ԿՄԵՌՆԵՄ

Երբ ես կմեռնեմ, շիրիմիս վրա

Տղերքը հերթով ինձ այցի կգան,

Ասացեք նրանց՝ թող չմոռանան,

Որ մի լավ հարբեն ուշ երեկոյան։

Աղջիկները թող արցունք չթափեն,

Հորիզոնական դիրքով երբ տեսնեն,

Չէ որ դիրքը այդ հայտնի է նրանց,

Նրանց հուշերում ես կապրեմ պառկած։

Երբ ես կմեռնեմ, շիրիմիս վրա,

Թող որ համբուրվեն աղջիկ ու տղա,

Ու երբ գինովնան սիրո համբույրից,

Թող մի երգ հիշեն իմ հին երգերից։

Ու թող թևածի Աստվածը սիրո

Եվ իմ գերեզմանն օծի սուրբ գինով,

Ու թող ծածանվեն վարսերը նրա,

Ում անունը միշտ գաղտնի կմնա։

Խորհրդային բիրտ բարքերի սև էջ,

Մենք մեզ թերթեցինք ու գտանք մեր վերջն,

Այնտեղ կարմիրով գրված էր՝ դժոխք,

Ո՞ր մեղքի համար՝ չգիտեր ոչ ոք։

Բայց մենք ընտրեցինք կյանքն անապահով,

Ու տղերքի հետ դուրս ելանք բաց ծով,

Որ հավատարիմ մեր խենթ երազին

Չդառնանք երկրի հնազանդ գերին։

Թող Աստված ների մեղքերն իմ որոշ,

Կյանքն իմ անհանգիստ, վարքն իմ անորոշ,

Ես նրա կամքով երգեր եմ գրել,

Փորձել երգերով մեղքերն իմ քավել։

Թող փառաբանվի անունը նրա,

Ում երգարանից երգեր գողացա,

Կյանքի մատյանից դասերն իմ առա,

Ում ներշնչանքով թաքուն հիացա։

Երբ ես կմեռնեմ, շիրիմիս վրա,

Տղերքը հերթով ինձ այցի կգան,

Ու հետո հերթով լուռ կհեռանան,

Որ հետո հավերժ ինձ ընկերանան։

http://www.livejournal.com/users/hakhverdy...html?mode=reply

Изменено пользователем cartesius (история изменений)
Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

ԻՄ ԱՆՑՅԱԼԸ

Ես սիրած մի աղջիկ ունեի,

Կիթառի լարերից սիրելի,

Ինձ փոխեց նա ուրիշ մեկի հետ

Ու դրեց վերջակետ։

Անհասցե մի նամակ գրեցի

Ու նամակս քամուն հանձնեցի,

Որ կորչի պատմությունն այս անհետ,

Ու երբեք չգա հետ։

Բայց քամին անառակ,

Իմ կամքին հակառակ

Պատմությունն այս բերեց

Ու դեմքիս շպրտեց։

Ես ագնիվ մի ընկեր ունեի,

Որ դարձավ գրպանին իր գերի,

Նա իր շուրջը գծեց շրջանակ

Ու ապրեց երջանիկ, բայց մենակ։

Ու քամուն ես նորից խնդրեցի

Պատմությունն այս տանի-֊կորցնի,

Որ տանի–կորցնի նա իր հետ

Այս դիպվածն անհեթեթ։

Բայց քամին անառակ

Իմ կամքին հակառակ

Իմ անցյալը նորից

Ինձ սարքեց ուղեկից։

Ես անցյալս ջնջել փորձեցի,

Եվ իմ կյանքը գինուն տվեցի,

Բայց մի օր, երբ ես լուրջ արթնացա,

Անցյափս դժգույն դեմքը տեսա։

Ու քամուն ես նորից խնդրեցի՝

Իմ անցյալը տանի–կորցնի,

Որ թողնի իմ անցյալն ինձ մենակ,

Շատ երկար ժամանակ։

Բայց քամին անառակ,

Իմ կամքին հակառակ.

Իմ անցյալը նորից

Ինձ սարքեց ուղեկից։

Իսկ հետո, երբ արդեն մեծացա,

Երբ այսինքն կարգին բթացա,

Երբ իմաստը կյանքի հասկացա,

Իմ անցյալը իրոք մոռացա։

Խնդրեցի ես քամուն անառակ՝

Ետ բերի օրերից ցուրտ ու տաք,

Ու սափ ականջիս անցյալի

Մի ծանոթ եղանակ։

Բայց քամին հայհոյեց

Ու լկտի ծիծաղեց,

Անցյալիս փոխարեն

Ուրիշ բան... ցույց տվեց։

Հասկացա վերջապես մի պարզ բան,

Որ անցյալս մտավ գերեզման,

Իսկ ինձ հետ մնաց լոկ իմ ներկան

Անիմաստ, անիմաստ խոհական։

Իսկ հետո բոլորի նման ես

Ընտրեցի մի լավ կին՝ այնքան հեզ,

Որ ստիպեց մոռանալ ինձ ներկան

Ու կերտել մեր կյանքի ապագան։

Ես դարձա ամուսին,

Նա դարձավ տանտիկին,

Այսքանով երջանիկ

Ապրեցինք միասին։

Հասկացա վերջապես մի պարզ բան,

Որ մտա իսկապես գերեզման,

Եվ քամին անպատկառ ինձ սուլեց

Մեղեդին, մեղեդին իմ մահվան։

http://www.livejournal.com/users/hakhverdyan/1430.html

Изменено пользователем cartesius (история изменений)
Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

ԿԵՆՍԱԳՐՈԻԹՅՈԻՆ

Ինձանից էլ ջահել իմ պապերը

Հրաժեշտ չտված հեռացան,

Վշտի մեջ էլ հպարտ իմ տատերը

Հանկարծ մի գիշերում ծերացան։

Իսկ հետո, երբ լսվեց կրակոցը,

Դույլի մեջ կաթն ասես սևացավ,

էդ շարժվեց մանկության օրորոցը,

էդ պստիկը քնից արթնացավ։

Օրորվիր մանկության օրորոց,

Կյանքը մութ փակուղով մի փողոց,

Կյանքն՝ իրար ուտելու փակ դպրոց,

Օրորվիր

Օրորվիր

Օրորվիր մանկության օրորոց։

Դա երագ էր, թե ոչ, բայց պապերս

Խստորեն ասացին՝ դիմացիր,

Հերթը քոնն է, էսպես է, ախպերս.

Ցավերդ երգելով հեռացիր։

Իսկ դրսում նոր կոփված տականքները

Թալանում ու գռփում են մարդկանց,

էս կեղտոտ, ասիական, մութ բարքերը

Ու դեմքերն ինչ սագում են սրանց։

Օրորվիր մանկության օրորոց,

Կյանքը բութ կրքերի աղբանոց,

Կյանքը լուռ վշտերի խենթանոց,

Օրորվիր

Օրորվիր

Օրորվիր մանկության օրորոց։

Ինձ կյանքում ծափեցին ընկերներս,

Իսկ հետո սուսուփուս հեռացան,

Ինչ ափսոս՝ երգեցի ես երգերս

Լոկ նրանց, ովքեր ինձ մոռացան։

Օրորվիր, մանկության օրորոց,

Կյանքը՝ մութ կրքերի աղբանոց,

Կյանքն իրար ուտելու փակ դպրոց,

Օրորվիր

Օրորվիր

Օրորվիր մանկության օրորոց։

http://www.livejournal.com/users/hakhverdy...html?mode=reply

Изменено пользователем cartesius (история изменений)
Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

ԿՅԱՆՔ ՄԱՐԴԿԱՅԻՆ

Որքան արագ է պտտվում

Այս անիծյալ խենթ մոլորակը,

Որքան արագ է հեռանում

Մեր ապրելու լավ ժամանակը։

Հետո դանդաղ, դանդաղ,

Կհեռանա ջահելությունը,

Հետո էլ ինչ երջանկություն,

Երբ մոտենում է ծերությունը։

Մի օր պոկվեց թռավ

Իմ մանկության կապույտ թռչունը,

Այդ ամպերի միջով մի ճիչ

Չվեց դեպի հավերժությունը։

Կյանքի շեմին կանգնած էր լուռ

Ու գլխահակ մի պատանի,

Երազանքներ ուներ մաքուր,

Ձեռքին սպիտակ մի աղավնի։

Բայց աղավնին թռավ հեռու,

Ձուլվեց կապույտ երկինքներին,

Կյանքը ոչինչ ետ չի բերում

Նա թալանում է բոլորին։

Ու հազար ոտք կոխաց ճամփով

Շարունակեց քայլել իր կյանքը

Նա ում ձեռքից թռավ մի օր

Սպիտակ թռչունը երազանքը

Հիմա նրա ուսին թառել,

Հպարտ շարժում էր իր թևերը

Բազեն, որը պիտի թռչեր

Դեպի կյանքի հորիզոնները։

Բայց երբ բազեն երկինք ճախրեց,

Մի կրակոց լսվեց հանկարծ,

Կապույտ երկինքը կարմրեց

Ու քաջ թռչունը ընկավ ցած։

Ու երբ տղան վերցրեց նրա

Դեռ տաք մարմինն իր ձեռքերին,

Կյանքը նրան ոճիր թվաց,

Նա անիծեց ճակատագրին։

Ու ձմեռվա սառցակալած,

ճամփաներով ոլոր–մոլոր

Քայլեց ճամփորդը դեպի ցած,

Դեպի վախճանը գլխիկոր։

Ագռավների երամը սև,

Ձմռան երկինքը անարև,

Կյանքի ժամկետը հարկադիր

Դարձան մարդու ճակատագիր։

Ու երբ կնքեց մահկանացուն

Մարդու մարմինը չարչրկված,

Նա իր հոգին տվեց Աստծուն

Որպես թռչուն մի հալածված։

http://www.livejournal.com/users/hakhverdy...html?mode=reply

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

ԻՄ ՏՈՒՆՆ ԱՆԻՎՆԵՐԻ ՎՐԱ

Իմ տունն անիվների վրա

Կգլորվի ու կգնա,

Մի օր ինձնից կհեռանա,

Իմ տունն անիվների վրա։

Տունս մի օր կառնի թևեր,

Ինձ կթողնի, կթռչի վեր,

Ու կորորվի՝ լուսնից կախված,

Կյանքիս հեքիաթն իմ հնարած։

Ես ունեմ երեք փոքրիկ.՝

Մի տղա, երկու աղջիկ՝

Իսկ նրանք ունեն մայրիկ

Եվ երգեր գրող հայրիկ։

Իմ երգն անիվների վրա

Ինձ կլքի ու կգնա,

Մի օր ինձնից կհեռանա,

Իմ երգն անիվների վրա։

Երգերը իմ կառնեն թևեր

Եվ իմ սրտից կթռչեն վեր,

էսպես հերթով՝ շարան-շարան

Նրանք ինձնից կհեռանան։

Ես ունեմ տարբեր երգեր՝

Իմ կյանքից պոկված դեպքեր,

Սա իմ կյանքն է, իմ ընկեր,

Որ փորձում եմ ես երգել։

Իմ կյանքն անիվների վրա

Կգլորվի ու կգնա,

Մի օր ինձնից կհեռանա,

Իմ կյանքն անիվների վրա։

http://www.livejournal.com/users/hakhverdyan/598.html

Изменено пользователем cartesius (история изменений)
Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

ԸՆՏԱՆԵԿԱՆ ԼՈՒՍԱՆԿԱՐ

Լավագույն տղերքը հեռանում են,

Օտար ափերում բախտ որոնում.

Սիրելի կանայք թողնում գնում են,

Ուրիշների մեջ են մեգ փնտրում։

Ամենալավ երգը լռությունն է՝

Երկու զույգ աչքեր մթության մեջ,

Իսկ սարսափելին հիշողությունն է,

Որ հետո թերթում ես էջ առ էջ։

Ու փչում է քամին ունայնության,

Ու ջնջում ամեն ինչ,

Ու պոկվում են անցյալը ու ներկան,

Իմ կյանքի էջերից։

Ես գիտեմ ինչ բան է ժամանակը.

Ամեն ինչ հոսում է, փոփոխվում,

Կյանքի ուղեգրով շարժվող գնացքը

Վերջին կանգառին է մոտենում։

Ես այս աշխարհի խենթ սիրահարն եմ,

Ունեմ ընկերներ՝ ինձնից խելառ,

Բոլորի համար ես աղոթում եմ

Ու գրամ երգեր նրանց համար։

Ես գրում եմ երգեր այն ժամանակ,

Երբ գիշերն է իջնում,

Երբ մնում եմ ազատ ու միայնակ,

Իմ սարքած զնդանում։

Ես ունեմ թաքուն իմ երջանկությունը,

Թող նախանձ մարդիկ աչքով չտան,

Դա իմ ապրելու մեծ ցանկությանն է.

Որ պիտի երգեմ, քանի դեռ կամ։

Ես ունեմ մի կին, որն ինձ սիրում է,

Նա անի մի սիրտ ոսկուց էլ թանկ,

Մենք ունենք փոքրիկ, որն արդեն խոսում է

Ու տալիս հարցեր թարս ու շիտակ։

Նա տալիս է հարցեր թարս ու շիտակ,

Հարցեր ամեն տեսակ, հարցեր շատ տարօրինակ.

Ես փորձում եմ գտնել պատասխաններ.

Ու ստանում նոր հարցեր։

Իմ գլխում ամեն ինչ խառնվել է,

Ես ինքս ունեմ այնքան հարցեր,

Եվ այդ հարցերի անվերջ շարանը

Ինձ ստիպում է նոր երգեր գրել։

Ես գիտեմ, որ երգը և աղոթք է,

Եվ ինչ-որ չափով մխիթարանք,

Դա երջանկության հավերժ պատրանքն է,

Որն ինձ հետ ապրում, դառնում է կյանք։

http://www.livejournal.com/users/hakhverdy...html?mode=reply

Изменено пользователем cartesius (история изменений)
Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

ԵՐՋԱՆԿՈԻԹՅՈԻՆ

Երջանկություն, անցիր կողքովս,

Դու հարատև չես,

Դու կարող ես թողնել ինձ ամեն րոպե

Ու հեռանալիս չնախազգուշացնել։

Դու գափս ես հանկարծ ժպտերես,

Քո առջև բացվում են դռները,

Եվ մարդիկ խոնարհվում ու քծնում են քեզ,

Դու մոռացնում ես նրանց վշտերը։

Դու այսօր ինձ հետ կքնես,

Ինձ կտաս վարդագույն խոստումներ,

Իսկ երբ կփակվեն իմ աչքերը,

Կթողնես, կկորչես, կկորչես։

Երջանկություն, դու պոռնիկ ես անհոգ,

Իսկ ես՝ հասարակ մի տղա,

Եվ չեմ կարող ես երկար պահել քեզ,

Դու ինձնից կհոգնես, կհոգնես։

Կհոգնես ինձնից, ես քեզ ի՞նչ ընկեր,

Քո կողքին կան միշտ նորընծա զոհեր։

Ես քեզ չեմ խնդրի, որ մնաս ինձ հետ,

Միևնույն է, դու կկորչես անհետ։

Երջանկություն, անցիր կողքովս,

Դու հարատև չես,

Դու կարող ես թողնել ինձ ամեն րոպե

Ու հեռանալիս չնախազգուշացնել։

http://www.livejournal.com/users/hakhverdyan/3569.html

Изменено пользователем cartesius (история изменений)
Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

Создайте аккаунт или войдите в него для комментирования

Вы должны быть пользователем, чтобы оставить комментарий

Создать аккаунт

Зарегистрируйтесь для получения аккаунта. Это просто!

Зарегистрировать аккаунт

Войти

Уже зарегистрированы? Войдите здесь.

Войти сейчас

  • Наш выбор

    • Ани - город 1001 церкви
      Самая красивая, самая роскошная, самая богатая… Такими словами можно характеризовать жемчужину Востока - город АНИ, который долгие годы приковывал к себе внимание, благодаря исключительной красоте и величию. Даже сейчас, когда от города остались только руины, он продолжает вызывать восхищение.
      Город Ани расположен на высоком берегу одного из притоков реки Ахурян.
       

       
       
      • 4 ответа
    • В БЕРЛИНЕ БОЛЬШЕ НЕТ АЗЕРБАЙДЖАНА
      Конец азербайджанской истории в Университете им. Гумбольдта: Совет студентов резко раскритиковал кафедру, финансируемую режимом. Кафедра, финансируемая со стороны, будет ликвидирована.
      • 1 ответ
    • Фильм: "Арцах непокорённый. Дадиванк"  Автор фильма, Виктор Коноплёв
      Фильм: "Арцах непокорённый. Дадиванк"
      Автор фильма Виктор Коноплёв.
        • Like
      • 0 ответов
    • В Риме изберут Патриарха Армянской Католической церкви
      В сентябре в Риме пройдет епископальное собрание, в рамках которого планируется избрание Патриарха Армянской Католической церкви.
       
      Об этом сообщает VaticanNews.
       
      Ранее, 22 июня, попытка избрать патриарха провалилась, поскольку ни один из кандидатов не смог набрать две трети голосов, а это одно из требований, избирательного синодального устава восточных церквей.

       
      Отмечается, что новый патриарх заменит Григора Петроса, который скончался в мае 2021 года. С этой целью в Рим приглашены епископы Армянской Католической церкви, служащие в епархиях различных городов мира.
       
      Епископы соберутся в Лионской духовной семинарии в Риме. Выборы начнутся под руководством кардинала Леонардо Сантри 22 сентября.
       
      • 0 ответов
    • History of Modern Iran
      Решил познакомить вас, с интересными материалами специалиста по истории Ирана.
      Уверен, найдете очень много интересного.
       
      Edward Abrahamian, "History of Modern Iran". 
      "В XIX веке европейцы часто описывали Каджарских шахов как типичных "восточных деспотов". Однако на самом деле их деспотизм существовал лишь в виртуальной реальности. 
      Власть шаха была крайне ограниченной из-за отсутствия государственной бюрократии и регулярной армии. Его реальная власть не простиралась далее столицы. Более того, его авторитет практически ничего не значил на местном уровне, пока не получал поддержку региональных вельмож
      • 4 ответа
  • Сейчас в сети   3 пользователя, 1 анонимный, 249 гостей (Полный список)

  • День рождения сегодня

    Нет пользователей для отображения

  • Сейчас в сети

    255 гостей
    1 анонимный
    Абрикос melkum RDR
  • Сейчас на странице

    Нет пользователей, просматривающих эту страницу.

  • Сейчас на странице

    • Нет пользователей, просматривающих эту страницу.


×
×
  • Создать...