Перейти к публикации

Новости Культуры Армении


Рекомендованные сообщения

  • OpenArmenia Club

Есть идея, давайте информиравать друг друга о новостях нашей культуры.

Изменено пользователем M.Vahe (история изменений)
Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

  • OpenArmenia Club

ЕВРОПЕЙСКАЯ КУЛЬТУРНАЯ ВЫСТАВКА В ЕРЕВАНЕ

В 1954г. Совет Европы предложил всем европейским странам присоединиться к Европейской культурной конвенции. С тех пор СЕ провел 28 выставок в разных европейских странах, демонстирируя единство европейского искусства. Армения присоединилась к Европейской культурной конвенции в 1997г. {BR}

Вчера в Европейской Региональной академии в Ереване открылась выставка под названием “50 лет культурных выставок Совета Европы”. Развешенные в зале постеры демонстрировали все основные художественные стили – от Ранней Бронзовой эпохи до Средневековья, от Возрождения и Классической и Романской эпох до наших дней.

Глава информационного офиса СЕ в Армении Сюзан Марухян подчеркнула, что выставки Совета Европы являются ярким доказательством плодотворного сотрудничества, закрепленного в Европейской культурной конвенции.

Замминистра иностранных дел РА Армен Байбурдян отметил значение выставки, которая способствует установлению культурных мостов между Европой и Арменией и развитию культурного диалога.

источник http://home.a1plus.am/rus/?go=print&id=27978

Изменено пользователем M.Vahe (история изменений)
Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

  • OpenArmenia Club

Музей адмирала Исакова

После долгих кропотливых усилий Ассоциации ветеранов Военно-морского Флота Армении в 132-й школе города Еревана открылся единственный в мире музей адмирала И. С. Исакова. Директор школы Левон Арменакович Даниелян любезно предоставил помещение, в котором ранее находилось подсобное хозяйство. Как рассказал президент Ассоциации Мартын Седракович Саакян, нашлись спонсоры, среди которых есть как частные лица, так и такие весомые организации, как Министерство обороны и Фонд “Айастан”…

Экспозицию помог оформить молодой художник-маринист и судомоделист Карен Самургашян. Выставленные им модели судов Советского флота помогли создать обстановку сопричастности к морю, судам и навигации…

В музее выставлены документы, относящиеся к адмиралу Исакову, карты боев, приборы, одежда и знамена ВМФ.

По словам вице-президента Ассоциации Владимира Петровича Кузнецова, налаживаются связи с музеями и архивами для пополнения экспозиции. Он также поведал о своем славном боевом прошлом. А недавно Владимиру Петровичу удалось на съезде ветеранов в Москве пообщаться с Владимиром Путиным. В результате достигнута договоренность о выплате армянским ветеранам войны российской пенсии, эквивалентной пенсии россиян. Морской пехотинец Кузнецов - участник героической высадки, в результате которой все оставшиеся в живых были представлены к званию Героя СССР, но так как он сын “врагов народа”, то только ему не дали Звезду Героя… Наверное, к юбилею Великой победы награда найдет героя! Вообще, каждый член Союза ветеранов ВМФ - интереснейший человек с яркой героической судьбой, приятно послушать об их героических подвигах. В настоящее время все ветераны заняты поиском экспонатов по переписке и через Интернет. Энтузиасты надеются на помощь посольства РФ в Армении и на соотечественников в России.

Прекрасный повод пропаганды героического прошлого молодому поколению!

Кто знает, скольким мальчишкам “запали в душу” корабли и сколько капитанов в будущем взрастит земля наша!

источник - http://www.eter.tv/rus/rubrics/culture.shtml#

Изменено пользователем M.Vahe (история изменений)
Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

  • OpenArmenia Club

ԳՅՈՒՄՐԻ. ՎԵՐԱԲԱՑՎԵՑ ԿԻՆՈ «ՀՈԿՏԵՄԲԵՐԸ»

Տարիների ընդմիջումից հետո հանդիսատեսի առջեւ դռները վերաբացեց Գյումրու «Հոկտեմբեր» կինոթատրոնը: Հաստատություն, որը հին, բարի հուշերի վայր է քաղաքի մարդկանց այսօրվա ավագ ու միջին սերնդի համար, երբեմնի Լենինականի դիմագիծն ու ավանդույթները ձեւավորող կարեւոր մշակութային օջախներից մեկը: 1926 թվականին ճարտարապետ Ղազարոս Սարգսյանի նախագծով կառուցված շենքը 88-ի երկրաշարժից մի քանի տարի հետո վերակառուցվեց եւ շարք մտավ որպես «Հանդիսությունների տուն», ապա տարբեր տերեր ունեցավ, սակայն այդպես էլ չէր վերագտնում իր նախկին դերն ու դիրքը: Անցյալ տարի Գյումրու ավագանու որոշմամբ կառույցի սեփականատերը դարձավ Երեւանի կինո «Մոսկվա» ՍՊԸ-ն, որի ներդրումով շենքը նորից հիմնանորոգվել եւ դարձել է ժամանակակից կինոսրահ՝ համալրված կինոցուցադրման ու ձայնավերարտադրման արդի սարքավորումներով:

Կինո «Հոկտեմբերը» վերաբացվեց տոնական շուքով ու հանդիսավորությամբ, Հայաստանի անվանի կինոգործիչների, քաղաքի ղեկավարների, մեծ թվով արվեստասերների մասնակցությամբ: Հանդիսության ավարտին ցուցադրվեց առաջին կինոնկարը՝ «Գլադիատոր» ֆիլմի ռեժիսոր Ռիբլի Սկոտի «Երկնային արքայություն» նոր ժապավենը:

Կինոթատրոնի տնօրենությունը ջանալու է համաշխարհային ճանաչում ունեցող կինոնկարների ցուցադրումով Գյումրու հանդիսատեսին նորից բերել «Հոկտեմբեր» եւ վերականգնել հին ավանդույթները: Թե դա երբ եւ որքանով նորից կհաջողվի՝ ցույց կտա ժամանակը:

источник - http://www.azg.am/?lang=AR&num=2005051118

Фото кинотеатора.

Изменено пользователем M.Vahe (история изменений)
Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

  • OpenArmenia Club

С 12-17 июлья в Армении пройдёт международный кинофестиваль "Воске Тциран", во второй раз, принимают участие более 40 киноматографистов с разных стран, председатель жюри Атом Эгоян.

Подробностьи(Арм.) - http://www.yerkir.am/arm/index.php?sub=news_arm&id=16048

Изменено пользователем M.Vahe (история изменений)
Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

  • OpenArmenia Club

ՈՒՇԱՑԱԾ ԿԱՐԾԻՔ ԳՈՐԿՈՒ ՄԱՍԻՆ

Օլբրայթ-Նոքս արվեստի պատկերասրահից Կարեն Լի Սփոլդինգի խմբագրած «Արշիլ Գորկի: Ինքնաբացահայտման տարիներ» գիրք-ալբոմից ստորեւ Հակոբ Ծուլիկյանի թարգմանությամբ ներկայացվող եզրափակիչ հոդվածը (այսօր հրապարակում ենք հոդվածի առաջին մասը) հեղինակել է Ամերիկայի ամենափնտրված առաջավոր արվեստի քննադատներից մեկը՝ Դոր Աշտոնը, Նյու Յորքի Քուբեր Յունիոն կրթօջախի արվեստի պատմության պրոֆեսորը:

Գիրք-ալբոմը հրատարակել է Իտալիայում 1995 թ. «Ռիզոլի ինտերնեշնլ փաբլիքեյշնզ» հրատարակչատունը՝ Մ. Նահանգներում Գորկու 1940-1947 թթ. նկարների ցուցահանդեսի առիթով, որը կազմակերպվել է Ֆորթ Ուորթի (Տեխաս) Արդի արվեստի թանգարանի եւ Բուֆալոյի (Նյու Յորք) Օլբրայթ-Նոքս արվեստի պատկերասրահի ջանքերով: Ցուցահանդեսը 1995 թ. մայիսի 7-ից սեպտեմբերի 17-ը գործել է Վաշինգտոնի Արվեստի ազգային պատկերասրահում, այնուհետեւ հոկտեմբերի 13-ից մինչեւ դեկտեմբերի 31-ը՝ Բուֆալոյի (Նյու Յորք) Օլբրայթ-Նոքս արվեստի պատկերասրահում, ապա 1996 թ. հունվարի 13-ից մինչեւ մարտի 17-ը՝ Ֆորթ Ուորթի (Տեխաս) արդի արվեստի թանգարանում: Նյութերը հավաքել եւ ալբոմը կազմել է Ֆորթ Ուորթի արդի արվեստի թանգարանի գլխավոր պատասխանատու Մայքլ Օփինգը:

Գորկուն անդրադառնալիս մինչ մտածում էի, թե ինչ կարելի է ասել նրա մասին հսկայական գրականության առկայության պայմաններում, հիշեցի Բոդլերի ներողամտություն հայցող խոսքերը, որ նա արտասանել է «Մադամ Բովարիի» վերաբերյալ ուշացած գնահատական տալու առիթով. «Քննադատության հարցերում ուշացած՝ ուրիշներից հետո եկած գրողն առավելություններ ունի, որոնցից զուրկ է գրող-մարգարեն, այսինքն՝ նա, ով հաջողությունն է կանխատեսում եւ հավատարմության սկզբունքով մարդկանց մտքում պատկերացումներ կազմել տալիս»:

Բոդլերը նշում է, որ բազմաթիվ արվեստագետներ գովասանքի խոսքեր են շռայլել Ֆլոբերի հիանալի գրքի մասին եւ որ «քննադատությանը ոչինչ չի մնում անել, բացի վեր հանելուց մի քանի մոռացված կետեր եւ մի փոքր ավելի ուժգին շեշտադրում կատարելուց որոշ առանձնահատկությունների վրա, որոնք, իմ կարծիքով, չեն ստացել ամբողջական մեկնաբանություն կամ գնահատական» (1):

Ուշացած եկողը, Բոդլերի խոսքերով, որպես անծանոթ, շատ ավելի ազատ է: Մինչ ես բոլորովին էլ անծանոթ «այցելու» չեմ, քանի որ տարբեր առիթներով գրել եմ Գորկու նկարչական հարստության մասին, ցանկանում եմ այստեղ վեր հանել մի քանի մոռացված կետեր եւ անտեսված առանձնահատկություններ:

Ինձ բախտավոր եմ համարում, որ Գորկու վերջին գործերին ծանոթացել եմ Ջին Ռեյնալի խոհանոցի մտերմիկ մթնոլորտում, երբ դեռ ուսանող էի: Ռեյնալը, որը ե՛ւ արվեստագետ-նկարիչ էր, ե՛ւ հովանավոր, շատ անգամ էր նեցուկ կանգնել Գորկուն՝ հաղթահարելու վերջին տարիների դժվարությունները:

(Հետագայում զարմանքով իմացա, որ Ռեյնալը, որի ինտերնացիոնալիստական հակումներն ակներեւ էին, ռուս նկարիչ եւ խճանկարի վարպետ Բորիս Անրեպի ընկերն էր, վերջինս էլ՝ Աննա Ախմատովայի: Բնականաբար, ուրեմն, Ռեյնալը Գորկու բարդ բնավորությունն ավելի լավ պիտի հասկանար, քան իր ամերիկացի ընկերներից որեւէ մեկը):

Այն, ինչ այցելությունից այցելություն ես «կլանեցի», հավանաբար 1947-ին վրձնած շատ մեծ ծավալի մի գծանկար էր, որտեղ Գորկին ի մի էր բերել փոքրիկ, նրբորեն գծագրված ձեւեր, որոնք, ըստ ինձ, ներկայացնում էին աճի օրգանական սկզբունքներն այնպես, ինչպես նկարագրել էին չին վաղեմի գրողներից սկսած մինչեւ Գյոթեն եւ Քլեյը: Իր հարուստ մանրամասնություններով եւ չնչին պակասություններով այդ գծանկարը հատուկ ուշադրություն էր պահանջում՝ սկաների ուշադրությունը, որն անհանգիստ հայացքով մի կողմից մյուսն է տեղափոխում աչքը, որպեսզի դանդաղորեն մի ամբողջական պատկեր ստեղծի մտքում: Մեկ ուրիշ աշխատանք, որն այդ նկուղային խոհանոցում կախված էր, անսովոր գեղեցկություն ուներ եւ անմոռանալի էր: Մտածում եմ, որ այդ կտավն արտահայտում էր Գորկու մեծագույն կարողությունը, կարողություն՝ իր վրձնահարվածներում ներդնելու որոշակի զգացմունքներ: Օխրայի, վառված նարնջագույնի եւ համապատասխան հողագույնի քնքուշ նրբերանգները միաձուլվելով, հետին պլան էին մղել ճշգրտորեն ներկայացված, սակայն անորոշ մի կերպարանքի ամբողջ դրաման: Այդ ժամանակ տպավորությունս այն էր (հիմա էլ նույն կարծիքին եմ), որ Գորկուն հաջողվել էր գտնել անհրաժեշտ ծածկույթը՝ քողարկելու համար այն առասպելական մթնոլորտը, որ նա երբեմն պատկերացնում էր:

Ուշացածի հանգամանքով նշեմ, որ հարգում եմ նախորդ քննադատ-արվեստագետներին եւ հիշում նրանց ռեֆլեքսային ընդգծումն այն մասին, թե ինչ բազմաբնույթ մտածելակերպ է Գորկին ձեռք բերել՝ ուշադիր ուսումնասիրելով հին ու նոր վարպետների ստեղծագործությունները: Այդ մտածելակերպի ակունքները հայտնաբերելու մոլուցքի մեջ նրանք հաճախ աչքաթող են արել մատնանշելու Գորկու ստեղծագործություններում տիրող հայտնագործության հրաշալի զգացումը մարդկանց փոխանցելու անհրաժեշտությունը: Արվեստանոցում՝ մերթ ընդ մերթ հետեւից թափանցող լույսի պայմաններում, հավանաբար սամույրի մորթուց ճկուն վրձնով եւ կաթկթող գույներով նրբագծեր անելիս որոշակի լուսաշող մտապատկերներ հղանալու նրա հայտնագործությունը պակաս հրաշագեղ չէր, քան Վելասկեսի՝ մուգ ֆոնի վրա վարդագույնի ունեցած առեղծվածային ազդեցության եւ կամ Գոյայի՝ վարդագույն թեւքի վրա բարակ, թափանցիկ սպիտակ շերտերի ունեցած ազդեցության հայտնագործությունը: Այս զգայական ազդեցությունները, որոնք բնորոշ են յուղաներկ օգտագործող նկարիչներին, առավել խոսուն են, քան որեւէ այլ ազգային հատկանիշներով օժտված իր՝ լինի դա թուրքական հողաթափ, հայկական գութան, թե վիրջինիական կրակարան:

Գորկուն մոտիկից ուսումնասիրած արվեստաբանները սովորաբար բաժանվում են երկու հակադիր ուղղությունների: Մի մասը տարվել է Գորկու ոգեւորությամբ (բնականաբար, նրա երիտասարդ տարիների, որի մասին նրանք չեն նշում), այլ նկարիչներին (Սեզան, Պիկասո, Պիեռո Դելլա Ֆրանչեսկա, Պաուլո Ուչելլո, Էնգր եւ Միրո) ընդօրինակելու, նրանց տարբեր ոճերից յուրացրածը միաձուլելու նրա մեթոդներով: Ըստ այդմ նրան ներկայացրել է որպես «էսթետիկական առումով հարկադրված որովայնախոսի» (2), կամ էլ «մի քանի դերեր մարմնավորողի» (3): Նման մոտեցումը քիչ բան է պարզում նկարչի անձի մասին եւ հուշում է կարծես, որ միայն Գորկին է ընդօրինակության միջոցով ինքնուսուցմամբ զբաղվել: Մինչդեռ Գորկուն սերնդակից շատ նկարիչներ փորձել են մրցել իրենց ժամանակակից վարպետների հետ, բայց ոչ նույնպիսի հաջողությամբ: 1930-ականների վերջերին ամերիկյան աբստրակտ նկարիչների խմբի հետ ցուցադրվող սերնդակից արվեստագետների կտավները շատ հաճախ նման էին Գորկու վրձնածներին, եւ Պիկասոյից կամ Միրոյից վերցրած իր կերպարանքները նույնքան հաճախականությամբ էին հայտնվում նրանց գործերում, սակայն, անշուշտ, ոչ նույնպիսի հմտությամբ կամ ըմբռնումով:

Գորկու նկարչական ընդունակություններն այլ բարձունքի վրա էին, ինչպես մեկ ուրիշ հմուտ նկարիչ Վիլեմ դը Քունինգը շատ հաճախ պնդել է: Երբ հազիվ 25-ը բոլորած մի երիտասարդ նկարիչ կարողանում է սինթետիկ կուբիզմի ծանրակշիռ օրինակ հանդիսացող «Ներկապնակով վերացականություն» կտավից հաջող ընդօրինակել, նա դադարում է այլեւս լինել սոսկ «որովայնախոս»:

Մյուսներից՝ ովքեր հետեւել են պատկերագրության գլաքարային ուղուն, առաջնորդվել են նույնքան սահմանափակ՝ հետեւաբար եւ աղավաղված մտասեւեռումով: Իրենց որոնումներում նրանք հաճախ անտեսել են Գորկու փորձարարությունները, նրա ճկունությունը, կողմնակի, չծեծված ճանապարհներով ընթանալը, համեմատություններ կատարելու նրա սուր աչքը եւ վերջապես նկարելիս՝ իր վրձնի կատարած ձեւափոխություններից նրա ստացած հաճույքը, բավարարվածությունը: Հայկական արմատներին վերադառնալու Գորկու ուշ շրջանի մտահոգություններն ու այդ առնչությամբ նրա նամակների հրապարակումները հարուստ նյութ են մատակարարել իր նախասիրած կերպարանքների իմաստները բացահայտող ուսումնասիրություններին: Խորհրդապատկերների իսկության պարզաբանումն, անշուշտ, ունի իր դրական կողմերը, սակայն դա չի կարող արտահայտել կտավի զգացական իմաստը, որը բազմաբնույթ է՝ հաշվի առնելով Գորկու լիրիկական խառնվածքը: Իմաստը, ինչպես Կոլերիջը պիտի նախընտրեր ձեւակերպել, ավելի նման է ստորջրյա հոսանքի (թաքուն, պարզորոշ չարտահայտված տրամադրություն), քան խորհրդապատկերների համառոտագրության: Չեմ կարող համաձայնվել խորհրդապատկերների մեկնաբան Հարրի Ռանդի հետ, որը հավատում է, որ Գորկու աշխատանքներում յուրաքանչյուր կերպարանքի իմաստը հասկանալու համար անհրաժեշտ է նախ բացահայտել «դրանց հետեւում կանգնած պատկերաստեղծ, հուզական ուժը» (4): Սա հակասում է Գորկու էսթետիկային, հատկապես նրա վերջին տարիների էսթետիկային, երբ նա ամենից ավելի որոնում էր ուղիներ համընդհանուր, տիեզերական երանգ հաղորդելու իր պատկերներին: Ընդհանրացնելու գլոբալ ոգին երբեք չի հանդուրժի յուրաքանչյուր ձեւ/կերպարանք մանրամասն ուսումնասիրելու մանրախնդրությունը: Գորկին ինքն էլ միշտ մերժել է նման զատորոշիչ մեկնաբանությունները, ասելով, որ նա իր կերպարանքներին դեմքեր չի նկարում:

Հիշում եմ, որ Կաֆկայի նամակներից մեկում կարդացել եմ, թե նա հավատում էր, որ արվեստագետը բազում կյանքերի, բազում հնարավոր անձնավորությունների եւ իր ժամանակի հետ ամենատարբեր հարաբերությունների տեր անհատականություն է: Գորկին այդպիսին էր: Նա մեկ հրաժարվում էր անձնավորել իր կերպարանքները, մեկ էլ, երբեմն, սենտիմենտալ հիշողություններով տարված, ասոցիացիաներ էր վերապահում դրանց: Քրոջը գրած իր նամակներում, երբ հանդես էր գալիս որպես եղբայր, որբ ու անօթեւան հայ երեխա՝ լքված օտար ափերում, նրա հայկական ակունքներն էին խոսում եւ դրանցով բացատրվում նրա կտավները: Բայց երբ նա ճանապարհորդում էր Նյու Յորքում մի շարք այլ նկարիչների հետ անծանոթ արդիականության զգլխիչ արահետներով, նա համոզված կոսմոպոլիտ էր, որը մերժում էր գոռոզաբար որեւէ ազգային կամ տարածաշրջանային սահմանափակում: Եվ, իհարկե, նա նաեւ այլ «անձնավորություններ» էր: Այդ պատճառով էլ նրա վերջին կտավները որոշակիորեն ամրագրված ոճից հեռանալու վիրտուոզ նմուշներ են: Նաեւ այդ պատճառով Անդրե Բրետոնի հաճախ անտեսված խոսքերը Գորկու մասին դեռեւս մնում են նրա պատկերավոր երեւակայության ամենաճշգրիտ բնութագրումները:

Բրետոնը ճիշտ էր հասկացել նրա ձեռներեցության բնույթը եւ երբ նա գրում էր՝ «աչքը ստեղծված չէ, որ աճուրդախոսի նման գույքի ցուցակագրումով զբաղվի», այլ «քաշելու տարբերակիչ գիծը՝ հաղորդալարը երկու տարասեռ իրերի միջեւ», նա չափազանց ճգրիտ ձեւով էր բնութագրում Գորկու տեսնելու, նկատելու կարողությունը (5): Ավելին՝ երբ Բրետոնն ավարտում է իր ներածությունը, հաստատելով Գորկու կարողությունը, «սովորականից եւ իմացությունից այն կողմ անցնելու եւ լույսի անբասիր շողով մատնանշելու ազատության իսկական զգացումը» (6), նա փաստորեն խոսում է Գորկու խնդության զգացումի հաղթական բնույթի մասին, երբ նա Վիրջինիայի արեւակեզ դաշտերում խորհրդածում էր, մատիտը ձեռքին, բնության ձեւերի հարստության եւ մարդկային պատմությունների հետ դրանց ունեցած բնական առնչությունների մասին: Բրետոնը նրան անվանել էր «ակնաղբյուր» եւ իրոք սկզբնական աղբյուրի՝ ջրհեղեղյան տիեզերական նշանակությամբ, գաղափարը կարմիր թելի նման անցնում է Գորկու ուշ շրջանի բոլոր գծանկարների եւ կտավների միջով:

2. Գորկու աշխատանքների վերաբերյալ լուրջ ուսումնասիրություններից մեկում՝ գրված Ուիլյամ Սեյթսի կողմից, (որը նկարչից դարձավ արվեստաբան) կարդում ենք «ինչպիսի նուրբ գործողություն է բնորոշել, թե որոշակիորեն ինչ է ցուցադրված արվեստի տվյալ աշխատանքում» (7):

Նրա քննարկումներն, օրինակ, վերջին նկարներից «Գութանը եւ երգը» (1947) կտավի վերաբերյալ առավել լավ են բացահայտում այնտեղ պատկերվածը, քան որեւէ կենսագրական կամ խորհրդապատկերներ վերծանող հոդված: Սեյթսի համոզմամբ, Գորկին «ուրվագծագրիչ» է այդ բառի ամենալայն իմաստով: «Գութանը եւ երգը» կտավի նման իր աշխատանքների համար կատարած գծանկարներում «ուրվագծումը հիմնական դեր է կատարում:

Изменено пользователем M.Vahe (история изменений)
Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

  • OpenArmenia Club

Իմաստն աբստրակցիայի (վերացականության) մեջ չէ, այլ տեսողական եւ շոշափելի աշխարհի փութաջանորեն կատարված ձեւաբանության մեջ է, որն այնքան վարպետորեն զատորոշում է մարմնական, մսոտ զանգվածները կարծր, ոսկրոտ ելուստներից, մասնակիորեն իրար ծածկող ծաղկաթերթերի վաղանցիկ փնջերից կամ միջատների դյուրաբեկ մարմիններից» (8):

Սեյթսի նկարագրությունը, թե ինչպես էր Գորկին աշխատում «որոշակի սիստեմով», նախ գծային էտյուդներ էր անում, հետո ավանդական մեթոդով փոխանցում դրանք երեք կտավների վրա եւ ապա ամբողջացնում, ծանոթ էր Գորկու մասին գրողներից շատերին: Սեյթսին նրանցից առանձնացնողն այն է, որ նա գտնում էր, թե Գորկու ուշ շրջանի կտավներում ամեն ինչ ենթակա էր ծայրահեղ փոփոխությունների: Նա (Գորկին) քերելով մաքրում էր, նորից նկարում եւ փորձում աշխատանքի ընթացքում վերաիմաստավորել կտավը: Այդ նույն գրության մեջ Սեյթսը մի դրվագ է մեջբերում, որը նա ճշգրտորեն օգտագործում է ցույց տալու Գորկու զգայական հակումները: Մոտավորապես 1945 թ. դը Քունինգը Գորկուն ծանոթացնում է խորհրդանշանների այսպես կոչված «խազային վրձնահարվածներին», որոնք, ըստ Սեյթսի, Գորկին յուրացնում է այնպիսի հափշտակությամբ, որ սկսում է «մազերի բարակությամբ կարգի բերել» իր էտյուդների մատիտագծերը: Դրանից հետո Գորկին երբեք չի հրաժարվում այդ նորարարությունից: Սեյթսը, իմիջայլոց, հիշեցնում է իր ընթերցողներին, որ «դժվար է գիտակցել, թե ինչքան քիչ բան է անհրաժեշտ նկարչին, երբ մի գաղափար սկսում է նրան մտատանջել այնքան, որ սկսում է փոխադարձ ներգործությունների մի ամբողջ շարք... Գորկին կարող էր կեպարանքների մի ամբողջ ցիկլ հնարել որեւէ նկարում կամ բնության գրկում «պատկերված» ձեւաբանական կազմվածքից: Նույնը կարելի է ասել նաեւ գաղափարների մասին: Մի բառ, մի արտահայտություն կամ խոսակցության ընթացքում մեջբերված մի ակնարկ կարող էր երկար տարիների աշխատանքի աղբյուր դառնալ» (9):

Ես Սեյթսի մոտեցումներն ընդգծում եմ, որովհետեւ Գորկու այդ հարուստ աշխարհը մուտք գործելու լավագույն ձեւը հասկանալն է, ինչպես Սեյթսն էր ասում, թե ինչքան քիչ բան է անհրաժեշտ նկարչին փոխադարձ ներգործությունների մի ամբող շարք սկսելու համար: Արեւմտյան նկարչության ամբողջ պատմությունը լի է այնպիսի նկարիչների օրինակներով, որոնք յուղաներկի, մատիտի, գրչի եւ թանաքի ընձեռած լայն հնարավորություններից օգտվելով՝ ձեռնամուխ են եղել գլխապտույտ առաջացնող արկածախնդրությունների: Եթե որեւէ մեկը թերթի Ռեմբրանտի էսքիզների ալբոմը, պարզ կդառնա, որ իր կարիերայի կես ճանապարհին, երբ նա հայտնաբերեց եղեգնյա գրչով արված այն սահուն գիծը (երբեմն անկյունային, երբեմն ստվերային), սկսեց թափանցել նոր տարածքներ, որոնք վստահորեն զարմացրին եւ ուրախացրին նրան:

3. Մինչ Գորկին ուժ էր հավաքում իր երիտասարդ տարիներին, նա բազմաթիվ հանդիպումներ էր ունենում, որոնք, ըստ մեկնաբանների, հետագայում իրենց արտացոլումն են գտել իր կտավներում: Նրա ծննդյան տարեթիվը 1904-ն է, 1905-ը կամ 1906-ը: Եթե վերջինն ընդունենք, ուրեմն նա ընդամենը 24 տարեկան էր 1930-ին, երբ Նյու Յորքի նորաբաց Արդի արվեստի թանգարանում մասնակցել է ցուցահանդեսի եւ հաստատվել Յունիոն Սքուերի հանրահայտ իր արվեստանոցում: Եթե նույնիսկ 26 տարեկան էր, դարձյալ շատ երիտասարդ էր որպես նկարիչ (հաշվի առնելով տեխնիկական եւ պատմական ոճերի իրեն ընձեռված ուսումնասիրությունների բազմաթիվ հնարավորությունները) եւ դեռ երկար ճանապարհ ուներ անցնելու: 1925-ից նա Նյու Յորքում էր: Ուեսթ Վիլիջ (որտեղ նա ապրում էր Սուլիվան փողոցում) հասնելուց հետո, երկու տարում նա խորապես ուսումնասիրել էր կուբիզմի սկզբունքները, որի վկայությունն իր այդ շրջանի բծախնդրությամբ արված գծանկարներն են: Մինչեւ 1930 թ. նա արդեն գծագրության դասատու էր, որն ինքնին պահանջում էր որոշակի գիտելիքների յուրացում եւ քննադատական սուր մտածողություն: Դասավանդելու համար նա պետք է կարողանար գործի դնել իր իսկ սովորածը եւ փորձը: Հաշվի առնելով Մ. Նահանգներ ուշ ժամանումը (արդեն 16 տարեկան էր) եւ լեզվական դժվարությունը, տրամաբանական է մտածել, որ նա շատ էր աշխատում որպես մանկավարժ արվեստի վերաբերյալ իր տեսակետները հստակեցնելու համար:

Ուշ 20-ականներից մինչեւ 30-ականների վերջը՝ վճռորոշ տարիներ ոչ միայն Գորկու, այլ նաեւ իր ընկերների համար, արժեքավոր շատ բան կա նշելու, գաղափար կազմելու համար Գորկու բազմաբնույթ ձեռնարկումների մասին: Նա հանդիպել է Ստուարտ Դեյվիսին 1929-ի աշնանը, երբ վերջինը հենց նոր էր վերադարձել Փարիզից: Հաջորդ տարի Գորկին երկար ժամեր անցկացրել է Արվեստի ուսանողների լիգայում, որտեղ Դեյվիսը դասավանդում էր, եւ որտեղ քննարկումներն անպակաս էին: Դեյվիսը, պերճախոս ռուս գաղթական Ջոն Գրահամը, որն այդ լիգայի ճաշարանում էր տեղավորվել, եւ Գորկին հայտնի եռյակ էին դարձել: Երբ դը Քունինգը հանդիպել է Գորկուն, հավանաբար 1933-ին, նրանց անվանել է «երեք հրացանակիրներ»: Դեյվիսը, որը մի տասը տարով մեծ է եղել, եւ Գրահամը, որն ավելի մեծ էր, ֆրանսիական նկարչության մասնագետներ էին եւ կարող էին տեղեկություններ ու խորհուրդներ տալ Գորկուն: Բայց թե ինչքանով էր Գորկին օգտվում դրանցից, հարցական է: Հաճախ Գրահամի տեսական գրություններն են (որոնք հակասություններով լի են) օգտագործվում որպես հիմք ներկայացնելու Գորկու էվոլյուցիան: Բայց հաշվի առնելով այդ շրջանի տարբեր նկարիչների կցկտուր նշումները Գորկու մասին, առավել հավանական է, որ Գորկին իր անհանգիստ բնավորությամբ, մտածելակերպով եւ սուր աչքով դեսից-դենից մանրուքներ վերցնելով, ի վերջո իր արվեստանոցի տարածքում հանգում էր սեփական եզրակացություններին: Անառարկելի է, որ Դեյվիսն ու Գորկին առնվազն մինչեւ 1934 թ. ծառայում էին միեւնույն նպատակին: Գորկին Դեյվիսի մասին էր գրում, Դեյվիսը՝ Գորկու: Երկուսն էլ փառաբանում էին կուբիզմի առաքինությունները: Գորկին հիանում էր Դեյվիսի սեղմ արտահայտություններով, որ նա գրել էր 1931 թ. գարնանը «Դաունթաուն պատկերասրահում» իր կազմակերպված ցուցահանդեսի առիթով:

«Այստեղ ձեւային հասկացությունների անսահման քանակություն կա: Իմը չափազանց պարզունակ է եւ հիմնված այն ենթադրության վրա, որ տարածությունը շարունակական է, իսկ նյութը՝ մատերիան, ընդհատական» (10): Դեյվիսը խոսում էր նաեւ մի գաղափարի մասին, որն անվանում էր «ուղղորդիչ (կամ կառավարող) ճառագայթ», որը դատելով Գորկու այդ շրջանի գործերից, կարող էր զարկ տալ վերջինիս երեւակայությանը: Գորկին էլ իր հերթին գնահատանքի խոսքեր է գրել Դեյվիսի ստեղծագործությունների մասին, որը տպագրվել է քիչ ժամանակ անց: Դրանում նա անդրադարձել է տարածության մասին Դեյվիսի նոր մոտեցմանը: «Նա տալիս է մեզ շոշափելի տարածության խորհրդապատկերներ, իրենց ձգողականությամբ եւ ֆիզիկական օրենքներով»: Նա գովասանքով է արտահայտվել Դեյվիսի կատալոգում նշված այն նախադասության մասին, որտեղ արվեստագետն իր նկարներն «անալոգիական» է բնութագրել եւ այնուհետեւ խոսել «տեսողական սղագրության» մասին (11): Գորկին հստակորեն համամիտ է եղել Դեյվիսի էսթետիկական դիրքորոշումներին եւ մեծապես ոգեշնչված ավագ ընկերոջ հետ իր խոսակցություններից: Գորկին շարունակել է խորհրդածել կուբիզմի բնույթի շուրջ եւ մինչեւ 1937 թ. փորձել մի անգամ եւս հստակեցնել դրա ծրագիրը: Քրոջը եւ նրա ընտանիքին 1937-ի հուլիսի 3-ին գրած նամակում նա գրում է. «Ի՞նչ է տեսական կուբիզմի էությունը: Ջարդել որեւէ առարկայի ձեւը, պայթեցնել եւ սեղմել այն, որպեսզի ցույց տրվի տարածության եւ առարկայի միաձուլումը: Կուբիզմը ենթադրում է, որ տարածությունը դատարկ չէ, որ տարածությունը նույնպես կենդանի է, շնչում է: Երբ որեւէ առարկա հարվածում է երկչափ տարածական մի մակերեւույթ, առարկայի շուրջը գտնվող տարածությունը դառնում է այդ առարկայի անքակտելի մասը» (12):

Գորկին նաեւ հայտնվել է այլ միջավայրերում, որոնցում տարբեր թեմաների շուրջ խոսակցության է բռնվել: Նա հաճախ է այցելել Դավիթ եւ Մարուսյա Բուրլիուքներին, որոնց ռուսական առաջադիմական գաղափարները նրան դուր են եկել: Բուրլիուքները մի արվեստանոց ունեին, որտեղ ինքնաեռը միշտ պատրաստ վիճակում էր եւ որտեղ այլ ռուսական ծագում ունեցող արվեստագետներ, ինչպես Սոյեր երկվորյակները, Ռաֆայելն ու Մովսեսը, ժամանակ առ ժամանակ մասնակցում էին թեժ վիճաբանությունների՝ կյանքի, աշխարհի եւ արվեստի թեմաների շուրջ: Այլ վայրեր Գորկին այցելում էր ուրիշ նպատակներով: Նա, օրինակ, մշտական հաճախորդ էր կամ առնվազն այցելու Լեքսինգտոն պողոտայում գտնվող Ուեյհիի գրախանութի, որտեղ նա եւ իր ընկերներից շատերը կարող էին ծանոթանալ Եվրոպայից ստացված արվեստի վերջին գրքերին եւ պարբերականներին: Մոլեռանդ գրքասեր լինելով՝ Գորկին այլ հրապարակումներից քաղած իր տեղեկություններով լրացնում էր փարիզյան ավանգարդ նկարչության ասպարեզում կատարվող փոփոխությունների մասին Գրահամից ստացած լուրերը: Գրահամը նրան էր փոխանցում նաեւ «Քայե դ՛Ար», «Վենտյեմ սիեքլ» եւ «Դոկյուման» հանդեսների իր սեփական օրինակները: Գորկին մեծ ուշադրություն էր դարձնում այդ հոդվածներին, որոնցում նոր կլասիցիզմի նման «միջպատերազմական» հակումների մասին էին գրում: Նա ոչ միայն մեծ հետաքրքրություն էր տածում Ջիորջիո դը Չիրիկոյի հանդեպ, այլ նաեւ գիտեր, ինչպես իր կտավներն ու գծանկարներն են վկայում, «Վալյորի պլաստիցի» անունով ճանաչված իտալական շարժման արվեստագետ անդամներին:

Գորկու մի շարք նատյուրմորտերի (1928-ի եւ ապա տասը տարի անց՝ 2 «ծաղիկների») թանձր, մածուցիկ ներկերում եւ ռիթմիկ վրձնահարվածներում նշմարելի է Դերենի փարիզյան ոճը: Այնուհետեւ այլ ավանգարդիստների հետ եւս Գորկին հանդիպել է: Նրանց թվում Ֆրեդերիկ Քիսլերը, այդ ավստրիացի անխոնջ ավանգարդիստը, որը տարբեր արվեստաբանական շրջանակներ այցելելով` արմատական էսթետիկական տեսակետներ էր քարոզում, Բուքմինստեր Ֆուլերը եւ Մաքս Վեբերը, որը մի ժամանակ սովորել էր Մատիսի հետ, եւ որին կարելի էր տեսնել Արվեստի ուսանողների լիգայի ճաշարանում: Տասնյակ ուրիշներ էլ կային, որոնց հետ հանդիպումները տարբեր ժամանակներում կարեւոր էին Գորկու համար:

Ինչ վերաբերում է արվեստի նշանակության մասին Գորկու հայացքների ձեւավորմանը, հիմնավոր պատճառներ կան ենթադրելու, որ մի քանի կարեւոր սկզբնաղբյուրներ, դրանց թվում Ջոն Դյուիի գաղափարները, հաճախ են քննարկվել Գորկուն ծանոթ արվեստագետների եւ սյուրռեալիստների կողմից: Դյուիի արվեստի վերաբերյալ հորդորումները, որպես «ապրված» փորձարարություն, ուժգին ազդեցություն են ունեցել: Նույնիսկ Դեյվիսը, արվեստագետների միության կարեւորության մասին գրելիս՝ հենվել է Դյուիի հայացքների վրա՝ բացատրելու համար արվեստագետի սոցիալական դերը: «Արվեստի գործը հասարակական ակցիա է կամ, ինչպես Դյուին է ասում, «փորձարարություն» (13): Մի քանի տարի անց Դյուիին շատ հաճախ մեջբերում էին Գորկու շրջանակի նկարիչները: Մատտան, որը նշանակալի դեր է խաղացել Գորկու կյանքում, նույնպես տպավորված է եղել Դյուիի գաղափարներով, հատկապես էսթետիկական փորձարարության էությունում օրգանական կամ դինամիկ աճի հասկացությունով: Նա պատրաստ է եղել ընդունելու Դյուիի թեզը, քանի որ սյուրռեալիստները, որոնց Մատտան հանդիպել էր նախքան Փարիզից հեռանալը՝ 1939-ին, նույնպես այդ տեսակետները կրողներ էին: Երբ Ժյուլիեն Լեւին 1936-ին հրատարակում է «Սյուրռեալիզմը» (որն, ըստ նրա, մանրամասն ուսումնասիրել է Գորկին), գիրքը դառնում է ոչ միայն գրական եւ արտիստական գործունեության համագործակցության անգլերեն առաջին հրատարակությունը, այլեւ առաջին փորձն անգլիախոս հասարակությանը ներկայացնելու ֆրանսիացի փիլիսոփա Գաստոն Բաշլարին: Երեւակայության գործունեության վերաբերյալ Բաշլարի էսթետիկական հայացքները բազմաթիվ առումներով համեմատելի էին Դյուիի հայացքների հետ: Փորձառությանը զուտ տրամաբանական մոտեցում ցուցաբերելու տեսակետի նրա քննադատությունը բավական համարձակ էր: Նա ասում էր, որ «մտածողության բնագավառում անշրջահայեցությունն էլ է մեթոդ», եւ որ «հոգեկան հեղափոխություն է հենց նոր տեղի ունեցել այս դարաշրջանում. մարդկային դատողությունը խարիսխը հանելով մեկնել է, եւ հոգեւոր ճանապարհորդությունն է սկսվել: Գիտակցությունը հեռացել է անմիջական իրականության ափերից» (14):

Изменено пользователем M.Vahe (история изменений)
Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

  • OpenArmenia Club

Լեւիի պատկերասրահը բաց էր 1932-ից եւ Գորկու մշտական այցելությունների վայրն էր: Այնտեղ նա ոչ միայն տեսնում էր գլխավոր սյուրռեալիստ նկարիչների աշխատանքները, այլեւ 20-30-ականներին նրանց թողարկած ամենատարբեր հրատարակությունները: Բայց միայն Լեւիի գրքի հրապարակումից հետո է, որ Գորկին ծանոթանում է սյուրռեալիստ բանաստեղծներից ամենանշանավորների հետ: Նա մեծապես ոգեւորված էր Սամուել Բեքեթի թարգմանությամբ Պոլ Էլուարին հայտնագործելով եւ պատշաճ ձեւով օգտագործում էր Էլուարի «Սիրո տիկինը» իր սիրային նամակներում: Դժվար չէ պատկերացնել նրա հափշտակվածությունը հատկապես Էլուարով, որը միշտ խոսում էր տեսողության, աչքերի, լայնարձակ երկնքի եւ նրա գույների մասին, որն ամենանուրբն էր սյուրռեալիստ բանաստեղծներից: Բայց Լեւիի գրքում Գորկին միայն Էլուարին չհայտնաբերեց: Բեքեթը թարգմանել էր նաեւ Անդրե Բրետոնին: Անկասկած, Գորկին նաեւ ընկալել էր Պիկասոյի առանց կետադրության եւ ազատ ասոցիացիաներով 1935-ին գրած պոեմը:

Հավատացած եմ, որ 1930-ականների վերջերին Գորկու միտքը զբաղված էր 2 սյուրռեալիստական մտահոգություններով: Առաջինը բոլոր սյուրռեալիստ տեսաբանների առաջ քաշած տեսողական ազատ ասոցիացիաների տեխնիկան էր: Օրգանական ձեւի շեշտադրումը, որ մենք գտնում ենք սյուրռեալիստ գրողների մոտ, հետագայում լրացվեց նյույորքյան արվեստագետների համար Դարսի Ուենթուորթ Թոմպսոնի «Աճի եւ ձեւի մասին» ուսումնասիրության ընթերցանությամբ, մի մոնումենտալ աշխատանք, որը հրատարակվեց 1942-ին եւ վերահրատարակվեց 1952-ին: Երկրորդը՝ այն մեծ հետաքրքրասիրությունն էր, որ Գորկին տածում էր պրիմիտիվ, ոչ արեւմտյան հասարակությունների եւ եվրոպական արվեստի վաղ շրջանի նկատմամբ: Գորկին եւ հետագայում աբստրակտ էքսպրեսիոնիստ կոչված մյուս նկարիչները պարզապես պետք է թերթեին Ժորժ Բաթայի խմբագրած «Դոկյումանի» կամ էլ «Քայե դ՛Արի» կամ «Մինոտորի» էջերը՝ տեսնելու համար լուսանկարներն այն բազմաթիվ մարդաբանական կամ արվեստագիտական հոդվածների, որոնց նրանք «պրիմիտիվ» մակդիրն էին կպցրել:

Հնարավոր չէ այստեղ նշել Գորկու 30-ական թթ. մանհեթենյան բոլոր դեգերումների կամ վեճերի, հաշտությունների, կապերի մասին: Բայց ժամանակի արվեստագիտական իրադարձությունները պետք է, անշուշտ, նշվեն: Նախեւառաջ Ալֆրեդ Բարրի տարօրինակ ցուցահանդեսների շարքը, որը լուսաբանում էր արդի շարժումները: Նյույորքցիները հազվադեպ հնարավորություն էին ունեցել (ի տարբերություն եվրոպացիների) տեսնելու ոճականորեն կապակցված աշխատանքների հսկայական մի համախմբում: Միայն 1936-ի գարնանը կազմակերպվեց «Կուբիզմը եւ աբստրակտ արվեստը» ցուցահանդեսը, իսկ ուշ աշնանը՝ «Երեւակայական արվեստը: Դադա եւ սյուրռեալիզմ» ցուցահանդեսը: Պիեռ Մաթիսն ու Ժյուլիեն Լեւին արդեն ցուցադրել էին նշանավոր սյուրռեալիստ նկարիչներին եւ շարունակելու էին դեռ երկար տարիներ հրատարակել նրանց մասին կատալոգներ: Նյու Յորքում կանոնավորապես ցուցադրվում էին Պիկասոյի կտավները եւ, անշուշտ, ջանասիրաբար հավաքվում Արդի արվեստի թանգարանում: Երբ իսպանական քաղաքացիական պատերազմը Պիկասոյին մղեց վրձնելու իր հայտնի «Կեռնիկան», կտավն անմիջապես նավով ուղարկվեց Նյու Յորք, որտեղ նկարիչների եւ հատկապես Գորկու ուշադրության կենտրոնում հայտնվեց:

Հոդվածի շարունակությունը՝ հաջորդիվ

источник - http://www.azg.am/?lang=AR&num=2005051415

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

  • OpenArmenia Club

ГОСУДАРСТВЕННЫЙ АКАДЕМИЧЕСКИЙ БОЛЬШОЙ ТЕАТР РОССИИ В АРМЕНИИ

“Мы профессионалы, и можем выступать на любой сцене”, - сегодня на пресс-конференции в гостинице “Ереван” сказала солистка-балерина Государственного Академического Большого театра России Мария Александрова.

Речь шла о сцене государственного академического театра Оперы и Балета им. Спендиаряна, где после 20-летнего перерыва выступит Большой театр, представляя армянскому зрителю спектакли ”Лебединое озеро” и “Ромео и Джульетта”.

21-24 мая на “армянской” сцене будут танцевать такие звезды балета , как Мария Александрова, Владимир Непорожний, Анна Антоничиева, Ян Гoдовский, Анастасия Мескова, Денис Савин и Александр Волчков. Дирижер оркестра – Павел Клиничев. Стоимость билетов - от 3000 до 25000 драм.

”Может, зритель уже забыл вас, после столь долгого перерыва?”, - на вопрос одного из журналистов Владимир Непорожний ответил: “Такое искусство трудно забыть. Вспомнят в первые 5 минут. Это искусство, которое молчит, не надо языка и слова. Это – любовь, ненависть, ревность, движения расскажут обо всем”.

Кстати, гости Армении рады, что существует подобная культурная связь между двумя странами. Они также намерены ознакомиться с культурой и историей Армении.

источник - http://home.a1plus.am/rus/?go=issue&id=28502

Изменено пользователем M.Vahe (история изменений)
Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

  • OpenArmenia Club

ԱՏՈՄ ԵՂՈՅԱՆԸ ԿԱՆՆՈՒՄ

Մայիսի 11-ին բացված Կաննի 58-րդ միջազգային կինոփառատոնի մեծ ժյուրին՝ նշանավոր կինոռեժիսոր Էմիր Կուստուրիցայի նախագահությամբ, վաղը կհրապարակի մրցանակակիրների անունները: Այս տարի պաշտոնական մրցույթում ընդգրկվելու պատվին է արժանացել նաեւ կանադահայ Ատոմ Եղոյանի նոր աշխատանքը՝ «Որտե՞ղ է ճշմարտությունը» վերնագրով: Ըստ կանխատեսումների, ֆիլմը, որ Կաննում Եղոյանի ներկայացրած վեցերորդ ժապավենն է արդեն, «Ոսկե արմավենու ճյուղի» ամենահավանական թեկնածուներից մեկն է:

«ՈՐՏԵ՞Ղ Է ՃՇՄԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆԸ»

Պրոդյուսեր՝ Ռոբերտ Լանտոս

Սցենարի հեղինակ եւ ռեժիսոր՝ Ատոմ Եղոյան

Օպերատոր՝ Փոլ Սարոսի

Նկարիչ՝ Ֆիլիպ Բարքեր

Երաժշտությունը՝ Մայքլ Դանայի

Դերերում. Քեւին Բեյքոն (Լենի Մորիս), Քոլին Ֆըրթ (Վինս Քոլինզ), Էլիսոն Լոման (Քարեն Օ՚Քոնոր), Ռեյչլ Բլանշար (Մորին Օ՚Ֆլաերթի), Դեյվիդ Հեյման (Ռուբեն), Դոնյա Բենեթ (Բոնի):

107 րոպե, Կանադա - Մեծ Բրիտանիա, 2005

ՖԻԼՄԻ ՀԱՄԱՌՈՏ ԲՈՎԱՆԴԱԿՈՒԹՅՈՒՆԸ

1959-ին Մայամիում շոու բիզնեսի երկու աստղեր՝ Լենին եւ Վինսը, սխրանք են գործում՝ 39 ժամ շարունակ վարելով այն հեռուստամարաթոնի ուղիղ եթերը, որի նպատակը պայքարն է տարբեր հիվանդությունների դեմ: Բայց մարաթոնային այդ արթնությունը դրամատիկ վերջաբան է գտնում: Հյուրանոցային համարի լողասենյակում հայտնաբերվում է մի գեղեցիկ մերկ աղջկա դիակ: Մորին Օ՚Ֆլաերթին նախորդ գիշերն անցկացրել է՝ առանձնանալով Լենիի եւ Վինսի հետ:

Տարիներ անց՝ 1972-ին, երիտասարդ լրագրողուհի Քարեն Օ՚Քոնորը, սեփական նախաձեռնությամբ, հետաքննություն է սկսում՝ ջանալով պարզել, թե ինչ է կատարվել այդ ճակատագրական գիշերը: Քարենն ամեն կերպ ուզում է պեղել ճշմարտությունը արդեն մայրամուտն ապրող զույգ աստղերի մասին, մինչդեռ նրա խթանած իրադարձությունները հետզհետե անկառավարելի ընթացք են ստանում:

ՀԱՏՎԱԾ ՖԻԼՄԻ ԵՐԿԽՈՍՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻՑ

ՔԱՐԵՆ - Երբեւէ մտածե՞լ եք գիրք գրել:

ԼԵՆԻ - Ինչի՞ մասին:

ՔԱՐԵՆ - Ձեր կյանքի:

ԼԵՆԻ - Իհարկե, երբ մեռած կլինեմ: Ուզում եմ ասել, գիրքը պետք է հրատարակվի իմ մահից հետո, երբ ինձ համար արդեն նշանակություն չի ունենա, թե իմ մասին ինչ կմտածեն:

ԱՏՈՄ ԵՂՈՅԱՆԻ ՆԵՐԿԱՅԱՑՐԱԾ ՖԻԼՄԵՐԸ ԿԱՆՆՈՒՄ

1991. «Ապահովագրական գործակալը» (զուգահեռ ծրագրում)

1994. «Էկզոտիկա» (մրցույթում)

1997. «Լուսավոր գալիք» (մրցույթում)

1999. «Ֆելիսիայի ուղեւորությունը» (մրցույթում)

2002. «Արարատ» (մրցույթից դուրս)

2005. «Որտե՞ղ է ճշմարտությունը» (մրցույթում)

ԱՏՈՄ ԵՂՈՅԱՆԻ ՍՏԱՑԱԾ ՄՐՑԱՆԱԿՆԵՐԸ ԿԱՆՆՈՒՄ

1994. Կինոքննադատների միջազգային միության՝ F.I.P.R.E.S.C.I.-ի մրցանակ - «Էկզոտիկա»

1997. «Մեծ մրցանակ» - «Լուսավոր գալիք»

1997. Քննադատների միջազգային միության՝ F.I.P.R.E.S.C.I -ի մրցանակ - «Լուսավոր գալիք»

ԱՏՈՄ ԵՂՈՅԱՆԸ՝ ԿԱՆՆԻ ԺՅՈՒՐԻԻ ԿԱԶՄՈՒՄ

1996. Գեղարվեստական ֆիլմերի պաշտոնական մրցույթի ժյուրիի անդամ:

источник-http://www.azg.am/?lang=AR&num=2005052111

Изменено пользователем M.Vahe (история изменений)
Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

  • OpenArmenia Club

ՇԱՐԼ ԱԶՆԱՎՈՒՐԸ ԿՄԱՍՆԱԿՑԻ ԻՐ ԳՐՔԻ ՇՆՈՐՀԱՆԴԵՍԻՆ

Վաղը «Մոսկվա» կինոթատրոնում տեղի կունենա Շարլ Ազնավուրի «Անցած օրեր» հուշերի գրքի հայերեն հրատարակության շնորհանդես-վաճառքը, որին ներկա կլինի հենց հեղինակը՝ շանսոնիեն: Միջոցառման ներկաները հնարավորություն կունենան իրենց գրքերի վրա ստանալ Շարլ Ազնավուրի մակագրությունը:

Ինչպես հաղորդում են միջոցառման կազմակերպիչները, այս գրքում Ազնավուրը գրում է իր մանկության եւ պատանեկության, պատերազմական ծանր տարիների, ստեղծագործական վերելքի դժվարին ու հետաքրքրական ճանապարհի մասին: Գիրքը, որ թարգմանել է Համլետ Գասպարյանը, հրատարակվել է Համահայկական երիտասարդական հիմնադրամի աջակցությամբ, վաճառվում է «Մոսկվա» կինոթատրոնում, Երեւանի գրախանութներում: Հիմնադրամից տեղեկացնում են, որ գրքի հասույթը հատկացվելու է «Ազնավուրը Հայաստանին» բարեգործական կազմակերպությանը:

источник - http://www.azg.am/?lang=AR&num=2005052610

Изменено пользователем M.Vahe (история изменений)
Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

  • OpenArmenia Club

У ДОМА-МУЗЕЯ НЕТ ЭКСПОНАТОВ

Открытие реконструированного Дома-музея Мгера Мкртчяна в Гюмри отложено по причине недостатка экспонатов.

Директор дома-музея надеется, что двери музея откроются 4-го июля, в день рождения Артиста. Верхний зал музея, по словам директора, будет разделен на 3 части, в которых будут представлены сферы деятельности актера – дом, театр, кино. До сих пор удалось добыть около 40 экспонатов, ожидается, что скоро их число увеличиться. Некоторые предметы будут привезены из Айфильма, а дирекция театра им. Г.Сундукяна обещала подарить музею сценические одежды Мгера Мкртчяна.

На первом этаже будет зал кинотеатра, где будут показываться фильмы и представления Мгера Мкртчяна. Информацию предоставила т/к ”Цайг”.

источник - http://home.a1plus.am/rus/?go=issue&id=28753

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

  • 2 недели спустя...
  • OpenArmenia Club

В ТЕЧЕНИЕ ТРЕХ ДНЕЙ КНИГИ БУДУТ ПРОДАВАТЬСЯ ПО СНИЖЕННЫМ ЦЕНАМ

По инициативе общественной организации «Во имя развития науки» с 7-го по 9-ое июня в Академическом театре оперы и балета проводится книжная ярмарка при участии 30 книжных магазинов и издательств Еревана. 8000 книг будут продаваться с 20-40% скидкой.

Член общественной организации «Во имя развития науки» Микаэл Азнаурян считает, что эта выставка заинтересует и покупателей, и продавцов: покупатели приобретут книги по более низким ценам, а продавцы получат возможность еще раз представить ассортимент своего магазина или издательства. Микаэл Азнаурян заверяет, что такого рода акции будут проведены также в дальнейшем.

Экономист издательства “Аревик” Гоар Габриэлян положительно оценила данное мероприятие, затронув также проблемы своего издательства. По ее словам, у издательства “Аревик” нет собственного магазина. Это создает сложности с реализацией книг, так как каждый магазин запрашивает высокие проценты для продажи. У издательства нет также своей типографии.“Книги нашего издательства пользуются большим спросом и среди нашего населения, и у иностранцев. Последних особенно покоряют армянские народные сказки”

источник - http://home.a1plus.am/rus/?go=issue&id=29227

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

  • 2 месяца спустя...
  • OpenArmenia Club

ПЕРЕСТРАИВАЕТСЯ ПАНТЕОН

Пантеон в парке имени Комитаса, который должен был быть перестроен три года назад, наконец удостоился внимания государства. Для осуществления строительных работ из государственного бюджета выделено 69 млн др.

С июня текущего года при содействии мэрии начались ремонтные работы, которые планируется закончить в конце октября, заверил заведующий пантеоном парка имени Комитаса Гриша Унанян. Строительство пантеона осуществляется по проекту архитектора Степана Кюркчяна.

источник - http://home.a1plus.am/rus/?go=issue&id=30997

Изменено пользователем M.Vahe (история изменений)
Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

  • 3 недели спустя...
  • OpenArmenia Club

АЙФЕСТ

С 28-го сентября по 6-ое октября в Ереване будет проведен 3-ий театральный фестиваль “Айфест”. Помимо армянских актеров в фестивале примут участие театральные труппы, прибывшие из Англии, Швеции, Франции и других стран, число которых достигает 40.

Сегодня в ходе пресс-конференции президент фестиваля Артур Гукасян заявил, что в отличии от предыдущего года, представления будут проходить не только в столице, но и в регионах республики – Арташате, Ванадзоре и Гюмри. “Кроме представлений состоятся также обсуждения-семинары, в которых примут участие приглашенные из зарубежных стран специалисты”, - отметил Артур Гукасян.

Зрителю будет представлено около 50 спектаклей разных жанров – пантомима, драма, кукольный театр и театр марионеток, психологическая монодрама и.т.д. Организаторы уверены, что это мероприятие стимулирует развитие культуры и туризма в Армении.

Продюсер фестиваля Левон Абраамян отметил, что министерство культуры не оказало поддержки в деле организации фестиваля. «Мы обратились с письмами в министерства культуры других стран, которые в какой-то мере оказали нам поддержку. Остальные расходы были покрыты нашими средствами».

Торжественная церемония открытия состоится в Национальном академическом театре им. Г. Сундукяна, а церемония закрытия пройдет в кукольном театре им. Туманяна.

источник - http://home.a1plus.am/rus/?go=issue&id=31666

Ссылка на комментарий
Поделиться на других сайтах

Создайте аккаунт или войдите в него для комментирования

Вы должны быть пользователем, чтобы оставить комментарий

Создать аккаунт

Зарегистрируйтесь для получения аккаунта. Это просто!

Зарегистрировать аккаунт

Войти

Уже зарегистрированы? Войдите здесь.

Войти сейчас

  • Наш выбор

    • Ани - город 1001 церкви
      Самая красивая, самая роскошная, самая богатая… Такими словами можно характеризовать жемчужину Востока - город АНИ, который долгие годы приковывал к себе внимание, благодаря исключительной красоте и величию. Даже сейчас, когда от города остались только руины, он продолжает вызывать восхищение.
      Город Ани расположен на высоком берегу одного из притоков реки Ахурян.
       

       
       
      • 4 ответа
    • В БЕРЛИНЕ БОЛЬШЕ НЕТ АЗЕРБАЙДЖАНА
      Конец азербайджанской истории в Университете им. Гумбольдта: Совет студентов резко раскритиковал кафедру, финансируемую режимом. Кафедра, финансируемая со стороны, будет ликвидирована.
      • 1 ответ
    • Фильм: "Арцах непокорённый. Дадиванк"  Автор фильма, Виктор Коноплёв
      Фильм: "Арцах непокорённый. Дадиванк"
      Автор фильма Виктор Коноплёв.
        • Like
      • 0 ответов
    • В Риме изберут Патриарха Армянской Католической церкви
      В сентябре в Риме пройдет епископальное собрание, в рамках которого планируется избрание Патриарха Армянской Католической церкви.
       
      Об этом сообщает VaticanNews.
       
      Ранее, 22 июня, попытка избрать патриарха провалилась, поскольку ни один из кандидатов не смог набрать две трети голосов, а это одно из требований, избирательного синодального устава восточных церквей.

       
      Отмечается, что новый патриарх заменит Григора Петроса, который скончался в мае 2021 года. С этой целью в Рим приглашены епископы Армянской Католической церкви, служащие в епархиях различных городов мира.
       
      Епископы соберутся в Лионской духовной семинарии в Риме. Выборы начнутся под руководством кардинала Леонардо Сантри 22 сентября.
       
      • 0 ответов
    • History of Modern Iran
      Решил познакомить вас, с интересными материалами специалиста по истории Ирана.
      Уверен, найдете очень много интересного.
       
      Edward Abrahamian, "History of Modern Iran". 
      "В XIX веке европейцы часто описывали Каджарских шахов как типичных "восточных деспотов". Однако на самом деле их деспотизм существовал лишь в виртуальной реальности. 
      Власть шаха была крайне ограниченной из-за отсутствия государственной бюрократии и регулярной армии. Его реальная власть не простиралась далее столицы. Более того, его авторитет практически ничего не значил на местном уровне, пока не получал поддержку региональных вельмож
      • 4 ответа
  • Сейчас в сети   11 пользователей, 1 анонимный, 148 гостей (Полный список)

  • День рождения сегодня

  • Сейчас в сети

    148 гостей
    1 анонимный
    Арарат Putnik khnushinak АРТЕМ lord17 luc RDR Lun Vito Rubik vardan hov
  • Сейчас на странице

    Нет пользователей, просматривающих эту страницу.

  • Сейчас на странице

    • Нет пользователей, просматривающих эту страницу.


×
×
  • Создать...